BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : ตอนที่ ๙ โลดแล่นในตลาด

ตอนที่ ๙ โลดแล่นในตลาด

วันพฤหัสรออาจารย์อนัญญา
นัดกันว่าจะไปเที่ยวตลาดหนอ
เมื่อมาถึงทันทีไม่รีรอ
ก็รีบถ่อออกไปในทันที

ไปแวะสวนเมื่อวานก่อนแก้แค้น
ที่ถูกแล่นไล่ไปต้องเดินหนี
ปรากฏว่าเข้าใจผิดปิดคดี
อันสวนนี้ที่จริงตั้งข้างกัน

ฟากหนึ่งเป็นสวนจีนดูเก่าๆ
อีกฟากหนึ่งจัดเอากำแพงกั้น
เป็นอาคารแบบจีนดึกดำบรรพ์
โครงสร้างนั้นล้วนต้องตามตำรา

แต่ว่าต้องเสียค่าราคาเข้า
เขามองหน้าดูเราแล้วถามว่า
เป็นนักเรียนหรือไรให้บอกมา
ได้ราคานักศึกษาสบายใจ

สงสัยเห็นตามมากับอาจารย์
หน้าตาเอ๋อซมซานน่าสงสัย
แล้วก็ปล่อยพวกเราเดินเข้าไป
แล้วบอกไว้อีกสักพักมีไกด์มา

พอหน่อยนึงมีคนจีนแก่ๆ
เดินยักแย่ยักยันมาบอกว่า
จะนำเที่ยวในนี้ตามเวลา
แล้วพรรณนาเรื่องราวเสียมากมาย

ฟังแล้วเบื่อแอบหนีออกมาก่อน
แล้วไปดื่มชาร้อนแก้หนาวหาย
นั่งรถเมล์ไปตลาดแทบชีพวาย
ฝนตัวร้ายได้ทีมาเทลง

โชคดีว่าในรถนั้นอบอุ่น
เดินหัวหมุนไม่นานไม่ทันหลง
ก็มาถึงตลาดได้ตามจำนงค์
ก็วิ่งตรงเข้าตลาดเพราะอุ่นดี

สารพัดของขายอยู่ในนั้น
ผลไม้สารพันหลากสันสี
ดอกไม้เนื้อสัตว์ต่างๆมี
ก็เหมือนที่ประเทศเขตของเรา

แค่ว่าผักของเขาต้นใหญ่กว่า
แค่ว่าปลาสดดีไม่มีเฉา
แค่ว่าร้านสะอาดเป็นงามเงา
แค่เดินเพลินแต่เช้าจนเลยเที่ยงวัน

กินข้าวเที่ยงแล้วไซร้แดดเริ่มออก
คนก็โผล่ตามตรอกจ้าฃะหวั่น
มาแย่งตากแดดแก้หนาวกัน
แต่ต้องระวังมั่นนกนางนวล

เพราะนกดุจิกกัดอาจเป็นแผล
แย่งอาหารย่ำแย่ถูกขีดข่วน
มีนกตัวเล็กหน้ากวนๆ
ตัวอ้วนๆเท่านกเอี้ยงเดินไปมา

เที่ยวจิกกินอาหารอยู่ตามพื้น
มีดาษดื่นแต่ไม่เคยเห็นหรอกหนา
เที่ยวถ่ายรูปเก็บไว้ด้วยแปลกตา
แล้วกลับมาหมดแรงในห้องนอน

พอตกบ่ายไปหาอาหารเลิศ
ญี่ปุ่นเปิดร้านใหญ่โตสโมสร
กินอร่อยเสร็จจ่ายตังนั่งตัดทอน
ทิปไปก่อนกลับบ้านอาจารย์พัก

อาจารย์นึกขึ้นได้ในทีหลัง
ว่าทิปผิดมากจังทิปโคตรหนัก
ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นลงไปชัก
เสียดายนักค่าทิปหยิบให้เกิน

กลับมาเรียนหลับเป็นตายคล้ายๆศพ
นั่งสลบข้างอาจารย์ไม่ขัดเขิน
พูดอะไรไม่ได้ยินแสนยับเยิน
กลับมาจัดของเพลินจนเที่ยงคืน

Create Date : 25 มีนาคม 2555

Last Update : 25 มีนาคม 2555 8:06:58 น.

0 comments

Counter : 246 Pageviews.