BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : ออกหน่วย ช่วยโลกร้อน

ออกหน่วย ช่วยโลกร้อน

วันนี้เป็นอีกวันที่ไอติมรับทำงานโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง เค้าโทรมาชวนไปออกหน่วยก็ไป วันนี้ไปไกลถึงตำบลพระอาจารย์ แหม แค่ชื่อก็กินขาดแล้ว เป็นชุมชนมุสลิมครับ (ที่นี่มุสลิมเยอะมาก ไม่แพ้ภาคใต้เลยทีเดียว ถึงขนาดโรงพยาบาลผมจัดอบรการดูแลคนไข้มุสลิมระยะสุดท้ายตามแนวทางศาสนาอิสลามบ่อยๆ)

ก็เหมือนกับออกหน่วยคราวที่แล้ว ที่อบต.จัด คราวนี้เป็นลูลนิธิอะไรสักอย่างประสานงานกับ อบต. แต่ว่ามีท่านองคมนตรีมาเป็นประธานในงานด้วย ต้องขออภัยจริงๆที่ลืมชื่อท่านไปแล้ว แต่ว่าไปออกหน่วยคราวนี้ รู้สึกเหมือนเป็นผู้นำชุมชนคนหนึ่ง คือพอไปถึงคณะกรรมการก็พาไปสวัสดีท่านองคมนตรี มีการมอบของที่ระลึก และให้ปลูกต้นยางนาลดโลกร้อน เป็นคนที่อายุน้อยที่สุดที่ได้รับเกียรติในการรับของที่ระลึกและปลูกต้นไม้ คนอื่นๆก็ระดับผู้กำกับจังหวัด รองผู้ว่าราชการ ระดับบิ๊กๆทั้งนั้น ส่วนไอติม เป็นแค่นายแพทย์เฉยๆ ก็อุตส่าห์ได้รับเชิญไปกับเขาด้วย นับว่าสังคมไทยให้เกียรติวิชาชีพนี้มากจริงๆ ยิ่งรู้สึกถึงความรับผิดชอบที่มีต่อสิ่งที่สังคมให้เรามามากมายขนาดนี้

เสียงจากลำโพงยังคงเป็นอุปสรรคสำคัญในการตรวจ ต้องตะเบ็งเสียงแข่ง แต่เสียงคนหรือจะสู้ลำโพง แถมเวลาฟังปอดก็ได้ยินแต่อะไรก็ไม่รู้ ดีว่าพิธีกรงานนี้อารมณ์ดีมาก และไมประกาศพร่ะเพรื่อ ทำให้หงุดหงิดน้อยหน่อย โต๊ะและแช ให้ความสนใจกันมาก (ผมได้ยินเขาเรียกคุณป้าว่าโต๊ะ เรียกคุณลุงว่าแช) บางคนหอบลูกจูงหลานมาตรวจด้วย ก็ตรวจกันไปเป็นไข้นิดๆหน่อยปวดหลังก็จัดยาไปตามนั้น ไอติมชอบออกหน่วยแบบนื้มันส์ดี บางคนไม่เป็นอะไรแต่อยากมา บางคนเป็ฯอะไรก็ไม่รู้ และไม่มีเครื่องมือตรวจเพิ่ม ได้แต่ขู่ๆให้ไปโรงพยาบาล อย่างน้องผู้หญิงแขนหัก แต่พ่อไม่ยอมพาไปโรงพาบาล ที่อนามัยเอาไม้ไอติมดามไว้ให้ ก็ดามไว้อย่างนั้น ปวดก็ปวด มีบอกว่าวันนี้ไม่ว่างอีก จริงๆเลยคุณพ่อนี่

ศัตรูตัวสำคัญอีกอย่างคือแดดและอุณหภูมิที่สูงลิบ ร้อนจนเหงื่อไหลไคลย้อย ไม่รู้ว่ามันจะร้อแบบนี้ถึงเมื่อไหร่ โชคทีที่ใกล้ๆเที่ยงมีครึ้มฟ้าครึ้มฝน เห็นพยับฝนไกลๆแต่มาไม่ถึง เจ้าหน้าที่ก็พยายามเอาพักลมมาตั้งให้ แต่มันก็ร้อนเหลือเกิน คนไข้ก็มทาเรื่อยๆ แม้ว่าบูธอื่นๆจะลิกไปหมดแล้ว แต่เราก็ยังคงตรวจๆๆ หลังๆเจ้าหน้าที่จัดงานก็มาตรวจซะเองเยอะแยะ แม้แต่พนักงานขับรถของเราก็เอากะเค้าด้วย (มาไว้ใจอะไรผมเนี่ย อาจารย์เก่งๆที่โณงพยาบาลเยอะแยะ)

ถึงเที่ยงก็กินข้าวมันไก่ทอด ที่องครักษ์นี่ทอดไก่อร่อยฮะ ลองมาหลายร้านหลายที่ละ ถ้าจะมีอะไรอวดคนอื่นได้ ก็ไก่ทอดนี่แหละ หลังจากกิน้าวเสณ้จก็กลับ งานนี้ไม่มีค่าตัว แต่ได้ของฝาก หวนนึกถึงหนังสือหลายเล่มที่ได้อ่านมา บางครั้งผลตอบแทนที่ได้จาการทำงาน ไม่ได้มาในรูปแบบของเงินเสมอไป และสิ่งที่สำคัญที่สุดของคนเป็นหมอ ก็คือรอยยิ้มของคนไข้นั่นเอง

ว่างๆจะแวะมาเยี่ยมต้นยางยาที่ปลูกไว้ มีป้ายซะด้วยว่าโรงพยาบาลศูนย์การแพทยฯ แต่ไม่มีชื่อเรา ไม่รู้มันจะน้อยใจหรือเปล่าที่คนปลูกมันกระจอกลาอยุน้อยที่สุดในบรรดาคนที่เขาเชิญๆมาเนี่ย โตไวๆก็แล้วกัน

Create Date : 26 เมษายน 2552

Last Update : 26 เมษายน 2552 21:52:10 น.

2 comments

Counter : 676 Pageviews.

ติมปลูกต้นไม้ขึ้นเหรอ

โดย: หวานเย็น IP: 81.153.225.225 วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:21:57:30 น.

โต๊ะนี่รู้ความหมาย
แต่แชไม่รู้แฮะ
ปกติที่บ้านจะเรียกคนอายุราวๆคุณปู่คุณย่าคุณยายว่าโต๊ะหมดเลย
ไม่มีแบ่งชายหญิง

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:23:53:50 น.