ลืมบล็อกนี้ไปแล้วนะเนี่ย
เพิ่งรู้ว่าตัวเองเคยใช้บล็อกนี้พร่ำเพ้อ...เมื่ออดีตชาตินานมาแล้ว

ขอบคุณนะคะที่ช่วยเข้ามาเตือน

ไหนๆก็เข้ามาแล้ว

ถือโอกาสอัพเดตเลยแล้วกัน

ตะกอนต่างๆในใจมันหายไปหมดแล้ว ไม่เหลือ ไม่เหลืออะไรเลย

เหลือแต่ชีวิตที่"ต้อง"เดินต่อไปข้างหน้า ในอุโมงค์แม้มืดมิดแต่เห็นแสงที่ปลาายทางลางเลือน เตือนว่ายังมีจุดหมายให้ก้าวไป

ก้าวไปอย่าหวั่นเกรงสิ่งใด เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

จงยิ้มรับกับทุกข์ที่จะเข้ามา เชื่อเถอะว่ามันอยู่ไม่นาน เดี๋ยวมันก็จากไป
เมื่อวันแห่งความสุขผ่านเข้ามาจงอย่าระเริงใจ เชื่อเถอะว่ามันก็จะจากไป เฉกเดียวกับทุกข์ที่จากมา

ใช้ชีวิตให้สนุกเหมือนหนอนที่ผจญภัยไปในแอปเปิ้ลโดยไม่รู้ว่าจะไปโผล่ที่จุดของแอปเปิ้ล

สนุกอย่างมีสติ สู้ๆนะจ๊ะทุกผู้ตัวคน



Create Date : 30 มิถุนายน 2554
Last Update : 30 มิถุนายน 2554 9:29:03 น.
Counter : 436 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

แม่นางคำ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



เป็นคนปกติ อาการสามสิบสอง หน้าตาไม่ดี รูปร่างไม่ดี อะไรก็ไม่ดี แต่ปากดี ใจดี หัวดี (อ๊ะ หลงตัวเองว่ะ) กวนประสาทดี อืม ตามนั้น
มิถุนายน 2554

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29