|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
26 กันยายน 2551
|
|
|
|
ไปทรอม่าแล้นน้าค้า~
เปนเด็กไม่ดีเรยเรา ฮะๆๆ วันนี้น่ะ เอาเหอะๆ ขอสบายใจหน่อยแหละกันนะ
วันนี้ปวดท้องๆๆ มากๆๆ เรยค่ะ แย่จริงๆ ช่วงมีเมนส์นี่ลำบากจัง (แต่ก็ยังดีก่าคุนเพื่อนออยที่ปวดมากจน diclofenac SR ก็อาจจะเอาไม่อยู่)
ไม่ชอบการไม่สบาย
เอ๋... มันเกี่ยวกับลดน้ำหนักยังไงเนี่ย...
อ๊ะ แน่นอนสิเจ้าคะ ก็เนื่องด้วยข้าพเจ้าหันมาฟิตออกกำลังกายมากขึ้นน่ะเอง
รู้สึกดีจิงๆ แต่อาการปวดท้องเมนส์นี่แก้ไม่ได้ด้วยการออกกำลังกายหรอกนะ เฮ้อ...
สัปดาห์ที่ผ่านมา มื้อเช้า โกโก้ร้อน (ใช้โกโก้ หนึ่งช้อนชาพูน น้ำตาลทรายกะครีมเทียมอีกเล็กน้อย) ขมมาก ชอบๆ กินกะหนมปังปิ้ง สองแผ่นเล็ก ซือโก่ยยยย... มีสองวันที่กินเปนแซนด์วิชแฮมของ S&P กะน้ำผลไม้กล่องค่ะ
กลางวัน บางวันกินหนมปังจากร้าน Home ส่วนใหญ่ กินข้าวสวัสฯ กินไม่ค่อยลง เหลือข้าว เหลือน้ำมากมาย ยกเว้นวันอังคารไปดูหนังกะคุนเพื่อนป้อม กินไข่เจียวเห็ดฟูจิไปนิดหน่อย (รู้สึกว่าทำเองได้ น่าจะอร่อยนะ เดี๋ยวลองดูๆ) ดีใจที่เดี๋ยวนี้ ไม่กินเป๊บซี่แล้ว และไม่อยากมะม่วงดองอีก
มื้อเย็น เปนแอปเปิ้ลกะสาลี่ล้วนๆ ^^ ยกเว้นวันอังคาร ไปสวาปาม Giants Yakiniku ดังที่กล่าว อาจเปนสาเหตุทำให้ตื้อๆ มาทุกวันนี้
ไปวิ่งตอนเย็นทุกวัน โดยเฉลี่ย จะวิ่งต่อเนื่องได้สามสิบนาที พอเหงืื่อซึมๆ และจะทำนู่นนี่ต่อ คือยึดแขนอีก 100++ ครั้ง ซิตอัพ (ไม่ขึ้น ปวดท้องอ่ะ) และปั่นจั๊กก้าแบบหน่วงๆ สามสิบถึงสี่สิบห้านาที หวังว่าจะทำให้เลือดสูบฉีดดีขึ้น
ถ้าหมดเมนส์แล้ว และได้นอนเต็มที่ จะไปบริจาคเลือดนะเคอะ~
สรุปว่าเปนสัปดาห์ที่น่าพอใจ น้ำหนักลดไปเท่าไหร่ไม่รู้ (หรือไม่ลดเรย?) แต่รู้สึกสบายตัวขึ้น ใส่เสื้อผ้าแล้วมั่นใจ (ไปเอง?) 555+
เอาหล่ะ อีกสี่สัปดาห์ต่อจากนี้ไป อีชั้นจะไปอยู่ทรอม่าแล้ว จะออกกำลังกายเท่าที่จะทำได้ และควบคุมอาหารเหมือนเดิม สู้ๆ
แล้วกลับมาดูกันนะ ว่าจะเพรียวขึ้นมั้ย ^^/
Create Date : 26 กันยายน 2551 |
|
2 comments |
Last Update : 26 กันยายน 2551 10:14:08 น. |
Counter : 591 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
kumikase |
|
|
|
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
พระเจ้าให้เรามีสองขาไว้เดิน สองแขนไว้โอบกอด สองหูไว้ฟัง สองตาไว้มองเห็น แต่กลับให้เรามีหัวใจดวงเดียว ...ทำไม เพราะท่านมอบหัวใจอีกดวงหนึ่ง ไว้ให้กับใครอีกคนหนึ่ง คนซึ่งเราต้องตามหา
(ชอบข้อความนี้จังเลยค่ะ เอามาจากหนังสือคุณอ้น สราวุฒิ ซึ่งคุณอ้น ก็ได้จาก fwd. mail อีกที)
|
|
|
กำลังใจมันก็แค่คำพูดที่ไร้สาระ
สำหรับคนที่ไม่ต้องการ
เหมือนคนไม่ป่วยก็ไม่ต้องการยา
ถ้าตอนนี้แรงดีอยู่ฝากเก็บไว้ก่อง
แต่วันใดอ่อนแอ..อย่ายอมแพ้สู้ๆ
อย่างน้อยพลังชีวิตที่ผมมี..ก็พร้อมจะแบ่งปัน
ในวันที่คุงมะมีใคร
ขอให้ยิ้มได้ทุกวันน๊า