อืม
ขนบ้านมาขออนุญาตลงหลุมหน้าบ้านได้ป่ะคะ
เสร็จแล้วขอสมัครงาน เฝ้าบ้าน เปิดน้ำรดต้นไม้
คอยดูว่าใครเอาขยะมาทิ้งรอบๆบ้านให้ด้วย(ดูอย่างเดียว)

บ้านคือวิมานของเรา เลยเจ้าค่ะ

อื่ม......มองได้อีกหลายมุมจริงๆ
เจ้าของบ้านดูท่าจะเป็นคนใจที่เย็นมากๆ

น่าจะช่วยกันดูแลนะ เห็นกองขยะแล้วใจไม่ดี นี่ถ้าทิ้งกันมากคน ก็จะทำลายสิ่งแวดล้อมที่สวยงาม

นี่คุณใจเย็นจริงๆนะ เห็นด้วย กับคอมเม้น 2

'วัสดีตอนเช้าค่ะ
แวะเข้าบ้านเพื่อมาส่งงานให้พ่อ(ของลูกชาย:D) เลยแอบแวะมาเยี่ยมสวนคุณแมลงสักหน่อย เพราะจำได้ว่าจะอัพบ่อย ๆ (เสียดายที่จะไม่ได้แวะมาอีกแล้ว ฮือ..)

อ่านสนุกดีค่ะ เรื่องมุมมองสวน ความจริงสวนต้นไม้มองง่ายอยู่นะคะ สวนข้างในมองยาก เพราะมันมีหลายระดับ อิ อิ มีระดับตกแต่งตามธรรมชาติสังคม ระดับตกแต่งตามธรรมชาติของจิตใจเจ้าของ มีระดับทิ้งขว้างเพราะเนื้อที่มันเยอะ ดูแลไม่ทั่วถึง เป็นมุมที่มองผ่านเลยไม่ได้รดน้ำใส่ปุ๋ยหรือพรวนดิน (เพราะไม่เห็นความสำคัญ ไม่เห็นว่ามันมีอยู่ และหรือขี้เกียจ:D)

และระดับตกแต่งเพราะความเข้าใจผิด ถูกหลอกว่าเป็น "ไม้งาม" หลงลงทุนใส่ใจปลูกเลี้ยงให้งดงาม กว่าจะรู้ว่าเป็นกิเลสก็อ๊าว...ต้นไม้ใหญ่ออกรากลึก กินเนื้อที่ต้นอื่นจนแคระแกร็น แถมบางทีเบียดบ้านเจ้าของพังอีก กว่าจะ "ขุดรากถอนโคน" ก็เหนื่อยแทบตาย

อันนี้แค่ระดับสวนบนดินเห็นง่าย ๆ นะคะยังไม่นับสวนใต้ดิน มีทั้งวัชชพืชและไม้ที่ไม่ได้ตั้งใจปลูก แต่มันก็งอกงามตาม "วาสนา" ของเจ้าของ หึ หึ...บางคนโชคดีก็รู้จักว่ามันวาสนาชาตินี้หรือชาติก่อน ..โชคดีพอที่จะขุดรากถอนโคนต้นไม้ที่ทำร้ายสวนข้างในใจ..

โหย...ชมสวนมุมนี้ไกลเกินไปหรือเปล่าเนี่ย
:P

ปล.เขียนถึงคุณแมลงอย่างมีความสุขค่ะ เพราะวันนี้สามารถ "โค่นไม้ใหญ่" ที่รากมันชอนไชเข้ามาพังผนังบ้านเจ้าของ อิ อิ ต้นมันล้มแล้ว เหลือรากบางส่วนมันลึกและแข็ง ต้องค่อย ๆ แซะออก อันนี้หมายถึงต้นไม้ในใจนะค้า....

และอีกปล. เริ่มเข้าใจว่าคุณแมลงทำสวนที่ไหนของใครอย่างไรแล้ว ถ้าใช่อย่างที่คิด ขอบอกว่า ชื่นชม...จริง ๆ ค่ะ

เวลาผมไปเที่ยวป่าเขากับเพื่อนกลุ่มธรรมดาๆ เดินป่าไกลๆเหนื่อยแทบตายเพื่อไปชมพระอาทิตย์ตก/ขึ้น ชมวิวสวยๆและกลับบ้านเท่านั้นเอง แต่ระหว่างเดินป่าก็บ่นกันเหลือเกินว่าเมื่อไรจะถึง

แต่พอผมไปกับเพื่อนก๊วนที่ชอบต้นไม้ด้วยกัน เราใช้เวลาเดินป่านานมากๆ แทบทุกย่างก้าวมีแต่ชี้ชวนให้ชมดอกไม้เล็กๆข้างทาง หยดน้ำค้างที่ปลายหญ้า แมลงและสัตว์เล็กๆ แม้ว่าป่านั้นจะรกชัดไม่น่าดู แต่ก็มีความน่ารื่นรมย์ซ่อนอยู่เสมอ

ผมเลยเข้าใจว่าความสุขที่แท้อยู่รอบๆตัวเรานี่เอง ขอเพียงเราเปิดใจมองมันด้วยความรู้สึกใหม่อีกครั้งหนึ่ง หากเรามองว่าปลายทางนั้นคือความสุข เราคงสุขได้ไม่นาน แต่หากเรามองหาความสุขทุกอย่างก้าวตลอดทางที่เดิน เราก็คงจะทุกข์น้อยกว่าคนอื่นๆมากมาย ผมคิดแบบนั้นนะครับ

ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านสำหรับคอมเมนท์ ที่ช่วยขายมุมมองในสวนให้กว้าง และสดใสขึ้นไปอีก..
ป้านวนจ๋า..เราเหมือนกันเลย ..ตอนเขามาทิ้ง ยืนดูตาปริบๆ.. เก็บกวาดสวนเราต่อไป หากรกเมื่อไหร่ เขาคงลามเข้ามา..
คุณcvj; และคุณตาต้อม..ข้าเจ้าไม่ได้ใจเย็นหรอกค่ะ แต่พิจารณาเห็นว่า..โดยปกติแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ควรทำ..เราเป็นใคร บังอาจไปบอกเขา..ไม่เห็นคุณ เห็นแต่โทษ .. ก็เลยนิ่ง และแผ่เมตตา เผื่อเขาคิดได้..แต่คงยาก..
คนในบ้านเราเต้นใหญ่ ..เธอต้องไปบอกเขานะ .....แล้วถ้าฉันไปบอกเขาจะหยุดทิ้งหรือ รอบบ้านนี่มีตั้งหลายกอง..
เราเปลี่ยนแปลงคนอื่นไม่ได้ ได้แต่เปลี่ยนแปลงตัวเอง ..เก็บกวาดสวนของตัวเองให้ดี ..ไม่ให้ใคร เห็นว่า สกปรกแล้วจะทำอย่างไรก็ได้..หมายถึงสวนในใจด้วยนา..
พี่พี..ขอบคุณมากค่ะ สำหรับข้อขยายความ..ไปทำงานไกลๆ คิดถึงกันบ้างนา..ว่างแล้วอย่าลืมมาเติมให้อีกนะคะ
คุณมิน..จริงอย่างที่คุณมินว่า..โชคดีนักหนา ที่คุณมินเป็นหนึ่งในบรรดาคนที่ได้เห็น..แต่หลายคนเขาไม่เห็น เลยอดได้รับพลังจากธรรมชาตินั้น เวลาที่ได้เห็นชีวิตในสวน ได้รับความสุขสงบ รื่นรมย์ มักคิดส่งไปให้บรรดาสิ่งมีชีวิตอื่นๆเสมอ เผื่อบางที ..เขาอาจได้เห็นเหมือนกับเราบ้าง..เพราะคนเรามองเห็นไม่เหมือนกัน..บอกกันไม่ได้ ต้องได้สัมผัสเอง..

หวัดดีจ๊ะ ป้าแมลง เสียบรรยากาศไปเลย ถ้าเดินสวน แล้วเจอกองขยะ เสียภาพรวมไปหน่อยหนึ่ง เคยอ่านหนังสือว่า ควรจะมองจากภาพรวม แล้วมาแตกแขนงกันจากผลลัพธ์ วันนี้เลยได้เห็นอย่างนั้นเหมือนกัน

อันไหนรู้ว่าเป็นขยะ ต้องนำออกไปจ้า
คิดถึงจังเยย

ถ้าอยู่ใกล้ๆจะไปช่วยเก็บขยะ
สวน ต้นไม้ หญ้าเขียวดีจริงๆอยากไปนอนกลิ้งเล่นจัง
ปลูกผักสวนครัวด้วยหรือเปล่าค่ะ...

สวัสดีค่ะ เห็นกองขยะแบบนี้ก็คงเบื่อ ไปอ่าน mail ฉบับหนึงเค้าพูดถึงขยะในใจ ว่า "เราไม่ค่อยรู้ตัวหรอก ว่าเราแอบทิ้งขยะลงไปในใจของเราเอง หรือมีใครทิ้งขยะลงมาในหัวใจของเราบ้าง ถ้าเราไม่หมั่นสำรวจ บางทีเราอาจมีขยะรกเรื้อหัวใจอยู่มากมายเลยก็ได้" บางทีขยะในใจนี่น่ากลัวว่าขยะภายนอกนะคะ อ้อ เสียดายไม่ได้เจอกันที่ร้านครู นิกกี้

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมครับ

แวะมาขอบคุณสำหรับหลังไมค์ค่ะ

บล๊อกหนูทำไมพี่นิด คอมเม้นท์ไม่ได้นี่ก็ไม่เข้าใจ

เพราะหนูไม่ได้บล๊อคใครไว้เลย

จะถามเวบมาสเตอร์ก็ไม่รู้จะไปถามได้ที่ไหนค่ะ


ยังไงขอบคุณที่ติดตามชมนะคะ

ติบ้างก็ดีเพราะคนเราไม่ได้ทำได้สวยเสมอไป ชิมิคะ

สวนเขียวสวยจริงๆค่ะ

เพื่อนคิดว่าในไม่ช้า The Secret garden นี้คงไปถึงริมกำแพงแน่อน และเข้าใจว่าไอ้ที่ข้างหลังที่เค้าล้อมรั้วไว้ เพราะเกรงใจเพื่อนนิดจะบันดานที่รกเป็นสวนสวยให้เค้าอะนะ 555

วันนี้หนูตามมาอ่านเรื่องสวนอีก ตามไปอ่านเรื่องเก่าๆ กว่าจะเป็นสวนได้อย่างนี้ ลงทุนลงแรงไปไม่ใช่น้อยแต่มาดูวันนี้แล้วผลตอบแทนคุ้มค่า และหายเหนื่อยเลยนะคะ พี่นิดเขียนสนุกจัง ถ่ายรูปก็สวย หนูชอบสวนที่มีต้นไม้หลายๆสีดูมีชีวิตชีวาดีค่ะ พี่นิดเห็นอะไรสวยงามหมดเลย อ่านแล้วมีความสุขแถมด้วยมุมมองดีๆ ได้รู้เรื่องต้นไม้เยอะขึ้นหลายอย่าง ไอ้ที่หนูเลี้ยงแล้วไม่รอดคงเพราะไม่รู้ใจและไม่ค่อยได้ใส่ใจเขาเท่าไหร่นะเอง
วิวที่คุณแม่นั่งก็มีความเป็นมาแต่เก่าก่อน..น่ารักจัง

สวัสดีค่ะคุณหนูดา..ดีใจค่ะที่มีคนชอบอ่านเรื่องที่เขียน และมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ทำสวยได้อะไรมากกว่าที่คิด และยากที่จะบอกออกมาเป็นคำพูด..มันช่วยให้เราได้มีโอกาสได้เห็น"อะไร"มากกว่าที่ "ตา"จะมองเห็นได้ ในสวนมีเรื่องใหม่ๆเกิดขึ้นทุกวินาที..สุดแล้วแต่ใครจะ"มองเห็น"ค่ะ

ไม่มีคอมเม้นต์ค่ะ เข้ามาอ่านเพื่อความสงบในจิตใจ ฮ่า ฮ่า พูดเหมือนเข้าวัดยังไงยังงั้น แต่ใจปลอดโปร่งขึ้นจริงๆ ค่ะ

คุณสวนใส..รู้สึกดีค่ะ สำหรับคอมเมนต์นี้ ความสุขของแมลงจ่อยคือความสงบในจิตใจ..คุณสวนใสสงบในจิตใจแสดงว่ามีความสุขค่ะ