|
|
 |
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
|
 |
29 สิงหาคม 2551
|
|
|
|
|
ซื้อกล้วยไม้ที่เมืองนนท์ เยียมยายมดเอ็กซ์ที่ปากเกร็ด ถูกตำรวจจับความเร็วแถวท่ายาง
ตั้งชื่อเรื่องซะยาว ตามลำดับเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อน มีเหตุให้ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพ เพราะคุ้มต้องเข้าไปคุยงานกับซัพพลายเออร์ชาวญี่ปุ่นแถวบางใหญ่ ข้อยก็นั่งรถไปด้วยกัน เพราะเราเลิกใช้บริการคนขับรถของบริษัทกันหลายปีแล้ว ไปไหนไปกัน ตุหรัดตุเหร่หลงด้วยกัน จนมีชื่อสกุลใหม่ว่า Lafutแปลว่า Lost &found and U-turn  เราออกจากบ้านกันตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง ค่อยๆไปตามประสาคุ้มผู้ขับรถช้าแล้วง่วงนอน พอถึงสถานที่ของคุ้มสิบโมงเช้า ข้อยก็กดปุ่มดีดตัวเองออกมาพร้อมหมายมั่น ร้านกล้วยม้ายยยยยยยยยย....แถวบางบัวทอง กระโดดขึ้นแท๊กซี่แบบเริงร่ามาก คิดถึงน้องแก่นน้อย ณ สกลนครจริงๆ ถ้ามาด้วยกันคงสนุกสุดๆ สมัยอยู่สกล พากันไปเที่ยวซื้อกล้วยไม้ที่ตลาดอินโดจีนกับพวกพี่ๆกันจนเต็มคันรถ มองเข้าไปในรถไม่เห็นหัวคนเลย มีแต่กล้วยไม้ ปลูกกันจนเหนื่อย ต้องขว้างทิ้งบ้าง มันมากเกิน
เลาะไปเรื่อยจนเจอร้านที่ถูกใจ ก็ลงไปเดินหาต้นไม้ให้คุ้มก่อน มีอยู่สองชนิดที่เธอพร่ำเพ้อ คือ ยี่โถ กับ พวงโกเมน โดยเฉพาะเจ้าพวงโกเมนนี่ ไปเห็นที่ร้านนายดำแถวชุมพรเขาขาย มันราคาออกจะเกินฐานะไปหน่อยเลยไม่ได้ซื้อมา กระป๋องละห้าร้อย จากนั้นก็กวาดมาทั้งหมด รวมค่าแท๊กซี่ด้วยก็เกือบสามพัน พอซื้อเสร็จ เรียกแท๊กซี่จะขนไปปากเกร็ด นั่งเล่นกับยายมดเอ็กซ์รอคุ้ม ก็เกิดความรู้สึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมา โอ้ สายไปเสียแล้ว ...ตามเคย คิดว่ายายมดเอ็กซ์จะว่าเหมือนเคยไม่น๊า ว่ามันเอาอีกแล้ว เวลาไปร้านต้นไม้ทีไร กลับมาต้องหอบอีรุงตุงนังทุกที
ได้แต่ปลอบใจตัวเอง ว่าก็ไม่ได้เอาไปเล่นการพนัน ซื้อเพชร ยาเสพติด หรือบ้าแฟชั่น ต้นไม้มีประโยชน์ พอเอาต้นไม้ออกจากรถ ด่านแรกมาดามเอ็กซ์ก็ท้วงตามเคย ...เอาอีกแล้ว...เสร็จแล้วก็หาอาหารมาปรนเปรอตามเคย... ด่านที่สองคุ้มเสร็จธุระ ลงจากรถมาัรับ อ้าว เห็นว่าจะไปซื้อกล้วยไม้ เธอเหมาหมดป่าเลยเหรอ แล้วแท๊กซี่เอามาได้ยังไง เป็นชั้น ไม่รับขึ้นรถเด็ดๆ ข้อยเลยโม้ต่อว่าแท๊กซี่เขายังชวนไปซื้อต่ออีก มีที่สนุกกว่านี้อีก เขาว่าหลังวัดใกล้ๆ กับโลตัสน่ะ
แกะกล่องทีละชิ้นนะ เริ่มจากนี่ โยทะกา ญาติกับกาหลงและชงโค แต่เจ้านี่ดอกสีเหลือง เจ็ดสิบบาท
เจ้านี่ ได้ยินชื่อมานาน ชื่อเพราะ มธุลดา ดอกสีเหลืองออกส้มนิดๆ หกสิบบาท สองรายแรกนี่ไม่เคยปลูก ไม่รู้จักกัน ไม่รู้จะเอาใจกันถูกไหม
นี่ยี่โถ ดอกสีเหลืองเสียด้วย ตอนนี้ยังไม่เห็นดอก แต่ข้อยเอาอยู่รู้จักกันมานาน ห้าสิบบาท ที่หัวหิน หน้าตาแบบเดียวกัน ราคาตกราวแปดสิบถึงร้อยยี่สิบบาท เขาต้องคิดค่าเดินทางด้วยน่ะ
นี่พวงโกเมน ดูท่าทางค่อนข้างจะอ่อนแอ คนขายเรียกเก้าสิบบาท เอาวะ ขี้เกียจเดินหาแล้ว มันร้อนนนน
ตานี้มาดูกล้วยไม้กัน เริ่มจากนี่ก่อน จะเรียกตามคนขายนะ ขาวกะบะ หน้าตาอวบอั๋น ราคาหนึ่งร้อยบาท
เขียวกะบะ หรือบูรณเจต ร้อยยี่สิบบาท
อันเชงแปดนิ้ว แปดสิบบาท
หวายสองลังนี่ สามสิบห้าต้น อวบสุดๆ สองลัง แปดร้อยห้าบาท
ลังนี้แพงสุด แคทเปลี่ยนสี สิบห้าต้น ๆ ละ เจ็ดสิบบาท รวมหนึ่งพันห้าสิบบาท
แกะออกมารอจัดการถ่ายใส่กระถาง ระเนระนาด โอยงานเยอะ เพราะละโมบแท้ๆเชียว
รูปถ่ายออกมา อาจจะเห็นความงามของคุณเธอไม่ชัดเจน เพราะต้องจัดแจงให้เรียบร้อยก่อนจะแดดแจ๋ อากาศร้อนมากๆ แถมยังใจคอไม่ค่อยดีด้วย เล่าต่อนะ
ทำไมใจคอไม่ค่อยดี ตอนเช้าเราออกจากปากเกร็ดกันตั้งแต่ตีห้าครึ่งเพราะ คุ้มมีนัดกับช่างซ่อมเครื่องที่โรงงาน มันหนาวก็เลยไม่ได้อาบน้ำ กะถึงบ้านแล้วค่อยอาบ งัวเงียเหมือนเพิ่งออกจากที่นอน คุ้มก็ขับมาเรื่อยๆตามเคยแค่ร้อยสี่สิบ พอมาถึงท่ายางโดนตำรวจเรียก ข้อยก็ให้บัตรตำรวจไปทั้งหมดแบบถูกสะกดจิต เขาพูดอะไรไม่รู้ หลายประโยค ก็ควักตังค์ให้เขาไปร้อยนึง ได้ยินเสียงคุ้มอยู่ข้างหูขวาว่าให้ไปๆ ตัดรำคาญ รีบๆ 
พอพ้นจากตำรวจมาแวะเข้าไปฉี่ ล้างหน้าล้างตา ย้อนคิด นึกขึ้นได้ อ๊าว ข้อยสนุบสนุนคอรับชั่นบนทางหลวงนี่หว่า โมโหตัวเองมากๆ สงสัยไวน์แดงเมื่อคืนยังมีฤทธ์ จำหน้าตำรวจก็ไม่ได้ รู้แต่ว่าตัวผอมๆ ดำๆ  เจ็บใจ เจ็บใจ
คุ้มว่าก็คิดซะว่า เราจ่ายค่าอนญาตให้ขับรถเร็วต่อถึงหัวหินก็แล้วกัน คอรับชั่นในเมืองไทยไม่ใช่มีแค่ตรงนี้
| Create Date : 29 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 29 สิงหาคม 2551 11:38:35 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1382 Pageviews. |
|
 |
|
|
| โดย: กังสดาล IP: 125.25.11.78 วันที่: 29 สิงหาคม 2551 เวลา:12:56:58 น. |
|
|
|
โดย: จันทร์ไพลิน  วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:7:50:15 น. |
|
|
|
| โดย: กังสดาล IP: 125.25.47.167 วันที่: 1 กันยายน 2551 เวลา:19:00:05 น. |
|
|
|
| โดย: nungning IP: 222.123.123.242 วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:11:03:27 น. |
|
|
|
โดย: ดาวค่ะ (dugdaw  ) วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:18:48:36 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Bug in the garden |
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]
|
ชีวิตในสวนนี้ มีความสงบเย็น และรื่นรมย์ อีกทั้งยังมีอะไรให้เรียนรู้มากมาย เชื่อไหมว่าเราพบพระพุทธเจ้าในสวนได้ทุกวัน
หมั่นเก็บกวาดพืชให้โทษ บำรุงพืชให้คุณ สร้างพลังของอุปนิสัย พัฒนาวาสนาของตนเอง นี้แหละงานของคนสวนธรรมดาๆ คนหนึ่ง
......
ความรื่นรมย์ในชีวิตเล็กๆของแมลง ไม่ใช่จากการมีบ้านหลังใหญ่ มีรถคันโต มีเงินเป็นถุงๆ หรือไปเที่ยวเมืองนอกเป็นว่าเล่น..
แต่เกิดจากการได้มีประสบการณ์ใหม่ทุกวัน..รากถั่วงอกที่โผล่ออกมา ใบที่สามของผักชี ได้เล่นน้ำฝน ก็ทำให้ชีิวิตมีสีสรรพ์ได้ง่ายๆ..Life is beautiful.
.. ทุกท่านที่เข้ามาคอมเมนต์ในเรื่องเวลาเป็นของมีค่าทุกๆคน โปรดทราบ
แมลงจะนำเรื่องราวที่เขียนไว้ รวมทั้งคอมเมนต์ของบางท่านที่เห็นว่ามีประโยชน์กับผู้ป่วยและผู้ดูแลผู้ป่วย ไปพิมพ์เป็นรูปเล่มเพื่อนำไปมอบแก่หน่วยงานที่ดูแลรักษาผู้ป่วยโรคมะเร็งเพื่อเผยแพร่ จึงขออนุญาตมา ณ โอกาสนี้ หากท่านใดไม่สะดวก โปรดแจ้งให้ทราบด้วยทั้งหน้าไมค์และหลังไมค์ ..ข่าวคืบหน้าการดำเนินการจัดพิมพ์จะแจ้งให้ทราบเป็นระยะๆ ค่ะ
ขอขอบคุณล่วงหน้า สำหรับผู้ที่ได้เคยให้คอมเมนต์ไว้ และอนุญาตให้ดำเนินการได้ หากไม่มีข้อโต้แย้ง ภายในหนึ่งเดือนหลังจากที่แจ้งไว้ ขอโมเมว่าท่านได้อนุญาตนะคะ 21 กุมภาพันธ์
|
|
 |
|
มีเหตุให้ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพ เพราะคุ้มต้องเข้าไปคุยงานกับซัพพลายเออร์ชาวญี่ปุ่นแถวบางใหญ่ ข้อยก็นั่งรถไปด้วยกัน เพราะเราเลิกใช้บริการคนขับรถของบริษัทกันหลายปีแล้ว ไปไหนไปกัน ตุหรัดตุเหร่หลงด้วยกัน จนมีชื่อสกุลใหม่ว่า Lafutแปลว่า Lost &found and U-turn 
เราออกจากบ้านกันตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง ค่อยๆไปตามประสาคุ้มผู้ขับรถช้าแล้วง่วงนอน พอถึงสถานที่ของคุ้มสิบโมงเช้า ข้อยก็กดปุ่มดีดตัวเองออกมาพร้อมหมายมั่น ร้านกล้วยม้ายยยยยยยยยย....แถวบางบัวทอง กระโดดขึ้นแท๊กซี่แบบเริงร่ามาก คิดถึงน้องแก่นน้อย ณ สกลนครจริงๆ ถ้ามาด้วยกันคงสนุกสุดๆ สมัยอยู่สกล พากันไปเที่ยวซื้อกล้วยไม้ที่ตลาดอินโดจีนกับพวกพี่ๆกันจนเต็มคันรถ มองเข้าไปในรถไม่เห็นหัวคนเลย มีแต่กล้วยไม้ ปลูกกันจนเหนื่อย ต้องขว้างทิ้งบ้าง มันมากเกิน
จากนั้นก็กวาดมาทั้งหมด รวมค่าแท๊กซี่ด้วยก็เกือบสามพัน พอซื้อเสร็จ เรียกแท๊กซี่จะขนไปปากเกร็ด นั่งเล่นกับยายมดเอ็กซ์รอคุ้ม ก็เกิดความรู้สึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมา โอ้ สายไปเสียแล้ว ...ตามเคย คิดว่ายายมดเอ็กซ์จะว่าเหมือนเคยไม่น๊า ว่ามันเอาอีกแล้ว เวลาไปร้านต้นไม้ทีไร กลับมาต้องหอบอีรุงตุงนังทุกที
อ่านแล้วหลากอารมณ์เหลือเกิน
ขอย้อนกลับไปจากล่างขึ้นบนเนอะ
ขับร้อยสี่สิบเนี่ยนะ ถ้าเป็นตำรวจไม่รับหรอกแค่ร้อยเดียวเอง อย่างน้อย ๆ ต้องสองร้อยห้าสิบ!
(มิอยากบอกเลยว่าเคยคอรัปชั่นแบบนี้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ด้วยเหตุผลเดียวกัน แน้...คือเคยถูกตำรวจเรียกค่ะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ขี้เกียจจำ ตอนนั้นตกใจมากเลยบอกให้ตำรวจออกใบสั่ง ตำรวจทำหน้าเหวอแล้วก็ออกให้ คนรับมาทำหน้าเหวอกว่า บอกว่า คุณตำรวจขา...ข้อยไปไม่ถูกหรอกโรงพักที่ว่าน่ะ จ่ายตรงนี้ได้ป่ะ ตำรวจก้มลงมองป้ายทะเบียนแล้วก็บอกว่า ก็ด้าย...
เลยเปิดกระเป๋า ค้นแล้วค้นอีกก็หาเงินร้อยไม่ได้ เลยหยิบเหรียญสิบออกมาแทนห้าเหรียญ
คราวนี้ตำรวจเหวอสุดขีด มองหน้าชั่งใจกันอยู่นาน แต่สงสัยเห็นแก่หน้าตาบ๊องแบ๊วแบบคงจะจนสุดขึด ก็เลยรับไปห้าสิบ!!!!)
อิ อิ เพื่อความปลอดภัยของตัวเองหากมีเพื่อนชาวบล็อกใดเป็นตำรวจมาอ่านเข้า ขออนุญาตไม่ log in เขียนเด๊อ
เขียนเรื่องตำรวจรู้สึกอินมาก เลยลืมเรื่องอื่นไปเลย...
ไว้คราวหน้าแวะมาใหม่ละกัน :D