Group Blog
All Blog
|
เจ็บปวดที่งดงาม . . ป้าง นครินทร์ สวัสดีนะ เป็นอยู่บ่อยครั้ง เวลาส่งความระลึกถึง ถึงใคร จะได้รับสัญญาณอะไร ตอบกลับมา คราวนี้ก็เช่นกัน คนที่ส่งเพลง บันทึกหน้าสุดท้าย มาให้ ใจเลือกจับพิศไปมา ไม่ทันไร ไม่ได้คิดว่า เขาจะสัมผัสกับความระลึกถึง จึงประหลาดใจเล็กๆ ที่อยู่ดีๆ ตอนบ่ายเกาหลี ต้นเดือนมีนา ก็ได้ข้อความจากเขา . .  "เพลงเดิม คบไม่ได้ ฟังเพลงใหม่ เจ็บปวดที่งดงาม..."  . . .  เมื่อได้พูดคุยกัน ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึง เรื่องราว เล่าสู่กันฟัง อีกครั้ง  ... เจ็บปวดที่งดงาม _ นครินทร์ กิ่งศักดิ์ ~ ยังเก็บอยู่ ในหัวใจ เช่นกัน ~  ... .  .และนิสัยเสีย อย่างนึง ที่พึงใจทำ คือการเก็บ บันทึก บทสนทนา กับใคร ที่คิดว่า ประทับใจ หรือ ได้สาระ เป็นประจำ .  .เลือกนำมาแปะไว้ตรงนี้ เพราะเวลาฟังเพลง เคล้าเรื่องราว โลดแล่นอย่างเป็นธรรมชาติ มีรสชาติ และได้อรรถรสในตัวเอง ไม่ได้คิด ปรารถนาไม่ดีต่อใคร ในแง่ใด อีกทั้ง เก็บไว้ในคอมพ์ วันนึงอาจลืม หรือหายไป (มิได้อยากโชว์ หรือต้องการสร้างภาพ ขออย่าได้หมั่นไตด้วยประการใดเลยนะ) และคงเป็น ธรรมดา ของหัวใจ ผ่านรัก ที่งดงาม ... Talking with Takonnee (010311)  .  . .  . . . Takonnee (1:02pm): เอ้ย....ว่าไง TT (1:02pm): สวัสดีเน้อ Takonnee (1:02pm): หายไปนาน TT (1:02pm): แกบายดีบ่ Takonnee (1:02pm): สบายดีป่าว TT (1:03pm): ไอ้บร้า ก็อยู่นี่แหละ Takonnee (1:03pm): ดีคับ TT (1:03pm): อืม เราก็บายดีอะ Takonnee (1:03pm): เกาหลี TT (1:03pm): นึกถึงแกไม่กี่วันก่อน Takonnee (1:03pm): ยังไม่ตายบ่ TT (1:03pm):เออ คลิปที่ส่งมาให้ ดูแล้วน้ำตาไหลตั้งแต่ 2 นาทีแรกอะ ขอบคุณนะ นึกถึงสมัยก่อนเลย ตอนชอบซิ่งอะ แกคงจำได้ Takonnee (1:03pm): เออ จะได้มีสติ เหมือนแกบอก TT (1:03pm): อืม ดีแล้วๆ Takonnee (1:03pm): กลัวเหมือนกัน แค่มองสาวข้างทาง ตายเลย TT (1:04pm): +555 Takonnee (1:04pm): 555 TT (1:04pm): อันนั้นก็สมควรตายอยุ่ จำได้มั้ยแก Takonnee (1:04pm): ส่งข้อความไป อ่านยัง TT (1:04pm): ความปัญญาอ่อน ก่อนข้ามถนนอะ คิดได้ไงฟระ Takonnee (1:04pm): อืม TT (1:04pm): ถ้ารอด เป็นเนื้อคู่อะ บ้าบอ Takonnee (1:04pm): สุดยอด TT (1:04pm): บ้าเรียกพี่จริงๆ Takonnee (1:04pm): รอดป่าวอะ TT (1:04pm): +555 รอดดด ซะ Takonnee (1:05pm): รอดอยู่แล้ว ไม่มีใครข้ามถนนตาย 555 TT (1:05pm): +555 ไอ้บร้า วันนั้นก็กล้าาา ได้อีก Takonnee (1:05pm): จะคิดอะไรมาก อยากทำไรก็ทำ บอกรักหน้าโรงงานยังทำมาแล้ว TT (1:05pm): +55 Takonnee (1:05pm): กลัวเหรอ TT (1:05pm): ช่างกล้าเนอะ เออ เปิดเพลงและ Takonnee (1:05pm): คนตอบรักก็กล้า TT (1:06pm): เด่วโหลดฟังก่อน +555 เออ กล้า บ้ากันทั้งคู่ Takonnee (1:06pm): ภาคต่อ ..คบไม่ได้ .. TT (1:06pm): เออ เด่วเปิดฟังก่อน Takonnee (1:06pm): จ้า Takonnee (1:14pm): ..55..66 TT (1:14pm): อืม ฟังจบและ นึกถึงวันเก่าๆ เหมือนกัน Takonnee (1:15pm): หายไปเลย TT (1:15pm): อึ้ง ซึ้งไป ชั่วคราว Takonnee (1:15pm): เป็นภาคต่อ TT (1:15pm): อืมมม เปิด คบไม่ได้ ต่อเลย แปลกนะ Takonnee (1:15pm): แปลกไร TT (1:15pm): คนเรานี่ จิตใจคงเชื่อมถึงกันจริงๆ tt คงไม่รุ ถ้าเราไม่บอก Takonnee (1:15pm): tt กะป้างหรือ TT (1:15pm): แต่เรารุ +555 คงงั้น ประหลาดใจเอง Takonnee (1:16pm): อืม เขาแต่งเพลงให้ TT (1:16pm): เวลาเมื่อไหร่ ที่เราคิดถึงแก ทันที ทันใดเลย Takonnee (1:16pm): จิงดิ TT (1:16pm): แกจะมีสัญญาณตอบรับมา Takonnee (1:16pm): แต่แกปวดท้อง เราก็ปวดนะ TT (1:16pm): เป็นงี้หลายครั้ง Takonnee (1:16pm): ใช่ TT (1:16pm): +55 เออ มีอวัยวะเชื่อมกันมาก่อนมั้ง Takonnee (1:17pm): เคยคิดว่าคิดเอง แต่คงไม่มั้ง TT (1:17pm): คงเคยทำบุญกันมา Takonnee (1:17pm): ทำกรรมดิ TT (1:17pm): ชาติไหนๆ ก่อนหน้าแหละ +55 ไม่อะ ทั้งสองด้าน ชาตินี้แล้ว ก็ทำบุญ ทำดีให้มากๆ นะ Takonnee (1:18pm): อย่างนั้อย เมื่อครั้งใดที่ใครสักคนผ่าน ที่นั่น จะหันมองแล้วยิ้ม แค่นี้ก็รู้สึกดีแล้วจิงใหม TT (1:18pm): ทุกครั้ง Takonnee (1:18pm): เหมือนกัน คิดถึงตึกเก่า ห้องแลป ที่ใช้ทดสอบนม เรายินวัดฝุ่น TT (1:18pm): สิ่งต่างๆ ที่ดีๆ ที่ทำด้วยกัน ยังอยู่ในความทรงจำ ไม่ไปไหนหรอก Takonnee (1:19pm): จ้า TT (1:19pm): แลปไหน คิวซีเหรอ Takonnee (1:19pm): อืม ของแกอะ เรายืนวัดฝุ่นกะเอ้ กะแนน TT (1:19pm): อืม เราอยู่ QC แกอยู่ PD นี่นา ตอนไหนแล้วอะ แกยืนวัดฝุ่น นี่จำไม่ได้แฮะ จำได้แต่ ต้องตีนน่ะ จำได้ปะ +55 Takonnee (1:20pm): ทำ report เออ กวนตีนสุดสุด ยายต้องตา TT (1:20pm): +55 เออ แมร่ง จำได้อะ เหมือนกันๆ Takonnee (1:20pm): กรูผิดไรวะ แค่เขียนชื่อตัวเองไว้ที่บูท TT (1:21pm): +55 อิเจ๊มันร้อนตัว Takonnee (1:21pm): ผิดตลอด TT (1:21pm): ช่างมันเหอะ อย่าไปนึกถึง ให้ต้องผูกเวรต่อกันไปอีกเลย ไม่ใช่เรื่องดี เขาเข้าใจผิด ก็ช่างเขา เออ แก ได้ทำบุญบ้างปะ Takonnee (1:21pm): ยังไม่พอ เรายังไปด่าเขาในห้องอาหารอีก TT (1:21pm): +555 เออ พวกเราทำวีรเวรไว้เยอะอะ Takonnee (1:21pm): ทำคับ Takonnee (1:22pm): วันก่อนก็ไปทำบุญมา TT (1:22pm): อืมๆ ดีแล้วๆ TT (1:22pm): แก เจอคู่บุญแล้ว ต้องรักษาดีๆ หมั่นทำบุญด้วยกันบ่อยๆ Takonnee (1:22pm): เราไปซื้อห้องอยู่แล้วนะ ห้องเล็กๆๆ พออยู่กันได้ TT (1:22pm): ซื้อเป็นคอนโดหรอ Takonnee (1:23pm): เป็นบ้านเอื้ออาทรนี่หละ TT (1:23pm): เออ ดีแล้วๆ เดินทางไร ปลอดภัยปะ Takonnee (1:23pm): ห้องไม่ใหญ่มาก TT (1:23pm): น้องเขาผู้หญิง ถ้าเปลี่ยว จะไม่ปลอดภัย Takonnee (1:23pm): ก็ติดถนนสุขุมวิทหละ TT (1:23pm): อืมๆ ดีแล้วแก Takonnee (1:23pm): ไม่ห่างจากที่ทำงานมากนัก TT (1:23pm): น้องเขาล่ะ ไกลมั้ย Takonnee (1:24pm): ประมาณ 9 กม. แต่มันก็อยู่พัทยานี่หละ TT (1:24pm): อ่อ ไม่ไกลนิ เออ ให้เขาระวังตัวนะแก Takonnee (1:24pm): ไม่ลำบาก TT (1:24pm): แกก็เหมือนกัน พัทยา แหล่งอบาย อย่าเลิกงานดึกนัก อยู่แถบๆ อบายมุขอย่างนั้น Takonnee (1:24pm): จะได้มีบ้านกะเขาสักที TT (1:24pm): ต้องระวังตัวมากๆ อืมๆ ดีแล้ว tt Takonnee (1:24pm): โคตรดีใจเลยแก TT (1:24pm): ฝันเป็นจริงแล้ว ดีใจด้วยนะ ^^ Takonnee (1:24pm): อืม พรุ่งนี้จะไปเอากุณแจ TT (1:25pm): ดูแล รักษา รักดีๆ นะ โอ้ว ใหม่มาก Takonnee (1:25pm): แล้วจะได้ตกแต่งห้อง TT (1:25pm): แก อืม ช่วยกันสร้าง ช่วยกันคิดไป Takonnee (1:25pm): จ้าาาา TT (1:25pm): ค่อยๆ คิด ขยายไปละกัน Takonnee (1:25pm): อีกสักพักจะมีตัวเล็กด้วยนะ TT (1:25pm): +55 อืมม ดีแล้วล่ะ ก่อนจะมี เอาให้พร้อมนะแก Takonnee (1:25pm): แล้วแกหละ TT (1:25pm): อย่าให้เขาเกิดมาลำบาก Takonnee (1:26pm): คิดถึงตัวเองด้วยนะแก TT (1:26pm): เรา ก็อยู่คนเดว เป็นอิสระต่อไปไง แกก็รุ นิสัยเรา ใครจะเอาลงได้ แต่ดีใจนะ Takonnee (1:26pm): คนเราเมื่อแก่ จะต้องมีคนดุแลนะ TT (1:26pm): จำได้แกเคยบอกว่า ใครได้เป็นแฟนเรา คนนั้นโชคดี อิอิ จำได้ปะ ยังคิดงั้นอยู่อีกมะ Takonnee (1:26pm): อืม คิดดิ TT (1:26pm): ไม่มีคนโชคดีแล้วล่ะแก Takonnee (1:27pm): ยังอิจฉาพี่เขาเลย แกไม่น่าเลิกกันด้วยซ้ำ TT (1:27pm): เขาก็คงมีทางของเขาแหละ เขาเองก็อยู่คนเดวตลอด Takonnee (1:27pm): ถนนยังมีที่กลับรถเลย TT (1:27pm): เฮ้อ มันก็ใช่ แต่บางทีเลยไปไกล ก็เกินจะกลับนะ tt Takonnee (1:28pm): ช้า เร็ว อยู่ที่เราคิด TT (1:28pm): ก็เพราะเราไปไกลเกินแล้วไง Takonnee (1:28pm): เหมือนนอนบนเตียง ราคาเป็นแสน ก็ความสุขเดียวเท่ากับนอนเสื่อหละ TT (1:28pm): อืม ก็จริง เออ แต่นึกได้ เลือกเตียง ฟูกน่ะ เลือกดีๆ แนะนำ เตียงยางพาราอะ ดี ไม่ปวดหลัง Takonnee (1:29pm): ตอนนนีอยู่ห่างกัน วันนึงอยู่ใกล้กันคงดีกว่า TT (1:29pm): คงยาก Takonnee (1:29pm): ก็บอกแล้วอยู่ที่ใจ TT (1:29pm): เพราะงั้นถึงบอกว่า ยากไง Takonnee (1:29pm): ความรักก็แบบนี้หละ TT (1:30pm): อืม ก็จริงแก แต่รักก็งดงามเสมอ ในหัวใจ ที่รุจัก และรักเป็น Takonnee (1:30pm): รักเป็นดิ แค่คิด มองเห็นยังคิดถึงได้ แสดงว่ายังมีความรักอยู่ TT (1:31pm): นิยามความรัก แต่ละคน ก็ต่างกันไง Takonnee (1:31pm): เมื่อไรแกกลับบ้านผ่านบ้านพี่เขาคิดถึง ก็ยังรัก TT (1:31pm): เหรอ ผ่านไป ก็คิดถึงทุกที เคยใช้เวลาด้วยกันเยอะอยู่ แต่ก็ผูกพันน่ะ บางทีก็ยากจะเรียก รัก นะ Takonnee (1:32pm): บางทีความผูกพันที่เราคิด นั่นหละ คือความรักที่คนอืนเขาเรียก TT (1:33pm): อืม อาจจริงของแก ไม่เคยมองแง่นี้เลย คิดมาตลอดว่า คือ ความผูกพัน Takonnee (1:33pm): คนเราจะผูกพันกันได้ต้องสื่อใจถึงกันนะ ต้องคบมานาน ต้องรู้จักกัน ศึกษานิสัย อืม TT (1:34pm): ก็ใช่ ต้องผ่านการศึกษา ใช้เวลา Takonnee (1:34pm): แกก็ใช้เวลาแล้วนี่ TT (1:35pm): แต่เวลาที่ใช้ด้วยกัน บ่อยครั้งรุสึกว่า ไม่ใช่น่ะ เจอการพูดคุย แล้วรุสึก น่าเบื่ออะ เขาก็ไม่ผิดนี่ เขาซื่อๆ และเล่าความเป็นไปของเขา Takonnee (1:35pm): แกไม่เคยวิ่งเข้าหาความรักของใครนี่ TT (1:35pm): แต่เรานี่ กลับมองเรื่องที่เขาเล่า น่าเบื่อเหลือเกิน Takonnee (1:35pm): การที่รอรัก กับการวิ่งเข้าหาคนลความรู้สึกนะ TT (1:36pm): คืออะไร วิ่งเข้าหาความรัก Takonnee (1:36pm): แกรอรัก พี่เขาวิ่งเข้าหา ก็เขารู้ว่าความรักอยู่ไหน (คือแก) และเขาพยายามทำให้ความรักเขายังคงอยู่ไง แต่แกรู้ว่าความรัก (คือเขา) ยังไงก็มอบให้อยู่แล้ว ไม่ต้องทำอะไร TT (1:37pm): เราเลยไม่เติมความรุสึก รัก ให้เขา อย่างนั้นหรอ Takonnee (1:37pm): เมื่อไรสลับตำแหน่งกันทำจะเข้าใจกัน จิงจิง จะต้องช่วยกันเติมดิ เติมฝ่ายเดียวใครก็เหนื่อย TT (1:38pm): อืม เข้าใจแหละ Takonnee (1:38pm): เหมือนช่วยกันตักน้ำ TT (1:39pm): อืม ก็จริงนะ Takonnee (1:39pm): ไม่มีคำว่าสาย TT (1:39pm): เฮ้อ ยังลอยตัวอยู่น่ะแก Takonnee (1:40pm): เบอร์โทรศัพท์ก็มี ที่อยู่ก็มี กลัวอะไร แค่ทำตามใจตัวเอง คนเราจะทำอะไรได้มากมาย TT (1:40pm): ก็คิดถึง ก็เคยโทไปบอกเขาว่า มีคิดถึง เหมือนกัน เขาถามว่า คิดถึงจริง หรือ หลอกเขาอีก แค่พูดไป รึเปล่า Takonnee (1:41pm): ธรรมดา แค่แกบอกว่าคิดถึง ก็ดีใจจะตายแล้ว TT (1:41pm): ก็บอกว่า คิดถึงนะ เขาเองบอกจนชินแล้ว เหมือนตอนเราคุยกันแหละ ต้องบอกรักกันก่อนจบทุกครั้งไง Takonnee (1:42pm): อืม TT (1:42pm): แต่กับพี่เขา บอกมาแค่ว่า คิดถึงนะ Takonnee (1:42pm): เข้าใจ TT (1:42pm): แต่เรา บ่อยๆ ที่ไม่อยากพูด มันซ้ำกันไง Takonnee (1:42pm): อย่างน้อยมันก็คือคิดถึงไง TT (1:42pm): ไม่อะ เขาจะพูดบ่อยกว่า แต่เราไม่ค่อยบอก Takonnee (1:42pm): อยู่ไกลกัน แก ไม่ได้เห็นหน้า แค่ได้ยินก็ดีใจแล้ว TT (1:43pm): เขาจะมีความ รัก หรอ เขาไม่เคยบอก ถ้าไม่ถาม Takonnee (1:43pm): ถ้าไม่รักเขาจะบอกคิดถึงทำไม TT (1:43pm): แต่เขาก็บอกว่า ไม่มีใครดูแลเขา ได้อย่างเราน่ะ เขาเอง มีคนเข้ามาหานะ Takonnee (1:43pm): เราอยู่ห่างกันไกลเป็นพันโล ห่างกันนานเป็นปี คงไม่ได้คิดถึงเล่นๆๆหรอก TT (1:44pm): เคสเรา มันต่างกัน เรา คือ คนแรกของกันไง Takonnee (1:44pm): ไม่หรอก แกก็คนแรกของเรา TT (1:45pm): คือ พี่เขา เราไม่สัมผัสได้ถึง ความรุสึก ที่เรียกว่า รักน่ะ Takonnee (1:45pm): รู้ได้ไงอะ TT (1:46pm): ก็มีแต่เล่าเรื่องที่ทำงาน กลับบ้าน ไปออกกำลัง ชีวิตวันๆ ที่ไม่มีอะไร วนเวียนอยู่อย่างนี้ Takonnee (1:46pm): แก ไม่ได้อยู่ใกล้กัน จะให้เล่าเรื่องไร TT (1:46pm): มีบ้าง ชีวิตที่ทำงาน เจอไรมาบ้าง Takonnee (1:46pm): ถ้าเป้นแกจะเล่าเรื่องไรให้ฟัง คงเป้นเรื่องงานใช่ใหม TT (1:47pm): เราก็เล่าให้ฟังว่า เราคุยกับเพื่อนบ้าง ทำงาน คุยกับแม่กับหมูน้อยบ้าง เรื่องงานไม่ค่อยหรอก เพราะพี่เขาไม่รุเรื่อง เราชอบคุยแล้วได้คิดเพิ่ม Takonnee (1:47pm): ก็เล่าให้เขาฟังบ้างดิ เขาจะได้รู้เรื่อง TT (1:48pm): ไม่ใช่แค่เรื่องเดิมๆ ที่ไม่ได้เพิ่มเติมความคิดไรเลย Takonnee (1:48pm): คนเราไม่ได้รู้เรื่องมาตั้งแต่เกิดนะ TT (1:48pm): เรื่องงาน ไม่ค่อยมีไรหรอก เราชอบคิดเกี่ยวกับมุมมองพัฒนาตัวเองมากกว่า อะไรที่มันได้คิดแล้วปรับปรุง ได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง อย่างนั้นอะชอบ Takonnee (1:49pm): จะพัฒนาไปถึงไหนอะ ดาวอังคารรึไง TT (1:49pm): ก็คิดว่า คนเราต้องพัฒนาตัวเองอยู่ตลอด Takonnee (1:49pm): เราตั้องอยู่กับชีวติจิงนะ TT (1:49pm): ไม่งั้น ก็ไม่ต่างกับปลาตายว่ายตามน้ำอะดิ อยู่กับชีวิตจริง ก็ใช่ แต่มันจะน่าเบื่อไปอย่างนี้ตลอดเลยดิ Takonnee (1:50pm): เราไม่จำเป็นต้องพัฒนาตัเวเองหรอก เอาแค่ใช่ชีวิตอยู่ให้ได้ พาครอบครัวไปให้ได้ก็ดีแล้วมั้ง TT (1:51pm): เฮ้อ พูดยาก เราไม่มีเป้าหมายเรื่องครอบครัวอะ Takonnee (1:51pm): สนุก เที่ยวบ้าง ทุกข์บ้าง แค่นี้ก็ดีแล้ว TT (1:51pm): อืม อย่างนั้นก็ดีนะ Takonnee (1:51pm): เข้าใจว่าหลายอย่างเราเคยเจอมา ไม่อยากเป็นเหมือนเดิม นั่นหละคือโจทย์ที่จะให้ทำว่า จะทำไงจะไม่เป็นเหมือนเดิม ปรับเปลี่ยนวิธีคิดบ้าง ฟังคนข้างๆๆบ้าง เราไม่ได้รู้ทุกเรื่องหรอก เหมือนเราก็ใช้ประสบการณ์ตัวเองสอนหลายๆคน เวลาโดนทวงหนี้ทำไง อะไรประมาณนี้ อย่างแกจะรู้ไหมว่าเวลาเขาทวงหนี้ เราจะทำไง TT (1:54pm): ไม่รุอะ ไม่เคยเป็นหนี้ Takonnee (1:54pm): ทุกคนไม่เคยผ่านอะไรเหมือนกันหรอก TT (1:54pm): คงต้องมีภาระในครอบครัวก่อนมั้ง Takonnee (1:54pm): เรียนรู้วิธีการใช้ชีวิตดีกว่าแก TT (1:54pm): อย่างแก ก็ต้องมีหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวแหละนะ Takonnee (1:54pm): เรียนรู้การพัฒนาการใชชีวิต วันนึงแกก็ต้องทำเหมือนกัน TT (1:55pm): อืม ก็พยามแหละ เราไม่มีเป้าหมายเรื่องครอบครัวอะ Takonnee (1:55pm): เราต้องมีครอบครัว ไม่วันนี้ พรุ่งนี้ หรือวันไหน สักวันก็ต้องมี TT (1:56pm): อืม ถ้าอนาคตเราก็ปล่อยให้เป็นอนาคตนะ ไม่ได้คาดหวังอะ แต่ก็อย่างน้อย เราก็พัฒนาความคิด มุมมองเราไป เท่านั้นแหละ Takonnee (1:56pm): ถึงจะไม่มีครอบครัว แกก็ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นในสังคม TT (1:57pm): อืม ก็จริงแก Takonnee (1:57pm): ดื้อนะเรานี่ TT (1:57pm): +555 เหมือนกันมั้ยล่ะ Takonnee (1:57pm): เออ วันนึงแกเรียนจบ ก็ต้องกลับมาอยู่ในสังคม ความเป็นจริงกับตำราไม่เหมือนกันนะ หากวันนึงนักศึกษามาถามแกจะให้คำปรึกษาไง TT (1:58pm): เราไม่เคยใช้ชีวิตอิงตำรา เพราะเราไม่มีตำราไหนยึดเป็นหลัก เรามีแต่สงสัย ค้นหา คำตอบ ที่เราอยากรุ ข้องใจเองเท่านั้น และที่ผ่านมา ชีวิตก็มีแต่ตั้งคำถาม กับหาคำตอบ ให้ตัวเองมาตลอด Takonnee (2:00pm): คุยกับคนเก่งนี่ยากเนอะ TT (2:00pm): เฮ้อ ไม่ได้เก่งนะ tt Takonnee (2:00pm): ปริญญาต๊อกต๊อยอย่างเราลำบาก TT (2:00pm): เราก็เป็นเราคนเดิม ที่มันแก่ขึ้นเท่านั้น แกอย่ามองอย่างนั้น เราไม่เคยตีราคาคนด้วยดีกรี ไม่จริงหรอก แกน่ะ ให้มุมมองเราตั้งหลายอย่าง เราเองมองข้ามบางเรื่อง แกก็สะกิดให้นะ Takonnee (2:01pm): คนเราจะเติบโตได้ด้วยประสบการณ์ เหมือนเวลาสมัครงานทำไมเขาเอาประสบการณ์นี้หละเป็นตัววัด TT (2:02pm): ใช่ล่ะ ประสบการณ์วัดคน Takonnee (2:03pm): เดี๋ยวแกก็ได้นำประสบการณ์ต่างแดนมาถ่ายทอดต่อ เป็นการแลกเปลี่ยน TT (2:04pm): +55 ประสบการณ์ที่นี่ เป็นประสบการณ์ในห้องสี่เหลี่ยมเท่านั้นเอง ทุกอย่างเกิดจากหน้าจอทั้งสิ้น Takonnee (2:04pm): แกก็เดินออกจากห้องดิ มีอะไร ตามรายทางตั้งเยอะ TT (2:05pm): ตอนนี้มันหนาว ไม่ค่อยอยากออกอะดิ Takonnee (2:05pm): ไปตามรอยหนังเกาหลีก็ได้ ร้านกาแฟ อะไรทำนองนี้หละ TT (2:05pm): เหอๆๆ ไม่มีความคิดเลยอะ ไม่ได้ชอบแลหนังแนวเพ้อฝันอะ Takonnee (2:06pm): อ้าว เปลี่ยนความคิดบ้างก็ได้ ไหนๆๆ ก็มีโอกาสอยู่ที่นั้นแล้ว TT (2:06pm): อืมๆ เด่วจะออกไปเดินรอบสระบ้างไรบ้างนะ Takonnee (2:06pm): อืม TT (2:06pm): ดีเหมือนกัน อยู่แต่ห้องแคบๆ ก็เบื่อยๆ อะ บางที Takonnee (2:06pm): เปลี่ยนบรรยากาศ บางทีอาจทำให้สมองเราคิดงานได้ง่ายขึนก็ได้นะ สมองโล่ง TT (2:07pm): อืม เด่วเราจะลองนะ ขอบคุณแกล่ะ Takonnee (2:07pm): สูดอากาศบริสุทธิ ไปหาข้าวกินด้วยหละ TT (2:07pm): อืม ขอบคุณนะ ตอนนี้กินแต่ข้าวผัดประจำเลยอะ จะเป็นมังฯ ไปแล้ว Takonnee (2:07pm): หาอาหารเกาหลีกินที่ไทยยากนะ กินมาเยอะๆๆ TT (2:08pm): +55 แกเอ๊ย เราอะ คิดถึงอาหารไทยโคตรๆ อาหารเกาหลี ก็มีเหมือนๆ กับที่ไทย ไก่ทอด ไก่ย่าง หมูย่าง Takonnee (2:08pm): เดี๋ยวกลับมาก็ได้กินแล้ว TT (2:08pm): อืมๆ แกกินอร่อยๆ เผื่อกันนะ อิอิ Takonnee (2:08pm): หมูย่างเกาหลีมีป่าวแก TT (2:08pm): +55 กินจนไม่รุจะกินยังไงและ เกร่อจะตาย Takonnee (2:08pm): พูดเรื่องของกิน จะยิ้มมุมปากทำไมนี่ หิวดิ TT (2:09pm): ^^ ก็มันน่ากิน แกก็รุนิสัยเราอะ Takonnee (2:09pm): คนอ้วนจะมีความสุขก็เรืองเดียวนี่หละ TT (2:09pm): +555 เออ รุจิง งี้ดิ แฟนพันธุ์แท้ คนอ้วน สมแล้ว ที่เลือกแต่ละคนเป็นแฟน อ้วนๆ เพ อิอิ Takonnee (2:10pm): สงสัยเป็นสเปกเรา TT (2:10pm): +55 เออ แค่เห็นรูปแฟนแก เราก็รุแล้วล่ะ รุตั้งแต่เราเป็นแฟนกันแล้วนิ Takonnee (2:10pm): เขาไม่ได้อ้วนนะ เขาตัน 555 TT (2:10pm): แกก็อย่าปล่อยให้อ้วนมากนะ Takonnee (2:10pm): ก็พอๆแกหละ TT (2:10pm): +55 เออ นั่นแหละ น่ากอดออก Takonnee (2:11pm): วันนี้ไม่ได้ทำงานเหรอ เดี่ยวเราจะไปทำงานแล้วอะ TT (2:11pm): วันนี้เป็นวันหยุดเกาหลี Takonnee (2:11pm): เหรอ TT (2:11pm): อืมๆ ไปทำงาน กินข้าวซะด้วย เที่ยงกว่าแล้ว Takonnee (2:11pm): ยังเหลือรีดผ้า อีก เบื่อจิง TT (2:11pm): ขับรถดีๆ มีสตินะแก Takonnee (2:11pm): จ้า TT (2:11pm): ปร๊าดดด ดีมากๆ ช่วยงานเมีย Takonnee (2:12pm): ดูแลตัวเองนะแก TT (2:12pm): อืม ขอบคุณนะแก เออ แก น้องหมู สอบติดหมอนะ ผลออกเมื่อศุกร์นี้อะ Takonnee (2:12pm): คิดถึงเหมือนเดิมหละแก TT (2:12pm): ได้ศิริราชด้วยแน่ะ Takonnee (2:12pm): จิงดิ ดีใจด้วย TT (2:12pm): แน่นอนอะ แก เส้นทางนี้ เตรียมมาตั้งนานแล้ว อืมๆ ขอบคุณนะ แกก็ดูแลตัวเองดีๆ นะ ทำไรสติดีๆ อย่าประมาท Takonnee (2:13pm): ดูแลตัวเอง และเพียรรักษาความรักที่ได้มาให้คงอยู่ดีดีนะแก TT (2:13pm): +555 ขอบคุณนะ จะพยามล่ะ Takonnee (2:13pm): จ้า แค่นี้นะ บายแก TT (2:13pm): อืม ขอบคุณนะ ไว้คุยกันแก Takonnee (2:14pm): คับ  ... :| ว่าจะหยุดเงียบๆ ไปซักพัก กลับได้โลดแล่น กับเรื่องราว ความหลัง |:  @010311 _ 1 oc 
|
เลื้อย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดี ชาวโลก...ออนไลน์ ขอบคุณที่แวะเข้ามาแล้วเยี่ยมชมค่ะ นานๆ จึงจะได้มาอัพซักกะครั้งแหละ... ตามแต่ใจจะพาไป หากเข้ามาอัพบ่อย ตายแน่เลย งานท่วมหัว เอาตัวไม่รอด.. จะทักทาย ติชม ประการใด ตามสบายละกัน ^^' ไว้คุยกันค่ะ ;) ปล. ชักงงๆนิดหน่อย ตรูแปะไว้คราวก่อน แล้วไฉนจึงหายไปได้ละเนี่ย...งึ่มๆ Friends Blog Link |
||||||||||||
