โรงรถจักร ธนบุรี : ท่องเที่ยววิถีถิ่น ครั้งที่ 21 "เที่ยวตลาด ชิมขนม ชมอดีต"
ออกจากบ้านขันลงหินของ "เจียม แสงสัจจา" เราก็เดินตรงเลียบคลองบางกอกน้อย แล้วก็บ้านของชุมชนบ้านบุ ขึ้นมาเรื่อย ๆ เพื่อไปหาโกโบริ ที่โรงรถจักร ธนบุรี ไปชมหัวรถจักรไอน้ำสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒
เห็นด้านหน้าหยุดดูอะไรกันที่บ้านหลังหนึ่ง ...
ด้านในสถานที่คับแคบ จึงต้องแบ่งๆ กันเข้าไปดู เป็นงานบุประยุกต์ บ้านขันธ์หิรัญ คำว่า บุ หมายถึงขึ้นรูปชิ้นโลหะ ด้วยการตีและบีบอัดเนื้อโลหะให้เป็นรูปร่างตามที่ต้องการเป็นภาชนะต่างๆ และเป็นอาชีพของคนในชุมชนนี้มา 200 ปีแล้ว จึงเป็นที่มาของชื่อ ชุมชนบ้านบุ
เราทำเวลากันได้ไม่ดีนักในการชมแต่ละที่ (ก็อยากอยู่นานๆ อ่ะ) ก็เลยโดนเร่งให้ทันไปชมหัวรถจักรไอน้ำ ...ออกจากบ้านขันธ์หิรัญ ก็เดินตรงมาเรื่อยๆ พบคุณยาย ยืนยื้มทักทายพวกเราอยู่หน้าบ้าน กล่าวทักทายสวัสดีปีใหม่ ไหว้ขอพรจากคุณยาย และขอให้คุณยายสุขภาพแข็งแรง (ผู้นำทริปของเรา บอกว่า คุณยายอายุประมาณ 90 กว่าแล้ว แต่ยังพูด และเล่าเรื่องราวสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ได้อย่างชัดเจน เคยให้คุณยายเล่าตอนที่ระเบิดลงที่บ้าน คุณยายจะร้องไห้ทุกครั้ง เพราะบ้านคุณยายโดนระเบิดลง ตัวคุณยายต้องลอยคออยู่ในคลองบางกอกน้อย รอคนมาช่วย ไม่แน่ใจว่าคนในบ้านเสียชีวิตกี่คน ...)
โรงรถจักรธนบุรี ตั้งอยู่ริมคลองบางกอกน้อย ถนนเลียบคลองบางกอกน้อย แขวงศิริราช เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร ซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียง กับ สถานีรถไฟบางกอกน้อย เดิม หรือเรียกว่า สถานีรถไฟหลวงบางกอกน้อย ซึ่งมีลักษณะสถานี เป็นทรงบ้านชั้นเดียว มีไม้ทำรั้วกั้นล้อมรอบ สร้างในปี พ.ศ.2444
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สร้าง และขยายกิจการรถไฟ เพิ่มเติม โดยทรงมีพระราชดำริ ให้กระทรวงโยธาธิการ และกรมรถไฟ วางแผนงาน เพื่อสร้างทางรถไฟจากกรุงเทพฯ ไปจังหวัดเพชรบุรี เมื่อปี พ.ศ.2441 ซึ่งต่อมาเมื่อวันที่ 8 กรกฏาคม 2442 โปรดเกล้าฯ ให้สร้างทางรถไฟสายนี้ เริ่มตั้งแต่ ปากคลองบางกอกน้อย ถึงเพชรบุรี เป็นทางกว้าง 1 เมตร ระยะทาง 150 กิโลเมตร แล้วเสร็จเปิดเดินรถได้ เมื่อวันที่ 19 มิถุนายน 2446 ในขณะเดียวกัน โรงซ่อมรถจักรธนบุรี หรือ ที่เรียกกันในสมัยนั้นว่า "โรงซ่อมรถไฟ สถานีรถไฟบางกอกน้อย" ก็ทำการสร้างเสร็จในปี พ.ศ.2466 เช่นกัน ต่อมาในช่วงปี 2487-2488 ฝ่าย สัมพันธมิตร (สงครามโลกครั้งที่ 2) ได้ทำการทิ้งระเบิดโจมตี บริเวณสถานีรถไฟบางกอกน้อย และโรงซ่อมรถไฟบางกอกน้อย ทำให้สถานีรถไฟบางกอกน้อย ทางรถไฟ และบริเวณข้างเคียง เช่น วัดอมรินทราราม ได้รับความเสียหายมาก และที่โรงซ่อมรถไฟสถานีบางกอกน้อย ก็ได้ความเสียหายบางส่วน
ข้อมูลจาก //www.thonburidepot.com/aboutus/history.html
ในปี พ.ศ. 2519 ได้นำรถจักรดีเซล เข้ามาทำการแทน รถจักรไอน้ำบางส่วน ต่อมาในปี พ.ศ. 2522 ทางการรถไฟแห่งประเทศไทย เลิกใช้รถจักรไอน้ำอย่างถาวร ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2522 เป็นต้นมา โรงรถจักรธนบุรี จึงมีแผนรองรับ การซ่อมบำรุง รถจักรดีเซลบางส่วน ที่ลากจูง หรือวิ่งทำขบวนจากธนบุรี (บางกอกน้อย) ไปเส้นทางสายใต้ สายกาญจนบุรี และสายสุพรรณบุรี
ทุกๆ วันอาทิตย์ เจ้าหน้าที่ต้องมาทำการติดเครื่องและขับรถจักรดีเซล เพื่อไม่ให้เครื่องชำรุด (ใครอยากมาชก แนะนำวันอาิทิตย์นะค่ะ ) เคยมีโอกาสได้ขึ้นรถไฟไอน้ำ ที่ต้องเติมฟื้นบางช่วง ที่เมืองดาร์จีลิ่ง อินเดีย แล้วยังขึ้นเขาอีกต่างหาก ได้อารมณ์มาก นิ่ง ๆ สบายๆ ...
เจ้าหน้าที่ขับมาจอดหน้าโรงรถจักร แล้วก็บอกว่าจะลองขึ้นมาดูด้านบนก็ได้นะครับ ...เลยปืนขึ้นไป รถจักรมีสองขบวน (ไมได้ใบ้หวยนะ)
แล้วก็อดฟังประวัติ จากเจ้าหน้าที่ที่ให้ความรู้ของโรงรถจักร ธนบุรี ...เพราะมัวแต่ไปถ่ายรูปหัวรถจักรเพลินไปหน่อย เดินกลับเข้ากลุ่ม ก็ได้ฟังแค่ว่า สถานีรถไฟธนบุรี (บางกอกน้อย) แล้วก็โรงรถจักร โดนระเบิดเมื่อสงครามโลกครั้งที่ ๒ เสียหายหมดเลย เหลือแต่แท็งก์น้ำที่เห็นยังคงอยู่จนปัจจุบันนี้ (ไม่น่าเชื่อ!!! ) เอ๊ะ... แล้วตรงไหนน๊า ที่โกโบริ นอนหายใจรวยริน อยู่ในอ้อมกอด อังศุมาลิน (วรรรณกรรมอมตะ "คู่กรรม")
ไปชมสถานที่ต่อไปค่ะ ...วัดอมรินทราราม ที่เราเดินเข้ามาตอนที่ออกจากโรงพยาบาลศิริราช ( นั่นก็หมายความว่า เราเดินเที่ยวชมเป็นวงกลม จนมาถึงวัดแล้วจ้า ...แต่ยังไม่จบทริปนะ)
วัดอมรินทราราม อยู่ติดกับเส้นทางรถไฟ และก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับ "พระโบสถ์น้อย"
| Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2556 |
| Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2556 11:41:28 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 7133 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
บ่งบอกการดำเนินชีวิต
ความทรงจำต่างๆ เหล่านั้น
เป็นตัวบอกเล่าเรื่องราว
ได้อย่างชัดเจน
ภาพหนึ่งภาพแต่ล้านความหมาย