Bloggang.com : เ สื อ ผู้ ห ญิ ง : 5 เดือนกับการแอดมิทครั้งแรกของหอยสังข์

5 เดือนกับการแอดมิทครั้งแรกของหอยสังข์

ว่าจะเขียนบ็อคเล่าว่าพาหอยสังข์ไปร่อนที่ไหนมาบ้าง ม่อนน้อยหอยสังข์ก็มาขี้แตกแอ่นอ้วกแตกเมื่อเช้ามืดวันที่ 5 ซะก่อน ก็ว่าจะเล่าอาการป่วยของวันที่ 5 พอมาวันที่ 8 หอยสังข์ของชั้นแอดมิทซะงั้น -*- สงสารลูกหอยมากเลย นับว่าป่วยหนักครั้งแรกตั้งแต่เกิดเลยนะเนี่ย

ก็พาเค้าไปร่อนหาปู่ ย่าที่ราชบุรีเมื่อปีใหม่งัย ต่อจากนั้นไปบ้านย่าเลยในวันเดียวกัน ก็ดีๆ อยู่ มาขี้แตกบ้านย่าตอนจะกลับ 1 ครั้ง ก็สงสัยแล้วล่ะว่า เอไม่ได้กินนมแม่บ่อยเลยนะ ทำไมอึเหมือนกินนมแม่หว่า ก็ยังไม่คิดรัยมาก กลับบ้านมา วันต่อมาก็ทำอะไรกินที่บ้านกัน อิแม่ก็ซัดกุ้งเผาไปซะโฮก หอยสังข์ก็ยังปกติดี แต่รู้สึกว่าหัวจะรุมๆ แต่ตัวเย็นอ่ะนะ อิแม่ก็นอนใจสิ เพราะหอยสังข์ก็กินได้ เล่นคึกคัก นอนได้ดีเป็นเวลามาก แต่ยังอึหลายหนอยู่ แต่ไม่มีกลิ่นหรือมูกเลือดอะไรนะ ก็ยังชิวๆ อยู่ แป่ะแผ่นเจลลดไข้ให้กับป้อนยาแก้ไข้ให้ก็ลั้ลลาดี แต่พอไม่ให้ยาลดไข้ ตัวก็รุมๆ อีกนะ จนมาเช้าวันที่ 5 อึไป 5 ครั้ง เราก็คิดแล้วล่ะว่า เดี๋ยวให้ตื่นก่อนจะพาไปหาหมอแร่ะ เพราะไข้ยัง still มีอยู่ ขี้ก็แตก พอซักประมาณ ตี5 ครึ่ง อิพ่อก็ตื่นไปวิ่งปกติ ยังมาดูลูกอยู่ ไอ้เราก็ชงนมป้อนยาลดไข้ด้วย ซักพักหอยสังข์ร้องคับ ร้องทั้งหลับตานั่นแหล่ะ ร้องแบบแอ๊ะ แอ๊ะ หน้าบูดเบี้ยว กำลังจะชะโงกหน้าไปมองลูกว่าเป็นไร หอยสังข์อ้วกแตกมาโฮก โอ้ พระเจ้า อิแม่ทำรัยไม่ถูก อิพ่อก็ออกไปวิ่งแล้ว ยายก็ยังไม่ตื่น ทำงัยดีว่ะ พอสติมาก็เช็ดหน้า เช็ดหัวลูกก่อน เพราะอ้วกเต็มไปหมด ดีนะที่ม่อนมันนอนคว่ำ เลยไม่สำลักอ้วกไป อุ้มลูกไปเดินวนไปวนมา ม่อนก็ร้องแอ๊ะ แอ๊ะ เบาๆ อ่ะ ก็วางลูกไว้ แปรงฟัน แต่งตัวอย่างเร็ว หน้าตาเยินมาก ไม่สนแล้ว ห่วงลูกมากกว่า พอดียายตื่น ก็เลยโทรเรียกพี่พัฒน์มาเอาแท็กซี่มาด้วย บึ่งไปโรงพยาบาลกัน

ถึงโรงพยาบาล 6 โมงครึ่ง เงียบสนิท หมอเวรเด็กเพิ่งออกอีก ต้องรอประมาณ 7 โมงครึ่ง หมออื่นมาดูให้ ก็บอกว่าไม่น่าเป็นห่วงนะคะ วัดไข้ก็ไม่มีไข้ หอยสังข์กับอิแม่ก็เลยต้องอยู่กันในห้องฉุกเฉินนั้นรอหมอเด็ก เจ้าหน้าที่มาถามว่าจะรอหมอดารารัตน์มั๊ย อิแม่บอกว่าไม่เป็นไร หมอเด็กคนไหนมาก่อน มาตรวจไปโลดเลย ห่วงลูกอ่ะค่ะ แต่พอมองม่อนน้อย ก็ยิ้มแล้วอ่ะ เล่นกับแม่แล้ว ใจค่อยชื้นมาหน่อย ก็รอหมอเด็กจนเกือบ 8 โมง ก็ได้ตรวจ หมอก็ซักๆ อาการทั่วๆ ไป บังเอิญเราไม่ได้เก็บอึเจ้าม่อนไปด้วย ก็เลยตรวจไม่ได้ว่า มีเชื้อโรคที่อึหรือเปล่า เค้าก็คงรักษาตามอาการก่อน คือ ต้องเปลี่ยนนมเป็นนมสำหรับเด็กท้องเสีย ให้เกลือแร่มาทาน ให้ยาแก้ท้องเสียเฉียบพลัน ให้ยากันอ้วก ค่าเสียหายไปพันกว่าบาท โล่งใจแร่ะ เพราะยาเพียบ ก็ให้ยาตามหมอสั่ง เปลี่ยนนม แต่ไม่กินยากันอ้วกแล้ว เพราะไม่อ้วกอีกเลย วันอังคาร พุธ ก็อึแข็งขึ้น กินได้ นอนหลับ เล่นเป็นแมวเลย แต่ไข้ยังมีอยู่ครับพี่น้อง (เพิ่งมารู้ว่า เรื่องเด็กเป็นไข้เนี่ย หมอถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก ยิ่งเป็นติดต่อกันหลายวันเนี่ย น่ากลัวเลย เฮ้อ)

พอมาเช้าวันพฤหัสที่ 8 ประมาณ 11 โมง ม่อนตัวร้อนอ่ะ ไม่รุมอย่างทุกๆ วันแล้ว ก็ให้ยาแก้ไข้ ทานนม แป่ะเจลลดไข้ ซักพักไข้ก็ลด แต่หอยสังข์งอแงอ่ะ นอนไปหน่อยนึง ก็ตื่นแร่ะ ก็เอาลงไปฝากแม่ไว้ข้างล่าง อิแม่ขอตัวไปกินข้าวหน่อย ประมาณบ่าย 3 โมง เอานมไว้ให้ยายป้อนด้วย ซักพักหม่อมยายเรียกว่า มาดูหอยสังข์สิ ทำไมเกร็งมือ เกร็งเท้า เหมือนเบ่งอึเลย ตัวก็ร้อนๆ นะ วิ่งไปดูลูก โหย เกร็งซะปากม่วงเลยลูกชั้น ตัวไม่ร้อนอ่ะ โคดร้อนเลยต่างหาก อิแม่แต่งตัวไม่ถึงนาที อุ้มลูกไว้ หม่อมยายไปหาแท็กซี่ ม่อนน้อยครางฮือ ฮือ ตลอดทางเลย แต่ไม่เกร็งแล้ว ถึงโรงบาล 4 โมง หมอดายังไม่ออก ค่อยยังชั่ว พอพยาบาลวัดไข้ 40.6 คับพี่น้อง หอยสังข์ตูไข้สูงปรี๊ด พยาบาลบอก เชิญทางนี้เลยคุณแม่ เช็ดตัวก่อนเลย ไอ้เราก็มึนเลย คอยจับตัวมือลูกไว้ตลอด เพิ่งเคยเห็นเค้าเช็ดตัวเด็กอ่ะ ถึงว่าดิ ตูเช็ดเองไม่เห็นไข้จะลดเลยว่ะ นี่พยาบาลเช็ดให้ด้วยแรงช้างสาร หอยสังข์แหกปากตลอด หน้าแดง ปากแดงไปใหญ่ เสร็จแล้วเข้าห้องพบหมอดา หมอดาบอกคุณแม่ ม่อนต้องนอนโรงพยาบาลนะ เพราะเด็กเล็กมากแล้วเป็นไข้สูงขนาดนี้ ไม่น่าไว้วางใจ หน้าอิแม่เหลือ 2 นิ้ว สงสารลูกมาก หมอก็ซักอาการตั้งแต่เริ่มเป็น ซักไปซักมา คุณแม่ นี่ม่อนมีอาการชักด้วยนี่ ตายแล้วคุณแม่ หมอตกใจขนาด แล้วอิแม่จะเหลือเหรอ กุจะร้องไห้อยู่แล้ว

คือนึกไปมาก็เห็นอาการม่อนด้วยงัย คือเค้าเหม่อๆ ตาลอยๆ ด้วย ตอนที่ตัวร้อนอ่ะ หมอเลยเรียกพยาบาลไปเช็ดตัวอีกรอบ วัดไข้ด้วย ป้อนยาด้วย ไข้ลงมา 39 เอง ต้องนอนโรงพยาบาล หมอดาบอกว่า ต้องเก็บเลือด เก็บฉี่ เก็บอึ ไปตรวจนะคะ พอมาเห็นอาการประมาณว่าจะชักอีก ก็ต้องเจาะน้ำในไขสันหลังไปตรวจอีก โห ชีวิต หมอดาบอกว่า กลัวจะเป็นเยื่อหุ้มสมองอักเสบ ต้องตรวจให้ละเอียด เราเลยบอกว่า ฉี่หอยสังข์ขุ่นๆ นะ ไม่ใส แล้วมีกลิ่นด้วย แบบไม่ค่อยจะปกติอ่ะ หมอดาบอกว่า อืม อาจจะติดเชื้อที่ทางเดินปัสสาวะ หมออยากให้เป็นอย่างนี้มากกว่านะ แต่เดี๋ยวดูผลเลือดก่อน

ก็มีการเจาะขาให้น้ำเกลือ เจาะเลือด สวนตรูดเอาอึ แป่ะถุงเก็บฉี่ ตรูทนดูไม่ไหว ออกไปรอข้างนอก ยังให้ยาลดไข้อยู่ ช่วงเย็นก็มาป้าหมอใหญ่มาซักอาการอีกที ถามละเอียดมาก ไปไหนมาบ้าง บ้านมีหมา แมวมั๊ย มีใครป่วยระหว่างนี้หรือป่าว ก็บอกว่ามีเจ้าเนิร์ซ หลานข้างบ้าน แต่นั่นมันคอแดงแล้วเป็นไข้ ไม่น่าเกี่ยว เพราะม่อนปกติ ภายนอกไม่มีแผลหรืออะไร คอก็ไม่แดง หมอบอกว่าอาจเป็นได้ที่ติดเชื้อที่ทางเดินปัสสาวะ รอเย็นนี้ ขึ้นเขียงเจาะน้ำในไขสันหลังไปดูก่อน หอยสังข์ก็ยังยิ้มได้อยู่นะ ฮือฮากันใหญ่ เพราะหอยสังข์ขาวจั๊ว แต่แม่ดำปี๋ คงนึกว่าขโมยลูกใครมา 555 ตอนเย็นก็มาเข็นไปเจาะหลัง เฮ้อ สงสารลูก พอซักหัวค่ำผลน้ำที่หลังออกมาว่าปกติ เฮ้อ ค่อยยังชั่ว ก็ลั่ลลา เล่นกันแม่ลูก แต่ยังกินนมน้อย สงสัยจะเพลียกับอิ่มน้ำเกลือ

ซักประมาณ 2 ทุ่ม ก็ตื่นมาหม่ำนมแปบนึง นอนๆ ไป แอ๊ะๆ อีกแล้ว เราก็อุ้มมาเอ่ เอ๊ ตัวเย็นนะไม่ร้อน ซักพักเกร็งอีกแล้วคับ เหมือนเบ่งอึอ่ะ ร้องด้วย เราก็เอ๊ะ ชักยังงัย กดปุ่มเรียกพยาบาลให้มาดูน้องหน่อย พอหันมาดูลูกอีกที ปากม่วงไปแล้วคับพี่น้อง ใจอิแม่หายไปไม่รู้ไปอยู่ไหน พยาบาลทั้งวอร์ดกรูกันเข้ามาหาเจ้าม่อน พาเข้าห้องปฎิบัติการใหญ่ วัดปรอท 39 อีกแล้วคับท่าน ทั้งๆ ที่ตัวเย็นอ่ะนะ แล้วเมื่อกี้ก็เพิ่งวัดไข้ไป ไม่มีไข้นะ เช็ดตัวกันครั้งยิ่งใหญ่อีกรอบ ให้ออกซิเจนด้วย พยาบาลโทรหาหมอดา รายงานอาการ ไอ้เราก็คอยเงี่ยหูฟังว่าหมอเค้าจะว่ายังไงบ้าง หมอสั่งให้ยากันชัก ให้ยาแก้ไข้สูง เพราะไข้มันเกิน 38 อีกแล้ว ตามหมอเวรมาตรวจอาการอีกที ไอ้เราก็เดินวนไปวนหน้า หน้าเหมือนหมาป่วยง่ะ หมอเวรคงจะสมเพช ก็ปลอบใจว่าไม่เป็นรัยนะคุณแม่ เด็กจะไข้สูงอย่างนี้ล่ะ ถ้ามีอาการติดเชื้ออย่างใดอย่างนึง แต่อาการไม่น่าห่วงนะ อิแม่ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย โทรบอกอิพ่อว่าลูกไข้สูงอีกแล้ว จาร้องไห้อ่ะ แบบว่าถ้าลูกเป็นอะไรไป เราจะอยู่ได้ยังไง พ่อเบนก็ประชุมกว่าจะถึงบ้านก็เกือบ 3 ทุ่ม โทรไปบอกว่าลูกไข้ขึ้น พี่แกบึ่งมานอนที่โรงบาลด้วยเลย แบบว่าอุ่นใจนะ ถึงจะไม่ได้ช่วยอะไรมากก็เหอะ เพราะพี่แกนอนโซฟาตรงตูนอน อิแม่เลยต้องระเห็ดไปเบียดกับลูกบนเตียง กัวจะตกเตียงต้องแอดมิทอิแม่อีกคนจะตาย พรุ่งนี้อิพ่อก็ทำงานอีก เอาแม่แต่ชุดทำงาน ชุดชั้นในไม่ได้เอามา เวรกำ เนี่ยล่ะหนา เมียไม่อยู่ก็อย่างนี้แหล่ะ คืนนั้นเลยเน่ากันทั้งแม่ทั้งพ่อ แม่หนักหน่อย เพราะไม่ได้อาบน้ำเลย เสื้อผ้าไม่มีเปลี่ยน

หมอให้ยากันชักไป ทำให้หอยสังข์ง่วงได้ นอนยาวเลย มีพลิกตัวบ้างเล็กน้อย ยังให้ยาลดไข้คุมด้วย มาวัดไข้ทุก 2 ชั่วโมง อิแม่ไม่ได้นอนเลย สรุปคืนนั้นเช็ดตัวหอยสังข์ไป 3 รอบ เห็นสภาพลูกแล้วสงสารจัง เด็ก 5 เดือน โป๊ะผ้าขนหนูที่หัว พันมือ พันขาไว้ ขาก็ให้น้ำเกลือ ออกซิเจนก็ให้ โห ลูกจ๋า อย่าเป็นอะไรไปนะ ตี 4 กว่า ก็นอนไม่หลับงัย เลยกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้า ข้าวของดีกว่า ขวดนมก็ไม่ได้เอามา โป๊ะโกะอีก ปลุกสามีให้ดูลูก เดินลงมาไปตึกจอดรถ วังเวงอิ๊บอ๋าย มีเจ้าหน้าที่ไม่กี่คนเอง พี่ยามก็ใจดีนะ บอกทางให้ ตูก็จ้ำพรวดๆ เลย ลงลิฟท์คนเดียวอีกต่างหาก หยองน่าดู ประกอบกับหนาวด้วย ประมาณว่าถ่ายหนังผีกันเลยทีเดียว

ช่วงบ่ายๆ ของวันที่ 9 ผลปัสสาวะออกแล้ว ติดเชื้อจริงๆ ด้วย ผลเลือดปกติ ผลอึปกติ ก็เลยต้องมาดูว่าติดเชื้อที่บริเวณไหน ต้อง u/s ว่ากรวยไตผิดปกติหรือเปล่า เพราะภายนอกไม่มีอะไรบาดเจ็บ ถ้าพบว่าผิดปกติต้องกินยาคุมกันไปเป็นปี -*- แต่ก็ปกติคับ u/s มาแล้ว หมอบอกพบเพียงกระเพาะปัสสาวะที่อาจจะมีการอักเสบ สรุปคือเจ้าม่อนมันติดเชื้อที่ทางเดินปัสสาวะ เนื่องจากจู๋สกปรกนั่นเอง อีพ่อเอาเลย บอกให้ขริบตั้งแต่เกิดก็ไม่เอา ทีนี้อิแม่ก็ไม่ค่อยกล้ารูดจุ๊ดจู๋ลูกงัย มันเลยไม่สะอาด หมอบอกว่า ค่อยมาดูกันอีกทีว่ากินยาฆ่าเชื้อไปแล้วดีขึ้นมั๊ย แล้วให้หมั่นรูดจู๋ลูกทุกครั้งเวลาทำความสะอาด ให้ยามาทาด้วยป้องกันจู๋อักเสบ เป็นแบบครีม ปวดเฮดเลยกุ เคยนึกไว้เหมือนกันว่า อยากให้ม่อนขริบ เพราะจะสะอาด และสะดวกเวลาทำความสะอาดมาก แต่หมอสูติบอกว่าไม่จำเป็น ธรรมชาติสร้างให้มาอย่างนี้ แต่ธรรมชาติสร้างเนื้อตรงปลายจู๋หอยสังข์มากไปหน่อย เลยหมักหมมง่ายง่ะ สรุปที่ไข้ขึ้นสูงโคม่า เนื่องจากติดเชื้อนั่นเอง หมอชมว่าคุณแม่สังเกตุลูกได้ดีมากๆ ไม่อยากจะบอกว่าดมฉี่ ดมจู๋ลูกทุกทีอ่ะ ทำไมมันเหม็นๆ หว่า ไม่รู้งัย นึกว่าทำความสะอาดไม่ดี เลยติดเชื้อซะเลย แล้วฉี่ม่อนมันไม่พุ่งด้วยแหล่ะ แบบว่าเหมือนฉี่ไม่สุด อาการเนี่ยเป๊ะเลย กับติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ เฮ้อ รอดไป หอยสังข์ของแม่

แต่ขอโทษ คืนวันที่ 8 ที่ไข้ขึ้นสูงปรี๊ด วอร์ดเค้าแทบแตกเพราะเสียงแหกปากของหอยสังข์ วันรุ่งขึ้นคึกโคด กระแด่วๆ รอบเตียงเลย ทั้งๆ ที่คว่ำยังไม่ได้นะ เหมือนมีแรงฮึดอยากจะคว่ำ จะหงาย (มาฮึดรัยตอนป่วยยะหอย) ต้องคอยเฝ้าอ่ะ ไม่งั้นสายน้ำเกลือพันกันยุ่งเลย แล้วยิ้มให้พี่พยาบาลตลอด เค้าหลงกันทั้งวอร์ดแล้ว ยิ่งเอาตุ๊กตาจากบ้านไปให้เล่นนะ อุ๊ย ถูกใจหอยสังข์ยิ่งนัก แต่อยู่โรงพยาบาลเนี่ยดีนะ กินแล้วเล่น แป๊บๆ หลับแร่ะ สงสัยด้วยยาช่วยด้วยแหล่ะ ไม่งั้นไม่มีวันซะหรอก ที่หอยจะนอนง่ายๆ ได้กลับบ้านเช้าวันอาทิตย์ อิแม่ดีใจโคดๆ เพราะตูก็จะแย่แล้ว ไม่ได้นอนเลย ห่วงม่อน มีงีบบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่สนิทหรอก รวมป่วยครั้งนี้ของเจ้าม่อน ปาไป 27600 บาท ถ้าอยู่นานอีกหน่อย ยายคงต้องขายนา ขายควาย เอาเงินมาช่วยแล้วแหล่ะ

<br/><a href="//video.msn.com/video.aspx?vid=bed93609-e25e-4bfe-8f51-2b8ae2a43d74" target="_new" title="mon">Video: mon</a>

Create Date : 14 มกราคม 2552

Last Update : 15 มกราคม 2552 13:09:19 น.

5 comments

Counter : 1429 Pageviews.

น่ารักจังเลยค่ะ

โดย: leuemontagne IP: 58.10.195.189 วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:4:59:15 น.

รูปสวย น่ารัก glitter emoticon //www.yenta4.com

โดย: กุหลาบวีนัส

วันที่: 26 มีนาคม 2552 เวลา:22:26:54 น.

น่ารัก มาก มาก เลย น้อง ม่อน น้อย คิคิ

โดย: *** IP: 172.23.23.58, 202.136.166.37 วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:10:56:43 น.

น้องน่ารัก มากมาย มาแอบบบ ดู น้อง เกือบทุกวันเลยค่ะ
อย่าลืม เอารูปน้องม่อน ปัจจุบัน มาอวด อิกน่ะคร้า เฝ้าติดตาม การเจริญเติบโต ของน้อง อยู่ค่ะ
คริคริ เอามาโชว์เร็วๆ น่ะคร้า อยากดู มั่กมั่ก

โดย: N'aEa jrA... IP: 172.23.23.58, 202.136.166.37 วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:03:45 น.

ดูแลดีๆก็แล้วกัน

โดย: zero one IP: 110.49.242.253 วันที่: 2 สิงหาคม 2554 เวลา:11:14:52 น.