ก่อนเจอหมอต้องกินรองท้องก่อน อิอิ กลัวหิว
กินเย็นตาโฟดีก่า ซอยข้างโรงบาล
ขณะนั่งโซ๊ยเย็นโฟ นั่งมองไปเรื่อยเปื่อย
ฝั่งตรงข้ามถนน สิ่งที่เห็นเป็นแป๊ะคนนึง
นั่งเก้าอี้เล็กๆ บนฟุตบาท นั่งทอดขนมขาย
เรามองไปก็คิดไป อืมม สงสารอ่ะ เดี๋ยวต้องอุดหนุนซักหน่อย
กินเสร็จเดินข้ามไปซื้อ ถามว่า อันนี้เรียกไรค่ะ
เค้าบอก ........
ขนมฝักบัว
เลยบอกขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ เค้ายิ้มๆแต่เราไม่กล้าถ่ายหน้าเค้าอ่า เกรงจายย
ซื้อมา 20 บ. ได้ตั้ง 6 ชิ้นแน่ะ ชิมรสชาติไปคำเดียวไม่กล้ากินต่อเพราะ...
กลัวอ้วนนนนนน 555 (หิ้วกลับบ้านมาฝากมะหมา ขอโทษน่ะแปะ อิอิ)
อิ่มแระไปหาหมอดีฝ่า
ในห้องตรวจ:-
หมอ: เป็นอย่างไรบ้างครับ
เรา : ก็โอเคนะคะ แต่อยากถามอย่างนึงค่ะ เกี่ยวกับแผลอย่างนี้ถือว่าปกติป่าวค่ะ
เพราะคิดว่าเป็นคีลอยด์ (แผลเป็นนูนแดง) เกือบปีแล้วทำไมมันไม่หายแดงซํกที
หมอ : (ดูด้วยตาเปล่า จากแผลที่โผล่พ้นเสื้อมา) ถือว่าปกติครับ แผลจะบวมขึ้น หรือยุบลง
และจะหยุดนิ่งต้องใช้ระยะเวลา 2 ปี
หมอคงเบื่อตอบอ่ะ เราว่าน่ะ เพราะเราจะถามเรื่องนี้ทุกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นหมอแสดงท่าทางเบื่อเลย
น่าร็อคอ่ะ 555
กะจะเปิดแผลให้ดูล่ะ แต่หมอไม่ยักกะร้องขอ เลยมิกล้า ฮาาา
เรามีปัญหากะการหาเสื้อใส่มากมาย เพราะแผลมันสูงโผล่พ้นเสื้อตลอด เราอายอ่ะ
หาเสื้อใส่แต่ละวัน โค่ดเหนื่อย ขอบอก!
พอบ่นใส่เพื่อน เพื่อนด่ากลับ เมิงรอดมาก็ดีแว้ววววว
กลับมาเดินห้างชิลๆ
จัดมาอย่าให้เสีย
อ้าว..กินเย็นตาโฟ แล้วไปบอกเราว่ากินข้าวผัด 555
สงสัยคนละมื้อกันชิมิ...
อาหารคาว ทำไมกระหน่ำใส่น้ำตาลเยอะขนาดน้านนนนนนน
คงอยากให้เหมือนกินอาหารกับของหวานไปพร้อมกันในคำเดียวแน่ ๆ เลย
อาหารบางอย่างถ้าหวานไปพี่ไม่ชอบกินค่ะ
พรุ่งนี้มาใหม่นะ วันนี้ไล่แจกหมดตัวแล้ววววววววววว