ตะลุยยอดเขาพะเนินทุ่ง
เมื่อสองเดือนก่อนผมกับเพื่อนๆได้รวมตัวกันด้วยจังหวะเวลาอันดีโดยพร้อมเพรียง มุ่งหน้าสู่ยอดเขาพะเนินทุ่งแห่งแก่งกระจานการขึ้นยอดเขาพะเนินทุ่งจะต้องขึ้นลงเป็นเวลาเพราะรถจะสวนกันไม่ได้ต้องวิ่งไปทางเดียวกันเท่านั้น พวกเราขึ้นเขารอบเย็นเมื่อขึ้นไปถึงก็ใกล้มืดแล้ว จึงได้จัดการกางเต็นท์ จับจองพื้นที่ส่วนตัวกันหน่อยเพราะรู้ตัวว่าตกกลางคืนอาจสร้างเสียงอันไม่พึงประสงค์ต่างๆไปรบกวนคนอื่นเค้าได้พวกเราเข้านอนหลังจากเวลาผ่านไปประมาณ 2 กลม เพื่อออมแรงไว้ลุยต่อในตอนเช้าตรู่ตื่นนอนแต่เช้ามืดอากาศเย็นพอสมควร ก็เตรียมตัวออกเดินทางเพื่อไปจุดชมทะเลหมอก เมื่อเริ่มมีแสงสว่างก็ได้พบว่าหมอกหนามาก หนาจนขับรถไม่ได้ต้องรอให้จางลงหน่อยจึงได้ออกเดินทางมุ่งสู่น้ำตกหลังจากจอดรถแล้วต้องเดินเท้าเข้าไปอีกหลายกิโลอยู่ แต่เนื่องจากเป็นเวลาเช้าอากาศเย็นมีหมอกสดชื่น และทางไปเป็นทางลาดลงเกือบตลอดเราจึงเดินไปได้อย่างรวดเร็วไม่เหนื่อยมากนัก ก็ได้พบกับน้ำตกอันสวยงามเล่นน้ำตกกันจนชุ่มก็ถึงเวลากลับ แต่ปัญหามันเกิดตรงตอนนี้แหละแสงแดดที่แผดเผา อากาศอันร้อนระอุ เส้นทางขากลับที่ต้องเดินขึ้นเกือบตลอด แถมเรี่ยวแรงของพวกเราก็ได้ใช้ไปอย่างคึกคะนองกับการเดินทางขามาและการเล่นน้ำตกไปแทบหมดแล้ว ทุกอย่างมันตรงข้ามกับตอนขามากันทั้งหมด และที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครเตรียมน้ำดื่มมาเลย เล่นเอากว่าจะกลับไปถึงรถได้ก็ลิ้นห้อยกันเป็นแถบ เรียกว่าแทบจะถอดใจกันไปตั้งหลายครั้งเลยทีเดียวแต่สุดท้ายก็ฉุดกระชากลากจูงกันกลับมาได้โดยสวัสดิภาพครับท่าน ก็จบแล้วสำหรับการเดินทางสั้นๆครั้งนี้ คือบอกไปแล้วว่าช่วงนี้ผมไม่ได้ไปไหนเลยก็เลยขุดเอาทริปที่ผ่านๆมามาเล่าไปพลางๆก่อนละกันนะครับ การเดินทางครั้งนี้ก็สอนให้รู้ไว้ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจ(กำลังขา)เรา และต้องเอาน้ำไป ขอขอบพระคุณ
เพื่อออมแรงไว้ลุยต่อในตอนเช้าตรู่
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ดูรูปแล้วน่าสนุกดีนะครับ
วันหลังจะได้ไปบ้าง