แล้วทำไมเขาถึงไม่ยอมจบสักที่ เขาจะได้ก้าวต่อ เราก็จะได้ก้าวต่อไปเหมือนกัน

เขากลับบ้านไปพร้อมกับลูก แต่เราต้องอยู่ที่นี่พร้อมกับหนี้ ที่ร่วมกันก่อไว้ และความทรุดโทรมของบ้านที่ขาดการดูแล เหมือนกับใจเราที่ขาดการดูแลเหมือนกัน

การเลิกกันครั้งนี้ จะจำไว้ว่ามีสาเหตุมาจาก

1. การขาดการเอาใจใส่ของเขา และการหนีปัญหาของเรา ที่ไม่ยอมพูด ไม่ยอมคุยไม่ยอมเครียร์อะไรเลย ปล่อยให้มันผ่านไป เรื่องทุกอย่างมันไม่ได้จบ แต่มันสะสมไว้

2. การหนีปัญหาของเราที่หันหน้าเข้าหางาน ไม่เอาใจใส่เขา เหมือนเคย ปล่อยภาระหลาย ๆ อย่างให้เป็นของเขา เพราะคิดว่าเราก็ทำงานมาจนเหนื่อยแล้ว ส่วนเขาอยู่บ้านทำไมไม่ทำล่ะ 

3. เรื่อง อาหาร  การกอดกัน ถึงแม้ว่าเหมือนจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อย ๆ แต่ก็สำคัญ อย่าให้คน ๆ หนึ่งกอดอยู่แต่ฝ่ายเดียว คุณจะต้องเป็นฝ่ายกอดเขาก่อนบ้าง และกอดบ่อย เวลาที่เขาต้องการกำลังใจ เขาเหนื่อย ผมกอดเขาเวลาที่ผมเหนื่อย ผมกอดเขาทุกวัน แต่สิ่งที่เขาทำคือ หันหลังใส่และบอกว่ารำคาญ อาหารไม่เคยลงตัวกันเลย เขาชอบอย่าง ผมชอบอย่าง กลับมาบ้านไม่เคยมีอะไรจะกิน 

4. การนอนข้าง ๆ กันในแต่ละวัน ตลอดเวลาที่มีเด็กๆ ปีแรก ๆ เข้าใจว่าเขาจะต้องดูแลลูก แต่ผมล่ะ ผมระเห็ดออกมาห่างมากจนไม่สามารถที่จะเอื้อมมือคว้าเขาได้เลยแม้เพียงปลายนิ้ว การกอดกันนอน อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเรามีกันและกันอยู่เสมอ

5. รักหมดไม่รู้จักเติมให้กันเลย ทุกอย่างพยายามมีให้ตลอดเวลา แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความว่างเปล่า ความเหนื่อยล้า

6. การทำกิจกรรมส่วนตัวด้วยกัน อาบน้ำหรือ... ตั้งแต่มีลูกคนแรกไม่เคยที่จะได้อาบน้ำด้วยกันเลย การทำกิจกรรมก็สักแต่ว่าทำให้มันเสร็จ ๆ ไป เสร็จแล้วก็แยกไป แต่เรายังอยากที่จะกอดเธอไว้จนเช้า แต่เธอกลับต้องการไปนอนท่ามกลางลูก ๆ

7. การใช้จ่ายต่าง ๆ ภายในบ้าน เธอรู้ว่ามันไม่เพียงพอเลย แต่กลับที่จะเมินเฉยกับมัน การช่วยกันหา การช่วยกันทำ สิ่งเหล่านี้มันหายไปไหน เราไม่ไหว นั้นคือสิ่งที่เราบอกและทำเรื่อยมา มันเหนื่อยและหว้าเหว่ โดดเดี่ยว ไม่รู้จะพูดยังไงกับใคร ท้อ สิ้นหวัง

ทุกอย่างที่กล่าวมา มันสะสม กินใจกันมานาน เวลาที่ผ่านมานาน ตั้งแต่ 2542 จนถึงตอนนี้ เวลามันคงจะไม่มีความหมายแล้ว  ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันมานานก็ตามแต่ความไม่เคยเข้าใจกันเลย หรือสิ่งที่เป็นมันไปด้วยกันไม่ได้ สุดท้ายเราก็ต้องจบกันอยู่ดี

ขอบคุณทุกอย่างที่เคยทำให้กัน ขอบคุณที่เคยอยู่ข้างกัน 

ทางเดินวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรเราไม่รู้หรอกว่าจะเป็นยังไง

รู้แต่ว่า เราจะเดินไปข้างหน้าแม้จะตัวคนเดียวก็ตาม

ถึงว่าเธอจะว่าเรานอกใจไปมีใครก่อน แต่เธอลองคิดดูให้ดีว่าใครที่ทิ้งกันก่อนหน้านั้น

ยอมรับว่าวันนี้หวั่นในใจเหลือเกินที่วันข้างหน้าอาจจะต้องเดินไปข้างหน้าคนเดียว

หรืออาจจะไม่มีใครข้างกาย แต่ยังไงวันนี้เลือกทางแล้วก็จะไม่หันกลับไปข้างหลังเด็ดขาด