|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
[ความทรงจำบทที่ 4] :::: You deserve to have it !!! ::::
หายหน้าหายตาไปนานนนนน มากกกก
เนื่องจาก ภาระการเรียนรัดตัวเจ้าค่ะ ..
ขนาดตอนนี้ ก็ยังไม่สำเนียก มานั่งอัพบล๊อคแก้เซ็ง
ทั้งๆที่จะสอบอีก 2 สัปดาห์แท้ๆ และยังอ่านหนังสือไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอัน
แต่ใจมันดันคิดถึงเรื่องราวเก่าๆของอุ้ยกับคนคนนึงขึ้นมา ...
เลยมานั่งอัพบล๊อค ... ความทรงจำบทที่ 4 ... You deserve to have it!
- - - - - - - - - - - - - - - - -
ขอเกริ่นหน่อยนะคะ ... ว่า หลังจากที่ได้ต่อปากต่อคำกับนาย Salvatore เรื่อง โดราเอมอนแล้ว
ก็ยังเจอะเจอกันทุกวัน และหาเรื่องคุยได้ตลอดเวลา ...
บางที ก็คุยเรื่องแฟนเค้าบ้าง ... กิ๊กของเราบ้าง ...
เจ้านายเค้าบ้าง ... อาจารย์เราบ้าง ...
เรียกว่า คุยกันได้ทุกเรื่อง ... จนเริ่มจะสนิทกันแล้ว ...
ถือว่า เป็นคนที่อุ้ยสามารถคุยได้ทุกเรื่อง ตั้งแต่ สากกะบือยันเรือรบจริงๆ
มันอาจเป็นเพราะว่า เค้าเป็นคนอีกซีกโลกนึงละมั้งคะ ...
ที่เค้าก็ไม่อาจจะข้ามมาก้าวก่ายหรือทราบว่าตัวเราที่แท้จริงอยู่ไหน เป็นใคร ...
จึงทำให้อุ้ยพูดคุยกับเค้าได้ทุกเรื่องโดยไม่ปิดบัง
- - - - - - - - - - - - - - - - -
วันที่ 14 พฤศจิกายน 254x
เวลา 5:00 น.
"อุ้ยตื่นนนนนนนนนนน!!!!!" เสียงแม่ตะโกนมาด้วยความโมโหและเบื่อหน่ายกับความขี้เซาของลูกสาวตัวดี
"หืออ ... อือออ ตื่นแล้ววว" เสียงตอบงัวเงียสุดฤทธิ์ ที่พอจับความได้ว่า "หนูอยากนอนต่อ...ยังไม่ลุกได้ป่ะ"
"วันนี้วันสอบสัมภาษณ์ ที่ ลาดกระบังไม่ใช่เร๊อะ! จะไม่ไปใช่ไหม???"
"เฮ้ยยยย ... ลืมๆ กี่โมงแล้วเนี่ยแม่" อุ้ยกระเด้งขึ้นจากเตียงทันใด ... เฮ้ยยย สายแล้วเว๊ยยยย
"ตี 5 รีบลุกไปอาบน้ำกินข้าวเลยเร็ว สายแล้ว เดี๋ยวรถติดไปไม่ทันสอบสัมภาษณ์อย่ามาบ่นนะ"
"คร๊าบๆ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะคร๊าบบบบ" พร้อมทั้งฉวยผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
- - - - - - - - - - - -
เวลา 9:00 น. คณะวิศวะฯ เจ้าคุณทหารลาดกระบัง ที่ ตึก 12ชั้น
"ขอให้นักเรียนที่มีสิทธิ์สอบสัมภาษณ์โควต้าช้างเผือกของ คณะวิศวกรรมศาสตร์ เข้าห้องประชุมเพื่อรอรับการสัมภาษณ์ในตอนนี้ค่ะ"
เสียงจากลำโพง ใต้ ตึก 12 ชั้นดังแว่วมา .. ได้เวลาสอบสัมภาษณ์แล้วสินะ ... ตื่นเต้นจัง ...
"แม่ อุ้ยคงต้องเข้าไปแล้วอ่ะ ... ตื่นเต้นๆ" ตอนนั้นตื่นเต้นจริงๆนะ .. มือไม้เย็นเลยอ่ะ ...
"แกจะตื่นเต้นทำไม ... เคยไปสอบสัมภาษณ์มาก็หลายที่แล้วนี่นา .. ทำได้อยู่แล้วล่ะ"
"แหมมม ... ต่างที่ก็ต่างกันสิแม่ .. อวยพรให้อุ้ยหน่อยดิๆ"
ทุกครั้งที่อุ้ยสอบหรือทำอะไรก็ตาม อุ้ยก็จะขอพรจากแม่ทุกครั้ง เพื่อความอุ่นใจ ..
"อืมม ... ก็ขอให้ลูกแม่โชคดีละกันนะลูกนะ"
"ขอบคุณค่ะแม่"
- - - - - - - - - - - -
เวลา 11:00 น. ณ ห้อง Slope (ห้องประชุม)
"คนต่อไป นางสาว xxx aaaa เชิญที่ โต๊ะ 10 ค่ะ"
เฮ้ยยย ชื่อเรานี่หว่า ... ถึงแล้วหรอวะ ... เอ่อออ .. ตื่นเต้นเว๊ยยยยยยย
อุ้ยค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้ ... ทันใดนั้นเอง! ...
"ตุ๊บ!!!" แฟ้ม ผลงานของอุ้ย ตกลงกับพื้น!!
เง้ออออ ... ลางร้ายป่าววะเนี่ยเรา ...
มือก็สั่น ขาก็สั่น แต่ก็รีบก้มลงไปเก็บแล้วรีบเดินลงไปยังโต๊ะที่ 10 ที่มีท่านอาจารย์กำลังนั่งรออยู่
"สวัสดีค่ะ ดิฉัน นางสาว xxx aaaa ค่ะ จาก รร. bbb ค่ะ"
. . . ทำไม ไม่อนุญาตให้นั่งซะทีฟะ รออยู่นะเนี่ย . . .
"ทำไมไม่นั่งล่ะ .. หรือว่า ต้องเชิญ?" อาจารย์พูดออกมา หลังจากยังเห็นไอ้อุ้ยยืนเหรอหราค้ำหัวอาจารย์ มานานสองนาน
"เปล่าค่ะ ... เอ่อ ... ขอบคุณค่ะ" เอาวะ ช่างมันแระ ... นั่งเลยละกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
10 นาทีผ่านไป ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เอาล่ะ เอาเป็นว่า ทางเรารับคุณเข้ามาเรียนที่ คณะของเรานะ ... ยินดีด้วย"
อาจารย์พูดพร้อมกับติ๊กเครื่องหมายถูกในช่อง "ผ่าน"
"ขอบคุณค่ะ อาจารย์" ตอนนั้นอุ้ยไม่รู้ว่าตัวเองทำหน้ายังไง แต่รู้สึกแค่ว่า มันดีใจจนหน้าบานไปแล้ว
อุ้ยไหว้ พร้อมกับ หยิบแฟ้มผลงาน ที่อาจารย์ไม่ได้เปิดดูเลยสักกะนิ๊ดเดียว เพื่อออกจากห้องประชุม
(แอบเสียใจ ทำไม ไม่ดูเลยฟะ ... อุตส่าห์ทำ ใช้เวลาตั้งนาน)
อุ้ยเดินออกจากห้องประชุม ด้วยความดีใจ ...
มืออุ้ยสัมผัสกับประตูแล้วผลักมันออกมา ...
"เฮ้ยๆ น้องมาแล้ว" อุ้ยได้ยินเสียงใครไม่รู้กระซิบบอกต่อๆกัน
ก่อนที่อุ้ยจะหันไปมองว่าใครเป็นคนกระซิบ
ทันใดนั้นเอง ... เสียงเพลงก็กระหึ่มดังก้องใต้ ตึก 12ชั้น
"ร่มรั้วชงโค
ใต้เสาโทรงามสง่า
ที่เราสมอุรา
ผูกใจรักกันมาร่วมสถาบัน
ดอกสีแดงนั่น
เมื่อเหมันต์มาเยือน
ดั่งเป็นสัญญาเตือน
อย่าเลือนสามัคคีที่มีกันมา
จะอยู่ที่ไหน
มั่นใจไว้ชาวโทร
เหมือนดังชงโค
งามตระการดวงมานแจ่มใส
ที่ไหนใดเล่า
เท่าน้ำใจชาวโทร
ร่มเงารั้วชงโค
ดุจดังทะเลโตอักโขน้ำใจ"
สิ่งที่อุ้ยเห็นในครั้งนั้นคือ ...
ตลอดสองข้างทางเดินที่อุ้ยเดินลงจากห้องประชุม คือ รุ่นพี่ที่ร้องเพลงนี้ให้อย่างเต็มเสียง เต็มภาคภูมิ
เสียงดังกระหึ่ม กังวาล และมีพลังยิ่งนัก ... (ถ้าใครเคยฟัง จะบอกว่า มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ)
ทั้งสองข้างทาง จะมีรุ่นพี่มากมาย คอยร้องเพลง คอยพูดว่า "ยินดีด้วยน้อง มาเป็นวิดวะ ลาดกระบังฯ กันนะ"
มันเป็นความรู้สึกที่สุดยอดจริงๆ ...
อุ้ยรับรู้ได้เลยทันทีว่า ... เราคิดถูกแล้ว ที่มาเรียนที่นี่ ... ที่นี่แหละ ที่ที่เหมาะสำหรับเรา ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
แน่ล่ะ ว่าวันนั้น หลังจากที่ป่าวประกาศบอกญาติๆแล้วว่า อุ้ยติด วิศวะลาดกระบัง ..
คนที่รู้เป็นคนต่อไป คือ นาย Salvatore นั่นเอง ...
Morpheus : Hi, How's ur day?
Fluffy_dog : It's great!!! I make my dream comes true!
Morpheus : What do you mean? you mean you pass the interview?
Fluffy_dog : Yes!!! I'll study Engineer next seminister.
Morpheus : Wow! Great! I'm happy for you, Rati.
Fluffy_dog : Thx
Morpheus : You know? I prey for you to pass it all day long.
Fluffy_dog : really? Thx for it.
Morpheus : never mind.Anyway, today I'm very busy --- I have a lot of things to do ---
and maybe I'll not here to chat with you.
Fluffy_dog : Never mind. I'll do something else then.
Morpheus : Ok. I'm very proud of you for passing the interview.
I know you work hard for it and I think you deserve
to have it.
Fluffy_dog :Thx, My friend.
Morpheus : I gotta go ... I have meeting right now. Bye
Fluffy_dog : Bye.
[Credit : That's My Goal]
| Create Date : 16 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 16 มิถุนายน 2550 11:43:29 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 767 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Mikky_tm  วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:13:01:33 น. |
|
|
|
| โดย: Mikky_tm วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:13:09:52 น. |
|
|
|
| โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:16:07:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
แอบคิดถึงใครคนนึง ...
แอบรู้สึกดีๆ กับคนคนนั้น ...
แต่ก็รู้ว่า ทุกอย่างมันต้องหยุดไว้แค่นี้ ...
ดังนั้น ...
... ฉันขอแค่เป็นคนที่เธอไว้ใจ ใกล้ๆตัวเธอ ก็พอ ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Keep goning cutie!!