Group Blog
 
 
มกราคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
23 มกราคม 2550
 
All Blogs
 
สวนผลไม้ 1

“ใกล้ถึงยัง” โก้ เด็กชายร่างผอมบางถามเด็กหนุ่มขณะเดินผ่านสวนยาง “ใกล้แล้วล่ะ ผ่านสวนนี้ไปก็ถึงแล้ว” ทั้งสองเดินผ่านสวนยางที่ต้นยางยืนต้นเป็นแถว ระยะห่างของแต่ละต้น แต่ละแถวห่างเท่าๆกันอย่างเป็นระเบียบ ผ่านแนวสวนยางก็เจอป่ารก มีต้นไม้ใหญ่ๆ สลับกับต้นไม้ขนาดเล็กสูงท่วมหัว และวัชพืชสูงขนาดเอว มีแนวทางเดินเล็กที่ปกคลุมไปด้วยวัชพืช และกิ่งไม้ แต่ยังพอเห็นแนวทางเดิน เด็กหนุ่มใช้มีดพร้า ตัดกิ่งไม้ ใบไม้ที่ขวางทางออกไป โดยมีโก้เดินตามมาติดๆ เดินเข้าป่ามาไม่กี่ก้าวก็ได้กลิ่นหอมตลบอบอวนไปทั่วบริเวณ โก้มองหาที่มาของกลิ่นหันซ้าย หันขวามองเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่หน้าตาเหมือนต้นมะม่วง “เดี๋ยวเราไปเก็บก่อนนะ” โก้บอกพี่ชายพร้อมกับเดินตรงไปยังต้นมะมุด “รกจังเลย จะไปไงเนี่ย” โก้บ่น “อย่าเพิ่งสิ เดี๋ยวกลับมาเก็บก็ได้” พี่ชายปรามขณะที่ยังถางทางต่อไป โก้ก็เดินกลับมาเดินตามหลังพี่ชายอีกครั้ง หันไปมองข้างทางเห็นต้นไม้เล็กๆ ออกลูกสีแดงสด “ลูกอะไรน่ะ กินได้ไหม” โก้ถามด้วยความอยากรู้ “อ๋อลูกตาเป็ดตาไก่ กินได้” พี่ชายตอบ โก้ไม่รอช้ารีบเก็บมากิน “ไม่เห็นอร่อยเลย” โก้บ่นอุบ “แล้วมันกินได้ไหมล่ะ” พี่ชายย้อน โก้โยนลูกตาเป็ดตาไก่ทิ้งพร้อมกับเดินต่อ ตามองเห็นต้นไม้เล็กๆอีกต้น ออกลูกสีเขียว เหลือง แดง สลับสีดูน่ากิน “แล้วต้นนั้นล่ะ ลูกอะไร” โก้เอื้อมมือไปเตรียมเก็บ “สรอด กินมั๊ยล่ะ” พี่ชายพูดกลั้วเสียงหัวเราะ “แหะ แหะ สีสวยเนอะ แต่ไม่เอาดีกว่า” โก้ชะงัก ปล่อยมือออกจากผลไม้สีสวย มองไปรอบมองเห็นทุเรียนต้นใหญ่ สูง 7 – 8 เมตร สองต้นคู่กัน “ต้นนี้ชื่ออะไร” โก้ถาม “ไอ้เขียว” พี่ชายตอบสั้นๆ นอกจากทุเรียนแล้ว ป่ารกๆ แห่งนี้ยังมีทั้ง มังคุด ลางสาด มะปราง และสะตอ มันคือสวนผลไม้พื้นเมืองนั่นเอง ผลไม้ทั้งหมดจะออกหน้าเดียวกัน คนที่บ้านโก้ และชาวบ้านคนอื่นๆ จะปล่อยสวนให้รก แล้วมาถางพวกวัชพืชออกไปแค่ช่วงหน้าผลไม้ปีละครั้งเท่านั้น และที่สำคัญต้องไม่ปล่อยให้พื้นที่รอบๆสวนโล่งด้วย เพราะทุเรียนพื้นเมืองไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างปกติยามที่พื้นที่รอบๆต้นโปร่งโล่งไร้ความชุ่มชื้น ทั้งสองเดินไปถึงขนำเก่าๆ ยกพื้นสูงที่บางส่วนผุไปแล้วใต้ต้นมะปราง พี่ชายรื้อเอาพื้นขนำส่วนที่ผุออกไป เหลือไว้แต่โครง กับหลังคาที่มุงด้วยจาก ที่ยังใช้การได้อยู่ แล้วไปตัดเอาต้นไม้หน้าตาเหมือนข่า แต่ต้นใหญ่ขนาดข้อมือของโก้ ที่เรียกว่า “ปุด” มาทำเรียงกันเป็นพื้นขนำ ใช้ตอกที่ทำจาก “คลุ้ม” ผูกให้แน่น แค่นี้ทั้งสองก็มีที่นอนสำหรับคืนนี้แล้ว หลังจากจัดการที่พักเสร็จสองพี่น้องช่วยกันถางป่ารก รอบๆ ต้นทุเรียนจนครบทุกต้น ถึงตอนนี้ โก้ก็ถามชื่อทุเรียนครบทุกต้น เก็บทุเรียนที่สุกแล้วตกลงมาก่อนหน้านั้นได้ 2 – 3 ลูก และในตอนนี้สามารถมองเห็นบริเวณสวน ที่ด้านทิศใต้เป็นเนินสูงลาดลงมา จนถึงบริเวณขนำที่เป็นพื้นราบ ประมาณ 10 เมตร แล้วลาดลง ไปเป็นลำห้วยเล็กๆ ที่จะมีน้ำเฉพาะหน้าฝนเท่านั้น ส่วนด้านทิศเหนือเป็นพื้นที่สูงระดับเดียวกับบริเวณขนำ และลาดลงมาบรรจบกับลำห้วย เหนือสุดของสวนมีต้นมะมุดต้นใหญ่ หลังจากถางบริเวณใต้ต้นมะมุด โก้เก็บมะมุดที่ส่วนใหญ่จะเสียมาได้ 3 – 4 ลูก “สงสัยจะกินไม่ได้แล้วล่ะ ปีนไปเก็บให้หน่อยนะ… นะ” โก้พูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปาก พี่ชายปีนไปเก็บมะมุดแทนคำตอบ พี่ชายเก็บมะมุดมาเท่าที่พอจะเก็บได้ เสร็จแล้วก็ปอกเปลือก แบ่งกันกินกับโก้ “ใจดีจัง” โก้คิดในใจ ปีนี้ทุเรียนติดลูกไม่มากนัก และยังเป็นช่วงต้นฤดู ทุเรียนยังสุกไม่มากพอที่จะหล่นลงมา ค่ำนี้โก้กับพี่ชายตั้งใจจะไปตกปลาบริเวณรอบๆ สระเก็บน้ำ โดยใช้ตะเกียงนำทาง ใช้ก้านใบระกำมาทำเป็นคันเบ็ด และใช้ใส้เดือนเป็นเหยื่อ โก้หย่อนเบ็ดตกปลาได้ไม่นาน ก็มีปลามาติดเบ็ด โก้ตกปลาดุกได้ แต่ว่าไม่กล้าจับ หิ้วทั้งเบ็ดทั้งปลาไปให้พี่ชายปลดปลาออกจากเบ็ด ทั้งสองตกปลาอยู่ประมาณ 2 ชั่วโมงได้ปลามา 6 – 7 ตัว ก็พากันเดินกลับบ้าน สวนของโก้ห่างจากถนนหมู่บ้านประมาณ 500 เมตร และ เดินต่อ 1 กม. ก็ถึงบ้านแล้ว พี่ชายเอาปลาที่ตกได้ ขังไว้ในหม้อใบใหญ่ ที่ใส่น้ำไว้แค่พอท่วมหลังปลา ปิดฝาแล้วเอาไม้มาขัดฝาหม้อไว้กันปลากระโดด

หลังจากวันนั้น ประมาณ 1 อาทิตย์ โก้และพี่ชายไปนอนเฝ้าทุเรียนที่สวน เพราะทุเรียนทยอยกันสุก และหล่นลงมามากขึ้น ทุเรียนพื้นเมือง ลำต้นสูงใหญ่ จึงไม่ค่อยมีใครปีนขึ้นไปเก็บบนต้น ต้องรอให้มันตกลงมาเอง ทุเรียนตกลงมาลูกนึงก็วิ่งไปเก็บ บางครั้งก็เสี่ยงเหมือนกัน เพราะคาดเดาไม่ได้ว่า ลูกที่เหลือมันจะตกลงมาเมื่อไหร่ ยิ่งต้นที่อยู่ใกล้ขนำ ตกปุ้ป วิ่งไปเก็บปั้บ มีสิทธิ์โดนลูกที่เหลือหล่นใส่หัวได้ง่ายๆ ทุเรียนพื้นเมืองหนามแหลม เนื้อน้อย เม็ดเยอะ พี่ชายรู้ดีว่าทุเรียนต้นใหนเนื้อเยอะ ทุเรียนต้นใหนเม็ดเยอะ ชายหนุ่มเก็บทุเรียนลูกใหญ่ๆ เนื้อเยอะแยกไว้ต่างหาก ส่วนลูกเล็กๆ เตรียมเก็บไปขาย “อันนี้เอาไปขายเหรอ” โก้ชี้ที่ทุเรียนลูกใหญ่ “เปล่า อันนั้นเอาไว้กิน” พี่ชายตอบพร้อมกับยิ้ม “ทำไมล่ะลูกเล็กๆ แบบนั้นจะขายได้เหรอ” โก้ถามด้วยความสงสัย “แล้วไอ้ลูกเล็กๆ แบบนั้น มันจะมีอะไรให้กินไหมล่ะ” พี่ชายย้อน โก้เก็บความสงสัยไว้ก่อนรอดูว่าพี่ชายจะขายทุเรียนลูกเล็กๆแบบนั้นได้ยังไงกัน และแล้วความสงสัยของโก้ก็หมดไปเมื่อน้าชมนักพนันตัวยงเดินผ่านมา น้าชมเลือกแต่ทุเรียนลูกเล็กๆ กลมๆ ลูกยิ่งเล็กยิ่งราคาดี “น้าชมเอาไปทำไร กินก็ไม่ได้” โก้ถามด้วยความสงสัย “อ๋อ... เอาไปทายกันว่า ทุเรียนมันมีเม็ดข้างในกี่เม็ด ใครทายถูกก็เอาเงินพนันไป ทายผิดก็เสีย” น้าชมอธิบาย “เล่นกันง่ายดีเนอะ แต่ดีแล้วล่ะ ผมจะได้ขายทุเรียนพวกนี้ได้” โก้พูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “อ่ะนี่เงิน น้าไปก่อนนะ” แล้วน้าชมก็จากไปพร้อมกับทุเรียนที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นอุปกรณ์เล่นพนันไปเรียบร้อยแล้ว




Create Date : 23 มกราคม 2550
Last Update : 23 มกราคม 2550 7:03:16 น. 5 comments
Counter : 558 Pageviews.

 


แจ่ม.....เป็นครั้งแรกหรือเปล่าที่เขียนได้ยาวปานนั้นน่ะ
อารมณ์ไหนละเนี่ยยยยยย ?
ฝากบอกตาโก้ว่าขอทุเรียน 2 ลูกสิ
เราชอบทานมากๆ เลย
สบายดีเน๊าะว่าแต่ว่าวันนี้เปียกฝนปล่าวเนี่ย
สบายดีเน๊าะ....คิดถึงจ้า


โดย: อุ้มสี วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:8:08:55 น.  

 
สนุกแฮะ

อ่านแล้วนึกถึงวิชาภาษาไทยเลย ตอนเด็กๆ ครูจะให้อ่านหนังสือนอกเวลา อ่านแล้วสำนวนและอารมณ์คล้ายๆ อย่างนี้เลยแฮะ ชอบๆ ว่าแต่อัพบล๊อกเร็วนะ ก่อนหน้านี้ยังเป็นเรื่องพี่สาวอยู่เลย

อ้อ.. จำได้ ในเรื่องเหมืองแร่ เขามีการพนันทำนองนี้ด้วย ฟันทุเรียนทายจำนวนเม็ดในผลทุเรียนน่ะ

--------เขียนอีกนะ ชอบ


โดย: เจ๊อาร์ต IP: 58.10.128.53 วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:8:59:24 น.  

 
บรรทัดแรกของเม้นท์ข้างบนจิ้มอีโมพลาดน่ะ

จะรน้องไห้ทำไมฮะ นางสาวอาร์ต


โดย: เจ๊อาร์ต IP: 58.10.128.53 วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:9:01:03 น.  

 
พี่ก็ชอบนะขอรับ...หนูโก้..!...เหอๆๆ


โดย: ตากล้อง...กลัวจะไม่โดน IP: 125.25.139.1 วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:9:27:20 น.  

 
พิมพ์มาจากบ้าน แล้วเอามาอัพที่ทำงานค้าบ ประหยัดเวลาอู้งาน ความจริงแล้วเขียนเรื่องนี้มาก่อนพี่สาวอีก แต่เพิ่งเขียนจบเมื่อคืน


โดย: Lasip IP: 203.188.0.55 วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:16:55:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

LASIP
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




No Smoking Area
Friends' blogs
[Add LASIP's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.