ปรัชญามด ตัวน้อยตัวนิด

ในช่วงนี้มีข่าวผลการสำรวจความคิดเห็นของประชาชนเกี่ยวกับการมีหลักประกันด้านการเงินเพื่อวัยสูงอายุ โดยสำนักงานสถิติแห่งชาติ (สสช.) พบว่าประชาชนโดยรวมร้อยละ 73 ไม่ได้เป็นสมาชิกกองทุนใดเพื่อรองรับในยามเกษียณ หมายถึงว่ามีเพียงร้อยละ 23.3 เท่านั้น ที่เป็นสมาชิกกองทุน ซึ่งเข้าใจว่าในปัจจุบันจะมีสมาชิกของกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ หรือ กบข. ประมาณ 1.2 ล้านคน กองทุนประกันสังคมประมาณ 9 ล้านคน และกองทุนสำรองเลี้ยงชีพอีกประมาณ 2 ล้านคน
   
นอกจากนี้จากรายงานยังพบว่าประชากรในกลุ่มนี้จำนวนร้อยละ 98.2 เห็นว่าควรมีการ เตรียมพร้อมด้านการเงินเพื่อวัยสูงอายุมากที่สุดเป็นอันดับแรก สถานการณ์ดังกล่าวชี้ให้เห็นว่าปัจจุบันประเทศไทยยังมีผู้ที่อยู่ในระบบการออมเพื่อวัยเกษียณประมาณ 13 ล้านคนจากประชากรประเทศไทย 65 ล้านคน และประชากรในวัยแรงงาน 35 ล้านคน
   
หมายถึงว่ามีประชาชนส่วนมากที่ยังไม่มีหลักประกันด้านการเงินเพื่อวัยสูงอายุ คนเหล่านี้กำลังจะต้องเผชิญกับการเป็นคนชราที่ไม่มีความมั่นคงของชีวิตในบั้นปลาย  ดังนั้นจึงจำเป็นต้องส่งเสริมให้มีการออมกันมากขึ้นเพื่อความมั่นคงของชีวิตในวัย เกษียณ อันจะส่งผลดีต่อคุณภาพชีวิตของตนเองและประเทศชาติ
   
ในวันนี้ก็อยากจะฝากข้อคิดอีกคือ เรื่องการออม กับการมีหนี้ ที่ยังเป็นปัญหาใหญ่ของประเทศไทย “การออม คือการลดการบริโภคในปัจจุบันเพื่อกันเอาไว้ใช้ในอนาคต”  ส่วน “การก่อหนี้หรือการสร้างหนี้ เป็นการนำเอาเงินในอนาคตมาใช้บริโภคในวันนี้” 
   
ดังนั้นหากต้องการความสุขสบายในอนาคต ก็จะต้องมีการออมเงินเสียตั้งแต่วันนี้  แต่หากต้องการความสุขวันนี้แล้วในภายภาคหน้า (เมื่อยามชราที่ไม่มีรายได้) ก็จะทุกข์ยากภายหลัง
       
หากยังไม่เห็นถึงความจำเป็นที่จะต้องมีการออมแล้ว ก็อยากขอยกตัวอย่างจากสัตว์ตัวน้อยนิดที่คนเรารู้จักกันดี คือ มด ที่เป็นที่มาของ “ปรัชญามด” ที่คนเกียจคร้านควรจะเรียนรู้จากมด ซึ่งมดมีลักษณะพิเศษเฉพาะตัว 2 ประการ คือ
   
ประการแรก มดจะไม่เคยยอมแพ้ ถ้ามันมุ่งหน้าจะเดินทางไปทางไหนแล้ว มันก็จะมีความมุ่งมั่นมาก
   
ดังนั้นแม้ว่ามันจะเผชิญกับสิ่งกีดขวางอย่างไร มันก็จะพยายามปีนข้ามสิ่งกีดขวางนั้น หรือหากไม่ก็จะเดินอ้อมสิ่งกีดขวางนั้นไป และหากไปเจอสิ่งกีดขวางอีกอันหนึ่งมันก็จะยังบากบั่นที่จะเดินหน้าต่อไป มันจะพยายามติดต่อกันไปจนกระทั่งตัวมันตายไปนั่นเอง คือคุณสมบัติของมดที่ไม่เคยยอมแพ้ ประการที่สอง มดจะเป็นสัตว์ที่มีการวางแผนของชีวิต  
   
ทั้งนี้ เราจะเห็นมดรวมตัวกันตั้งแต่ในฤดูร้อนในการช่วยกันสะสมอาหารไว้กินในฤดูหนาว เราจะเห็นมดจำนวนมากจะคาบอาหารและเดินเรียงกันเป็นทิวแถวในการเก็บกักตุนเสบียงเอาไว้สำหรับใช้
   
เมื่อเทียบกับสัตว์อีกประเภทคือ ตั๊กแตนที่เอาแต่ร้องรำทำเพลงหาความสนุกสนาน และกระโดดโลดเต้นไปวัน ๆ โดยไม่สนใจกับอนาคต และเมื่อเห็นมดทำงานก็ยังหัวเราะเห็นเป็นเรื่องขบขัน และเมื่อฤดูหนาวอันโหดร้ายมาเยือน ตั๊กแตนก็อดอาหารตาย ในขณะที่มดมีอาหารอันอุดมสมบูรณ์
   
สิ่งที่พูดถึงในวันนี้ คงจะเป็นข้อคิดสำหรับทุกคนให้รู้จักคิดวางแผนในชีวิต ที่ยอมทำงานหนักในวันนี้และสละการบริโภคบางส่วน เพื่อชีวิตที่สุขสบายในอนาคต ก็เลือกเอาอยากจะมีชีวิตอย่าง มด หรือ ตั๊กแตนคะ.

ขอบคุณที่มา เดลินิวส์

Create Date : 28 กันยายน 2552		0 comments
Last Update : 28 กันยายน 2552 0:27:10 น.
Counter : 782 Pageviews.
Share Tweet