|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
วันเหงาๆกับเพลงเก่าๆและความคิดถึง
"นั่งฟังเพลงเก่าๆที่เคยฟังแล้วรู้สึกเหงาๆ" คิดถึงเพื่อนเก่า คิดถึงคนที่เคยมีความรู้สึกดีๆที่มีให้...แม้ว่าตอนนี้ต่างคนต่างมีภาระน่าที่ ที่ต่างกันไป บ่อยครั้งนะที่เหงา แต่ก็พยายามทำตัวเองให้ร่าเริงไว้ บางครั้งก็ไปดูหนัง ฟังเพลงบ้าง แต่ทุกที่ที่ไปเขาก็จะไปเป็นคู่ทั้งนั้นเลย(เฮ้อ..วัยรุ่นเซ็งเลย)ก็ได้แต่บอกตัวเองว่า...ไม่เป็นไร(แบบปลอบใจตัวเองอ่ะ)เพื่อนๆก็ไม่ต้องพูดถึงเลย เวลามีแฟนก็ลืมเพื่อนซะงั้น เราเลยเป็บุคคลที่โลกลืม...นี่ก็เป็นอีกประการหนึ่งที่ทำให้ต้องทำบล็อก เผื่อจะเจอคนที่อยู่คนเดียวเหมือนกัน "แต่เราก็ยังดีใจนะที่ยังมีคนให้คิดถึง"
ความคิดถึงไม่เคยทำร้ายความรู้สึกใครๆ คนเราต่างหากที่ชอบทำร้ายความรู้สึกของตัวเอง ความคิดถึง...อาจไปไม่ถึงหรืออาจไปไม่ถึงไหน อย่างไร...เราต่างมีความสุขที่หัวใจ "คิดถึงเป็น"
Create Date : 17 ตุลาคม 2550 |
|
12 comments |
Last Update : 19 ตุลาคม 2550 1:14:29 น. |
Counter : 694 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ติ๊กต๊อก IP: 117.47.30.9 19 ตุลาคม 2550 1:39:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุดวอน 19 ตุลาคม 2550 17:58:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: K_chang 20 ตุลาคม 2550 0:28:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: เก๋ (enosen ) 20 ตุลาคม 2550 3:23:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดุจเดือน 24 ตุลาคม 2550 13:11:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทิพย์ IP: 58.137.129.220 24 ตุลาคม 2550 14:50:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: kun IP: 202.133.135.39 11 ตุลาคม 2551 0:26:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: แอ๊ปเปิ้ลสีชมพู IP: 61.90.187.42 14 มกราคม 2553 11:02:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เริ่มต้นด้วยการตื่นมาไม่พบใคร
เพราะรู้...
จึงไม่อยากลืมตาขึ้นมารับความจริง
ว่ารอบกาย...มีเพียงความว่างเปล่า
สุดท้ายจึงยอมแพ้...ความเป็นจริง
ยอมรับมัน...แล้วลุกมา...เพื่ออยู่คนเดียว
เคยคิดเข้าใจผิด...
ว่าการต้องรักษาความสัมพันธ์นั้นยาก
แต่กลับกลายเป็น...การค้นหาเพื่อเริ่มต้นใหม่นั้นยากกว่า
การแยกจากอาจนำมาซึ่งความเจ็บปวดที่ฝังใจ
แต่การไม่มีใคร...เหมือนอย่างในวันนี้...มันบาดลึกไปทั้งกายและใจ
อยู่คนเดียว...มันเหงา
ไม่ใช่..."แค่"...เหงา แต่มันมีอะไรกว่านั้น...มากมาย
เหงา...อาจจะเป็นอารมณ์ที่เป็นจริงที่สุด
เป็นนามธรรมที่เป็นรูปธรรม
มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ชัดเจนที่สุด
ไม่เคยมีคำถามว่าความเหงาคืออะไร
เพราะทุกคนเข้าใจความหมายของคำนี้ได้ชัดเจนด้วยตนเอง
ไม่เหมือนรัก...ที่ยังน่าแปลกใจ
ว่าอะไรคือรัก...ที่แท้จริง
บางทีเหงา...อาจจะเป็นอารมณ์ที่มนุษย์กลัวที่สุดก็เป็นได้
ฉันนั่งอยู่คนเดียว...มองท้องฟ้าสีครามกับปุยเมฆสีขาว
หาอะไรทำมากมาย...ให้หาย...เหงา
แต่ไม่มีอะไรช่วยได้
ลุกขึ้นอีกครั้ง...เดินออกจากบ้านไปสู่ความวุ่นวาย
หวังให้คลายเหงา
ตอนนี้...ฉันนั่งอยู่กับเพื่อนมากมาย...เฝ้ามองผู้คน
แล้วทำไมหนอ...ฉันยังเหงา
สุดท้าย...ฉันก็กลับบ้าน
นั้งเก้าอี้ตัวเดิม...นั่งมองฟ้าสีดำกำมะหยี่และจันทรานวลตา
คล้ายจะตอกย้ำว่าที่ฉันเหงา...มันที่ใจใช่ที่กาย...
เพราะสุดท้าย...ฉันก็ยังเหงา
By Anna ........Saranair