Bloggang.com : Chi River : บล็อคแตก (Blog Tag)

บล็อคแตก (Blog Tag)

"อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ....เล่น Blog Tag กับสหายดีกว่าเอย...."

ไม่ได้เป็นความลับอะไร แต่นึกถึงแล้ว ตลก ขำ ซึ้ง และเศร้า

1.ผมไม่ได้เป็นขโมย..
ตอนเรียนชั้นประถมที่โรงเรียนชนบทแห่งหนึ่ง ผมถูกเรียกไปทำโทษหน้าเสาธง เพราะยายขายขนมหน้าโรงเรียน มาฟ้องครูว่ามีเด็กนักเรียนไปขโมยฝรั่ง เรื่องของเรื่อง คือวันนั้น ผมไปซื้อขนม เดินเข้าไปในบ้าน ไม่มีคนขายอยู่ เห็นรุ่นพี่กำลังโน้มกิ่งเก็บฝรั่งอยู่หน้าบ้าน แล้วเรียกผมว่ามาเก็บด้วยกันสิ ผมนึกว่าพี่เขารู้จักกับยาย ก็เลยช่วยเขาเก็บ ที่ไหนได้ตกเป็นจำเลย โดยไม่เจตนา อายแทบแทรกแผ่นดิน เสียชื่อหมดเลย อยู่หน้าเสาธงได้แต่ก้มหน้างุดๆ ตอนครูเวรอบรมสั่งสอน ครูก็ไม่ถามอะไรสักคำว่าเป็นมาอย่างไร แถมโดนเพื่อนล้ออีกตังหาก ที่สำคัญพ่อผมเป็นครูใหญ่ กลับบ้านตอนเย็นพูดเย้าว่าเป็นขโมย ผมยังจำได้ว่า อาละวาดพาลไม่ยอมกินข้าวเย็นเลย วันนั้น

2.ไม่ได้ตั้งใจแซว...
ตอนเรียนมัธยม วันหนึ่งเดินผ่านบ้านป้า เวลาโพล้เพล้มองเห็นไม่ชัด มีผู้หญิง2คน ขี่มอเตอร์ไซด์ผ่านมา เราได้ยินเขาพูดว่า"กินข้าวหรือยัง ไอ้หนุ่ม” เรานึกว่าป้า รีบตอบเลย ว่า”กินแล้วครับ” แต่พอมองดูใกล้ๆ ไม่ใช่คนที่เรารู้จัก เป็นเด็กผู้หญิงรุ่นน้องมาเช่าบ้านป้าอยู่ เขาพูดว่า “คนบ้า เขาไม่ได้พูดกับตัวเองเสียหน่อย” เขาถามลุงที่อยู่ข้างหลังเรา แกชื่อลุงนุ่ม ด้วยที่มอเตอร์ไซด์เสียงดังและมืดสลัวๆ เราก็เลยได้ฟังไม่ชัด อายแทบแทรกแผ่นดินหนีเลย น้องคนนั้นคงนึกว่าเราแซว ตอนนั้นผมรีบเดินหนีเลย เกิดมายังไม่เคยแซวหญิงเลย (ตอนนั้น) จำได้ว่าน้องคนนั้น เล่นละครเป็นผีเสื้อสมุทรที่งานโรงเรียนด้วย สำคัญตนผิดแล้วว่าเราอยากแซว คิคิ

3. จับปูมาทอด
เพราะถิ่นมาตุภูมิ ไม่มีทะเลให้ดู จึงดั้นด้นมาสัมผัส แบบใกล้ชิด ด้วยการไปเรียนหนังสือ ตอนเย็นๆจับกลุ่มกับเพื่อนๆที่มาจากที่ราบสูงด้วยกัน ไปเดินวิ่งเที่ยวชายทะเล เจอปูวิ่งเต็มชายหาด จับใส่ถุงพลาสติกเบ้อเริ่ม เอาไปให้แม่ค้า ที่แคนทีนทอดให้ แม่ค้าหัวเราะก๊าก บอกว่า “ ปูหินทั้งน้าน...จับมาทำไม เขาไม่กินกันหรอก “ ก็พวกผมไม่รู้นี่ครับ (ฮา)

4. ภูกระดึง...แห่งความหลัง
ขอบคุณความรู้สึกดีๆของใครคนหนึ่ง ที่มีให้ ไม่มีคำพูดอื่นใดนอกจากความรู้สึกที่สัมผัสได้

5.อโหสิกรรม
เขียนถึงเพื่อนที่เคยคบกันมา เรียนหนังสือเก่งมาก สอบได้ที่หนึ่งของจังหวัด เราผิดใจเรื่องอะไรกัน ผมจำไม่ได้แล้ว เหมือนต่างคนต่างมีฐิติ ไม่ค่อยได้คุยกัน เมื่อ เวลาเปลี่ยนแปลงไป ต่างคนต่างมีเส้นทางเดินของตัวเอง นานๆได้รับข่าวที สุดท้าย คือข่าวอัตนิวิบากกรรม ของเพื่อน ความรู้สึกเก่าๆมันคั่งค้างอยู่ในใจ อโหสิกรรมนะเพื่อน

เรื่องก็เน ฉะนี้ แล
จบ ครับ

ขอบคุณ คุณซออู้ ที่ Tag มา ทำให้ผมได้นึกถึงเรื่องเก่าๆทั้งหน้าแตกและหน้าด้านครับ

ขออนุญาต ไม่ Tag ใครต่อนะ ครับ

Create Date : 27 มกราคม 2550

Last Update : 6 มีนาคม 2561 16:27:20 น.

7 comments

Counter : 232 Pageviews.

ชอบบีจีจังค่ะ
เขียวชอุ่มดีจังเลย

หลับฝันดีจ้า...

โดย: fonrin

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:1:19:17 น.

บล็อกนี้รูปสวยดี พื้นหลังสวย

ขำเรื่อง ปูหินค่ะ

โดย: โสดในซอย

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:1:36:48 น.

มาแอบอ่านความลับล่ะ

โดย: Mactopia

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:8:36:39 น.

สวัสดีค่ะ BG สวยมากค่ะ สดชื่นดีค่ะ มาอ่านความลับค่ะ

โดย: oryzaja

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:11:05:42 น.

อ่านความหลังของคุณอบอุ่นยิ่ง
เป็นเรื่องจริงน่าสนใจและใคร่รู้
เป็นขโมยเผลอแซวเขา...เอ้าลูกครู
แล้วจับปูหินมาทอด...ยอดเลยคุณ

ภูกระดึงแห่งความหลังยังฝังลึก
ความรู้สึกซึ้งซบแนบอบอุ่น
อโหสิกรรมเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเคยคุ้น
ขอขอบคุณ...ลำน้ำC ที่รับ Tag ไว้

นึกว่าลืมซะแล้วค่ะ

โดย: ซออู้

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:12:58:03 น.

อืม...แม่นางผีเสื้อสมุทร

โดย: หัวใจสีชมพู

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:13:22:09 น.

แวะมาอ่านความลับค่ะ bg ดูแล้วสดชื่นดีจังเลยค่ะ

โดย: N_BEE810

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:15:51:05 น.