ผมไป รพ.ทีไรก็ได้รับความห่อเหี่ยวกลับมาทุกครั้งครับ

ตั้งแต่หมอไม่พอกับคนไข้ ไปจนถึงสภาพของแต่ละคน

การป้องกันก่อนที่จะเกิดนี้เป็นสิ่งที่ควรทำมากๆๆที่สุด
สงสัยว่าประกันสังคมยังไม่คุ้มครองอีกหรือ แล้วเราจะจ่ายเค้าอีกทำไมเนี่ย

โรคนี้น่ากลัว

คุณ หัวหยิกหน้ากร้อคอสั้นฟันเหยิน เป็นเรื่องปกติสำหรับการทำประกันสังคมกับโรงพยาบาลเอกชนค่ะ ถ้าคนไข้ป่วยหนักส่วนใหญ่มักจะส่งต่อโรงพยาบาลของรัฐ แต่ตอนนี้ไม่ทราบว่าเค้ามีอะไรเปลี่ยนแปลงมั่งนะคะ ... คนที่ทำประกันสังคมเนี่ย มักจะคุ้มก็ตอนป่วยด้วยโรคหนักๆ อาการสาหัสนี่แหละค่ะ

คุณ interbizz น่ากลัวจริงๆค่ะ มันเกิดขึ้นได้กับคนทุกวัย โดยเฉพาะถ้ายิ่งอายุน้อย เมื่อเป็นแล้วจะไปเร็วมาก...

หวัดดีค่ะ ขอบคุณที่หลังไมค์ไปหา พอดีตกใจน่ะ เลยไม่ได้ดู แล้วคนชนก็หนีไปเร็วมากๆ มอเตอร์ไซด์ก็ทะเบียนเล็กๆด้วย พอดีมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งขับรถตามหลังมา ช่วยดูรถให้ บอกว่ารถไม่เป็นไรเลย มอเตอร์ไซด์คงชนช่วงล้อที่เป็นยางน่ะ ก็เลยไม่ได้เรียกประกัน กลับถึงบ้านก็ดูอีกที
ก็โอเค ไม่มีรอย ไม่มีอะไร
อ่านแล้วเศร้า พอดีคุณพ่อเพิ่งเสียเพราะมะเร็งที่ท่อน้ำดีคงต้องเอาใจช่วยให้คุณภาณุหายไวไวนะคะ

ปอลอ วันที่คุณพ่อเสีย ป้าขับชนชาวบ้านสองครั้งในหนึ่งวัน ห่างกันสิบนาที ประกันมึนไปเลย ถ้าสภาพจิตใจไม่พร้อม อย่าขับรถนะคะ

แวะมาเยี่ยม ...
บ่วงสื่อยู่อี่ ร่ำรวย ร่ำรวย นะคะ

น่าสงสารจริงๆ
อโรคยา ปรมา ลาภา
ไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ
ถึงไม่รวยก็ขอให้ร่างกายแข็งแรงยังดีเสียกว่าจริงๆนะครับ

มะเร็งต่อมน้ำเหลืองบางชนิดก็หายขาดได้ครับ ถ้ารักษาแต่เนิ่นๆ

น่าสงสารคุณอาร์ทจัง ไม่รู้สภาพจิตใจเค้าเป็นยังงัยบ้าง ขอให้เค้าจิตใจเข้มแข็งนะ จะได้มีแรงต่อสู้กับโรคที่เผชิญอยู่

ตอนนี้ เป็นแต่ มะเร็งหัวใจอ่ะครับ

ตอนจบจะเป็นแบบ ไทยประกันชีวิตอะเปล่า

คิดฮอดหลายเน้อ อี่นาย เด๋วเว้ากันในเอ็มเด้อ

คุณ ป้าหมีจอมวุ่น ค่ะ โชคดีนะคะที่ไม่เป็นไรมาก สำหรับอาการป่วยของคุณภาณุ ... ตามไปดูครั้งหน้ากันค่ะ มันจะมี 2 ทางให้เลือก คือ 1. หายจากโรคนี้ และ 2. หายจากโลกนี้



คุณ Moody-Angle ขอบคุณที่แวะมาอวยพรค่ะ ไว้ว่างๆจะแวะไปเยี่ยมบ้าน

คุณ Mr.Submarine เห็นด้วยมากๆค่ะ หน้าตาหล่อ หุ่นแมน เรียกว่ามีรูปเป็นทรัพย์ แต่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ความไม่มีโรคเป็นลาภที่มีค่าจริงๆ

คุณ tpipe เรายังไม่ได้เฉลยความจริงค่ะ ว่าจริงๆแล้วอาร์ทเค้าป่วยเป็น " มะเร็งเม็ดเลือดขาว "

คุณ ประมุขขวัญ สภาพจิตใจก็คงซึมเศร้าแหละค่ะ ทำให้เรากับเค้าไม่สามารถที่จะเป็นเพื่อนต่อกันได้อีกต่อไป



คุณ สยึมกึ๋ย โถ!!! น่าเห็นใจ งั้นแวะมาหาลำดวนบ่อยๆสิค้า ... เผื่อจะเป็นมะเร็งเต้านมแทน.. 55555



คุณ penn's
ข้อย ก่ คิดฮอด หลายๆ ฮ่วยยย

ตอนนี้แม่ของดิฉันก็เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง แต่เราไม่บอกให้แม่รู้ สงสารแม่มาก ให้เคมีบำบัดแล้วแม่แพ้ อยากหยุดให้เคมีแต่ไม่รู้จะรักษาด้วยวิธีใด

ตอนนี้คุณแม่กำลังเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองชนิด น่อน-ฮอดกิ้น อยู่ค่ะ ตอนแรกก็จิตใจพ่ายแพ้ต่อสังขาร แต่ก็คิดได้จิตใจเข้มแข็งขึ้น ก็จะทำให้ร่างกายเข้มแข็งขึ้นด้วย ยอมรับชตาชีวิต แต่ไม่ยอมแพ้ชตาชีวิต ยอมรับว่าเป็นและก็รักษาทั้งทางแพทย์(ร่างกาย)และทางพุทธ(จิตใจ) ออกกำลังกายรับแสงแดดตอนเช้า กินอาหารเสริมและวิตามินทั้งที่เป็นรูปสำเร็จ และจากธรรมชาติ เด็ดเชอรี่จากต้นกินสดๆทุกวันละ5-6 เม็ด และหาหนังสืออ่าน ละโกธร พยายามอโหสิกรรมให้ทุกคน อย่าให้มีห่วงอะไร ถ้ามีก็ละให้ได้

ยิ้มสู้นะคะ
ปั้นกำลังใจ ให้เต็มร้อย
มีคนอีกมากมายที่ให้กำลังใจคุณอยู่
โดยที่ไม่ได้รู้จักกัน
คุณหายแน่ค่ะ