Pink tragedy of bad poetaster
เขาเข้าใจความหวาดกลัว
จึงหัวเราะทั้งน้ำตา
ปากฮัมเพลงเศร้า
แต่หัวใจเต้นเร้าด้วยภาพเธอ
จินตนาการกำลังร้องเรียก
ความเหงาจะถูกดึงร่นไปอยู่ปลายเตียง
หลายคืนแล้วที่พื้นที่ว่างข้างๆตัว มีแต่เขากับความว่างเปล่า
ปล่อยให้น้ำตาเรียนรู้ที่จะหยุดไหล
ปล่อยให้เขาเดินเข้าสู่ภวังค์อย่างเงียบๆ
ปล่อยให้เขาระลึกถึงความรักของเธอที่กรุณาต่อเขามากมายเหลือเกิน
27/12/2549