กำลังสงสัยในสิ่งที่ตัวเองเป็น
ที่ฉันเป็นเช่นนี้ มิใช่เพราะฉันรักเธอน้อยไปกว่าวันที่เราพบกันครั้งแรก ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเธอ หนำซ้ำกลับพุ่งทวี จนต้องคอยเตือนสติตนไว้เสมอ อย่าไปเพ้อถึงเธอให้มากมาย ....
เพราะสุดท้ายที่จับต้องได้ คือความรู้สึกของตัวเอง
เมื่อเธอถามว่ายังรักเธอไหม ... สุดหัวใจเลยเธอจ๋า แล้วไยไม่เอ่ยออกมา ..... กลัวว่ากานดาจะหมางเมิน
Create Date : 31 สิงหาคม 2548 |
|
5 comments |
Last Update : 31 สิงหาคม 2548 16:15:03 น. |
Counter : 820 Pageviews. |
|
|
|