ไม่แน่ใจว่าฉันจะเป็นคนสุดท้ายของการส่งชิ้นงาน Quilt Block ไปให้ "คุณหลิน (quiltmom)" หรือเปล่านะ? ... งานนี้ต้องขอบคุณ "คุณหลิน" (เจ้าแม่งานคลิวท์ผ้าห่ม) ที่ริเริ่ม "Sew Quilt So Cute"โครงการเย็บผ้าห่มเพื่อบริจาคให้คนในถิ่นทุรกันดาร โครงการดี๊ดีเช่นนี้ ... เพราะนอกจากจะมีโอกาสร่วมทำบุญให้กับเพื่อนร่วมโลก (ด้วยแรงกาย) แล้ว ยังทำให้ฉันมีโอกาสฝึกเย็บ Quilt Block ครั้งแรกในชีวิตด้วย

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เคยเห็นงานคลิวท์ผ้าห่มของฝรั่งมามาก แต่ไม่เคยนึกสนใจเลย ... ไม่ยักรู้ว่าการเริ่มหัดเย็บ Quilt Block มันสนุกและท้าทายตรงที่ จะเย็บอย่างไรให้ตะเข็บตรงสวย..ฮี่ๆ (หากอยากได้งานประณีต) ... งานนี้ นอกจากจะได้ความสนุกและสุขใจแล้ว จึงได้ฝึกความอดทนในการ เย็บ-เลาะ-เย็บ-เลาะ อย่างน้อย block ละไม่ต่ำกว่า 3-4 ครั้ง

จากที่ลงทะเบียนแจ้งคุณหลินไปว่า... ขอ(ทดลอง)ช่วยเย็บสัก 1 Block







ก็เลยได้ติดใจ ได้ block ที่ 2







และ block ที่ 3 ตามมาติดๆ อย่างเพลิดเพลิน
(โดยคง concept เย็บ-เลาะ-เย็บ-เลาะ ไว้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย...ก๊ากกกก)







ชิ้นที่ 4 เสร็จแบบ "หยวนๆ" เนื่องจากไปอ่านคำปลอบใจในบล็อกคุณหลิน เรื่องตะเข็บเบี้ยวหน่อยก็ไม่เป็นไร ... ด้วยความที่เห่อจึงเริ่มทำงานนี้แต่เนิ่นๆ แล้วก็พักงานนี้ หันไปคั่นเวลาเย็บงานอื่น แล้วตั้งใจว่าจะกลับมาปั่น Quilt Block ต่อในสัปดาห์สุดท้าย ด้วยใจจริงก็อยากทำให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ (หรือสัก 10 blocks)

แต่ใครเลยจะรู้ว่า พรุ่งนี้ จะเกิดอะไรขึ้น ...

ณ กรุงเทพฯ-วัน-เวลา ที่ฉันเย็บ Block ที่ 4 ... นับเป็นช่วงเวลาเดียวกับพ่อ (ที่อยู่ ตจว.) กำลังหัดเย็บจักรไม้ตัวเก่าที่พ่อซื้อมอเตอร์ใหม่มาติด ... ก่อนที่พ่อจะถูกนำตัวส่ง รพ. เพราะรู้สึกเวียนหัวจากความดันสูงมาก แล้วก็กินยาลดความดัน จนความดันลดต่ำจนน่าตกใจ







ในเช้าวันรุ่งขึ้นที่ฉันโทร.ไปถามอาการพ่อ ซึ่งอยู่ในห้อง ICU มา 1 คืนนั้น
พี่สาวและแม่เล่าว่า "อาการพ่อดีขึ้นแล้ว ความดันเพิ่มขึ้นจนเกือบปรกติ จนพยาบาลบอกว่า หากเป็นเช่นนี้อีกสัก ช.ม. ก็น่าจะสามารถถอดท่ออ๊อกซิเจนได้แล้ว" ... น้ำเสียงดีใจของแม่ ทำให้ฉันใจชื้นขึ้น และเชื่อว่าครั้งนี้ พ่อก็ต้องไม่เป็นไรอีกสิน่า ... จึงได้นั่งลงทำ Quilt Block ชิ้นที่ 5 ต่อและคิดว่าเสร็จแล้วก็จะเก็บเสื้อผ้าให้พอใส่สัก 1 อาทิตย์ ... แล้วเดินทางกลับ ตจว.ไปอยู่เฝ้าไข้พ่อ สลับกับคนในบ้านบ้าง

ด้วยความอ่อนหัด แต่อวดเก่งที่จะดูแพทเทิร์นจากเว็บฝรั่งที่อธิบายไว้แบบคนทำเป็นแล้ว ในขณะที่ฉันเองก็ไม่เชี่ยวชาญในการเผื่อขนาดผ้า (แบบสามเหลี่ยม) ... เมื่อตัดและเย็บผ้าต่อกันแล้ว จึงเล็กกว่าขนาดที่ต้องการ ... สุดท้ายต้องตัดสินใจเลาะ แล้วดัดแปลงแพทเทิร์นตามใจนึก รีบเย็บจนได้ออกมา แปลกๆ แบบที่เห็น ... แล้วนำ 5 Blocks ขี้เหร่ๆ นี้พกกลับไป ตจว.ด้วยหวังใจว่า คงหาโอกาสระหว่างเฝ้าพ่อ ไปส่งไปรษณีย์ให้คุณหลินได้ทันกำหนด







Whatever will be, will be ...
The future's not ours, to see ...

แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเป็นดังคาด ฉันเพิ่งส่งงานให้คุณหลินหลังจัดงานฌาปนกิจศพพ่อเสร็จสิ้นแล้ว

- งาน Quilt Blocks ที่คิดว่าจะทำสัก 10 Blocks ... ฉันก็ไม่สามารถทำได้ตามต้องการ
- ช่วงเวลาที่ฉันตั้งใจจะไปเฝ้าไข้พ่อในห้อง ICU-ไปเป็นเพื่อนคุย-ไปกอดพุงกะทิ-ไปฉีกยิ้ม-และปลอบใจ
ให้พ่อเข้มแข็งอดทนต่อโรค (เหมือนตอนพ่อผ่าตัดไส้ติ่งแตกปีที่แล้ว) ... ฉันก็ไม่สามารถทำได้ตามต้องการเช่นกัน

"พ่อ"
"ลูกขออุทิศกุศลทานที่ลูกได้ทำครั้งนี้ให้กับคุณพ่อทวี เพื่อให้ได้ไปสู่ภพภูมิอันดี หากพ่อกำลังได้ทุกข์ ขอกุศลนี้ไปช่วยให้คุณพ่อทวีพ้นจากทุกข์ให้ได้ไปอยู่ที่สุข หากคุณพ่อทวีได้ไปอยู่ในที่สุขแล้ว ก็ขอให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไป หากได้เกิดในชาติต่อไป ขอให้คุณพ่อทวีได้เกิดในภพภูมิที่สูงขึ้น และเกิดในดินแดนที่มีพระพุทธศาสนา ได้มีโอกาสปฏิบัติวิปัสสนา เจริญภาวนา จนกว่าคุณพ่อทวีจะเข้าสู่กระแสพระนิพพาน ด้วยเทอญ"

.
.
.

พ่อจ๋า...
นั่นเป็นเรื่องในอดีตทั้งหมด เหตุการณ์ผ่านมา 1 เดือนกับอีก 2 วันแล้ว
ลูกเพิ่งมารู้ตอนเย็นว่าเมื่อวานเป็นวันพระ ลูกเลยไม่ได้ใส่บาตร แต่นั่งสมาธิก่อนนอนอุทิศกุศลให้พ่อแทนนะคะ
ถึงลูกจะรู้สัจธรรมของโลกว่า... เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา
แต่สำหรับการจากไปของพ่อนี้ ลูกยังคงทำใจให้อยู่กับปัจจุบัน แบบจริงๆ จังๆ ไม่ได้สักที
น้ำตาที่เอ่อมาทุกครั้ง ในทุกวัน เพียงเพราะนึกถึงพ่อกับเหตุการณ์อดีตที่พวกเราเคยทำร่วมกัน
อาจต้องอาศัยเวลาช่วยเยียวยา แต่ลูกก็มั่นใจว่า สักวันลูกจะเข้มแข็งและอดทนให้ได้ แม้สักครึ่่งของพ่อก็ยังดี