ขอให้พระคุ้มครอง ด้วยนะคะ..อ่านแล้วเศร้าจังคะ

เย้ย รักพ่อแม่ดีอ่ะ

อย่าร้องไห้นะ

โอ๋ ๆ นิ่งซะ

บล๊อคของตะเองสวยกว่าบล๊อคของเจ๊อีกอ่ะ

อิอิอิ

ลงเพลงเป็นแล้วแวะไปบอกเจ๊มั่งเน้อ

มาส่งกำลังใจค่ะ เราแอบอิจฉานะ ได้กลับบ้านทีละหลายวัน เราเต็มที่แค่ 10 วัน

อย่าร้องไห้นะ ปีหน้าก็กลับอีกนะ

แวะมาให้กำลังใจน๊า...
ไม่มีอะไรที่ได้ดั่งใจเราทุกอย่างน๊า ...

เมื่อเราต่างมีภาระ มีหน้าที่ ที่จะต้องทำ
เราว่า คุณพ่อ กะ คุณแม่ เค้าต้องเข้าใจ

และถ้ามีโอกาส ที่จะได้ดูแลท่าน .. ก็อย่าปล่อยให้โอกาสได้ผ่านไปนะ อย่างน้อย ๆ เราก็ได้ทำดีที่สุดแล้ว...

สู้ ๆ จ้า

(เราเคยเป็นแบบนี้มาก่อน .. ก็เลยรับพ่อกะแม่ มาอยู่ด้วย ซะเลย อาจจะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น เพราะต้องเช่าบ้านอยู่ แต่เราก็มีความสุขดี .. เพราะไม่อยากเสียใจภายหลัง นั่นเอง)

โปรดฟังอีกครั้ง...

สู้ ๆ นะ เป็นกำลังใจให้ค่า

ถึง spaceship แม้เราจะไม่ได้พบหน้ากันตัวต่อตัว แต่ว่า แองจีก็รู้สึกดีๆกับเป๊ดมาตลอด วันนี้ขอเข้ามาปลอบใจด้วยความหวังดี ตอนอ่านนี่ ขอให้นึกว่า มือซ้ายจี้ลูบหลังแล้วมือขวาซับน้ำตาให้นะ จี้ว่า เป๊ดก็รู้อยู่แล้วว่าตัวเองทำอะไรอยู่ ไม่มีอะไรที่มันจะยาวนานตลอดไปจนไม่มีวันจบสิ้นหรอก แม้ว่ากำหนดเดิมมันจะยาวขึ้นจาก 2 ปีเป็น 5 ปี แต่ว่า มันก็ต้องถึงวันที่เป๊ดหวังไว้ในสักวันหนึ่งแน่ๆ พ่อกับแม่ ถึงแม้เค้าจะคอย เค้าก็คอยอย่างมีความสุขนะ เพราะรู้ว่าในที่สุดเป๊ดก็จะกลับมา จี้เอาใจช่วย เป๊ดทำใจดีๆ ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้ว เชื่อสิว่า เป๊ดต้องได้สิ่งที่หวังแน่ๆ แล้วมันก็จะสมหวังเอง ต้องเชื่อมั่นค่ะ >aNGy

อ่านแล้วซึ้ง น้ำตามันมาจากไหน ไหลเอา ๆ ไม่เกรงใจกันเลย
ชีวิตคล้ายกันเลย
เฮ้อ...
ไม่เป็นไรค่ะ
ถ้ามีโอกาสรีบกลับมาเป็นเพื่อนท่านนะคะ
เห็นใจท่านจริง ๆ
แล้วก็เห็นใจคุณสเปคชิพด้วยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

หนูทำใจให้สบาย เพราะ เศร้าไปก็มีแต่ทำให้จิตหมอง

สู้เร่งทำงานให้ดีที่สุด และฝันถึงวันที่ได้กลับมาดูแลพ่อแม่

เอาความรู้สึกนี้ เป็นพลังใจให้ทำงานจนสุดความสามารถ

เพื่อใคร ก็เพื่อ พ่อ เพื่อ แม่ นี่เอง

ทุกวันนี้ พี่ก็คิดอย่างนี้นะคะ

เอาพ่อแม่และน้องๆ เป็นที่ยึดเหนี่ยวในการทำงาน

พยายามอุปโลกตัวเองว่า ต้องเป็นที่พึ่งของทุกคนได้

ในฐานที่เป็นลูกคนโต

มันกดดันตัวเองมาก

แต่ทำให้ใจไม่ไขว้เขว

ปล. หนูเป็นที่ปรึกษาหรือคะ

ถามดู

โอ้ว อย่าเศร้าไป ยังไงก็ได้กลับไปตายรัง ฮี่

บ้านหมีก็อยู่ใกล้ ๆ บ้านตะเองแระ ตอนนี้โดนระเบิดพรุนเหม็ดแร้ว แต่ว่า แหลงทองแดงด้ายม๊ายยยย

อ่านแล้วเศร้าเลยค่ะ พ่อแม่นี้รักเราที่สุดจริงๆนะค่ะ

ภาษาสเปน มี 2 แบบ คือ แบบประเทศสเปน กับแบบของอเมริกาใต้ ทั้งสองแบบจะไม่เหมือนกัน แต่พูดกันรู้เรื่อง จะมีพวกคำศัพท์ การออกเสียง แล้วก็การใช้คำสรรพนาม โครงสร้างบางประโยค ที่ไม่เหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่แล้วเหมือนกันจ้า อยากกินไข่เค็มไขยา มิตรขัย หรอยยยยยยย

อย่าท้อแท้ พยามยามทำหน้าที่ๆดีของลูกเพื่อพ่อแม่ให้ดีที่สุด
สำเร็จกลับมาเมื่อไหร่..ก็คือความสมหวังของพ่อแม่
ตอนนี้ต้องเข้มแข็งนะคะ อ่านแล้วอดภูมิใจแทนคุณพ่อคุณแม่จัง
สู้..เพื่ออนาคตนะคะ

อ่านแล้วคิดถึงพ่อและแม่ค่ะ เพราะเมื่อก่อนก็คิดว่าจะได้อยู่ใกล้ แต่ตอนนี้ก็ใกล้ขึ้นมาแล้ว แต่ก็ยังไม่ใกล้เท่าที่ควรได้แต่โทรศัพท์หากันทุกวัน บางวันหลายครั้ง เพราะไม่อยากให้ท่านเหงา แต่ยังไงก็ไม่เท่าเห็นหน้ากัน คิดถึงพ่อกับแม่จัง