สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า รัก ... สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า มิตรภาพ ฉันอยากเรียกอย่างนั้นจริงๆ


ถ้าจำไม่ผิด จุดเริ่มต้นน่าจะมาจาก คราวที่ฉันทำของแลกกับน้องมด Gu_modmod
เลยเริ่มได้รู้จักคุณหนิง somning เปรยๆ ว่าอยากทำแลกกันบ้าง
ตอนนั้นเราต่างก็ยังนึกไม่ออกว่า จะแลกอะไรกันดี

และแล้ว วันหนึ่ง...วันที่กอดของฉันหาย
เพราะเมื่อต้นปีฉันนำกอดติดไปบ้าน ตจว. แล้วลืมกอดไว้เมื่อกลับมากรุงเทพ
เวลานอน ฉันคิดถึงกอดมากๆ ครั้นจะให้คนที่บ้านส่งมาให้ ก็ยุ่งยากเกินไป


ฉันจึงขอร้องให้คุณหนิง ช่วยทำกอดอีกอันหนึ่งให้ฉัน
ระบุไปว่า ขอหมีสีเขียว จะเขียวเฉดไหนก็ตามใจคนทำ
ส่วนคุณหนิงขอให้ฉันทำกระเป๋าเงินใบยาว ซึ่งฉันทำไม่ได้ (ก็รู้สึกมันยากอ่ะ)
เลยมัดมือคุณหนิงชก ว่าจะทำที่ใส่เข็มโครเชต์ และตะกร้าไหมพรมเผื่อจะหิ้วติดตัวไปไหนต่อไหนได้ เวลาถัก

ใช้ผ้าฝ้ายกระสอบ ผ้ายีนส์ แถมบุแผ่นฟองน้ำที่พี่สาวซื้อจากเอลวิร่า ช่วยให้ตะกร้าอยู่ทรงขึ้น
เพิ่มลูกไม้ด้วย เพราะฉันชอบ (เป็นการส่วนตัว)
ตั้งใจปักให้ดูการ์ตูนๆ หน่อย ปักหมีด้วยจะได้นึกถึงหมีที่คุณหนิงถักให้
(Thank you for Bucket's Tutorial from Jodie Carleton)









ที่ใส่เข็มโครเชต์ ต้องมีลูกไม้ มีปัก จะได้เข้า set กัน
(Thank you for Crochet Hook Case's Tutorial from Joleo)

พวกเราตกลงกันไว้ว่าจะค่อยๆ ทำๆ ไป แม้เวลาจะผ่านไปหลายเดือน
จนฉันได้กลับบ้าน ตจว. และรับกอดเดิมของฉันกลับกรุงเทพฯ แล้ว
ฉันก็ยังอยากได้กอดใหม่ เป็นตัวแทนมิตรภาพของเพื่อนอยู่ดี

วันที่ได้รับของที่คุณหนิงส่งมา รู้เลยว่าแพ็กเก็จจิ้ง ผ่านการคิดประดิดประดอยมาแล้ว
แกะกล่องพัสดุพบว่า น้องหมีถูกห่อกระดาษ และผูกด้วยลูกไม้สวยๆ มาให้ด้วย แต่รีบแกะไปหน่อย เลยลืมถ่ายรูปไว้
เปิดห่อออกมาแล้วกรี๊ด ถูกใจฉันที่สุด
ชอบทุกรายละเอียด ไหมพรมเนื้อนุ่มสีเขียวหวาน (แต่ไม่เผ็ด เพราะไม่ใช่แกง) สีจมูก กระดุมเขียวหลากเฉด
และซึ้งกับข้อความในจดหมาย ที่แนบมาพร้อมกับลายเส้นการ์ตูนน่ารักๆ (ชอบมากนะจ๊ะ)

จากนั้น ฉันก็เปิดบทสนทนากับคุณฝาละมี
“ตั้งชื่ออะไรดีอ่ะพี่”
ชะโงกหน้ามองหมี... “เมาะลำเลิง”
“ฮ้า...อะไรน้า...เมาะดำเกิง เมาะระเริง เมาะรองเง็ง ฯลฯ” ...เดินไปดูปากใกล้ๆ
“เมาะลำเลิง”
“อ๋อ...เมาะ-ลำ-เลิง หรอ แปลว่าไรอ่ะ???”
“ไม่รู้จักหรอ ไม่เคยเรียนหรอ”
“ฮื่อ ไม่เคยได้ยินเลย”
“เป็นชื่อเมืองอะไรสักอย่าง”
“งั้นหนูต้องเรียกสั้นๆว่า น้องเมาะหรอ น้องเมาะ น้องเมาะ” ...พยายามจะเรียกให้คุ้นปาก
“อือ...รึจะเรียกว่า โ-ม-ะ ก็ได้นะ”
“บ้า พี่เนี่ย” ...(กร๊ากก ขำ)
“แล้วทำไมพี่ตั้งชื่อนี้อ่ะ นึกยังไง”
“ก็มองหน้าแล้ว มันดูเศร้าๆ อ่ะ ดูตา ดูจมูกสิ”
“อาราย... เศร้าอาราย... น่ารักจะตาย... เห็นไหม สายตาเว้าวอน” ฮี่ๆ

สุดท้าย คุณฝาละมีไปเสิร์ชกูเกิ้ล ส่วนมากแปลว่า ชื่อพันธุ์กุหลาบ และส่วนน้อยแปลว่า ชื่อเมืองของมอญ
แล้วคืนนั้น ฉันก็เอา “น้องเมาะลำเลิง” มานอนซบอก หลับไปด้วยกันกับกอดเดิมของฉัน
ตื่นเช้าขึ้นมาพบว่า “น้องเมาะลำเลิง” อยู่ใต้แผ่นหลัง ถูกฉันนอนทับด้วยสภาพแบบที่เห็น

Create Date : 09 กันยายน 2553
Last Update : 9 กันยายน 2553 20:43:41 น.		28 comments
Counter : 1031 Pageviews.
Share Tweet