BlogGang.com : : communist : พระเจ้าองค์ใหม่

พระเจ้าองค์ใหม่

ดวงตะวันคล้อยต่ำลง ความมืดเริ่มแผ่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า เสียงเครื่องยนต์ เสียงแตรดังรอดผ่านหน้าต่างเข้าสู่ห้องนอนของผม ทำให้รู้สึกรำคาญจึงลุกจากเตียงบิดตัวไปมาไล่ความง่วงออกไป แล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่หน้ากระจกเพื่อดูเวลาว่ากี่โมงแล้ว
“เฮ้ย หนึ่งทุ่มแล้ว ตายห่าเลยวันนี้มีนัดด้วยสิ”
ผมอยู่ในอาการลุกลี้ลุกลนด้วยเหตุที่ว่าวันนี้เป็นวันศุกร์แห่งชาติรถติดมาก และอีกไม่นานฝนก็จะตกลงมา ต้องรีบไปให้ทันเวลานัดในอีกไม่ถึงสองชั่งโมงข้างหน้า ผมใช้เวลาทำภารกิจส่วนตัวยี่สิบนาทีจากนั้นก็รีบขับรถออกไปทันที
ขณะจอดติดไฟแดงก่อนขึ้นทางด่วน มีตำรวจร่างท้วมค่อนข้างมีอายุนายหนึ่งได้เดินมาเคาะกระจกด้ามที่ผมนั่งอยู่ ผมกดกระจกลงแล้วถามว่า
“มีอะไรหรือพี่”
“ทำไมไม่คาดเข็มขัด” เขาพูด
“โทษที พี่ผมรีบไป” ผมบอก
“งั้น เดี๋ยวจอดข้างหน้าก่อนนะ” เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“โอ๊ย พี่ผมรีบไป เดี๋ยวพี่เอานี่ไปก็แล้วกัน” ผมพูดพร้อมกลับพับแบงค์ร้อยจำนวนสองใบให้เล็กที่สุด ก่อนที่จะยื่นให้
“ติดสินบนมันผิดนะ เออ ไปเถอะ ขอบใจนะน้อง” เขาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
เมื่อผมได้ยินดังนั้นก็รีบขับออกมาทันที แล้วหันกลับไปมองตำรวจนายนั้นดูแล้วเขามีท่าทางที่ร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใสเหลือเกินหลังจากที่ได้เงินไป ผมสบถออกมาลอยๆว่า
“แม่ง ขอบใจนะที่จับกู แต่เงินก็ยังสามารถทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีจริงๆ ถ้าเป็นแบบนี้ไปตลอดสงสัยกูคงจะหมดเงินไปกับตำรวจพวกนี้แน่”
สองทุ่มแล้วผมยังเจอกับความอึดอัดบนทางด่วนอยู่เลย รถเยอะจนไม่สามารถเคลื่อนไปข้างหน้าได้มากนัก เลยตัดสินใจโทรไปบอกเพื่อนที่นัดไว้
“ขวัญ กูยังอยู่บนทางด่วน รถติดมากอีกร่วมชั่วโมงกว่าจะไปถึง มึงเข้าไปจองโต๊ะก่อนเลยไม่ต้องรอกู” ผมพูดแบบรีบๆ
“กูใกล้จะถึงร้านแล้ว งั้นกูเข้าไปรอในร้านก่อน มึงรีบมาล่ะ” ขวัญตอบ
“เออ กูจะรีบไป” ผมบอกก่อนตัดสายทิ้ง
ผมขับรถลงทางด่วนพระราม 9 วนเข้าเส้นเพชรบุรีเพื่อหาที่จอดรถให้ใกล้ร้านที่สุด กว่าจะหาที่จอดได้ก็ปาเข้าไปร่วมสิบนาทีเพราะวันนี้คนมาเที่ยวเยอะมาก ผมเดินมาถึงหน้าร้านรูท 66 ย่านอาร์ซีเอ เมื่อผมเห็นคนในร้านแน่นมากจึงส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมพูดขึ้นลอยๆ
“ทำไมคนเยอะจังวะ”
ผมผลักประตูร้านเข้าไปเจอคนมากมายทั้งหญิงชายดิ้นตามจังหวะเสียงเพลงอย่างเริงรมย์ จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะข้างห้องน้ำ
“โทษทีวะ รถมันติด” เป็นคำแก้ตัวของผมและของใครๆอีกหลายคนที่ยกประโยคนี้มาเป็นข้ออ้าง
“ไม่เป็นไร มากินเหล้ากัน” ขวัญพูดพลางส่งแก้วเหล้าให้ ผมรับมากระดกรวดเดียวหมด
“มึงนี่ยังคอแข็งเหมือนเดิมนะ” ขวัญแหย่
“กูก็กินแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว” ผมบอก
ความจริงแล้วผมไม่ชอบให้คนอื่นมารินเหล้าให้นอกจากเพื่อนที่มาด้วยกันผมก็ไม่ว่าอะไร มีอยู่ครั้งหนึ่งผมเพิ่งกินไปได้ครึ่งแก้วเด็กเสิร์ฟมันก็เอาแก้วไปรินให้ ผมเลยคว่ำแก้วแล้วเหวี่ยงลงพื้นอย่างโมโหพร้อมบอกมันว่า
“กูชงเองได้ไม่ต้องมาชงให้กู”
ผมถือเรื่องนี้มากพวกเพื่อนมันก็รู้มานานแล้วเลยไม่ว่าอะไร
เสียงเพลงยังคงดังไม่จางหาย ผมกับขวัญเริ่มได้ที่ก็เลยลุกขึ้นเต้น โดยปกติแล้วถ้ายังไม่มึนก็จะไม่ยอมเต้นจะนั่งกินเหล้ากับมองสาวๆที่แต่งตัวยั่วๆ เต้นไปเต้นมาสายตาของผมก็ไปจับที่ร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง เธอสวมชุดแซ็คสายเดี่ยวสีดำ คอลึกลงไปจนเห็นเนินอกสีขาวเด่นชัดท่ามกลางความมืด เพียงแค่เห็นแว้บแรกผมจำได้ทันทีเลยว่าเธอคนนี้เป็นแฟนเก่าของผมที่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งมาก่อนแต่ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าถ้าเดินเข้าไปทักเธอจะจำผมได้หรือเปล่า ผมกวาดสายตามองไปรอบๆโต๊ะที่เธอนั่งอยู่เห็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งยืนเต้นกับเธอด้วย ผมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหา
“เป็นไงแอนสบายดีเหรอไม่เจอตั้งนาน” ผมทักพร้อมยิ้มให้
“เอ้า ยู มากับใครน่ะ ไม่เจอกันนานยังเซอร์เหมือนเดิมนะ” เธอยิ้มตอบ
“มากับขวัญ แล้วแอนล่ะ มากับใคร” ผมถามพร้อมมองไปที่หญิงสาวอีกคนที่มาด้วยกัน
“แอนมากับแก้ว แก้วนี่ยูเเฟนเก่าแอน” เธอตอบพร้อมแนะนำผมให้รู้จักเพื่อนของเธอ
“สวัสดีครับ แก้ว” ผมยิ้มทัก เธอพยักหน้ายิ้มรับ
“เป็นไงเราเรียนจบยัง” ผมเอาริมฝีปากไปที่ใบหูของเธอได้กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยมาก่อน
“อีกปีเดียวก็จบแล้ว แล้วยูล่ะ” เธอทำกลับแบบที่ผมทำเมื่อตะกี้นี้ทำให้ผมขนลุกซู่ขึ้นมาทันที
“ก็เท่ากับแอนนั่นแหละ” ผมตอบแบบยิ้มๆ
“แอน เดี๋ยวเราไปส่งนะ” ผมบอก
“ได้สิ แต่ต้องไปส่งแก้วด้วยนะ” เธอตกปากรับคำอย่างง่ายดาย
“งั้น แอนออกไปรอหน้าร้านเดี๋ยวขอไปตามขวัญก่อน” ผมพูดพลางเดินกลับโต๊ะ
บนโต๊ะยังเหลือเหล้าอีกค่อนขวด ผมรินเหล้าใส่แก้วพร้อมยกซดรวดเดียวเหมือนอย่างเคย
“เฮ้ย หายไปนานนะมึง เป็นไงใครวะ” ขวัญถาม
“แอนไง แฟนเก่ากูมึงจำไม่ได้หรือวะ” ผมบอก
“เฮ้ยจริงดิ กูจำไม่ได้เลย” ขวัญพูดขณะที่สายตาเพ็งมองไปยังใบหน้าหญิงสาวที่กำลังเต้นอยู่
“เฮ้ย กลับเถอะเดี๋ยวกูต้องไปส่งแอนอีก” ผมพูดพร้อมยกแก้วซดเหล้า
“เจอหญิงแล้วเป็นแบบนี้ทุกทีนะมึง” ขวัญมองหน้าผมแบบยิ้มๆ
ผมหยิบขวดเหล้าที่เหลือแล้วเดินออกไป ขวัญเดินตามหลังมาติดๆ หน้าร้านยังเต็มไปด้วยฝูงชน นักท่องราตรีคงนั่งดื่มและเต้นกันอย่างเมามันตามจังหวะเสียงเพลงที่อึกทึกไปทั่วบริเวณทั้งๆที่ร้านใกล้จะปิดแล้ว ตำรวจยืนเตรียมพร้อมอยู่เต็มไปหมด ระหว่างเดินไปที่รถผมได้แนะนำขวัญให้รู้จักกับแอนและแก้ว
“แอน นี่ขวัญ จำได้มั้ย” ผมพูด
“จำได้สิ” แอนพูดพร้อมหันไปที่แก้วแล้วพูดต่อว่า “แก้ว นี่ขวัญเพื่อนยู”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ขวัญยิ้มพร้อมพยักหน้า
“เช่นกันค่ะ” แก้วยิ้มรับ
“เฮ้ย ขับรถดีๆนะโว้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไงกูโทรไปบอก” ผมบอกพร้อมปิดประตูรถให้
“มึงก็เหมือนกันโชคดีนะ” ขวัญพูดแล้วขับรถออกไปทันที
ผมขับรถออกจากพระราม 9 ตัดเข้าซอยทางลัดออกถนนรัชดาฯจอดส่งแก้วหน้าซอย 16 ทีแรกกะว่าจะเข้าไปส่งหน้าหอแต่แก้วปฏิเสธ
“แล้วเจอกันนะแก้ว” แอนเปิดกระจกลง
“เออ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน” แก้วพูดพร้อมหันมาทางผม “ขอบคุณมากค่ะที่มาส่ง ไว้เจอกันคราวหน้านะ” พูดจบเธอก็เดินกลับเข้าซอย
ผมขับตัดเข้าเส้นพหลโยธิน ผ่านม.เกษตร จู่ๆแอนก็พูดขี้นว่า
“ยู คืนนี้แอนนอนคนเดียวไปนอนเป็นเพื่อนหน่อยสิ” เธอพูดพร้อมเอนกายมาซบหัวไหล่ผม
“ทำไม มีอะไรเหรอ” ผมลูบหัวเธอ
“ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากมีคนคุยด้วยเท่านั้นเอง” เธอบอก
“ตามใจก็ดีเหมือนกันเราไม่ได้คุยกันนานแล้ว” ผมบอก เมื่อเธอได้ยินดังนั้นเธอจูบผมด้วยความดีใจ และมันยิ่งทำให้ผมเกิดอารมณ์ที่อยากจะมีเซ็กซ์กับเธอ
คอนโดของแอนอยู่หลังโรงพยาบาลวิภาวดี เมื่อจอดรถเสร็จแอนคล้องแขนผมเดินขึ้นห้องทันที ห้องของเธอจัดแบบสบายๆดูเป็นระเบียบ อากาศถ่ายเทสะดวกไม่ร้อนเพราะอยู่ชั้น 8 ซึ่งเป็นชั้นบนสุด ผมเปิดประตูระเบียงออกไปรับลมที่พัดเย็นสบาย เธอเดินตามออกมาพร้อมกับเบียร์ไฮเนเก้นขวดเล็กติดมือมาด้วย
“ยู กินเบียร์ก่อน เดี๋ยวแอนขอตัวไปอาบน้ำก่อน” เธอพูดเสียงใส ผมหันไปยังที่มาของเสียงและมันก็ทำให้ใจของผมหวั่นไหวอีกครั้ง เธอสวมผ้าขนหนูกระโจมอกสีชมพูทำให้เห็นเนินอกที่ขาวนวล ขาขาวเรียวยาว เธอเดินเข้าห้องน้ำก่อนปิดประตูเธอได้ส่งสายตามาทางผม
เวลาผ่านไปชั่วครู่ ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกดังออกมาจากห้องน้ำ
“ยู ช่วยหยิบครีมทาผิวที่หน้ากระจกให้แอนหน่อย”
ผมเดินเอาไปให้เธอ เมื่อผมยืนขวดครีมให้กับเธอ เธอก็กระชากผมเข้ามาในห้องน้ำจนเกือบจะหัวทิ่ม ผมคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ผมได้เห็นเรือนร่างของเธออีกครั้งหลังจากไม่ได้เห็นมานานเกือบ 2 ปี เรือนร่างของเธอยังคงเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีเพียงแต่หน้าอกกับสะโพกเท่านั้นที่ดูใหญ่ขึ้นกว่าเดิม จากนั้นเราก็แลกจูบกัน มือลูบไล้ไปตามร่างกาย แล้วผมก็ดึงตัวเธอออก
“เดี๋ยวแอนให้เราถอดเสื้อก่อน” ผมบอกเธอ
เราสองคนเล่นบทรักเหมือนอย่างที่เคยทำ อ่างอาบน้ำในห้องกว้างพอที่จะรับร่างของเราทั้งสอง ถึงแม้ว่าเราจะห่างหายจากการมีเซ็กด้วยกันไปนาน 2 ปีแต่ลีลาของเธอก็ยังเหมือนเดิม เมื่อเสร็จเกมรักเธอก็กระโดดขี่หลังแล้วบอกให้พาไปที่เตียงทั้งที่ยังเปลือยกายอยู่ ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้ตรงหัวเตียง
“ตี 3 แล้ว ไอ้ขวัญไม่รู้โทรมาทำไม” ผมหันไปพูดกับแอน
“ลองโทรกลับไปสิ” แอนบอก
ผมก็กดโทรไปหาขวัญ โดยที่ไม่ต้องรอสายนานก็มีเสียงตอบกลับมา
“เฮ้ย มึงอยู่ไหนวะ กูถูกจับอยู่ที่ สน. บางเขน” ขวัญพูดอย่างเร่งรีบ
“เรื่องอะไรวะ” ผมถาม
“แม่ง พวกตำรวจตรวจจับวัดแอลกอฮอล์อยู่หน้าซอยบ้านกู มึงรีบมาหากูด่วนเลย เออ กดตังค์มาด้วยเผื่อไอ้พวกเหี้ยนี้มันจะเอา” ขวัญพูด
“เออ เดี๋ยวเจอกัน กูจะรีบไป” พูดเสร็จผมก็ตัดสายทิ้งแล้วหันไปบอกแอน “แอน รีบแต่งตัวเร็วไอ้ขวัญโดนจับตรวจเหล้าที่ สน.บางเขน
ผมรีบขับรถออกมาทันทีใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่สน. ขับเลยไปจอดที่หน้าเซเว่นบอกให้แอนลงไปกดตังค์มาสองหมื่น ผมกลับรถเลี้ยวเข้าไปจอดในสน. ผมเดินจูงมือแอนลงจากรถอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจใครทั้งสิ้น
“ไอ้หนุ่มเอ็งมาทำอะไรที่นี่” ตำรวจนายหนึ่งถาม
“ผมมาหาเพื่อน” ผมตอบโดยที่สายตาควานหาไอ้ขวัญ
“ไอ้ยู กูอยู่นี่” ขวัญตะโกนเรียกมาจากห้องขัง
“เฮ้ย ทำไมมันเอามึงมาอยู่ในนี้วะ” ผมเดินเข้าไปหา
“แล้วมึงกดตังค์มาหรือเปล่า” ขวัญถามด้วยสีหน้าที่ยังคงยิ้ม
“กูกดมาสองหมื่น แล้วทำไงต่อวะ” ผมบอก
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังกังวานของชายแก่คนหนึ่งดังขึ้น
“เฮ้ย ไอ้หนุ่มถ้าเอ็งจะประกันตัวเพื่อน เอ็งมีตังค์ถึงสองหมื่นหรือเปล่า”
เมื่อผมได้ยินดังนั้นก็เดินเข้าไปที่โต๊ะของร้อยเวร แล้วหยิบตังค์ในกระเป๋าถือของแอนออกมาฟาดลงตรงหน้าร้อยเวรคนนั้นด้วยอารมณ์โมโหเต็มที่
“นี่ครับสองหมื่น นับดูก่อนได้”
สายตาของตำรวจประมาณ 4-5 นายหันมามองทางผมอย่างตกตะลึง แล้วร้อยเวรคนนั้นก็ให้ผมเซ็นชื่อและเขาก็สั่งนายตำรวจอีกคนให้ไปเอาตัวขวัญออกมา
“เฮ้ยโทษทีว่ะที่ทำให้มึงต้องเดือดร้อน” ขวัญพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมทั้งโอบกอดผม
“ไม่เป็นไรกูเป็นเพื่อนมึง เฮ้ยไม่ต้องพูดมากแล้วกลับกันเถอะ” ผมพูดเสียงดังด้วยอารมณ์โมโห
ก่อนกลับผมหันไปพูดโดยที่มองไปยังหน้าร้อยเวรคนนั้น “คุณตำรวจยังไงเสียเงินมันก็สามารถซื้อได้ทุกอย่างเป็นสัจธรรมที่ไม่มีวันเปลี่ยน แม้แต่ความซื่อสัตย์ในการทำหน้าที่ของพวกคุณ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูค่อยคืนนะ” ขวัญบอก
“เออ ไม่เป็นไรกูไม่รีบ ไปกลับกันได้แล้ว” ผมพูดพร้อมตบไหล่ขวัญ
จากนั้นผมขับรถกลับไปนอนที่คอนโดแอน ระหว่างทางผมได้พูดขึ้นลอยๆว่า “นี่แหละเขาถึงเรียกว่าตำรวจไทย”
ท้องฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว ผมตื่นขึ้นมาชงกาแฟนั่งกินอยู่ที่หน้าระเบียง แอนยังหลับอยู่ ผมยังไม่รู้เลยว่าวันนี้เธอมีเรียนหรือเปล่าจึงเดินเข้าไปปลุกด้วยการจูบเบาๆที่แก้ม เธอเริ่มรู้สึกตัว
“แอน วันนี้ไม่ไปเรียนหรือ” ผมถาม
“ไม่มี” เธอตอบทั้งที่ตายังปิดอยู่
“งั้น เรากลับเลยนะ” ผมบอก
“ทำไมรีบกลับจัง อยู่กับแอนอีกสักคืนนะ” เธอพูดพร้อมขยับตัวเข้ามากอดผม
“เดี๋ยววันนี้เราต้องไปทำธุระกับเพื่อน” ผมพูด
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ” เธอพูด “ยู แอนขอเงินสักสามพันได้ไหม จะเอาไปซื้อกระเป๋าน่ะ”
“ได้สิ” ผมหยิบเงินในกระเป๋าตังค์ยื่นให้
“ขอบใจนะ น่ารักจังเลย” เธอพูดพร้อมจูบที่ปากผม
“ไปแล้วนะเดี๋ยวค่อยเจอกัน” ผมบอกลาเธอแล้วเดินออกมา
ขณะที่ผมลงลิฟท์ก็พูดขึ้นมาลอยๆว่า “กูนึกแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้”

Create Date : 12 กรกฎาคม 2550

Last Update : 12 กรกฎาคม 2550 23:23:12 น.

0 comments

Counter : 153 Pageviews.