กลอน เพื่อนไม่ลืมกัน

กลอนนี้เขียนขึ้นเมื่อวันจบม.๖วันปัจฉิมจะต้องลาเพื่อนๆไปทำหน้าที่ใหม่ เพื่อแทนความผูกพันธุ์ที่มีให้กันระหว่างเพื่อนที่มีต่อเพื่อนจึงเกิดบทกลอนนี้ขึ้นมา อาจจะไม่เพราะพริ้งเท่าใดนัก แต่เขียนด้วยใจที่รักและคิดถึงเพื่อนๆ จริงๆ---- วันเวลาหกปีที่อยู่ร่วมเราต่างรวมดวงใจไว้เป็นสายทั้งสนุก ทุกข์ผ่านมามากมายเราพากันหัวเราะได้ในวันดีมีผิดใจกันเองแก้เซ็งบ้างมีโดนทิ้งโดนห่างเดินจากหนีแต่ว่าเราก็ยังรักกันอยู่ดีแม้จะมีอะไรมาแยกทาง อีกกี่วันนับถอยหลังนั้นก็เศร้าเพราะพวกเรามีจุดหมายที่แตกต่างเพราะเรานั้นจะเดินคนละทางแยกไปสร้างความฝันในวันไกลจดจำหน้ากันไว้นะเพื่อนเอ๋ย อย่าได้ลืมกันเลยแม้อยู่ไหนอยู่ขอบฟ้ามหาสมุทร พนาไพรคิดถึงกันบ้างได้ไหมเมื่อไม่เจอจากวันนี้ใช่ว่าจะไม่พบพาน----ยังคงมีวันวานหวานเสมอ----ช่วงชีวิตนักเรียนที่พบเกลอ----มีความสุขทุกเมื่อไม่เบื่อเลย ---- อยากให้เพื่อนจดจำวันนี้ไว้----ก่อนจะจากกันไกลอย่าเมินเฉย----เพราะทุกอย่างจบด้วยความลงเอย----คำชมเชยได้รับจากใจกัน----หยุดร้องนะฉันจะเช็ดน้ำตาให้----จงมีใจเข้มแข็งอย่าไหวหวั่น-----วันข้างหน้าอุปสรรค์ไม่รังสรรค์----จงข้ามมันไปให้ได้นะเพื่อนเรา----เราต้องพบกันแน่ในวันหน้า----ต่างพกความสำเร็จมาไม่มีเหงา----ในวันนี้ขออวยพรให้เพื่อนเรา-๐-อย่าโศกเศร้า จงมีสุข และโชคดีโดย คนเป็นตาแพงแด่ เพื่อนห้อง ม.๖/๑ โรงเรียนสกลราชวิทยานุกูล๒ทุกคนเขียนเมื่อ วันที่ ๒๗ มกราคม ๒๕๕๓

Create Date : 18 เมษายน 2555 Last Update : 4 มกราคม 2556 16:09:28 น. Counter : 1427 Pageviews.		1 comments
Share Tweet