เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย สะใภ้อเมริกา ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มีตามล่าหาความรักในโลกออนไลน์ เข้าไปเล่นก็หลายเว็บไซด์ โดนหลอกมาก็หลายหน แต่ดิฉันก็ไม่สิ้นความหวังและไม่ละความพยายาม เพื่อเชื่อมันว่าในโลกออนไลน์นั้นมีรักแท้แน่นอน หลังจากนั้นดิฉันก็ได้รู้จักกับสามีครั้งแรก ก็ตอนที่ตัวเองเขาไปเปิดโปรไฟล์ที่เว็บไซด์ //www.cherryblossoms.com หลังจากที่เปิดโปรไฟล์ ลงประวัติเรียบร้อย ดิฉันก็ได้ทำการเสิร์ชดูหนุ่มประเทศต่างๆ แต่ที่ดิฉันสนใจมากเป็นพิเศษ คือ จะเลือกดูหนุ่มที่มาจากอเมริกาก่อนเลย แล้วตาดิฉันก็เหลือบไปเห็นภาพของหนุ่มหล่อคนหนึ่งออนไลน์ขึ้นมา หลังจากที่ภาพถ่ายของเขาเตะตาดิฉันแล้ว ดิฉันก็เริ่มสนใจในโปรไฟล์ของเขาทันที ซึ่งในโปรไฟล์บอกว่าเขาอายุ 39 ปี (เป็นผู้ใหญ่ชอบมากค่ะ) ตอนนั้นดิฉันอายุ 28 ปี ห่างกัน 11 ปีค่ะ ไม่มีปัญหาสำหรับเรื่องอายุ ตัวเขาทำงานเกี่ยวกับ robot ตอนนั้นยังแอบคิดในใจว่า โหสุดยอด!!!! ได้ทำงานเกี่ยวกับหุ่นยนต์ด้วย แต่มารู้ที่หลังว่าจริงๆ แล้ว เขาทำงานเกี่ยวกับเครื่องจักรค่ะ แหะๆๆ เมื่อได้ตรวจสอบประวัติของเขาเสร็จเรียบร้อย ดิฉันทักเขาไปก่อน ซึ่งเขาก็ทักตอบกลับมา เราเริ่มต้นทักทายกันซักพัก เมื่อเริ่มคุ้นเคยกันแล้ว จึงได้แลกเมล์กันเพื่อแอดเข้ามาคุยใน msn และหลังจากที่คุยกันได้ไม่กี่ครั้ง ดิฉันมีความรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่จริงใจ สุภาพ ง่ายๆ เป็นกันเอง อีกทั้งคำพูดของเขายังดูเป็นผู้ใหญ่อีกด้วย ตรงตามสเป๊คทุกอย่าง ดิฉันก็ได้ขอเบอร์โทรศัพท์ของเขาไป (ลงมือก่อนได้เปรียบ) แต่เขากลับทำให้ดิฉันต้องแปลกใจอีกครั้ง ถัดมาจากเรื่อง robot เพราะเขาบอกว่าเขาไม่มีโทรศัพท์มือถือ!!!!!! มีแค่เบอร์โทรที่บ้านและที่ทำงานเท่านั้น อะไรกันนี่!!!! สมัยนี้ยังมีคนที่ไม่มีมือถืออีกเหรอ ตัวเขาให้เหตุผลว่า เขาไม่รู้จะโทรหาใคร ในเมื่อทุกวันเขาก็อยู่แต่ที่ทำงาน เลิกงานมาเขาก็กลับมาอยู่บ้าน ไม่ค่อยได้เที่ยว ไม่ค่อยมีเพื่อนฝูง ทำแต่งานๆๆๆๆ อืมมมม เหตุผลเขาก็ดี แต่แล้วหลังจากนั้นประมาณ 2 สัปดาห์เขาก็ไปถอยโทรศัพท์มือถือมา แล้วเมล์มาบอกเบอร์กับดิฉัน และขอเบอร์มือถือของดิฉันด้วย พร้อมกับต่อท้ายอีเมล์ว่า เนี่ยฉันซื้อโทรศัพท์มือถือเพื่อคุณโดยเฉพาะเลยนะ เขาน่ารักมากเลยค่ะ แต่สิ่งที่สร้างความประทับใจให้ดิฉันไม่รู้ลืม นั่นก็คือหลังจากคุยได้ 2 เดือน เขาก็ทำเซอร์ไพร์สด้วยการส่งดอกกุหลายสีชมพูช่อโตมาให้ดิฉันที่บ้าน (เขาสั่งในเว็บเมืองไทยนี่แหละค่ะ แล้วมีรถมาส่งดอกไม้ให้เราถึงที่) มันสร้างความประทับใจให้ดิฉันเป็นอย่างมาก เพราะเกิดมาไม่เคยมีใครทำอะไรพิเศษแบบนี้ให้กับดิฉันมาก่อน มันทำให้ดิฉันเริ่มชอบเขามากขั้น ซึ่งจากการที่เราได้แชทกันทุกวัน ทำให้ดิฉันได้รู้ว่า เขาเป็นคนค่อนข้างโรแมนติก ต่างกับเราที่ออกจะลุยๆ ไม่ค่อยสวีทหวานเท่าไหร่นัก อีกทั้งเขายังเป็นคนที่ใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อีกด้วย วันสำคัญวันพิเศษ เขาจำได้หมด และหลังจากครั้งแรกที่เขาส่งดอกไม้มาให้ เขาก็ส่งดอกไม้มาให้ดิฉันอีก 2 ครั้ง โดยครั้งที่ 2 มีตุ๊กตาหมีกอดช่อดอกไม้มาด้วย ส่วนครั้งที่ 3 นั้นเขาส่งดอกไม้มาให้ดิฉันในวันเกิด ซึ่งคราวนี้แตกต่างไปจากทุกครั้ง เพราะได้เป็นกระถางเลย ทำนองต้องการจะบอกดิฉันว่า เราทั้งสองกำลังจะปลูกต้นรักร่วมกัน โรแมนติกใช่ไหมค่ะ อิอิ เราทั้งคู่แชทกันทุกวัน วันละหลายๆ ชั่วโมง ในช่วงวันธรรมดาหลังจากเขาเลิกงานและวันในวันหยุด มีการออนแคม ใช้ video call พูดคุยกันเรื่อยๆ สภาพดินฟ้าอากาศ การท่องเที่ยว ชีวิตประจำวัน เราสรรหาอะไรมาคุยกันได้ทุกวัน โดยไม่รู้สึกเบื่อ ส่วนวันไหนที่ไม่รู้จะคุยอะไรกัน ก็จะเปิดแคมทิ้งไว้ ทำให้ได้เห็นกิจกรรมของต่างฝ่าย ทำอาหาร รีดผ้า ดูทีวี พักผ่อน นั่นทำให้ความสัมพันธ์ของเราเริ่มงอกงาม ส่วนตัวดิฉันนั้น มีความรู้สึกดีๆ ประทับใจเขาตั้งแต่วันแรกที่เขาส่งดอกไม้มาให้ ยิ่งหลังจากที่เราได้แชท ได้เจอหน้ากันผ่านแคมทุกวัน ยิ่งทำให้ดิฉันนั้นชอบเขามากขึ้น จากความชอบก็กลายมาเป็นความรัก เราทั้งคู่จึงได้ตกลงคบกันเป็นแฟนทางออนไลน์โดยที่ยังไม่ได้เจอตัวจริงกันเลยทีเดียว พอเราแชทกันได้เกือบ 7 เดือน เวลาแห่งการรอคอยก็มาถึง เมื่อเขาก็บินมาหาดิฉันเป็นครั้งแรกที่เมืองไทย นั่นสร้างความยินดีและมีความสุขให้กับเราทั้งสอง เราทั้งคู่พากันไปเที่ยวสมุยก่อน 1 อาทิตย์ เพื่อใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ทำความรู้จักกันให้มากขึ้น ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร นิสัยใจคอเป็นเช่นไร จากนั้นดิฉันก็ได้พาเขามาอุดรบ้านเกิด เพื่อแนะนำให้ครอบครัวของดิฉันได้รู้จัก แฟนได้บอกกับที่บ้านเรื่องจะทำวีซ่าให้ดิฉันไปอยู่กับเขาที่อเมริกา และจดทะเบียนสมรสกันที่นั่น ซึ่งครอบครัวของดิฉันก็เห็นดีด้วยค่ะ ช่วงที่อยู่อุดรนี้เอง ที่ดิฉันได้ทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี พาเขาเที่ยวในอุดร และพาเที่ยวหนองคาย ไปดูลำน้ำโขง ซึ่งเขาชอบมาก เขาเป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย สบายๆ ไม่เรื่องมาก อะไรก็ได้ ตอนแรกที่มาถึงอุดร ดิฉันตั้งใจจะพาเขาไปพักที่โรงแรม เพราะที่บ้านนะเล็ก รก และไม่มีที่นอนดีๆ มีแค่ที่นอนปิกนิกเท่านั้น ดิฉันก็กลัวว่าเขาจะนอนไม่ได้ แต่เขาก็บอกกับดิฉันว่า ไม่ต้องห่วงเขา เขานอนได้ นั่นยิ่งทำให้ครอบครัวของดิฉันชอบเขามากยิ่งขึ้น เมื่อหมดทริปพักผ่อน ก็ถึงตอนที่เขาจะกลับอเมริกา แฟนได้ติดต่อให้ทนายช่วยจัดการเอกสารให้ โดยเสียค่าเอกสาร 2,000 usd ดิฉันเดินเรื่องยื่นวีซ่าตั้งแต่ต้นเดือน ต.ค. 53 กว่าจะได้รับการตอบรับวีซ่า ก็ปาไปเกือบ 5 เดือน (หินสุดๆ ก็วีซ่าสหรัฐนี่แหละ) จนกระทั่งวันที่ 30 มิ.ย. 54 ดิฉันก็ได้เข้ารับการสัมภาษณ์ หลังจากที่สัมภาษณ์เสร็จเจ้าหน้าที่ก็บอกว่า วีซ่าดิฉันผ่านให้เดินทางมารับวีซ่าในวันที่ 6 ก.ค. ได้เลย ตอนนั้นแทบจะร้องกรี๊ดๆๆๆๆๆๆ ดิฉันรีบโทรบอกแฟนทันที ซึ่งแฟนนั้นก็ตื่นเต้นดีใจเช่นกัน เพราะนั่นหมายความว่าเราจะได้เจอกันในอีกไม่กี่วันนั่นเอง พอได้รับวีซ่าวันที่ 6 ก.ค. วันที่ 8 ก.ค. 54 ดิฉันก็ตีตั๋วบินลัดฟ้ามาหาที่รักที่อเมริกา ใช้เวลานั่งเครื่องเกือบ 35 ชม. ทรหดมากๆๆ ดิฉันจำได้ว่าตอนนั้นนั่งจาก Detriot จะมา Indiana อุตส่าห์พิมพ์ข้อความบอกแฟนว่า อีกหนึ่งชั่วโมงเราก็จะได้เจอกันแล้วนะที่รัก พอขึ้นเครื่องผู้โดยสารทุกคนนั่งประจำที่ สักพักมีเจ้าหน้าที่ประกาศอะไรบางอย่างแล้วเขาโห่กัน ลุกขึ้นกันหมด ดิฉันไม่ค่อยเข้าใจเลยถามป้าฝรั่งข้างๆ ได้ความว่า เขาแจ้งว่าให้ลงจากเครื่องไปก่อน ขณะนี้เครื่องบินไม่มีกัปตันขับเครื่องบินลำนี้ คาดว่าจะออกเดินทางได้ภายใน 2 ชั่วโมง เฮ้ยมีงี้ด้วย!!!!!! มีเครื่องบิน มีแอร์โฮสเตส แต่บ่มีคนขับเด้อค่ะ เกิดมาก็เพิ่งเคยเจอนี่ละ แต่สุดท้ายรอประมาณชั่วโมงหนึ่งก็มีกัปตันมาจนได้ หลังจากที่มาถึงอเมริกาได้ 1 อาทิตย์ เราทั้งคู่ก็ไปจดทะเบียนสมรสกัน ตอนนี้ดิฉันย้ายมาอยู่สหรัฐกับสามีได้ 2 เดือนแล้ว ชีวิตของดิฉันก็มีความสุขมาก ดิฉันได้ทำหน้าที่แม่บ้านเต็มตัว ดูแลสามีตอบแทนความรักที่เขามีให้กับดิฉัน มีหมาและแมวเป็นเพื่อนอยู่ที่บ้านด้วย ส่วนสามีดิฉันนั้น เขาเป็นคนดี ใจดี และรักดิฉันมากด้วย ต้องขอบคุณอินเตอร์เน็ตที่ทำให้ดิฉันได้มีครอบครัวที่มีความสุขเช่นนี้ จากส่วนหนึ่งของหนังสือ ปาฏิหารย์รักออนไลน์ ข้าวเหนียวอินเตอร์
ยิ่งกว่านิยายจริง ๆ ด้วย
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~
 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:11:19:24 น.ขอฝากดอกไม้แทนใจ แทนคำขอบคุณจ๊ะ เดือนแห่งความรัก ความรักก็ล้อมรอบตัวคุณ  *~..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..~* เดือนแห่งความรัก คนโสดก็ยังโสดต่อไป เพราะครูภาษาไทย สอนแต่ สระอิ,สระอา, สระอุ, สระอู แต่ไม่ยอมสอนให้เรา .. "สละโสด"  ..HappY BrightDaY.. โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:14:04:37 น.เรื่องจริงมันยิ่งกว่านิยายอีกเน๊าะ ยินดีด้วยกับรักนะคะ
โดย: TheShockTime
วันที่: 20 พฤษภาคม 2555 เวลา:3:03:22 น. |
LadyinterCrazyClub
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?] ...ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด... ไม่ว่าการลอกเลียน ดัดแปลง ตัดทอนหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใด ทั้งข้อความ รูปภาพใดๆ ใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งในการเผยแพร่ หรือเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร โดยทั้งนี้เจ้าของบล็อก จะดำเนินการตามคดี ที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด *****ขอบคุณค่ะ****** Group Blog |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
