Bloggang.com : AobAun : การจากไปของใครหนึ่งคนที่สำคัญ

การจากไปของใครหนึ่งคนที่สำคัญ

ครอบครัวเราจริงๆ หมายถึงฉันและคุณสามี และลูกตัวแสบอยู่ด้วยกันที่สิงคโปร์(ลอดช่อง) ในช่วงขวบปีแรกของลูกตัวแสบ แม่และพ่อฉันได้มาอยู่ด้วยเพื่อช่วยคุณแม่มือใหม่อย่างฉันในการดูแลลูก แม่คือคนที่ดูแลฉันตั้งแต่ยังเล็ก และก็ยังตามมาดูแลลูกฉันอีก(สุดยอดเลยคนเป็นแม่) แม่เคยพูดว่ารู้มั๊ย รักลูกเท่าไหร่เวลามีหลาน รักหลานมากกว่าลูกอีก (ใช่ๆเชื่อสนิทเลย แม่เคยบ่นจะถีบฉันตกเตียงหลายครั้ง ที่แกล้งลูกร้องไห้) ตอนมีลูกแม่จะพยายามจี้ตลอดให้กินนู้น กินนี่ ดื่มนม ดื่มน้ำ กินผักผลไม้เยอะๆ เพื่อไรหรือค่ะ ก็คุณลูกฉันกินนมนะสิ แต่รู้มั๊ยว่า พื้นฐานการกินของฉันมันต้องนี่เลย ปลาทูเค็มคลุกข้าว (ฮีมๆน้ำลายไหล) ปลาร้าแจ่ว(ไม่รู้คุณๆหลายคนจะรู้จักหรือเปล่า) จิ้มข้าวเหนียวร้อนๆ (โอ๊ยคุณค่าทำลายโภชนาการ) ไม่ใช่ทางโภชนาการนะค่ะ หรือไม่ก็ข้าวคลุกแกงน้ำเคย กินกับสะตอ หรือผักสารพัดที่ฉันหาได้โดยไม่ค่อยจะรู้จักชื่อ อร่อยนะคะคุณขา แม่ก็จะเม้งแตก เอาอีกแล้วหลานฉันแหวะนม นี่แสดงว่าแอบกินของพวกนี้อยู่นะ(ไม่ได้แอบคะ คุณแม่ขา แค่กินตอนคุณแม่หลับเฉยๆ) เป็นอย่างงี้ประจำ แต่ฉันก็มีความสุขที่แม่อยู่ที่นี้ เราไปช็อปปิ้งด้วยกันบ่อยๆ เดินเล่นตอนเย็น ดูหนังและอ่านข่าวจากอินเตอร์เน็ตด้วยกันประจำ มีความสุขมากค่ะ แม่ฉันชอบพูดจาตลกและชอบทำอะไรเปิ่นๆ (แม่ฉันค่ะ ภูมิใจ) แม่ยังอยู่ในภาพความฝันทุกวันๆของฉันเสมอ เมื่อฉันฝันสิ่งใดฉันจะมีแม่เป็นตัวเอกอยู่ในฝันนั้นทุกครั้ง แม่ฉันจากไปเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน 2552 ด้วยโรคพุ่มพวง(ซึ่งมีชื่อเป็นภาษาแพทย์จำไม่ได้) พี่สาวบอกว่าจริงๆแล้ว แม่ไปตั้งแต่วันที่ 19 แต่หมอพยายามใส่เครื่องกระตุ้นการหายใจไว้เพื่อรอฉันมา สภาพของแม่ตอนนั้นน่าเวทนามาก เพื่อรอลูกสาวและลูกชายอีกคน (ด้วยเครื่องช่วยหายใจ) ฉันอยากจะบอกว่า ถ้าเกิดมีใครเกิดพบเจอเหตุการณ์แบบฉันคือคนไข้ต้องช่วยด้วยเครื่องหายใจเพื่อรอใคร หรือยื้อเวลาอะไร โปรดเถอะคะ โปรดให้เขาเหล่านั้นไปอย่างสงบเถอะค่ะ อย่ายื้ออย่าต่อเวลาเลย สภาพที่เห็นมันทรมานมากนะค่ะตอนแรกฉันไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ถ้าฉันรู้ฉันคงบอกพี่สาวให้แม่ไปอย่างสงบไม่ต้องรอฉันหรอกค่ะ วันที่ฉันมาถึง ฉันเข้าไปหาแม่ที่ห้อง ICU ฉันพูดถึงเรื่องที่แม่ชอบไปกวาดล้านวัด ถูพื้นโบสถ์ และวันที่ฉันแต่งงานแม่ยิ้มจนเห็นฟันหล่อ แล้วยังเรื่องที่แม่เดินทางต่างประเทศครั้งแรกเป็นงัยละ ตื่นเต้นมั๊ยนั่งเครื่องบิน (นั้นเป็นเรื่องที่แม่ฉันพูดถึงแล้วมีความสุข) จากนั้นฉันก็พาแม่สวดมนต์ บทพระพุทธคุณ ไปเรื่อยๆ จนเจ้าหน้าที่พร้อมที่จะถอดเครื่องช่วยหายใจออกไปค่ะ มันทุกข์มากเลยนะค่ะ กับการจากไปของใครหนึ่งคนที่สำคัญของชีวิตเรา

Free TextEditor

Create Date : 11 มีนาคม 2553

Last Update : 9 เมษายน 2553 16:15:55 น.

3 comments

Counter : 472 Pageviews.

เสียใจด้วยน่ะค่ะ

โดย: เจ๊ในตลาด (เจ๊ในตลาด

) วันที่: 11 มีนาคม 2553 เวลา:14:59:26 น.

"การจากไปของใครหนึ่งคนที่สำคัญของชีวิตเรา" มันยากที่จะอธิบายถึงความรู้สึกสูญเสีย มันหนาวเหน็บสุดขั่วหัวใจ มองคนที่สำคัญของชีวิตเราหลับไม่มีวันตื่น....เสียใจด้วยนะคะ

โดย: sj13palmkung

วันที่: 7 เมษายน 2553 เวลา:20:20:39 น.

เสียใจด้วยคะ

อ่านแล้วเศร้าจัง

โดย: หวาน (WahnDodi

) วันที่: 7 มิถุนายน 2555 เวลา:15:42:15 น.