แต่ฝนที่นี่ตกไม่น่าเบื่อเท่าเมืองไทย ฝนที่นี่เบาๆนิ่มๆ แต่ฝนเมืองไทย สตาร์ทออกตัวแรงส์มาก เม็ดแรกที่หล่นลงมาใส่ เล่นเอาหัวแทบเจาะ เคยเดินๆอยู่แล้วเหมือนอะไรสักอย่างตกเผละลงใส่หัว ตอนแรกนึกว่านกขี้ใส่ เออ..ปล่อยมัน มันให้ลาภ แล้วก็มาอีกสองเผละ เฮ๊ย..ไหงมันขี้ถี่แบบนี้วะ..! แล้วก็ยังไม่ฟังอีร้าค่าอีรม ฝนก็ล่วงกราวลงมายังกะเขื่อนแตก โอยยย แม่เจ้าโว๊ย รวมกันเยอะเม็ดนี่เจ็บนะเนี่ย..บ๊ะแล้ววว.. อยากจะบอกว่าฝนที่นี่กับที่บ้านเราเมืองเรามันคนละสไตล์ และที่นี่บทจะหยุดตกก็แดดจ้าซะงั้น ทำยังกะว่า เปล่านะ..เมื่อกี้กรูไม่ได้ตก..(ฝนมันพูด) เออดี..เอาเข้าไป กรูนึกว่ากรูโกหกเก่งแล้วนะ (เราพูดมั่ง)

วันนี้ตามคาดหมายเช็คแล้วไม่มีฝน อย่างที่บอกนี่แหละว่า เป็นวันที่ฟ้าใสไร้สิว เห็นผู้คนหลายบ้านพากันขนของลงเรือ ไปปิคนิคกัน น่าสนุก แต่เราเพิ่งกลับจากออกไปเดินเล่น เก็บบลูเบอรี่และราสเบอรี่ ที่เคยหมายตาเอาไว้ตั้งแต่ลูกมันยังเพิ่งโผล่อ่อนๆ แอบกระหยิ่มยิ้มย่องว่าหวานคอแร้ง เดี๋ยวมรึงแก่เมื่อไหร่เสร็จกรู



วันนี้เราใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดคอปก สวมแจ๊กเก็ตทับเอาฮูทคลุมหัว สไตล์คล้ายนักมวยกำลังจะขึ้นชก ทำเป็นว่าข้านี้กำลังจะออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งประมาณนั้น ไอ้ครั้นจะทำโฉ่งฉ่างว่าจะเตรียมตัวไปเก็บบลูเบอรี่กับราสเบอรีตามข้างทางในป่ารึก็จะเสียฟอร์มซะเปล่าๆ เพราะฝรั่งที่นี่เขาไม่สนหรอกของพรรค์นี้ เราก็เลยต้องทำเป็นว่าข้าก็ไม่สนเหมือนกัน 55555+++ (ขำตัวเอง) แต่ที่ไหนได้ ถ้าใครสะกดรอยตาม จะเห็นเราเข้าป่าไปนั่งยองๆ เด็ดเหย็งๆ หมดสภาพ แต่พอเดินออกมาจากป่า เราก็ทำเป็นเหมือนว่า ...เปล่า ไม่ได้ไปทำอะไรมานะ ฉันไปวิ่งมา แต่กระเป๋างี้ตุงเชียว (กร๊ากกก)



เราประมาณการว่าถ้าไปช่วงเวลานี้ มันคงกำลังเก็บได้พอดี ไปถึงเห็นลูกแดงอร่ามตา บางลูกพอจับก็หลุดจากขั้วอย่างง่าย อันนั้นหวานหอม แต่ลูกที่กำลังอยู่กับขั้วเปรี้ยวจนตูดกระดก (ขออนุญาติใช้คำนี้หน่อย เพราะเจ็บใจอยากจะว่ามันให้แสบ ในฐานะที่มันหลอกลวง ดูภายนอกเหมือนจะหวานแต่พอกินแล้วทำไมมันเปรี้ยวสะเด็ดสะเด่าอย่างงี้หวา



แถวนี้แปลก ผลหมากรากไม้ปลูกกันเอาไว้ตามข้างทางริมรั้วห้อยอิโรงโตงเตงเหมือนไม่มีเจ้าของ อ๊ะ..!! รึว่าจะหยั่งเชิงโจรอย่างเรา เดินผ่านไปผ่านมาได้แต่นึกว่า ฉันจะมีวาสนาได้เด็ดแกมากินไหมเนี่ย ความจริงถ้าจะเด็ดมันก็เด็ดได้อยู่ เพราะบ้านอยู่ห่างจากรั้วมากเว้นเสียแต่ว่าเขาจะซื้อกล้องวงจรปิดมาติดไว้นั่นแหละ (แต่คงไม่มีใครบ้าซื้อกล้องวงจรปิดมาดูว่าใครจะเด็ดลูกแอ๊ปเปิ้ลหรอก ) มีแต่เราที่คิดแบบนี้แหละบ้า (กร๊ากกก)



เดินผ่านมาบ้านนี้ก็เป็นอีกบ้านที่เราหมายตาไว้อีกเหมือนกัน แต่ไม่ได้จะมาเด็ดของเขากินนะ แต่หมายตาว่าเมื่อไหร่ลูกเชอรี่มันเปลี่ยนเป็นสีคล้ำๆม่วงๆเมื่อไหร่จะมาถ่ายรูป ไอ้ครั้นจะเดินผ่านมาดูบ่อยๆก็เดี๋ยวไก่จะตื่น (เดี๋ยวเจ้าของบ้านจะนึกว่าเอ๊ะอีนังนี่ชักยังไงๆแล้ว เห็นทีกรูจะต้องเด็ดให้โกร๋นต้นซะดีละมั้ง)



ต้นนี้ลูกใหญ่แต่ที่เห็นคล้ายรั้วนั้น เปล่านะ ไม่ใช่บ้านคน แต่เขากั้นข้างทางไว้เหมือนกับไม่ให้ตั้นไม้ มันถลำออกมารกทางเดิน



อย่างบ้านหลังนี้ จะขึ้นไปปลูกอยู่ไกลปืนเที่ยงข้างบนโน่น แต่ดีนะที่ข้างล่างไม่มีต้นผลหมากรากไม้อยู่ริมรั้ว ไม่งั้นเสร็จโจร ( จะติดคุกเมืองนอกมั้ยเนี่ย ดูแล้วเหมือนจ้องท่าจะฉกของเขาอยู่เรื่อย )



ดอกอะไรไม่รู้คล้ายสัปปะรด ขึ้นอยู่ข้างทางตีนเขา



เดินๆไปจะเจอแต่ดอกไม้แบบนี้เยอะไปหมด ขาวพรึ่บเป็นดง



ก็อย่างที่บอกว่าบ้านคนที่นี่ปลูกบ้านกันตามที่สูงๆ และไกลจากรั้ว



เดินออกมาบนถนนจะถึงบ้านแล้วเห็นเด็กกำลังเล่นกันอยู่ นั่นบ้านเด็กเอาไว้เล่นแบบบ้านตุ๊กตา น่าเข้าไปนอนคงจะอุ่นดี



เดินมาตามทางเห็นเด็กผู้หญิงน่ารักขี่จักรยานมา เราตั้งท่าถ่ายรูปซะตั้งไกล เลยเห็นหน้าไกลไปหน่อย พอมาใกล้ๆเด็กบอกว่า Thank you แต่เราว่า เราต่างหากที่น่าจักบอกเขา



กลับมาถึงบ้านกำลังชื่นชมผลงานชิ้นโบแดง ที่อุส่าห์ลงทุนแสดงซะแนบเนียนว่าข้านี้กำลังจะไป วิ่งจ๊อกกิ้ง แต่พอลับสายตาผู้คน ห่างไกลบ้านเรือนก็แว๊บบบ เข้าป่าไปโลด
ว่าจะเอามาทำสมูธตี้ราสเบอรี่ซะหน่อย ได้ยินเสียงกริ่งนิ๊งหน่อง เอาละเว๊ยเฮ๊ย..เราไปทำอะไรบ้านใครวะนี่ ปีชาติไม่เคยมีใครมากดเรียก ไหงวันนี้ยังไงกันวะ (เรานึก) ตั้งสติก่อนสตาร์ท เอาวะเป็นไงเป็นกัน แล้วถ้าามันเป็นผู้ชายแล้วถ้ามันจะมาปล้น มาจี้ หรืออะไรสักอย่าง จะทำไงวะ( คิดต่ออีกแน่ะ) เอาวะ..เปิดผลัวะออกไป เจอแหม่มสาวนุ่งยีนส์ขาสั้น เสื้อยืด รองเท้าไม่ใส่ ถือทือมื๋อ เอ๊ย.! มือถือมาเครื่องนึง หน้าตาเลิ่กลั่ก แนะนำตัวเองว่าฉันนี้เป็นเพื่อนบ้านข้างเคียง ฉันได้กลิ่นเหมือนไฟไหม้อะไรสักอย่าง อยากให้เราไปตรวจดูซิว่ามีปลั๊กไฟมันรั่วที่ไหน หรือ ต้มยำทำแกงอะไรไว้หรือเปล่า ฉันกลัวไฟไหม้ เราบอกว่าฉันไม่ได้ทำอะไรและฉันก็ไม่ได้ยินกลิ่น (ตกลงกลิ่นแกใช้หูฟังมันเหรอ..ยายแหม่ม คงจะนึก อิอิ)
ยายแหม่มยังทำท่าทางเหมือนข้องใจ และพูดเหมือนอยากจะเข้ามาสำรวจ เราเลยให้เข้ามา เพราะฉันเคยเห็นหน้าแก ฉันไม่กลัว เราพายายแหม่มขึ้นล่างลงบน ขึ้นบนลงล่าง กันจ้าละหวั่น ยายแหม่มเดินสำรวจทำจมูกฟุตฟิตๆ เราเห็นแล้วอยากจะขำ เพราะมองดูแล้วนึกถึงเจ้าด่าง ที่เวลามันสำรวจอะไรแล้วมันก็จะดมๆๆๆๆ ฟุตฟิตๆ ของมันนั่นแหละ
จบข่าวดีกว่าพูดไปชักจะเริ่มปากมาก พรุ่งนี้เจอกันใหม่ ที่เก่า เวลาไม่แน่นอน ( คนอ่านคงจะนึกในใจว่า ถ้าเวลาไม่แน่นอน กรูก็ไม่อ่าน 55+++) นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสจร้าาาา