Bloggang.com : jamsaimak : คนดีที่สุดของเรา...เค้าไม่อยู่แล้ว

คนดีที่สุดของเรา...เค้าไม่อยู่แล้ว

27 กุมภาพันธ์ 2551
23.50 น. พ่อเรียกเราเข้าไปถามว่าลูกโอเคมั้ย ถ้าพ่อไม่อยู่ลูกอยู่ได้ไหม
เราบอกพ่อว่าถ้าเหนื่อยก็พักเถอะ พวกเราทุกคนโอเค ไม่อยากให้พ่อเหนื่อย
พ่อเราเลยขอเปลี่ยนเสื้อผ้า เลือกใส่เสื้อสีชมภู มีตราสัญญลักษณ์
ใส่กางเกง ใส่ถุงเท้า ใส่รองเท้า ให้พ่อ....โดยที่ทุกคนเข้มแข็ง ไม่มีใคร
ร้องไห้ให้พ่อเห็น และหลังจากพ้น 24.30 น. ไปแล้วพ่อเราก็ไม่รู้สึกตัว
เรียกก็ไม่ขาน ไม่ยอมดูดน้ำ ไม่ยอมหลับ

28 กุมภาพันธ์ 2551
พ่อยังคงไม่หลับ ไม่รู้สึกตัว นอนหายใจทางปาก ลืมตาอยู่ตลอดเวลา
พวกเราเฝ้าดูกันจนล่วงไปทีละคน มีกลิ่นเหม็นออกมามากเพราะข้างในเริ่มไม่ดี
ถุงปัสสวะก็มีแต่เลือดออกมาเป็นลิ่มๆ พวกเราจัดการเปลี่ยนชุดให้พ่อ โดยที่พ่อ
เรายังคงไม่รู้สึกตัว

29 กุมภาพันธ์ 2551
ยังคงไม่หลับ ไม่รู้สึกตัว นอนหายใจทางปาก ลืมตาอยู่ตลอดเวลา
อาการเริ่มแปลกมีเสียงออกมาจากปากพ่อ ร้องเหมือนลูกวัว
พวกเราทุกคนแย่มากๆ นั่งน้ำตาไหลกันทุกคน พูดเหมือนกันว่า
สงสารพ่อจัง จะให้ทำอะไรให้อีกไม่อยากให้พ่อทรมานแล้ว
8.30 น. เพื่อนๆ พ่อโทรมาถามอาการและบอกว่าจะไปบวชชีพรามณ์
จะอุทิศส่วนกุศลทั้งหมดให้พ่อเรา เราก็เลยเล่าอาการของพ่อให้แกฟัง
10.00 น. แกโทรมาบอกว่าแม่ชีที่วัดนั่งดูให้บอกว่าเจ้ากรรมนายเวร
เค้ายังไม่ปล่อย ให้พระน้องชายเรามาแผ่เมตตาให้เค้าถึงจะยอม
แผ่เมตตาให้พ่อเราแล้วให้พระน้องชายทำพิธีตัดกรรมพ่อเราก็จะได้พักแล้ว

1 มีนาคม 2551
อาการพ่อเรายังคงเดิม แต่เสียงที่ออกมามันดังกว่าเดิมมาก
พระน้องชายเราเค้าได้ฟังเค้าก็แย่น๊ะ.... 15.00 น. เค้าตัดสินใจทำให้ตามที่แม่ชีบอก
แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรของพ่อทุกภพทุกชาติ และให้พ่อเราจับชายผ้าเหลือง
และทำพิธีตัดกรรมให้พ่อ โดยที่น้ำตาไหลเต็มหน้า

2 มีนาคม 2551
8.30 น. พ่อเราน้ำตาไหลไม่หยุด มีการอาการเหมือนจะอาเจียน
และ 11.50 น. แม่ก็เรียกพวกเราทุกคนเข้าไป เพราะพ่อเราหายใจช้าลง
และ 12.05 น. ลมหายใจเฮือกสุดท้ายที่ได้เห็น พร้อมแขนที่ตกลงข้างตัวทั้งสองข้าง
แม่บอกว่าพ่อเราไปสบายแล้ว พวกเราทุกคนทำหน้าที่ดีที่สุดแล้ว

พ่อจ๋า...คนดีของลูก...หลับให้สบายน๊ะ...พ่อเหนื่อยมามากแล้ว
พ่อจ๋า...คนดีของลูก...ยังอยู่ในใจของลูกๆ ทุกคน
พ่อจ๋า...คนดีของลูก...ลูกรักพ่อน๊ะ

Create Date : 12 มีนาคม 2551

Last Update : 8 มิถุนายน 2553 17:29:27 น.

6 comments

Counter : 581 Pageviews.

ขอแสดงความเสียใจกับคุณพ่อด้วยนะคะ
คนเราทุกคนไม่มีใครไม่เคยสูญเสีย อยู่ที่ว่าจะช้าหรือเร็วก็เท่านั้นเอง
ตอนนี้หมูก็มีน้องชายสองคนที่กำลังสู้กับชีวิตอยู่คะ
คนหนึ่งเป็นมะเร็วที่กระเพาะอาหาร อีกคนเป็นโรคลิ้นหัวใจ
ระยะหนักด้วยกันทั้งคู่ แต่ก็จะสู้ไปด้วยกัน

สวัสดีบ่ายร้อนๆ คะ

โดย: หมูอ้วน (◕‿◕✿) (pigarea

) วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:13:22:22 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ซึ่งผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดีครับ เพราะคุณพ่อของผมก็เกิดเหตุการณ์เช่นเดียวกันครับ ตอนนี้เดินไม่ได้แล้วครับ ผมไม่แน่ใจว่ามะเร็งลามไปที่กระดูกสันหลัง ซึ่งหมอแนะนำให้ผ่าตัด แต่ที่บ้านไม่ยอม เพราะเสี่ยงสูง

สำหรับ blog นี้ ผมเจอโดยบังเอิญครับ ทั้งนี้ผมพยายามหาข้อมูลในการช่วยเหลือคุณพ่อผม ยังไง ถ้าไม่ทำให้รู้สึกลำบากใจ ผมอยากขอปรึกษาหน่อยได้ไหมครับ ทาง email oakio@yahoo.com ขอบคุณครับ

โดย: oakio IP: 58.137.119.148 วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:20:56:09 น.

เสียใจด้วยนะค่ะ
ฝิ่นเองก็เสียชายผู้ให้กำเนิด นับจากวันนั้นก็ 15 ปีแล้วค่ะ
แต่ไม่มีวันไหนที่จะลืม
เพราะพ่อยังอยู่ในใจลูกเสมอค่ะ

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว

วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:8:36:08 น.

เสียใจด้วยนะคะ

โดย: ซายูริ

วันที่: 14 ตุลาคม 2551 เวลา:18:23:16 น.

เสียใจด้วยนะครับ

ความกตัญญู เป็นสิ่งที่ดีแล้ว

โดย: strom999 IP: 203.149.16.36 วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:22:37:11 น.

วันนี้เราคิดถึงพ่อมากๆ
search ใช้คีย์เวิร์ด "คิดถึงพ่อจัง" จนได้มาพบบล็อกนี้

แม้ว่าพ่อเราจะจากไปได้ สามปีแล้ว ก็ตาม
แต่ก็ยังทำใจให้ไม่คิดถึงพ่อไม่ได้เลย

คิดถึงพ่อเสมอ พ่ออยู่ในใจลูกเสมอ

โดย: tum IP: 110.164.243.162 วันที่: 31 ตุลาคม 2553 เวลา:1:19:17 น.