เรื่อยเปื่อยตามประสา คนนอนเจ็บ
ยังนึกหัวข้อบล๊อกไม่ออกเลยคะ ขอเขียนก่อนละกันนะ
ช่วงนี้เพื่อนเก่าสมัยเรียนและยังมาทำงานที่เดียวกัน อยู่ห้องติดกัน กลับมามีท๊อปปิกในการคุยเรื่องเดียวกันอีกครั้ง ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้คุยกันแทบจะนับครั้งได้และแต่ละครั้งก็มีแต่อัพเดทข่าวคราวของเพื่อนคนอื่นๆ จนเราหลงลืมคนที่อยู่ใกล้ๆไปเสียชิบ แปลกจัง
แล้วเพื่อนคนนี้ ก็เอาหนังสือมาให้อ่านหลายเล่มเลยคะ แต่ละเรื่อง อ่านแล้วน้ำตาไหลพราก เพราะดันไปตรงกะชีวิตจริงเอาสุดๆ เพียงแต่ว่า ในชีวิตจริง ตอนจบยังไม่มีเท่านั้นคะ(รึจะมีแล้ว แต่แกล้งมองไม่เห็นก็ไม่รู้นะ)555
เพราะยังไม่ให้อยากถึงตอนจบเร็วไป คนเราจึงมักยึดยื้อสิ่งนั้น(คนนั้น)ไว้จนถึงที่สุด ทั้งๆรู้อยู่เต็มอก ว่ามันไม่มีทางจะเป็นเหมือนเดิมได้แน่ๆแต่ก็ยังจะทำ
คะ คนที่ยังไม่เจอไม่ประสบ มักพูดทำนองว่า ของอะไรที่ไม่ใช่ของเรา ทำยังไงมันก็จะไม่ใช่ ตัวเองก็เคยคิดแบบนั้นคะ แต่ตอนนี้ความคิดเปลี่ยนไป ที่พูดมาก็ถูกคะ แต่ก่อนที่จะตัดใจปล่อยสิ่งนั้นไป ไม่ว่ายังไง เราก็คงจะมีการยื้อยุดฉุดกระชาก รึอะไรก็ตามแต่(ที่เป็นถ้อยคำที่ไพเราะกว่านี้ แต่เผอิญเจ้าของบล๊อกนึกคำสวยๆไม่ออก ขออภัยด้วยนะคะ) ที่ควรทำก่อนที่จะตัดใจจากสิ่งนั้นไปอย่างถาวร
โอ๊ะๆๆอ่านแล้วงงกันไหมคะ เขียนเองก็งงเองคะ สงสัยเพราะขาที่กำลังเจ็บอยู่นี่แหงๆ เลยพาลทำให้มีอะไรเรื่อยเปื่อยออกมาขนาดนี้ ที่ขาเจ็บเพราะว่าโดนผึ้งต่อยมาคะ ตั้งแต่วันอาทิตย์ แต่ทำไม๊ทำไม ถึงเพิ่งมาอักเสบก็ไม่รู้ ยืนแทบไม่ไหว เดินก็เจ็บแปล๊บๆ เฮ้อ!! พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกจริงๆ
Create Date : 02 มิถุนายน 2552 |
|
7 comments |
Last Update : 2 ธันวาคม 2554 15:09:03 น. |
Counter : 480 Pageviews. |
|
|
|