วันที่ 600

ฉันคำนึงถึงพื้นที่ว่างข้างๆตัว

กับการจางหายไปของรอยจุมพิตของเธอ

จ้องมองดูเข็มนาฬิกาวาดรูปทรงกลม

ดูมันเหนื่อยหน่ายกับการสะกดคำว่า เวลา

ถ้าสมมติว่า นาฬิกาทุกเรือนบนโลก พร้อมใจกันหยุดเดิน

เวลาอาจกลายเป็นเพียงสิ่งที่ยังไม่ถูกนิยาม

นาฬิกาไม่รู้จักเวลา

และคงตายโดยไร้สาเหตุ

ฉันพยายามนิยามเหตุผลของการจากลา



วันที่ 601

เมื่อฉันคิดถึงเธอ

ฉันเผลอกลืนนาฬิกาเข้าไปทั้งเรือน

ใบหน้าของเวลาชัดเจนยิ่งกว่าครั้งใดๆ

นานเกินไปแล้วที่ไม่ได้เจอเธอ

internet

MSN

E-mail

สัญญาณโทรศัพท์

คือการเติมเต็มที่ไม่เคยสมบูรณ์

แต่มันก็มีค่าพอๆกับ ก๊าซออกซิเจน

ฉันหายใจ

และกำลังอยู่ในเครือข่าย



เช้าวันที่ 602

ฉันอ้วกออกมาเป็นนาฬิกาเรือน

ที่เคยเผลอกลืนลงไป

มันยังคงวาดรูปทรงกลม

และสะกดคำว่า เวลา อย่างเหนื่อยหน่าย

ฉันภาวนาให้มันสะกดพลาดไป สาม ชั่วโมง

ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง



24-09-2550

เวลาที่ซิดนีย์ (ฤดูหนาว) เร็วกว่ากรุงเทพ สาม ชม.

Create Date : 07 ตุลาคม 2550 Last Update : 24 ธันวาคม 2550 14:08:42 น. Counter : 344 Pageviews.		0 comments
Share Tweet