ประจำเดือนขาดตั้งแต่มีนาแล้ว แม่ซื้อที่มาตรวจ แต่ไม่มีขีด จึงต้องไปตรวจที่คลินิกใกล้บ้าน คุณหมอบอกว่า ไม่ท้องแต่อย่างใด ครั้งนี้ก็คงเหมือนครั้งที่แล้วที่ไปตรวจหลายครั้งแต่และแล้วก็แห้วกลับมาเหมือนเดิมทุกครั้ง

เดือนสิงหาคม 2549

คุณประจำเดือนก็ยังคงไม่มาอีกตามเคย จึงไปตรวจเป็นครั้งที่สอง เพื่อนความแน่ใจ แต่ได้ซื้อเครื่องมาตรวจที่บ้านเองแล้ว มันขึ้นขีดแต่ไม่ชัดเจน จึงถามเพื่อนที่มีประสบการณ์ผ่านทาง msn เค้าบอกว่าใช่แน่นอน จากนั้นไปตรวจอีก คราวนี้คุณหมอRobson ไม่อยู่ แต่พบคุณพยาบาลแทน จากนั้นเค้าบอกยินดีด้วยนะคะ เราก็ออกมาด้วยความดีใจ คุณพยาบาลให้ยามากินทุกวัน เป็นยาที่ช่วยให้ครรภ์แข็งแรง

22 ก.ย. 2549

แม่มาฝากครรภ์ที่เมืองไทย ที่คลินิกใกล้บ้าน น้ำหนัก 49 ก.ก. แต่แม่จำไม่ได้ว่าประจำเดือนขาดไปตอนไหน จึงไปอัลตร้าซาวน์ที่ร.พ.เอกชนแห่งหนึ่ง วันที่ 6 ต.ค. 2549 คุณหมอบอกว่าเด็กมีอายุ 3 เดือน คือ 12 สัปดาห์ โดยที่คุณหมอถ่ายจากอัลตร้าซาวน์เห็นลูกกำลังขางอกอีกข้าง หัวยาวๆ มือกางออก ตอนนั้นมีความรู้สึกดีใจมากๆ และมีความสุขที่จะได้เป็นแม่คน

27 ต.ค. 2549

น้ำหนัก 53 ก.ก. ไปหาหมอครั้งที่ 2 ตอนนั้นลูกเริ่มตอด คุณหมอให้ยาบำรุงครรภ์ กินเช้า กลางวัน เย็น หลังอาหาร เพื่อเสริมธาตุเหล็ก โดยตอนนี้แม่แพ้มากๆ ออกไปไหนมาไหนไม่ได้เลย

24 พ.ย.2549

น้ำหนัก 56ก.ก. ตรวจครั้งที่ 3 ลูกดิ้นปกติ แต่เวลาคุณหมอจ่อไมล์ไปฟังการเต้นของหัวใจ เค้าจะหลบตลอด ซึ่งรู้สึกว่าความรู้สึกเค้าจะเร็วมากๆ ตอนนั้นก็ดีใจ ยิ้มไม่หุบ เพราะได้ยินเสียงหัวใจของลูก จนลืมอาการแพ้ไปเลย

8 ธ.ค. 2549

น้ำหนัก 58 ก.ก. ตรวจครั้งที่ 4 ลูกดิ้นดีเหมือนเดิม แต่ไม่ชัดเจนมาก จากนั้นก็หัวใจเต้นแรงมาก เราเลยบอกว่า นอนไม่หลับเพราะนอนกลางวันตั้ง 4 ชั่วโมงแน่ะ คุณหมอบอกว่าให้นอนกลางวัน 1ชั่วโมง อย่านอนมากกว่านั้น ให้ออกกำลังกายบ้าง

5 ม.ค. 2550

น้ำหนัก 63 ก.ก. ตรวจครั้งที่ 5 เด็กปกติ

26 ม.ค. 2550

น้ำหนัก 66 ก.ก. ตรวจครั้งที่ 6 เด็กปกติ ดิ้นดี แต่หัวใจเต้นชัดเจนขึ้นเพราตัวเค้าเริ่มโต หลบไมค์เหมือนเดิม

3 ก.พ. 2550

แม่ไปโรงพยาบาลด้วยความเศร้า เพราะว่านั่งคุยโทรศัพท์ แต่ใช้เก้าอี้ล้อเลื่อน นั่งไปนั่งมาพลาดตกเก้าอี้ วันนี้เป็นวันที่แม่เสียใจที่สุดในชีวิตในความผิดพลาดของแม่ในครั้งนี้ โดยร้องไห้ตลอดทางที่ไปโรงพยาบาล เพราะกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเหมือนตอนพี่ของหนู โดยก่อนที่จะไปร.พ. แม่ได้ยกโทรศัพท์โทรไปบอกแด๊ดดี๊ของหนูแล้ว พอไปถึงร.พ.หมอก็ให้นั่งรอ เช็คตรวจคลื่นหัวใจ ตอนนี้ลูกยังดิ้นอยู่ ไม่มีเลือดออก หรือปวดท้อง เพียงแค่จุกเฉยๆ คุณหมอบอกแต่เพียงว่า เด็กหลับ ตอนนั้นแม่ใจไม่ดีเลย เค้าพยายามปลุกหนูให้ตื่น แต่ลูกก็ไม่ตื่น แม่ก็ยังร้องไห้ มีคุณหมอผู้หญิงเค้าก็ให้กำลังใจ บอกว่า ลูกไม่เป็นอะไร จากนั้นคุณหมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ โดยบอกว่า ถ้าเลือดออก น้ำเดิน ต้องรีบมาหาหมอทันที แม่ดีใจนิดนึงแต่คิดว่ายังไม่ปลอดภัย กลับไปโทรไปหาพ่อ เค้าบอกว่าให้นอนพักผ่อน อย่าทำอะไร ให้ระวังตัวมากขึ้น ตอนนี้คุณพ่อก็ยังกังวลอยู่ น้ำเสียงไม่ค่อยดี แต่แม่ภาวนา ขออย่าให้ลูกเป็นอะไรไปเลย จากนั้น 1 อาทิตย์ต่อมาก็ไม่มีอะไรผิดปกติ

16 ก.พ. 2550

น้ำหนัก 68 ก.ก. แม่ไปตรวจครั้งที่ 7 ลูกยังดิ้นดีปกติ แต่แม่เหนื่อยมากๆ เพราะลูกตัวใหญ่ขึ้น แม่ได้นอนกลางวัน แต่กลางคืนนอนยากมากๆเพราะลูกดิ้นตลอด

1มี.ค. 2550

น้ำหนัก 70 ก.ก.แม่ตัดสินใจไปฝากพิเศษที่คลินิกจากนั้นคุณหมอบอกว่าให้มาที่นี่ตลอดเลย ฝากเพื่อให้คุณหมอดูแลเป็นพิเศษ วันนี้คุณหมอซาวน์ให้ บอกว่าได้ลูกชาย แม่ถามแล้วถามอีก คิดว่าแน่ใจว่าลูกตัวเองเป็นผู้หญิง จากนั้นแม่เดินออกมาด้วยความแห้ว แหม หลงเรียกชื่อผู้หญิงตั้งนาน ตอนที่คุยกับลูก โทรไปบอกคุณพ่อ เค้าดีใจมากๆ แต่คุณย่า แม่ และก็คุณยายแห้วไปตามๆกัน เพราะอยากได้หลานผู้หญิง แต่เมื่อคุณหมอบอกว่า ผู้ชาย100% แม่ก็แฮปปี้คิดว่า เป็นผู้ชายหรือหญิง ก็ลูกเราทั้งนั้นล่ะ เป็นอันว่าต้องเปลี่ยนชื่อเรียกแทน เวลาที่จะคุยกับลูก

22 มี.ค. 2550

น้ำหนัก 72 ก.ก. ไปหาคุณหมอ คุณหมอซาวน์ให้ เห็นหัวใจของลูกเต้น แขน ขา ส่วนต่างๆ ซี่โครง ใบหน้าของเค้า แก้มอูมๆป่องๆ จมูกโด่งๆ ทำปากขมุบขมิบเหมือนกินอะไร หน้าผากโหนกๆ ช่วงนี้ตื่นเต้นและมีความสุขมากๆ

30 มี.ค. 2550

น้ำหนัก 73 ก.ก. ลูกดิ้นปกติ

5 เม.ย. 2550

น้ำหนัก 75 ก.ก. คุณหมอนัดคลอดวันที่ 12 เม.ย. บอกว่าเด็กครบ 9 เดือนเต็มแล้ว ต้องนัดคลอด ถ้าปวดมีน้ำเดิน เลือดไหล ก็ให้มาร.พ.เลย แต่ถ้าไม่ปวดก็ให้มาเหมือนกัน

หมายเหตุ ช่วง 5เดือน แม่เริ่มออกกำลังกายเบาๆ เช่น เดินช้าๆ เพราะคุณยายกับคุณหมอบอกว่า จะช่วยให้ลูกคลอดออกมาง่าย แม่จึงทำตาม

ตั้งชื่อลูกคนแรกของพ่อกับแม่

ก่อนไปคลอดคุณแม่กับคุณพ่อ ของหนูปรึกษากัน ทางโทรศัพท์ ว่าเราจะตั้งชื่อลูกอะไรกันดี คุณพ่อบอกว่า อึม ฉันไม่เคยตั้งเลย ไม่มั่นใจในการตั้ง เอาชื่ออะไรดีเนี่ย พ่อยกให้เป็นหน้าที่แม่ โยนกันแบบนี้เลยเหรอ แต่แม่เองชอบนิยายเรื่อง” HARRY PORTER” ตั้งใจไว้แล้วว่า ถ้าเป็นลูกผู้หญิงจะให้ชื่อเฮอร์ไบโอนี่ ถ้าผู้ชายจะให้ชื่อ แดเนียล หรือแฮร์รี่ดีน๊า ก็เลยคิดว่า ชื่อแดเนียล มีคนชื่อนี้เยอะแล้ว เอาเป็นชื่อแฮร์รี่แล้วกัน เพราะคุณพ่อชื่อโทนี่ ลูกควรจะมีชื่อลงท้ายด้วยสระอีเหมือนกัน จะดีกว่า อีกอย่างแม่อยากให้ลูกแม่ดังเหมือนแฮร์รี่ พ๊อตเตอร์ด้วย ประกอบกับลูกเกิดวันที่ 12 เม.ย. เป็นวันสงกรานต์พอดี คุณตาทวดอยากให้ชื่อสงกรานต์ แต่แม่เคยเห็นมีคนชื่อนี้แล้ว กลัวจะไปซ้ำกับเค้า ม่ายดี เราก็เลยมีมติลงกันว่า แฮร์รี่แล้วกัน บางทีแฮร์รี่อาจจะมีชื่อเสียง เหมือนแฮร์รี่ พ๊อตเตอร์ แม่บอกคุณย่า ท่านหัวเราะชอบใจ เห็นด้วยกับที่แม่คิด ส่วนชื่อไทย แม่ไม่ได้ตั้ง เพราะในใบเกิดลงเป็น ด.ช.แฮร์รี่ ไว้แล้ว ส่วนเรื่องภาษาพูด แม่กับพ่อตกลงกันว่า จะสอนทั้ง 2 ภาษา ทั้งไทยและอังกฤษ อย่างละครึ่ง เพราะไม่อยากให้ใครมานั่งขำว่า เป็นคนไทย พูดภาษาไทยไม่ชัด และภาษาอังกฤษก็ต้องรู้เรื่องด้วยเช่นกัน เพราะลูกมีเลือดไทยกับอังกฤษอย่างละครึ่ง

เข้าเดือนเมษายนปี 2007 มี๊ยังรู้สึกว่าตัวเองยังไม่เจ็บท้องที่จะคลอด หลังจากแบกลูกมาได้ เกือบ9 เดือนเต็มๆ

คุณหมอนัดวันคลอดวันที่ 13 เดือน เมษายนซึ่งเป็นวันสงกรานต์ไทยพอดี แต่เนื่องจากเป็นวันหยุด เลยไม่มีพยาบาลคนไหนช่วยแกทำ แกเลยนัดแม่คลอดวันที่ 12 เมษายน

เอาน่ะ แม่คิด ยังไงก็สงกรานต์เหมือนกัน แต่แม่ก็ว่าวันนี้เป็นวันดีอยู่แล้ว เพราะลูกรักของแม่เกิดวันเดียวกับแม่พอดีเลย

แม่ไปโรงพยาบาลแต่เช้าตรู่ แต่โทรบอกแดดดี๊แล้ว พอไปถึงทำใบส่งตัว เข้าไปรอที่ห้องคลอด เปลี่ยนเสื้อผ้า รอคุณหมอ คุณพยาบาลตรวจทำความสะอาด และคุณหมอให้น้ำเกลือเร่งคลอด แม่รอตั้งนานก็ไม่รู้สึกปวด คุณหมอมาดู แม่เลยบอกว่า คุณหมอ ทำไมไม่รู้สึกปวดเลยคะ เค้าบอกว่ารอก่อน แม่เลยรอ รอ ร๊อ รอ ต่อไป ประมาณ 1 ทุ่มครึ่ง เริ่มมีน้ำไหล เจ็บ นิดๆจากนั้น เริ่ม เลือดออก แม่ไปตั้งแต่เช้า แต่คลอดเป็นคนสุดท้ายเค้าเลย ไม่มีใครอยู่ที่ห้องเลย พอดี มีเพื่อนของคุณยายเค้าเป็นพยาบาล เลยเข้ามาดูแล มาคุยด้วย แม่เลยโล่งไป พอซักราวๆ ห้าทุ่ม เริ่มปวดเหมือนกึ่งปวดอึ แต่อยากเบ่ง แม่เลยบอกคุณหมอ จากนั้น เค้าก็เข็ญเข้าไปที่ห้องคลอด โดยให้ขึ้นขาหยั่ง อ้าขามากๆ แม่เบ่งประมาณ 5 -6 ครั้งเห็นจะได้ แต่ไม่มีวี่แวว พอครั้งสุดท้ายได้ยินเสียงคุณหมอ บอกว่าดีมากๆ แล้วจากนั้นก็ไม่ได้ยินเสียง รู้สึกตัวว่าเหมือนตัวเองเดินอยู่ในที่ไหนซักแห่ง แต่หาทางออกไม่เจอ ได้ยิน เสียงคุณหมอบอกให้กลืนน้ำลาย แล้วก็จับราวเก้าอี้ จากนั้นก็ได้ยินเสียงเด็กร้อง แม่ตื่นมาอีกทีก็ ตอนราวตีสอง เวียนหัวมาก พยาบาลมาถาม แต่มี๊บอกว่าไม่ไหวเลย เวียนหัวมาก พอซักครึ่งชั่วโมงเค้าก็เอาลูกมาให้กินนม หนูดูดเหมือนไม่เคยกินอะไรมาก่อน 55 แต่ท่าทางกินจุ สิ่งแรกที่ถามพยาบาล ว่า ลูกครบ 32 รึเปล่า กับปากแหว่งมั้ย เค้าบอกว่าไม่ แต่น่าเกลียดนะเด็กน่ะ เค้าบอก จากนั้นแม่ก็สังเกตเห็นนิ้วมือเค้าเรียวมาก เหมือนเด็กผู้หญิง แต่พยาบาลบอกว่า ผู้ชาย แม่ก็ดีใจเป็นที่สุดที่ลูกปลอดภัย จะไม่สนใจว่าขาวหรือดำ จากนั้นเค้าก็มาเอาตัวหนูไปเตรียมที่จะย้ายขึ้นตึก แม่ได้ยินแต่เสียงร้องดังมากๆ โรงพยาบาลแทบแตก ตอนแรกที่ไปถึงตึกหนูร้องมากๆดังๆ จากนั้นเค้าเลยเอามาส่งแม่ให้กินนม หนูเลยหายร้อง คุณหมอตามมาบอกว่าให้อยู่2 คืน แล้วก็ออกไปพักฟื้นที่บ้านได้ แม่ดีใจจังได้กลับบ้านเร็ว

when I was pregnant Harry 12 weeks



 

Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 15 สิงหาคม 2562 6:43:58 น.		0 comments
Counter : 400 Pageviews.
Share Tweet