Bloggang.com : The Gentleman : ..........

..........

ในคืนที่พายุโหมกระหน่ำ เรือเดินสมุทรที่ต้านกระแสลมจนทั้งเรือสั่นสะท้านจนผู้โดยสารในเรือต่างหวาดกลัวว่าจะไปไม่ถึงฝั่งของอีกทวีป
แดง หนูน้อยนอนหลับอุตุอย่างมีความสุขอย่างไม่สะทกสะท้าน โดยมีดำผู้เป็นพ่อคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง
“ดำ เปิดหน่อย” มีเสียงเรียกที่หน้าประตู
“แจ็ค เดี๋ยวนะ ผมกำลังห่มผ้าให้ลูก” ดำตอบพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวลูกชาย ก่อนจะเดินไปปลดกลอนประตูแล้วเปิดให้แจ็ค
ลมหนาวจากข้างนอกพัดเข้ามาในประตูทันทีที่เปิดประตูออก แจ็คในเสื้อกันหนาวกางเกงขายาวเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะและยื่นมือไปอังที่ตะเกียงน้ำมันก๊าซที่โต๊ะเพื่อไล่ความหนาว ในขณะที่ดำปิดประตูลงกลอนและกลับมานั่งที่เดิม
“เป็นไงบ้างล่ะ ข้างนอกนั่น” ดำถาม
“ลมแรงมากเลย นี่ไม่รู้ว่าเรือจะฝ่าพายุไปได้ตลอดหรือเปล่า” แจ๊คตอบ
“แต่ยังไงเราก็ต้องไปที่ฝากโน้นให้ได้ก่อนจะรุ่งเช้า” ดำเปรย
“หนังสือเล่มนั้นยังอยู่ดีไหม” แจ๊คถามต่อ
“อืม ผมเก็บซ่อนไว้เป็นอย่างดีแล้ว ขอพระคุณเจ้าให้เรารอดคืนนี้ไปได้เถอะ” ดำสวดมนต์
เสียง ตู้ม~ เข้าที่เรือทำให้ดำและแจ๊คถลาตกจากเก้าอี้ไปด้านขวา ตามการเอนของเรือ แดงหนูน้อยไหลไปตามแรงจนหัวโขกกับกำแพงและตื่นขึ้น
“แงๆ จะเอา~พ่ออ่า.....” แดงเด็กน้อยวัย 6 ขวบร้อง
“ไม่เป็นไรนะ ขวัญเอ้ย ขวัญมา” ดำเข้าไปปลอบพลางมือเช็ดน้ำตาที่แก้มเจ้าหนูน้อย
“พ่อถึงหรือยัง” หนูน้อยถาม
“ยังลูก แต่อีกเดี๋ยว ก็ถึงแล้ว” ดำปลอบลูก
“เดี๋ยวฉันออกไปดูข้างนอกให้นะ เสียงเมื่อครู่...ท่าจะไม่ดีเลย” แจ็คพูดออกมา
“อืม” ดำตอบสั้น แจ็คดึงกลอนประตูและเปิดออกไป ด้านหน้ามีเสียงเอะอะของพนักงานประจำเรือโวยวายโหวกเหวก
“เรือโดนโจมตี เรือโดนโจมตี ขอให้ทุกท่านเก็บสัมภาระแล้วมารวมตัวกันที่หน้าทางเดิน” เสียงพนักงานประจำเรือร้องโหวกเหวกมาตามทาง
ผู้โดยสารห้องต่างๆ เปิดประตูออกมาทำท่าทีอกหวั่นขวัญเสีย มีทั้งที่เพิ่งรู้เรื่อง และที่รู้เรื่องนานแล้วจับกลุ่มกันโจษจันท์ ระหว่างทางที่แจ็คเดินตามไปยังพนักงานประจำเรือเจ้าของเสียง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ ใครโจมตี” แจ็คถามพนักงานประจำเรือที่กำลังจะเดินย้อนกลับมา
“โจรสลัด โจรสลัดฟันดำ มันยิงปืนใหญ่ใส่เรือเรา” พนักงานตอบด้วยท่าที่กระสับกระส่าย
พอได้ยินชื่อโจรสลัดฟันดำ แจ็คก็นึกไปถึงความน่ากลัวของมันที่คอยออกปล้นฆ่าเรือเดินทะเลที่เดินทางผ่านช่องแคบแห่งนี้
“แต่โจรสลัดฟันดำเพิ่งถูกจับและประหารชีวิตไปเมื่อเดือนก่อนไม่ใช่เหรอ” แจ็คถาม
“ใช่” พนักงานประจำเรือตอบ “แต่คุณเอ้ย ผมเองก็ไม่เชื่อตาตัวเองเลย ธงโจรสลัด รูปดาวหกแฉก ของมันกางแผ่หล้าอยู่บนยอดเสากระโดงเรือ” เขาบรรยายรูปลักษณะธง
“อ่า คุณสุภาพบุรุษ สุภาพสตรีทั้งหลาย ผมมีเรื่องจะบอกพวกคุณ” พนักงานประจำเรือเกริ่นนำต่อหน้าผู้โดยสารที่ตอนนี้เดินมารวมตัวกันอยู่ตรงทางเดินด้วยสีหน้าหลากหลายบางคนเคร่งเครียด บางคนหวาดกลัว บางคนขวัญหนีดีฝ่อแทบจะเป็นลม
“ผมอยากให้พวกท่านทุกคนไปรวมตัวกันที่ห้องโถงกลางเรือครับ ตอนนี้เรามีเรื่องฉุกเฉิน เราเจอกับเรือโจรสลัด” เขาพูดต่อหลังเว้นวรรคไปครู่หนึ่ง
“โจรสลัด ! ” ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน
“ไม่ต้องกลัวครับ เราได้เตรียมแผนการรับมือไว้แล้ว” เขาพูดต่อด้วยสีหน้านิ่งๆแต่แฝงความหวาดกลัว
“ผมอยากให้ทุกท่านตามผมไปที่ห้องโถงเรือ แล้วกัปตันจะอธิบายแผนการและสถาณการณ์ที่ได้เตรียมไว้ให้ทุกท่านทราบ” เขาพูดพลางกางมือออกเพื่อเป็นแนวทางว่าให้เดินตามพนักงานประจำเรืออีกคนซึ่งยืนรออยู่ไป
“ผมชื่อ เมฆ จะพาทุกท่านไปที่ห้องโถงเองครับ” เมฆแนะนำตัวด้วยความสุภาพก่อนจะเดินนำผู้โดยสารซึ่งแต่ละคนถือกระเป๋าเดินทางพะรุงพะรัง
“ชั้นบนไปที่ห้องโถงเรือหมดแล้วใช่ไหม” เขาถามพนักงานประจำเรืออีกคนที่เพิ่งลงมาจากชั้นบน
“ให้เตี้ย พาไปหมดทุกคนแล้วครับหัวหน้า” พนักงานประจำเรือซึ่งมีอายุน้อยกว่าตอบด้วยความเรียบร้อย
“งั้น จันคุณตามผมมา เดี๋ยวเราต้องตรวสอบว่ามีคนตกค้างอยู่ในห้องหรือเปล่า” พนักงานประจำเรือที่มีตำแหน่งเป้นหัวหน้าเรียกจันให้ไปช่วยเขาตรวสอบห้องต่างๆ
แจ็ค ซึ่งยืนอยู่ท้ายแถวที่กำลังจะไปยังห้องโถงเรือมองพนังานทั้งสองคนอย่างพะวง ก่อนเขาผละออกจากแถวและเดินตามหลังพนักงานทั้งสองคนไปห่างๆ พนักงานวัยกลางคนอยู่ในห้องที่หนึ่งฝั่งขวา ส่วนพนักงานหนุ่มเพิ่งเปิดเข้าไปตรวจห้องที่สองฝั่งซ้าย แจ็คจึงถือโอกาสนี้เดินผ่านพนักงานทั้งสองคนที่กำลังสาละวนอยู่ในห้องเพื่อจะไปเตือนดำและเจ้าหนูน้อย เขาเดินผ่านหัวโค้งแรกที่มี 8 ห้องไปได้ แต่เขาเดินไปได้ถึงห้องที่ 5 ของดค้งที่สอง ประตูฝั่งซ้ายก็เปิดออก ชายแก่ในชุดนอนอยู่ในท่าที่เมาเปิดประตูออกมาและอาเจียนใส่ชุดเขา
“มีเรื่อง.... อะไรกันเหร๊อ....” ชายแก่ในชุดนอนอยู่ในท่าทีที่เมามาย ถามในขณะที่เอามือซ้ายเช็ดปาก
“เปล่า ไม่มีอะไร แค่อุบัติเหตุเล็กน้อย” แจ็คตอบไปอย่างรวบรัดเพื่อจะไปจากตรงนั้น
“เอ๊า แล้วประตูห้องอื่นทำไมเปิดโหมด....” ชายแก่คนเดิมถาม
“เขาเรียกไปประชุมที่โถงเรือ” แจ็คตอบไปตามจริง
“เอ้า แล้วทำไมคุณไม่ไปด้วยล่ะ” ชายแก่คนเดิมถาม พลางเดินโซซัดโซเซไปตามทางเดิน
“ยะ ฮู้ มีใครอยู่ไหม๊” ชายแก่เอ็ดตะโลตามประสาคนเมา และทำท่าจะล้มทำให้แจ็คต้องวิ่งไปพยุงเขา
“ใครน่ะ” “ใคร” เสียงชายแก่และหนุ่มพนักงานประจำเรือตะโกนถามพร้อมกับวิ่งกระหืดกระหอบมาที่โค้งที่สอง
“พวกคุณ 2 คนทำไมไม่ไปที่ห้องโถง” ชายแก่ฉุน
“คุณ 2 คนทำแบบนี้ไม่ถูกต้องนะครับ” ชายหนุ่มที่เดินตามมาบ่นอุบอิบ
“ผมลืมกระเป๋าไว้ที่ห้องน่ะ” แจ็คแก้ตัว “พอดีลุงคนนี้เหมือนจะตื่นจากอาการเมาพอดีก็เลยมาอ้วกใส่เสื้อผม” แจ็คดึงเสื้อที่เปื้อนอาเจียนให้ดู “ผมคงต้องไปล้างที่ห้องแล้ว ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวผมจะตามไปที่ห้องโถง” แจ็คถือโอกาสผละไปจากที่นั่น
“เดี๋ยว....” เสียงชายแก่เรียก “เดี๋ยวผมตามไปด้วยเพื่อให้แน่ใจว่าคุณไม่หลบหายไปไหน เพราะผมต้องรับผิดชอบถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ”
“มาเลยครับ” แจ็คเชื้อเชิญชายแก่ผู้ทำหน้าที่อย่างไม่ให้ขาดตกบกพร่อง
“จัน คุณช่วยพาคุณคนนี้ไปที่ห้องทีนะ เราช้ามากแล้วเดี๋ยวจะไม่ทัน” ชายแก่ตอบ
“โชคดี แล้วเจอกัน” ชายแก่ที่มีท่าทีเมามายพูดกับเขาทั้งสอง ขณะที่จันพยุงเขาเดินกลับไปยังหัวโค้งแรก
“เราไปกันเถอะ” แจ็คเรียกให้ชายแก่พนักงานประจำเรือเดินตามเขาไป หลังจากสองคนนั้นเดินผ่านหัวโค้งลับไป
“ที่คุณพูดว่าเดี๋ยวจะไม่ทัน มันคืออะไรเหรอ” แจ๊คถามชายแก่
“ผมยังบอกตอนนี้ไม่ได้ต้องรอให้ถึงเวลาก่อน” ชายแก่พนักงานประจำเรือตอบ
พวกเขาเงียบและเดินต่อไปจนถึงหัวโค้งที่ 3 และดินผ่านหัวโค้งไปยังห้องที่ 4 ก่อนแจ๊คจะหยุดอยู่หน้าห้อง
“ถึงห้องผมแล้ว” แจ๊คบอก
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก” แจ็คเคาะประตู 4 ที แต่เสียงในห้องเงียบฉี่
แจ็คจึงบิดลุกประตูเปิดเข้าไป ซึ่งก็ปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อค เขาเดินเข้าไปในห้อง พร้อมกับชายแก่
ในห้องมีดำซึ่งนั่งรอยู่ที่โต๊ะก่อนแล้วด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด พร้อมกับลูกชาย
แจ็คหยิบเก้าอี้เลื่อนออกมาก่อนที่จะนั่งลง ส่วนชายแก่มาถึงที่ห้องก็ปลดชุด พนักงานประจำเรือออก และหยิบเอานาฬิกาห้อยคอโบราณๆมาวางไว้ที่โต๊ะ พลันใบหน้าของเขาเปลี่ยนจากหน้าที่เหี่ยวย่นเป็นใบหน้าที่เต่งตึงหล่อเหลา ผมสีขาวหงอกใต้หมวกที่หยิบออกกลายเป็นสีดำ
ดำยิ้มให้ก่อนจะพูดว่า
“สวัสดี มาจนได้นะทอม”

Create Date : 29 กันยายน 2551

Last Update : 29 กันยายน 2551 12:09:33 น.

0 comments

Counter : 412 Pageviews.