ด้วยความตั้งใจเดิม ก็คือจะต่อปริญญาโทของสาขาวิชาเอกที่ตัวเองจบมาซึ่งก็คือเอกคอมพิวเตอร์นั้นเอง

แล้วประกอบกับช่วงนี้กำลังเฮิร์ดกับที่มหาวิทยาลัยชื่อดังทางอีสานที่พึ่งถูกยุบไป ซึ่งตัวเองก็เสือกเข้าไปเรียนด้วยความไม่รู้ สุดท้ายตั้งใจเรียนแทบตายตอนนี้ยังไม่ได้อะไรกลับมาเป็นชิ้นเป็นอันเลย T_T

ก็เลยจำเป็นที่จะต้องหาที่พึ่งพาใหม่ 

ซึ่งก็นับเป็นโชคดีที่ทาง สสวท ได้ให้โอกาสนักเรียนทุนเดิมของ สสวท เองได้มีโอกาสได้สอบชิงทุนปริญญาโทเพื่อเรียนสาขาวิชาคอมพิวเตอร์ศึกษา ซึ่งจะว่าไปมันก็ไม่ค่อยตรงสักเท่าไหร่นักหรอกแต่ก็อย่างว่าแหละกำลังอยากเรียน ก็เลยลงชื่อสมัครไป ก็พอดีมีเพื่อนสมัครเข้าไปเรียนเหมือนกันประมาณ 5 คน

แล้ววันเสาร์ที่ผ่านมาก็คือวันสอบชี้ชะตาว่าเป็นอย่างไรบ้าง ด้วยความที่ว่าไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าข้อสอบระดับนี้เขาจะออกอะไรบ้าง ประกอบกับงานในหน้าที่ก็วุ่นซะจนแทบไม่ได้ทำอะไรเลย ก็เลยไม่ได้อ่านหนังสือไปสอบเลยแม้แต่บรรทัดเดียว 

สภาพก่อนเข้าห้องสอบก็แน่นอนว่าพรรคพวกเราที่ไม่ค่อยได้เจอกันต่างกันต่างก็เมาส์กันสุดยอดเสียงดังสนั่นห้อง แต่หลังจากสอบเสร็จ พอหันกลับมาก็นึกขำกันว่าเฮ้ยเอาความรู้ขนาดตอนเราเรียนอยู่ปีหนึ่งมาออกเราจะทำได้ไหมเนี้ย แต่ก็ยังพอทำใจและเข้าใจได้อยู่ว่า เราพึ่งสอบเป็นครั้งแรก ได้ก็คือได้ ไม่ได้ก็คือไม่ได้ แต่อาจจะเสียใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง สู้ ๆ เนอะชีวิตเราต้องสู้