เธอผู้เป็นที่รักของฉัน เธอคนนั้นคนที่ฉันเรียก "แม่"

"แม่" เมื่อได้ยินคำนี้เมื่อใด รอยยิ้มจะผลิขึ้นในใจของเด็นคนนี้ คิดถึงแม่เพราะตอนนี้ไม่ได้อยู่ใกล้ๆท่านเหมือนก่อน แต่เมื่อใดที่มีโอกาศจะกลับไปหาท่านทุกครั้ง นึกถึงสมัยยังเด็กตอนประถม ทางโรงเรียนจะจัดงานวันแม่แล้วให้เด็กทุกคนเชิญแม่มาไหว้ที่โรงเรียน และจำได้ เกือบทุกครั้งที่ได้ไหว้ครูแทนเพราะแม่ไม่ว่าง แล้วเราก็นั่งร้องไห้เลยเพราะแม่ไม่ยอมมาเหมือนคนอื่นเขา เราเองตอนนั้นก็ไม่เข้าใจว่าแม่ต้องทำงาน ก็นึกขำตัวเองอยู่เหมือนกัน พอโตมาสมัยมัธยมก็เริ่มเข้าใจมากขึ้น แต่ในสมัยมัธยมนั้นคุณแม่สละเวลามางานวันแม่ของโรงเรียน แม่พยายามหาเวลาว่างมาเพื่อจะใช้เวลาอยู่กับลูกๆให้ได้มากที่สุด ก่อนที่แม่จะทำงานต่อ เวลาทำอาหารเรากับแม่ก็ช่วยกันทำอาหารอย่างสนุก ถือว่าสนุกเลยล่ะ เพราะเวลาเราทำแล้วชิมดูรสชาดเนี่ย ต้องให้แม่มาคอยแก้ให้อยู่เรื่อย รับประทานอาหารเย็นร่วมกันทั้งครอบครัว ดูละครด้วยกันเวลานางเอกละครโดนแกล้งเรากับแม่จะชอบร้องไห้ แล้วก็หันหน้ามองกันแล้วหัวเราะ..แม่ก็หัวเราะ เอ๊ะ นี่เราร้องไห้ทำไมหรือ เวลาเเม่ทำงานมาเหนื่อยเราก็ไปรับของช่วยแม่ และช่วยนวดให้แม่ได้ผ่อนคลาย(ถึงจะไม่เคยเรียนนวดมาก็เถอะ) ก็จำๆมาจากทีวีบ้าง วันหยุดแม่กับฉันจะหาอะไรทำร่วมกันเช่น แม่จะชอบทำส้มตำให้ทานแล้วนั่งทานใต้ร่มไม้หน้าบ้าน เล่นกับสุนัขสนุกสนาน ฉันซักผ้าให้แม่ แม่จะนั่งดูเดี่ยว(โน๊ตอุดม)ซึ่งแม่ดูแล้วดูอีกจากนั้นก็นั่งหัวเราะ พอแม่หัวเราะเหนื่อยแล้วก็หลับไปหน้าทีวี เราก็ไปปิดทีวีให้ ถึงแม้ตอนนี้จะอยู่ไกลบ้านไกลคุณแม่ไกลครอบครัว แต่เราก็ยังติดต่อและบอกกล่าวความห่วงใยถึงกันตลอด ในหน้าที่ของลูกคนนี้จะทำเพื่อผุ็หญิงคนนี้ คนที่ดีที่สุดในโลก ฉันจะตอบแทนและรักผู้หญิงคนนี้ เธอผู้เป็นที่รักของฉัน "คุณแม่" รักแม่นะคะ

Create Date : 14 กรกฎาคม 2555 Last Update : 14 กรกฎาคม 2555 3:33:26 น. Counter : 1957 Pageviews.		7 comments
Share Tweet