ปีสองห้าสี่ศูนย์..........สินทรัพย์พูนเพิ่มมากมายมหาศาล
พลันสลายทรัพย์ล่มจมบาดาล..........ด้วยมือมารต่างชาติประหลาดจริง

ไม่รู้ทางกับดักกลคนคิดสร้าง..........คนก็ต่างเซทรุดสะดุดนิ่ง
ทรัพย์สินเสมือนถูกแย่งชิง..........ทุกสิ่งสร้างสมไว้สลายลง

ดุจลูกโป่งพองลมกลมโตใหญ่..........สีสดใสแสนสวยสุดฉุดให้หลง
อากาศธาตุบรรจุไว้ไม่ยืนยง..........คนยังคงยื้อแย่งแข่งกันรวย

ลูกโป่งแตกเสียงดังดั่งระเบิด...........สิ่งเลอเลิศแหลกสลายสิ้นความสวย
บ้างถึงกับอัตวินิบาตมอดม้วย..........หมดทางช่วยเยียวยารักษากัน

เงินเก็บออมของชาติพินาศสิ้น..........ทรัพย์แผ่นดินเหลือเพียงแค่ความฝัน
เงินที่เก็บรักษาด้อยค่าพลัน..........เจ็บครานั้นยังแผลแก่ทุกคน

หลายรัฐบาลพยายามแก้ไข...........จะรักษาอย่างไรก็ไร้ผล
ยิ่งแก้ไขยิ่งลำบากยิ่งยากจน..........ประชาชนหม่นไหม้ใจจิตช้ำ

ยิ่งแก้ไขยิ่งลำบากยากจริงหนอ..........ปอ.รอ.สอ.ทำไปให้ถลำ
เจ็บจริงแท้เจ็บแค่ไหนไม่เคยจำ..........ไม่เคยนำความผิดมาคิดดู

บ้านเมืองเฟื่องยาบ้าและยาพิษ..........เศรษฐกิจตกต่ำสุดหยุดไม่อยู่
เมื่อผู้นำไทยเป็นเช่นแม่ปู..........ลูกจะดูเป็นแบบอย่างได้อย่างไร

Create Date : 17 กันยายน 2549
Last Update : 18 กรกฎาคม 2551 14:39:55 น.		0 comments
Counter : 240 Pageviews.
Share Tweet