ถึง ทั่นผู้อ่าน ทู๊กกกกทั่น

แหะ ๆ ขึ้นหน้าใหม่จนได้วุ้ย
แบ่บว่า หน้า เดิมมัน ย๊าว ยาวววว ง่ะ
โหลดก็ช้าต้วมเตี้ยม มากมาย
เรย ถอย กาทู้ป้ายแดง มาเพิ่มดีกรีฟามร้อนแรง
ของ สาว So Hot อีกอันคร้าาา


แต่ว่า ขึ้นกาทู้ใหม่หนนี้ แล้ว
คงจะต้อง ...ขอ นุยาด
งดตอบกาทู้ แควน ๆ ชั่วคราว(อีกแล้ว)นะเจ้าคะ แหะๆ
เพราะหลังคืนนี้ อิฉัน ตั้งใจว่า
จะหายหัวเข้ากะลา จิง ๆ ซะที อ่ะ เงื้อง้ามานานเรย
กะจะไป ซุ่มรจนา มหากาพย์ ธรรมโม๊ะ หั้ยมันเสร็จ ๆ อ่า
เอ้อ ระเหยลอยชาย อยู่ในโลกไซเบอร์มานานแระ



อืม...ก้อมะลู้ว่าจาใช้เวลานานแค่ไหนเหมียนกัน
คาดว่าอาจจะ สัก 3-6 เดือน
หรือ ประมาณช่วง สงกรานต์ปีหน้าโน้น มั้ง
ไว้เสร็จกิจเมื่อไร ค่อยโผล่หัวออกจากกะลา
มาอิแร่ดแต๊ดแต๋ ในเนต ต่อ ก็แร้วกันเน๊อะ


ปล.
แควนขับ ทั่นใดพลัดหลงผ่านเข้ามาอ่าน กาทู้นี้
หากมีเวลา ก้อแวะมา โพส แปะโป้ง
ซาแดงตัวในบล็อกนี้กัน มั่ง นะเธอว์
อิเจ้นู๋บี จะได้รวบรวมลายชื่อของทุกทั่น
สะสมไว้เป็นคอลเลคชั่นเพื่อคำนวณหา เปอร์เซนต์เรทติ้ง
และ ดัชนีมวลรวมของค่าเฉลี่ย แควนขับมูลฐาน อ่ะ
จะได้ลู้ว่า ตัวเอง ยัง So Hot อยู่ไหม ?
( เนี่ย วิตกจริต จนกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เรยนะนั่น อิอิ)


อันนี้เอามาฝากคร้าาาาาาาาา

//www.tairomdham.net/index.php/topic,68.msg27487/topicseen.html#msg27487


อ่ะ แล้วก็ ฝากรอยจูบนี้ ไว้หั้ย สำหรับ แควนขับของนู๋บี
ที่ใจดี มา โพสแปะโป้ง เพิ่มเรทติ้งหั้ยกาทู้ใหม่ จร้าาาาาา
จ๊วบส์ ...จ๊วบส์.....

เอาล่ะ ต่อจากนี้ไป คือการ ตอบ จ.ม. แควนขับ
เพื่อเป็น การ สั่งนาง ก่อนลา อิอิ
ขออภัยนะจ๊ะ ที่ มาโพสทิ้งทวน ช้าเป็นชาติ ตามเคย
ก็อีปัญหาเดิม ๆ นั่นแหล่ะ ยิ่งเขียนยิ่งบาน ปิดงบประมาณมิได้
แถม ช่วงนี้ สายตามันล้า ๆ เวลาจ้องจอคอมนาน ๆ ด้วยว่ะ
จะจิ้มดีด อะไรต่อมิอะไร ก็เรยต้องบันยะบันยังไว้
(เรยจิ้มดีดได้ไม่ค่อยเต็มหน่วยเท่าไร แหะ ๆ)





---------------------------------
อิหม่ามี๊ ว่า

อะ อะ อ่าาาาาาาา
นกเขาจะขันจุ๊กกรู จุ๊กกู่ๆๆๆ กัน ละเว้ยเฮ้ยยยย
นู๋บี ขรา อิหม่ามื๊ ขอไสหัวตัวเอง
ไปอยู่บนภูของสุสานโบราณก่องละกัล นะเธอว์
เพื่อฟามปอดภัยของอิหม่ามิ๊เอง 555
มะอยากอยู่เป็น กขคงจฉ แอนด์ มคปด
ผีเน่ากะโลงผุ อิเข้ล่องหน กะโคตรไอ่เคี่ยม(น้ำเค๊มเค็ม) หุหุ

เขาหาว่านู๋ เศือก ว่ะค่ะ นู๋บี กร๊ากกกกกกกกกก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อ้าวววววว ทิ้งกันเฉยเรย เว้ยเฮ้ยยยยยยยย
อ่ะซิก ๆ อิหม่ามี๊ เจ้าขราาาาาา
จาไปเชื่อน้ำอิ๊ว อาราย ก๊ะ คำขู่ของไอ้ตี๋ขี้ตื่น มันอ่ะคร้าาา
โถ ๆๆๆๆๆ โคตรไอ่ค่ง ไอ่เคี่ยม ที่ไหนกันง่ะ
เฮ้อออ ฉงฉัย อิหม่ามี้ จะติดโรคตาฝ้าตาฟาง
มาจากคนแถวนี้ล่ะมั้ง เรยมักจะวิตกจริต
เห็นอะไร ก็คิดหวาดกลัว เกินจริง ไปซะหมด




เฮ้อออ อันผู้ชายที่มีชื่อเล่นขึ้นต้นด้วยสระโอ
มัน ม่ะช่ายว่าจะต้อง เป็น โคตรไอ้เข้
เหมียนป๊ะป๋าโจ ไปซะหมดนะเจ้าคะ
อิหม่ามี๊เจ้าขราาาา แม้ว่า หมามี๊จะไปมุดรูดูกล่อง
มองผ่านการปรุงแต่ง แร้วอาจเห็น ไอ้ตี๋บุญพิลึก
กลายเป็นภาพของไอ้ตูบตัวนี้




แต่แท้จิงแร้ว ตัวตนของ ไอ้โตแมวตื่นน่ะ
มันก็แค่ลูกหมาพิทบูลตัวกระเปี๊ยก
ที่อายุเค่เดือนกว่า ๆ เท่านั้นเองจร้าาา


สุนัข อเมริกัน พิทบูล เทอร์เรีย เจ้าตูบพันธุ์ดุ

//pet.kapook.com/view159.html













เพราะงี้ไง นู๋บีถึงได้ชอบมาเทียวไล้เทียวขื่อ
ทำ ไก่หยอกหมา แหย่ มันเล่น น่ะคร้าาา
เฮ้อออออ แกว่งซ่งติง แหย่ลูกหมาตาดำ ๆ
ทำให้มันเต้นหย็องแหย็ง ร้องขู่แฮ่ ๆ
แร้ว พยามกระโดดเข้างับขาเรา ได้นี่
แหม๊? อิเข้ล่องหน มันครึ้มอกครึ้มใจ ดีพิลึก อิอิ


อืม....แต่ถ้า อิหม่ามี๊แค่เห็น ไอ้เจ้าลูกหมาพิทบูล
มันมาเพ่นพ่านเในสุสานโบราณ แร้ว เห่า บ๊อก ๆจิ๊ดนึงส์
ก็ ถึงกับ อกสั่นขวัญผวามี อาการจิตหลอนกำเริบ แบบนี้
นู๋บีชัก เป็นห่วงกัวว่า อายตนะ 6 ของ อิหม่ามี๊
จะมีปัญหา อีกแร้ว มั้งเนี่ย


หม่ามี๊ขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เหตุใด เซลสมอง จึงเกิดการเสียการควบคุม
แร้วขาดความสุขุมลุ่มลึก
แถมจักษุประสาทก็สึกกร่อน
หลอน ไปกันใหญ่ จนไม่ลู้ว่า สิ่งใดเท็จ สิ่งใดจริง !



นี่ ๆๆๆๆ ... อิหม่ามี๊ต้องพยายาม สงบสติอารมณ์
เอาธรรมโม๊ะ เข้ามาขย่ม แร้ว ท่องไว้ นะเจ้าคะ


สิ่งที่เราเห็น อาจจะไม่ใช่ สิ่งที่มันเป็น
สิ่งที่เราเห็น อาจจะไม่ใช่ สิ่งที่มันเป็น


เฮ้อออออ ป๋าโจ ก็เคยเลคเชอร์หั้ยฟังแร้วนิหน่า ว่า

อย่าไปเชื่อสิ่งที่เห็น อย่าไปคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง
อะไรๆ ที่เธอว์เห็นที่เธอว์คิดมันไม่จริง นาโว้ย!!!


อิหม่ามี๊ก็หลับหูหลับตา
ทำตัวว่านอนสอนง่ายเป็น ตุ๊กตาบาร์บี้
เชื่อฟัง คุณสามีซะมั่งจิค๊ะ อิอิ



อืม...ไหน ๆ คืนนี้ก็พูดถึง ไอ้เจ้าลูกหมาพิทบูล แร้ว
ชักคันปากว่ะ เอามันมาชำแหละ หั้ยหม่ามี๊ฟัง ต่อดีฝ่า หุหุ
เนี่ยหม่ามี้ ขราาาาาาาาาา เมื่อไม่นานมานี้
ตอนที่นู๋บีไปอิแร่ดแต๊ดแต๋ อยู่ที่ จักรวาลพังจิต อยู่ดี ๆ
เวรกรรม ได้ชักนำให้ นู๋บี ต้องโคจรมาเจอก๊ะ
เจ้าหมาพิทบูลหัวเน่าตัวนึงอ่ะคร้าาา


แหม ? ตอนแรกไอ้เราหรือก็เห็นว่า
ไอ้เจ้า อิลูกหมาตัวนี้มันหัวเน่า พอ ๆ ก๊ะเรา
เก๊าะเรยรู้สึกนึกเอ็นดู และ ถูกชะตาด้วย
แต่หาลู้ไม่ว่า ไอ้พิทบูลตัวเนี๊ยะ
มันเป็นลูกหมาเจ้าปัญหา แร้วก็ขี้อิจฉา ด้วยอ่า
( สงสัยสมัยเด็ก ๆ มันจะขาดฟามอบอุ่น ว่ะอิอิ )



เนี่ย เวลามันเห็นนางชีจากง้อไบ๊ ก๊ะ ไต้สือเฒ่า จาก เส้าหลิน
เค้าตั้งกระทู้สนทนาภาษาธรรมะ กระจุ๋งกระจิ๋งกันทีไร
เจ้าพิทบูลขี้อิจฉา ก็เป็นต้อง เห่าเสียงขรม
แร้ว พยาม ขัดคอ แอนด์ ขัดหู เรียกร้องฟามสนใจ
ด้วยการ ก่อเหตุวิวาทะ กับ กระเทยหมาแมว แถวนั้น ประจ๊ำ
จนชาวบ้านร้านตลาดแถวนั้น ต้องวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง ทู๊กที





แถมพอสบโอกาส
ไอ้พิทบูลตัวนี้ก็เป็นต้องกระโดดรี่เข้าไส่
แร้วขย้ำคอหอย เด็กน้อยและ คนชรา อีกตะหาก
ครั้นพอโดน UN คว่ำบาตร ไม่ยอมร่วมสังฆกรรมด้วย
มันก็ดั๊นไม่สำเหนียกถึงฟามผิดของตัวเอง อีกแหน่ะ
ยังมีหน้ามาร้อง แง้ว ๆ ๆ แร้วบ่นกระปอดกระแปดว่า


พูดจริงอั้วอยากคุยกับอีตาขันธ์ในเว็บพังจิตจริงๆ
รับรองได้มันด่าโครตพ่อโครตแม่อั้วแน่ๆ
ไหนๆก็ไหนๆอยากนินทาอีนิวรณ์ หรืออีตาเล่าปังหน่อย
ไอ้นี่มันอยากเป็นหัวหน้าคณะดูจิต แต่มันพูดอะไรทำไม
นักดูจิตอย่างอั้วฟังไม่รู้เรื่องว่ะ บางที่เราถามมัน
เสือกไม่คุยกับเราเสียอีก มันกลัวอะไรกันนักกันหนา
เห็นด่าพ่อล่อแม่กับชาวบ้านได้ เราพูดเพราะๆกับไม่คุยกับเรา




เฮ้ออออ อิหม่ามี๊เอ๋ย
นู๋บีล่ะอยากจะตะโกนบอกไอ้ตี๋นี่เหลือเกิ๊นนนน
ว่า ถ้ามันยังชอบเดินส่ายอกพกอีโต้อาบยางน่อง
แร้ว เห่าโฮ่ง ๆ ในกาทู้ชาวบ้าน งี้อ่ะนะ
ใครเขาจะอยากไปคุยก๊ะมรึ๊งงงงงงง
พิทบูล นะ อิหม่ามี๊ ม่ะช่าย ชิวาว่า
จาได้โฮ่งแฮ่ ๆ แร้วน่าเอ็นดู
นี่ต่อหั้ย มันใส่สูทผูกไทด์แบ่บเหลิมเวอร์ซาเช่
แร้ว พูดจาเท่ห์ ๆ เป็นภาษาดอกไม้
แถมด้วย การแสยะยิ้มหวานจ๋อย แบบในรูปข้างล่างนี้ ก็เหอะ





ไง ก็คงไม่มีครายมันกล้า ไปเสวนาธรรม
กับ ดราม่าตัวพ่อ อย่างมันหร็อก จะบอกหั้ย
คนเค้าก็ต้องกัวโดนไอ้เจ้าสัตว์หน้าขนที่เลี้ยงไม่เชื่อง
มันหาเรื่อง โดดขย้ำคอหอย เอา อ่ะดิ
ไอ้หมาบ้าพันธุ์นี้ น่ะ กัดแร้วไม่ค่อยจะยอมปล่อยซะด้วย
เห็นพาดหัวข่าว ขึ้นหน้า 1 อยู่ บ๊อยบ่อย เอิ๊ก ๆ



คิดดูน้าาา ขนาด นู๋บีลงทุน เปลืองเนื้อเปลืองตัว
ไปกรีดน้ำเหลืองสาบานเป็นกากี่นั้ง ก๊ะมันแระ
สบโอกาส มันยังจ้องจะเอาเขี้ยวคม ๆ
มาแทะขาอวบ ๆ ของนู๋บีเล๊ยยย
แหม๊ ! โชคดีนะเนี่ย ที่ นู๋บี มีศีล 5 คุ้มกะลาหัว
และ สำเร็จเคล็ดวิชา อิเข้ล่องหน มาจากสำนักง้อไบ๊
แถมยังฉีดวัคซีนกันเหนียว ไว้แร้วด้วย
เขี้ยวทื่อ ๆ ของไอ้ลูกหมาขี้โมโห เรยหาได้ระคายผิวไม่
( มัน บ่ ได้แอ้มขาอ่อนของอะฮั้นหรอกฮ่ะ )โฮ่ ๆ




เออ นี่ ๆ อิหม่ามี๊ ขราาาา ลองทายซิ
ว่า ถ้าไอ้โลงผุ มัน ดุอิ๊บอ๋าย เหมียน อ้ายพิทบูล
แร้ว อิผีเน่าอย่างนู๋บี จาน่าเอ็นดู
เหมียน ลูกหมาพันธุ์ไหน เอ่ย ?
หั้ยเวลา คิด 1 นาที
ติ๊กต่อก ๆๆๆๆๆๆ


เอาล่ะ เฉลยจร้าาาาาา
นู๋บีว่า ตัวเองเหมียน หมาพันธุ์นี้ อ่ะ อิอิ






เนี่ยเคย เสิร์ชเจอ ลิงค์เนี๊ยะ

นิสัยของสุนัขบางแก้ว ใช่หรือไม่?

//www.bangkaewclub.com/forum/index.php?topic=648.0




อ่านแร้วขำกลิ้งแทบตกเก้อี้
แมร่ง หมา5 ไรว้าาา นิสัยเหมียกรูเด๊ะเรยยย
อ้อ ที่ว่า นิสัยเหมียนกัล เนี่ย
ม่ะช่าย นิสัยข้อ 1 , 2 , 14 เรื่อง เป็นนักล่า ยอดนักสู้
และ จงรักภักดีต่อเจ้าของมากมายหรอกน้าา
แต่เป็น ข้อ 18 ก๊ะ 19 ในลิงค์ อ่ะนะ
หูย เหมียนเด๊ะ ๆๆๆ โดยเฉพาะ เรื่อง ...
หลอกให้คนแปลกหน้ามาเล่นด้วยแล้วก็กัด เนี่ยนะ
อะโหยยยยย มันเป็นอะไร ใช่เยยยยยย
( คาดว่า อิน้องจูน ของหม่ามี๊ ก็คงมีนิสัยคล้าย ๆ กัล เหอ....เหอ... )









อ้อ ไหน ๆ ก็พูดถึง น้องจูน แระ
จาแนะนำอะไร หั้ยน้าาาาาา
ถ้า น้องจูน เค้า เจ้าเล่ห์ ขี้อ้อน ช่างประจบ
น่าร้ากกก และ มีซาเหน่ เหมียนนู๋บี
อีก็คงไม่แคล้ว มีนิสัยแบ่บหมาบางแก้ว เหมียนนู๋บีเช่นกันอ่า อิอิ
ดังนั้นจะเลี้ยงดูลูกหมาพันธุ์นี้
ต้องพยามปะเหลาะเข้าไว้ น้าาา
ใช้เอาน้ำเย็นเข้าลูบ แล้วค่อย ๆ ตะล่อมสอน



ห้ามตี ห้ามดุ หรือ เข้มงวด ด้วย เป็นอันขาด นะคร้าาา
ม่ะงั้น ถ้าทำให้อีโกรธ แล้วอีจะงอล แอนด์ แค้นฝังหุ่น
หาทาง เอาคืน แบ่บทบต้นทบดอก ง่ะ
นี่ พูดจากประสบการณ์จริง เลยนะ
เพราะนู๋บีเองก็เคยเป็นแบ่บนั้นมาแระ
( และถึงตอนนี้ก็ยังเป็นอยู๊ เหอ ๆ )



หูยยยยย คิด ๆ แล้วก็กลัวใจ อิการ์ฟิลด์ มันเหมือนกันว่ะ
บทมันจะเหี้ยม อ่ะนะ มันก็เลือดเย็น + เหี้ยมได้ใจ เรยว่ะ
ถึงได้บอกไง ว่า คนอย่างนู๋บีน่ะ
มัน แข็งโป๊ก ทั้งนอกทั้งใน สมบูรณ์แบบ จิงจิ๊งงงง
นี่นับว่าโชคดี นะเนี่ย อิหม่ามี๊
ที่เด๋วนี้ มี อิคิตตี้ มาเป็นกุนซือ หั้ย
ม่ายงั้นนะ ป่านนี้คงจะเป็น อิเจ้อำมหิต
ชนิด ทักกี้ เรียก แม่ ไปแระ แหะ ๆ

แหม ? แต่พูดก็พูดเหอะนะ
ม่ายลู้ว่าชาติก่อน ทำบุญมาด้วยอารายมา อ่ะ
ชาตินี้ นู๋บีถึงได้ เจ้าเล่ห์มีซาเหน่ได้ถึงปานนี้ อิอิ
เฮ้ออ นี่ถ้าเจียดเสน่ห์นาง แบบบางแก้ว
ไปหั้ย ไอ้เจ้าพิทบูลขี้เหร่ ได้ อ่ะนะ
คนจ๋วยใจดีอย่างนู๋บีก็จะแบ่งหั้ยไปแระ
เผื่อว่าเวลามันไปโก่งลูกคอขันคู
ในกาทู้ที่พังจิต หรือ ลานทำมะจก
มันจาได้มีแฟนคลับยกพวกตามมากรี๊ด
มาขอลายเซ็น ก๊ะเค้ามั้ง อิอิ



เอ ? หรือว่าจะ สอนเคล็ดวิชา
"แสร้งทำเป็นหลอกมาผูกมิตร แร้วแว้งกัดในระยะประชิด "
ให้ไอ้เจ้าพิทบลู ดีว้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
แต่ก็นั่นแหล่ะนะ ของงี้ มันเป็น พรสวรรค์ส่วนบุคคล
ที่ลอกเลียนแบบกัลมิด้ายยยยยยยยยย
มันอยู่ที่ วาสนาจริต แระ ภูมิกึ๋น !



ถึงสอนไป มันก็คงจะ บ่ มีไก๊ ตามเคย
เพราะไง พิทบูล ก็ คือ พิทบูล
ม่ะช่าย บางแก้วตัวพ่อ แบบ อิตาเกิดเป็นบ่าง นิ
จะได้ อ้อล้อต่อกระซิกระริกระรี้
กับชาวบ้านได้แบบเป็นปี่เป็นขลุ่ย
( ขืนต้องทำงั้น ไอ้โซ๊ยตี๋คงบอกว่า ให้ อั้ว กัดลิ้นตาย ยังจะง่ายกั่ว 555)



เนี่ย ทางที่ดี นู๋บีว่านะ หาตะกร้อ มาครอบปากมันไว้ ซะมั่ง
น่าจะทำให้ป๋าขันธ์ ก๊ะ ทั่นนิวรณ์ ใจอ่อน
ยอม ให้เกลียด มาเป็น กัลยา ณ มิตร ทางธรรม ก๊ะมัน ก็ได้นะ
แถม ใส่ตะกร้อครอบปากแร้ว อาเหล่าม่าอาจจะเอ็นดู ไอ้ตี๋
แบ่บที่ เอ็นดู อาสงธิ ขึ้นมามั่ง
เพราะ ตะกร้อเนี่ย มันเป็น อุปกรณ์วิเศษ
สามารถ เสก สาริกาเข้าท้อง ได้ 55555













----------------------------------
อิหม่ามี๊ ว่า


แวะมาหั้ยกะลังจาย นู๋บี
ยังงัย อิหม่ามิ๊ ก็แทงข้างนู๋บีอยู่แว้วววว ^^
ไม่อยากบอกว่า เอาอยู่ แต่คิดว่า ยังงัยก็เอาไหว งิงิ

แต่ท่านโอทึ้ง กะโหลกหนา อ่า
ท่าทางจะเจาะยาง ยากส์ 555
อิหม่ามิ๊ ดูโหงวเฮ้ง แร้ววว
ก็ทางใครทางมันดีฝ่า ว่ะค่ะ
เปลืองน้ำหมาก เกิ๊นนนนนน 666
++++++++++++++++++++++++++++++


นู๋บี... ว่า

อิอิ แท้งกิ๋ว นะเจ้าคะที่หม่ามี๊ช่วยจัด ทัพเสริม
เข้ามา แทงกั๊ก เพิ่ม กะลังจาย หั้ยก๊ะ นู๋บี
เย้ ๆๆๆ ชื่นใจจัง ที่ได้ฟังคำมั่นสัญญา

ยังงัย อิหม่ามิ๊ ก็แทงข้างนู๋บีอยู่แว้วววว ^^

อืม....งานนี้ อินู๋บัวป่อง คงไม่ต้องบอกว่า ... เอาอยู่
หรือ คิดว่า ยังงัยก็เอาไหว หรอกคร้าาาา
แหม ๆ ก็ นู่ มิใช่ แม่ดอกบัวเกี๋ยง แม่หญิงงาม
แม่หนึ่งนารีขี่เจ็ทสกี ของ ไอ้ตี๋ มันนี่คร้าาา
ไหนเลยจะหาญกล้า พูดอารายทำนองนั้นออกมา
ขืน พูดว่า เอาอยู่/เอาไหว แตกแร้ว /ให้ช่วยตัวเอง ไปก่อนแระกัน
เด๋วไอ้พวกหัวหมอบางคน มันจะแจ้นไปแจ้งฟาม
ให้คุงตำหนวดมาจับนู๋บี ข้อหาพูดจาลามกอนาจาร อ่ะจิ


เฮ้ออ ไอ้เวรนี่ มันยิ่ง ดับเบิ้ลสแตนดราด อยู่ด้วย
เนี่ยถ้า อิป้าป่อง พูดล่ะจ้องแต่จาหาเรื่อง
แต่ หาก อิเจ้เกี๋ยง พูดมั่งล่ะก็
คงจะ บอก ว่า โอ้โห ปราดเปรี่อง
ช่างเป็นสัมมา เป็นสุดยอดแห่งปัญญาาาา
แมร่ง ลำเอียงคอด ๆ อ่ะซิก ๆ



ด้วยเหตุนี้ นู๋บีก้อคงได้แต่ กระซิบบอก อิหม่ามี๊ เบา ๆ
ว่า เรื่องนี้ มันไม่ใช่เรื่อง ของการ เอาอยู่ หรือ เอาไหว
แต่ มันเป็นเรื่องของการ ...เอาคืน... ตะหากค่ะ หม่ามี๊ขราาาา
ภาษิตจีนกล่าวไว้ว่า บุญคุณต้องทดแทน ฟามแค้นต้องชำระ นิหว่า
เพราะฉะนั้น บัดนี้ ได้เวลา ที่นู๋บีจะใช้นิ้วตรีนเขียนแผ่นดิน แบบศรีปาด
และ บอกให้ทั่วทั้งโลกรู้ว่า ดาบนั้น จะคืนสนองแระคร้าาา
( นู๋บี รอเวลานี้มานานแร้ววววว เหอ ๆ )



ส่วน ไอ้ตี๋มันจา (หัว)แตกแล้ว(กบาลแยก)
หรือ เกิดสภาวะขันไม่ออก
เพราะน้ำหมากพิฆาต ไหม ?
อันนี้ ก็ต้องโปรดติดตามตอนต่อไป
( เพราะขณะนี้ ยังมิได้รับรายงาน เอิ๊ก ๆ )


และถ้า ไอ้พิทบูล มันจะมีจุดแข็ง
คือ กระโหลกหนา เจาะยางยากส์
เราก็หาโอกาส เล่นงาน ที่ จุดอ่อน ของมันจิ๊ค๊ะ
กลยุทธ แอบปิดประตูตีแมว แร้วเหยียบหางมันซะ
จากนั้นเก๊าะ ชักดาบชิ่งหนีเข้ากะลา นี่ นู๋บีถนัดเจ้าค่ะ เหอ...เหอ...



อ้อ อิหม่ามี๊ขราาา ระวังไอ้เจ้าตี๋วิ่งสู้ฟัดกัดไม่ปล่อย ด้วยน้าาา
ไอ้พิทบูลนี่มันชอบแกล้งเนียน
จ้องแต่จะ คอยดิสเครดิต ทำลาย เรทติ้ง ของ นู๋บัวป่อง ฮ่ะ
เนี่ย มันคง อิจฉาที่นู่บีมี แควนขับ แยะกว่ามัน
มันเรยมั่วนิ่ม ทำมาเป็น ตีปีกพั่บ ๆ
แร้ว โก่งคอขันจุ๊ก ๆ ใน สุสานโบราณแห่งนี้
แถมยัง มาทำมึน ถามนู๋บีอีกแหน่ะ ว่า


เจ้จำเพลงรักของเราได้มั้ยจ๊ะ......


"นั้นแน่ะนกเขากู่จุ๊ก จุ๊กกู่ นกมันก็ร้องหาคู่มัน....
.........เห็นนกน้องบอกว่าไม้ พี่ก็ว่าไม้ไปตามวาจา
เห็นปูน้องบอกว่าปลา พี่ก็ว่าปลาไปตามดวงใจ จุ๊กกู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


แหม๊ ? แล้วนี่ถ้า นู๋บี เห็น เถรสมาคม แล้ว บอกว่า เป็น หงส์
เห็น หมัก แล้ว บอกตรง ๆ ว่า อีเป็น หมา( ล่าเนื้อ )
เห็น ลพ.เกษม ก็ว่า เป็น อีแร้ง
เห็น ปูแดง นู๋บี ก็ร้องยี้ ว่า เป็น ของแสลง
แล้ว เห็น บัวเกี๋ยง อ่ะนะ นู๋ก็ ยิ่ง ระแวง ว่าเป็น กงจักร !



อิหม่ามี๊ขราาาาา ลองทายซิ ว่า ไอ้ตี๋ดีแต่ปาก นี่
มันก็จะว่าไงว่าตามกันก๊ะ นู๋บี ไหมเจ้าคะ
เหอะ ๆ นี่ นู๋บี ยังสังหรณ์ใจ ตะหงิด ๆ อยู่เรย ว่ะ
ว่า ถ้าหาก แม่ดอกบัวเกี๋ยง กับ อิเจ้บัวป่อง
จำต้องประสบอุบัติเหตุตกจากเจทสกี พร้อม ๆ กัน
ไอ้ตี๋มันจะกระเหี้ยนกระหือรือ ยื่นมือ ไปช่วย ใครก่อน...
เอ ? ไม่สิ ต้อง ถามว่า นู๋บีจะโดนไอ้ตี๋ตอแหล๋
มันเอาบื๊กแบ๊คทุบจนหัวแบะ แบบอาเฮียสอ ไหมเนี่ย ?




อพิโถเอ๋ยยยยย ไอ้ตี๋สัญญาวิปลาส เอ๊ยยยยยยย
เฮ้อออ พวกผู้ชายนี่มันมักจะ ฟามจำสั้นแต่ สันหลังยาว จังเรยเน๊าะอิหม่ามี๊
เนี่ย กลับเข้าไปขุดคุ้ยในลิ้นชักฟามทรงจำ ยังไง
นู๋บีก็ ไม่เค๊ย ไม่เคยได้ยินมันมา โก่งคอร้องเพลงนี้
แร้ว ขันคู ร้องจุ๊ก ๆ หั้ยนู๋บีฟังเรยฮ่ะ




แล้วที่ผ่านมานะ เวลาเสวนากัน ตะละที
นู๋บี หรือก็ อุส่าลงทุนแก้ผ้าล่อนจ้อน
ไปเต้นจ้ำบ๊ะอ่อยมันแทบตาย
แต่ ยั่วยวนไง๊ มันก็ไม่ยักจะเคลิ้มมาร้องจุ๊ก ๆ หั้ยฟังเลยว่ะ
เนี่ย เห็นโก่งคอร้องจุ๊ก ๆ ทีไร
มันก็ไพล่ไปร้องหั้ย อีนู๋หน่อไม้ฯ ฟังทู๊กที
เฮ้อออ เจื๋อกมาทำรุ่มร่าม ข้ามหน้าข้ามตา กันงี้
เห็นแร้ว อีสาว So Hot อย่างนู๋บี ลู้สึก เสียเซ๊ล์ฟ พิลึก



แหม ? นี่ถ้ามัน ไม่โดน อินู๋หน่อไม้ เขี่ยทิ้ง
เห็นทีคงจะไม่ซมซานมาทำปากหวาน จ๊ะจ๋า แถวบล็อกนี้ หร็อกมั้ง เหอะ ๆ
อ้อ และเท่าที่จำได้ นอกจากมันจะไม่เคยขันคูจุ๊ก ๆให้นู๋บีฟังแระ
มันยังทำดัดจริตดีดดิ้น ใส่นู๋บีด้วยอ่า
เนี่ย พอนู๋บี ออดอ้อน ขอเข้าไปอยู่ ในเล้า เอ๊ย ในหัวใจ มันบ้าง
มั๊นก็ทะลึ่ง เล่นตัว ขุดขี้ปากยัยทึนทึกขึ้นคานข้างบ้านมาเตือน
ว่า ที่ใดมีร้ากกก ที่นั่นมีทุ๊กกกกกกกกกข์
แถมยังเอาหยิบยกคำพูดของตาเฒ่า
(บ้านถัดไปจากบ้านยัยทึนทึกขึ้นคาน ) มากล่าว


"ไอ้หนุ่มเอ้ย ในหัวใจลุงไม่มีเรื่องพรรณนั้นแล้วละ
ลุงมีแต่ธรรมะเพียงอย่างเดียว แค๊กๆๆเหนื่อย"



แหม ๆ ฟังแร้ว ไอ้เราก็ยังแอบนึกชมในใจเรย
ว่า เฮ้ย ไอ้หมอนี่มันช่าง เป็นผู้ชายที่หนักแน่น
มีจุดยืน ไม่โลเล แลดู ธรร,โม๊ะ ธรรมโม
และ เป็นสุภาพบุรุษ ม่ายขี้หลี ดีจังเรย วุ้ย
ทว่า เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก
สุดท้าย ไอ้เจ้า ไม้หลักปักขี้เลน นี่
มันก็แพลมหางเปิดเผยธาตุแท้
หั้ยได้พวกเราได้ยลโฉมแร้วง่ะ
ว่าที่ผ่านมา นู๋บีคิดผิดมาตลอดเรย อ่ะซิก ๆ




แต่ก็อย่างที่เคยบอกนั่นแหล่ะนะ อิหม่ามี๊
ไงซะนู๋บีก็เข้าใจไอ้ตี๋นี่เสมอน้าาาาาา
สงสัย ที่มันมาบ้าจี้ โก่งคอ ร้องจุ๊ก ๆ ก๊ะนู๋บีงี้
คงจะเป็นเพราะ มันหลงคารมไปสะเดาะเคราะห์
กับเเม่นักสแกนกรรม ว่ะ
พออีเจ้าแม่ พามันไประลึกชาติ
แล้วแพล่มเป่าหู ไอ้ตี๋ว่า


นู๋บีก๊ะไอ้ตี๋ เคยมีหนี้เวรหนี้กรรมในเรื่องความรัก
จะต้องชดใช้กันไปอีกหลายร้อยชาติ
แต่เจ้าแม่เห็นแบบชัดๆอยู่ชาติหนึ่ง
แม่นางป่อง คือ เล้งยี้ ส่วนมันคือ ก้วยยี้
ที่พลัดพรากจากกันมานานถึง 16 ชาติ
จนเป็นเหตุหั้ย เพลงกระบี่คู่ประสานใจ นั้น ขาด ผู้สืบทอดฯลฯ


เฮ้ออออ ไอ้ตี๋ มันฟัง อีเจ้าแม่พล่ามฉอด ๆ
แล้วเรยเกิดอาการหูหนาตาบอด ธาตุไฟเข้าแทรก
แยกไม่ออกว่า อะไร คือ จริง สิ่งใด คือ เท็จ
เลยทะลึ่ง ละเมอเพ้อเป็นตุเป็นตะ เชื่อเบ็ดเสร็จ
โดยไม่ได้ ใช้ โยนิโสฯ หาเหตุหาผล ล่ะมั่งเล๊ยยย
โถ ๆๆๆ เด็กวัยรุ่นก็งี้แหล่ะ คร้าาาาา
ชอบตามปลื้มตามกรี๊ดพวกดารา
เห็นสาวคนไหนแจ่ม ๆ เข้าหน่อย ก็หลงไหลคลั่งไคล้


เด๋ว ก็ร้องจุ๊ก ๆ ก๊ะคนโน้นที คนนี้ที
เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้วันละสิบหน
น้ำลายพูชาย อ่ะ มันเชื่อถือม่ะได้หรอกฮ่ะ อิหม่ามี๊ก็ลู้นิ



ปีก่อนนู้น มันมองว่า เราเป็น เซียนยี้
พอมา ปีนี้ ก็มาทึกทักเหมาว่า เราเป็น เล้งยี้
แต่ถ้า ปีหน้า มาถึง ไอ้หมอนี่ มันอาจจะอื้ออึงนินทา
หาว่าเราเป็น นางมารลี้ม่กโช้ว ก็ได้ว่ะ



แหม? นี่ถ้ามันรู้ ว่า แท้จริงแร้ว
ชาติก่อนนู้น นู๋บี เป็น อึ้งย้ง ผู้สำเร็จเคล็ดวิชา ไม้ตีสุนัข
และ ชอบไล่ตีหัวลูกหมาพิทบูล เป็นพิเศษ
(ส่วน มันก็คือ จิวแป๊ะทง กลับชาติมาเกิด)
สงสัยมันคจะเสียอกเสียใจจนเตลิดเปิดเปิง
เข้ารกเข้าพง ไปเรยมั้งเนี้ย อิอิ




เฮ้ออ เนี่ยหม่ามี๊ รู้ไหม ?
ตอนเห็นไอ้ตี๋แก่แดดนี่
มันมาร้องจุ๊ก ๆ ให้ฟังแร้ว
ขำก้ากแทบตกเก้าอี้เรยอ่า
นี่ก็ไม่ลู้จะ เลือกด่า มัน
เป็นภาษาสุราด หรือ ภาษาไหหลำ ดี



แมร่ง พล่ามเพลงร้ากก
ให้อิสาวคนไหนฟังกี่ครั้ง ๆ
มั๊นก็ยัง ขันคูซ้ำซาก
ม่ายรู้จักเอา โยนิโสฯ มาช่วย ครีเอท
อัพเดต เนื้อร้องและทำนอง ซะมั้งเรย
( สมควรแล้วที่จะโดนอืนู๋หน่อไม้ มันก่นด่า ฮา ๆ )
ยี้ มัวโก่งคอร้องแต่เพลงอะไรก็ม่ายรุ เชยโคตร ๆ
ฟังแร้วเดาอายุไอ้ตี๋มันได้เรยนะเนี่ย 555555




อ้อ ถ้าหม่ามี๊ ฟังมันร้องจุ๊ก ๆ แล้ว เลี่ยนจนอยากอ้วก
ก็ แวะมาร้องคาราโอเกะ เพลงนี้ ก๊ะนู๋บี แก้เลี่ยนบ้างก้อได้น้าาาา

//www.youtube.com/watch?v=2QUcvL_hx-g

อิหม่ามี๊ ร้องส่วนของ น้องกี้ ไปก็แระกัล
ส่วนนู๋บี จะขอ ร้องส่วนของ เจ้ อุ๊ อ่า
เพราะฟังอีร้องเพลงนี้ แร้วโดนอย่างแรงงงงอิอิ
อะโหยยยย ปลื้ม อิเจ้อุ๊ มว๊ากกกกกก

.

อ้อ และที่อยากจะเตือน อีกอย่างก็คือ
อิหม่ามี๊ อย่าไปเชื่อ น้ำลายไอ้ตี๋นี่นะคร้าาา
เนี่ย นอกจากมันจา ขี้ตื่น ขี้ตู่ แอนด์ขี้หลงขี้ลืมแล้ว
มันยังชอบคุยโว ขี้โอ่ ขี้โม้ ด้วยอ่ะ


หนอยทำมาเป็น มาปาหินข้างทาง
ถาม หม่ามี๊ ออกมาด้ายยย ว่า


ลองทายซิ ถ้าผ่าหัวใจอิเจ้ป่อง ออกมา
ลื้อว่าจะเจอใครนั่งอยู่กลางใจอีเจ้ป่อง
บอกให้ ไม่ใช่ โกตั๊บแป๊ะลิ้มหรอกเว้ย แต่มันเป็นอั้ว
ใช่มั้ยอิเจ้นู๋บีจ๋า เจ้อย่าหูเบาไปเชื่อคนอื่นนะ



เฮ้อออออ จิง ๆ ตอนแรก นู๋บีก็ว่า
จาปล่อยให้มัน มี มิจฉาทิฐิ
เข้าใจผิด ๆ แบบนี้ ต่อไปเรื่อย ๆอ่ะนะ
เพราะอย่างน้อย การมีพูชายหน้ามืด
มาคอยขันคูจุ๊ก ๆ ให้ฟังในบล็อก งี้
มันก็ครึ้มอกครึ้มใจ และ กระชุ่มกระชวยดี
แถมมันเป็นการช่วย การันตี
ฟามแจ่มเจรียง ของ นู๋บี อ่า อิอิ



อีกอย่าง เผื่อว่า สบโอกาสเหมาะ ๆ
นู๋บีจะได้ ร้อยก้น มันไว้ใช้งานด้วยง่ะ งิงิ
นี่ครึ้ม ๆ ยังว่า จะหอบเอาเรื่องไอ้ตี๋นี่
ส่งเมล์ไปอวดคุณชายธาตรีสามีเก่าที่เคารพของนู๋บี เรยฮ่ะ
เผื่อทั่นอ๊าดอีจาหึงแร้วเกิดลมพัดหวน
หันมาจุดถ่านไฟเก่าพึ่บพรั่บก๊ะนู๋บีมั่ง หุ...หุ...



แต่ในเมื่อ นู๋บีรู้แล้วว่า ณ สุสานโบราณอันรโหฐานแห่งนี้
นู๋บีมิได้ นั่งคุยก๊ะมันเพียง ฉองต่อฉอง
ทว่า ยังมี อิหม่ามี๊ มานั่งบนภู
แอบดูด้วยฟามเป็นห่วง อยู่ด้วย ....
นู๋บีคนสวย ก็คงต้อง ตีแผ่ฟามจิง ให้โลกรับรู้ เสียที
เพื่อ ป้องกัน ฟามเข้าใจผิด
และ เพื่อฟามมั่นคงในตำแหน่ง ลูกไป๊ป๋าโจ อิอิ



อืม... อิหม่ามี๊เจ้าขราาาาาาาาา
ไอ้เรื่องที่ ไอ้ตี๋ มันโม้มาทั้งหมดนี่ มัน บ่ ใช่ นะเจ้าคะ
หม่ามี๊อย่าได้หูเบาเผลอไปหลงเชื่อคารี้คารมมันเชียวน้าาาาาาาาาาาา
ไอ้เทคนิค ลับลวงพราง แกล้งทำเป็นตะล่อมถาม
แร้วแอบ ล้ำเส้น เข้ามาตลบหลัง
จู่โจมทันทีแบบไม่ให้รู้ตัวและหัวใจเนี่ย
มันเป็นท่าไม้ตายของไอ้พวกหัวหมอจ้อความ อ่ะค่ะ
เนี่ย ไอ้ตี๋ มันได้ยินกิตติศัพท์
ฟามหล่อแบบเกาหลี ของ ฮาร์ทจัง
แร้ว มันคง อิจฉานู๋บีมั้ง ที่ได้เป็นลูกไป๊ ป๋าโจ


มันเรยแกล้งเนียนเข้ามาแทรกกลางระหว่างแม่ปั๋วก๊ะลูกไป๊
พยาม ใส่ไคล้ ต่าง ๆ นานา
เพื่อแย่ง ตำแหน่ง ลูก'ไป๊ป๋าโจ ไปจากนู๋บี ง่ะ อะซิก ๆ
นู๋บีขอนั่งยัน ยืนยัน นอนยัน
และ ปฏิญาณตนต่อ หน้า อิหม่ามี๊ ไว้ ณ ที่นี้เรยว่า
ถ้าผ่าหัวใจดวงน้อย ๆ ของ อินู๋บัวป่อง ออกมา
ทั้ง 4 ห้องหัวใจ นั้น ก็มีแต่ ฮาร์ทจัง คนเดวววววววววววว




ดังนั้น ป๊ะป๋าโจ ซาบายใจได้อ่ะ ว่ายัง ไง ศรีสะใภ้คนนี้
ก็จะไป ยกน้ำชา มา คาราวะ ป๊ะป๋า แน่นอน
( ถ้า อิน้องฮาร์ทมันไม่ทะลึ่งปันใจไปให้สาว ๆ ที่ไหน ซะก่อนอ่ะนะ อิอิ )
อ้อ แร้วที่ อิหม่ามี๊ เห็น นู๋บี เข้ามาก้อร่อก้อติก
ก๊ะ ไอ้เจ้าลูกหมาพิทบูล เนี่ย
นู๋บีก็ม่ะได้พิสวาท อารายมันนักหนา หรอกค้าาาา




แหม ๆ ก็ ลิ้มเซียนยี้ สอนนู๋บีไว้นิคร้าาาา
ว่า ถ้าจะหลอกใช้ผู้ชายคนไหน
เราต้องแกล้งทำเป็นห่วงเป็นใย
แววตามีความเอื้ออาทร กังวล สนใจ เป็นห่วง
หากต้องการให้ใครกังวลท่าน ท่านต้องกังวลมันก่อน
นู๋บีเก๊าะเรยต้องฝืนใจ ทำตามคำแนะนำของอีนังนี่ จิค๊ะ


แหม ๆ อิหม่ามี๊ ก็ลู้ ว่า
นู๋บีชอบกอบโกย และสูบความรู้
จากไอ้พวกพูชายเจ้าเล่ห์เพทุบาย ทุกคนนิคร้าาา


สมัยคุยกับเด็กเศษสาด
นู๋บียังเล่นบทครูพักลักจำก๊ะมัน
จน ได้เรียนรู้ เรื่อง จุดที่ดีมานด์ ของ หัวใจ
ตัดกับซัพพลายของฝ่ายตรงข้าม
ตลอดจน เทคนิคการเล่านิทานหลอกเด็ก+วิธีหลีพูญิ๋ง เรยนิ



พอตอนคุยกับเด็กปัดยา
นู๋บีก็ได้ เรียนรู้ ถึงจุดมุ่งหมายของการเรียนปรัชญา
กับ เคล็ดวิชา มุดรูดูกล่อง เอ๊ย วิชามองหาฟามว่างเปล่า ในฟามว่างเปล่า



ส่วนตอนคุยกับไอ้เด็กมัณฑณศิลป์
นู๋บีก็ได้ เรียนรู้ หัวใจของการดีไซน์
และ เทคนิค แอ๊บอาร์ท ยังไง ให้มันได้สาระ



ขนาด คุยกับเด็กเภสัชด้วยกัน
นู๋บี ยังไปล้วงตับ จนได้ความรู้เรื่อง
คลินิกทำแท้งเถื่อน ที่แบ่งเปอร์เซนต์หั้ยร้านยา เล๊ยยย



ดังนั้น พอมีโอกาสได้คุยกับไอ้พวกหัวหมอจ้อความ
นู๋บีก็ต้องกอบโกยเอาฟามรู้เรื่องกฏหมายจากมัน จิ๊คะ
เผื่อว่าวันหลัง นู๋บีจาได้ เอาข้อมูลที่ลักจำมาได้
ไป เขียน นิยายส่งชิงโนเบล ไพร๊ซ์ ไงเจ้าคะ




อืม....พูดก็พูดเหอะนะ เสวนาธรรม พล่ามกับไอ้หมอนี่
แล้ว หัวมันแล่น ลื่นปื้ด ๆ แตกประเด็นทางความคิด
และ ตกผลึกทางธรรม ได้ค่อนข้างจะเร็ว ดีอ่ะ
อารมณ์มันคงเหมือน เวลามีคู่เต้นที่เข้าขากัน
มาช่วยเป็นคู่ซ้อมเต้นแทงโก้ ให้ล่ะมั้ง อิอิ


ไม่งั้น ก็ คงลู้สึกประมาณเดียวกับที่
อิหลานมดตะนอยต่อยไม่เจ็บ ของนู๋บี
เคย เอื้อนเอ่ย วจี ไว้ที่ สมาคมสูงกินลม แบ่บนี้ ล่ะมั้ง


ผมอ่านศีลห้าในฮาเร็มอยู่ นะเนี่ยยยยยยยยยยย
มีคนมาชวนเค้าไปวิ่งเล่นแย้วววววว องค์ลงเลยตรู
เคยมะ เวลาคุยกะใครแล้วอยู่ดี ๆ เหมือนกลายเป็นเด็ก
แล้วชวนวิ่งเล่นวิ่งเล่นตามกระทู้
ไล่จับตามเว็บ วิ่งเล่นในเอมเอสเอ็น


คุยกับ คน ๆ นั้นแล้วเราทั้งสอง
ทั้งสาม ทั้งสี่ ทั้งฝูง กลายเป็นเด็ก
อาการคุยแบบเปิดกว้าง ทะลุทะทะลวงดุจห้วงฟ้า นภากาศ
ตรรกะ และจินตนาการเป็นหนึ่งเดียวกัน


เหมือนกุมารที่เจ้าแม่กวนอิมอุ้มก็มิปาน
ไอ้พวกนี้นี้แหละซนชิบ พอเจอหน้ากันในเว็บ
เหมือนจำกันได้เฉย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ผมอ่านของ ป้าบัวผ่อง บ้องแบ๊วววว ไป น่ะ
อารมณ์ซนกำเริบ อยากวิ่งเล่นด้วย
อารมณ์ผม อยากวิ่งเล่นน่ะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แก้ผ้าวิ่งไล่เตะ เลยนะ

โหยยยยยยยยยยย อย่าถือสา อารมณ์แปลก ๆ


บางคน นะ ผมอ่านไป อยากแกล้งเลย ล่ะ
หมั่นเขี้ยววววว แง่ม ๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากรู้จัก ขอจั๊กหน่อยเหอะ
เคยมาแย้ววววววว ที่แกล้งไป เพราะอยากรู้จัก
แกล้งแรงไป ขออภัยด้วยยย นะจ๊ะ


อิอิ อิหลานชายคนโปรด มันบรรยายได้เห็นภาพ
ตรงใปเป๊ะเยยย เรย ก๊อปปี้มา แปะ อ่ะ
( ชักเริ่มขี้เกียจเขียนเอง 5555 )




เฮ้ออออ แต่ถ้า มาสนทนากระหนุงกระหนิง ก๊ะ ไอ้ตี๋นี่
แร้ว ตำแหน่งลูกไป๊ ของป๋าโจต้องสั่นคลอน
นู๋บีก็คงต้อง ออกแถลงการณ์แก้ต่างหั้ยตัวเองซะแระ
ว่า ไอ้ตี๋นี่ มันก็แค่ทางผ่าน ให้นู๋บีได้ฝึกปรือฝีปาก
ฝึกทักษะในการใช้ภาษา และ เป็นสนามอารมณ์
เอาไว้ซ้อมมือ เวลาปฏิบัติธรรม เท่านั้นเองอ่ะค่ะ หม่ามี๊ขรา
แหม ?ก็นู๋บีโลภมาก อยากจะเอาทั้งเงิน จะเอาทั้งกล่อง นิคร้าาาา
แระตอนนี้ นู๋บีก็ได้ทำในสิ่งที่ต้องการมาทั้งหมดแระ
ดังนั้น ตอนนี้ ไอ้ตี๋ นี่ มันก็หมด ประโยชน์กับนู๋บีแร้วอ่า อิอิ


แบ่บว่า ฟามนิยมชมชอบในฐานะ ปู-ชะนี-ยะ-บุคคล
ก๊ะ ตำแหน่ง อิเจ้สุดที่ร้ากกกกกกก
ที่มันให้เกียรติ เอามากองไว้แทบเท้านู๋บี นี่มัน...เด็กๆ ง่ะ
อย่างนู๋บีมันต้อง โนเบลไพรซ์ สาขาวรรณกรรม เท่านั้น ถึงจะคู่ควร
ดังนั้น บัดนี้ถึงเวลาแร้ว ที่นู๋บีจะเฉดหัวมันออกไปจากไส้ติ่ง
ส่วน นู๋บีก็จะได้ชิ่งกลับเข้ากะลา ไปรจนา มหากาพย์ธรรโมะ
เพื่อส่งเข้าชิงโนเบล หาเงิน สิบล้านโคร์น
มาเป็นสินสอดขอ ฮาร์ทจัง เสียที หุหุ




อิหม่ามี๊ขราาา นู่บีขอย้ำอีกครั้ง ว่า
ไอ้ตี๋นี่ มันไม่ได้อยู่ในสายตานู๋บีเลย
แต่ที่นู๋บีให้ฟามสนิทสนม เป็นห่วงเป็นใย
ไปโพสคุยกระหนุงกระหนิง กะมัน
จนถูกไอ้ตี๋มัน ทึกทักเอา ว่า นู๋บี หน้ามืด
ให้มันเข้ามานั่งเอ้เต้อยู่กลางหัวใจเนี่ย
ก็เพราะว่า นู๋บีแค่ กะจะใช้มันเป็นบันไดเหยียบ !
แบ่บเดวกับที่มันทำ ก๊ะ เฮียหยามนั่นแหล่ะ
( อิอิ สงสัย เวรกรรมจะมีจริงว่ะ 5555 )




เนี่ย ถ้า เทียบมันกะ ไอ้เสือจำศีล ในลานธรรม
หรือ บรรดาหนุ่ม ๆ ที่ นู๋บีเคยเมล์ไปอ่อยอี๋เอี๋ยง ด้วย
พวกนั้น ดูดีมีภาษีและปากหวานกว่ามันตั้งเยอะ
นู๋บียังเชิดใส่ได้เยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เออ แต่ถ้าลูกชายไอ้ตี๋มันหน้าตาดี
นี่ค่อยน่าปะเหลาะขอไปเป็นลูก'ไป๊ มันหน่อย แผล่บ ๆ
อ๊ะ ๆ อิหม่ามี๊ อย่ามาหึงแทนฮาร์ทจัง แล้วค่อนขอดนู๋บีน้าาา
แหม ๆ นู๋บีก็ต้องหาตัวสำรองไว้กันเหนียว
แบ่บทีมฟุตบอลมั่งสิเจ้าคะ อิหม่ามี๊
( เผื่อ อิน้องฮาร์ทมันแร่ดหนีตามหญิงอื่น
นู๋บีจะได้ไม่หัวใจสลายจนเจริญสติปัฏฐานมิได้ หุหุ )



อะซิก ๆ ก็ ไอ้โซ๊ยตี๋ มันทะลึ่ง หน้ามืด หลงมาเข้าทางนู๋บี ทำไมล่ะ
นู๋บีก็เรย จับมันมาเป็น หนูทดลอง ยาเสน่ห์ ตำรับใหม่ ของนู๋บี จิค๊ะ
ว่า ถ้าใช้แร้ว นู๋บีจะ หว่านเสน่ห์ อ่อยหนุ่ม ๆ ได้ผล แร้ว สวยแจ่ม
เหมือน ธิดาพญามารตอนออกมาร่ายรำ ยั่วยวนพระพุทธเจ้าไหม อ่ะ แหะ ๆ




แต่ ไม่คิดเรยว่า มันจะทะลึ่ง
มา ล้วงคองูเห่า เอ๊ย มาโก่งคอขันจุ๊ก ๆ จิง ๆ ง่ะ
ฟังแล้ว เล่นเอา หัวใจมันสั่น
พลันต้องรีบบริกรมคาถา ร้องคาราโอเกะ ตอบมันไป ว่า


มธุวา มญญตี พาโลยาว ปาปํ น ปจจติ
ยทา จ ปจจติ ปาปํอถ (พาโล) ทุกขํ นิคจฉติ.



เฮ้อออ ช่างน่าเสียดาย นัก
ที่นู๋บี ไม่มี น้ำผึ้ง จักหั้ยไอ้โซ๊ยตี๋ เป็นของกำนัล
ที่มัน อุส่า ให้เกลียด มาร้อง จุ๊ก ๆ ให้ฟัง
ลูกไป๊ ของ อิหม่ามี๊ ก็เรยต้องคว้ากระป๋องยาเบื่อหมา
มาไล่แจกให้มัน เอาไปขบเคี้ยว แทนอ่ะ เหอ....เหอ....




และ ถ้ามันยังทะลึ่ง มาทำเจ้าชู้ไก่แจ้
ร้องแหย่ จุ๊กกู่ จุ๊กกรู ก๊ะ นู๋บี อีกน้าาาาาา
นู๋บี สาบานว่า จะสำเร็จโทษไอ้พิทบูล ตัวนี้
ด้วย เคล็ดไม้ตีสุนัข แห่งพรรคกระยาจก อ่ะ
หม่ามี๊ว่า ถ้าทำงี้แร้ว ศีลข้อ 1 ของนู๋บีจะถลอกไหมเคอะ ?



เฮ้อออ หรือ จะหั้ย นู๋บี ไปอาราธนา ท่านอุบลวรรณาเถรี
มาเทศนา ให้มันฟังดีว้าาาา มันจะได้เห็น ดวงตาธรรม เสียที
เอ ? แต่จิง ๆ แล้ว เรื่องนี้ อินู๋หน่อไม้ มันก็เคยทำ ไปแร้วนิหว่า
ไอ้ลูกหมาพิทบูล มันก็ยังไม่สำเหนียก เล๊ยยยย
สงสัยมันจะกระโหลกหนาปัญญานิ่ม
และ เจาะยางยากส์แบ่บที่ อิหม่ามี๊ บอกจิง ๆ แฮะ อิอิ



เฮ้อออ งั้น สงสัย นู๋บี คงต้องใช้ไม้ตายส่ง หนังสือเล่มนี้




ไปให้มันอ่านเล่น แล้ว ชวนมัน
เข้าคอร์สปลงอสุภะ เป็นเพื่อนป๊ะป๋าโจ ดีกว่าแฮะ
เผื่อมันจะซาบซึ้งถึง สัจธรรมแห่งชีวิต
เฉกเช่นเดียวกับ พระเรวตะ ซะมั่ง หุหุ


แต่ถ้าหาก ไอ้ตี๋มันอ่านหนังสือเล่มนี้ แล้ว ยังตีโจทย์ไม่แตก
นู๋บี ก็คงต้องบากหน้า ไป อาราธนาพระศรีศากยมุนี
ว่าเอื้อนเอ่ยวจี ชี้ทางสว่าง หั้ยมัน แทน แล้วล่ะมั้ง
มันจะได้เลิก ตามมาร้องจุ๊ก ๆ
จนทำหั้ย คุงแม่ปั๋ว ก๊ะ ทุก ๆ คน เข้าใจผิด เสียที
( เก้าอี้ ลูกไป๊ป๋าโจ ของนู๋บี จะได้ ธำรงอยู่
อย่างมั่นคง ปลอดภัย ไงเจ้าคะ หุหุ )


.

#########################
#########################
ดูกรโมฆบุรุษ ธรรมอันเราแสดงแล้วโดยอเนกปริยาย
เพื่อคลายความกำหนัด ไม่ใช่เพื่อมีความกำหนัด
เพื่อความพราก ไม่ใช่เพื่อความประกอบ
เพื่อความไม่ถือมั่น ไม่ใช่เพื่อมีความถือมั่นมิใช่หรือ?

เมื่อธรรมชื่อนั้นอันเราแสดงแล้ว เพื่อคลายความกำหนัด
เธอยังจักคิดเพื่อมีความกำหนัด
เราแสดงเพื่อความพราก
เธอยังจักคิดเพื่อความประกอบ
เราแสดงเพื่อความไม่ถือมั่น
เธอยังจักคิดเพื่อมีความถือมั่น.


ดูกรโมฆบุรุษ ธรรมอันเราแสดงแล้วโดยอเนกปริยาย
เพื่อเป็นที่สำรอกแห่งราคะ
เพื่อเป็นที่สร่างแห่งความเมา
เพื่อเป็นที่ดับสูญแห่งความกระหาย
เพื่อเป็นที่หลุดถอนแห่งอาลัย
เพื่อเป็นที่เข้าไปตัดแห่งวัฏฏะ
เพื่อเป็นที่สิ้นแห่งตัณหา
เพื่อเป็นที่สำรอกแห่งตัณหา
เพื่อเป็นที่ดับแห่งตัณหา
เพื่อออกไปจากตัณหาชื่อวานะ มิใช่หรือ?


ดูกรโมฆบุรุษ การละกาม
การกำหนดรู้ความหมายในกาม
การกำจัดความระหายในกาม
การเพิกถอนความตรึกอันเกี่ยวด้วยกาม
การระงับความกลัดกลุ้มเพราะกาม
เราบอกไว้แล้วโดยอเนกปริยาย มิใช่หรือ?



ดูกรโมฆบุรุษ องค์กำเนิดอันเธอสอดเข้าในปากอสรพิษที่มีพิษร้ายยังดีกว่า
อันองค์กำเนิดที่เธอสอดเข้าในองค์กำเนิดของมาตุคามไม่ดีเลย
องค์กำเนิดอันเธอสอดเข้าในปากงูเห่ายังดีกว่า
อันองค์กำเนิดที่เธอสอดเข้าในองค์กำเนิดของมาตุคามไม่ดีเลย
องค์กำเนิดอันเธอสอดเข้าในหลุมถ่านที่ไฟติดลุกโชนยังดีกว่า
อันองค์กำเนิดที่เธอสอดเข้าในองค์กำเนิดของมาตุคามไม่ดีเลย.


ข้อที่เราว่าดีนั้น เพราะเหตุไร?


เพราะบุคคลผู้สอดองค์กำเนิดเข้าในปากอสรพิษเป็นต้นนั้น
พึงถึงความตาย หรือความทุกข์เพียงแค่ตาย ซึ่งมีการกระทำนั้นเป็นเหตุ
และเพราะการกระทำนั้นเป็นปัจจัย เบื้องหน้า
แต่แตกกายตายไป ไม่พึงเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก
ส่วนบุคคลผู้ทำการสอดองค์กำเนิดเข้าในองค์กำเนิดของมาตุคามนั้น
เบื้องหน้าแต่แตกกายตายไป
พึงเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาตนรก ซึ่งมีการกระทำนี้เป็นเหตุ.


#########################
#########################


.

ปล.

นี่แหน่ะ ไอ้เจ้านกเขาคู จุกกู่จุกกรู๊
ลื้อก็อย่าทะลึ่งมาทำเป็นแง้ว ๆ
บ่นน้อยอกน้อยใจ อิเจ้นะเว้ย
ที่ อิเจ้แจก ยาเบื่อหมา ให้ลื้อ กินเล่น
แทน น้ำผึ้ง แลน้ำตาลกรวด น่ะ เอิ๊ก ๆ

แหม ๆ อิเจ้ เปล่าตาถั่ว ชอบมองอะไรมั่วซั่ว
แร้ว ทึกทัก เหมาเอาว่า ลื้อมัน เป็น ชายหื่นหมื่นกาม
(เหมือน ที่อินู๋ฮา ฯ มันด่าเอาปาว ๆ ) น้าาาาาาา
อพิโถ โถๆ นักปฏิบัติชั้นหัวกะทิตัวพ่อ อย่างลื้อน่ะ
จะเป็น อันธพาลระดับลูกกระจ๊อก กระจอก ๆ
อย่างเจ้า นันทมาณพ ได้ยังไงกันล่ะจ้ะ


อิเจ้ขอเอาหัวเป็นประกัน และ การันตี ว่า
ไอ้ตี๋โฮฯ มัน ม่ะช่าย พาโลผู้ฉิบหาย จิง ๆ นะจ๊ะ ทุกทั่น
แต่ว่า ไอ้เวรนี่ มันเป็นเฉกเช่น พญามารเจ้าเล่ห์
ที่แปลงร่างมาเตร็ดเตร่ เพื่อล่อลวงพระเขมาเถรี ว่ะ เอิ๊ก ๆ


แมร่ง ! ทำเป็นเล่นไปนะมรึง ไอ้โซ๊ยตี๋
ถ้า สาวสคราญผู้ไร้เดียงสา อย่างเจ้ป่อง
เกิดใจแตก เลือดกำเดากระฉูด แล้วเคลิบเคลิ้มไหลหลง
ไปตามเสียง จุ๊ก ๆ ของลื้อขึ้นมา จนเจริญสติปัฏฐานมิได้
เด๋วลื้อ ก็อาจจะกลายเป็น มารผู้บาปหนา
แบบที่ถูกจารึกในพระไตรปิฎก ไปเลยนะเว้ย 555



ลื้ออย่าได้ทะลึ่ง มาทำตัวเป็น คนชอบอ่อย
แล้ว หว่านเสน่ห์เรื่อยเปื่อย แบ่บ อิเจ้ เด่ะ (ภูมิกึ๋นมันผิดกันว้อย)
ไอ้เรื่องอ่อยแบ่บไร้สาระพวกนี้
มันเป็นปกติวิสัย ของ สตรีเพศ ก็จริงอยู่
แต่ถ้า ผู้ชายจะมาทำเลียนแบบ นี่... มันไม่งามนะยะ
ดังนั้น ลื้อจึงควรวาง อิเจ้ป่อง ไว้ในที่อัน ควรอยู่
วางไว้ใน ตำแหน่งของ ปู ชะนี ยะ บุคคล ผู้สูงจนสุดสอย
ที่ลื้อต้องคอย เซ่นไหว้บูชา ไปตราบชั่วลูกชั่วหลาน
ไม่ใช่ มาทำไก่กา หยอดคำหวาน เจ้จ๊ะ เจ๋าจ๋า
แล้ว ขันจุ๊กกู่ จุ๊กกรู ๆ ให้ตรูฟังโว้ย



และ ถ้าลื้อ เข้ามาแอบดู
ในสุสานโบราณแห่งนี้แล้ว
ก็นับว่า เรายังมีกรรมต่อกัน
ขอลื้อจง แหกเนตรดูข้อความ
ที่ อิเจ้จะโพสไว้ ให้อ่าน
ณ บรรทัดข้างล่างนี้ด้วยนะจ๊ะ ไอ้โซ๊ยตี๋
ลื้อ จะได้ ทะลุธรรม ซะที



ดูกร ในฐานะที่ ความสาว ความขาว ความสวย และ ความแจ่ม แห่งข้าฯ
มันเท่ห์ ซะจนไปกระแทกตา แล้วเป็นเหตุหั้ย ท่านอดใจไม่ไหว
ต้องหน้ามืดมาโก่งคอร้อง จุ๊ก ๆ ถึงในสุสานโบราณแห่งนี้
ข้าฯ ก็คงต้อง ยืดอกแสดงความรับผิดชอบต่อท่าน
ด้วยการ เล่นบท อึ้งย้ง สอน เจ้าจิวแป๊ะทง เขย่าเต๋า
เพื่อ ให้ทั่นเอาไปใช้ปลงอาบัติ อีกจั๊กดอกส์ สองดอกส์ นะจ๊ะ ทูนหัว


อืม...จงจำไว้น้าาาาา
พ่อเฒ่าทารกที่ร้ากกกกก


สามสิ่งในโลก
ที่ บุรุษ จักต้อง พึงระวัง

อำนาจ อิสตรี
อำนาจ อสรพิษ
และ อำนาจแห่งอารมณ์


ชะตากรรม ของพระสุทินน์ กลันทบุตร นั้นเป็นไฉน
และ ใครกันหนอ ที่ สามารถ ตัดวงปฏิจฯ
หลุดจากห้วงทุกข์แห่งชีวิต ได้สำมะเร็จก่อนกัน
พีชกะ , พีชกะมาตา หรือว่า พีชกะปิตา ?
ลื้อจะเลือกเดินตามรอยเท้าใคร ก็ตามใจลื้อเถิดหนา



เฮ้อออ ลื้ออาจจะเลี่ยงบาลี
แล้ว เถียงแบบเดิม ๆ บอกว่า
เจ้ หยิบ พุทธวจนะ มาใช้ ผิดคน ผิดที่ ผิดทาง

อั้วเป็นเพียง คฤหัสถ์ ถนัดแต่ถือศีล 5 ในฮาเร็ม นะจ๊ะ
มิได้ถือศีล 227 เป็น สมณะเพศ แบบ พระสุทินน์กลันทบุตร ว้อยยยย




มันก็จริงของลื้ออ่ะนะ
เพราะขนาดนักเขียนโซดาปั่น หรือ นางวิสาขา
ยังไม่มีปัญญา ดิ้นหลุดออกจากแร้วเสน่หา ได้เลย นิหว่า
แต่ เจ้คิดว่า ลื้อน่าจะเจ๋งกว่า สองคนนั้น ว่ะ ( เอ๊ะ หรือว่า ตรูคิดผิดวะ ฮา ๆ )
แหม ก็เห็น แพล่ม ๆ เอ๊ย เผยแผ่ธรรม หั้ยชาวบ้าน ใน ลธมจ.
แอนด์ ฝึกฝนปฏิบัติตน มาก็ตั้งหลายปี นินะ
ไงก็ อย่าได้ ใจแตก จน เสียเปล่า นะว้อยยยย
ขันธ์ 5 ที่ตัวเองแบกไว้บนหัวนี่ มันยังไม่หนัก พอหรือไงกันจ๊ะ
ถึงต้อง มาขันคู ร้อง จุ๊ก ๆ หา ขัน ใบที่ 6-7-8-9-10 มาแบกเพิ่ม อีกน่ะ
ระวังนะ แบกของหนัก ไว้บนหัวมาก ๆ งี้ คอจะหักได้นะจ๊ะไอ้ตี๋ เอิ๊ก ๆ




อนึ่ง เจ้ขอ อนุญาต เตือนลื้อ ให้สำเหนียก
ถึงพิษภัยของ มาตุคาม อีก เป็นครั้งที่ 500 ว่า


ดูกรโมฆบุรุษ องค์กำเนิดอันเธอสอดเข้าในเต้าเสียบปลั๊กไฟยังดีกว่า
อันองค์กำเนิดที่เธอสอดเข้าในองค์กำเนิดของมาตุคามไม่ดีเลย






หวังว่า ลื้อ และ ผู้สืบเชื้อสายของเจ้าอดัมส์ทุกคน
อ่านแร้วคงจะเก็ท จนเห็นดวงตาธรรม
กับ มหันตภัย จาก มาตุคาม นะจ๊ะ ทูนหัวววว
และหาก อยากจะ ลองของ ก๊ะ เหล่า มาตุคาม จิง ๆ
เจ้ แนะนำว่า พวกพูชายทั้งหลาย ควรจะไป จุ๊กกรู
กับ พวก มาตุคามข้ามเพศ น่าจะเกิด มรรคผล กว่าจร้าา
เพื่อ ฟามปลอดภัยในชีวิตแลทรัพย์สิน เอิ๊ก ๆ



เฮ้ออ แบ่บว่า อิเจ้ป่อง ม่ะอยากหั้ย ไอ้ตี๋ของเจ้
ต้องมาชักแหง่ก ๆ เพราะถูกพิษร้าย ของมาตุคามพันธุ์ดั้งเดิม
หรือ มีชะตากรรมเฉกเดียวกับ เจ้าแมลงมุมผู้ตกไปยังใยที่ตัวเองทำ อ่ะจ้ะ
แต่ก็นั่นแหล่ะนะ ของงี้มันขึ้นอยู่กับ
วาสนา และ บารมี และ ภูมิกึ๋น ที่สั่งสมมา ว่ะ
ไอ้ตี๋ซื่อบื้อ อย่าง ลื้อ มิใช่ แมงมุมแม่ม่ายดำผู้มีภูมิกึ๋น แบ่บอิเจ้นี่หว่า
หากจะพล่ามสอนหั้ย ลื้อเจริญรอยตาม ทั่น เขมาเถรี
แบ่บที่อิเจ้กะลัง คิดการใหญ่ (เตรียมวัดรอยตรีนทั่นเขมา )อยู่นั้น
มันคงจะเกินกำลัง ของไอ้ตี๋ตัวเล็ก ๆ อย่างลื้อว่ะ
อย่างว่าแหล่ะนะ แข่งเรือแข่งพายน่ะแข่งได้
แต่แข่งบุญแข่งวาสนา นี่เหนื่อยเปล่านะจ๊ะ ทูนหัววว โฮ่ โฮ่ ๆ








เอ้า คลิปอันนี้แถมมมมมมม จร้าาาา
เผื่อว่า แควนคลับทู๊กทั่นจะเอาไปเปิด
ให้ลูก ๆ หลาน ๆ ฟัง เพื่อเป็นธรรมทาน
( แหม ? นี่ถ้าไม่เป็นเพราะ ยังเอ็นดูหนุ่ม ๆ ในโลกนี้ อยู่ อ่ะนะ
อิเจ้นู๋บี คงโกนหัวออกบวชแบ่บ ทั่นเขมาฯ ไปแระ อิอิ)


//www.youtube.com/watch?v=6Mk05Q6r2yw


.



.

---------------------------------------------
อิหม่ามี๊ ว่า ....

เรื่องน้องน้ำ ก็ยังไม่มาที่บ้านเจ๊ เรย ง่ะ
สงสัยน้องน้ำมัวแต่ไปชีอปปิ้งที่เดอะมอล์ลท่าพระอยู่มั้ง
แถวบ้านเจ๊ยังเงียบกริีบบบบบ
แต่ถ้าน้องน้ำจะละเว้นแถวบ้านเจ๊ไว้กระหย่อมหนึ่ง
ก็จะไม่ว่าน้องน้ำซักคำ แบบว่าไม่ต้องให้เกียดมาเยี่ยม
ถึงหัวบันไดบ้านก็ได้ นะคร้าน้องน้ำขรา
++++++++++++++++++++++
นู๋บีว่า....


อืม...ตอนนี้ น้องน้ำคงแห้งเหี่ยว
แล้วเลี้ยวไปหาพี่ทะเล ใกล้จะหมดแระมั้ง
เสียใจ ก๊ะอิหม่ามี๊ ด้วยน้าาาาา
ที่ไม่อยู่ในสายตาของ น้องน้ำ
เรย ตกเทรนด์ อดได้รับเกียรติ
ให้เป็น ผู้ประสบอุทกภัย เยยย อิอิ




เออ นี่ ๆ นู๋บีมีโอกาส ได้อ่าน

รักในรอยน้ำ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=noothan&month=28-10-2011&group=104&gblog=16


แล้วก็อมยิ้มแฮะ แหม๊ คนแต่งนี่มันเจ๋ง จิง ๆ เรยอ่ะ
เข้าใจ เอาสถานะการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเรื่องน้องน้ำ
มา รีเมค ใหม่ ในมุมมองแสบ ๆ ขำๆ
ช่วยทำให้คลายเครียดไปได้เหมือนกัน


แต่บางคน อ่านแร้วก็ดันไมเกรนกำเริบเครียดหนักกว่าเดิมแฮะ
เห็นบางคนไปตั้งกาทู้บ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่แถวพันติ๊ป อ่ะ
เฮ้อออ ของงี้ มันก็ นานาจิตตัง เน๊าะ
เราคงไปช่วย เจริญสติปัฎฐาน แทนใครไม่ได้
กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ อิอิ



อืม...เรื่อง มหากาพย์น้องน้ำ เอาคืน พี่กรุง เนี่ย
อิฉันชอบ ตอน จดหมายจากคนข้างบ้าน..
ที่ลุ้นเรื่องน้องน้ำ มากที่สุดนะ
โดยเฉพาะตอนที่บอกว่า อิคนข้างบ้าน
มันฟิวส์ขาด ด่าอิน้องน้ำ ซะน้ำหมากกระจาย อ่ะนะ

แกนี่มัน ยิ่งกว่า นังทองประกายแสด แรดไม่สร่าง
เถอะ..ดูท่าน้องทราย ผู้อดทนจะสู้ไม่ได้
ก็ขอให้แกรีบมาครอบครองคุณกรุง
รีบเบื่อ แล้วกลับไปหาคนที่เหมาะสมอย่างแกแบบพี่ทะเลเถอะ
นั่นนะ คู่แท้ของแกแล้ว..ได้โปรดดด
คนข้างบ้านขอร้อง Pleaes


อะโหยยยยย เขียนได้โดนใจ อ่า
อ่านแร้วหงายเงิบ ฮามากมายยยยยยยยยย 555555555555



เออ พูดถึง เรื่องน้องน้ำ ต่ออีกจิ๊ดนุงส์
รู้สึกว่า ที่ น้องน้ำ มาอาละวาด หนนี้
ทั่วทุกจังหวัดจาได้ อานิสงค์ แบ่บถ้วนทั่วเรยแฮะ
ตอนที่ น้องน้ำแร่ด ๆ มาระริกระรี้
แถวเขตอำเภอที่อิฉันอยู่
ตอนแรกก็เล่นเอาลำบากพอดูเรยอ่า


ก็ไม่ได้ลำบากเพราะน้ำท่วมหรอกนะ
แต่ลำบากเพราะ ไม่มีจะแหลก
เหมือนที่ ไอ้โซ๊ยตี๋มันเคยบ่น นั่นแหล่ะ
ยิ่งอิฉันมันพวกอาศัย แกงถุง ที่ตลาด
ก๊ะ อาหารตามสั่ง เป็น สรณะ ด้วย ยิ่ง ซรวยลิ่ว
มีเงิน แต่ก็หาอาหารมากิน ไม่ค่อยจะสะดวกเล๊ยยย
แม่ค้าแม่ขายหายเกลี้ยงเพราะน้ำท่วมตลาด



จำได้ว่า ช่วงน้ำท่วมที่อำเภอ
เช้าแรกที่แม่ค้าไม่มาขายแกงถุง ที่โรงบาล
ก็อาศัย อาหารญี่ปุ่น ( มาม่า ) ที่ตุนไว้ ประทังท้อง
แต่ดันชะล่าใจ กะปริมาณการกินผิดพลาด ไปหน่อย
ไม่ยอมต้มมาม่ากินมื้อเป็นเที่ยง เพราะเบื่อเมนูซ้ำซาก
ตกเย็น กรดเรยหลั่งซ้า เล่นเอาต้องรีบแหกศีลข้อวิกาลโภชนาฯ แทบไม่ทัน
( ขืนยังทู้ซี้ถือศีลข้อนี้ต่อไป กระเพาะกรูทะลุแน่ ๆ เอิ๊ก ๆ )



แถม คนรับจ้างซักผ้าเจ้าประจำ ก็น้ำท่วมบ้าน
ไม่มารับผ้า ตั้ง สองอาทิตย์
ไอ้เราหรือก็ขี้เกียจซักผ้าอยู่แร้ว
แถมฝีมือรีดผ้าก็ห่วยขั้นเทพ
เล่นเอาแทบจะแก้ผ้าไปทำงานเลยนะนั่น
กว่าจะไปควานหา คนมาซักแทนได้ อิอิ




แต่เรื่องที่แพล่ม ๆ มานี่
ก็ม่ะช่ายเรื่องที่ ทำให้วิตกจริต ที่สุด หรอกนะ
เรื่องที่ ทำให้ อิฉันเดือดเนื้อร้อนใจที่สุด
ดั๊น กลายเป็น เรื่อง กัวน้องน้ำจะท่วมร้านทอง ในตลาด ซะนี่
กัวว่า เด๋ว กิจกรรมเก็งกำไรจากน้องทองม้วน
ของอิฉัน จาเจ๊งบ๊ง อ่ะดิ แหะ ๆ
ถึงทองมันจะไม่ละลายหายไปกับสายน้ำ
แต่ถ้าน้ำท่วมจนไม่มีลูกค้าเข้าร้าน แล้วร้านมันปิด
นี่ก็ติดต่อทำธุรกรรม ด้วยลำบากชะมัด




อิอิ เนี่ย คิดแล้ว ยังนึกขำไม่หายเลยอ่ะ
ตอนที่น้ำท่วมกรุงเทพหนัก ๆนั้นน่ะ
แทนที่อิฉันจะไปห่วง พี่สาวในไส้ที่อยู่แถวฝั่งธนฯ
ดั๊นทะลึ่งไปนั่งเป็นห่วงเป็นไย
ไอ้พวกอาเฮียร้านขายทองแถวเยาวราช
ที่ไม่ใช่ญาติโกโหติกา ซะงั้น


แถมยังบอกชาวบ้าน เหย็ง ๆ ประมาณ ว่า


พี่สาวมันโตแระ ไงเด๋วมันก็คงปากกัดตรีนถีบ
เอาตัวรอดเองได้ เองแหล่ะนะ
ไม่รู้จะห่วงมันไปทำไม
แต่ถ้าเยาวราชเป็นอะไรไป นี่ดิ
อะโหยกิจการเก็งกำไรจากน้องทองม้วนของตรู
คงกู่ไม่กลับ จนถึงกาลอวสานแหง๋ ๆ


ดังนั้น น้องน้ำช่วย ละเว้น เขตเยาวราช
และ จตุจักร ( ไว้ให้ตรูไปช้อปปิ้ง ด้วยเต๊อะ )
นอกนั้น น้องน้ำ อยากไปเยี่ยมตรงกระหย่อมไหน
ก็เชิญไปได้ตามใจชอบเทอญ ฯลฯ เหอ ๆ




เฮ้ออออ ... จะว่า น้ำท่วมหนนี้ ก็ทำได้เห็น
ความไม่เอาไหน ในการปฏิบัติ ของตัวเอง มากขึ้นนะ
โดยเฉพาะ ในเรื่องของ ความโลภมาบังตา น่ะ
อืม...ในบรรดาอารมณ์ทั้งหลาย ทั้ง รัก โลภ โกรธ หลง เนี่ย
สำหรับอิฉันแล้ว รัก กับ โกรธ ถ้าเกิดแล้ว
จิตมันจะ รู้สึกตัว ถึงอารมณ์ที่มากระทบเหล่านี้ได้ไว
แล้วก็ บริหารจัดการ เขี่ยอารมณ์พวกนี้ทิ้งได้ค่อนข้างง่าย นะ
แต่ หลง( ตัวเอง ) กับ โลภ นี่ รู้สึกตัวช้ามาก
แล้วก็ตัดอารมณ์พวกนี้ได้ยากส์อิ๊บอ๋ายเรย



ยิ่งโดยเฉพาะ เรื่อง ความโลภ เนี่ย
โอกาสจะเกิดเหตุปัจจัย ให้เจอ สภาวะงั้น มันไม่ค่อยมีอ่ะ
จนกระทั่งมาร่วมหอลงโลงก๊ะ อิน้องทองม้วน นั่นแหล่ะ
อะโหย ทั้งติดดอย ขายหมู ตกรถ รี่มาทดสอบ
เห็น เจ้าตัวโลภะ โผล่มาให้เห็นแพลม ๆ
แทบทุกครั้ง ที่เชคดูกราฟเรียลไทม์ เรยมั้ง อิอิ



เนี่ย ถ้าไม่มี สถานการณ์ อุทกภัย มาทดสอบ
ก็คงจะยังไม่ค่อยได้ตะหนัก หร็อกว่า
ตัวเองนั้น ยังเป็น นักปฏิบัติไม่เอาถ่าน มากแค่ไหน
นับว่า การมาเยือน ของน้องน้ำ หนนี้
นี่ก็ช่วยทำให้ ตาสว่าง และเห็น อะไร ๆ
ขึ้นมาแยะ เรย เอิ๊ก ๆ





อืม...ไอ้น้อง ด. เด็กในฮาเร็มอิฉันมันบ่นอย่างเหลืออด
เรื่อง ที่มันไปออกหน่วยช่วยเหลือชาวบ้านที่ถูกน้ำท่วม
แล้วเจอกับประสบการณ์ที่ไม่น่าประทับใจ
เมื่อ ผู้ประสบภัยโวยวายที่ ข้าวกล่องที่เอาไปแจกมีให้ไม่ทั่วถึง
แถมยังมีบางคนก็ไม่ยอมเอาหลัก ความพอเพียง
มาใช้ในการ รับของที่มารับบริจาค
อันไหนเอามากักตุนได้ ก็รีบกั๊กไว้



มัน บ่นประมาณ ว่า
ขนาดคนแก่วัย หกสิบกว่า ๆ บางคน
ยังมาต่อแถวเข้าคิวเอา ผ้าอนามัยที่เอาไปบริจาคเลย
ทั้ง ๆ ที่ดูจากสภาพแร้ว ยายแกคงไม่มีประจำเดือนแระ



อิฉันก็ อุส่าห์ ปลอบใจมันว่า
เฮ่ย เค้าคงเอาไปฝากลูกสะใภ้ มั้ง
ไม่งั้น อิยายนั่น มันก็เป็นสาวสองพันปี
เลือดลมยังดี เรยมีเมนส์ อยู๊


แต่ ไอ้น้อง ด. มันก็ยังทำท่าละเบื่อ
กับ พฤติกรรมละโมบของชาวบ้าน ที่มันพบเจอมั้ง
เรยเปรย ๆ ออกมาประมาณว่า


เนี่ย ผมเห็นสภาพ คนไทยที่กระเหี้ยนกระหือ
แย่งกันมารับของบริจาคแล้ว
ผมก็นึกถึง คนญี่ปุ่น ตอนเกิด สึนามิ อ่ะ
คนของเขาต่อคิวรับของบริจาค อย่างมีระเบียบวินัยมาก
นี่ถ้าบ้านเราเกิด สึนามิ เหมือนญี่ปุ่น ถ้าจะดูไม่จืดแหง๋ ๆ


ฟังแล้วก็ได้แต่ขำ ๆ ปลง ๆ
เรยบอกมันไป ประมาณว่า

เฮ้ยยยย อย่าเอา คนไทย
ไปเปรียบเทียบกับ คนญี่ปุ่น เล๊ยยย
ไอ้ ด. เอ๊ยยย มันคนละเกรด กั๊น
อย่างพี่ไทยอ่ะ ต้อง เอาไปเปรียบกับ เฮติ ดีกว่าว่ะ
มันถึงจะสมน้ำสมเนื้อกันหน่อย เหอะ ๆ



อิอิ พูดแร้ว ก็นึกถึง ดราม่า นี้ว่ะ 555

//drama-addict.com/2011/03/16/ญี่ปุ่นมีวินัยคนไทยก็ม/


อ้อ อันนี้ เอามาฝาก จร้าาาาา
กาทู้ โดนใจ ช่วงน้ำท่วม
อภินันทนาการ จากเวบ คุณจ่า อิอิ

//drama-addict.com/2011/11/19/แสนเสียดายที่รถพัง/

//drama-addict.com/2011/10/25/หากถูกถามว่าบ้านน้ำท่ว/

//drama-addict.com/2011/10/26/จอดรถหนีน้ำ/

//drama-addict.com/2011/11/22/เราชาวดอย/

//drama-addict.com/2011/11/19/แสนเสียดายที่รถพัง/



และ ไอ้นี่แถมมมมมม


//www.oknation.net/blog/Koikonthai/2011/11/11/entry-2





อืม...เวลาเห็นคนเดือดร้อนเพราะน้ำท่วม
บางครั้งก็สงสาร แกม แปลกใจนะหม่ามี๊
นึกสงสัยตะหงิด ๆ ว่า
คนเหล่านั้น ทำ กรรม อะไรมากันหนอ
ถึงต้องมาตกระกำลำบากเยี่ยงนี้ ?
ในขณะที่ คนบางคน ( อาทิเช่น อิฉัน )
กลับไม่เคยต้องมาสัมผัสกับความทุกข์ยาก แบบนั้นเลย
เวลาชาวบ้านเกิดภัยพิบัติ น้ำท่วม ฝนแล้ง ฯลฯ
ถ้า อยู่ในสถานที่เดียวกัน อิฉันก็มักจะ ล้มบนฟูกเสมอ



ยิ่งเห็น คนร้องห่มร้องไห้
เสียดายข้าวของที่ถูกน้ำพัดไป
ก็ยิ่งสงสัย คนเรา ตอนเกิดมา
มันก็ไม่มีอะไรติดตัวมาด้วยอยู่แล้ว
นอกจากลมหายใจ กับ ชีวิต
หากน้ำท่วมครั้งนี้ มันจะพัดพา
เอาทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเรา
แล้วทำไมเราจะต้องทุกข์กับมันด้วยวะ ?


นอกจากนี้ ยังมีข่าว ผู้ประสบอุทกภัย

ขึ้นไปยื้อแย่งของบนรถบริจาค
กับข่าว ทุบกระจกร้านเซเว่น
เพื่อเอาอาหารข้างในร้านมากิน

ข่าวคนกรูเทพ ถลกแขนเสื้อ
เตรียมจะตบตีกันเรื่องรื้อบิ๊กแบ๊ค


เห็นแล้วก็สะท้อนใจ รู้สึก แปลก ๆ ไงพิกล
กับ สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน
ยังนึกสงสัยตะหงิด ๆ หาก เราต้องตกอยู่ในฐานะผู้สูญเสีย
มีสภาพจนตรอก เช่นเดียวกับคนเหล่านั้น
ถ้าไม่มีฟูก ให้ล้มลงไปนอน แบ่บที่เป็นอยู่


เราจะ ทำใจ ยอมรับกับ ยถาสภาวะ เหล่านั้น ได้หรือไม่ ?
แล้ว สัญชาตญาณการเอาตัวรอด ของเรา
มันจะผุดขึ้นมาอยู่เหนือความถูกต้องชอบธรรมไหม ?


ถ้า รถอิฉัน มันเสี่ยงที่จะจมน้ำ
อิฉันจะเข็นรถตัวเอง ขึ้นไปไว้บนทางด่วนหรือเปล่า


ถ้าหิวจนไส้กิ่ว ไม่มีอะไรจะแดร่ก
อิฉันจะหน้ามืด แหกศีลข้อ 2
ต้องทุบกระจกร้านเซเว่นฯ
ขโมยหนมจีบซาลาเปา
มานั่งแทะ ไหมเนี่ย ?


หรือ ถ้า ต้องทนอยู่กับน้ำเน่า ในนานเป็นชาติ
อิฉันอาจจะ เฮโล ไปร่วม แจม ด้วยช่วยรื้อ แนวบิ๊กแบ๊ก ไหม ?
หรือว่า จะ แอบไปร้องไห้ อะซิก ๆ ทื่มุมห้อง
แร้วบอกว่า ศรีทนด้ายยยยย ? ล่ะหว่า ?


เฮ้อออ ถึงตอนนี้ อิฉันก็ไม่แน่ใจในคำตอบ
ที่จะบอกกับตัวเองเหมือนกัน นะ
แต่ สมัยตบตีก๊ะ อีเกิด ฯ ที่พันติ๊ป
อิฉันเคย บอกมันเหย็ง ๆ ว่า


หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน อ่ะ


อืม....ดังนั้น ถ้า ถึงเวลา คงรู้เอง แหล่ะ มั้ง
ว่า อินู๋แมรี่ นั้นไซร้ เป็น อิไก่อ่อนสอนขัน
หรือว่า เป็น ตัวพ่อตัวแม่ ในเส้นทางสายปฏิบัติ หุหุ









เออ แต่ก็มีเรื่อง ขำ ๆ ที่มากับ น้ำท่วม ด้วยนะ
จำได้ว่า ตอนเกิด น้ำท่วมที่ อำเภอ ใหม่ ๆ
ชาวบ้านบางส่วน ก็อพยพมาอาศัย อยู่ที่ รพ.
อิฉันเห็นคนพวกนั้น อยู่ไปวัน ๆ ไม่มีอะไรทำ ช่วงรอน้ำลด
เรยพูดติดตลก บอกกับน้อง ๆ ในห้องยาว่า
เราน่าจะ เปลี่ยนวิกฤติ เป็น โอกาส
หา อะไรไปให้ชาวบ้านทำ แก้ง่อม
จะได้ไม่เฉาตายเพราะฟามเซ็ง
อาทิเช่น เอายาไปให้นั่งแพค
หรือไม่ก็ สอนให้พวกเค้าหัดนั่งสมาธิเจริญสติ
แล้วถ้าจะหั้ยแหล่ม เก๊าะชวนชาวบ้าน ถือศีลหก มันซะเรย
จะได้ประหยัดข้าวปลาอาหารไปด้วย ได้ปฏิบัติธรรมไปด้วย เอิ๊ก ๆ
แหม? ไหน ๆ ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรทำอยู่แระนิ อิอิ
มีอะไร ให้ทำซะมั่ง จะได้ ไม่ฟุ้งซ่านคิดมากไง



ส่วน พระอาจารย์จอมเฮี้ยบ แห่งวัดป่า (ที่อิฉันเคยเล่าหั้ยอิหม่ามี้ฟัง )
ขานั้นก็ ไอเดียกระฉูด เตรียมจะเปิด สำนักสงฆ์ หั้ยเป็นศูนย์อพยพ
พร้อมกับ เตรียมจะชักชวนชาวบ้านที่มาขออาศัยในวัด
ให้ฝึกปฏิบัติ สวดมนต์ ไหว้พระ เป็นสันทนาการ
ทั่นหมายใจว่า น้ำท่วมหนนี้ อาจจะโชคดี
เจอ เพชรที่ยังไม่ได้เจียระไน
แต่ปรากฏว่า ไม่ยักกะมีใคร ไปอาศัย
หลบน้ำท่วมที่วัดทั่นเรยอ่า
สงสัยว่า กลัวจะโดนทั่น เจียระไน ฮา ๆ
แต่ก็อย่างว่า ล่ะนะ วัดป่านิ อัฐบริขาร
และ เครื่องความสะดวกสบาย มันน้อยนิด
ใคร ๆ เขาก็คงไม่คิด อยากจะไปอาศัยพักพิง หรอกมั้ง
สู้ไปพัก วัดบ้านที่มีทั้ง วิทยุ สเตอริโอ โทรทัศน์ พัดลม น่ะ เข้าท่ากว่าแยะ


ส่วน บางคน อย่างพี่ อ. ห้องแล็บนั่นก็ ชอบหั้ยน้ำท่วม ว่ะ
เพราะ พอมีคน มาขออาศัยอยู่ที่บ้านเนี่ย
ชาวบ้านพวกนั้น ก็คงจะ ง่อมมั้ง
เรย ทั้ง ช่วยปัดกวาดทำความสะอาด บ้านพี่แกหั้ย
จนสะอาดเอี่ยมเรี่ยมเร้ ยิ่งกว่า ตอนพี่แก อยู่เอง ซะอีก
( แกยังบอก เรยว่า อยากจะให้น้ำท่วมสักหกเดือน เอิ๊ก ๆ)




อืม...แต่จะว่าไปช่วงที่เกิดน้ำท่วม แถว อำเภอ ที่อิฉันอยู่
ก็ถือว่า โชคดี กว่า ในกรุงเทพ นะเจ้
เพราะ คน ตจว. น่ะ ส่วนใหญ่จะอยู่อาศัย กัน แบบพี่แบบน้องน่ะ
เวลามีอะไร ก็เลยมักจะ ถ้อยที่ถ้อยอาศัยกัน
ไม่ใช่ ตัวใครตัวมันแบบคนกรุงเทพ
นี่ ตอนน้ำท่วมกรุงเทพ อิฉัน ยังสงสัยอยู่เล๊ยยย
สังคมชาวกรุงที่มีวิถีชีวิตแบ่บต่างคนต่างอยู่
ขนาด บ้านข้าง ๆ ยังไม่เคยรู้จักชื่อกันเนี่ย
เวลาเกิด อุทกภัยงี้ คงจะวุ่นวายพิลึก

-----------------------------------------------
อิหม่ามี๊ ว่า....

ทีนี้ มันมีอยู่วันนึง แปล๊กแปลก เหมือนอาการโลกแตก
คือมันดันนอนไม่หลับ หลับตานอนนะ แต่มันรู้ตัวตลอด
แร้วก็เริ่มเกิดอาการ หลอนนนนน รับประทานนนนน


คือ มีสติแป๊บๆ แร้วมันก็ค่อยๆเบลอๆๆๆ แร้วก็มาชัดอีก สลับไปมา
รำคาญตัวเองมาก เห็นตัวเองเหมือนคนปัญญาอ่อนมากมาย

แถมใจนะ มันยังออกไปไหนอีกก็ไม่รู้ เฮียโจ โกร๊ธโกรธ
บอกว่าอย่าส่งใจออกนอก แต่ใจมันไม่ฟัง ง่ะ มันจะลอย
ไปหาใครก็ไม่รู้ (ไม่รู้เจงๆนะ ว่าใจมันไปหาใคร) โดนด่าอีก


แต่ที่แปลกมวากกกกก คือไม่มีน้ำตาออกซักหยด
ปกติเป็นคนต่อมน้ำตาแตกง่ายๆ เรยนะ
แต่ตอนนั้นขนาดอยากร้องยังร้องไม่ออกเรย ง่ะ
แถมยังแปลกใจตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น วะเนี่ย
นี่มันเรื่องไรฟระ โดนตีก็ไม่ร้อง
เห็นน้องฮาร์ทร้องไห้ ก็อยากร้องแต่มันไม่มีน้ำตา
อยากให้กลับเหมือนเดิมก็ทำไม่ได้
นอนไม่หลับนี่เป็นอยู่ 6 วันได้


สิริรวม น้ำหนักหาย ไป 8 กิโลได้
ลางานไป 15 วัน ป่วยยาว
หมอบอกว่าเป็นโรคเครียด เรยนอนไม่หลับ
ดีที่หัวหน้าเข้าใจ ก็เรยยังไม่โดนไล่ออก (อิอิ)


ตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะบร้าระห่ำตามใจตัวเองแระ
สงสารลูก เจงๆ แระก็สงสารปั๋ว ด้วย
ต้องคิดถึงคนอื่นให้มากๆ
มากกว่าคิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง
แระต้องให้ความสำคัญกับคนในครอบครัว
อย่าเห็นสิ่งอื่นสำคัญกว่าครอบครัวของตัวเอง
เราเราไม่ได้เป็นคนอิสระ
ยังมีห่วง มีภาระ ที่ต้องดูแลและคำนึงถึง


เนี่ย ปัจจัตตัง ที่โดนหลอนมา
เห็นจริง อะไรจริง แต่มันไม่จริงก็มีนะ
แต่เราปฏิเสธความไม่จริงนั้นไม่ได้
เพราะใจมันไม่เห็นสัจธรรม ใจไม่เห็นความจริง
มันก็เห็นเป็นหลอนๆ ไป
กลายเป็นหลอนรู้ว่าหลอน
แต่สลัดหลอนไม่หลุด
รู้ว่าไม่จริงแต่ทำอะไรไม่ได้
จนกว่าใจมันเห็นว่าไม่จริงของมันเอง


เล่าเท่าที่เล่าได้นะ ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเรยนะ อ๊ายอาย

++++++++++++++++++++++++++++++




นู๋บี ว่า ....

อืม....ไม่เห็นจะน่าอาย เยยอ่า อิ หม่ามี๊ ขราาาา
อ่านที่ บอกว่า

ตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะบร้าระห่ำตามใจตัวเองแระ
สงสารลูก เจงๆ แระก็สงสารปั๋ว ด้วย
ต้องคิดถึงคนอื่นให้มากๆ
มากกว่าคิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง
แระต้องให้ความสำคัญกับคนในครอบครัว
อย่าเห็นสิ่งอื่นสำคัญกว่าครอบครัวของตัวเอง
เราไม่ได้เป็นคนอิสระ ยังมีห่วง มีภาระ ที่ต้องดูแลและคำนึงถึง


นู๋บีก็รู้สึกว่า จิง ๆแร้ว อิคุงนายเน่า
มันก็ไม่ได้เป็นอิอ่อนสอนขัน หรอกน้าาาาา
อย่างน้อย การสลัดคราบ คนสวยใจด๊ำดำ ออกจากตัว
แล้ว มีแก่ใจนึกถึงลูกนึกถึงปั๋ว
มากกว่าจะคิดถึงแต่เรื่องของตัวเองได้แบบนี้
ก็ถือว่า เจ๋งแระ อย่างน้อย ๆ ยกนี้
นางซิน ก็ชนะ อิแม่มดแหล่ะ เน๊าะ5555



อืม... แต่ อ่าน ประสบการณ์หลอนแบ่บโชกเลือด
ของ อิอ่อนนอกอ่อนใน อ่อนไปหมดทั้งตัว
แร้วก็ได้แต่มานั่งขบคิดแฮะ
ว่า เหตุปัจจัยอันใดหนอ
ที่ทำหั้ยเกิดเรื่องประสาทแดร่ก เอ๊ย สติแตก
ก๊ะ แม่ปั๋วของนู๋บี ด้ายยยย



เอ๊ ? เจ้ากรรมนายเวรมาทวงหนี้แค้น ?
ฤา มันจักเป็นอาการระยะเริ่มแรก
ของ สตรี วัยทอง ล่ะหว่า ? อิอิ
อืม...คิด ๆ แล้วก็ชักเป็นห่วง ป๊ะป๋าโจ ว่ะ
ไงก็ฝาก อิหม่ามี๊ ไปปลอบปะป๋าโจ โตย
ว่า ป๊ะป๋า ต้องพยาม ทำจัย หั้ยได้น้าาาาา


อัน สิ่งมีชีวิตจากดาวศุกร์ เนี่ย
ถ้า อายุเกิน 30 แร้ว มันก็ต้องมีโอกาส
เกิดอาการ ฮอร์โมนกระพร่องกระแพร่ง ได้
ตามวัย ( และ ตรีนกา ) เป็น ธรรมดา อ่า อิอิ
เนี่ย นู๋บีเองก็เคยเป็น จร้าาาา
โดยเฉพาะช่วงใกล้เป็นเมนส์นะ
อ่ะโหย สติแตก ยิ่งกว่า อีสมทรงอีกมั้ง
ถึงขนาด ต้องกำชับ อิชายที
กับพี่ที่ทำงาน เหย็ง ๆ ประมาณ ว่า


เฮ้ย ถ้าเห็นอิเจ้นู๋บี มันถือโป๊ยเซียน
ขึ้นมาจ่อที่ตะหมูกเมื่อไร
ห้ามไปเจ๊าะแจ๊ะ เกาะแกะ
และ ประจ๋อประแจ๋ ก๊ะ อิเจ้ เด็ดขาด
มิฉะนั้น มรึง อาจโดนขย้ำคอหอยตายได้
เพราะ เคยทำมาแระ เอิ๊ก ๆ



อิอิ นี่พูดจิง ๆ นะเจ้
เฮ้อออฟามแปรปรวนของ เอสโตรเจน
กับโพรเจสเตอโรน เนี่ย
มัน ไม่เข้าใครออกใคร เน๊าะ
เคราะห์ดีที่ อิชายที มันเข้าใจ ธรรมชาติของพูญิ๋งว่ะ
มันบอกว่า สมัยเด็ก ๆ เสด็จแม่ของมันก็เคยเป็นงี้ประจ๊ำ
เรย ยอมรับสภาพที่ต้องเป็น กระโถนอารมณ์หั้ย อิเจ้ ด้ายยยย
( แต่ เด๋วนี้ ดีขึ้นแยะ น้าา อาการ ม่ะค่อยกำเริบเท่าไรเอิ๊ก ๆ)



อ้อ ส่วนไอ้เรื่อง ไม่มี น้ำตาจะร้องไห้ เนี่ย
อิฉัน เจอ ด้านตรงข้าม กะ หม่ามี๊ว่ะ
อืม...มีอยู่ครั้งนึง ช่วงก่อนเป็นเมนส์ อ่ะนะ
นั่งอยู่ดี ๆ มันก็รู้สึกจิตตก
รุ้สึกอยากร้องไห้ ขึ้นมาเฉย ๆ
โดยไม่มีเหตุผล เรย อ่ะ
เล่นเอาแปลกใจมากมาย
เพราะปกติ แล้ว อิฉันจะเป็นพวกญิ๋งสาวผู้หยิ่งในฉักฉี
ต่อหั้ยเจ็บเจียนตาย ตรูก็จะไม่มีวันยอมหลั่งน้ำตาออกมาง่าย ๆ ง่ะ


แต่คืนนั้น อารมณ์มันกระพร่องกระแพร่ง
จน นู๋บีต้องตัดสินใจยอม อนุญาต
ให้ตัวเองร้องไห้อะซิก ๆ ออกมาน่ะ
แต่ ครางฮือ ๆๆ น้ำตาไหลพราก ๆๆ ออกมาก็จริงนะ
ทว่า จิตมันก็ยัง ดันออกอาการ เศร้าปนขำ ง่ะ
คิดในใจ ประมาณ ว่า
เฮ้ย นี่กรูมานั่งร้องห่มร้องไห้
เป็น อิบร้า อยู่ ทำไมวะเนี่ย ?


อิอิ เป็นงี้ ประมาณ 4-5 นาที มั้ง


ตอนนั้น ยังไม่ได้เข้าสู่วงการปฏิบัติฯ น่ะ
เรยต้องปล่อยให้จิตมัน เตลิดเปิดเปิง
แบบเลยตามเลยไปตาม ยถากรรม


แต่เด๋วนี้ พอรู้จักกับการเจริญสติ และ การเบิ่งจิต แร้ว
ก็สามารถ ประคับประคอง เจ้าอารมณ์ที่แปรปรวน
จากฮอร์โมนที่กระพร่องกระแพร่ง ได้ดีขึ้น นะ
อย่างน้อย ก็ยังพอจะมี ไอ้เจ้า สติ แอนด์ สัมปะชัญญะ
มาช่วยเป็น แบ๊คหลัง ได้จิ๊ดนุงส์ อ่ะ อิอิ




อ้อ จิงสิ เห็น อิหม่ามี๊ มีอาการจิตหลอน
เพราะฮอร์โมนมีปัญหา อันเนื่องมาจากสภาวะ วัยทอง
ลูกไป๊ที่แสนดีคนนี้ เรย แวะมาจ่ายยา หั้ย คุงแม่ปั๋วกิน คร้าาาา
ชอบสีไหน ก็หยิบกินได้ ตามใจชอบนะเคอะ เหอ...เหอ....




เออ จิงสิ เห็น เฮียสอ ฯ
เตือนไว้ ในรายการ เรื่องเล่าเช้านี้
ว่า น้ำท่วมงี้ มีสิทธิ คันคะเยอได้ง่าย ๆ
หั้ย พวกหนุ่ม ๆ ระวัง โรคสังคัง ให้ดี
นู๋บี เรย นึกถึงไอ้โซ๊ยตี๋ มันฮ่ะ
ไอ้หมอนี่มันยิ่งไม่ค่อยจะดูแลตัวเองอยู่ด้วย
ขนาดแค่นไปไว้ผมยาว
มันยังเคยปล่อยให้น้องเหามาขึ้นหัวเยยยนิ อิอิ



นู๋บีเรยว่าจะขอหั้ย อิหม่ามี๊ ช่วยว่ายน้ำ
คาบเอา ซีม่า โลชั่น ไปฝากมัน แทนนู๋บีที ฮ่ะ
ไหน ๆ ก็ อยู่กรุงเทพ เหมือนกันแล้วนิ
อ้อ แร้วฝากเตือนมันด้วยนะ ว่า



ไอ้โซ๊ยตี๋เอ๋ย น้ำท่วมกรุงเทพ งี้
ลื้ออย่ามัวแต่ มานั่ง ขันคู จุ๊กกู่ จุ๊กกรู
แล้ว อิแร่ดแต๊ดแต๋ โดยไม่รู้สี่รู้แปด เรยจร้าาา
เด๋ว สังคังกำเริบขึ้นมา คันมาก ๆ จา ขันไม่ออก นะจ๊ะ
อิเจ้ป่อง เป็นห่วงจร้าาาาา 55555555555555555





อ้อ จิงดิ เพื่อ เห็น แก่ ญิ๋งสาว ผู้ไร้เดียงสา ในสากลโลกทู๊กกกคน
อิเจ้ ป่อง ขอ นำเสนอ คติสอนใจไว้ป้องกันไอ้พวกพูชายเจ้าชู้
หั้ย น้อง ๆ นู๋ ๆ เอาไปท่อง ก่อนเข้าสู่นินทรา
เวลา ต้องโคจรมาเจอกับ ไอ้พวกหัวงู เอ๊ย เจอกับเจ้านกเขาคู
มันร้อง จุ๊กกู่ จุ๊กกรู แล้วสร้างมลพิษทางเสียง ส่งสำเนียงแยงรูหู ฮ่ะ


อ่ะแฮ่มมมมมมมม
สุภาษิต สอนญิ๋ง ประจำวันนี้ ขอเสนอ คำว่า



ขอหั้ย กุลบุตรกุลธิดา ทุกคน
โปรด ใช้ โยนิโสฯ มาพิณา
เพื่อ นำ คติสอนใจ อันนี้
ไปใช้ประโยชน์ ตามมีตามเกิด เถิดนะเธอว์ เหอ...เหอ...


ว้า ไม่พูดมากดีกว่า เด๋ว โดนไอ้พิทบูลขย้ำจนตายอนาถคาเขี้ยว
แบ่บเจ้าลูกหมาบางแก้ว ที่น่าฉงฉานในข่าวเนี๊ยะ ฮือ ๆ

//news.mthai.com/general-news/13051.html









เออ เห็น อิหม่ามี๊ บอกว่า
---------------------------------------------------------------

สิ่งที่ยึดเหนี่ยว ให้กลับมาได้คือพระรัตนตรัย

คนที่ช่วยตัวเองให้รอดได้ด้วยตนเอง
เป็นครูคนอื่นได้ มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้น
และต้องบำเพ็ญบารมีแบบพระพุทธเจ้าเท่านั้น
ถึงจะพึ่งคำสอนของตนเองได้ ชี้แนะตัวเองได้

นอกนั้นต้องฟังคำสอนคำชี้แนะ
ของพระพุทธเจ้า ของครูบาอาจารย์
ต้องมีครูเป็นที่พึ่งก่อน แล้วเมื่อรู้ถูก ทำถูก
จนสุดท้ายถึงขั้นที่ต้องพึ่งตนเอง
จึงมีตนเท่านั้นเป็นที่พึ่งของตน
ที่จะพาตนให้รอดพ้นจบคอร์สได้

ไม่งั้นมีสิทธิ์หลงทางก่อนจบ
หรือไปได้ไม่ถึงไหนเกยตื้น
ตายกลางทางมั่ง ออกทะเลมั่ง อะไรมั่ง
ไม่เจอกะตัวเอง มันก็ไม่รู้สึก ง่ะ




แล้ว นู๋บีมีเรื่องขำ ๆ จะเล่าหั้ยฟังอ่า
เรื่องนี้ ก็ เป็น อะไรที่ตรงข้าม ก๊ะ อิหม่ามี๊ อีกแระ แหะ ๆ
เนี่ย หลายอาทิตย์ก่อน คุณนายแก้วดี
ดั๊นทำบัตร ปชช. ของนู๋บีหายอ่า
นู๋บีเรยต้อง ถ่อสังขาร ไปทำบัตรใหม่ง่ะ


แถม ทำบัตรใหม่ อย่างเดว มันคงไม่หนำใจมั้ง
นู๋บีเลย ไปบอก หั้ย จนท.ไปเปลี่ยน ฐานข้อมูล
เรื่องการนับถือศาสนา ของตัวเองซะงั้น
จากเดิมที่ เคยระบุว่า นับถือพุทธ ( ตามทะเบียนบ้าน )

ก็ขอหั้ย จนท. เปลี่ยนใหม่เป็น ไม่มีศาสนา อ่ะ
ตอนแรก จนท. ก็ทำหน้าสงสัย คงนึกว่า ฟังผิดมั้ง
จนเรา ต้อง ยืนยัน ย้ำอีกหน ด้วยการ เอานิ้วไปจิ้ม ๆ
ที่คำว่า ศาสนา พุทธ ใน สำเนาบัตร ปชช.
แร้วบอกเสียงหนักแน่นว่า


" นี่ค่ะ ให้เอา คำว่าพุทธ ออกไป จากบัตร ปชช. "


พูดเท่านี้แหล่ะ จากสายตาที่เจ้าหล่อนมองดูเราเหมือนตัวประหลาด
ก็แปรสภาพเป็น มองแบ่บ ดูถูกดูถุยส์ เรยมั้ง
แถมยัง ถามเสียงหยัน ๆ อีกด้วย ประมาณว่า


" แล้วพี่นับถือศาสนาอะไร ล่ะคะ ? "


อิฉันก็เรย ตอบหน้าตาย ออกไปประมาณ ว่า

" ไม่มี ศาสนา ค่ะ ไม่ได้นับถือศาสนาอะไร"



คราวนี้ จากที่ มอง อิฉันเป็น ตัวประหลาด
She ก็ เลื่อนขั้น สถาปนาหั้ย อิฉัน เป็น พวก คนป่า
ที่ไร้อารยะธรรม เลยมั้ง
แต่ ถึงงั้น She ก็ยังอุส่า ย้ำ อีกถึง 2 ครั้ง 2 ครา
เพื่อ โน้มน้าวหั้ยอิฉันเปลี่ยนใจ
ไม่ลบคำว่า พุทธ ออกจากฐานประวัติ


โดยพูด ประมาณว่า ในบัตร ปชช. แบบใหม่ เนี่ย
มันก็ไม่มี การระบุ ศาสนา ให้ชาวบ้าน เห็นอยู่แล้วนะคะ
( แล้ว เมิงจาเสือก หั้ยตรูลบทิ้งทำไม หั้ยเสียเวลาทำมาหากิน ด้วยวะคะ )


ฟังแร้ว ก็ได้แต่ขบขัน กับความมานะพยาม
ในการที่จะ รักษาเรทติ้ง ของคุณพุทธมามกะจ๋า ซะจิง ๆ อิอิ
สุดท้ายอิฉันเรยบอก อินู๋นั่นไป ประมาณว่า

อีนี่ เมิงได้โปรดเอาคำว่า พุทธ ออกไปจากชีวิตกรูซะทีเถอะจ้ะ
ขืนเอาคำนี้ไว้ในฐานข้อมูลทะเบียนราษฏร์
เด๋ว มันจะทำให้ฉาน ผิดศีล ได้ นะจ๊ะนายจ๋าาาาาาาา

พูดได้เท่านั้นแหล่ะ คราวนี้ แม่เจ้าประคุณก็มอง อิฉัน ทะแม่ง ๆ
ราวกับ อิฉัน เป็น เอเลี่ยนปลอมตัวมาทำบัตร ปชช. เลยอ่า
อิฉันเรยต้อง อธิบายเพิ่มเติม หั้ย She เห็น ดวงตาธรรม อีกนิดหน่อย

ประมาณว่า

อีนี่นายจ๋า ถึง ฉานจะม่ายด้าย ถือพุทธ
แต่ ฉานถือศีล ว้อยยยยยยย

อนึ่ง เมื่อได้สดับฟังดังนั้น
อินังนั่น คงจาเห็นดวงตาธรรม
แบบ ทั่นอัญญาโกณทฑัญญะ ล่ะมั้ง
อีเรย คิดได้ว่า อุคฆฏิตัญญู อย่าง ตรู
มิบังควรจะลดตัว ไปต่อล้อต่อเถียง
กับ อิบัวเต่าถุย อย่างอิบร้านี่ หั้ยเปลืองน้ำลายเล๊ยยย


สุดท้าย อีเจ้าหน้าที่นั่น มันเรยก้มหน้าก้มตา
แก้ไขข้อมูลทะเบียนราษฏร์ ในคอมฯ
ตามที่อิฉันแจ้ง ( ด้วยฟามลู้สึก ทะแม่ง ๆ ในดวงจิต ) ล่ะมั้ง


อิอิ จิง ๆ ถ้า คุณเธอว์ ทำตาม
ฟามต้องการของนู๋บีตะแต่แรก
ก็คงคงไม่ต้อง มึนตึ้บ งี้หร็อก เน๊าะ เอิ๊ก ๆ
เฮ้ออ จิง ๆ ก็ไม่อยาก ต่อความยาวสาวความยืด
พื้นฝอยหาตะเข็บ อะไรให้มันมากความ หรอกนะ
เพราะ ข้อมูลการนับถือศาสนา ใน ทะเบียนราาฏร์ เนี่ย
มันก็ไม่ได้สลักสำคัญ อะไรกับชีวิตอิฉันนักหร็อก



แต่ ในเมื่อ อิฉันรู้แจ้งแก่ใจแล้วว่า
ตนนั้น ขี้เกียจ นับถือพุทธ
และ ไม่มีรสนิยม อันวิไล
ชอบ แบก พระรัตนตรัย ไว้บนหัว
อิฉันก็ควรจะแก้ไข ข้อมูลส่วนนี้ของตน
ให้มัน ถูกต้อง ตรงไปตรงมา น่ะ



อืม....ตั้งใจไว้ตั้งนานแล้ว ง่ะ ว่า
ถ้า มีโอกาสเปลี่ยนบัตร ปชช. เมื่อไร
จะ แสดงตัวตัวเป็น คนไม่มีศาสนา
อย่างถูกต้องตามกฏหมาย เสียที



เฮ้อออ ก็คนมันไม่ได้นับถือ จิง ๆ นี่หว่า
แร้วจะให้ หมกเม็ด อิงแอบ
เป็น Pseudo - Buddhist ทำ'ติ้ง ไรว้าาา
แล้ว ตอนอายุ 15 ทำ บัตร ปชช. ครั้งแรก นั้น
อิฉันก็ แหกปากเขียน เรื่อยเปื่อย ว่า
นับถือพุทธ ตามโคตรพ่อโคตรแม่ไปงั้นเอง
จนเป็นที่มาของ กาทู้นี้ไง

//board.palungjit.com/f10/เมื่อ-พุทธ-ตามทะเบียนบ้าน-ริอ่าน-มาเล่า-เรื่องรากเหง้าของศาสนา-200416.html

ทว่า พอ เริ่มมา กระเตงศีลเล่น เป็นงานอดิเรก บ่อยเข้า มันก็เรยรู้สึกว่า
ถ้ายังปล่อยปละละเลย ทำไม่รู้ไม่ชี้ ไม่คิดแก้ไขวจีมุสา
ในเรื่องการนับถือพุทธศาสนา ที่เคยหลับหูหลับตา กรอกประวัติ ไว้ ล่ะก้อ
เด๋ว ศีล ข้อ 4 ขอ อิเจ้นู่บี เป็นได้ ถลอก อีกแหง๋ ๆ แหะ ๆ


เฮ้อออ พอเอา คำว่า พุทธ
ออกจาก ฐานข้อมูลในประวัติทะเบียนราษฏร์แว้ววว
รู้สึกว่า ชีวิตมันโล่ง โปร่งฉะบาย ขึ้น แยะ เรย อ่า
เพราะที่ ผ่านมา มันยังรู้สึกค้างๆคาๆ ใจ ว่า
ศีลข้อ 4 ที่นู๋บัว แบกไว้บนหัว นั้น มันยังไม่ หมดจด ว่ะ
ว่า จะเปลี่ยน ๆ ก็ หาโอกาส เหมาะ ๆ ไป ที่เทศบาล ไม่ได้ ซ้าที
เพิ่งจามีฤกษ์งามยามดี ได้ทำตามที่ตั้งใจ ก็ตอนนี้แหล่ะ
แต่ ไม่ต้อง เสียใจนะอิหม่ามี๊
ถึงจะไม่มี คำว่า พุทธตามทะเบียนบ้าน ไว้คุ้มกะลาหัว
แต่ อิป้าบัวป่อง มันก็ ยังคงจะแอบย่องเข้ามา อ่อยอี๋เอี๋ยง
มาหยอกมาเถียง เป็นหนามยอกอก
ก๊ะ เหล่าพุทธมามกะจ๋า อยู่ดี เหอ...เหอ...



อืม... คิด ๆ แล้ว ก็ทำให้ นึกถึง
เรื่องการบัญญัติให้พุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ
ที่มักจะเป็นประเด็นตบตี เอ๊ย วิพากษ์วิจารณ์ กันเสมอ
ในการร่างรัฐธรรมนูญแต่ละครั้ง แฮะ
อ่านเจอเรื่องนี้ทีไร ก็รู้สึก ขบขันแกมรำคาญ ทู๊กที เรยอ่ะ


น่าขำนะ ในขณะที่ พี่ไทยเรา ชอบ อวยกันเองว่า

เนี่ย สาดหนาพุทธของตรู นั้นหนาดีที่ซู๊ดดด ในสามโลกกกกกก
ดังนั้น ตรูจะยกหั้ย ศาสนาพุทธของตรู เป็นศาสนาประจำซาดดดดด


แต่พวกฝรั่งมังค่า หลายคน ฟังแล้ว มันกลับเมินหน้าหนี
แร้วหันหลังเข้าป่า วิ่งไปกรอกข้อมูลในทะเบียนราษฏร์ ว่า
พวกมันนั้นหนา ไม่นับถือสาดหนา นะจ๊ะตัวเอ๊งงง


อืม...อาจเป็นเพราะ มันคงขี้เกียจ เสียภาษีศาสนา หั้ยรัฐ มั้ง
เคยอ่านเจอว่า ใน ตปท. บางที่
มีการเก็บภาษี เกี่ยวกับศาสนา ด้วยอ่า
ถ้าคุณนับถือศาสนา เค้าก็จะหักรายได้ส่วนหนึ่งของคุณ
เป็น ภาษีศาสนา ไปสมทบทุนทำนุบำรุงศาสนาที่คุณนับถือ


ซึ่ง ฝรั่งหลายคนมันก็คง เสียดายเงินภาษีส่วนนี้ มั้ง
เรยหัวหมอ ระบุในทะเบียนประวัติ ไปว่า
ตรู ไม่นับถือ ศาสนา ใด ๆ เว้ยยยยยยยยย

แต่ โบสถ์บางที่ ก็ใช้วิธี หนามยอกเอาหนามบ่ง
แก้เผ็ด คนพวกนั้น ด้วยการ ส่ง จม. ไปฟ้องพ่อแม่ เลยนะ
ว่า นี่ ๆ ลูกเธอว์มันเริ่มจะนอกคอก แอบเลิกนับถือศาสนา
โดยไม่ยอมบอกโคตรพ่อพ่อโคตรแม่ แร้วนะเว้ย เฮ้ยยย


อิอิ คิด ๆ แล้ว ก็รู้สึกว่า
อิฉัน เกิดมาโชคดีโคตร ๆ เลยมั้ง
ที่ไม่ต้องเจอกับ สภาวะ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แบบคนพวกนั้น
แถมยังมีคนรอบข้าง ( ทั้งพ่อแม่และเพื่อนร่วมงาน ) ที่เข้าใจ
ไม่ว่า อิฉันจะทำตัวเป็นอิบร้า แหกคอก แค่ไหน
คนพวกนี้ก็ยังพร้อมที่จะรับฟัง และยืนอยู่ข้าง อิฉันเสมอ
ขนาด ตอนไปทำบัตร ปชช.อลเวง
ยังเอาเรื่อง ยกเลิกการนับถือพุทธ
ไป เม้าส์ให้ชาวบ้านฟัง แล้วขำกลิ้ง
ครื้นเครงกันทั้งห้องเรยมั้ง




แต่ ถึงงั้น ก็ อยากรู้เหมือนกันว่ะ
ว่า ถ้า ในประเทศสารขัณฑ์
มีไอเดีย เก็บภาษี ศาสนา อย่างนั้นบ้าง
จะมี พุทธตามทะเบียนบ้าน หลงเหลือ อยู่สักกี่คน เอิ๊ก ๆ


ปล.

ครายก็ม่ายลู้ มาโฆษณาชวนเชื่อ ให้นู๋บีฟังว่า

จะชวนน้องฮาร์ทไปลอยกระทง ทีหลังอย่าช้านะเธอว์
ระวัง มคปด. ด้วยนะจ๊ะ นับวันลูกชายหม่ามิ๊มันก็ยิ่งหล่อ
ไม่รู้มันหล่อเหมือนคราย ดูหน้าลูกชายมากๆชักมีหลง
ซาเหน่ฟามหล่อแบบเกาหลี ซะงั้น 555

เรย ชักเคลิ้ม ฮ่ะ
เอ่อ ... ม่ะทราบว่าอิน้องฮาร์ท สุดหล่อ ของนู๋บี
นี่ มันหน้าตาดีมีซาเหน่ แบบนี้ หรือเปล่าน้ออออ










เนี่ยดูเผิน ๆ ฮาร์ทจัง ก็หน้าตาคล้าย ๆ อากึม เหมือนกันวุ้ย
หูย เด็กอารัยก็ม่ายลู้ น่าร๊ากกกก มากมาย
แต่หวังว่า โตขึ้น อีคง ม่าย กลายร่าง
เป็น โคตรไอ้เข้(ฟันหัก) เหมียนเตี่ย อีน้าาาา
เจ้าประคุณเอ๋ย ขอหั้ย เลือดม๊า แรงส์ ฝ่าเลือดป๊า ด้วยเถิ๊ด สาธุ๊ สาธุ






.

******************************************************

เจ้ บัวป่อง ว่า ....
อิอิ แบ่บว่า เจ้ชอบ ผู้หญิง ที่สามารถ..
สยบผู้ชายทั้งโลกไว้ใต้ อุ้งตรีน ได้ ง่ะ งิงิ
แหม ?เห็นโหงวเฮ้งหญิงอ้อทีไร
นึกว่าเป็น บูเชคเทียน ไม่ก็ ซูสีไทเเฮา กลับชาติมาเกิดทู๊กที
นี่สิ ถึงจะเรียก ผู้หญิ๋งที่เปี่ยมล้นไปด้วยวาสนาและ อำนาจบารมีตัวจริง
เนี่ย พอเห็นนายกปูของลื้อ ได้ขึ้นแท่น เป็นนายกญิ๋ง
ถึงไม่ต้องใช้ เจโตฯ เจ้ก็ทายใจศาลอุธรณ์ ได้
ตั้งแต่ ยังไม่ตัดสินเรยด้วยซ้ำว่า
คดีของญิ๋งอ้อ ต้อง หลุด พันเปอร์เซนต์ อิอิ

-----------------------------

ไอ้ตี๋ ว่า....

ลื้ออย่าซี้ซัวต่านะว่อย เดี่ยวก็เจอหมิ่น ค่อยคิด ค่อยๆเขียน
อย่าใช้เจโตแล้วเขียนเดี๋ยวได้ไป วิปัสสนาในสำนักสงฆ์บางขวางหรอก
อั้วเขียนแบบเอาตะแกงร่อน แล้วผ่านเครื่องกรองอีกที่
เพราะมันเกี่ยวกับขบวนการยุติธรรม


ลื้อรู้มั้ยเรื่องทักกี้กับเมียเนี้ย
มันทำให้อั้วแทบจะแล่นไปหาอาจารย์สอนกฎหมายอั้ว
แล้วจับอีมาเบิดกระโหลกโทษฐานที่สอนอั้วผิดๆ
บอกมาได้ไงว่า ห้ามออกกฎหมายเอาผิดย้อนหลัง
กฎหมายธรรมดาห้ามแย้งกฎหมายรัฐธรรมนูญ
ความผิดทางอาญาขึ้นอยู่กับเจตนา
ศาลมีอยู่3ศาล ต้น อุธณณ์ฎีกา


ที่สำคัญที่เจ็บใจอยากฟันศอกอาจารย์ก็ตรงที่ทำไมไม่บอกว่า
ในประเทศไทยแลนด์มันสามารถ
เอาพจนาณุกรมมาเปิด แทนตัวบทกฎหมายได้
เซ็งว่ะ! ไม่พร่ามดีกว่า มันไม่คุ้มออกห่างได้เป็นดีที่ซู้ด

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อิเจ้ ว่า...
นี่แหน่ะ ไอ้ฟัก เห็นลื้อ เล่นบท อ้ายลูกศิษย์ทรพี
ทั้ง เบิ๊ดกระโหลก ทั้งฟันศอก อาจาน ตัวเองแบ่บนี้
อิเจ้สมทรง ชักสยองว่ะ เหอะ ๆ
แหม๊ นี่ดีนะ ที่อิเจ้ ม่ะได้หลวมตัวรับลื้อเป็นศิษย์
มิเช่นนั้น แล้ว ตรูคงไม่แคล้ว โดน ไอ้ลูกศิษย์คิดไม่ซื่อ
มันถือวิสาสะ มา ล้างครู ซะป่นปี้ แบบอิเจ้เล้งยี้ แหง๋ ๆ
อพิโถ โถๆๆๆ พุทโธ ธรรมโม สังโฆ



อืม...ในเรื่อง คดีซุกหุ้น 546 ล้านนั้นน่ะ
ลื้อจะมาเห่าแว้ด ๆ งี้ไม่ได้นะ
ลื้อก็ต้องหมั่น เจริญ สติปัฏฐาน 4
แล้ว ทำใจยอมรับ กับ ยถาสภาวะ ณ ปัจจุบันขณะ นั้น
ตลอดจน เคารพใน ดุลพินิจ ของศาลที่เคารพ ด้วยนะยะ



เฮ่ย ลื้อเรียนกฏหมายมาภาษา อะไรเนี่ย
ยังไม่ชิน กับเรื่องทำนอง อีกหรือว้าาาาาาาา
อาจานลื้อ ไม่เคยสอนหรือไง ว่า


กฏหมาย กับ ความยุติธรรม มันอยู่คนละส่วนกัน

ที่สำคัญ การปล่อยคนผิดไป 100 คน
ยังดีกว่าการลงโทษคนบริสุทธิ์เพียงคนเดียว



อืม....อิทัปปัจจยตา สิ่งนู้นมี สิ่งนี้จึงมี
ด้วยเหตุนี้ไง ศาลทั่น จึงตัดสินใจ
โดยยึดถือ นโยบาย บกพร่องโดยสุจริต
แล้วยอมหั้ย กรมสรรพากร ถูกริดรอนรายได้ ไปถึง 546 ล้าน
แถมยัง หักคอ หั้ย กรมตำรวจ ต้องควักกระเป๋าจ่าย
ให้กับแพะคดีเชอรี่ แอน ไปตั้ง 26 ล้าน แหน่ะ อิอิ


เอ้า ลื้อจง เอา อุจฉังคชาดกนี้

//www.kalyanamitra.org/chadok/mixchadok/chadok5004/chadok5004.html

ไป อ่านเล่นเป็น อุทาหรณ์ ซะน้าาา
เผื่อว่า ลื้อจะได้ สำเหนียก
กับ ข้อคิดจากชาดกทั้ง 5 ข้อ
( ที่อยู่ท้ายเรื่อง )ขึ้นมามั่ง หุหุ


อืม....แต่พูด ก็พูดเหอะว่ะ
จะว่าไป อิเจ้ก็รู้สึกสงสาร
และเห็นใจ ศาลทั่นเหมือนกัลน้าาา
ที่ต้องมา เล่นบท ท้าวมาลีวราช ว่าความ
ในคดียักษ์ลักไปลิงลักมางี้


เฮ้อออ ศาลทั่น ก็ ยังเป็น ปุถุชน นะเว้ย เฮ้ย
ลื้อจะให้ ทั่นตรงแหน่วเป็นไม้บรรทัด
แบ่บเปาบุ้นจิ้นแห่งศาลไคฟงได้ไงอ่ะ
บอกแระ ว่า ในการพิพากษาคดี นั้น
จะใช้แต่ ตัวบทกฏหมาย
และ หลักนิติศาสตร์ อย่างเดียวมิได้
มันต้องลู้จักการวินิจฉัย โดยอาศัย หลักรัฐศาสตร์
และ พจนานุกรม ฉบับ ราชบัณฑิต ฯ
มาประกอบการพิพากษาคดี ด้วย ว้อย
มันถึงจะเวิร์ค เอิ๊ก ๆ




นี่ ๆ รู้ ไหม ถึงเจ้จะไม่เชี่ยว
เรื่อง กฏหมายเหมือนลื้อ
แต่ สมัย อิเจ้ อยู่หอพักของมหาลัย
อินู๋ปูเป้ ( นามสมุติ )รูมเมท ของเจ้
มันมีพ่อเป็นผู้พิพากษา ว่ะ
เวลาครึ้ม ๆ อินู๋นี่ มันก็เอาพ่อตัวเองมาเม้าส์
ให้เจ้ฟัง ด้วยอ่า อิอิ



ดังนั้น นอกจาก อินู๋นี่
มันจะเป็นแรงบันดาลใจ
หั้ยอิเจ้ เลิกตบยุง เลียนแบบมันแระ
มันยังทำหั้ย อิเจ้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง เกี่ยวกับ
เรื่อง ขบวนการยุติธรรมในประเทศสารขัณฑ์ ด้วยว่ะ
นังปูเป้ มันเล่าว่า พ่อมันเสี้ยมสอนไว้ ประมาณว่า


เวลาคุณลูกจะตัดสินใจ กระทำอะไร ต่อใคร
ลูกต้องรอบคอบ ดูให้ถ้วนถี่ นะจ๊ะ
ไม่ใช่ดูเรื่อยเปื่อยแค่ ระดับหนังหน้า หรือว่า ไส้ติ่ง เท่านั้น
แต่ต้อง ดูไปถึงโคตรเหง้าศักราช ของมันด้วย
ว่า ไอ้หมอนั่น มันเส้นเล็ก เส้นหญ่าย หรือ ว่า เป็น เส้นก๋วยจั๊บ
เป็น ลูกไอ้ปื้ด หรือ ว่า เป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ของอดีตบิ๊กตำรวจ
จะได้ไม่พลอยซรวยโดน ลูกหลง ไปด้วย



อินู๋ปูเป้มันว่า ตอน พ่อมันพิพากษาคดี
พ่อมันก็ยึดคอนเซปต์นี้เหมียนกัล
เพื่อฟามปลอดภัย ในชีวิตและทรัพย์สิน
และ ไม่ต้องตายก่อนวัยอันสมควร เอิ๊ก ๆ




อืม...รู้ไหม ? เจ้เคยคิดนะ ว่า
ถ้าทางมหาลัย ไม่เวทนา ย้ายเจ้มาเรียนคณะเภสัช
บางที อิเจ้ อาจจะไปเอาดีทางด้านกฏหมายก็ได้ว่ะ
และเมื่อพิณา จาก พรนรก
ในการใช้ฝีปากหว่านล้อมชาวบ้านให้คล้อยตาม เนี่ย
หากเจ้ หันเห มาเรียนทางนี้จิง ๆ อ่ะนะ
มีหวัง ไอ้ทนายความคดีโอเจ ซิมสันป์
อาจจะโดนอิเจ้ขโมยซีน ก็ได้ว่ะ อิอิ
เพราะไอ้เรื่อง เปลี่ยนดำให้เป็นขาว
เปลี่ยนขาวหั้ยเป็นดำ เนี่ย ตรูถนัดนักล่ะ หุหุ




แต่ก็นับว่า ยังโชคดี นะ ที่สวรรค์ยังปรานี
ทำให้อิเจ้ได้มานั่งลอยหน้าลอยตาอยู่ในห้องยา
โดยไม่ต้องไปข้องแวะกับอาชีพพวกนี้
แวดวงของพวกนักกฏหมาย ทนายความ
ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ และ ตุลาการ ในสายตา ของเจ้
มันไม่มี กาขาว กาดำ หรอกนะ มันมีแต่ สีเทาขมุกขมัว
ซึ่งไม่ค่อยจะเอื้ออำนวยกับการปฏิบัติตัวตามธรรม เท่าไรนัก
ต่อหั้ย ได้เป็น ประธานศาลฎีกา ที่มีทั้งศักดิ์ มีทั้งศรี
และ มีทรัพย์สินศฤงคาร และเงินประจำตำแหน่งมากมาย แค่ไหนก็เหอะ
ไง เจ้ก็รู้สึกว่า มัน ได้ไม่คุ้มเสีย ว่ะ
เพราะ วิชาชีพนี้มันมีโอกาสที่จะเพลี่ยงพล้ำ ถลำตัว
และก่อหนี้เวรหนี้กรรมกับชาวบ้าน
ได้อย่างมากมายทั่วหัวระแหงเรยอ่ะ





อืม...ใครคนหนึ่ง เคยบอกให้ฟังว่า
คนผู้พิพากษาทั้งหลาย มักจะชอบตื่นมาตักบาตรตอนเช้า
และเขาเหล่านั้น มักจะ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศล
ไปให้กับ เจ้ากรรมนายเวร และ บรรดาไอ้ฟัก ทั้งหลาย
ที่เขาพลาดพลั้งพิพากษาให้ต้องโทษไป
โดยที่เจ้าแพะที่น่าสงสารเหล่านั้นไม่ได้มีความผิดจริง ๆ




ใครอีกคนหนึ่ง ก็เล่าให้ฟัง ประมาณว่า
มีผู้พิพากษาคนหนึ่งนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่
แล้วจู่ ๆ ก็มีเหตุยิงกันตาย ที่ถนนฟากตรงข้าม
ผู้พิพากษาคนนั้น บังเอิญเห็นหน้าคนร้ายและจำมันได้
แต่ก็ไม่ได้มีใครเฉลียวใจ เรียกท่านไปสอบถาม
ให้ไปเป็นพยาน ( เพราะอยู่คนละฟากถนน )
ท่านเองก็เลยตามเลย ไม่ได้สนใจนัก
เพราะคิดว่าเรื่องนี้ ตนเป็นคนนอก
คงไม่ต้องเกี่ยวข้องอะไรด้วย



แต่แล้ว วันหนึ่ง ท่านกลับต้องมานั่งบนบัลลังค์เป็นผู้พิพากษาคดีนี้
และต้องมาเผชิญหน้ากับผู้ต้องหา ( ที่ทั่นจำหน้ามันได้อย่างแม่นยำ )
ทว่า คดีดังกล่าว ทางตำรวจกลับไม่มีหลักฐานชี้ชัดที่จะมัดตัวคนร้าย
เพราะ ไม่มีใครกล้ามาเป็น พยานชี้ตัวผู้ต้องหาให้
ซึ่งหากต้องตัดสินไปตาม พยานหลักฐาน ที่มีอยู่
ผู้ต้องหาคนนี้ ก็คงจะหลุดคดี (เหมือน ญิ๋งอ้อ แหง๋ ๆ )




อืม...ถ้าลื้อ เป็นผู้พิพากษาคนนั้น ลื้อจะทำยังไงล่ะ ?
ถ้าเป็นเจ้ ก็คงตัดสินใจลำบากเหมือนกันว่ะ
หัวโขนทางตุลาการ บางทีมันก็ทำให้ตัดสินใจ ยากเหมือนกันนะ
ก็อย่างที่ลื้อ ไปอาละวาด เอาก๊ะ WM ลานธรรมจก นั่นแหล่ะ
ศาลมีหน้าที่ พิณา คดี ไปตามหลักฐานพยาน
ที่โจทก์ และ จำเลย เอามาอ้างอิง
ไม่สามารถ เสนอหน้า ไปควานหาหลักฐาน
มาเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้
แม้จะรู้อยู่เต็มอก ว่า ใครคือผู้ร้ายก็ตาม



อืม.... อิเจ้ยกแม่น้ำทั้งห้า มาพล่ามซะขนาดนี้แร้ว
ลื้อม่ายคิดจะเห็นใจ ทั่นตุลาการศาล รธน.
ขึ้นมาซักกะติ๊ด เรยเหยอออออออ เหอ...เหอ....
เฮ้ออ แต่ คิด ๆ แล้ว อิเจ้ ก็เข้าใจ พระเตมีย์ เรยนะ
ว่าทำไม ถึง ไม่อยากโตขึ้นเป็นกษัตริย์ ตัดสินโทษใครแทนพระบิดา
จนถึงขั้นที่พระองค์ยอมลงทุนทำตัวเป็นคนบ้าใบ้พูดไม่ได้น่ะ



เออ เฮ้ย มีเรื่อง ขำ ๆ จะเล่าหั้ยฟังอ่ะ
หลายวันก่อนนู้น อิน้องชายบังเกิดเกล้าของเจ้
มันขันอาสาขับรถมาส่งเจ้ ที่โรงบาล อ่ะ
เจ้เรย นึกครึ้ม ชวนมันคุยระหว่างทาง
ถึงเหตุปัจจัยที่วิดสวะอย่างมัน
หันมาขะมักขะเม้น ร่ำเรียนกฏหมาย
( ทางไปรษณีย์ ก๊ะ มสธ. )




น้องมันบอกว่า มันอยากเปลี่ยนสายงาน
มัน เพิ่งค้นพบตัวเองว่ะ ว่า มันอยากเป็นศาลพระภูมิ
จิง ๆ เจ้ว่า มันไม่ได้อยากจะเป็นเพราะ ใจรัก หรอกนะ
แต่ เป็นเพราะ มันเพิ่งรู้ว่า
เป็นผู้พิพากษาเนี่ย รายได้มันดี กว่าวิดสวะ ฮา ๆ


เนี่ย มันยังนึกครึ้ม ชวนเจ้
ไปสมัครเรียน กฏหมาย ทางมสธ. เป็นเพื่อนมันด้วยว่ะ
( สงสัยมันคงอยากจะหาคู่ซ้อมมาช่วยติวเวลาสอบ เอิ๊ก ๆ)
อืม...แต่ฟังทั่นน้องพูดแร้ว เจ้ก็อยากจะไล่
ให้มันไปอ่าน เตมีย์ชาดก สัก สามรอบแปดรอบว่ะ
เผื่อว่ามันจะได้ สำเหนียก อะไร ขึ้นมามั่ง




เออ แล้วเจ้ ก็ยังมีแก่ใจ
ตะล่อมถามมันด้วยนะ
ประมาณว่า มันได้ประโยชน์ อะไร ขึ้นมาบ้าง
จากวิชากฏหมาย ที่มันถ่อสังขารไปร่ำเรียนมา
( นอกจากจะใช้เป็น บันไดไต่เต้า ไปนั่งว่าความบนบัลลังค์ อ่ะนะ )



รู้ป่ะมันนิ่งคิด แป๊บ ๆ
แล้วตอบสั้น ๆแต่ ได้ใจความ ประมาณว่า
การเรียนกฏหมาย ทำให้มัน กร่าง ได้มากขึ้นอ่ะ


จากนั้นมันก็โม้ ต่ออย่างภาคภูมิใจนักหนาว่า
ตั้งแต่ มันร่ำเรียนวิชากฏหมายมา แล้ว
เวลาเจอเรื่องกระทบกระทั่ง อะไร กับใคร
หรือ เจอ ตำรวจหน้าไหน มันก็รู้สึกจะฮึกเหิม
ไม่ค่อยจะกลัวเกรง เหมือนเมื่อก่อนแระ
แถมพอมีเรื่องก๊ะชาวบ้าน มันก็มักจะหยิบยกเอากฏหมาย
มาตรานู้นมาตรานี้ มาเอ่ยอ้าง จนคู่กรณีขยาด
ขอประนีประนอมยอมความ เลิกตอแยก๊ะมันเรยอ่า




อะโหย ? ฟังแล้ว เจ้ก็ได้แต่ทำตาปริบ ๆ
นี่ขนาดตอนนี้มันยังเรียนไม่จบคอร์สนะเนี่ย
แมร่ง ถ้าเกิดมันฟลุ๊ค หลุดเข้ามา
อยู่ในแวดวงตุลาการ เป็นผู้พิพากษาได้จิง ๆ
มันจะ กร่าง ขนาดไหนวะเนี่ย
คิดแร้วก็ สยองพิลึก เหอะ ๆ




แต่ ฟังมันพูดเรื่องนี้ออิเจ้ก็เกิดซาโตริ นะ
ว่าทำไม ไอ้ตี๋บางคนมันถึงได้ กร่าง และ ผยอง นัก
อืม...วิชากฏหมาย นี่...มันสอนให้คน เป็นเช่นนี้ นี่เอง
อูยยยยย น่ากัวจิง ๆ เยยยยหุหุ


.

--------------------------------------------------------


อีตั้วเจ้ว่า...

แหม ? ป๋าหมักจะพับนก
มันก็ ม่ะหนักกบาล เจ้ หรอกจร้า
เพราะ ป๋าแกม่ะช่าย ไอดอล อะไรของ เจ้นิหว่า
ไม่มีแรงยึดมันถือมั่นแห่งจิตอะไรผูกพันธ์กัน
ดังนั้น ต่อให้ ซือแป๋ลื้อ พับนกได้พันตัวแบ่บอีนู๋ซาดาโก๊ะ

หรือ เป็น มะเร็งตาย5 ต่อหน้าต่อตา
เจ้ก็ไม่รู้สึกลู้สา อารายหรอกนะจ๊ะ


ว่าแต่ลื้อเหอะ
เอา นกกระดาษที่ลุงหมักพับ
มาสุมทับไว้บนหัวตัวเองงี้ อิเจ้ถามหน่อยสิ ว่า
มัน หนัก พอหรือยัง ?
ว่าง ๆ ก็ อัญเชิญเจ้านกกระดาษพวกนั้นลงมาจากหัว
แล้วเอาไปใส่ขวดโหลไว้ดูเล่นมั่งก็ดีนะ
จะได้สมองโล่งโปร่งฉะบาย อิอิ
---------------------------------------------------
ไอ้ตี๋ ว่า.....

อีเจ้คุณพื่หัวหน้าคณะ ทำตัวเป็นอุบาสิกาเยื้องหนอ
ย่างหนอ เห็นอะไรไม่พอใจใจก็ว่า ไม่มีสัมมาทิฐิ ยืดมั่นถือ
มั่น อีเจ้รู้เปล่าว่า อั้วมีความรู้สึกว่า เหมือนโดนตำรวจเลว
ยัดยาบ้าใส่มือ แล้วยัดเหยียดข้อหาให้ว่ะ

อิเจ้ไม่ใช่ลื้อไม่รู้ว่าอั้วเป็นคนอย่างไร ลื้ออย่าเห็นคนหนัก
แน่นมีจุดยืน ไม่โลเลแล้วกล่าวหาว่าเป็นคนยึดมั่นถือมั่น
แบบนี้อั้วว่ามันไม่ถูกว่ะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++



อิเจ้ ว่า...

แล้วไม่ถูกอะไรล่ะ
ไม่ถูกใจลื้อ ( แต่ถูกใจเจ้ )
หรือ ไม่ถูกทางโลก แต่ชอบทางธรรม ล่ะ
แหม ๆ อิเจ้ม่ะได้มี เจโตฯ นี่หว่า
จะได้ นั่งทางในทักวาระจิต
แร้วคิดเองเออเองได้ ว่าลื้อเป็นคนไง ?
มีจุดยืนที่หนักแน่น เหมียน ศิวลึงค์บนแท่น ไหม ?
ใครจะรู้วะ ลื้ออาจเป็นไอ้เจ้านี่




ปลอมตัวมาเชคเรทติ้งให้ ลุกหมัก ก็ได้นิ
เห็น อวยกันซะเหลือเกิน อิอิ
แต่ลื้อจะเป็นคนยังไงก็ช่างแมร่งเหอะนะ
ตราบเท่าที่เจ้ยังหลอกใช้ลื้อ
ให้มาเดินตามต้อย ๆ คอยรับน้ำเหลืองได้
ก็ถือว่า ลื้อยังเป็นสหายที่น่าคบอยู่ ว่ะหุหุ




อ้อ แล้วไอ้เรื่องที่ ลื้อมาโวยวาย หาว่า โดนยัดยาบ้า เนี่ย
แหม๊ ไอ้ตี๋เอ๋ย ทีงี้ทำมาเป็นบ่นกระปอดกระแปด
ทีลื้อแร่ด ๆ มายัดเยียดข้อหาหมิ่นฯ ให้
ตรูยังไม่ปริปากบ่นซักคำ
ลื้อเองก็ควรจาทำตัวให้แมน ๆ เฉกเดวก๊ะอิเจ้น้าาา
เรื่องงี้โบราณเค้าว่า เวรกรรมมีจริง
ทีไครทีมันเว้ยยย เอิ๊ก ๆ
ถ้าลื้อข้องใจนัก ก็เขียน จม.
ไปฟ้องรายการ คุยกับแพะ ทางไทยทีวี เด่ะ



อิอิ ช่วยม่ะได้ว่ะ
ก็ลื้อดันทะลึ่งมาเข้าทางเจ้เองนี่หว่า
ไหน ๆ ก็เดินตามกันมาต้อย ๆ แระ
สบโอกาส เจ้เก๊าะต้องหาเรื่องหนีบลื้อ
มาคอยรองรับน้ำเหลืองเจ้ ต่อในตะแลงแกง อ่ะเด่ะ
เรื่องไรตรูจะยอมกินข้าวแดงในคุกคนเดว วะ
ก็ขนาดตอนโดนแบน ยังหนีบมาด้วยเยยย นิ
งั้นก็มากินข้าวแดงเป็นเพื่อนกันหน่อยเป็นไรเหอ ๆ



ช่วยไม่ได้ นิหว่า เสือกเสนอหน้า
แค่นจะมาเล่น บทพระเอกประกบก๊ะ อิเจ้ ทำไมล่ะ
นี่ ๆ ลื้อ เคย อ่าน นิยาย น้ำเน่า สมัยพระเจ้าเหา มั่งอ๊ะปล่าววว้าาา
เนี่ย เวลาที่ น้องนางเอกมัน แอบค้ายาบ้า
(เพื่อหาตังค์ไปซื้อหลุยส์ติงต๊อง ก๊ะ ป้าดา )
แต่ บังเอิญ พลาดท่า โดนตำรวจล้อมบ้านสกัดจับ


คุณพี่พระเอก ก็ต้อง โชว์ฟามแมน แอ่นอก รับลูกปืน
และ ยื่นมือ เข้ามา ปกป้องน้องนางเอก
ด้วยการ ยอมรับเป็นแพะ เป็นผู้ต้องหา ซะเอง สิจ๊ะ
แหม๊ แค่เสียสละเข้าไปนั่ง วิปัสสนา ที่สำนักสงฆ์บางขวาง
แล้วโดน ขาหญ่าย กระทืบตายคาคุก เพื่อ น้องนางเอกแค่นี้
ลื้อยังป๊อด ทำไม่ได้ เรย นิ




ชิส์ ไอ้ก้วยยี้ เอ๊ยยย
ถ้า อยากจะเล่นบท พระเอกมืออาชีพ
มันต้อง เล่นจริง เจ็บจริง ( และ ด้วนจริง ) ว้อย
ที่สำคัญ ต้องมีวินัย เล่น ตามสคริปต์
ที่ ผู้กำกับ ทั่นรจนา ไว้ด้วย



ขืน ยังเล่นมั่วซัว ชอบมา ซึน นอกบท
แถมจ้องแต่จะมา ขโมยซีนกัน งี้
ลื้อ ก็ ดักดาน อยู่กับบท ไอ้ฟักผู้อาภัพ
แร้ว ตายคาตรีนชาวบ้าน( แบบ ซือแป๋ ของลื้อก็พอมั้ง)
อย่าได้คิดเผยอหน้า มา โกอินเตอร์ เล่นบท ก้วยยี้ คู่ก๊ะ อิเจ้เรยว่ะ
เด๋ว เพลงกระบี่คู่ประสานใจ ในตำนาน
มันจา เสียของงงงงงงงงงงงงงงงง เหอ...เหอ..





ว้าาาาาาา เผลอ ดราม่า อีกแระตรู
โสงสัย จาอ่านบทฟามของ คุณจ่า มากไปหน่อย มั้ง
เรยชักจะอิน เหอ....เหอ......
อิอิ ล้อเล่นอ่ะจร้าาาา ไอ้โซ๊ยตี๋
อิเจ้ ปล่าว ยัดยาบ้า หั้ยลื้อนะโว๊ยย
เจ้ก็แค่ ยัดยาบ้า ใส่ไว้ เป็น Accessories ใน นกกระดาษ
แร้ว แกล้งทำหล่น เรี่ยราด ล่อเสือล่อตะเข้ เท่านั้นเอง


ถ้า ลื้อไม่อยากรู้อยากเห็น
ทะลึ่งมาหยิบ เจ้านกพับพวกนี้ ไปสุมไว้บนหัว
ถามหน่อยเถิด ลื้อจะโดนคุณตัวรวจรูปหล่อ
ขอตรวจค้นตัว แล้วเข้าจับกุม
ข้อหามียาบ้าอยู่ในครอบครอง ไหมล่ะ ?
แหม๊ ? สงสัย อิเจ้ ต้อง ฝากให้ ทงอี มาตามสืบหั้ยแร้วมั้ง
ว่า คดีนี้ มันเกิดเพราะกรรม หรือ ความซรวย 5555



อีกอย่าง อะนะ ลื้อเองก็เคยแพล่ม
สอนหนังสือสังฆราช เองนี่หว่า ว่า

โจรที่ถือมีดอยู่ในมือ กับพ่อครัวที่ถือมีดอยู่ในมือ
โจรกับพ่อครัวมันเหมือนกันหรือครับหลวงพี่
อย่าไปดูที่มีดสิครับต้องดูว่าใครเป็นคนถือมีด


งั้น ถ้าเจ้ นึกครึ้ม แอบซุกยา ใส่กระเป๋าลื้อจิง ๆ
เหตุใด ลื้อถึง ไม่ยอมแยกแยะ ซะมั่ง ล่ะไอ้โซ๊ยตี๋
อย่าไปดูที่เม็ดยา สิจ๊ะ ต้องดูว่า ใครเป็นคนซุกยา !
ตำรวจเลว ซุกยา ใส่กระเป๋าลื้อ
กับ เภสัชใจดี อย่างอิเจ้ ซุกยา ใส่กระเป๋าลื้อ
มันเหมือนกันหรือวะ ไอ้ทิด
เฮ่ย ใครว่า เจ้ซุกยา


เฮ้อออ ไอ้โตแมวตื่น เอ๊ยยย
ขอประกาศอีกเป็นครั้งที่ ห้าร้อย นะเฟร้ยยย
ว่า เจ้ก็ไม่ได้ เห็นอะไร ไม่พอใจ แล้วกล่าวหาว่า
ลื้อไม่มีสัมมาทิฐิ ยืดมั่นถือมั่น ซะหน่อยนิ
ก็แค่พยามจะเตือนลื้อด้วยฟามเป็นห่วงเป็นใย
ตามประสากัลยาณมิตร ตะหาก


อืม... อ่านตัวหนังสือที่ลื้อเขียนแร้ว
มันเหมือนกับเห็น ลื้อหยิบนกพับของลุงหมัก
มาแบก มาวางทับไว้บนหัวซะยั้วเยี้ยเรย
อิเจ้จึงกัวว่า ลื้อจะ หนักที่คั่นหู จน คอหัก
แบบเดียวที่ อาแป๊ะลิ้ม มันแบกภาระ จน หลังหัก ไง อิอิ
ก้อ เจ้ กัวลื้อจะ ขุ่นมัวในจิต จนเหิดทุกขังกะละมัง นิ


เจ้เรยต้องโก่งคอขันจุ๊ก ๆ เตือนลื้อจิ๊ดนุงส์
ไมเกรน ลื้อจะได้ไม่กำเริบเสิบสาน คิดฟุ้งซ่านขึ้นมาไง
แต่เจ้คงพูดจาภาษาดอกไม้ไม่ค่อยถนัด เหมือนลื้อมั้ง
ไอ้ที่คิดจะเตือนด้วยมธุรสวาจา เรยกลายเป็น ว่า
เตือนไปตบไปด้วยฟามเคยชิน แหะๆ


ส่วนเรื่อง เห็น อะไร ไม่พอใจ
ในตัวหนังสือของ ลื้อ ในบล็อกนี้ เนี่ย ก็ไม่เคยจะมีนะ
พิณาจากที่ อ่านตัวหนังสือของลื้อ แล้ว
อิเจ้ก็ไม่เคยจะต้องมานั่ง ขุ่นมัว
จนถึงกับต้อง เก็บเอาไปเขียน ไว้ใน สมุด เบิ่งจิต
เพื่อ ทบทวนสภาวะ ซะที อ่ะ



ส่วนใหญ่ อ่านตัวหนังสือลื้อแล้ว
ก็มีแต่ อมยิ้ม อย่างหมั่นไส้ แกมเอ็นดู มากกว่า นะ
แถม ตรูยังต้อง พยามฟังหูไว้หู
หมั่น เจริญสติ ไม่หั้ยเคลิบเคลิ้ม
ไปกับ คารี้คารมของไอ้พวกหัวหมอจ้อความด้วย
แมร่ง มัน ชักแม่น้ำทั้ง 5 ได้เก่ง พอ ๆ ก๊ะ อีตาชูชกเรยว่ะ
แหม๊ ฟังคำตะล่อมกล่อมเกลาของไอ้หมอนี่ แร้ว
เล่นเอา ตราชั่งตรูชักจะเอียงกะเท่เร่ เรยวุ้ย
นี่ ร่ำๆ จะปันใจจากพี่เหลี่ยมของเจ้
ไปให้ ป๋าหมัก เรยนะนั่น
แต่โชคดี ที่ ปฏิบัติมาดี
เรยฉุกคิดได้สติ ขึ้นมาได้ซะก่อน เอิ๊ก ๆ




นี่ๆ ถามจิง ถ้าเป็นงี้ แร้ว
อิเจ้ จะไป ไม่พอใจ อะไร กับสิ่งที่ลื้อเขียนวะ
และเมื่อ เจ้ ไม่ได้ขุ่นมัว กับตัวหนังสือของลื้อซะหน่อย
งั้น สิ่งที่ อิเจ้ เตือนลื้อเพราะฟามหวังดีเนี่ย
มันจะกลายเป็น อคติ 4 ไปได้ยังไงล่ะ



ฮือ ๆ ทำไมนะ ทำไมลื้อถึงได้
มองว่า ฟามปาดถะหนาดีของเจ้
เป็นการยัดยาบ้าไปได้ล่ะ?
เจ้เสียใจนะเนี่ย อ่ะซิก ๆ



แหม ๆ ตอนเจ้แอบอู้งานมาเล่นเนต
ลื้อเองยังเคยเตือนเจ้ ด้วยฟามเป็นห่วง
กัวว่าเจ้จะทำตัวเหลวไหลจนเจอซ้อมหาภัย เรยนิ
แล้วทำไม คราวนี้ อิเจ้จะตอบแทนบุญคุณลื้อ
ด้วยการเป็นห่วง(ผูกคอ )คอยเตือนลื้อมั่ง ไม่ได้หรือไงจ๊ะ เหอ ..เหอ...




สาบานได้ ว่า ที่แพล่ม ๆ เนี่ย
อิเจ้ทำไป เพราะเป็นห่วงเป็นไย ไอ้โซ๊ยตี๋ ( จริง จริ๊งงงงง )
ถ้าไม่เชื่อ จะหั้ยอิเจ้ จุดธูป
เชิญ อิปลาไหล เอ๊ย คุณนายเน่า ( ว่าที่แม่ปั๋วของ เจ้ )
มาเป็น นายประกัน ให้ก็ได้น้าาา
เผื่อว่า ลื้อจะ อุ่นใจ ขึ้นมามั่ง หุหุ












--------------------------------------

ไอ้ตี๋ ว่า....
มันก็เหมือนกับเราได้อ่านพระไตรปิฎก
ถ้าเราอ่านแล้วเชื่อ เราศรัทธา
ความจำนี้มันจะเป็นสัญญาติดตัวเราไป
ต่อมาเราเห็น เราก็ใช้สัญญาตัวนี้แหล่ะ
เป็นหลักในการพิจารณาธรรม ตัวอย่างเช่น.....
มี หลวงพี่แก่เปรียญออกมาสอนพระไตรปิฎก
แนวปรัชญาเจ้าบทเจ้ากลอน เราออกมาโต้แย้งว่า มันไม่
ถูกสอนแบบนี้มันไม่ได้ อย่างนี้เรายึดมั่นถือมั่นหรือว่ะ
เขาเรียกวิธีการของอั้วว่า การตีแผร่พระธรรม
แต่ไอ้วิธีของหลวงพี่แกขาเรียกว่า การปรุงแต่งพระธรรม

+++++++++++++++++

อิเจ้ ว่า ...
เฮ้อออ ขอประกาศอีกหน เป็นครั้งที่ พัน ว่า
เจ้ไม่บอกว่า ลื้อยึดมั่นถือมั่น ก็ได้วะ
เพราะถ้าบอกไปงี้ เด๋วลื้อก็ มี งอล เจ้ อีกอ่ะดิ
เจ้ขี้เกียจ ตามง้อ แระว่ะ เฮ้ย เป็นพูชาย เนี่ย
งอลมาก ๆ มันม่ายงาม นะว้อยย อิอิ


ก็บอกไปแระ นิว่า อ่านตัวหนังสือลื้อ แล้ว
มันรู้สึกได้ถึง ฟามขุ่นมัวที่แผ่รังสีคอสมิค ออกมาง่ะ
เรยเป็นห่วงกลัวว่าลื้อจะขุ่นข้องหมองใจจนธรรมะแตก ซ้า
แต่ถ้าลื้อ ดูจิต แร้วคิดว่า ตอนที่ลื้อถามเจ้เรื่อง พับนกเนี่ย
จิตลื้อม่ะได้ ขุ่นมัว จิงจิ๊งงงงง อิเจ้ก็อนุโมทนา โตยจร้าาาา อิอิ



อืม...เจ้มองว่า จะตีแผ่พระธรรม หรือจะ ปรุงแต่งพระธรรม
มันก็ล้วนแล้วแต่เป็นเทคนิคที่ทำได้ทั้งนั้นอ่ะ
มันก็เหมือนกับเราได้อ่านตำราการขีจักรยานนั่นแหล่ะ
ถ้าเราอ่านแล้วลงมือหัดขี่ สิ่งที่เราได้ นั้น
มันก็ไม่ใช่แค่สัญญา แต่มันจะเป็น ทักษะที่จะติดตัวเป็นอัตโนมัติ


ดังนั้น ถ้าเราเรียนการขี่จักรยาน มาจากตำราแบบนึง
แล้วเกิดมี จารย์อีกคนมาสอนให้ขี่จักรยานอีกแบบนึง
ถึงเราดูแล้วก็ ขัดหูขัดตาและขัดใจ ไปบ้าง
แต่ถ้ายังพอกล้อมแกล้ม ไม่ถึงกับเลวร้ายอะไร
มันก็ไม่ถึงกับต้องมาต่อต้านนิ
( ถ้า สัดส่วนในทางที่เป็นกุศล มันมากกว่า อกุศล อ่ะนะ )


หรือ ถ้าตำราเล่มนั้น มันสอนไม่ถูก จิง ๆ
ก็ปล่อยให้ คนหัดขี่จักรยาน
มันหัวร้างค่างแตก ซะหน่อย จะเป็นไรไป
ใครบ้างล่ะ ที่หัดขี่จักรยาน
แล้ว ไม่เคย แข้งขาถลอกปอกเปิก
ถ้ามันมีวาสนาจริตเพียงพอ
ก็คงไม่ถึงกับคอหักตาย หรอกมั้ง เอิ๊ก ๆ



ลื้ออ่ะมันเปอร์เฟคชั่นนิสต์ตัวพ่อ
ยอมรับได้แต่ กุศโลบายที่มีแต่ กุศลกรรม เพียว ๆ
แต่การสอนธรรมะในโลกนี้ น่ะ
มันก็ต้องมีทั้งสอนแบบโลกียะและ โลกุตระ
ให้ คนมันเลือกเรียนรู้เอาตามศักยภาพของตนนะ
ก็เคยบอกแล้วนิ ว่าของงี้มันสไตล์ใคร สไตล์มัน
และถ้า จักรยานโมเดล ที่เจ้ แพล่ม มันไม่ทำให้ลื้อเก็ท
งั้นเจ้ จะปาฐกถา โดยยกตัวอย่างเรื่องที่ใกล้ตัว ลื้อ
อย่าง สังคังโมเดล ก็แระกัลเน๊าะ
เพราะจะได้เข้าใจง่ายขึ้น อิอิ


อืม...ตอนที่ลื้อเป็นสังคัง
ถ้าลื้อรักษาด้วยการ ตัดทิ้ง แร้วมันหายคัน
ลื้อ จะมาเหมารวม ตี กรอบ
แร้ว ตีฆ้องร้องป่าว บอกประชาชี ว่า

การใช้วิธี ฝังเข็ม เพื่อ รักษาสังคัง
นั้นมันไม่ถูก สอนแบบนี้มันไม่ได้
พวกเมิงต้อง กินยาหม้อ -รดน้ำมนต์
แร้ว ไป ตอนทิ้ง เหมียนกรูเท่าน้านนน สังคังจึงจะหายสนิท
ห้ามทำเคมีบำบัด หรือ แอบไปซื้อซีม่า มาทา เด็ดขาดดดด ฯลฯ


เฮ้ย ไอ้ตี๋ ลื้อลู้จัก คำว่า แพทย์ทางเลือก
กับ ลางเนื้อชอบลางยา มั่งไหมวะ
และ ปัจจัยของแต่ละคน มันถึงพร้อม ไม่เหมือนกัน
ที่สำคัญ การศึกษาธรรมมะ มันเป็น ปัจจัตตัง นะ
เนี่ย ในทางกฏหมาย มันยังมี คำว่า
ดุลพินิจของศาล เอาไว้ใช้ไว้แทงกั๊ก เรย
แล้วจะแปลกอะไร ถ้าในทางธรรม
จะมี คำว่า วาสนาจริตของแต่ละบุคคล
เอามาไว้ใช้ แทงกั๊ก มั่ง ไม่ได้หรือไง กันนะ อิอิ



แล้วไอ้วิธีสอน แบ่บลื้อเนี่ย
ลื้อ จะยึดถือ เอา สมมุติบัญญัติ ของลื้อ
แล้วบอกว่า มันเป็นการตีแผ่พระธรรม ก็ตามใจลื้อ ดิ
แต่ ชาวบ้าน ก๊ะ เจ้ อ่านแร้ว ไม่ลู้สึกงั้นนี่หว่า
พวกเจ้ขอเรียกวิธีการสอน แบบฮาร์ดคอร์ ของลื้อ ว่า
การตีแสกหน้าทางธรรม ว่ะ


แต่ ในประเทศสารขันฑ์ เนี่ย
99.99 เปอร์เซนต์ ของชาวพุทธ
มันเป็นพวก แถละวาด เอ๊ย เถรวาท นะเว้ยเฮ้ย ไม่ใช่พระเซน
ต่อให้ลื้อ เอาไม้ตะพด ไปเคาะหัวมันให้ตายไง
ก็ไม่มีใคร เกิด ซาโตริ ก๊ะ เลคเชอร์เกรียน ๆ ของลื้อหรอก
เผลอ ๆ ลื้ออาจโดนสื่อรุมกินโต๊ะ
แบ่บ ซือแป๋ ของลื้อ ด้วยว่ะ หุหุ






-------------------------------------------------------
อิเจ้นู๋บี ว่า .....
แบ่บว่า เจ้สมัครเองไม่ได้ว่ะ เพราะมันเสียฟอร์ม
แต่ถ้ายื้มของชาวบ้าน ใช้ แล้วเวลาโพสความเห็น
เขียนหมายเหตุว่า ยืมล็อกอินชาวบ้านมาใช้นะจ๊ะ
มันจะดูดีมีเครดิต แล เท่ห์กว่ามากมาย อิอิ

----------------------------------------------
ไอ้ตี๋ ว่า...
วิธีนี้ดีเหมือนกัน อั้วเคยจะใช้วิธีนี้ ตอนที่อั้วปะฉะดะ
กับยัยฮานะในกระทู้เจ้ อั้วมาปิ๊งไอเดียของพระพุทธเจ้า
ตอนท่านเล่นปริศนาธรรมให้พระอานนท์ฟัง
พระพุทธเจ้าทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ว่ะฮาๆๆ


อิเจ้ไว้อั้วจะใช้วิธีของลื้อดูว่ะ
พูดจริงอั้วอยากคุยกับอีตาขันธ์ในเว็บพังจิตจริงๆ
รับรองได้มันด่าโครตพ่อโครตแม่อั้วแน่ๆ


ว่างๆอั้วว่าจะเข้าไปแอนตี้แล้วมุดดูหน่อย แต่อั้วขี้เกียจที่จะ
เจอหรือคุยกับอีตาเมส หรือไอ้ตี๋บุ้งกา
สองคนนี้มันพูดไม่รู้เรื่อง
แล้วมันตั้งหน้าตั้งตาฟ้องๆๆๆอย่างเดียว

+++++++++++++++++++++++++++
อิเจ้ ว่า ....

เฮ้ยยย ไอ้โซ๊ยตี๋ อิเจ้ สงสัยว่ะ
ว่าอะไรเป็นเหตุปัจจัย
หั้ยลื้อ เคยคิดจะใช้ วิธีของเจ้
ตอนที่ ไปปะฉะดะ ก๊ะ อินู๋ฮานะ ล่ะ
คงกัวว่า แม่ยอดขมองอิ่มของลื้อ จะงอลล่ะสิ



โถ ๆ จิง ๆ อิเจ้ก็ไม่น่าเข้ามาแทรกกลาง
สร้างฟามร้าวฉานให้กับความรักของหนุ่มๆสาวๆ เรยอ่า อิอิ
เออ แล้ว 'ไม สุดท้ายลื้อถึงตัดสินใจ ใช้ล็อกอินตัวเอง
ไปทำสงครามน้ำลาย ก๊ะ อินู๋หน่อไม้ ว้าาาาาาาาา
ถ้าใช้ล็อกอินคนอื่นไปโพสอ่ะนะ
ลื้อคงไม่มีใบแบน แปะหน้าผาก
เป็นตราบาปหรา งี้หร็อก 555



ว่าแต่ ไอ้เรื่อง ที่ ลื้อ จะ ใช้ วิธีของ อิเจ้
ปลอมตัว ไปคุยก๊ะ ป๋าขันธ์ ในพลังบิดนั้น
ไงก็ระวัง สัจจะ มันจะตำคอ เอานะเว้ย
เพราะไอ้วิธีของเจ้ น่ะ มันจะใช้ได้ผล และ ดูดีมีชาติตระกูล
ก็ต่อเมื่อ เราเป็น ฝ่ายถูกกระทำ นะจ๊ะ


แต่ ถ้า เสือกสะแหล๋นเผลอ ไปลั่นวาจา
ว่าตรูจะไม่มาโพส ในเวบพลังบิด อีกแว้ววววว
แร้วทะลึ่งใช้วิชามาร อวตารไปโพส เนี่ย
ระวังจะเสียฟอร์นักปฏิบัตินะว้อยยย
ถึงชาวบ้านจะไม่รู้ แตใจเราน่ะรู้
เตือนไว้ก่อน เพราะเจ้ยังไม่อยาก
โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิด ทำหั้ยลื้อเสียสัตย์เพื่อซาด 5555



เออ แร้ว ตอนนี้ ลื้อ ได้ไปอิแร่ดแต๊ดแต๋ ที่ เวบแอนตี้แล้วมุด รึยังอ่ะ
นี่ ๆ ถ้าอยากไปเปลี่ยนบรรยากาศแถวเวบ อตลม.
แต่ ม่ะอยาก หั้ย อิตาเมส ก๊ะ อิบุ้งก้า
ตามมานัวมาเนีย มาเลียก้นหั้ยแผล่บ ๆ
แบ่บสมัยอยู่ ลานธรรมจก
เจ้ จะแนะนำหั้ยเอาป่ะ อิอิ
ลื้อ ต้องใช้ชื่อ ล็อกอิน ว่า นู๋บี FC
ไม่ก็ บัวเหล่าที่ 5 FC
หรือ 5th-Lotus FC อ่ะจร้าาาาาาา


รับรองได้ว่า ด้วย ภูมิกึ๋น และ ฟามปากหมา
ตลอดจน บารมีฟามเกรียนที่ อิเจ้ สั่งสมมา
จะทำหั้ย ไอ้ 2 ตัวนี้ ไม่กล้า มาแหยม ก๊ะลื้อ แน่ ๆ
เพราะ มันกลัวว่า ลื้อจาเป็น ร่างทรง ของ อิเจ้ ว่ะ
แต่ไง ก็ระวัง อาเฮีย สาโท โผล่มา เสวนาธรรม ด้วยล่ะ
เฮียแก ยิ่งบ่น ๆ ว่า คิดถึง อิเจ้นู๋บี อยู่ด้วย หุหุ



อ้อ แร้วถ้า ลื้อ ไปยุรยาตร
เป็น พระยาน้อยชมตลาดอยู่แถว อตลม. แร้ว
อิเจ้ขอฝากให้ลื้อช่วยเป็นพ่อสื่อพ่อชัก
ส่งฟามรักฟามคิดถึงของเจ้
ไป หั้ย อิตาเกิดเป็นคน โคตรสับสนด้วยดิ
อิเจ้จาฝากส่งเทียบเชิญ หั้ยมันแวะ มานั่งอยู่บนภู
เพื่อดู ไอ้นกเขาคู มันแหกปากร้อง จุ๊กกู่ๆๆ
ณ สุสานโบราณ แห่งนี้ ด้วยอ่ะจ้ะ


แบ่บว่า เจ้อยากจา อวด มันง่ะ
ที่จู่ ๆ ก็มีไอ้ตี๋หน้ามืด มาติดแร้วซาเหน่ของเจ้ อ่า
มันจะได้สำเหนียก เสียที ว่า
ถึง กาลเวลาจะผ่านมาเนิ่นนานแค่ไหน
ฝีไม้ลายมือ ในการ บริหารซาเหน่ ของ อิเจ้
เก๊าะ ยัง แหล่ม เหมียนสมัยอยูที่ พันติ๊ป ว่ะ


เผื่อว่า ไอ้เจ้าเกิด ฯ จะได้นึก เสียดาย อิเจ้ มั่งอ่ะ
มันจะได้ หยุดผยอง แร้วเลิกทึกทักคิดเอาเอง ซะที

ว่า ในโลกไซเบอร์นี่นะ..
มีแต่ผู้ชายอย่างมัน เพียงคนเดียวเท่าน้านนน
ที่มองเห็น ฟามผุดผ่องเป็นยองเป็นใยดุจแพรไหม ของอิเจ้ป่อง อิอิ

-----------------------------------------------------------

อิเจ้บัวป่อง ว่า....

ลื้อ รู้ไหม ? ว่า ทั่น ดร.กฤษณา เภสัชกรยิปซี
ผู้ปิดทองหลังองค์พระปฏิมาของเจ้
ต้อง ระหกระเหเร่ร่อน ยืนหยัดต่อสู้กับอำนาจมืด อะไรมาบ้าง
เพื่อให้ได้มาซึ่ง สิทธิอันชอบธรรม ในซีแอลยา
สำหรับคนไข้อนาถาตาดำ ๆ ที่ยากไร้ของเจ้

//www.krisana.org/2011-04-20-15-09-55/225-2011-04-15-17-08-51.html



------------------------------------------
ไอ้ตี๋ว่า....

พุดโท! นางฟ้าผู้ปิดทองหลังพระ ก็ได้ถ้าลื้อเข้าใจแบบนั้น
แต่ลื้อไม่คิดหรือว่า ทองที่อีนางฟ้าของเจ้เอามาปิดหลังพระ
มันเป็นทองของใคร มันเป็นทองของคนอื่นเขา

เจ้ป่อง เจ้ลองดูซิว่า ยัยนางฟ้าแกทำงานอะไร
ขวด ถ้วยถังกาลามัง หม้อ มันเป็นขององค์การเภสัชกรรม
อีนางฟ้าเล่นชุบมือเปิบครับ อีเล่นจะเอาทั้งเงิน จะเอาทั้ง
กล่อง ทำงานได้เงินเดือนไม่พอเอาชื่อเสียงมาเป็นของตัว

พอมีชื่อเสียงเข้าหน่อยแม่เล่นลาออกหน้าตาเฉย แถมมา
ตีหน้าซื่อ อยากอุทิศตน ไม่สนใจเงินเดือน อพิโท! ใช่ซิ
อค์การเภสัชมันหมดประโยชน์กับเจ้แล้วนี่

ชื่อเสียงในเมืองไทยมันเด็กๆ อย่างฉันมันต้อง โนเบลไพรซ์
พูดได้คำเดียวครับ เนรคุณได้ใจเลย

ถ้ายัยนางฟ้านี้เก่งจริงดีจริง ประเทศจีนมันก็สุดยอด
อัฉริยะแล้ว มันมีอะไรบ้างในโลกที่เมืองจีนทำไม่ได้
แล้วทำไมเขาถึงได้ประนามเมืองจีน ก็เพราะมันไปเอา
ความคิดริเริ่มของเขา ความสำคัญมันอยู่ตรงนี้

อย่างยัยนางฟ้านี่ ถ้าเอดิสันยังอยู่ คงกระชากผมยัยนี่แล้ว
ตบซ้ายตบขวา แล้วตะคอกใส่เป็นภาษาอังกฤษสำเนียง
แยงกี้ F-U-C-K YOU อิหน้าด้าน

อีเจ้ป่อง เจ้เรียนเคมี เจ้ย่อมรู้ว่า การคิดค้นอะไรใหม่ๆได้
มันต้องคิดค้นสารประกอบตัวใหม่ได้ ไม่ใช่เอาสารประกอบ
ที่เขาคิดได้ มาทำเป็นของผสม แล้วมาแหกปากร้องว่า
ฉันคิดเคมีตัวใหม่ได้


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อิเจ้ว่า....


อืม...สมัยเรียน Med-Chemฯ
เจ้โดดบ่อยซะด้วยดิ ( แบ่บว่า จารย์ ไม่ได้เชคชื่อ 555)
แร้วงี้ เจ้จะแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ กับ คำถามนี้ ได้ไหมเนี่ย เอิ๊ก ๆ
เอ ? แต่จะว่าไป ตอนนั่งสัปหงกเรียนวิชากฏหมาย
เจ้ ก็ได้รู้เกี่ยวกับเรื่อง สิทธิบัตรยา เหมือนกันนะ
เรยขออนุยาดแพล่ม ซะหน่อย อิอิ


อืม...ลื้อคิดว่า อะไรคือเหตุปัจจัย
ที่ทำให้เกิดเงื่อนไขกฏหมายในสิทธิบัตรยา ล่ะ
มันก็แค่ การที่รัฐพยามใช้หลักนิติสาด
มารักษาสมดุลของผลประโยชน์
ระหว่าง บริษัทยา ก๊ะ ประชาชน ตาดำ ๆ อ่ะนะ



ถามจริงเหอะ ถ้าไม่เป็นเพราะ พวกบริษัทยา
มันต้องการความคุ้มครองจากรัฐ (ป้องกันการก๊อปฯ)
ป่านนี้ ไอ้พวกบริษัทยาทั้งหลาย
มันคงจะหาเรื่องแทงกั๊ก ปกปิดสูตรการผลิต
ไว้เป็นฟามลับสุดยอดของตระกูล
ไม่ยอมถ่ายทอดให้คนนอก
แล้วปล่อยให้องค์ความรู้ทั้งหลายนั้น
มันตายไปพร้อมกับตัวเอง
(แบบเดียวกับที่คนจีนชอบทำ นั่นแหล่ะ )


และ ถ้าเลือกได้ บริษัทยาทั้งหลายก็คงจะโลภมาก
เลือกที่จะผูกขาดทางการตลาด
เก็บสูตรยาไว้ทำกำไรไปตลอดปีตลอดชาติ เรยล่ะมั้ง
เผลอ ๆ ถ้ากระเตงสูตรลับการทำยา ไปใช้ชาติหน้าได้
มันเก๊าะคงจะหอบไปด้วยแระ
ความโลภ มันเข้าใครออกใคร ที่ไหนล่ะ เอิ๊ก ๆ


ที่พูดมาทั้งหมดนี้ อิเจ้ ก็ม่ะได้คิดจะชักแม่น้ำทั้ง 5
มาสาธยาย โน้มน้าวให้ลื้อเห็นว่า
เรื่องซีแอลยา นั้นมันถูกต้อง หรอกนะ
เรื่องบางเรื่อง แม้จะถูกต้องตามหลักกฏหมาย
แต่ถ้าไม่ ชอบธรรม ตามหลักของกฏแห่งกรรม แร้วไซร้
อิเจ้ก็ไม่ได้คิดจะยอมรับ หรอกนะ


และเผลอๆ ถ้า เอาหลักของศีล มาวินิจฉัย
แค่ เจอคำว่า ทรัพย์นั้น มีเจ้าของ
เจ้าของเค้าหวง เค้าไม่เต็มใจจะหั้ย
ถึง สิทธิบัตรของยานั้น มันหมดอายุไปแล้ว
เจ้ก็ยังถือว่า มันผิดศีล อยู่ดีว่ะ
แหม๊? จิง ๆ อืเจ้ก็จ่ายออกจะบ่อยนะ
ไอ้พวกยาเอดส์ ปของ อิเจ้ กฤษณา
อืม... แร้วงี้ตรูจะเจอ ข้อหาสมรู้ร่วมคิด ก๊ะ เจ้กฤษณา
จน ศีลข้อ 2 ถลอกปอกเปิก ไหม เนี่ย ?
เฮ้ออ สงสัย อิเจ้ป่องคงต้องก้มหน้าก้มตา
รับวิบากกรรมไปตามมีตามเกิด อ่ะนะ อิอิ


แต่ถึงงั้น อิเจ้ ก็ขอเตือนลื้อหน่อยน้าาาาา
ว่า อย่าไปเพ่งโทษโกรธเคือง อาราย อิเจ้กฤษณา ทั่นเล๊ยยย
ไงลื้อก็ระวัง จะเกิด ปฏิฆะ ต่อกัน ด้วยนะว้อย
อะโหย เล่นเห่าแว้ด ๆ เป็นชุด เรยเว้ยเฮ้ยยย
แหม ?นี่ถ้า ซือเจ้กฤษณา ของเจ้ มาอยู่ตรงหน้า
ถ้าจะโดนไอ้พิทบูลหน้ามืด มันโดดขย้ำคอหอยแหง๋ ๆ


โถ ๆ สงสัยลื้อนี่ ท่าจะเป็นพวกชอบ โปรเจคชั่น อ่ะ
ประมาณว่า ในอดีตเคยถูกสาวสุราดทำให้เกิดแผลเก่าฝังใจ
ลื้อก้อเรยรู้สึกไม่ดี มีอคติ และ ชอบเหมารวมแบบยกโหล
เวลามองเห็นสาวสุราดคนไหนผ่านเข้ามาในสายตา
ไอ้ตี๋โอทึ้ง จึงเห็นว่า อีพวกนี้เป็นนางมารร้ายไปโม้ดดดดดด



อืม..ไม่แน่นะ บางที ตอนนี้อิเจ้กฤษณา
แกคงกะลังพยามจะ บำเพ็ญเพียร
สะสมบารมี กับคนยากไร้
แบ่บ พระโพธิสัตว์ทั้งหลายอยู่ล่ะมั้ง อิอิ
เฮ้ออ จิง ๆ อิเจ้ ก็ไม่ได้หลงไหลได้ปลื้ม
หรือ เห็น ดร.แก เป็น ไอดอล อะไรหรอกจร้าาาา
แค่ได้ยินชื่อแว่ว ๆ เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา นิดหน่อย
แต่ได้อ่าน ชีวประวัติแบ่บละเอียด ๆ
ก็ตอน ไปเสิร์ชอากู๋ มาเป็น Ref. เถียงสู้ก๊ะลื้อนั่นแหล๊ะ 5555


และเท่าที่ อ่าน บทสัมภาษณ์ ของดร.แก ในลิงค์นี้

//www.krisana.org/2011-04-20-15-09-55/225-2011-04-15-17-08-51.html


ก็รู้สึก ชื่นชมแนวคิด ก๊ะ ปรัชญาชีวิต ของด๊อคทั่น
ในบางเรื่อง เหมือนกันน้าาาาาาาาาาา
อย่างน้อย อิเจ้ก็รู้สึกเอ็นดู ทั่น ดร. กฤษณา
มากกว่า ซือแป๋ตะหมูกชมพู่ ล่ะว้าาาา อิอิ



อืม...ว่าแร้วอิเจ้ผ่องก็ขอเป็นทนายแก้ต่าง
ให้ แม่นางฟ้า ของอิเจ้ จั๊กหน่อยดีฝ่า
เผื่อว่า ศาลฎีกา ทั่นฟังแร้วจะเมตตา
ลดหย่อนโทษทัณฑ์ หั้ยมั่ง 555
(อันนี้ อิเจ้ว่าความหั้ย ตามหลักกฏหมาย อ่ะนะ
ไม่ใช่ ว่าความตามหลักของกฏแห่งกรรม
เพราะถ้าเป็น อี อย่างหลัง ไงก็คงหลุดยากส์ ว่ะ เอิ๊ก ๆ )





ประเด็น ที่ลื้อยื่นฟ้องมาว่า
-----------------------------------------------
อีเจ้ป่อง เจ้เรียนเคมี เจ้ย่อมรู้ว่า การคิดค้นอะไรใหม่ๆได้
มันต้องคิดค้นสารประกอบตัวใหม่ได้ ไม่ใช่เอาสารประกอบ
ที่เขาคิดได้ มาทำเป็นของผสม แล้วมาแหกปากร้องว่า
ฉันคิดเคมีตัวใหม่ได้
+++++++++++++++++++++++

อิเจ้ ขอ ชี้แจงแทนจำเลย ว่า
ไอ้เรื่อง คิดสารเคมีตัวใหม่ได้นั้น
ทั่นด๊อคแก ม่ะได้แหกปากเองนะยะ
แต่พวกสื่อทั้งหลายมันก็ตีไข่ใส่สีไปเองอ่ะ
เฮ้ออ ลื้อก็น่าจะรู้นี่หน่า



ว่า หลักการเขียนสกู๊ปข่าวน่ะ หมากัดคน ไม่เป็นข่าว
ต้อง คนกัดหมา เท่านั้น หนังสือจึงจะขายได้
ทั่นด๊อกฯ เองก็คงจะเข้าใจประเด็นนี้มั้ง
ก็เรยต้องเลยตามเลย ไม่ไปพื้นฝอยหาตะเข็บด้วย
และ ไงอิเจ้ก็คิดว่า ด๊อคแกคงไม่กล้าแหกปากว่า
ชั้นคิดเคมี ตัวใหม่ ได้ หรอกนะ


ขืนพูดชี้ชัดไปงั้น เด๋วจะหน้าแตก
เวลาที่มีคนในแวดวงยา มาอ่านเจอ อ่ะดิ
เพราะ ถ้าอยู่ในวงการแพทย์ วงการยาน่ะ
มันก็เข้าตำรา ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ อ่ะนะ
ถ้า เมคอัพสร้างภาพ แล้วไม่เนียน
มันจะเห็นช่องโหว่รูเบ้อเริ่ม
ที่สำคัญ อาจโดนฝ่ายตรงข้ามถล่มเอาได้
พวกหมั่นไส้ NGO น่ะมี อยู่ตรึม เอิ๊ก ๆ




อืม....ถ้าลื้ออ่านจาก ลิ้งค์ที่อิเจ้ เอามาแปะ
ลื้อก็จะเห็นว่า สิ่งที่ ด๊อกฯ ทั่นทำ และ นำเสนอ
มันเป็นเรื่องของการพัฒนาในแง่ของรูปแบบผลิตภัณฑ์
เพื่อช่วยให้ คนไข้กินยาได้สะดวกขึ้นเท่านั้น
( รวมตัวยาหลายชนิด ให้มาอยู่เป็นเม็ดเดียว )
ไม่ได้ไปคิดค้น ตัวยาอะไรใหม่เล๊ยยยยยยยยยย



สารที่ใช้เป็นตัวยาก็ยังสั่งซื้อ จาก ตปท.
มันก็คล้าย ๆ กับ การที่เราซื้อ ไก่จ้อ 5 ดาวมาทอด
เอามาคลุกผสมกับฮอทดอก แล้วปรุงรสทำยำรวมมิตรกินเองที่บ้าน
แทนการซื้อ แบบทำสำเร็จ จาก ร้านขาย ล่ะมั้ง



จิง ๆ มันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรหรอกนะ
อาซิ้มอาซ้อ ที่ไหนก็ทำได้ ว่ะ
แค่ คลุก ๆ ปั่น ๆ เอาตัวยามาผสมกับผงแป้ง
เติม นู่นนิดนี่หน่อย แล้ว เทเข้าเครื่องตอกอัดเป็นเม็ด
ง่ายพอ ๆ กับการทำยาบ้า เรยแหล่ะ อิอิ
แต่ ปัญหา ก็คือ มันไม่มีใครคิดจะทำไง
ทุกคนคิดแต่จะเป็น เป็ดง่อย
อ้าปากรอคอย บริษัทยาต้นแบบ
หยิบยื่นยามาหั้ยแล้วก้อกินไปตามมีตามเกิด


อืม...วยามันเป็นปัจจัย สี่ เหมือน อาหาร
แต่มันไม่ใช่อาหาร และ จำเพาะเจาะจงกว่า อาหาร นี่นะ
ถ้าเราหิวอยากกินไก่จ๊อห้าดาว
ทว่ากินไม่ได้เพราะสิทธิบัตรมันตำคอ
เราก็ยังหันไปกิน ไก่ย่างส้มตำ แก้หิวแทนได้
แต่ยามันไม่ใช่ อ่า ถ้าลื้อเป็นเอดส์
ต่อให้กินซีม่าโลชั่นไปเป็นโหล มันก็รักษาไม่ได้
มันจึงเกิดระบบผูกขาดทางการตลาดแต่เพียงผู้เดียว ของบริษัทยา
จ้างหั้ย บริษัทยาเจ้าของลิขสิทธิ ก็ไม่กระตือรือล้น
จะพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ เพื่อผู้บริโภคหรอกนะจ๊ะ
เพราะมันสิ้นเปลืองโคตร ๆ ไง





สมมุติ ถ้าลื้อ ทำการวิจัยผลิตยา A ขึ้นมา
ลื้ออาจมีค่าใช้จ่าย ต่าง ๆ
เกี่ยวกับการทดลองทางคลินิก พันล้านบาท


ถ้าลื้อ ทำการวิจัยผลิตยาB ขึ้นมา
ลื้ออาจมีค่าใช้จ่าย ต่าง ๆ
เกี่ยวกับการทดลองทางคลินิก พันล้านบาท


แต่ถ้าลื้อ เอาผงยา A มาผสมกับ ผงยาB แล้วตอกเป็นเม็ด
( แบบ เวลาทำแหนมคลุก )
ลื้อก็จะต้อง เริ่มนับ หนึ่ง
ทำการวิจัยใหม่หมด และ มีค่าใช้จ่าย ต่าง ๆ
เกี่ยวกับการทดลองทางคลินิก
เพิ่มขึ้น อีกพันล้านบาท


แล้วงี้บริษัทยา มันจะยอมเพิ่มต้นทุนการผลิต ทำติ้งไรล่ะ
ไงคนไข้เอดส์ มันก็เป็น หมูในอวย อยุ่แล้วนิ เหอะ ๆ



ดังนั้นการที่ ด๊อคแก มีความคิดริเริ่มสร้างสรรน์
อยากให้ คนไข้กินยาง่าย ๆ สะดวก ๆ
ไม่ต้องกิน ทีละหลาย ๆ เม็ด
ก็ถือว่า ไม่ใช่เรื่องที่ เลวร้ายอะไรนี่หว่า
( อันนี้ หมายถึง ยาที่ สิทธิบัตรหมดอายุ
แล้วเอามาพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ ต่อยอด อ่ะนะ
แต่ ถ้าในส่วนของ คดี ซีแอล ยา นี่
ไง อิเจ้ก็หลับหูหลับตา แก้ต่างให้ไม่ไหวเหมียนกันว่ะ
เพระว่ามัน ตะขิดตะขวงใจ ถ้าจะต้องปกป้องด๊อค ในเคสนี้



และ ในสายตาของอิเจ้ คดีซีแอล ยา เนี่ย
ถ้ามองในภาพรวม หาก ศาล ให้ด๊อคแกชนะคดีทำนองนี้บ่อย ๆ
มันก็มีผลกระทบเป็นลูกโซ่ ต่อ การพัฒนา และ วิจัยยา นะ
คิดดูดิ การพัฒนายาสักตัวเนี่ย ค่าใช้จ่ายมันไม่ใช่บาทสองบาท นะเว้ย
พอคิดค้นยาได้สำเร็จ ถอนทุนคืนยังได้กำไรไม่หนำใจเรย
ก็โดนไอ้พวกโรบินฮู้ด มาชุบมือเปิบ
แย่งตัวยา ไปทำขายตัดราคา ซะแระ
แร้วงี้ บริษัทยาที่ไหน มันจะอยากคิดค้น ตัวยาใหม่ ๆ ล่ะ
บรัษัทยานะจ๊ะ ไม่ใช่ องค์กรสาธารณกุศล
จะได้กินแกลบแทนข้าว แล้วยอมเชือดเนื้อตัวเองแจกให้คนไข้กิน




ถ้าอิเจ้เป็น เจ้าของบริษัทยา
แร้วโดน ฟ้องงี้บ่อย ๆ อ่ะนะ
ตรูจะยุบโครงการวิจัยยาเอดส์
แล้ว หันไปผลิตแต่ ไวอะกร้า มาขายว่ะ
เพราะทั้งสบายใจ กำไรดี
แถมไม่มี เรื่อง ซีแอล ยา
มาให้วุ่นวายหัวใจด้วย เอิ๊ก ๆ



เฮ้ออ เรื่อง ซีแอล นี่
มันก็เป็น สนามโคลอสเซียม
การห่ำกันระหว่าง ความโลภ ของบริษัทยา
กับ ความมีเมตตาต่อคนไข้จนเกินพอดี ของเหล่า NGO ล่ะมั้ง
สุดท้าย ไม่ว่า ใครจะชนะ
คนที่ซรวยก็ไม่พ้นคนไข้ตาดำ ๆ นั่นแหล่ะ
และถ้าจะแก้ไข ที่รากเหง้า จริง ๆ อ่ะนะ
เจ้ว่า มันต้อง แก้ที่สันดานของคน
ให้มีจิตสำนึก และ เลิกสำส่อน แล้ว ถือศีล 5 ว่ะ
ถ้าทำได้ อ่ะนะก็จะไม่มีคนเป็นเอดส์
และปัญหาเรื่อง ซีแอล ยา ก็จะหมดไปโดยปริยาย ฮาฮา


แต่ พวก NGO มันคงพิณาดี แร้วมั้ง
ว่า ให้ตรูไปตบตี ก๊ะบริษัทยาเพื่อขอให้ศาล อนุมัติ
เรื่อง ปัญหาซีแอลยา มันยังจะง่ายซะกว่า
การไปจัดแคมเปญ รณรงค์ หั้ยปุถุชน หันมา ถือศีล5 อิอิ








---------------------------------------------------
ไอ้ตี๋ว่า ....
พุดโท! นางฟ้าผู้ปิดทองหลังพระ ก็ได้ถ้าลื้อเข้าใจแบบนั้น
แต่ลื้อไม่คิดหรือว่า ทองที่อีนางฟ้าของเจ้เอามาปิดหลังพระ
มันเป็นทองของใคร มันเป็นทองของคนอื่นเขา

เจ้ป่อง เจ้ลองดูซิว่า ยัยนางฟ้าแกทำงานอะไร
ขวด ถ้วยถังกาลามัง หม้อ มันเป็นขององค์การเภสัชกรรม
อีนางฟ้าเล่นชุบมือเปิบครับ อีเล่นจะเอาทั้งเงิน จะเอาทั้ง
กล่อง ทำงานได้เงินเดือนไม่พอเอาชื่อเสียงมาเป็นของตัว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++

อิเจ้ขอแก้ตัว เอ๊ย แก้ต่าง ให้จำเลยว่า..
อัน ขวด ถ้วยถังกาลามัง หม้อ
มันเป็นขององค์การเภสัชกรรม ก็จริงอยู่
แต่ มันก็จัดเป็น สินทรัพย์ที่เสื่อมสภาพ
แต่ไม่สึกหรอ แบ่บ ยางลบ ดินสอ นี่หว่า ?



ถ้า ดร. แก เขียนโครงการขออนุญาตทำการวิจัยพัฒนายา
ให้กับองค์กร แบบถูกต้อง
องค์กร ยินยอมพร้อมใจให้กระทำ
มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนิ
ยกเว้น อิเจ้แกแอบงุบงิบ แอบ ๆ ซ่อน ๆ ทำเอง
ถ้า ใช้ทั้งไฟหลวง น้ำหลวง เครื่องมือหลวง
แถม ยังซุ่มซ่าม ไปทำ หลอดทดลองแตก อีก
อันนี้ ก็ว่าไปอย่าง แต่ดูแล้ว มันก็ไม่น่าจะใช่นะ




ส่วน ที่ดร.แก เคยให้สัมภาษณ์ บอกว่า
------------------------------------------------
ตอนที่ทำยาก็ไม่มีใครเห็นด้วย เราก็ทำของเราเอง
คือความที่ไม่ได้แคร์ตำแหน่ง เงินเดือน
เราก็ทำของเราเอง ก็ทำอยู่ตั้ง 6 เดือน ทำคนเดียว
ทั้งผลิตเอง วิเคราะห์เอง วิจัยเอง ไม่มีใครทำด้วยเลย
เพราะเขามองว่าขั้นตอนการทดลองอาจจะมีอันตรายต่อสุขภาพ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ที่ บอกว่า ไม่มีใครเห็นด้วย นี่
มันก็ไม่ได้หมายความว่า
เค้าจะไม่สนับสนุน
ไม่อนุมัติงานวิจัยที่เสนอไปนี่หว่า
ในฐานะอิเจ้เคยทำวิจัย ซีเนียร์โปรเจค สมัยอยู่ปี 5
อิเจ้ก็พอจะเข้าใจเรื่อง ขั้นตอนการอนุมัติโครงการวิจัย อยู่บ้าง


ส่วนใหญ่ ถ้ามีใครเขียนโครงการขอพัฒนาวิจัยยา เนี่ย
พวกมหาวิทยาลัย และ องคการเภสัช
ก็มักจะ อนุมัติ ให้ง่าย ๆ นะ
เต็มใจ เสียยิ่งกว่า เต็มใจ
ที่จะหั้ยยื้ม ถ้วยไห กาละมัง นู้นนี่นั่น
พร้อมโปรโมรชั่น น้ำฟรี ไฟฟรี มีเนต หั้ยเล่น อยู่แร้วจร้าาา
เผลอ ๆ จะประเคน โอที หั้ยทำวิจัยนอกเวลาด้วยซ้ำ
เพราะเรื่องพวกนี้ มันเป็นประโยชน์ เป็นชื่อเป็นเสียง
และ เป็นหน้าเป็นตา ให้กับองค์กร


ถ้าเป็น ความสัมพันธ์ในเชิงนิเวศน์ วิทยา
ก็คงเป็น ความสัมพันธ์ ประเภท Protocoperation
ไม่จำเป็นต้องอยู่ร่วมกันตลอดไป
แต่ต่างฝ่ายต่างได้รับประโยชน์ร่วมกัน อ่ะนะ


ซึ่ง มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่
หรือลื้อจะให้ ดร. ทั่น ดักดาน เอ๊ย เคียงคู่อยู่ก๊ะองค์การเภสัช
ไปตราบจนสิ้นกาลปวสาน หรือไงว้าาาาาาาาา
เฮ้ย นี่มันเป็นฟามสัมพันธ์
แบบ ลูกจ้างก๊ะนายจ้าง นะเว้ยเฮ้ย
ไม่ใช่ ฟามสัมพันธ์ ฉันชู้สาว
จะได้ต้องติดแหง่กอยู่ด้วยกัน
เป็นฝาแฝดอินจันไปทั้งปีทั้งชาติ



นี ๆ ถามหน่อยเหอะ
ถ้าลูกน้องที่ทำงานกะลื้อ
มันได้รับข้อเสนอที่ดีกว่า
จากนายจ้างคนไหม่
พร้อมก๊ะแจกโปรโมรชั่นพิเศษ
ถ้าแอบกินเหล้าเมาค้าง
นายจ้างก็ไม่ด่าไม่ตี ด้วยนะจ๊ะตัวเอ๊งงงง
แบบนี้ ถ้าลูกน้องลื้อลาออก
ลื้อจะด่าไล่หลัง ว่า มันเนรคุณไหมล่ะ ?
กรณี ทั่น ดร. แกก็เหมือนกันนั่นแหล่ะย่ะ



และเท่าที่อ่านบทสัมภาษณ์ ของ ดร. ทั่นแร้ว
คิดว่า ดร. ทั่นก็มี ความรับผิดชอบค่อนข้างสูงนะ
ก็ขนาดจะไปประท้วงเหย็ง ๆ
ก๊ะพวก NGO อียัง ลาพักผ่อนไปเรยนี่หว่า
ดังนั้น อีคงไม่ทำอะไรที่มันเป็นการ
เบียดบังทรัพย์สินของทางราชการ
ไปใช้ในงานส่วนตัวหรอกมั้ง
และ หากทำลงไปจริง ๆ
ก็คงจะทำไปโดยไม่เจตนา
ด้วยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ว่ะ




ซึ่งถ้าเป็นงั้น แล้ว ลื้อมาพนันก๊ะ อิเจ้ไหมล่ะ
ว่า หาก ดร.ทั่น รับรู้ว่า ในอดีตนั้น
ทั่นเคยกระทำการอันเป็นไปในทาง อกุศล
เป็นเหตุทำให้เกิดการเบียดบังทรัพย์สินของหลวง แล้วไซร้
ทั่นจะแสดงความรับผิดชอบ ทั้งหลายทั้งปวงหรือไม่ อย่างไร?


ถ้าให้อิเจ้ เลือกข้าง อ่ะนะ
อิเจ้ก็คงถือหาง ดร. แกว่ะ
อิม..ไม่รู้สินะ อ่านบทสัมภาษณ์ของอีแร้ว
รู้สึกว่า อีมีนิสัยหลายอย่างคล้าย ๆ เจ้ว่ะ
ขนาดปริญญาบัตร ยังขี้เกียจไปรับเหมียนกันเยยย
ดังนั้น อีน่าจาเป็น คนมีความรับผิดชอบสูง
และ ปูชนียบุคคล เหมือน เจ้นะเว้ย 555



แต่ถ้า อีทำไม่ได้ตามที่เจ้คาดหวังไว้ จิง ๆ ก็ไม่เป็นไรอ่ะ
อิเจ้ก็ไม่คิดจะไป เหยียบย่ำกระทืบซ้ำ ขย้ำคอหอยอี
เหมือนไอ้พิทบูลจอมโหดบางตัว หร็อก
ตราบเท่าที่ ทองที่ อีเอาไปปิดหลังพระ
เป็นทองของคนอื่นมิได้เป็นทองของ อิเจ้ป่อง
ก็ถือว่า เราทั้งสองไม่เกิด ปฏิฆะ ต่อกัล อิอิ
( แต่ถ้าทะลึ่งขโมยทองกรูไป เมิงโดนเตะไส้แตก เหอ ๆ )




เฮ้อออ รู้ป่ะ ที่อิเจ้เคยบอกว่า
ลื้อเหมือนเจ้ ค่อนข้างมาก น่ะ
มันมีอีกสิ่งหนึ่ง ที่ทำให้ ลื้อแตกต่างจากเจ้
นั่น ก็คือ ลื้อค่อนข้างจะใจดีชอบเป็นห่วงเป็นใย
เรยมักจะพยามยัดเยียดสิ่งที่ลื้อคิดว่าดีให้คนรอบข้าง
และ ชอบเจ้ากี้เจ้าการ เข้มงวดกวดขันกับชาวบ้าน มากเกินไปอ่ะ



ในขณะที่อิเจ้ ชอบ เจ้ากี้เจ้าการ
และเข้มงวดเฉพาะแต่กับตัวเอง เท่านั้น
ส่วน ชาวบ้านจะเป็นไง หรือทำอะไร ไม่ถูกใจเจ้
ก็ช่าง แมงมัน อ่ะ อย่างมาก เจ้ก็แค่คิดว่า

" เออ อีด๊อกฯ นี่ มันก็คง ยังไม่ เจ๋ง เท่ากรู
เรย มิสามารถ เป็น ปูชนียบุคคล เหมือนกรูได้" โฮ่โฮ่



อืม...สิ่งไหนที่ ทั่นด๊อกฯทำแล้ว
อิเจ้รู้สึกว่า สิ่งนั้นดี (ถูกใจเจ้)
เจ้ก็ชื่นชมและดูเป็นเยี่ยง
แต่สิ่งไหน ที่อีทำแร้ว อิเจ้ รู้สึกว่า
สิ่งนั้นมันบ้องตื้น ( ไม่ถูกใจเจ้ )
อิเจ้ก็แค่ปลง แล้วใช้มันเป็นอุทาหรณ์
จะได้ไม่เอามาเป็นอย่าง



นี่แหล่ะ การตอบสนองที่อิเจ้ มีต่อบุคคลอื่น
เจ้ถึง ได้ย้ำให้ฟัง เพื่อเตือนชาวบ้านอยู่ บ่อย ๆ ไง ว่า
จงดูเยี่ยงกา แต่อย่าเอาอย่างกา



ก็บอกแล้วว่า อิเจ้ มันเป็นพวก ไร้ศรัทธาจริตโดยสิ้นเชิง
จึงไม่เคยคิดจะยกย่องใครใส่เกล้าใส่กระหม่อม
เทิดทูนเป็นศาสดาเอาไว้บนหิ้ง
ใครผิดจริง ก็ต้องว่าไปตามผิด ใครถูกก็ต้องว่า ไปตามถูก
ไอ้ครั้นจะให้ อิเจ้ ไปเป็น องครักษ์พิทักษ์เธอ
ปกป้องกันจนสุดลิ่มทิ่มประตู แบ่บลูกแหง๋ ( เป็นซือแป๋ข้า ใครอย่าแตะ )
อย่างที่คนบางคน มันเซ้นซิทีฟ พยามจะปกป้องซือแป๋ของมัน นั้น
บอกตรง ๆ อีแบบนี้ กรูก็ทำไม่ลง ว่ะ เหอะ ๆ




หรือ ถ้าจะให้อิเจ้ ไปจิกหัวตบใคร
แล้ว ร้องด่าเหย็ง ๆ แบบ เอดิสัน
ว่า F-U-CK U อีหน้าด้าน
อิเจ้ก็คงทำไม่ได้ อีกนั่นแหล่ะ
เฮ้อออ ตะขิดตะขวงใจ พิลึกว่ะ
เพราะ ศีล 5 มันค้ำคอ
เจ้ขี้เกียจมานั่ง ทวนศีลต่อศีล อยู่บ่อย ๆอิอิ

-----------------------------------------------------------
ไอ้ตี๋ว่า...
อิเจ้เรื่องแบบนี้ ( ซีแอลยา )
มันก็คล้ายๆกับเรื่องของ นักบวชเซน
หรือเรือง มดกับหนอนที่อั้วไปอาละวาดในเว็บลานทำสาวฯ

มันมีเยี่ยงอย่างที่ไหน อยากให้คนอื่นพ้นทุกข์ แต่ดันไป
ทำให้อีกคนเป็นทุกข์ อยากจะช่วยเนื้อสมัน ออกจากปาก
เสือ มันต้องเอาเนื้อหนังมังสาตัวเองไปแลกถึงจะถูก
ไม่ใช่เอามีดไปฟันเสือ ไม่ให้มันกินอาหาร

ไอ้เมตตาธรรมค้ำจุนโลกของลื้อ มันต้องพิจารณาให้ดี
ไม่งั้นมันจะเป็นเมตตาธรรมค้ำถ่อค้ำฐานะตัวเองให้สูง






คนที่อยู่ในวงการแพทย์ หรือวงการยา ไม่มีใครเขากล้า
วิจารณ์ เพราะต้องฝากผีฝากไข้ แต่อั้วกล้าเพราะอี
ไม่รู้จักอั้วฮาๆๆ

หมอถ้ารักษาคนไข้ แล้วคนไข้ตายไม่ผิด แต่ถ้าหมอไป
ขโมยยาคนอื่นมารักษาคนไข้มันผิด มองอีกมุม ถ้าคนไข้
ไปขโมยยาของคนอื่นเพื่อมารักษาตัวเองมันไม่ผิด
หวังว่า เจ้จะเข้าใจอั้ว ที่พูดนี่ตามหลักพรหมวิหารสี่เลยนะ


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อิเจ้ ....

อืม....ไอ้เรื่อง จุดยืนที่มั่นคง หยั่งก๊ะตอม่อโฮปเวล ของลื้อ
ในเรื่อง มดกับหนอน ที่ลื้อไปตบตีกับชาวบ้านร้านตลาด
ใน ลานทำสาวฯ นั้นน่ะ ทำไม เจ้จะไม่รู้ ล่ะยะ

เนี่ย ตอนอ่านที่ลื้อเคยโพส แว้ด ๆ บอกว่า

ถ้าคิดจะช่วยใคร มันต้องช่วยทั้งสองฝ่าย
คุณช่วยหนอนให้พ้นจากการเป็นอาหารของมด
คุณจะต้องช่วยมดให้มีอาหารอย่างอื่นมาทดแทน
เพราะมดต้องอดอาหาร มันเป็นการกระทำของคุณ
ถ้าคุณหาอย่างอื่นมาแทนหนอนไม่ได้หรือ
มดปฏิเสธที่จะกิน มันก็ต้องเป็นคุณ
ที่จะต้องเอาชีวิตของคุณไปแทนชีวิตหนอนตัวนั้น

มันต้องแบบนี้ ถึงจะเป็นการกระทำที่เป็นกุศล
และยุติธรรมแก่มดครับ

อ่านแร้ว อิเจ้ยังแอบอมยิ้ม
แล้วนึกเอ็นดูลื้อเลย ไอ้ตี๋เอ๊ยยยยย
ยังคิดในใจ ว่า เฮ้ย ' ไม ไอ้หมอนี่
มันถึงตอบได้ เกรียนซ้าหยั่งก๊ะว่า
แอบมาก๊อปฟามคิดในขมองตรู ไปโพสฟระ
( แมร่ง ! มัน ละเมิดลิขสิทธิทางปัญญาของตรูนะเนี่ย อิอิ )



ถึงได้บอกไง ว่า อิเจ้น่ะเข้าใจลื้อเสมอแหล่ะ
แต่ ลื้ออ่ะ ไม่ค่อยจะยอม เข้าใจเจ้เรย พับเผื่อย
และ ถึง จุดยืน ของเจ้ จะไม่มั่นคง แข็งโด่
เป็น ศิวลึงค์ บนแท่นหินโม่แป้ง แบบของลื้อ
แต่ จุดศูนย์ถ่วง เรื่อง ซีแอลยา ของเจ้
มันก็มี คอนเซปต์ เหมือนกับ เรื่อง ไส้เดือน กับ มด
ที่ อิเจ้เคยบนเรื่อยเปื่อยไว้ในพังจิต นั่นแหล่ะ

//board.palungjit.com/f181/บ่นเรื่อยเปื่อย-เมื่อยก็พัก-ตามประสา-นักปฏิบัติไม่เอาไหน-ก๊ะ-เสือใบลานไม่เอาถ่าน-285890.html#post4545899


ทว่า ที่ลื้อ มาง้องแง้ง สอนเจ้ว่า

หมอถ้ารักษาคนไข้ แล้วคนไข้ตายไม่ผิด
แต่ถ้าหมอไปขโมยยาคนอื่นมารักษาคนไข้มันผิด
มองอีกมุม ถ้าคนไข้ไปขโมยยาของคนอื่น
เพื่อมารักษาตัวเองมันไม่ผิด

หวังว่า เจ้จะเข้าใจอั้ว ที่พูดนี่ตามหลักพรหมวิหารสี่เลยนะ



เฮ้ออออ ไอ้ฟักเอ๊ยยยยยยยย
เรื่องนี้ นี่ อิเจ้สมทรงก็เข้าใจ ลื้ออ่ะนะ
แต่เจ้ ไม่เห็นด้วย กับลื้อว่ะ ! ฟังดูแล้วมันขัด ๆ หูพิกล
เพราะ เจ้ รู้สึกว่า ที่ ลื้อ กำลังแพล่มๆ เนี่ย
มันเป็นการแพล่มตามสคริปต์พูดโพย แบ่บอิเจ้บัวเกี๋ยง
ไม่ก็เป็นการ แพล่มตามประมวลกฏหมายตราสามดวง
ที่ลื้อร่ำเรียนมาจนคุ้นชินเป็น อาจิณกรรม ไม่ใช่ แพล่มตามธรรม ง่ะ
จริงอยู่ ลื้ออาจจะงัดหลักการ มาเถียงว่า

ทำไมจะไม่ได้แพล่มตามธรรม ล่ะ
นี่ไง อั้วกำลังแพล่มตามหลักธรรมของพรหมวิหาร อยู๊ จิง ๆ นะ


ใช่ ลื้อแพล่มตามหลักของพรหมวิหารสี่ ก็จริงอยู่
แต่ ว่า ภูมิกึ๋น ระดับ อิเจ้ผีเน่ากับไอ้เจ้าโลงผุ เนี่ย
ขืนคุยกันโดย อ้างหลักของ พรหมวิหาร สี่
นี่มันออกจะ เสียของ ไปหน่อยนะยะ
ประมาณเดียวกับการเอาข้อสอบบวกลบคูณหาร ของเด็กอนุบาล
มาหั้ยเด็กมหาลัย ทำ ยังไงยังงั้นเยย อิอิ



เฮ้ออ ถึง ไอ้เจ้าวิชากฏหมายที่ อิเจ้เรียนมั่งโดดมั่ง สมัยอยู่มหาลัย
มันจะไม่ได้ช่วยให้เจ้ได้ สองขั้น เมื่อมาทำงานที่โรงบาล
ทว่า วิชา กฏแห่งกรรม ที่เจ้เก็บเล็กผสมน้อย ได้เรียนรู้มา
มันก็สอนหั้ยอิเจ้ ได้ สำเหนียก อะไร หลาย ๆ อย่าง ที่ต่างจากลื้อนะ



อย่างน้อย ๆ วิชากฏแห่งกรรม
มันก็สอน อิเจ้ว่า การจะพิณาคดีตัดสินฟามผิดของใครนั้น
ยมบาลเจ้าขราาาา ทั่นมิได้สักแต่ว่า พิพากษาไป
ตามอารมณ์และทรงผม เหมือน ศาลพระภูมิ บนโลกมนุษย์นี่หว่า
เนี่ย ทั่นยม เค้า ต้องใช้ทั้ง เจโตฯ ทั้ง มโนยุกยิก
จิกให้ลึกถึงระดับของรากเหง้าของการกระทำ
แล ทั่นสุวรรณ ฯ ก็ต้องเปิดบัญชีหนังหมา
ดูที่ เจตนา เป็นสำคัญ ด้วยว้อย



ว่า มโนกรรมนั้น
มันเป็น กุสลา- อกุสลา
หรือว่า เป็น อพยากต
เพราะ ทั่นยมฯ รู้ดีว่า
ขืนมั่วนิ่มใช้แต่หลัก พรหมวิหาร 4 อย่างเดว
เด๋ว ทั่นจะโดน อิพวกหัวหมอ มันยื่นอุทรณ์
อ้างแต่เรื่อง อุเบกขา ยันเต อิอิ



และ สิ่งที่สำคัญ ที่สุด ที่ทั่นยมฯ จะ เอามา
ชั่งน้ำหนัก ในการวินิจฉัย ก็คือ
เมื่อ จำเลยได้ ก่อกรรม ไป
ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจ หรือ ประมาท ฯลฯ
จนเป็นเหตุให้เกิดการกระทำอัน พลาดพลั้งนั้นแล้ว
หลังจากเกิดเหตุ จำเลย ได้แสดงฟามรับผิดชอบ
ให้การ เยียวยา ผู้ถูกกระทำยังไง ?


นี่ตะหาก ล่ะ ที่เป็น ไฮไลท์เด่น ประเด็นหลัก
ที่จักนำมา พิณาพิพากษาคดีความ



ด้วยเหตุนี้ .. หากหมอรักษาคนไข้ แล้วคนไข้ตาย
อาจจะผิด หรือ ไม่ผิดก็ได้
มันต้องวิเคราะห์ดูหั้ยรอบด้าน ด้วย
ถ้า สมมุติว่า หมอที่รักษา ชื่อ นพ.อธิป
แล้ว คนไข้ ดันชื่อ นส.นวลฉวี
แร้วงี้ ลื้อจะยัง จะเข้าข้างหมอจนหัวชนฝาไหมล่ะ
ว่า ไงซะ หมอก็ม่ายผิด จิงจิ๊งงงงงงงงงงงง



ดังนั้น ก่อนจะฟันธงอะไรเปรี้ยง ๆ แบบตายตัว ลงไปว่า

หมอถ้ารักษาคนไข้ แล้วคนไข้ตายไม่ผิด
แต่ถ้าหมอไปขโมยยาคนอื่นมารักษาคนไข้มันผิด
มองอีกมุม ถ้าคนไข้ไปขโมยยาของคนอื่น
เพื่อมารักษาตัวเองมันไม่ผิด


กรุณา ยั้งปาก แร้ว แทงกั๊ก ไว้จิ๊ดนุงส์ นะจ๊ะทูนหัววว
เพราะ คำว่า เหตุสุดวิสัย ภาวะจำยอม
และ ดุลพินิจของศาล/ของหมอ
เค้าไม่ได้ มีไว้ เป็น ไม้กันหมา เฉย ๆ นะยะ
( เพียงแต่ คนเรามันจะชอบคำพวกนี้ ไปใช้เลี่ยงบาลี
แอบเอาไปใช้ผิดวัตถุประสงค์อยู่บ่อย ๆ เท่านั้นเอง อ่ะ หุหุ)



อืม... ดังนั้น ในเรื่องนี้ อิเจ้สมทรง ขอแทงกั๊กจั๊กนิด ว่า


หมอถ้ารักษาคนไข้ แล้วคนไข้ตาย อาจจะผิด หรือไม่ก็ได้
ถ้าหมอไปขโมยยาคนอื่นมารักษาคนไข้ อาจจะผิด หรือไม่ก็ได้
และ ถ้าคนไข้ไปขโมยยาของคนอื่น เพื่อมารักษาตัวเอง เก๊าะ อาจจะผิด หรือไม่ก็ได้
มันขึ้นอยู่กับว่า ลื้อจะเอาหลัก ไหน มาเป็นตัวจับ อ่ะ


ลื้อจะใช้ หลักกฏหมายอาญา , หลักกฏหมายแพ่ง
หลักพรหมวิหารสี่ , หลักกฏแห่งกรรม
หรือ ใช้ หลักธัมมะสังคิณีมาติกา ฯลฯ ล่ะ
ถ้าเป็น สี่หลักแรก หาก เจ้าทุกข์กับจำเลยไปเจรจาต้าอวย
แล้วแอบงุบงิบ ยอมความ กันสำเร็จ
คดีก็มีสิทธิพลิก ได้เสมอนะจ๊ะ พ่อเชอร์ล็อคโฮห์ม เอิ๊ก ๆ

--------------------------------------------------
ไอ้ตี๋ว่า...


ไอ้เมตตาธรรมค้ำจุนโลกของลื้อ มันต้องพิจารณาให้ดี
ไม่งั้นมันจะเป็นเมตตาธรรมค้ำถ่อค้ำฐานะตัวเองให้สูง
อั้วเคยโดนอีเจ้ข้างบ้านมันว่า เพราะมันเห็นอั้วให้เงิน
คนแก่แต่งตัวสกปรก มือถือหัวสิงโตขอทานตามบ้าน
มันว่าอั้ว เฮียให้มันทำไมเดี๋ยวก็เอาไปกินเหล้า
พุดโท !เงินแค่ห้าบาท มันจะเอาไปทำอะไรได้ว่ะ
อั้วแค่อยากแสดงให้คนแก่เขาเห็นว่า ยังมีคนที่
ไม่รังเกียจแก อยากให้แกมีสุขทางใจเล็กๆน้อยๆ
ไม่อยากให้แกคิดว่า ชีวิตแกบัดซบ
แล้วยังต้องมาเจอคนบัดซบอีก



พูดถึงอีเจ้ข้างบ้าน เช้าๆงี้เสียงสวดมนต์ดังลั่น
อั้วยังคิดในใจว่า มันสวดในใจไม่เป็นหรือว่ะ หรือกลัว
คนอื่นไม่รู้ว่า ฉันเป็นคนดีนะ ฉันเป็นคนธัมมะธัมโมนะ


เงินห้าบาทที่อั้วให้คนแก่ไป ถ้าแกจะเอาไปกินเหล้า
มันก็แค่ เป็กครึ่งเป็ก มันเป็นกระสายแก้อาการลงแดง
อีเจ้ข้างบ้านมันไม่รู้ว่า คนที่ได้น้ำตาลจากแอลกอฮอล์
นานๆ ถ้าวันไหนขาดน้ำตาลตัวนี้มันจะช็อกถึงตายได้
เนี้ยวิเคราะห์จากประสบการณ์จริงเลย


อั้วเป็นนักวิเคราะห์ และสามารถวิเคราะห์เหตุการณ์ข้างบน
ที่เล่าให้ลื้อฟังแบบนี้ ลื้อยังกล้ามาชี้หน้าด่าอั้วว่า ไม่เอาใจ
เขามาใส่ใจเราหรือเปล่า
เรื่องแบบนี้มันต้องเอาใจ"พวกเขา" ไม่ใช่ใจเขาว่อย

+++++++++++++++++++++++++++


อิเจ้ ว่า...

อ้าววววว....' ไม ลื้อ ไม่ยืนดู ตาแป๊ะสกปรก นั่น
มันชักแหง่ก ๆ แล้วลงแดงตาย ต่อหน้าต่อตาลื้อ
แบ่บที่ ลื้อ มองดู โคตรพ่อโคตรแม่ลื้อ ตาย5 ล่ะจ๊ะทูนหัว


อ้อ แร้วตอนที่ลื้อ ให้ตังค์ตาแก่นั่น
ไปซื้อเหล้าครึ่งเป๊ก เนี่ย
ลื้อได้แสดงธรรมบอกอี
เหมือนที่ แร่พโย่วเหย็ง ๆ
บอกอิเจ้วิ่งสู้ฟัด ไหมล่ะ ว่า


การหวังให้คนอื่นมาแก้ไข
ให้เป็นไป ในสิ่งที่ตัวต้องการมันยาก
ดังนั้นเราต้องแก้ที่ตัวเอง
ด้วยการขยันทำมาหากิน
ใช้จ่ายแต่ในเรื่องปัจจัยสี่

พูดง่ายๆว่า...อย่าทำเป็นเงินในกระเป๋าไม่ได้แต่ใจรัก
หรืออีกนัย ก็คืออย่าเสือกเกิดมาจน

( ถ้าลื้อไม่ได้ทำ เจ้จะขอเป็นโจทก์ ยื่นฟ้องลื้อ
ต่อศาลไคฟง ว่า ลื้อน่ะ มันเลือกปฏิบัติ
จัดเป็น พวกดับเบิ้ลสแตนดราด ตัวพ่อ อิอิ)



--------------------------------------------------

ไอ้ตี๋ ว่า ...

ถ้าโครตพ่อ โครตแม่อั้ว ต้องตกอยู่ในสภาพที่ต้องให้
โจรหรือหัวขโมยมาช่วยชีวิต อั้วจะยืนดูพ่อแม่อั้วตายไปต่อหน้าเลยดีกว่า
จะเป็นลูกที่ดีมันต้องดีตั้งแต่รู้ความ ไม่ใช่มาดีตอน
ที่พ่อแม่กำลังจะตายหรือว่าตายไปแล้ว มันต้องรู้จักเก็บ
เงินทองในส่วนที่เอาไว้รักษาพ่อแม่ เราเจอพ่อแม่ทุกวัน
มันเป็นเครื่องเตือนอยู่แล้วว่า ตาเฒ่า ยายแก่สองคนนี้
ซักวันต้องเข้าโรงพยาบาล ถ้ายังไม่สำเหนียก
แล้วมาแหกปากด่าชาวบ้านว่า ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา

++++++++++++++++++++++++++

อิเจ้ ว่า....

อืม...ทีงี้ ทำมาเป็นพูดดี นะยะไอ้โซ๊ยตี๋
นี่ตกลง ลื้อจะยืนดูโครตพ่อโครตแม่ลื้อตาย จิงอ่ะ
นึกว่า ถ้าลื้อเสือกเกิดมาจน
ลื้อจะบำเพ็ญตน เป็น โรบินฮู้ด
ทำให้ ศีลข้อ สอง ต้องมัวหมอง
ดัวยการไป ขโมยยา มารักษาโครตพ่อโครตแม่ ลื้อซะอีก อิอิ



เออ นี่ๆ อิเจ้ เห็น ใครก็ม่ะลู้
มันไป กระทู้ถาม แว้บ ๆ ที่ ลานธรรมจก ง่ะ
อ่ะโหย ทำเป็นโยนหินถามทาง ใช้ความใจอ่อนขี้สงสาร
และสัญชาตญาณความเป็นพ่อเป็นแม่ของคนอ่าน
มา ปุจฉา ตะล่อม ประมาณ ว่า



ส่วนเรื่องของสัมมากัมมันตะที่ความกับความประพฤติ
พระอริยะบุคคลไม่ได้สนใจในเรื่องทำดีทำชั่ว
ถ้าความหมายของความชั่วคือผิดศีล
ความดีคือไม่ผิดศีล พระอริยะท่านเน้นในเหตุผลของการกระทำ


ตัวอย่าง คุณมีลูกที่ไม่สบายมาก
ต้องกินยาในขณะที่คุณไม่มีเงินซื้อไปขอใครเขาก็ไม่ได้
คุณจะปล่อยให้ลูกตายไปต่อหน้าหรือครับ
มันก็ต้องหาทางเอายามา ด้วยการโขมยแหล่ะครับ
นี่แหล่ะการกระทำที่เป็นเหตุเป็นผลอธิบายง่ายๆให้ดู
(อธิบายยากเดี๋ยวไม่เข้าใจ จะว่าไม่มีเหตุผล ไม่เป็นสัมมาอีก)


//www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=40099&p=277613#p277613


แหม๊ ? ลื้อช่วยไปวิสัชนา ตอบไอ้หมอนั่น
ด้วยคอนเซปต์เดียวกับที่ลื้อ ตอบเจ้
เรื่อง โคตรพ่อโคตรแม่ ลื้อป่วย หน่อยสิจ๊ะ ทูนหัววววว


และถ้านึกไม่ออกว่า จะ ตอบไง
มามะ เด๋วอิเจ้ จะเขียนสคริปต์ให้นะจ๊ะ อิอิ


ถ้าลูกบังเกิดเกล้าของอั้ว เป็นเอดส์
แล้วต้องตกอยู่ในสภาพที่ต้องให้โจรหรือหัวขโมยมาช่วยชีวิต
อั้วจะยืนดูลูกอั้วตายไปต่อหน้าเลยดีกว่า
เอ ? หรือ อั้ว จะทำตัว เป็น อ้ายหัวขโมย
แบ่บโรบินฮู้ด ซะเองดีวะ ? เอิ๊ก ๆ



แหม ? ช่วยไม่ได้ ก็เสือกเกิดมาจน
แล้วไม่รู้จักวางแผนครอบครัวเองนิ หว่า
จะเป็นพ่อแม่ที่ดีมันต้องดีตั้งแต่คิดจะทำลูก
ไม่ใช่มาดีแต่ปาก ตอน ที่ลูกกำลังจะตายหรือว่าตายไปแล้ว


มันต้องรู้จักเก็บเงินทองในส่วนที่เอาไว้รักษาลูก
เราเจอหน้าลูกทุกวัน มันเป็นเครื่องเตือนอยู่แล้วว่า
ไอ้ลูกมนุษย์ที่แสนจะอ่อนแอพวกนี้
ซักวันมันก็ต้องเข้าโรงพยาบาล
ไหน ๆ เสือกทำให้มันเกิดมาแระ
ก็ต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูมันให้ตลอดรอดฝั่ง
ที่สำคัญ ต้องสอนให้มัน รู้จักยีบยั้งชั่งใจ
สำเหนียกเรื่อง โทษความสำส่อน และ ความมักมากในกาม
หรือ ถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องรู้จักสอนให้มันใช้ ถุงยางอนามัยด้วย



ถ้ามีลูกแล้วไม่มีปัญญาจะเลี้ยงดู
และ อบรมสั่งสอนมันให้ดีได้ตลอดรอดฝั่ง
ก็อย่าทะลึ่งไปสักแต่ว่า ผลิตมันขึ้นมา
เพื่อ โชว์ ความ มักง่าย ของตัวเอง เลยว่ะ




เฮ้ย อั้วขอถาม พระอริยะขี้ขโมย หน่อยสิจ๊ะ
ว่า ไอ้ยาราคาแพง ( เพราะติดปัญหาสิทธิบัตรยา )
ที่ลื้อ ไปฉกฉวยขโมยเขามาเนี่ย
เจ้าของทรัพย์ ( ร้านขายยา ) เขาจะเดือดร้อน ไหม ?
เขาก็มีลูก มีเมีย (และ มีกิ๊กอีก สามสี่คน )
ให้ต้องเลี้ยงดูเหมือนกันนะเว้ย เฮ้ย



นี่แหน่ะ ไอ้ตี๋ เรื่องแบบนี้
มันก็คล้ายๆกับเรื่องของ นักบวชเซน
หรือเรือง มดกับหนอน
ที่ลื้อไปอาละวาดในเว็บลานทำสาวฯ นั่นแหล่ะ


แมร่ง มันมีเยี่ยงอย่างที่ไหน กัน
อยากให้ลูกตัวเองพ้นทุกข์
แต่ดันเสือกไปทำให้อีกคนเป็นทุกข์


อนึ่ง หมาที่ไหน ม่ะลู้ บอกว่า
อยากจะช่วยเนื้อสมัน ออกจากปากเสือ
ก็ต้องเอาเนื้อหนังมังสาตัวเองไปแลกถึงจะถูก
ไม่ใช่เอามีดไปฟันเสือ ไม่ให้มันกินอาหาร



ไอ้เรื่อง ขโมยยามารักษาลูก นี่ก็เหมือนกันว่ะ
อยาจะช่วย เลือดเนื้อเชื้อไข ตัวเอง ให้หายเจ็บไข้ได้ป่วย
ลื้อก็ต้องเอา หยาดเหงื่อ แรงงาน ไปแบกกระสอบข้าวสาร
หาเงินมาเจือจาน ซื้ออาหารซื้อยามารักษาลูกลื้อ มันถึงจะถูก
หรือ ถ้าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ป้อแป้จนแบกกระสอบข้าวสารไม่ได้จิง ๆ
ลื้อ ก็ต้องไปขายไต ขายเลือด ขายซี่โครง
ไม่งั้น ก็ ไปเต้นอะโกโก้ ขายถั่วดำในบาร์เกย์
หาเงินมาซื้อยารักษาลูกสิวะ มันถึงจะเท่ห์ และ ถูกต้องชอยธรรม
ไม่ใช่ ว่าไปขโมย หรือ เอามีดไปจี้คอขอปล้นยาจากชาวบ้าน
ไอ้เมตตาธรรมค้ำจุนโลกของลื้อ มันต้องพิจารณาให้ดี
ไม่งั้นมันจะเป็นเมตตาธรรม ที่ค้ำถ่อแต่ตัณหาและอัตตาตัวเอง



เรื่องของความดีมีเมตตาต้องแยกให้ออก
การที่พ่อแม่ช่วยลูก ขโมยยา มารักษาลูกเนี่ย
มันไม่ใช่เป็นเรืองความดีความชั่ว
มันเป็นเพียงพฤติกรรมของสัตว์โลก
ผลที่เราเห็นเป็นดีชั่ว
เพราะเราเอาความเห็นแก่ตัวเราเข้าไปตัดสิน
ถ้ายังไม่สำเหนียก แล้วมาอ้าง สัมมากัมมันตะ
มันก็ทะแม้ง ๆ อยู่นา งิงิ




อ้อ อันนี้อยากสมมุติ
ถ้า ลูกลื้อกำลังจะคลอด
แล้วต้องกินยา AZT ทันที
เพื่อป้องกันการติดเชื้อHIV
( เนื่องจากพ่อมันสำส่อน เรยมีความเสี่ยงสูง )


แต่ตอนนี้ ยานั้นมีเหลืออยู่ขวดเดียว ในร้านยา
ลื้อเองก็เสือกเกิดมาจน ไม่มีเงินซื้อยา ซะด้วย
ถ้าสบโอกาส ลื้อจะแอบไปขโมยยานั้นมาให้ลูกลื้อกิน ไหมล่ะ ?
แล้วถ้า บังเอิญ ลื้อก็รู้แก่ใจว่า
ตอนนั้น เมียเจ้าของร้านยาเอง
ก็กำลังจะคลอดลูกและจำเป็นต้องกินยานี้ เหมือนกัน





อุ๊ยต๊ายยยยย นี่อิเจ้ พล่ามอะไร ออกไปเนี่ย
สงสัยเจ้ อิน กะตัวหนังสือ ของไอ้โซ๊ยตี๋
ที่แพล่ม ๆ ทิ้งไว้ในบล็อกนี้ ว่ะ
เรยเผลอ ละเมอ มาพล่าม ตามมัน เหอๆ

-----------------------------------------
ไอ้ตี๋ว่า....
อันนี้อยากสมมุติ ถ้าลื้อเป็นหมอ
ที่ต้องฉีดยาฉีดเซรุ่มแก้พิษงูที่มีอยู่เข็มเดียว
ลื้อจะฉีดให้ใครระหว่างพ่อของตัวเอง
กับตาแก่ที่ถือหัวสิงโตขอทาน


อีเจ้ป่องถ้าอั้วบอกว่า
อั้วเลือกที่จะฉีดเซรุ่มให้ตาแก่ขอทานคนนั้น
ลื้อว่าอั้วจะเป็นคน ที่ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรามั้ยว่ะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++

อิเจ้ว่า....
ถ้าลื้อบอกว่า ลื้อเลือกที่จะฉีดเซรุ่มให้ตาแก่ขอทานคนนั้น
เจ้ ก็คงจะยังไม่ปรี๊ดแตก เต้นแร้งเต้นกา
หาว่าลื้อเป็นพี่อ้ายทรพี ให้เสียฟอร์ม นักปฏิบัติ
(แบ่บไอ้ตี๋บางคน)หรอกจร้าาาาา อิอิ


แหม ? ก้อ ปกติการจะพิณาตัดสินคดีแบบโลก ๆ นั้น
ศาลทั่นยังต้อง ดูจาก หลักฐานประจักษ์พยานแวดล้อม
และ เจตนาโดยตรง(และโดยอ้อม) ของผู้ถูกกล่าวหา เรยนิหว่า
ขนาดสื่อจะกล่าวหาว่า รัฐบาลน้าชาติ เป็น บุพเฟ่ต์คาบิเนต
ยัง ต้องไปควานหา ใบเสร็จ มายืนยันเรยน้าาาาาาา

แร้วงี้ ถ้าอิเจ้จะ กล่าวหา ว่า
ลื้อมันเป็น อาตั้วเฮียของอ้ายทรพีลูกทรพา
เจ้ก็จะต้อง สืบจากศพ ให้ครบถ้วนกระบวนการ ก่อนอ่ะจิ
จะฟังความข้างเดียวได้ไงล่ะ เด๋ว คันชั่ง ก็เสียสมดุลแย่
เจ้ม่ายช่ายพวก ชอบตื่นตูม แบ่บคนบางคนนิ
เอะอะ ๆ ก็มาใส่ร้ายป้าย หาว่า
อิเจ้เป็น สลิ่มกลายร่างสะตอกลายพันธุ์ อิอิ



อืม....สำหรับเรื่อง ตาแก่ขอทานนั่น
เจ้เชื่อว่า ลื้อก็คงจะมีเหตุผล ที่มีน้ำหนักเพียงพอ
ที่จะเอามาใช้เป็นแรงขับเคลื่อนสำหรับการกระทำของลื้อ ว่ะ
และ ไงซะ เจ้ก็เชื่อมั่นในตัวลื้อ พอ ๆ กับที่...
อุ่นใจ กับ การวินิจฉัยของศาลสถิตย์ยุติธรรม ในประเทศสารขัณฑ์
แล มั่นใจ ในดุลพินิจของ ศาลอุธรณ์ (คดีภาษีหุ้น 546 ล้าน) นั่นแหล่ะจร้าา




และ พูดถึงเรื่องเลือกฉีดเซรุ่ม นี้
มันก็ เหมือน กาทู้ต้องเลือก

เรื่อง "การตัดสินใจ จะหยิบยื่นอาหาร
ให้แก่ขอทานผู้หิวโซหรือ พระอรหันต์สุปฏิปัณโณ "

กับ เรื่อง สไนเปอร์ พ่อตัวเอง ที่ เราเคยถกกัน นั่นแหล่ะ





เจ้จำได้ว่า ใครบางคนเคยบอกเหย็ง ๆ เองนิ หว่า
ว่า มันจะเลือก หยิบยื่นอาหาร เป็นทาน
ให้กับผู้ที่มีระดับความทุกข์ มากกว่า
โดยไม่เอาคำว่า อรหันต์ขั้นเทพ มา พิณา ให้รกสมอง ?
เจ้ ' ป่อง เอง ก็ ยึดคอนเซปต์ สไตล์เดียวก๊ะไอ้ตี๋คนนั้น
นั่นแหล่ะจร้าาาาา ไอ้ลกเจ๊กเอ๊ยยยยยย




และถ้า เจ้เป็นหมอโฮจุน ที่ต้องฉีดเซรุ่มแก้พิษงู
ที่มีอยู่เพียงเข็มเดียว ให้กับใครสักคน
เจ้ก็ต้องเลือกฉีดมัน ให้กับคนที่มีอาการโคม่า มากกว่า น่ะสิ
เพราะในทางการแพทย์ ดุลพินิจของหมอ นั้น
มันก็มี Criteria ( หลักเกณฑ์ในการรักษา )
มาคอยกำกับ เป็นบรรทัดฐานอยู่แล้วย่ะ
ขืน ไม่รู้สี่รู้แปด จะตะแบงฉีดยา
ให้กับ โคตรพ่อโคตรแม่ตัวเอง ท่าเดียว
โดยไม่ดูตาม้าตาเรือ และ ความเหมาะสมของเหตุปัจจัย
เดี๋ยว เกิดเคราะห์หามยามซรวย
ตรู ก็เจอ อิเจ้วิ่งสู้ฟัด ก๊ะ อิซ้อกัดไม่ปล่อย ของลื้อ ฟ้องเอา อ่ะดิ อิอิ


แหม ? ว่าแต่ คำถาม เรื่อง เซรุ่ม ฯ ของลื้อ อ่ะ
มันเบสิ๊ก เบสิก ระดับธรรมานุบาล ง่ะ
ไม่ประเทืองปัญญาเอาซะเรยยยยยย
เด็กประถม ที่ไหนมันก็ตอบได้ หุหุ
นี่ ๆ ลองใช้ เจโตฯ มาโยนิโสฯ
ขบคิดปริศนาธรรมอะไรเอ่ย
ที่มันซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากกว่านี้ ดีป่ะ ?


สมมุติ นะจ๊ะ สมมุติ ถ้าเจ้เป็นหมอ
ที่ต้องฉีดยาฉีดเซรุ่มแก้พิษงูที่มีอยู่เข็มเดียว
ให้กับคนไข้ 1 ใน 3 คน ที่มาถึง รพ. พร้อมกัน
และ มีอาการโคม่าพอ ๆ กัน เจ้จะฉีดเซรุ่ม ให้ผู้ใดดีหนอ
ระหว่าง ไอ้ตี๋บุญพิลึก แม่ดอกบัวเกี๋ยง และ อาเฮียสรยุทธ !
ติ๊กต่อก ๆๆๆๆๆ


อิอิ บอกให้ก็ด้ายยยยยยยยยยยยยยยย
เจ้ก็ยังคงอาศัย คอนเซปต์เดียวกับเรื่อง การทำทาน
ที่เจ้ เคยแพล่ม หั้ยลื้อฟัง นั่นแหล่ะ เจ้จะเลือกฉีดเซรุ่มเข็มนั้น
หั้ยกับ ผู้ที่จะยังประโยชน์ ให้กับโลกมากที่สุดจร้าาา


ดังนั้น ช้อยส์ แรก ที่เจจะเขี่ยทิ้ง เอ๊ย ตัดทิ้ง
ก็คือ ไอ้ตี๋บุญพิลึก ง่ะ เพราะว่า ไอ้หมอนี่
มันเป็น ภัยต่อความมั่นคงของประเทศซาด
เพราะเวลามันพ่นน้ำลายประกาศ (วิ)วาทะกรรม ในเวบธรรมมะ ทีไร
ก็รังแต่จะทำหั้ย เกิด ทั้ง อุทกภัย แล สังฆเพท
อันเป็นเหตุแห่งการแตกแยกของพุทธบริษัท
สมควรอย่างยิ่ง แล้ว ที่จะกำจัดมัน
ไปให้พ้น ๆ จาก บวรพุทธศาสนา


อนึ่ง คนรกโลกย่อมทำให้พื้นดินต่ำ น้ำก็ย่อมท่วมถึง
เมื่อขาดคนรกโลกแผ่นดินย่อมสูง น้าย่อมไหลไปที่อื่น
แหม ? หวังว่า อ่านถึงตรงนี้
ลื้อคงจะ ดวงตาเห็นธรรม ( รอบ 2 ) นะจ๊ะ ไอ้โซ๊ยตี๋ อิอิ



ส่วน ช้อยต่อไป ที่เจ้จะเจี๋ยนทิ้ง
ก็คือ อิแม่ดอกบัวเกี๋ยง ของลื้อ นั่นแหล่ะ
แมร่ง มัวแต่บีบน้ำตาร้องห่มร้องไห้ ออกทีวีอยู่ได้ ( กรูรำคาญ ! )
เนี่ย ขืนหั้ย แม่นี่ มาร้องไห้อ่ะซิก ๆ อยู่บ่อย ๆ อ่ะนะ
น้ำตาปู ก็คงจะเอ่อท้นทะลุทะลวงกำแพงบิ๊คแบ๊ค
แล้ว ข้ามพนังกั้น มาท่วมบ้านอาตั้วเฮียลื้อ อีกหน แน่ ๆ เรยว่ะ


ด้วยเหตุนี้ อิเจ้ จึงถือว่า อิเจ้บัวเกี๋ยงนั้น
เป็น ภัยต่อฟามมั่นคงของซาด พอ ๆ ก๊ะไอ้ตี๋บุญพิลึกว่ะ
ดังนั้น สมควรจะต้องกำจัดผู้หญิงขี้แง ทิ้งไปเสียให้พ้น ๆ
ที่สำคัญ ก็คือ แม่ดอกบัวเกี๋ยง มันสวยกว่า เจ้ ง่ะ
กรี๊ด ๆๆๆๆ เจ้ ดอกบัวป่องทนม่ายยยยยล่ายยยยยยยย เหอ ๆ




อนึ่ง เสือ 2 ตัว อยู่ในถ้ำเดียวกัน ไม่ได้ฉันใด
ดอกบัว 2 ดอก ก็อยู่ในบึงเดียวกัน มิได้ฉันนั้น อ่ะเธอว์
แล้ว จะแปลกอะไรล่ะ ถ้าเจ้จะหาเหตุผลอันชอบธรรม
มาใช้ อธิบาย ถึงเหตุปัจจัย ในการปล่อยให้แม่ดอกบัวเกี๋ยง
ต้องมาตายตกตามกัน( กะลื้อ ) เหอ...เหอ...




อิอิ สาธยาย ไป 2 ช้อยส์ แระ
ถึงไม่บอก ลื้อก็คง ลู้ แร้วมั้ง
ว่า อิเจ้ จะบรรจงฉีดเซรุ่มแก้พิษงู
ให้กับ ครายยยยยยยยยยย



ใช่แร้วจร้าาาา เจ้จะเก็บเซรุ่มเข็มสุดท้าย
ไว้ฉีดแก้พิษ หั้ย อาเฮียสอ คนเดววววว
เพราะ ในบรรดา คนไข้ทั้ง 3 คนนี้
อาเฮียสรยุทธ เป็น สุภาพบุรุษตัวจริงทีซู๊ดดดดดด
เฮ่ย ลื้อ ไม่ได้ดู ข่าวช่อง 3 ตอนเช้า ๆ หรือไงกันนะ
เห็นปล่าว ว่า อาเฮียสร ฯ ของเจ้ ต้องเหนื่อยยาก แค่ไหน
ที่ต้องไปช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัย ในละแวกต่าง ๆ น่ะ
แถมยัง มีอีพวกมือไม่พายชอบเอาหน้าราตรีน
เอา เฮียสอ ไปเม้าส์ ไปลือ อี๊กก

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vinitsiri&month=09-2011&date=17&group=139&gblog=111


เนี่ย หาว่า เฮียสอ เป็นจอมสร้างภาพ มั่งล่ะ
เป็น บ่างช่างเสี้ยม และเป็นตาอยู่ อิงกระแสมั่งล่ะ
โถ ๆ ช่างน่าฉงฉานเจง ๆ พ่อคุณของเจ้


เนี่ย หลายอาทิตย์ก่อนนู้น
อาเฮียสอ ก็ทำเอาเจ้นอนไม่หลับเลยว่ะ
ยิ่งตอน เฮีย เค้าบอกว่า

"ผมว่ายน้ำไม่เป็น แต่ผมอยากมาช่วยเหลือพี่น้อง"


อะโหยยย ฟังแร้ว ใจเต้นไม่เป็นส่ำเรยอ่า
ขนาด เฮียสรฯ ว่ายน้ำไม่เป็น แท้ ๆ
ยังมีแก่ใจ เป็นหัวเรี่ยวหัวแรง
ถ่อสังขารไปช่วยเหลือชาวบ้านตาดำ ๆ ที่ถูกน้ำท่วม

โถ ๆ พ่อคุณของเจ้ ยอมเสียสละเวลา
มาทำประโยชน์ให้กับประเทศซาดบ้านเมือง
โดยไม่เห็นแก่เหน็ดแก่เหนื่อย
หรือ หวั่นเกรง ภยันตราย ต่าง ๆ เรยเน๊าะ



ยิ่ง ตอนที่ อีมีน้ำใจช่วยไปส่งชาวบ้าน
จนอีตกเจ็ทสกี อ่ะนะหูยยยยย ใจหายแว้บเยยยย
หัวใจเจ้งี้ แทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
คนอารัยน่ารัก น่าเอ็นดู ผู้ชายอะไรไม่รู้
พ่อพระที่สุดในโลก เยยยยย


นี่สิ มันถึงจะเรียกว่าเป็น พระเอกตัวจริง กระทิงแดง !
( อ้อ ลู้แร้วเหยียบไว้เรยนะ อาเฮียสรฯ เนี่ย
หน้าตาอี เหมื๊อน เหมือน ไอ้เสือจำศีล ตัวหนึ่ง
ที่เจ้ปลื้มมว๊ากกก อ่ะ อิอิ )



เฮ้ออออออออออ เพราะเหตุผลทั้งหลายทั้งพวงที่เจ้แพล่มมานี่ไง
เจ้ถึงต้องแอบเก็บงำ เซรุ่มเข็มสุดท้าย
ไว้หั้ยกับ พ่อฮีโร่ตัวจริงของเจ้
เผื่อฟื้นขึ้นมา เมื่อไร พ่อยอดขมองอิ่มของเจ้
จะได้ ไปทำประโยชน์ หั้ยชาวบ้านต่อไปชั่วกาลนานเทอญ


เออ เฮ้ยยย เห็นว่า ช่วงก่อนหน้านี้
เฮียสอฯ เค้ารับ อาสาสมัคร ช่วย ขับเรือ
ช่วยผู้ประสบอุทกภัย ในกรุงเทพนิ
ลื้อ เคยคิดจะไปแจม ไปทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขัน
ก๊ะเฮียสอ มั่งไหมเนี่ย ตอนนั้นพี่ แจ๊คสแปโรว์ ยังโผล่หัว ไปช่วยเฮียสรฯ เรย



ลื้อเองก็น่าจะลองเจียดเวลาตบตี เอ๊ย เสวนาธรรม
ก๊ะ อีตาอ๊บนอกกะลา ที่ ลานธรรมจก
ไป ช่วยแบกเรือยกของ เป็นเพื่อน พี่แจ๊ค ซะมั่งน้าาาา
เผื่อว่า ชาติหน้า ด้วยอานิสงค์ผลบุญอันนี้
จะ ส่งผลให้ ไอ้โซ๊ยตี๋ ดูดีมีซาเหน่ เท่ห์ ระเบิดระเบ้อ
แบบ เฮียสอฯ พระเอกตัวจิง กระทิงแดง มั่ง 5555


พระเอกตัวจริง สรยุทธ สุทัศนะจินดา นั่ง ฮ.ลุยน้ำท่วม เรียลลิตี้ถึงบันไดบ้าน

------------------------------------------------------
ไอ้ตี๋ว่า....
ว่าก็ว่าเหอะ อันนี้พ่อแม่ก็ต้องมีส่วนด้วยว่ะ ส่วนใหญ่
พวกลูกหลานมังกร มันจะโดนเมมเมอรี่ว่า พ่อแม่มีคุณ
เหนือฟ้ากว้างกว่าแผ่นดิน จนลืมว่าอย่างไหนดี
อย่างไหนชั่ว คิดว่าการช่วยพ่อแม่เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่

+++++++++++++++++++++++++++++++++++



อิเจ้ ว่า...

เฮ้ออออ เจ้าลกเจ๊กเอ๋ย ฉงฉัย สมัยลื้อยังเด็ก ๆ
คงจะมัวแต่ซุกซนเที่ยวเอามือไปแหย่ปลั๊กไฟ
เรยมิได้สนใจสำเหนียกกับ เรื่อง ...

24 ยอดกตัญญู .... คุณธรรมพันปี
//topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/05/K7839099/K7839099.html


ที่ อาเหล่ากง -เหล่าม่า และ อาม่าม๊า พยายามพร่ำสอน แหง๋ ๆ


เฮ้ออ ....นี่ถ้าไอ้ ลกเจ๊กหัวกบฏ อย่างลื้อ
จับพลัดจับพลู ไปเกิดเป็น กัณหา-ชาลี อ่ะนะ
รับรองได้ว่า พระเวสสันดร คงจะอดสะสม ทานบารมี เป็นแน่แท้
เรียกว่า แค่รู้ว่า ป๊ะป๋า แอบตุกติกคิด จา ยกลื้อหั้ย อิตาชูชก
ลื้อคงกระโดดถีบหน้าพ่อตัวเอง จนหกคะเมนตีลังกา แหง๋ ๆ
นี่สิ ถึงจะเรียกว่า ทรพี เรียก พี่ ตัวจริง !
( ทักกี้ แพ้หลุดลุ่ย เรยนะเนี่ย เหอะ ๆ )











แหน่ะ ๆ อ่านแร้วมีเคือง เว้ย มีเคือง
ไอ้โซ๊ยตี๋ล่ะก้อ อิตั้วเจ้ล้อเล่นอ่ะ จร้าาาาาาาาาาาาาาาา
( แหม ๆ อิเจ้ทำ ไก่หยอกหมา ด้วย ออกจะบ่อย ยังไม่ชินอีกเหยอ 555)
เฮ้อออ พูญิ๋งตัวเล็ก ๆ อย่างอิเจ้ ล่ะหรือ
จะกล้ามาชี้หน้า ครหา นินทา ให้ลื้อขุ่นข้องหมองใจ
เจ้ก็กัวโดนลื้อกระโดดเตะก้านคอเหมือนกันนะจ๊ะ อ่ะซิก ๆ




แต่ก็เห็นด้วยกะลื้อนะ เรื่องที่บอกว่า
พวกลูกหลานมังกร มันจะโดนเมมเมอรี่ว่า
พ่อแม่มีคุณ เหนือฟ้ากว้างกว่าแผ่นดิน
จนลืมว่าอย่างไหนดี อย่างไหนชั่ว
คิดว่าการช่วยพ่อแม่เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่



การสอนแบบนี้ มันก็เหมือนดาบ 2 คม นะ
แต่ทำไงได้ล่ะ อาม้า อาป๊า ส่วนใหญ่
เค้าก็เลี้ยงลูกเพื่อหวังได้พึ่งพิงยามแก่เฒ่า ทั้งนั้นนี่หว่า
ก็เรยต้อง ตั้งโปรแกรมฝังหัวไอ้ตี๋อิหมวย
ด้วยคำสอนของ ขงจื้อ เล่าจื้อ
ว่า ด้วยเรื่อง กตัญญูปกาศิต ซะตั้งแต่ยังเด็กอ่ะจิ
ก็ โบราณว่า ไม้อ่อนมันดัดง่ายนิ อิอิ




อืม..แต่ของงี้มันก็ต้องอยู่ที่เด็ก ด้วยว่ะ
ว่า มันจะเอาถ่าน รู้อะไร เป็นอะไร แค่ไหน
ถ้าเด็กมันเป็น ทรพีกลับชาติมาเกิด อ่ะนะ
ต่อให้ สอนเรื่อง กตัญญูปกาศิต วันละ 3 เวลา หลังอาหาร
ก็ไปเปลี่ยน สันดาน มันม่ะได้หร็อก
แล้ว สมัยนี้ อ่ะนะ ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแระ



เจ้มักขบขัน(แกมสมเพช) เสมอนะ
เวลาที่ใครพูดว่า คนเราต้องมีครอบมีครัว
จะได้มีลูกมีหลานเอาไว้คอยดูแล
และอาศัยพึ่งพายามแก่เฒ่า
ถ้าเป็นสมัยโบราณบานบุรี นี่อาจจะใช่
( ถ้าโชคดีมีลูกกตัญญู อ่ะนะ )
แต่ตอนนี้ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วว่ะ



เด๋วนี้น่ะ แค่เลี้ยงดูเด็กสักคนให้มันพ้นๆอก
ไม่กลับมาไถเงินเราได้ ก็ถือว่าเป็นบุญแระ
เฮ้อออ สมัยนี้คนที่มัน กตัญญูเลี้ยงดูพ่อแม่เนี่ย มันหายากส์ว่ะ
อ้อ แต่จะว่าไป ก็มีลูกชายอยู่คนนึงนะ
ที่ กตัญญูได้ใจจนใคร ๆ ก็สรรเสริญ
เนี่ย คนนี้ไง




แหม ? เจ้ล่ะปลื้มอกปลื้มใจ แทนแม่อีซะจิง ๆ
ลื้อคิดเหมือนเจ้ ไหมเนี่ย
เฮ้ออ ผู้ชายอาไร้ ช่าง ชวนป๋วยปี่แปกอ ซะเหลือเกิ๊นนนน
ไม่อยากจะบอกเรยว่า คนนี้ล่ะ นายหัวในดวงใจ ของอิเจ้
แหม ?นี่อิเจ้ ก็พย๊าม ลับเขี้ยวอยู่บ่อย ๆ อ่ะนะ
เผื่อจะได้เจริญรอยตาม พ่อมีดโกนอาบน้ำผึ้ง ของเจ้ มั่ง
แค่แล่งได้เก่งสักครึ่งหนึ่ง ของ ทั่น ก็โอ แระ
อย่างน้อย วาจา และ ลีลาการกรีด
ก็ พลิ้วไหวกว่า ซือแป๋ของคนบางคนล่ะว้าาาา
เห็น ลูกล่อลูกชน เวลาทั่นชวน ให้สัมภาษร์ก๊ะสื่อ แร้ว
ถือว่า ช.ชวน ลูกแม่ถ้วน นั้น
สมควรได้รับ เกียรตินิยมเหรียญทองเป็นรัฐสาดบัณฑิต
และ ผ่านมาตรฐาน ISO ทางการฑูต ง่ะ
เพราะ อย่างน้อยคำว่า ขณะนี้ยังไม่ได้รับรายงาน
มันก็ เป็นการลอยตัวเหนือปัญหา เอ๊ย เป็นการตอบแบบบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น
และ เป็น สัมมาฯ มากกว่า การสวนกลับว่า
เมื่อคืนนี้ คุณไปเสพเมถุนกับใครมา ล่ะว้าาา เอิ๊ก ๆ




เออ แพล่มเรื่องความกตัญญู ต่ออีกหน่อย
จำได้ว่า ช่วงน้ำท่วมกรุงเทพ
สื่อทีวี มักจะเอาข่าวว่าด้วยเรื่อง
ผู้เฒ่าผู้แก่ ติดอยู่ในบ้านที่น้ำท่วม
มาออกอากาศ ให้ชาวประชา ได้รับชมอ่ะ
ถ้า ติดอยู่อย่างลำบากเพราะไม่มีคนดูแล ก็ น่าสงสารอยู่นะ


แต่บางประเภท เห็นแล้วก็ได้แต่ทำตาปริบ ๆ ว่ะ
แมร่ง แก่จะเข้าโลงแล้ว
ยังห่วงสมบัติบ้า ไม่ยอมอพยพหนีน้ำ
เดือดร้อนให้ บรรดาลูกหลาน
ต้องมานั่งกุมขมับกุ้มอกกุ้มใจ


ส่วน อาม่าอาซิ้ม ทั้งหลาย ก็ยืนกระต่ายขาเดว
ประมาณว่า ไงอั้วก้อม่ายไป อยู่นี่อั้วก็ฉะบายดีแระ
อั้วเกิดที่นี่ อั้วก็จะขอยอมถูกน้ำท่วมซี้แหง๋คาบ้านตัวเอง!
ลูกหลาน มันฟังแร้วก็ได้แต่ เป็นทุกข์เป็นยาก อัดอั้นตันใจ
มานั่งร้องห่มร้องไห้ ออกทีวี ให้เป็นที่ สมเพชเวทนา
แก่สายตาประชาชี อีกตะหาก



รู้ป่ะ เห็นข่าวประมาณ นี้ทีไร
อิเจ้ทั้ง ขำทั้งปลง ( และ หมั่นไส้ ) ว่ะ
แล้วก็แปลกใจด้วยนะ ว่า
พวกมันจะร้องไห้แง ๆ ทุกข์ใจ ไป 'ไมว้าาาา
ก้ออาเหล่ากงเหล่าม่า แกยืนยันจะอยู่เองนิ
เราก็ต้องเคารพการตัดสินใจของผู้อาวุโส สิ
ในเมื่อ ท่านอยากจะอยู่ ที่นี่
ก็ต้องปล่อยให้ทั่นจมน้ำตายคาบ้าน สมใจอยากไปจิค๊ะ
จะไปขัดศรัทธา ของทั่นทำไม ล่ะ
ชีวิตใคร ก็ ชีวิตมัน จะไปเจ้ากี้เจ้าการ อะไรนัก วะ เหอ...เหอ...



เออ แล้วที่ ขำยิ่งกว่านั้น อ่ะนะ
พอถึงเวลา คับขันอยู่ไม่ได้จิง ๆ อ่ะนะ
ก็เห็นอาเหล่าม่าเหล่ากง
ที่ยืนยันจะนอนตายคาบ้าน
มาขอให้หน่วยกู้ภัย ว่ายน้ำลอยคอ
เข้าไปช่วยขนย้ายตัวเอง ออกไป
แบ่บทุลักทุเล เปียกม่ะล่อกม่ะแล่ก ทู๊กที
( ทีตอนอพยพง่าย ๆ ล่ะเจื๋อกไม่ยอมไป )



เห็นข่าวแบบนี้ทีไร ถ้าพ่อแม่อิเจ้นั่งดูอยู่ด้วย
เจ้ต้องตัดไฟแต่ต้นลม ด้วยการ ไซโค
แล้ว ชี้ให้พ่อหั้ยแม่ ดู ไว้เป็น อุทาหรณ์ทุกที ว่ะ เอิ๊ก ๆ
ประมาณ ว่า เฮ้ย หากเจอน้ำท่วม แล้วลูกหลานมันขอร้อง
ให้ อพยพ ไปไหน ก็ให้รีบไปๆซะนะ อย่า ทะลึ่งมาเรื่องมาก
จนต้องลำบากชาวบ้านแบ่บในทีวี นะเว้ย
ไม่งั้น ตรูจะปล่อยให้จมน้ำตายไปต่อหน้าต่อตายเยยย
อิอิ ก็แหย่พ่อแหย่แม่ ไปตามประสาอดัมส์แฟมิลี่ ไปงั้นแหล่ะ
เพราะ ถ้าน้ำท่วมบ้านอิเจ้ จิง ๆ อ่ะนะ
อิป๊าอิม๊า น่ะ มันนกรู้จะตายชัก
เผลอ ๆ พวกอี อาจจะเผ่นออกจากบ้าน
ก่อนอิเจ้จะบอกด้วยซ้ำ





เฮ้ออ การแสดงความกตัญญูกตเวที เนี่ย
มันเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์
ต้อง กระทำในปริมาณที่ พอดิบพอดี
มีลิมิต ที่เหมาะสม อ่ะนะ


ไม่งั้น มันจะกลายเป็น เรื่อง ลูกจ๋ารังแกพ่อแม่
ต้องตามประคบประหงมกันไปทุกภพทุกชาติ ไม่จบไม่สิ้น
คนแก่ มันก็เหมือนเด็ก ๆ นั่นแหล่ะว้า
ถ้า ตามใจกันมาก ๆ ก็มีงอแง เอาแต่ใจ
และ เกิดอาการ เหลิงได้ เป็นธรรมดา




อืม...แต่จะว่าไป ก็ถือว่า คำสอนเรื่องชวนป๋วยปี่แปกอ
นี่มันก็ เข้าท่า กว่า การสอนของพรรคคอมมิวนิสต์จีนแดง
สมัยปฏิวัติ วัฒนธรรม นะเว้ย
นั่นน่ะเล่นถึงขนาด ล้างสมอง
บอก ยุวชน ไปเลยว่า
พ่อแม่ไม่ได้มีพระคุณอะไรกับเรา
พวกเค้าก็แค่ทำให้เราเกิดมาเพราะความใคร่
ไม่จำเป็นต้องไปกตัญญู อะไรกะมันนัหนา
ให้หันมา กตัญญกับพรรคคอมมิวนิสต์ และ มาตุภูมิ ดีกว่า



เฮ้ออ ถ้าฟังโดยตรรกะมันก็เป็นจิง
แบบที่พวกจีนแดงมัน พูดอ่ะนะ
เพียงแต่ว่า อิเจ้เห็นด้วยเพียงบางส่วนอ่ะ
เพราะสำหรับอิเจ้ บุญคุณของผู้ให้กำเนิด
ไม่ได้อยู่ที่การทำให้เราเกิดมาเพราะความใคร่หรอกนะ
แต่มันอยู่ที่ ทั่นอุส่าทนุถนอมเลี้ยงดูเรามา
โดยไม่เอาขี้เถ้ายัดปากให้ตายไป
ตั้งแต่ยังตีนเท่าฝาหอยอ่า


อืม...ที่โต๊ะศาลาประชาคม ในพันติ๊ปเคยมีคนตั้งคำถาม ว่า


ถ้าเราเกิดมาจากความไม่ตั้งใจ
มีแม่เป็นโสเภณี และมี พ่อเป็น ผู้ชายที่มาซื้อบริการจากแม่
เราควรจะกตัญญกตเวที กับคนคู่นี้ไหม ?


ฟังแล้วก็น่าคิด นะ มันก็คงเหมือน คำถาม เรื่อง
ระหว่างพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด กับ พ่อแม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูเรามา
เราควรจะกตัญญูกับใครมากกว่า กัน


ที่ลื้อเคยไปตบตีก๊ะชาวบ้านที่ ลานธรรมจก ล่ะมั้ง อิอิ
และถ้า เจ้ต้องวิสัชนาตอบคำถามนี้
อิเจ้ก็คง เรียงลำดับความสำคัญ
โดยดูจากปริมาณ(และคุณภาพ )
ใน การประคบประหงมดูแล + ปรนนิบัติพัดวี
ตลอดจนการให้ความรักความเอาใจใส่ ต่ออิเจ้มั้ง


และ กับแม่ที่เป็นอีตัว นี่ ถึงจะไม่ได้เลี้ยงดูกันมา
ไงก็ถือว่ามีบุญคุณ ว่ะ เพราะถือว่า
อีต้องทนอุ้มท้อง ยอมให้เราได้อาศัยมดลูกอี
เป็นอู่ข้าวอู่น้ำมาตั้งเก้าเดือน แหน่ะ
( แม้ว่า อีจะเต็มใจหรือไม่ก็ตามแต่ )



ส่วน กับ พ่อที่เป็น ผู้ชายที่มาซื้อบริการจากแม่
พอลั้ลลาเสร็จสมอารมณ์หมาย
แล้วก็จากไปทางใครทางมัน นี่
อิเจ้ถือว่า มันก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่ง
ซึ่ง บังเอิญผ่านมา แล้วมีกรรม ร่วมกัน นะ
ก็ แค่ บริจาคสเปิร์มตัวเดียว
มาสร้างชีวิตให้เจ้ ( โดยไม่ได้ตั้งใจ )ก็เท่านั้นเอง
ถ้าอิเจ้ได้ดิบได้ดี แร้วทะลึ่งมาลำเลิกบุญคุณ นี่
มันอาจโดนกระโดดเตะก้านคอได้ เหอ...ๆ




อืม...เห็นลื้อบ่นเรื่อง กตัญญูปกาศิต
อิเจ้ นึกถึงกาทู้ในพันติ๊ป
ที่ อิเจ้เข้าไปประมือก๊ะอิตาเกิด อ่ะ
แบ่บเนี้ย....






ถ้า ถูกบังคับ ให้เลิก นับถือ ศาสนาที่คุณศรัทธาอยู่ ...... คุณจะ.....?
------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 17

แม่นางม่วยๆ..ซีดเซียวนั้ง...!

เล่าฮู ตั้วตี๋(ตี๋ใหญ่) และตั้วเฮีย(ห้ามคำแผลง) ....
จะตอบปัญหานี้ ก็ต้องรอเหตุปัจจัย
ที่ประกอบให้พร้อมตัดสินใจก่อนในเวลาเกิดเหตุการณ์...?
(หากมีลูก เมีย แม่ จะทำไง..ต้องค่อยๆคิดค่อยๆพูดกัน จิงไหม )


การนำปัญหาที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง และเป็นปัญหาที่สุดวิสัย..
เพราะข้อมูลไม่ครอบคลุม มาถาม... ย่อมไม่ได้ความจริง...
เพราะอาจมีปัจจัยอื่นประกอบอีกมากมาย
เช่น..ระหว่างศาสนา กับ มารดา ที่อยู่ต่อหน้าจะเลือกใคร
แค่คำถามเดียวก็ "เคี้ยวยาก"..แล้ว นู๋บี-บัวห้าเหล่า...
(ศาสนา และสัจจะ กับ กตัญญู..จะเลือกอะไร? ในเหตุการณ์ที่เกิด..)


ใยม่วยๆ ซีดเซียวนั้ง...มิตั้งคำถามนี้แก่แม่นาง "เตียวเสี้ยน"..
ว่าทำไมจึงยินยอม ให้ ตั๋งโต๊ะ และ ลิโป้ .เชยชม ?
หาก "เกิดเป็นคนช่างยากแท้" อยู่ในเหตุการณ์
เตียวเสี้ยนจะเลือก เกิดฯล หรือไม่ ..
( เพระเกิดฯล..หล่อกว่าหลายขุม) ..!
เอ้ามาทายกันว่าเลือกเกิดฯล ไหม..!

จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 9 มิ.ย. 52 12:15:29 ]






รู้ป่ะ อิเจ้ ตอบมันกลับว่า ไง
----------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 22

คุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้

ศาสนา และสัจจะ กับ กตัญญู..
จะเลือกอะไร? ในเหตุการณ์ที่เกิด..
-----------------------------------------
อิฉันเลือก ตัวกู เอ๊ย กตัญญูก่อน อ่ะ แหะ ๆ
เพราะ ศาสนา มิใช่ปัจจัยที่ 5 ในการดำรงชีวิตของอิฉัน
เขี่ยออกจากชีวิตได้อย่างสบาย ๆ


ส่วนสัจจะ นี่ต้องขึ้นอยู่กับว่า มันเรื่องอะไร
ถ้าต้องบิดพลิ้วไปบ้าง แน่นอนศีล 5 ย่อมถลอก
แต่ถ้าจำเป็นต่องทำแล้ว ก็เต็มใจที่มารับวิบากทีหลัง
ยิ่งถ้าเป็น สัจจะ เรื่อง ไตรสรณะ ที่ท่องเรื่อยเปื่อย
ตอนเข้าแถวสวดมนต์สมัยเด็ก ๆ อ่ะนะ
พร้อมที่จะกลืนน้ำลายตัวเองทุกเมื่อ 5555


แต่ กตัญญู นี่ทิ้งยากนะ
แม้จะชอบเห็นพ่อแม่เป็นลูกบอลบ่อย ๆ
แต่ถ้าจะให้อิฉันเล่นบทลูกทรพี นี่ ทำไม่ลงอ่ะ



หาก "เกิดเป็นคนช่างยากแท้" อยู่ในเหตุการณ์
เตียวเสี้ยนจะเลือก เกิดฯล หรือไม่ ..
( เพระเกิดฯล..หล่อกว่าหลายขุม) ..!
เอ้ามาทายกันว่าเลือกเกิดฯล ไหม..!
--------------------------------------------

อันนี้ก็ไม่รู้ ไม่ใช่ เตียวเสี้ยน
( อิฉันเป็น ซีดเซียวนั้ง นี่นะ อิอิ )
แต่ถ้า อิฉันรับบท เตียวเสี้ยน
เตียวเสี้ยนคนนี้ ก็ไม่ได้ พินิจ บุรุษที่หนังหน้า หรอกหนา
ข้าพเจ้าจะ พิจารณา ผู้ชายที่ ประโยชน์ใช้สอย อ่ะ
บ่ มีไก๊ เมื่อไร ก็ เขี่ยมันทิ้ง
ก็ผู้ชายมันเหมือนสิ่งของนี่หน่า
คิดจะหยิบ ก็หยิบ คิดจะโยนก็โยน
ใส่ใจอะไรกับ มันนักล่ะ หุหุ


เอาล่ะอิฉันตอบ คุณแล้ว
แล้วเมื่อไร คุณจะตอบคำถามในกระทู้อิฉันซะที ยะ

ส่วน ปัจจัยอื่นประกอบอีกมากมายก่ายกอง น่ะ
คุณก็ใช้ จริต ตัวเองปรุงแต่งมันขึ้นมาดิ
จะมัวมารออิฉัน ชงเรื่องให้ทำไมเฮ้อ

ปล.
นี่ ๆ คุณเกิดจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ได้ข่าวว่า แต่งกลอนเก่งนี่
แต่ง โศลก ชมฟามงาม ให้นู๋บี สักบทจิ
แล้วเด๋วจาแจกกิ๊บ หั้ยเป็นของสมนาคุณ อิอิ ^ - ^

จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 10 มิ.ย. 52 18:40:08 ]

ส่วน นี่ เป็นการปุจฉาวิสัชนา ณ ลานธรรมเสวนาธรรม
กับ ไอ้นู๋ doyjaar ในกาทู้ของชาวบ้าน



----------------------------------------
doyjaar ว่า ...

ถ้า จขกท. บอกว่า
หากแต่... เราแต่ละคนพยายามทำหน้าที่ที่เรามีกันให้ดีที่สุด
ทั้งหน้าที่เรียน หน้าที่ต่อบุพการี หน้าที่ต่อครู หน้าที่ต่อภาระที่มีอยู่ ฯลฯ ....


ผมสงสัยว่า
หากเราเป็นตำรวจที่มีพ่อเป็นโจร
และเรากำลังจะไปล้อมจับตาย ละครับ
เราจะทำหน้าที่นี้อย่างไรให้ดีที่สุดได้

ถามกันเล่น ๆ ครับ

------------------------------------------------

บัวเหล่าที่ 5 ว่า...

งั้น คนที่ชอบเขียนนัก ๆ ด้วย ฟามฟุ้งซ่านอย่างอิฉัน
ก็ขอปรุงแต่งจริต มาคิดมาตอบเล่น ๆ มั่งนะ
( แบบว่า ยัง ...ดับจิต... ไม่ได้ 555 ) ^ - ^

อันสิ่งที่คุณตั้งปุจฉา มานั้น
คำวิสัชนา ( ทางเลือกหนึ่ง ) ที่อิฉันชอบมาก
มันอยู่ใน ละครช่องสาม วันเสาร์อาทิตย์
เรื่อง คิมชูซอน สุภาพบุรุษ มหาขันที อ่ะ


หรือ ถ้าเอาแบบ คลาสสิคกว่านั้น
เก๊าะ ใน สามก๊ก มั้ง
อิฉันก็ยังอ่าน สามก๊ก ไม่ครบ สามรอบหรอกนะ
( เพราะกลัวไม่มีคนคบ อิอิ )


แต่จากการที่อ่าน ผ่าขงเบ้งมาบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ
และ ก็ฟังคุณพ่อที่รัก แหกปากร้องเพลง
" ข้าปล่อยโจโฉพ้นตายไปได้ เพราะแสนสงสาร
อีกหนึ่งคือการทดแทนคุณท่าน "
มาก็หลายหน


อิฉันจึงได้เรียนรู้ว่า
ถ้าอยากได้รับการยกย่อง
เป็นเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์ แล้วไซร้
จะเอารูจมาทาแก้ม ให้หน้าแดง อย่างเดียวไม่ได้
แต่มันต้องรู้จัก รับผิด-ชอบ... ด้วย


++++++++++++++++++++++++++++++



อิเจ้ว่า....


อืม... เพราะ อานิงสงค์ ของคำว่า
การรับผิด-ชอบ อย่างตรงไปตรงมา
ที่มัน ฝังหัวจดจำไว้ในในสัญญา นี่แหล่ะ
ที่ทำให้ โรบินฮู้ด อย่างอิเจ้ มีภูมิคุ้มกันที่เข้มแข็ง
และมีแรงถูลู่ถูกัง แบก เอ๊ย รักษาศีล 5 ในฮาเร็ม ไว้ได้
และก็เพราะ ไอ้คำว่า รับผิด-ชอบฯ อีกนั่นแหล่ะ
ที่ทำให้ อิเจ้ต้องเจอกับ สถานการณ์คับขัน
ตามมาทดสอบความแน่วแน่ ในศีล 5 ของอิป้าป่องเสมอ
โดยเฉพาะ ไอ้ศีลข้อ 2 อ่ะนะ แมร่ง ถลอกประจ๊ำ
เล่นเอา ขนหน้าแข้งตรูร่วงไปแทบจะเกลี้ยงอยู่แระ เหอะ ๆ



นี่แหน่ะ ไอ้ล่กเจ๊กหัวขบถเอ๋ย สมัยเด็ก ๆ ลื้อเคยได้ดูงิ้ว
ตอน กวนอูปล่อยโจโฉ มั่งไหมล่ะเธอว์
อืม... ถ้าทุก ๆคน บนโลกนี้ รู้จักทั้งรับผิด และ รับชอบ
เหมือน ไอ้เจ๊กหน้าแดงคนนั้นปัญหาเรื่อง ซีแอลยา
ก็คงไม่เกิดขึ้น หรอกมั้ง อิอิ






ว่าแต่ ที่ อืเจ้ กาทู้ถามลื้อไป ประมาณ ว่า

ถ้า หมอไปขโมยยาคนอื่นมารักษาคนไข้ มันผิด เนี่ย
แร้วเคสที่ เจ้ ขโมย เอ๊ย ซิกแซกหยิบยา ของ รพ.
ที่ซื้อจากเงินภาษีของ ปชช. ไปหั้ยพระที่อาพาธ เนี่ย
เจ้จะผิดเต็มประตู จนกรูกลายเป็น อาชกรสงคราม
ต้องถูกจับขึ้น ศาลโลก ไหมวะ ?


นั้นน่ะ ลื้อจะไม่ทำตัวเป็น ศาลเตี้ย เอ๊ย ศาลไคฟง
มาพิพากษาคดีนี้ หั้ยอิเจ้สุดที่ร้ากกกก ของลื้อ หน่อยหรือ


อ้อ บอกไว้ก่อนนะ ว่า ที่เจ้จับพลัดจับพลู
ขโมยยา รพ. ไป หั้ยพระ เนี่ย
ตรูม่ะได้ อยากจะเป็นนักบุญคนบาป
คอยปล้นโรงบาล ขโมยยาไปช่วยพระที่ยากไร้
ยึดหลัก เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก
แบ่บไอ้เจ้า โรบินฮูด เรยพับเผื่อย
แต่มันเป็นเรื่องของการโดนมัดมือชก
ที่ ตกกระได พลอยกระโจน ว่ะ


เฮ้อออ พี่ที่มาขอยา บอกว่า
พระทั่น เป็นธรรมยุต ให้หมอผู้หญิงแตะตัวไม่ได้
แต่ตอนนั้นมีแต่หมอผู้หญิงตรวจ
พี่เค้าเลยต้องอำนวยความสะดวก มาเอายาหั้ย
เจ้ก็เลยต้องหลับหูหลับตาหยิบยาหั้ย
ไปอย่างจำยอม ด้วยฟามเกรงใจ



แต่ในใจ ก็ขุ่นตะหงิด ๆ คิดประมาณว่า
แมร่ง มันเป็น ธรรมยุต เป็นพระสายปฏิบัติ ภาษาอะไรวะเนี่ย
เคร่ง ก็ เคร่งไปดิ แต่ เจื๋อก มาสร้างฟามลำบากใจ
ทำให้ ศีลข้อ 2 ของ ฆราวาสอย่างตรู ถลอกงี้
ตรูรับม่ายล่ายยยยยยยยยยยยยยยย
ยาทุกเม็ดในห้องยา มาจากภาษีของประชาชน
จะมาทำมึน ถือวิสาสะ หยิบฉวยให้ใคร
แบ่บไม่ตรงไปตรงมา ได้ไงฟระ ฯลฯ




เนี่ย นอกจากศีลถลอกแร้ว
เจ้ยังต้องเสียเวลา มานั่ง สารภาพบาป (ทบทวนสภาวะจิต )
ที่เจื๋อกเผลอใจไปขุ่นมัว มีจิตคิดไม่ดี ก๊ะ ชาวบ้านชาวช่อง อีกด้วย
แมร่ง ซรวย 2 เด้ง เรยนะนั่น ฮ่วย เซ็งเป็ด ว่ะ !
แต่ลื้อก็ไม่ต้องกัว ว่า อิเจ้จะโดน ทั่นยมฯ ถีบลงกาฬสุตตนรก หรอกนะ



เพราะ อินังคิตตี้ตัวดี มันวางค่ายกล 8 ทิศ
ไว้ดัก ตัวผู้รู้ ในรูจอมปลวก หมดแระว่ะ
อิอิ มันเป็น กฏกติกามารยาท ในการปฏิบัติ ของ อิเจ้ น่ะ
ว่า ถ้า เมื่อไร เกิดภาวะจำยอม
ต้องหยิบยาจากห้องยาไปใช้
โดยปราศจากเงื่อนไขสิทธิ อันชอบธรรม
และ ความตรงไป ตรงมา
เจ้ จะต้องแอ่นอกแสดงความรับผิดชอบ
ควักตังค์ บริจาคเงินคืนให้ รพ.
เท่ากับ จำนวนเงินที่เป็นราคาค่ายานั้นด้วยว่ะ



อันนี้ยังถือว่า อยู่ในขั้นปรานี นะเว้ย
บางที อิคิตตี้ มันเกิดหน้าเลือดขึ้นมา
เจ้โดนมันบังคับหั้ย บริจาคแบ่บทวีคูณ สิบเท่าด้วยซ้ำ
โทษฐานที่ เสือกมักง่าย ทำอะไรไม่รู้จักคิดหน้าคิดหลัง


เฮ้ออ จิง ๆ ไม่จ่ายก็ได้นะ เพราะ พี่แกบอกว่า
เด๋วจะ ใช้สิทธิแกเบิกยาคืน รพ. แทนพระหั้ย อ่ะนะ
ตอนแรกก็ คิดว่า มัน โอเค ไม่น่าจะมีอะไร
เพราะไง ก็หยวน ๆ ถือว่า ได้เบิกยานั้นคืนหั้ย รพ. แระ
แม้จะเป็นการซิกแซกใช้สิทธิพี่คนนั้นมาเบิกแทน
ก็ถือว่า ศีล ข้อ 2 ของอิเจ้ ไม่ถลอก แระ



แต่คิดอีกที ก็รู้สึกว่า เฮ้ย มันไม่ตรงไปตรงมานี่หว่า
ถึง ศีลข้อ 2 ของตรูจะไม่ถลอก แล้ว
แต่ขืนทำงั้น มันก็เหมือนมีส่วนสมรู้ร่วมคิด
ทำให้พี่คนนั้น ผิดศีลข้อ 4 แบ่บเต็ม ๆ ด้วยอ่า



เฮ้ออ แล้วพอเราจะเสียเวลาทำให้ถูกขั้นตอน แบ่บตรงไปตรงมา
ลงทะเบียนเอาชื่อ พระไปเข้าระบบตามจริง เพื่อเบิกยาคืน
ก็ปรากฏว่า พระทั่น ดั๊นใช้สิทธิ จ่ายเงินเอง ม่ะช่ายรักษาฟรีอ่ะ
ไอ้ครั้นจะไปเค้นคอ ขอหั้ยพี่คนนั้นมาจ่ายตังค์ แทนพระก็เกรงใจเค้า
เด๋วเค้าจะหาว่า ตรูมาคิดยิบคิดย่อยคิดเล็กคิดน้อยอี๊ก
จิง ๆ ค่ายามันก็ไม่กี่บาทหรอกนะ แต่ความรู้สึกตอนนั้น
มันรู้สึกเหมือน ไรว้า เนี่ย เนื้อก็ไม่ได้กิน
หนังไม่ได้รอง เสือกเอากระดูกแขวนคอ อีกตะหาก
แร้ว 'ไม ต้องมา'โดนปล้นทรัพย์
แบ่บ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ด้วยว้าาาา



แต่ก็ เอาวะ ถือว่า จ่ายค่ายาหนนี้
เพื่อเป็นการสมนาคุณคืนกำไรหั้ย โรงบาล ก็แระกัล
ไงสมัยก่อนจะมาปฏิบัติธรรม เนี่ย
อิเจ้ก็เคยล้างผลาญงบประมาณ รพ. ไปหลาย เหมียนกันว่ะ เอิ๊ก ๆ

------------------------------------------
อิเจ้ป่อง ว่า....
อืม...ในสายตาของเจ้ อ่ะนะ
นายกปูแดง เนี่ย ยังไม่แหล่ม เข้าขั้น นางในฝัน
ตามมาตรฐาน ISO ของเจ้ง่ะ
ดูแร้ว อีแหย ไปหน่อยว่ะ เห็นอีให้สัมภาษณ์ทางทีวี
และ ดูจากสภาพเมืองหลวงช่วงเกิดอุทกภัย
แร้ว ยังรู้สึกว่า สภาวะความเป็นผู้นำ
ความสามารถ ความเด็ดขาด ยังไมโดนง่ะ


========================================
ไอ้โซ๊ยตี๋...ว่า
ที่ลื้อคิดแบบนี้เพราะลื้อไม่รู้จักแยกแยะเหตุการณ์
ลื้อต้องดูว่า เหตุการณ์นั้นมันแก้ได้มั้ย อันนี้ใครๆก็รู้ว่า
มันแก้ไม่ได้ รู้อย่างนี้ถ้ายังขืนแสดงสภาวะผู้นำ รับรองได้
พังกับพังครับ ที่เจ้บัวเกี๋ยงแกเล่นบทนี้ถูกต้องที่สุด
มันต้องแสดงความอ่อนโยน อ่อนไหวต่อเหตุการณ์
อั้วจะบอกลื้อให้ บทสรุปของเรื่องนี้
มันต้องดูตอนน้ำลดว่อย ดูว่าจะเยียวยาคน
และแก้ไขให้เศรษฐกิจ หลังกลับคืนสภาวะปกติอย่างไร


บอกได้คำเดียวงานนี้ ต้องอาศัยบทนางฟ้าผู้อารี
น้ำเหนือหรือจะสู้น้ำตาปู อีทำเอาอั้วนอนไม่หลับ
เลยว่ะ ตอนที่ถูกสื่อถามจี้ใจดำ แล้วอีเสียงสั่นบอกว่า
"หายใจลึกๆ" หัวใจอั้วละลายเลยว่ะ ผู้หญิงอารัย
น่ารัก น่าเอ็นดู นายกอะไรไม่รู้น่ารักที่สุดในโลก
ยิ้มทั้งน้ำตาแบบนี้ มันถึงจะได้ใจประชาชีอย่างตรู





+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




อิเจ้ป่อง ว่า....

อืม... เห็นด้วยก๊ะลื้อ ที่ว่า

อั้วจะบอกลื้อให้ บทสรุปของเรื่องนี้
มันต้องดูตอนน้ำลดว่อย ดูว่าจะเยียวยาคน
และแก้ไขให้เศรษฐกิจ หลังกลับคืนสภาวะปกติอย่างไร

เรื่องอำนาจมันต้องคิดยาวๆ มันต้องเลือกใช้ตามสถานะการณ์


เพราะ ไอ้คติเรื่อง สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร นั้น
อิเจ้เองก็มักจะ เอามาแทงกั๊ก เอ๊ย ประยุกต์ใช้
กันหน้าแตกอยู่บ่อย ๆ เหมือนกัน 555
แต่ไง อิเจ้ก็ยัง เห็นต่าง ก๊ะ ลื้อ เรื่อง แม่ดอกบัวเกี๋ยงว่ะ


ไงก็ยังยืนยัน ว่า เจ้าหล่อน เป็น อิอ่อน มาก ๆ
โคลนนิ่งภาษาอะไรฟระ ไม่ได้เชื้ออาเฮีย มามั่งเรย
เนี่ย ไม่ต้องพยาม เอาอย่าง พี่ชาย
เรื่องมีฟามสามารถ และมากด้วยบารมีจนล้น ก็ได้
( เพราะเด๋ว จาโดนเนรเทศ ไปอยู่ ดูไบ เหมียน อาเฮีย ฮาๆ )
แต่ ถึงงั้น ก็น่า จะรู้จัก เอาเยี่ยง อาตั้วเฮียไว้บ้าง


แมร่งมัวแต่ ร้องไห้ คิดแต่จะเค้นน้ำตาปู
มาสู้ น้ำเหนือ อยู่นั่นแหล่ะ
อีแบบนี้ มันเรียกคะแนนสงสาร
จาก ชาวบ้านชาวช่อง ได้ก็จริงอยู่
แต่ ชิ้นงานโชว์ภูมิกึ๋น และ ฟามเก๋า ที่เป็นรูปธรรม จับต้องได้ นี่
มันต้อง มาเร็วเคลมเร็ว และ เริ่มทำ ณ ปัจจุบันขณะ จร้าาา
ขืนมัวแต่มา แนะนำให้ชาวบ้าน ช่วยตัวเอง ไปก่อน
มันก็จะ ได้ใจชาวบ้าน แต่ ไม่ได้ทำให้ประชาชีมันรู้สึกอุ่นใจ ว้อย


แล้วไอ้นโยบายที่ช่วยให้ชาวบ้านอุ่นใจ
ของอีเจ้บัวเกี๋ยงเนี่ย ดูก็ไม่ค่อยจะโดนว่ะ
แถม ความเด็ดขาดชัดเจน อีก็ไม่ค่อยจะมี ซะด้วย
เอะอะ ๆ ก็ ร้องไห้ เรื่อยเปื่อย ทั้งปี ทั้งชาติ
ไม่เห็นจะมีโปรเจคเจ๋ง ๆ แจ่ม ๆ อารัยเยยย
( นอกจาก เอาบิ๊กแบ๊ค มาวางแหม่ะ หั้ยลื้อแทะเล่นน่ะนะ )
'ไม ม่ะลู้จัก เข้าใจชีวิต แบ่บพี่หม่อม ของ อิเจ้ มั่งว้าาาา
ออกทีวี ทีไร ดราม่า กว่าเห็น ๆ 555


และ ถ้าเป็นอาเฮียเหลี่ยม ของอิเจ้ อ่ะนะ
ป่านนี้ คงจะเห็น มาตรการอะไรที่มัน ชัดเจน เด็ดขาด
และเป็น รูปธรรมมากกว่านี้ แย้วววว
แถม คงไม่โดนฝ่ายตรงข้ามคอยขัดขา ให้รำคาญหัวใจด้วย


นี่ยังคิดเล่น ๆ เล๊ยว่า ทักกี้ คิดผิด ว่ะ
ที่เลือก น้องนุชสุดท้อง อย่างแม่ดอกบัวเกี๋ยง มาเป็นนอมินี
แมร่ง ป่านนี้ เฮียคง กุมขมับ
แร้วร้องว่า เค้าเป๋ ชีช้ำอ่า อีน้องคนนี้
ม่ายล่ายดั่งจาย เล๊ยยยย พับเผื่อย ๆ



อืม...จิง ๆถ้าทักกี้เลือก เมียทั่นนายกสมญิ๋ง
มาเป็นร่างทรง น่าจะเวิร์คฝ่า เพราะดู อี เขี้ยวกว่า แยะ
รับรอง พี่หม่อมไม่กล้ามาเกาะแกะ แหง๋ ๆ หุหุ
แล้วถ้าจะให้แหล่มจิง ๆ นะเฟร้ย
นอมินี ที่เข้าท่า สุด ๆ ต้องคนนี้ เฟร้ย




รับรองได้ว่า ถ้า น้องซูสีไทเฮา ของเฮียเหลี่ยม
ได้ขึ้นแท่นเป็นนายกญิ๋ง แทน แม่ดอกบัวเกี๋ยง ล่ะก้อ
She จะสามารถนั่งว่าราชการหลังม่านไม้ไผ่ยึดอำนาจเบ็ดเสร็จ
แล้ว สั่งน้องน้ำ ให้หันซ้ายหันขวา ได้เหมือนสั่งก๋วยเตี๋ยว เรยว่ะ
เผลอ ๆ อาจมีใบสั่งให้ เฮียเหลิม เอาบิ๊กแบ๊คยัดปาก พี่หม่อมด้วย
โทษฐาน เสือกดราม่าไม่ลู้จักเวล่ำเวลา
แหม๊ ? นี่ถ้า ทักกี้ ม่ะกลัวโดนครหา
อีคงจะสถาปนา อดีต ภริยา มาเป็น นอมินี ไปแระ อิอิ




แหม ? พูดแร้ว อิเจ้ คิดถึง ตำนานรักกกกกสะท้านทำเนียบ
เมื่อครั้งที่ ทั่นแม้ว ของเจ้ ไม่ยอมจดทะเบียนหย่า ก๊ะเมีย
แต่ยอมสูญเสียตำแหน่ง รัฐมนตรี เพื่อมาจู๋จี๋ก๊ะหญิงอ้อ
เมื่อสมัย สิบกว่าปี ก่อน จังอ่ะ อะโหย โรแมนติกโคตร ๆ
แต่ โลกธรรม 8 มันก็ไม่เที่ยง เยี่ยงนี้ แหล่ะ เนอะ
สิบปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก
มาถึงตอนนี้ อดีตทั่นนายกของเจ้
ก็ปิดฉาก ตำนานรัก อันหวานซึ้ง ก๊ะญิ๋งอ้อ ซะแระ

อ้อ จิงดิ เห็น ไอ้ตี๋ มันปลื้มแม่ดอกบัวเกี๋ยง นักหนา
อิเจ้ป่อง เรย หอบ เอา รูปแจ่ม ๆ
ของ พณ.ทั่น ยิ่งเละ ยิ่ง ไหล เอ๊ย ยิ่งลัก
มาฝากเป็นของกำนัล ให้ลื้อ เก็บเอาไว้ดูเล่นจร้าาาา
แบ่บว่า เจ้ ไปเจอ โดยบังเอิญตอนเสิร์ช หารูปปลากรอบ จากอากู๋ อ่า
เห็นแร้ว เข้าท่าดี เรยนึกถึงไอ้โซ๊ยตี๋ อ่ะจ้ะ งิงิ
























-------------------------------------

------------------------------------------------------------

เจ้บัวป่องว่า...

สู้ อาตั้วเฮียเหลี่ยม ของเจ้ มิได้
โคลนนิ่งไงความเก๋ามันก็คนละชั้นว่ะ
เข้าตำรา นารีขี่เจ็ทสกี ที่มีแต่วาสนา
ทว่า ขาด อำนาจบารมี อ่ะสงสัย โดนรัศมีพี่ชายกลบ อิอิ
( เจ้ชอบฝีมือการบริหารสไตล์ทักกี้นะ แต่ไม่ศรัทธา ระบอบ ทักษิโณมิก ง่ะ)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ไอตี๋ ว่า....
จริงอย่างลื้อว่า ความเก๋าคนละชั้น แล้วลื้อว่าตอนนี้
ทักกี้กำลังทำอะไรอยู่ ถ้าไม่ใช่กำลังปวดกระบาล
กับการแก้ปัญหานี้อยู่ นี่ทั้งบ้านเลขที่111ออกมาช่วย
แล้วมันแก้ได้มั้ยล่ะ เรื่องแบบนี้อำนาจบารมีมันช่วย
อะไรไม่ได้แล้ว มันต้องอาศัยภาพลักษณ์หรือบุคลิกเฉพาะ
ตัวของผู้นำ เรื่องอำนาจมันต้องคิดยาวๆ มันต้องเลือกใช้
ตามสถานะการณ์ พี่ชายพังไม่ใช่เพราะเรื่องใช้อำนาจหรอกหรือ
นี่ถ้าเจ้แกหลงอำนาจแกสั่งใช้พรบฉุกเฉินไป
นานแล้ว และไอ้เว็บไซด์เฟสบุ๊คสลิ่มมันอาจโดนเล่นงาน
โทษฐานทำลายความมั่นคงแห่งรัฐด้วยฮาๆๆ


พูดถึงเรื่องอำนาจความเก๋าของทักกี้ มันก็เหมือนเรื่อง
อ่อนนอกแข็งใน อ่อนในแข็งนอก ทักกี้นี่แหล่ะ...
แข็งนอก และแข็งในสมบูรณ์แบบ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



อิเจ้ป่องว่า ...
อืม....เจ้ก็เคยแพล่มอยู่บ่อย ๆ นะ
ว่า เจ้ชอบชำแหละ เอ๊ย มองคนแบบแยกส่วน นี่หว่า
เจ้ เองก็ ยอมรับ เรื่อง อำนาจ วาสนา
ภูมิกึ๋น และฟามเก๋า ของ ทักกี้ น้าาาา
แต่ ก็อย่างที่ลื้อ บอกนั่นแหล่ะ
บังเอิญเฮียเหลี่ยมแก ดั๊น เกิดมา เปอร์เฟค มากไปหน่อย
เรย แข็งนอกแข็งในสมบูรณ์แบบ อย่างที่เห็น
จึง ไม่ค่อยจะมีศิลปะ ในการใช้ พระเดชควบคู่ไปกับ พระคุณ เท่าไร


แหม๊ นี่ ถ้า อีมีลีลาพราวพราย
ลื่นได้แบ่บปลาไหล (เหมียน ป๋าเติ้ง ของเจ้)
ป่านฉะนี้ม่ะต้อง ระหกระเห
ไปนั่งแทะ เม็ดก้วยจี๊
อยู่ที่ ดูไบ หรอกเน๊าะ อิอิ


เฮ้อออ แต่ ลื้อ จะเอาอะไร กันนักกันหนา
กับ ผลผลิตจาก โรงเรียนนายร้อยตำรวจว้าาา
สไตล์การบริหารคน แบบตะหาน
กับ ตำรวจ มันเหมือนกันที่ไหนล่ะ

พี่คนนึงเคยเม้าส์ หั้ยฟังว่า

คนเป็น ตะหาน น่ะ
นาย ต้องเลี้ยงลูกน้อง
ส่วน ตำหนวด เนี่ย
ลูกน้อง ต้องเลี้ยงนาย ว่ะ 55555


และ ตำรวจส่วนใหญ่
มันก็ถูกสอนให้คุ้นชินกับการปราบปราม
มากกว่า การปกป้อง นี่หว่า
เรยถนัดแต่การใช้ พระเดช มากกว่า พระคุณ อยู่แร้วนิ
ดังนั้นจะแปลกอะไร ถ้า ทั่นทักกี้ ก๊ะ ทั่นเผ่า ฯ
จะ โขกออกมาจากแม่พิมพ์ เดว กันเป๊ะ ๆ อิอิ









-----------------------------------------------






------------------------------------
ไอ้ตี๋ว่า....

ลื้อสมองกลับตาลปัตรว่ะ สงสัยเสพสื่อเลือกข้างมากไป
อยากบอกลื้อให้ สมัยนี้เขาเลิกเสพสื่อหนังสือพิมพ์แล้ว
จะอ่านข่าวต้องอ่านในเนต เรื่องที่ลื้อเห็นอีตาแก่เชื้อสาย
มอญรามัญ ดีเด่เสียเต็มประดาก็เพราะ มันควบคุมสื่ออยู่
จากที่เราต้องเห็นภาพตาแก่ใส่โสร่งกินหมากปากเปรอะ
จึงเห็นเป็นท่านผู้เฒ่าใส่สุตรทำเป็นผู้ดี
นี่แหล่ะกาขาวขนาดแท้ล่ะ อั้วไม่เห็นมันสง่าตรงไหนเลย
กับการเป็นนายกในประชาธิปไตยแบบสงติงของพวกอี
มันก็คล้ายๆกับพวกขโมยกับพวกขมายเทือกนี้แหล่ะว่ะ


ส่วนเรื่องของป๋าหมัก ความไม่สง่างามมันไม่ใช่ป๋าหมัก
ที่ ชาวบ้านชาวช่องเขาหัวเราะเยาะกัน
เขาไม่ได้หัวเราะป๋าหมัก เขาหัวเราะเยาะตุลาการภิวัฒน์
ลื้อแกล้งไม่เข้าใจหรือไง อยากบอกให้ตอนแดงออกมาประท้วงกัน
อั้วยังเข้าข้างแดงเลย เพราะอั้วไม่ชอบพวกตุลาการภิวัฒน์
มันกำลังทำให้สถาบันยุติธรรมเสื่อมเสีย
ความเท่ไม่เท่มันไม่ได้อยู่ที่ คนถูกกระทำ มันอยู่ที่คนกระทำ




+++++++++++++++++++++++++++++++



อิเจ้ ว่า....



อ้าววว ไง๋มาปรักปรำกันงี้ล่ะ
เจ้ม่ะได้ สมองกลับตาลปัตร ซะหน่อยนิ
ก็แค่มองการเมืองเรื่องตัณหา
ด้วยสายตาของ คนที่ นั่งบนภูดูดราม่า เท่านั้นเอง
เจ้ไม่ได้มีเอี่ยว เกี่ยวข้อง เป็น อานันท์แฟนคลับ ซะหน่อยนิ
ผู้ดีรัตนโกสินทร์ที่แสนจะนุ่มนิ่มกระจุ๋มกระจิ๋ม
ไม่ใช่ สเปคของเจ้ หรอกจร้าาาาาา


เจ้ชอบแบ่บ แมน ๆ เข้ม ๆ
เป็น นักเผด็จการในคราบประชาธิปไตย
ที่ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งกล่อง และ ต้องได้ใจ ประชาชน
แบ่บอาเหล่าแปะ ผู้นี้ ตะหากว้อยยย
( เนี่ย ถึงเจ้จาม่ะค่อยชอบผู้ชายตาตี่ แต่เจ้ก็ปลื้มอี ม้าก มว๊ากกกก )





อืม...ก้อ ลื้อทะลึ่ง ถามเจ้เองนิว่า
มีนายกคนไหนลงจากหลังเสือ ได้อย่าง
ปลอดโปร่งโล่งสบายไม่ต้องไปพะวักพะวน
กับ ข้อหาต่างๆหลังจากลงจากตำแหน่ง
เจ้ก็เลย หยิบยกทั่นผู้ดีรัตนโกสินทร์
มาให้ลื้อดูไว้เป็นเคสสตั๊ดดี้ ง่ะ
ว่า ทั่นผู้ดีแปดสาแหรก นี่ไง
วีรบุรุษผู้ลงจากราชรถได้อย่างปลอดภัย
โดยไร้รอยขีดข่วน และไม่กลายเป็น...
เหยื่อการเมืองผู้ถูกกระทำ แบ่บซือแป๋ลื้อ หุหุ


แหม๊ ! ก็ลุงเค้าลู้จักปั่นกระแสแฟชั่นกาขาว
และ เอาสื่อ มาเป็นฐานกำลังในการโปรโมทตัวเองได้
แถม ไม่ต้องเสียเหงื่อ สร้างผลงานสักแอะ นิ
สมแร้ววว ที่เป็น นักการฑูตตัวพ่อ อิอิ.


แต่ถ้า ถึงขนาด ต้องแอบ เคี้ยวหมาก แหย่บ ๆ อยู่ในบ้าน
แบ่บที่ลื้อ เอามานินทา เนี่ย
ก็น่าสงสาร ทั่นปู่ผู้ดีแปดสาแหรก ของเจ้เหมียนกันนะ
เฮ้ออ ติดแหง่กอยู่ในบ่วงและกรงขังแห่งเกียรติยศ
จน ไม่มีโอกาสใช้ชีวิตแบ่บอิสระงี้ คงลำบากน่าดูเลย ว่ะ
อดกินอะไรตามใจอยาก จะขยับปากชิมไปบ่นไป แบบชิล ๆ
เหมียน ทั่นหมัก ของลื้อ ก็ม่ายล่าย 555
นี่แหล่ะ ทุกข์กาละมัง ของ เหล่ากาขาว อิอิ



อืม......ความเท่ไม่เท่ สำหรับเจ้
มันไม่ได้อยู่ที่ คนถูกกระทำ หรือ อยู่ที่คนกระทำว้อย
แต่ มันอยู่ที่ มรึง มีสิทธิ ที่จะเลือก ได้อ๊ะปล่าว
ว่า มรึงจะเป็น ผู้กระทำ หรือ ผู้ ถูกกระทำ
และ สิ่งที่เลือกนั้น มันสร้างประโยชน์ สำหรับตัวมรึง
ในเบื้องต้น เบื้องกลาง และ เบื้องปลาย ได้แค่ไหน ตะหาก



ซือแป๋ลื้อ เลือกที่จะเล่น บทนายกผู้อาภัพ
ที่ถูกอัปเปหิ ออกจากตำแหน่ง เก้าอี้ นายก เอง
หรือ ถูกผู้กำกับ ข่มขืนทางจิตใจ ยัดเยียดหั้ย เล่นบทนี้ล่ะ ?



แร้ว คำวินิจฉัยเรื่อง ทำกับข้าวออกทีวี ของซือแป๋ลื้อ เนี่ย
ลื้อคิดว่า ทั่นเปาฯที่เคารพ ของเจ้
ทั่นอยากจะเล่นบทตลกคาเฟ่
เป็นจำอวดกิ๊บเก๋ ให้ชาวบ้าน มันขบขัน
จนกลายเป็น คดีโจ๊กบรรลือโลก ไหมล่ะ ?
และถ้าเจ้เป็นทั่นเปา แล้วต้องมาตัดสินอะไรแบ๊ว ๆ แบบนี้
เจ้คงต้อง รีบเอาหน้าไปซุกปี๊บ ว่ะ
เพราะเจ้คงจะละอายแก่ใจ
จนมิสามารถจะโผล่หัวออกจากปี๊บ
ไปมองหน้าประชาชีได้ อิอิ








ดังนั้น ใน บทสรุปอันเป็น ปัจฉิมบท แห่งคำพิพากษา
คนที่เจ้ซูฮกที่สุด ม่ะช่าย ผู้ถูกกระทำ
อย่าง ไอ้ฟัก อีสมทรง แอนด์ ป๋าหมัก
หรือ ผู้กระทำ อย่าง ครูหญ่าย กะ ทั่นเปา หรอกนะ
แต่เป็นคนนี้ตะหากจร้าาา
เพราะ เฮียแก ได้ประโยชน์จาก คำพิพากษา แบ่บเต็ม ๆ ฮา ๆ





แหม ? แต่พูด ก็พูดเหอะนะ ไอ้โซ๊ยตี๋
นี่ ถ้า อิเจ้ ไม่เข้า หลวมตัว เข้ามาอยู่วงการนักปฏิบัติ ซะก่อน อ่ะนะ
ป่าน นี้ เจ้ คง รังสรร วรรณกรรมสะท้านสามโลก ได้ แหล่ม ฝ่า เฮียชาติ ว่ะ
เนี่ย เฮีย ชาติ ก็ เฮียชาติเต๊อะ โดนตรูแย่ง ซีไรต์ อะวอร์ด
ไปนอนกอด แน่ๆ เรยเธอว์ เหอ....เหอ........

--------------------------------------
ไอ้ตี๋ ว่า....
จะบอกให้ว่ะ นายกที่แท้จริงต้องมีความแข็งนอก อ่อนใน
ไม่ใช่อ่อนนอกแข็งใน อดีตนายกหลายคนภายนอกดูดี
เท่ หล่อ สง่า แต่จิตใจมันโหดเหี้ยมว่ะ

ส่วนป๋าหมัก แกแข็งนอกอ่อนใน พูดจาไม่เกรงใจใคร
เพราะแกเป็นผู้ดีเก่าเป็นผู้ดีที่แท้จริง ถึงจะเป็นผู้ดี
ตกยากก็ตาม แกไม่เคยสั่งให้ทหารหรือตำรวจไปทำร้าย
ใคร หนังสือพิมพ์ด่าแกปล่าวๆ คนที่ชอบแกบอก
จะเลิกซื้อเลิกอ่าน แกบอกอย่าทำอย่างนั้น ให้อ่านแต่ใช้
วิจารญาณไปด้วย ตอนแกเป็นนายกพวกแดงจะจัดม้อบ
ชนม้อบแกก็ห้าม ความดีของแกมีเยอะแยะไป เพียงแต่
แกไม่กลัวสื่อ เป็นไม่เบื่อไม้เมากับสื่อ ความดีของท่าน
คนเลยมองไม่เห็น มองเห็นแต่สิ่งที่สื่อมันใส่ไคร่ หยิบยก
เบี่ยงเบนสิ่งดีงามให้เป็นสิ่งเลว

พูดก็พูดเหอะว่า อั้วชักหลงนายกปูแดงแกแล้วว่ะ(ถึงจะไม่
ชอบพี่ก็ตาม) อีตอนน้ำท่วมนี่แหล่ะ โอ้โหดูแกทำงาน
ยิ่งกว่าผู้ชายอีกว่ะ เห็นตอนอีน้ำตาคลอแล้วเห็นใจจริงๆว่ะ
แบบนี้แหล่ะที่เขาเรียก แข็งนอกอ่อนใน รู้จักเห็นอก
เห็นใจคนอื่น ไม่กลัวว่าอีกฝ่ายหยิบไปเป็นประเด็นโจมตี

โฮ! แม่หญิงงามแม่ดอกบัวเกี๋ยงของอั้ว
นี่แหล่ะหนึ่งนารีขี่เจ็ทสกีของแท้



+++++++++++++++++++++++++++++++

อิเจ้ ว่า....
แหม ๆ ...นายกที่แท้จริง
สำหรับ เปอร์เฟคชั่นนิสต์ อย่างอิเจ้นั้น
มันไม่ใช่ มองแบ่บตื้นเขิน และ ผิวเผิน แบบลื้อ อ่า
จะ คนที่มีความแข็งนอก อ่อนใน
หรือ อ่อนนอกแข็งใน
ก็ยังไม่เจ๋ง ถูกใจเจ้ ว้อยยยยยยย


นายกที่แท้จริง มันต้อง
แข็ง ในเรื่องที่ควรแข็ง
อ่อน ในเรื่องที่ควรอ่อน
กะล่อน พอประมาณ
และ รู้จักวิธีจัดการบริหารคน จร้าาาา


เฮ้ออ ลื้อนี่ท่าจะก้มหน้าก้มตา
อ่านแต่ประมวลกฏหมายอาญา
จ้องแต่จะคิดหาเรื่องฟ้องเจ้คดีหมิ่นฯ มากไปมั้ง
เลยไม่รู้ เอาซะเลย ว่า ในโลกนี้น่ะ
มันยังมีอะไรต่อมิอะไรให้เรียนรู้อีกมากมาย
ชีวิตมันไม่ได้มีอยู่แค่ กม.ตราสามดวง นะเฟร้ย ไอ้โซ๊ยตี๋


และชนชั้นอำมาตยา น่ะ
เค้าต้องศึกษาเกี่ยวกับรัฐศาสตร์ เป็นหลักจร้าา
ส่วน นิติศาสตร์ เนี่ย เค้าให้ศึกษาไว้ เป็นไม้ประดับ
เพื่อใช้เป็นลู่ทางในการมองหาประโยชน์
จากช่องว่างของกฏหมาย ว่ะ
ไอ้เรื่องการปฏิบัติตามกฏหมายเนี่ย
ปล่อยให้เป็นหน้าที่ ของ พลเมืองชนชั้นรากหญ้า เถอะจร้า
เพราะเรื่องแบ่บนี้มันม่ะช่ายหน้าที่
ของ อำมาตยาอย่างพวกเรา
เข้าใจอ๊ะปล่า เจ้าเจ๊กกบฏ เอิ๊ก ๆ



นี่ ๆ ถ้าลื้อ รู้จักเปิดกะลา
มาเสพสื่อหนังสือพิมพ์ เหมือนเจ้ ซะมั่ง
ลื้อ คงจะเข้าใจอะไรต่อมิอะไรในโลกกว้างมากขึ้นน้าาาาาา
เนี่ยถึงอิเจ้ก้มหน้าก้มตาใช้เนต
เสิร์ชแต่เรื่องเกียวกับยา และ กราฟน้องทองม้วน
รวมทั้งชอบแอบไปป่วนเวบธรรมมะเล่นเป็นงานอดิเรก
ไม่เคยโงหัว มาเปิดดูข่าวสารการเมืองในเนตเหมือนลื้อ


ทว่าสื่อหนังสือพิมพ์ในร้านอาหารตามสั่ง
ที่เจ้นั่งอ่านเล่นเป็นประจำ ระหว่างรอสั่งกับข้าว
ก็สอนอะไร ให้ เจ้มากมายนะ


แต่เรื่องที่เจ้ เลือกเสพ จากสื่อเลือกข้างพวกนั้น
มันก็ไม่ใช่ข่าวการเมืองหรอกจร้าาาา
ส่วนใหญ่เจ้อ่านแต่ ข่าวดาราตบกัน
คอลัมภ์หมอนพพร และ เรื่องย่อละครทีวีอ่ะ อิอิ
นาน ๆ ที ไม่มีอะไรให้อ่านแร้วจิง ๆ
เจ้ถึงจะย้อนกลับไปอ่านเรื่องการเมือง ว่ะ 5555


และ สิ่งที่ เจ้ซึมซับมาจาก สื่อเลือกข้างพวกนี้

ก็คือสาระ จาก คอลัมภ์ชักธงรบ ของ กิเลนประลองเชิง
ในหนังสือพิมพ์หัวเขียว ล่ะมั้ง

ลื้อ เคยอ่าน เรื่อง ศาสตร์แห่งการเลือกใช้คน ป่ะ

//www.gotoknow.org/blogs/posts/422327


ถ้ายึดตาม ตำราของ เจียงไท่กง
ลื้อคิดว่า ซือแป๋ลื้อ จะมี ปัญญากระดื้บ ๆ
คืบคลาน ขึ้นไปเป็น แม่ทัพของ คนร้อยคน
ได้ เหมียน ทั่น อานันท์ ไหมเนี่ย ?
อีคงมีวาสนาเป็นได้ แค่ ทัพของ อนุภรรยา
หรือ อย่างมาก ก็คง เป็นได้แค่
แม่ทัพของคนแค่สิบคน เท่านั้นง่ะ งิงิ


โถ ๆๆๆ เป็นได้แค่ แม่ทัพกระจิบกระจอกงี้
ช่างน่าฉงฉาน เสียนี่กระไร
อ่ะ ว่าง ๆ อิเจ้ฝาก หั้ยลื้อ ทวิต ลิ้งค์นี้

//www.arayanewspaper.com/content-"บูเช็คเทียน"ศาสตร์แห่งการแย่งชิงอำนาจและศิลปะแห่งการใช้คน-3-1759-38582-1.html


ไปหั้ย ซือแป๋ ลื้อ อ่านเล่น ๆ นะจ๊ะ
เผื่อว่า ชาติหน้า มีจิง อีจา ได้เอาไปปรับใช้
และ สามารถ ไต่เต้า เป็น แม่ทัพของคน ร้อยคน ได้ซะที อิอิ







อ้อ แร้ว สาระ ในกระดาษฟางเปื้อนหมึกอีกอย่าง
ที่ เจ้ได้เสพจากคอลัมภ์ ของ อีตา กิเลนประลองเชิง
ก็คือ คติสอนใจอันนี้ ว่ะ





ผู้ใดรบชนะข้าศึกได้ด้วยการยุทธ
ผู้คนย่อมสรรเสริญว่าเป็น ผู้เก่งกล้า


ผู้ใดรบชนะข้าศึกได้ด้วยการเจรจา
ผู้คนย่อมสรรเสริญว่าเป็น ผู้ชาญฉลาด


แต่ถ้า ผู้ใดชนะข้าศึกได้ด้วยเล่ห์เพทุบาย
โดยมิต้องออกแรงรบเลย ผู้นั้นแหล่ะ เป็น ยอดคน


อิอิ ถ้าเอา สิ่งนี้ เป็นบรรทัดฐาน
ชี้วัด ฟามเจ๋ง ของ นักการเมืองแร้ว
ซือแป๋ ของลื้อ ก๊ะเฮียเหลี่ยมของเจ้
มันติดแหง่ก อยู่แค่ คำว่า นักรบผู้เยี่ยมยุทธ อ่ะ


ส่วน ทั่นอานันท์ นั้น ในสายตาของเจ้
เค้าเรียก เป็นนักรบผู้ชาญฉลาดจร้าาาา


อ้อ ส่วน ยอดคน
ในสายตาของ อิเจ้น่ะ ต้องคนนี้ว่ะ




แหม ? ที่ถ้าอยู่ในสมัย ของ บูเชคเทียน
ป้าเติ้งของ อิเจ้ ก็คงเบียด ก๊ะ "หลี่จี"
แบบ สูสี เรยว่ะ 5555555

-----------------------------------------------------
ไอ้ตี๋ ว่า...

มีเรื่องเล่าให้ฟังว่ะ
สมัยทักกี้เป็นนายก เพื่อนอั้วมันเป็นข้าราชการอยู่
กรมชลฯ มันป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ มันจะลาหยุดก็ต่อเมื่อ
มันไม่ไหวจริงๆ จนพ่อมันต้องด่ามันว่า จะตายอยู่แล้ว
จะงกจะขยันไปถึงไหน มันบอกพ่อมันว่า
สมัยนี้ข้าราชการเช้าชามเย็นชาม ถูกทักกี้ไล่ออกหมด
ทนได้ก็ทนเพื่อลูก อยู่บ้านหลวงด้วยสรุปอั้วทั้งชอบทั้งเกลียดทักกี้อี

++++++++++++++++++++++++++++++++

อิเจ้ว่า ...
อืม... สมัยที่ทักกี้ เป็นนายก น่ะนะ
เฮียเหลี่ยม แกไม่ค่อยจะมาเพ่งเล็ง
หรือ ล้วงลูกทำให้คนในโรงบาล
ขุ่นข้องหมองใจ หรอกจร้าาา
ก็อย่างที่ลื้อ เคยบอกนั่นแหล่ะ


คนที่อยู่ในวงการแพทย์ หรือวงการยา
ไม่ค่อยจะมีใครเขากล้ายุ่งด้วยหร็อก
เพราะต้องฝากผีฝากไข้ ด้วย
ขืนทะลึ่งมารังแก พวกคุณหมอทั้งหลาย
เด๋ว ชาวบ้านไม่พอใจขึ้นมา
ฐานเสียงจะหดหายได้ เอิ๊ก ๆ


เฮ้ย ว่าแต่ ไอ้ทั่นเพื่อนที่เป็นมะเร็งลำไส้ ของลื้อเนี่ย
ใช่คนเดียวก๊ะ คนที่ไป ตปท. แร้วเป็นเหตุปัจจัยให้ลื้อ
ต้องมาตั้งกาทู้ ที่ พลังบิด บ่นถึง
เรื่อง ศีล กับ เลี่ยงภาษีนำเข้ายา อ๊ะปล่าว้าาา


แหม ? อ่านที่ลื้อเล่า ถึงชะตากรรมอันรันทดของเพื่อนลื้อ
แร้ว รู้สึกว่า อิเจ้วาสนาดี เจง ๆ เรยอ่า
ที่ ไม่ได้ อาภัพอับโชค ต้องมาเป็นโรคร้าย
และ นั่งทำงานอยู่ในกรมชลฯ เหมือนเพื่อนลื้อ
เฮ้อออ ทำงานเป็น คุณหมออยู่ในห้องยา แบ่บอิเจ้เนี่ย
มันสามารถมานั่ง เช้าชามเย็นชาม ได้ แบ่บชิล ๆ อ่ะจร้าาา




แล้ว ผู้หญิงบอบบาง อย่างเจ้ อ่ะนะ
ไม่ต้องรอ หั้ยป่วยเป็นเป็นมะเร็ง แล้วค่อยลา ด้วยจร้า
แค่ ปวดหัวตัวร้อน เจออะไรนิดอะไรหน่อย เจ้ก็ลา แระ
นึกจะเพลีย เจ้ก็ลา / ขี้เกียจมาทำงาน ก็ลา
ปวดหัวตัวร้อน ก้อ ลา / มีดบาด ก้อลา
หมากัด ก้อ ลา / ปวดแขน ก็ลา
เฮ้ย พูดจิงนะ ที่พูดมานี่ อิเจ้ เคยทำมาหมดแระ อ่ะ
ขนาดจะไปซื้อน้องทองม้วน อิเจ้ ยังหาเรื่องลา เล๊ยยย 555


และพอยื่นใบลาเจ้ก็ไม่เคยจะต้องมานั่ง วิตกจริต
คิดมาก กลัวว่าจะโดนทักกี้ไล่ออก แบ่บเพื่อนลื้อด้วย
อยากลา กรูก้อ ลา แถมบางที ลาฉุกเฉิน ด้วยนะ
แล้วก็ ลาได้ แบ่บ ที่ไม่มีเพื่อนร่วมงานคนไหน
กล้าอ้าปาก มา ครหา นินทาลับหลัง ด้วยว่ะ
น่าอิจฉา อ๊ะปล่าว ชีวิตเจ้น่ะ อิอิ



นี่ ๆ รู้ป่ะ เจ้ ใช้ วิชามาร อารายเอ่ย
ทำไม ถึงสามารถ ลาได้อย่างสบาย ๆ
โดยไม่มีใครกล้ามาบ่นว่า จะเฉลยให้ฟัง ก็ได้
เผื่อว่า ลื้อจะเอา เคล็ด(ไม่)ลับ อันนี้
ไปให้เพื่อนลื้อ ใช้มั่ง หุหุ


ก็แค่ เวลานึกอยากจะลา
อิเจ้ก็ใช้สิทธิ ลาพักผ่อน เอาไง
ถ้าลื้อ อยากลู้ ว่า ไอ้เจ้า ลาพักผ่อน เนี่ย
มันต่างจาก ลากิจ กับ ลาป่วย ไง
ก็ลองไปถามเพื่อนที่เป็นมะเร็งลำไส้ ของลื้อดูดิ อิอิ



ดังนั้น จะ ปวดหัวตัวร้อน
เป็นไข้ไม่สบาย ขนาดไหน
ถ้า อิเจ้ รู้สึกว่า ยังสามารถ
ลากสังขารไปทำงานไหว อยู่ ( แต่ ตรู ขี้เกียจจะไป )
เจ้ก็จะใช้ หลับหูหลับตา ยื่นใบลาพักผ่อน นะ
เพราะเจ้ คิดว่า มุมองเรื่องการ เจ็บไข้ได้ป่วย ของ คนแต่ละคน
มันก็แตกต่างกันไปตามระดับความ ถึกส่วนบุคคล นิ
ถ้า ป่วย แบบนี้ สำหรับบางคน แล้ว เรียก ขี้ประติ๋ว
แต่ กับบางคน กลับบอกว่า มันเป็นเรื่องหญ่ายยย



ดังนั้น เพื่อความสบายใจของตัวเอง และ ผู้อื่น
รวมถึง เพื่อ หลีกเลี่ยงเหตุปัจจัย
ที่จะส่อไปในทางที่จะกินแรง เอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน
เจ้จะใช้สิทธิ ลาป่วย ก็ต่อเมื่อ หมอเอ่ยปาก
ขอให้เจ้ลาหยุดเพื่อพักฟื้นร่างกาย
หรือ เมื่อ อิเจ้รู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้วจริงๆ
( อาทิเช่น ตอนรถล้ม แขนเดี้ยงจ่ายยาลำบาก
แถมขาก็หมดสภาพต้อง เดินเขยกเป็นอีเป๋ )เท่านั้นอ่ะ




นอกนั้น ถ้า ป่วยกระจุ๋มกระจิ๋ม เจ้ลาพักผ่อนโลด
นี่ พวกพี่ ๆ น้อง ๆ ที่ทำงาน มันยังขำอิเจ้ เล๊ย
ที่เก็บวันลาพักผ่อน ไว้ลาเรื่อยเปื่อย โน่นนี่
โดยที่ ไม่ค่อยจะได้เอาไปใช้ ลาพักผ่อน แบบจิง ๆ จัง ๆ
ประมาณว่า เห็น อิเจ้บีลาพักผ่อน ตะละที
ก็เห็นมีแต่ เรื่อง มีดบาด / หมากัด /
หรือ ไปทำกิจธุระส่วนตัวจิปาถะ ฯลฯ ซะมากกว่า
ขนาด จะไปธนาคาร อิเจ้ ยัง ไปตอน พักเที่ยง
ไม่ก็ ลาพักผ่อนฉุกเฉิน (ครึ่งวัน)
ไปเล๊ยยยย ไอ้ตี๋เอ๊ยยยยยยยย


อ้อ ไอ้ลาพักผ่อน เนี่ย
เจ้หมายถึง ลาตามสิทธิแบ่บธรรดา ๆ
ที่ทุกคนพึงมีปีละ 10 วัน อย่างเท่าเทียมกันนะ
ไม่ใช่ นึกครึ้ม อยากจะไปบวชชี
ก็หาเรื่องใช้ ลาบวช 120 วัน ตามสิทธิที่พึงมีพึงได้ ซะงั้น
อี อย่างนั้น ตรูทำไม่ลงว่ะ
ขืนทำแล้ว มันคงจะตะขิดตะขวงใจ พิกล


พูดก็พูดเหอะ นะ ไอ้เรื่องที่ ทางราชการ
ให้สิทธิการลาบวช 120 วัน นี่
มันเป็นอะไร ที่ ทำให้ อิเจ้ ขบขัน เสมอนะ
มันก็เหมือนกับ การขอใช้เวลาราชการ
ไปเข้าร่วมกิจกรรมปฏิบัติธรรม
ตามโครงการต่าง ๆ นั่นแหล่ะ
นี่ เจ้ยังนึกสงสัย ตะหงิด ๆ อยู่เลยว่า


ขนาดจะไปปฏิบัติธรรม
มันยังต้องไปเบียดบัง เวลาหลวง งี้
แล้ว มันจะ เป็นการสร้างบุญสร้างกุศล ตรงไหนวะ
ถ้าไอ้ตอนที่เรากำลังไปนั่งสมาธิหลับตาพริ้มเพราอยู่นั้น
มันก็รู้อยู่เต็มอกว่า ยังมีเพื่อนร่วมงาน
ต้องมาเหนื่อยยากวิ่งวุ่นทำงานงก ๆ แทนเรา แบบนี้



การปฏิบัติธรรม น่ะ
มันต้องเป็นไป เพื่อ การละ การสละออก
ไม่ใช่ ทำไป เพื่อ มุ่งหวังจะเอาแต่ได้ ฝ่ายเดียว
ถ้า มักง่ายคิดถึงแต่ว่า กรูจะไปปฏิบัติธรรมเพิ่มผลบุญที่ตัวเอง
โดยไม่ดูให้รอบด้านถึงผลกระทบที่ชาวบ้าน เค้าต้องโดนหางเลข
เจ้ว่า อีแบ่บนี้ มันจะได้ มรรคผล ตรงไหนว้าาาาาาาา




ถ้า จะให้มันเกิดเป็น กุศลจริง ๆ
เมิงก็ใช้สิทธิ ลาพักผ่อน 10 วันรวด ไปปฏิบัติธรรม เลยดิ
เพราะ ถ้าทำงั้น ผู้คนเค้าก็จะยอมรับสภาพ
ไม่เกิดปฏิฆะ ต่อกัน เพราะ สิทธิการลาพักผ่อนแบบนี้
ทุกคนมันก็พึงมีพึงได้ เท่าเทียมกัน
( ไงก็ต้องเหนื่อยแทนกัน คนละ 10 วัน อยู่แระ ถือว่า ผลัดกัน )


ไม่ใช่ มาหักคอ เอาคำว่า ไปปฏิบัติธรรม
เพื่อสร้างบุญสร้างกุศล มาอ้าง มา กินแรง
ทำให้คนอื่นต้องมาเหนื่อยทำงานแทน ตัวเอง แบ่บน้ำท่วมปาก
ก็ในสังคมไมย น่ะ ใครล่ะมันจะกล้า
พูดจาขัดศรัทธาคนที่กะลังเดินหน้าเข้าวัด ล่ะ
ขืนทำ ก็โดนประณามไป สามบ้านแปดบ้านจิค๊ะ
( ส่วนใหญ่ ก็ อาศัย แอบด่าในใจ เอาทั้งนั้น อิอิ )



อ้อ และ ต่อให้อิเจ้เป็นมะเร็งลำไส้ แบ่บเพื่อนลื้อ
เจ้ ก็ยัง ยึด คอนเซปต์ เดิมที่ใช้มาตลอดนะ
ว่า กรูจะลาป่วย ก็ต่อเมื่อ กรูทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ
แต่ถ้า วันไหนนึกสำอิงสำออย
นึกอยากจะลาก็ใช้ลาพักผ่อน


และเผลอ ๆ ถ้าจำเป็นต้องลาป่วยยาว ๆ
นานเป็นชาติ ( เกิน สามเดือนแปดเดือน )
เจ้จะงด รับ เงินเดือนในส่วนที่เจ้ไม่ได้มาทำงานด้วยซ้ำ
หรือ ถ้า หลวง หยวน ๆ ให้เงินเดือนมา ตามกติกา
เจ้ก็จะ ใช้มันเพื่อ สมนาคุณ ให้เพื่อนร่วมงาน
ที่ต้องมาทำงานงก ๆ เหนื่อยแทนเจ้ ว่ะ
ก็กินแรงพวกมันมานานแร้วนิ อิอิ



เผลอ ๆ ถ้าเจ้เป็นมะเร็งลำไส้ จิง ๆ แบ่บเพื่อนลื้อ อ่ะนะ
รำคาญนัก เจ้ก็จะไม่รักษาเรยด้วยซ้ำ
ด้วยเหตุผลง่าย ๆ สั้น ๆ กรู ขี้เกียจวุ่นวาย !
ก็ในเมื่อ สังขารนี้มันจะเสื่อมสภาพตามเหตุตามปัจจัย แระ
ก็ทิ้ง ๆ มันไปซะดิ ชาตินี้ก็ไม่มีห่วงอะไรมาถ่วง
ให้ต้องเป็นกังวลอยู่แระ นี่หว่า
จะตายวันตายพรุ่ง ก็ได้ ไม่ว่ากัน


ถ้าตายแล้วสูญ ทุกอย่าง ก็จบ เกมส์โอเวอร์
แต่ถ้า ตายแล้วยังไม่ยอมจะสูญ
ก็วนลูป แวะมาเริ่ม นับหนึ่ง
เล่นเกมส์ ตามกฏแห่งกรรม ใหม่อีกหน ก็ได้นิ
ชีวิตนี้ ไม่เห็นจะมีอะไรยากเย็น



อืม...ที่พูดงี้ได้ น่ะ ก็เพราะเจ้มั่นใจว่า
เจ้สะสมปัจจัย แล เสบียงกรัง ต่าง ๆ
ไว้รับมือ กับทุกสถานะการณ์คับขัน
อย่าง ค่อนข้าง จะพร้อมพรั่งบริบูรณ์ดีแล้วเว้ย
จึงไม่หวั่นแม้วันมามาก ยังไงก็เอาไหว 555
( แหม ? นี่ถ้าชาติหน้ามีจิง เจ้ยังกัวว่า
ตัวเองจะได้ไปเกิดเป็น พรหม กินปิติ
เป็น อาหาร อยู่เรยอ่า เอิ๊ก ๆ )



อืม...แต่ถ้าอิเจ้ดวงซรวย
มี ราหุล ทั้งหลาย แหล่
มาผูกมารัดซอกคอจนหน้าเขียว แบบเพื่อนลื้ออ่ะนะ
บางที เจ้อาจจะ ไม่กล้า มาแพล่ม
ถึง โปรเจคมะเร็งลั้ลลา ฉอด ๆ งี้ก็ได้ นะ อิอิ

เออ ขอเม้าส์ ถึง เฮียเหลี่ยมของเจ้ อีจั๊กดอกส์ ดีฝ่า
ก็ทักกี้เค้าบริหารงานสไตล์ เอกชน นี่หว่า
พอมาเจอ สไตล์ เช้าชาม เย็น สองชาม
แบบข้าราชการไทย ก็คงจะหมั่นไส้ และ รับไม่ได้มั้ง
หรือ บางที สมัยยังเป็น นายตำรวจลูกกระจ๊อก
หรือ เป็น เจ้าของบริษัทตัวเล็ก ๆ
เฮียเค้า อาจจะไปเจอเหตุการณ์แย่ ๆ
จนเกิด ปม อะไร ในใจ กับ ข้าราชการ
ที่ไม่ค่อยจะ ดี นัก เรยไม่ปลื้ม ก็ได้นะ
ครั้น พอ ได้ขึ้นมาเป็นหญ่าย เรยได้เวลา เอาคืน เหอ...เหอ....




จะว่าไป เจ้ก็เข้าใจ ทักกี้ อ่ะนะ
เพราะเจ้เอง ก็ หมั่นไส้ (แกมสมเพช )
ระบบข้าราชการแท้แบบไทย ๆ เหมือนกันอ่ะ หุหุ
ไอ้ประเภท ขอให้ได้ตอดเล็กตอดน้อย
หาโอกาสเบียดบังทรัพยากรและเวลาหลวงได้เนี่ย
อะโหยยยย ตรูเจอบ่อยมว๊ากกกกกกกกกกกกก



ทั้ง ซิกแซก ใช้สิทธิ ประกันสังคมของชาวบ้าน
เบิกยาที่ สิทธิข้าราชการของตนเบิกไม่ได้
แถมบางทีก็มี ใช้สิทธิตัวเอง เบิกยาฟรี
ไปทำบุญถวายพระ ด้วยนะเว้ย
( ลื้อว่า ทำงี้ มันจะได้บุญ กี่กิโลขีด ว่ะ เหอะ ๆ )
นี่ยังไม่นับ การขอรถโรงบาล ไปทอดกฐิน ที่ ตจว.
ครั้นพอ ผอ. จะให้เจ้าตัวออกค่าน้ำมันเอง
( เจ้คาดว่า เป็นงานราษฎร์ ไม่ใช่งานหลวง)
อีเก๊าะบ่นออด ๆ ไม่พอใจที่โดนขัดบุญขัดศรัทธา



เฮ้ออ เจ้ก็อยากจะเตือน คนที่ทำ เหมือนกันนะ
แต่ ก็นั่นแหล่ะ ปากเปียกปากแฉะเตือนมาก ๆ
เด๋ว เพื่อนร่วมงาน มันจะอึดอัด จนไมเกรนกำเริบ
( ที่สำคัญ เด๋ว ไม่มีใครคบ เอิ๊ก ๆ )
เรยได้แต่ปลง แล้วต้องปล่อยทุกอย่าง
ให้เป็นไปตามเวรตามกรรม เอ๊ย ตาม ยถาสภาวะ
แบ่บว่า ตัวมัน ของมัน ช่าง แมงมัน ก็แระกัล เอิ๊ก ๆ



อืม....แต่ บ่อยครั้งเจ้นึกครึ้ม ก็ ทำตัวเป็น แบบอย่าง
ให้ พวกมันเห็น เป็นระยะ ๆ เหมือนกันนะ

อาทิเช่น

เจ้ เซ็นชื่อ ลงเวลา มาทำงาน ตามจริง
มาเลท ตรูก็ ลงตามเวลาที่มา
ส่วนมันจะมีผลต่อการ พิณา
ความดีความชอบ ไงเจ้ไม่สน
ทว่า คนอื่น มัน สน ว่ะ
เรยกลายเป็นว่า ตรูก่อกรรม
กระทบคน กระทบโลก
แล้ว ย้อนกลับมา กระทบเรา อีกแระ



รู้ป่ะ ทุกครั้งที่ เจ้ ลงเวลาตามจริง
จะต้องมี ไอ้ปื้ด ใจดีมาแปลงสาร
เปลี่ยนเวลามาทำงาน หั้ย อิเจ้ว่ะ
ด้วยเหตุผลที่ ว่า มันมาสายกว่า เจ้ ง่ะ
เลยต้อง เซ็นชื่อ ต่อจากเจ้
และ ถ้า มันเมคเวลาเฉพาะของมัน
เด๋วจาม่ายเนียนนนนนนนนนนนนน



ครั้ง หนึ่ง เจ้ เคยบังเอิญ ไปเห็น
คุณป้าอาวุโส วัยไกล้เกษียณ คนหนึ่ง
มาเซ็นชื่อ เข้างาน ต่อจากเจ้
แล้ว อิป้า แก มาแก้เวลา มาเข้างานของ เจ้
หน้าตาเฉยเรยว่ะ เห็นแล้วก็อึ้งมาก
เพราะ อิป้าคนนี้ เป็นคนที่ดูน่าเคารพนับถือ
และ ธรรมะธรรมโม มากมาย
จน ไม่น่าเชื่อ ว่า จะทำอะไร ๆ แบ่บนี้ ได้
เล่นเอา เกิดอาการ วิกฤติศรัทธา กำเริบ เรยว่ะ
จู่ ๆ ก็นึก สงสาร อิป้าแก
แบ่บ เดว กับที่ สงสาร อิเจ้วิ่งสู้ฟัด
กับ ไส้เดือนตายแดด เหอะ ๆ




อิอิ เล่า แล้วชักมันส์ว่ะ ขอ อีกสักดอกส์
เนื่องจาก เจ้มาทำงานเลทบ่อยโครต ๆ
( ประมาณ 10 - 15 นาที โดยประมาณ )
อิเจ้ เรยจัดโปรโมชั่น คืนกำไรให้โรงบาล
ด้วยการ มาขึ้นเวรบ่าย เร็วกว่าเวลาปกติ ครึ่ง ชม.
แถมวันไหน ครึ้ม ๆ ก็ นั่งทำงานต่อ โดยไม่ขอลงเวร
ไปพัก หนึ่ง ชม. ด้วย ว่ะ
เจ้ บอกกับชาวบ้าน ขำ ๆ ถึงเหตุปัจจัยที่กระทำ
ประมาณว่า มันเป็นการทดเวลาบาดเจ็บ
และ ใช้หนี้เวรหนี้กรรม สมนาคุณ คืนกำไรหั้ย โรงบาล อ่ะ



รู้ป่ะ พอพูดงั้น ก็มักจะมี
คนบางคนแซวลอย ๆ ขึ้นมาเสมอ ๆ นะ
ว่า ถ้างั้น ถ้าใคร มาเช้าก่อนเวลา
ก็ สามารถลงก่อน เวลา ได้สิ

แมร่ง ฟังแร้ว คันปากตะหงิด ๆ
เรย สวนมันไป ประมาณ ว่า

ใครอยากทำอะไร ก็ทำไปดิ ตามสบาย
ของแบบนี้ กรรมใครกรรมมัน อ่ะ
พี่ไม่ยุ่งกับ กรรมของคนอื่น
พี่สนใจ เฉพาะ กรรมของตัวเอง


ขนาดพูดงี้ แล้ว ไอ้เจ้าคนที่พูด มั๊นก็ยังไม่ สำเหนียก วุ้ย
หลัง ๆ มา ก็ยังอุส่า เอา เรื่องนี้ มาแพล่มเป็น ประเด็น อี๊ก
เจ้ เลยได้แต่ นิ่งเงียบ พยามปลง ๆ
แต่ ก็แอบเซ็งจิต ( และขุ่น ตะหงิด ๆ )
ทว่า ก็ไม่ได้คิดจะจิกทึ้ง ทำสงครามน้ำลาย อะไรด้วยหรอกนะ
ถึงจะไม่ใช่ นักวิเคราะห์ เหมือนลื้อ
แต่ เจ้ก็พอจะเชี่ยว เรื่องการ มองเห็น
รากเหง้าของการกระทำ นะ


สำหรับเจ้ ไอ้น้องคนนี้ มันน่าสงสารนะ
มันก็แค่ กำลังโดน หิริโอตัปปะ มาทิ่มแทง
เลย เกิดอาการ ละอาย และ ตะขิดตะขวงใจนิด ๆ
แต่ก็ อ่อนแอเกินกว่า แสดงความรับผิดชอบ
กับ การก่อกรรม ที่เคยทำไว้ น่ะ
( ไอ้น้องคนนี้ มันมีชนักติดหลัง เรื่องชอบแว่บ
เวลาขึ้นเวรบ่าย จนโดน พยาบาลบ่น น่ะ )
มันจึง พยามถามอะไรแบบนี้ ออกมา
เพื่อ เยียวยา รักษา อัตตา ตัวเอง ให้รู้สึกดีขึ้น มั้ง
เพราะงี้ไง อิเจ้ เรย ละเว้น โทษตาย
ไม่กระโดดเข้าขย้ำคอคอยมันง่ะ งิงิ



อ้อ แต่ ลื้ออ่านที่ เจ้ แพล่ม แร้ว
ลื้อ ไม่ต้องทะลึ่งมาพร่ำเพ้อ
ว่า อิเจ้ป่อง เป็น นางฟ้าผู้อารี
แบ่บ แม่ดอกบัวเกี๋ยง ของลื้อ นะว้อยยยยย
เพราะ สโลแกนที่อิเจ้ มักจะประกาศเหย็ง ๆ
ให้เพื่อนร่วมงาน ฟังเสมอ จะเป็น ประมาณนี้อ่า


" พวกเมิง จะทำ อะไร ก็ ทำไปเหอะ ตามฉะบาย
แต่ อย่าทะลึ่ง หั้ย มาเดือดร้อนกรู ! "



และ


" กรูจะช่วยเหลือเรื่องการงานของชาวบ้าน
ก็ต่อเมื่อ รู้สึกว่าหาก กรูไม่ช่วย
เด๋วกรูก้อจะพลอยซรวย
เดือดร้อน ไปกับมันด้วย
เพราะ ขว้างงูไม่พ้นคอ ฮา ๆ"



ด้วยเหตุนี้ เวลา มีปัญหาแก้ไม่ตก ในห้องยา
ลูกน้อง ที่ทำงานด้วยทั้งหลาย
มันก็มักจะชะเง้อ คอ รอคอยเวลา
ว่า เมื่อ ไร ลูกพี่กรู ถึงจะรู้สึกว่า
ขว้างงูไม่พันคอ จน ตัวเองต้องเดือดร้อน
แร้ว ยอม กระโดดเข้ามาคลุกวงใน ซ้าที



เฮ่ย นี่แหน่ะ ไอ้โซ๊ยตี๋ ลู้งี้เแร้ว
ลื้อ ยังจะ อุส่าห์ ยก ตำแหน่ง ลูกพี่
หั้ย อิตั้วเจ้ อ๊ะปล่าวเนี่ย
บอกไว้ก่อนนะเว้ย เวลา มีเรื่องมีราวขึ้นมา
อิเจ้ พร้อมจะถีบส่ง หั้ย ทั่นลูกน้อง
ไปซรวยแทนได้เสมอ นะจ๊ะไอ้ประเภท
หวังจะอิงแอบหั้ย เจ้ คอย กางปีก ปกป้อง เป็น แม่ไก่ เนี่ย
บอกได้คำเดว เสียใจนะจ๊ะ ขืนทำแบ่บนี้
มัน ผิดคอนเซปต์ อิเจ้ ว่ะ ฮา ๆ

-------------------------------------------------
ไอ้ตี๋ ว่า...
นอกเรื่องหน่อยเจ้ว่าระหว่าง มหาเถระสมาคมกับพระเกษม
เจ้ว่าใครเป็นหงษ์ ใครเป็นกา หรือใครเป็นกาดำ ใครเป็น
กาขาว ติ๊กต๊อกๆๆๆ อย่าตอบตรงๆ อ้อมบ้างก็ได้


---------------------------------------------------


อิเจ้ ว่า....
แหม ? รีบ ดักคอ เชียววุ้ย
แต่เจ้ ก็ ไม่คิดจะตอบ อ้อม ๆ หรอกนะ
เจ้ขอ ตอบตรง ๆ ตาม สมมุติบัญัติ ที่เจ้ สร้างขึ้นมา ว่า
หงษ์ น่ะ คือเถรสมาคม
ส่วน พระเกษม นี่ ไม่ใช่ทั้งกาขาวกาดำ และ กาเหว่า อ่ะ
แต่เป็น นกตัวนี้มั้ง 5555555




ว้าาาาา จะเที่ยงคืนแร้วง่ะ
นอนดึก ๆ ดื่น ๆ เจ้กัว ขอบตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า
งั้นเด๋ว ค่อยมาเม้าส์เรื่องนี้ต่อ
ตอนโพสทิ้งทวนก็แระกัน
ว่า ทำไมเจ้ถึงเห็น ทั่นเป็นเช่นนั้น อิอิ

+++++++++++++++++++++

เรียกเขา ว่า อีแร้ง





//1.bp.blogspot.com/_m93O6jGV3Bo/Spgz6KyiwNI/AAAAAAAAAFI/QJysYgDZGw4/s400/VulturesPA_468x447.jpg



อ้อ อันนี้ แถมจร้าาา

ต่างมุม หลวงพ่อ เกษม อาจิณณสีโล
//www.pitbullzone.com/community/discussion/25144/ต่างมุม-หลวงพ่อ-เกษม-อาจิณณสีโล/p1


คุณเห็นด้วยกับการกระทำของพระเกษม อาจิณณสีโล เจ้าอาวาสสำนักสงฆ์สามแยก อ.น้ำหนาว จ.เพชรบูรณ์ หรือไม่หลังมีคลิปฉาวออกมา

//topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2011/09/Y11128828/Y11128828.html




......... ศาลยกฟ้อง'พระเกษม'หมิ่นศาสนาตบหน้าพุทธรูป .........
//topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2010/02/Y8902654/Y8902654.html



.:: ขอความเป็นธรรม ให้กับพระเกษมครับ?? ::.{แตกประเด็นจาก Y11089610}
//topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2011/09/Y11090504/Y11090504.html




อิเจ้ ว่า...

เอาล่ะ ในวาระดิถีที่ อิเจ้ มาโพสทิ้งทวนในคืนนี้
คงถึงเวลาที่ เจ้ จะมา ปาฐกถา ซะที ล่ะมั้ง
ว่า ' ไม อิเจ้ ถึงเห็น เถรสมาคม เป็น หงส์
และ พระเกษมของลื้อ เป็น นกอิแร้ง
แทนที่จะเป็น กาเหว่า กาขาว กาดำ ? เอิ๊ก ๆ


อืม...ที่ อิเจ้เห็น เถรสมาคม เป็น หงส์
นี่ไม่ได้หมายถึง หงส์ ตัวนี้ นะ




แต่ พวกอีเหมือน นางพญาหงส์หลอน
ใน หนังเรื่องนี้ ตะหากจร้าาา เหอ ๆ


"I Just want to be perfect"









//www.youtube.com/watch?v=5jaI1XOB-bs


นางหงส์ขาวผู้เลอโฉม ที่แสวงหาความสมบูรณ์แบบ
ของการแสดงตามอย่างนักบัลเล่ต์รุ่นพี่
กระทั่งร่างหงส์ดำในวิญญาณซ้อนของเธอ
ได้หลุดออกมากรีดกรายยั่วยวนคนดูให้ ตะลึงทั้งโรง


ที่มา


แบล็ค สวอน ความสมดุลระหว่างขาว-ดำ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=a-bellamy&month=18-11-2011&group=1&gblog=12


Black Swan : เมื่อความมืดกำลังครอบงำคุณ
//blog.bugnoms.com/lifestyle/black-swan-เมื่อความมืดกำลังครอ/

รีวิวหนัง:BLACK SWAN
//loylalonglenlom.exteen.com/20110313/black-swan


"นาตาลี พอร์ตแมน" ใน "Black Swan" ตามหลอนถึงเวทีออสการ์ !!!
//www.oknation.net/blog/Mynews/2011/02/28/entry-1


อิอิ ลื้อก็ตามไปอ่านตามลิ้งค์ พวกนี้เอาเอง แระ กัน
ชาวบ้าน เค้า เขียนไว้ แหล่ม ดี แระ
อิเจ้ เรย ก๊อป ๆ ลอก ๆ ชาวบ้าน มาง่ะ
จะได้ ไม่ต้อง จิ้มดีดเยอะแยะ อ่ะ ( มี ' ไรป่ะ เอิ๊ก ๆ )


อืม...ที่ อิเจ้ มอง เถรสมาคม
เป็น เหมือน อินางพญาหงส์หลอน ( อินีน่า )
ก็เพราะ อีทั้งหลอน และ หลอกตัวเอง ได้เนียนดีมั้ง
โดย เฉพาะ คำพูดที่มีคน วิจารณ์ ไว้ว่า

---------------------------------------------
นีน่ามีแผลที่หลัง จากการที่เธอเกา
และทำร้ายตัวเองจากอาการป่วย (จิตเภท)
ทำให้เธอต้องตัดเล็บให้สั้น
(บางทีตัดลึกไปถึงเนื้อ ToT)
เพื่อป้องกันไม่ให้เกาจนเป็นรอย
รวมถึงการใส่เสื้อปิดหลังตลอดเวลา....


กรรไกร, ตะไบตัดเล็บ ทำหน้าที่ตัดและขัดให้เล็บหมดความคม
แต่ที่แท้จริงแล้ว การตัดและตะไบเล็บ มันคือการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ
เพราะสิ่งที่เธอต้องแก้ มันไม่ใช่ สิ่งที่ทำให้เกิดแผล
แต่คือ นิสัยที่ทำให้เกิดแผล ซึ่งก็คือโรคจิตเภท ที่เธอกำลังเป็นอยู่

นีน่า อาจจะเปรียบเสมือน ตัวแทนของคนที่ไม่เคยยอมรับ
ถึงความผิดปกติของตัวเองพยายามกดดัน เก็บมันเอาไว้
และท้ายที่สุด มันก็ต้อง ระเบิดออกมา...
------------------------------------------------------------------------

โดย เฉพาะ ย่อหน้าสุดท้าย อ่ะนะ หูยยยย อ่านแร้ว ใช่เรย ว่ะค่ะ
ถ้า น้องนาตาลี ของเจ้ คือ นางพญาหงส์หลอน ฉบับออสการ์
เถรสมาคม ของลื้อ ก็เป็น นางพญาหงส์หลอน ฉบับอรหันต์ ล่ะมั้ง อิอิ
แต่ลื้อ ดูละคร แล้ว ก็อย่าลืมย้อนดูตัวเองด้วยนะ
จะได้สำเหนียกเหมือน ที่นักวิจารณ์มันบอกไว้เสมอ ประมาณว่าว่า

แท้ที่จริงแล้ว โลกสีขาว และ สีดำ มันก็ไม่ได้มีอยู่จริง....





อนึ่ง และ ถ้า เถรสมาคม
เป็น ถึง นางพญาหงส์หลอนระดับ อรหันต์ งี้
แน่นอน พระเกษม ของลื้อ
ก็คงไม่ใช่ นกอีแร้งโนเนม แน่นอน


อืม...นี่แหน่ะ ไอ้โซ๊ยตี๋ ลื้อ ลู้จัก นกอีแร้งหัวขบถ ตัวนี้อ่ะปล่าว

"ลุดวิก ฟอน วูล์ฟแกง" อีแร้งที่ไม่ยอมกินศพ



ตัวเอกของเรื่องคือ "ลุดวิก" มันเป็นอีแร้ง
ที่เกิดมาพร้อมกับความอยากที่จะอ่านหนังสือให้ออก
ถึงแม้จะเป็นเรื่องยากเย็นแสนเข็ญอย่างไรที่อีแร้งจะอ่านหนังสือได้
แต่ลุดวิกก็พยายามจนกระทั่งมันสามารถอ่านหนังสือออก
การแสวงหาของมันจึงเป็นการ "อ่าน" ทุกอย่างที่ขวางหน้า
ไม่ว่าจะเป็นป้ายที่ไห ขวด โหล และกล่องต่างๆ

จุด เปลี่ยนของมันเกิดขึ้นจากการที่
มันไปอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่ตกอยู่ข้างๆ ศพของหญิงแก่
ที่นอนเน่าเหม็นฉึ่งอยู่กลางป่า

ในขณะที่อีแร้งตัวอื่นรุมทึ้งร่างศพหญิงแก่รายนั้นอยู่
ลุดวิกได้พบหนังสือเล่มหนึ่งตกอยู่ข้างๆ ศพ
ชื่อว่า "กินมีสุขภาพ ทำให้มีสุขภาพ" (555)
หลังจากนั้นมันจึงเลิกกินศพ
ทั้งพ่อ แม่ เพื่อนฝูง ต่างแสดงอาการไม่พอใจต่อตัวมัน
ที่เป็นอีแร้งแต่กลับไม่ยอมกินศพ

จนกระทั่งมีการไต่สวนเอาผิดกับมันในสภาดาราอีแร้ง
ซึ่งทำให้มันถูกประจานเยาะเย้ยถากถาง
แต่สิ่งที่มันพอจะบอกกับทุกคนได้ก็เพียง
"ฉันรู้วิธีที่จะเปลี่ยนอีแร้ง ให้เป็นนกอินทรี เป็นบี 52
และเชื่อฉันเถอะ ท่านจะไปได้ไกล
ด้วยน้ำมันเครื่องบินไฮออกเทนมากกว่าด้วยซากศพ"
รวมถึงคำพูดเท่ๆ ที่มันจำมาจากหนังสือที่ว่า
"You are what you eat" (กินอะไรก็เป็นอย่างนั้น 555)



ที่มา:
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=easywandering&month=06-2011&date=25&group=18&gblog=6




เฮ้อออ ในสายตาของ อิเจ้
พระเกษม ของลื้อ
มันก็เหมือน ไอ้เจ้า ลุดวิก ล่ะมั้ง
ส่วน อิเจ้ น่ะ เหมือน เต่า ตัวนี้ ว่ะ อิอิ


เต่าทะเลที่ไม่พอใจที่จะว่ายต้านกระแสน้ำในทะเล โดยพอใจที่จะลอยนิ่งๆ



อืม...ลื้อรู้ไหม ใครคนหนึ่งเคย บอก ไว้ว่า

ไม่ว่าจะเป็น นกนางนวล นกอีแร้ง เต่าทะเล
ผู้เป็นขบถ ย่อมกลายเป็นผู้แปลกแยกจากสังคม
สังคมย่อมมองเป็นตัวประหลาด
สัตว์โลก จึงเป็นไปตามกรรม จริงๆ นะเออ ฮาๆเอิ๊กๆ

//www.gotoknow.org/journals/entries/16978


ดังนั้นลื้อ ก็ จับ ฉลากเลือก
หรือ ใช้ วิปัสนึก ตรึกเอาเอง ก็แระกัล
ว่า ลื้ออยากเป็น นกนางนวล นกอีแร้ง เต่าทะเล
หรือว่าจะ ดักดานเป็นแค่ ไอ้ลูกหมาพิทบูลจอมโหด อิอิ





เฮ่ย แต่จะว่าไป ก็น่าขำแฮะ
ตอนที่เห็นลื้อ ไปตบตีเหย็ง ๆ ก๊ะชาวบ้าน
ที่ลานธรรมจก เกี่ยวกับเรื่องของพระรูปนี้อิเจ้ ยังคันปากยิก ๆ
ว่า จะหาเรื่อง ชวนลื้อมาเม้าส์ มาแร่พมาฉ่อยเรื่องนี้ด้วยกันเล๊ยยย
แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก ไอ้ตี๋ปากมาก ก้อดั๊นปุจฉา กระทู้ถามมาซะก่อน
แหม๊? มันช่างแสนรู้หูกระดิก เอ๊ย ช่างรู้อกรู้ใจ อิเจ้จิง ๆ เรยวุ้ย
เจ้าลูกหมาพิทบูลตัวนี้ คริก ๆ



เฮ้อออ จำได้ว่า รู้จักพระรูปนี้ ครั้งแรก
ก็ตอน ที่ ทั่น รณรงค์ เรื่องนี้มั้ง




ฟังจากข่าแร้วก็หัวเราะก้าก เรยนะนั่น
ที่ ทั่นกวนซ่งติง ทำให้ บรรดาแถละวาด ดิ้นเร่า ๆ
เป็นไส้เดือนเจอขี้เถ้าได้


ครั้น ไปคุ้ยเจอ หนังสือ คู่มืออุทิศบุญที่ได้ผล
ที่ป๊ะป๋าหมาน สะสมไว้ข้าง ๆ เตียง มานั่งอ่าน ก็ยิ่ง ขำกลิ้ง
อะโหย ยังก๊ะ นั่ง อ่านขายหัวเราะเรยมั้ง
หูย มีทั้ง เบิกบุญ โอนบุญ ติดสินบนเจ้ากรรมนายเวร
แล ปะเหลาะเทวดาอารักษ์ ตลอดจนอุทิศส่วนบุญ
ให้กับจุลทรีย์แลคโตบาซิลัส ในยาคูล ฯลฯ เอิ๊ก ๆ

//www.samyaek.com/board2/index.php?topic=1941.0




อืม...อิเจ้ก็ไม่ได้ดูหมิ่นดูแคลน อะไร ทั่นหรอกนะ
แต่เจ้มองหนังสือเล่มนั้น ด้วยอารมณ์ขันพิเรนทร์ตามประสาอิเจ้ ว่ะ
ก็ตามประสาพวกชอบ โลกุตร มากว่า โลกียะ นั่นแหล่ะ
เรยรู้สึกว่า อ่านแร้วเหมียนเจอ ลิเกทรงเครื่อง
แต่มันก็เหมาะกับสังคมพุทธแท้แบบไทย ๆ ดีนะ


อย่างน้อยก็เป็น แคมเปญ ที่สูสี ก๊ะ สร้อยส้มตำแหวนไก่ย่าง นะ
แต่ คลาสิก และ ดูดี มีชาติตระกูล กว่า เล็กน้อย
เพราะของวัดสามแยก ทั่นไม่เน้น รับปัจจัยเป็น กะตังค์
และไม่เน้น เรื่องการดาวน์บุญแบบผ่อนส่งเหมือนแถววัดจานบิน อิอิ





เนี่ย ตอนมีข่าวฮือฮา เรื่องคลิปอยากดังหรืออยากดับ ทางเนต
อิเจ้ ก็ไม่ได้สังเกต หรือ ใส่ใจจะไปควานหามาเปิดดู อะไรหร็อก
แร้วมาเห็นคลิปนี้ แบ่บเต็ม ๆ ตา
ก็ ตอนอาเฮียสรยุทธ เอา มาปูด ออกทีวี หั้ยดูง่ะ
จำได้ว่า แว่บครั้งแรก ที่เห็นอ่ะนะ



เจ้รู้สึก ทั้ง ขัดหูขัดตา หมั่นไส้ ขำ แกม รำคาญ
และ นึกเอ็นดู อิพระรูปนี้ว่ะ
เหอะ ๆ ก็ไม่ได้ไปนึกเพ่งโทษโกรธเคือง
คิดจาเอาเรื่องเอาราวอะไร กับคนในผ้าเหลือง
เหมือน บรรดา เหล่า พุทธมามกะจ๋า หร็อก
เพราะอิเจ้ ม่ะช่าย พวก องครักษ์ พิทักษ์พวกแถละวาด นิหว่า
ต่อหั้ย พระอรหันต์ต้องอาบัติปราชิก ถูกจับสึกหมดทั้งโลก
ก็ช่างหัวมันสิค๊ะ เกี่ยวอารายก๊ะกรูฟระ
ทำไมกรูต้องไปเกิดทุกขังกะละมัง ก๊ะเรื่องของมันล่ะคะ เอิ๊ก ๆ



แต่บังเอิญว่า อิเจ้มักจะเอ็นดู
สมณะที่ออกแนว หงิ๋ม ๆ ติ๋ม ๆ

สงบเงี่ยมเจียมตัว มีวัตรปฏิบัติที่สำรวม และ สมบูรณ์แบบ
ตามกฏมณเฑียรบาลของ เพศ บรรพชิต น่ะ
( อาทิเช่น ทั่นติชน์ ก๊ะ ทั่นปัญญานันทะ อิอิ )


ครั้นพอมาเจอพระที่มาทำเก๊ก ทำกร่าง
แอ๊คท่า กระโดกกระเดก เป็น ม้าดีดกระโหลก เนี่ย
เจ้ก็เรย ไม่ค่อยจะถูกชะตา แร้ว พาลเหม็นขี้หน้ามั้ง
ออกแนว หมั่นไส้ และ ขบขัน แกม รำคาญ น่ะ
ถึงแม้จะเข้าใจใน สาร หลาย ๆ เรื่อง
ที่ ทั่นพยามจะ สื่อออกมาเตือนชาวบ้าน ก็ตาม
ทั้งเรื่อง พุทธพาณิชย์ ที่ทำกันเอิกเกริก
จนปล่อยให้ พระพุทธรูป มาบังพระพุทธเจ้า


แต่ไงล่ะ ลื้อเคยเป็นป่ะ อารมณ์ ประมาณ
" เข้าใจ แต่ หมั่นไส้ " ง่ะ
นี่ ๆ ลื้อ เคยถูกพระ บางรูป
พยามจะ ทดสอบอารมณ์ ให้
โดยที่เราไม่ได้ร้องขอ
แล้วเราก้อดัน เสือกทะลึ่ง อ่านเกมส์ ทั่น ออก ไหมล่ะ



แหม๊ ? เจอ แคสติ้ง แบ่บนี้ทีไร
บอกตรง ๆ เลยว่ะ ว่า ตรูเบื่อฮ่ะ
ยังคิดในใจเรยว่า ทั่นจามา แอ๊คท่า ถลกจีวร ผรุสวาจา
เรียกร้องฟามสนใจ หามรรคผลนิพพาน อะไรก๊ะ กรู นักหนาว้าาาาา ขำว่ะ


บอกตรง ๆ เรย เวลาเจอพระประเภทเนี้ย อ่ะนะ
เจ้ล่ะชอบ แกล้งเนียน เต้นไปตามสคริปต์
แร้วแทงสวน ด้วยการตลบหลัง
ลองของ ทดสอบอารมณ์ ฝ่ายตรงข้าม
จากนั้น เก๊าะ หาเรื่องปั่นจิ้งหรีด เล่น ๆ
ให้อีกฝ่าย หัวหมุนติ้วเป็นลูกข่าง น่ะ หนุกดี อิอิ



อืม...แต่เจ้ ก็เข้าใจน้าาาาาาาา
ว่า ที่พระเกษมทั่น ทำไปนั้น
มัน เกิดจาก ฟามปาดถะหนาดี
แต่ วิถีทางที่ทั่นแสดงออก นั้น
มันออกตัว แรงส์ เกินไป ว่ะ
จัดหนัก จัดเต็ม สไตล์ เดียวกับ ซือแป๋ลื้อ งี้
มีหวัง เด๋วได้ถูกจับขึ้นเขียง
แล้วโดนพวกแถละวาด สำเร็จโทษ
ด้วยการเอาคำว่า โลกวัชชะ ยัดปากแหง๋ ๆ เอิ๊ก ๆ


ขำ ๆ นะ เจ้ล่ะ หัวเราะ ก้าก จนพุงกระเพื่อมเรยมั้ง
ตอนที่ พระเกษมทั่น จัดหนัก ยกใบลานทั้ง 3 ตะกร้า
มาอธิบายฉอด ๆ หั้ย ทั่นผู้ว่า ฟังอ่ะ
คิดๆ แร้ว ก็สงสาร ผู้ว่า ทั่นนะ

เห็นนั่งทำหน้าปูเลี่ยน ๆ เจี๋ยมเจี้ยม พิก๊ล 555


อ้อ แล้วก็ยังมี ตอนที่ พระเกษม
ไม่ยอมออกมาพบกับเจ้าหน้าที่
โดยอ้างว่าฝ่ายกฎหมายแนะนำ
ให้กรรมการวัด เป็นผู้รับเอกสารต่างๆ แทนได้
แถม ยัง บอกผ่านทางวิทยุ อีกว่า
การที่เจ้าหน้าที่นำกำลังมา
ก็เพื่อต้องการที่จะจับไปทำการสึก
( ขืนออกไปเอง อาตมาก็โดนจับสึกสิวะคัฟ)

เจอข่าวนี้ครั้งแรก หัวเราะจนสำลัก เรยว่ะ
ยังคิด ในใจ เลยนะ ประมาณว่า
แมร่ง พระ5 อะไรฟระ
นอกจากจะแม่นในปริยัติ แร้ว
ยังทั้งหัวหมอฯ ทั้ง เป็น นกรู้ อีกตะหาก
( คล้าย ๆ คนบางคนแถวนี้ เรยเน๊าะ เอิ๊ก ๆ )




อืม...ทั้งหมดนี้ คือ มุมมองของ อิเจ้ ที่มีต่อ พระเกษม นะ
ว่าแต่ ลื้ออยากฟัง มุมมองที่ อิเจ้ มี ต่อ
หลวงตา เจ้าของฉายา อรหันต์เจ้าน้ำตา ไหมล่ะ
ไว้ ครึ้ม ๆ อิเจ้ จะมา แร่พมาฉ่อยให้ฟัง อิอิ




อืม...แต่พูด ก็พูดเหอะนะ
ครายก็มิลู้ ทำมาเป็นบอกอิเจ้ว่า

อีเจ้เรื่องของท่านหมัก
ลื้อมีปัญหาตรงไหน ถามมาเป็นข้อๆ
อั้วจะตอบลื้อทุกประเด็น


แต่พอ อิเจ้ ถามมันในประเด็นนี้


คน ๆ นี้ไม่ใช่พระครับ เชื่อผม




มันกลับ ไม่รู้ ไม่ชี้ บอกว่า

อิเจ๊เอ๋ย อั้วเลือกตอบแต่ในสิ่งที่อั้วตอบได้
แต่เรื่องที่ลื้อไปลอกหนังสือพิมพ์มา อั้วตอบไปไม่ได้ว่ะ
แล้วอั้วว่าป๋าหมักแกก็คงตอบไม่ได้ ฮาๆๆๆๆ
ยิ่งเป็นไทยโพส เนชั่น ผู้จัดกวนนี้อัวขอผ่านฮาๆๆๆ


งั้น ถ้า อิเจ้บอกว่า เจ้ไม่ได้ไปก๊อปหนังสือพิมพ์มา
แต่ อิเจ้ไปเจอมาจาก เวบนี้ล่ะ

//th.wikiquote.org/wiki/สมัคร_สุนทรเวช


ว่าแต่ คราวนี้ ลื้อจะ เคลียร์ ให้ ซือแป๋ลื้อไงมิทราบ
อืม...ถ้าลำบากใจที่จะพูดนัก
ก็ไม่ต้องตอบคำถามนี้ ก็ได้จร้าาาา
เจ้ ก็ ถามทิ้งถามขว้างไปงั้นแหล่ะ
เผื่อ ฟลุ๊ค จะได้มี หลักฐาน เก็บไว้ใช้
ดิสเครดิต หั้ยคนบางคน แผ่พังพาบ
คาเวบลานธรรมจก ง่ะ เอิ๊ก ๆ


และ ถ้า พระเกษม ทำให้อิเจ้ รู้สึก ขัดหูขัดตา
หมั่นไส้ ขำ แกม รำคาญ และ นึกเอ็นดู แร้ว
กับ หลวงตารูปนี้ อิเจ้ก็ คง รู้สึก สงสาร แกมเอ็นดู ล่ะมั้ง
ถ้า ท่าน กล้าที่จะลุกขึ้นมา ตบปาก ลูกศิษย์ขี้โอ่ ของตัวเอง
แบบที่ลื้อ คันมือ อยากจะทำแทน
บางที ชีวิตทั่นก็ไม่ต้องมานั่งหลั่งน้ำตา
ให้ ชาวประชาเกิดข้อกังขา หรอกเนอะ


อืม...แล้วก็ชอบ คำพูดของลื้อที่เคย ไปเห่า แว้ด ๆ
บอกชาวบ้านชาวช่องที่ ลานธรรมจก ด้วยนะ
ที่ ลื้อ เปรย ๆ อย่าง สงสัย (?) ประมาณว่า
การได้ไปกราบไหว้พระอริยเจ้า เนี่ย
มันจะทำให้ คนไหว้ ได้เป็น อรหันต์
ตาม ท่านไปด้วย หรือไงฟระ ฯ

หูย ไอ้โซ๊ยตี๋ เอ๋ย พูดได้ตรงใจ อิเจ้ เป๊ะเรยว่ะ 55555
ว่าแต่ ลื้อคิดว่า หากพระอรหันต์ สักองค์
ทั่นมีน้ำตาไหลพราก ๆ ออกมาเนี่ย
มันจะ ผิดกฏมณเฑียรบาลของการเป็นอรหันต์ อ๊ะปล่าวว้าาาาา
และ ถ้า อิเจ้ บอกว่า พระอรหันต์ นั้น
ทั่นก็ มีบางเวลา ที่ น้ำตาร่วง ออกมาได้
( โดยมิใช่ เหตุ เพราะ ธรรมสังเวช ล่ะ)
ลื้อ จะเถียงอิเจ้หัวชนฝาไหมเนี่ย อ่ะซิก ๆ

.giggog.com/health/pictures/2011-07/14/10-14-58-1586717452.gif>



ไอ้ตี๋ ว่า...

เจ็รู้หรือเปล่าว่า อินังไพร่ปงซานหรือนางทาสทงอีเนี้ย
มันเป็นเสด็จย่าทวดของ อาลีซานแห่งโชซอนน่ะ
อากึ้มมันเป็นปู่ของลีซาน

หนังมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ เนื้อหาเรื่องหนึ่งอาจเป็นคนดี
แต่อีกเรื่องมันอาจไม่ดีก็ได้ ลื้อเห็นอากึ้มลูกของทงอี อีน่ารักลื้อลองไปดู
เรื่องลีซานดูซิว่ามันเหี้ยมขนาดไหน แถม
แก่เหนียงยานแล้วยังมีเมียเด็กอีก
ระแวงแม้กระทั้งลูกตัวเอง ดูแล้วมันแตกต่างกันลิบลับ

ยังมีอีกเรื่องคือแดจังกึ้มกับเรื่องนานจอง ในจอมนางวังหลวง
อั้วว่ามันเป็นคนเดียวกัน แต่เนื้อหาความดีเลวมันเอาไปดัดแปลงเสียคนละเรื่อง

เอาเป็นว่าประวัติศาสตร์ดีๆ
ไอ้พวกนี้เอาไปละเลงกันเสียเละ
ยังมีอีกพวก ก็พวกหลวงพ่อ หลวงตานี่ก็เหมือนกัน
แกเล่นนั่งสมาธิ นั่งทางในเปลี่ยนประวัติศาสตร์หน้าตาเฉย
เบื่อหลวงตาแอบเนียนจังว่ะ

++++++++++++++++++++++++++++++

.giggog.com/health/pictures/2011-07/14/10-11-22-1467636040.gif>

อิเจ้ว่า...


อืม....หลวงตาแอบเนียนของลื้อ ชื่อไรอ่ะ
หวังว่า คงคนละคนก๊ะ อรหันต์เจ้าน้ำตาของอิเจ้ นะ อิอิ


เฮ้ออออ สงสัยลื้อจะก้มหน้าก้มตา
อ่านแต่ กม.ตราสามดวงจิง ๆเว้ย
เฮ้ยย นี่ ๆ เคยมีคนบอกลื้อ มั่งไหมยะ
ไม่เพียงแต่ กฏหมาย เท่านั้น ที่ถูกเขียนโดยผู้ชนะ
ประวัติศาสตร์เอง ก็เขียนโดย ผู้ชนะ เช่นกันจร้าาา
ม่ะงั้น ตำนาน พุทธอวตาร จะผุดขึ้นกลาง ชมพูทวีปล่ะหรือ
แหม๊นี่อิเจ้ ยังคิดเล่น ๆ เรยนะว่า


ถ้าเมื่อสมัยก่อน ราชวงศ์โมกุลมันนึกครึ้ม
ยกทัพมาตีดินแดนแหลมทอง
แร้ว ประกาศก้องให้ชาวบ้านชาวช่องเลิกนับถือพุทธ
บางทีประวัติศาสตร์ชาติไทย
เราอาจจะ เปลี่ยนจากหน้ามือ เป็นหลังมือก็ได้นะ
ปัญหา 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ก็อาจจะไม่เกิด
แต่จะเกิด ปัญหา 3 จังหวัดชายแดนภาคอีสาน แทน 5555


อืม...ก็ดีเหมือนกันนะ เพราะบางที
เราอาจมี อนุสาวรีย์แห่งฟามโรแมนติก
อย่างทัชมาฮาลมาตั้งตะหง่าน แทนวัดพระแก้ว
แล้ว ขรัวโต ของอิเจ้ ก็อาจจะมีชื่อจารึกไว้
ในจดหมายเหตุสยาม ว่าเป็น คนโฉด
ถูกชาวบ้านทั่วทั้งบาง โหวต หั้ยเป็น กาเฟร์ผู้ชั่วร้าย
อืม....ได้เปลี่ยนบทบาท ซะมั่งก็ดี
เล่นบทเป็นคนดีบ่อย ๆ มันก็เลี่ยน ว่ะ 55555


ว่าแต่ เคยมีใครเคยบอกลื้อ บ้างไหมวะ
ว่าลื้อนี่มันเป็นพวก ลอจิก แอนด์ เรียลลิสติก ตัวพ่อ !
แมร่งตรู กะลัง โรแมนติก-ดราม่า อยู่ดี ๆ
ก็เจื๋อกมา แฉแต่เช้าแล้วแกล้งเอาตรรกะ
มาทิ่มแทงร้ายฟามลู้สึกของเจ้ ด้ายยยยย


เฮ้อออ นี่มันเล่นสาดโคลนแบบเทกระจาด
ปรามาส แบ่บนันสต๊อป
ทั้ง สหายแทนไท สหายใบไม้
ทั่น อานันท์ ทั่นว. และ เฮียสอฯ
เจ้ ก. แม่นางฟ้านิรนาม เรยนะนั่น
แถม ชำแหละ+จิกทึ้งเสร็จ ก็ยังไม่หนำใจ
ยังไพล่มา ลามปาม ถึง เจ้า ปงซาน ของ อิเจ้ อี๊ก
เฮ่ย นี่ใจคอ ลื้อจะม่ะยอมให้ อิเจ้ มีไอดอล ในฝัน
มั่งเรยหรือไงฟระ ไอ้ตี๋ ขี้อิจฉา เอ๊ยยยยยย


เนี่ยเจ้กะลังฝันหวาน
เป็นปลื้มกับแม่วีรสตรีศรีเกาหลี อยู่ดี ๆ
ลื้อก็มา โล้งเล้ง แว้ด ๆ ใส่
จน กลายเป็นฝันร้ายเรย
แมร่งเสียมู๊ด หมดเรย วุ้ย ไอ้เด็กเวร


เฮ้อออ เจ้ก็เคยบอกลื้อแล้วนี่หว่า ว่า
------------------------------------------------
คติประจำใจที่ อิเจ้ใช้เสมอ คือ

จงอย่าชื่นชม คนเป็น ๆ ทุกคน
ที่ได้รู้จัก และผ่านเข้ามาในชีวิต
ตราบใดที่ยังหายใจ คน ๆ นั้น ย่อมสร้างวิบากกรรมได้เสมอ
จนกระทั่ง สิ้นลม นั่น แหล่ะ จึงจะตัดสินได้ ( แค่บางส่วน )
ว่า เขา น่าชื่นชม หรือไม่


และ ไม่ว่าชาวบ้านเขาจะเป็นยังไง ก็ เรื่องของมัน อ่ะ
ดูละครแล้วย้อน มาดูตัวเอง ดูกว่าว่ะ
คนอื่นมันจะเลือกเป็น คนแบ่บไหน ก็ช่าง แมงมัน เหอะน่า
สำคัญที่ว่า เราจะเลือก เป็น คนอย่างไง มากกว่า
ที่สำคัญอย่าทะลึ่งเผลอไป เพ่งโทษโกรธใครให้ดวงจิตขุ่นมัว



'ไม ลื้อไม่ยอมเชื่อ เจ้บ้างเรยว้าาาา
-------------------------------------------------


จะบอกให้นะ อิเจ้ก็ไม่เคย คิดจะ มุดรูดูไส้ติ่ง
หรือ คิดจะดูต่อมลูกหมาก ของใครเว้ย
เพราะตรูไม่คิดจะ นับถือ ใครอยู่แย้วววว
( เจ้ก็แค่ หาประโยชน์ จาก คนทุก ๆ คน
ที่ บังเอิญผ่านมาเข้าทางของ เจ้ อิอิ )


แหม ? ก็โลกธรรม 8 มันไม่เที่ยงนี่หว่า
ดังนั้นจะแปลกอะไร ถ้า ใครสักคน จะเปลี่ยนไป
ตามเหตุปัจจัยที่มากระทบ
และสิ่งที่เราพอจะทำได้ เกี่ยวกับเรื่องนี้
ก็คือ เรียนรู้อย่างเข้าใจ
และ ทำใจที่จะยอมรับ กับ ยถาสภาวะ
ในสิ่งที่เห็น และ เป็น อยู่ นะ
ว่า จะ ไส้ติ่ง หรือ รังไข่
มันก็เป็นสิ่งที่ไม่จีรัง ฮา ๆ



อืม....บางที พออายุมากขึ้น
เจ้าปงซานของเจ้ อาจรังไข่ฝ่อ
มีฮอร์โมนกระพร่องกระแพร่ง
ตามประสาผู้ญิ๋งวัยทอง ก็ได้
เรยจำต้องตัดรังไข่ทิ้งก็ได้ง่ะ


ส่วน อากึมที่น่าเอ็นดูของเจ้
โตขึ้นก็อาจจะเป็นมะเร็ง
จนต้องโดนเจี๋ยนทิ้งต่อมลูกหมากทั้งสองลูกทิ้งก็ได้ว่ะ
อะไร ๆ ก็เลยไม่เหมือนเดิม
เมื่อ อุปทานสังขารขันธ์ มันเปลี่ยน
อะไร ๆ มันก็เปลี่ยนกันได้ นะ


มันผิดด้วยหรือ ถ้า อาเจ่กแก่ ๆ สักคน
จะเปลี่ยนไป เพราะ ไส้ติ่งอักเสบ ?
และ ไอ้มะเร็งต่อมลูกหมาก กับ มะเร็งรังไข่
มันก็ไม่เข้าใครออกใคร หรอกนะ ปุ๊บปั๊บมันก็มา


และ ในเมื่อลื้อโชคดี ไส้ติ่งยังไม่เคยอักเสบ
และ ต่อมลูกหมากก็ยังไม่เป็นมะเร็ง
( จนต้องเจี๋ยนเจ้าก้อนเนื้อเส็งเคร็ง ไปโยนทิ้งให้เป็ดกิน)
ลื้อก็ควรจะ สงสาร และ เห็นใจ
คนที่เค้ามี ทุกขโรค กัดกินหัวใจ ซะมั่งสิวะ



แล้ว ที่ อิเจ้ ชื่นชม เจ้าปงซาน เนี่ย
เจ้ก็ไม่ได้หมายความ ว่า
เจ้หลงไหลได้ปลื้ม ก๊ะ อีนังไพร่ทงอี
ที่เสด็จย่าทวดของ ลีซานตัวเป็น ๆ ซะหน่อย นิ



อืม...ด.ช.โฮฮับ กับ พ่อโฮฮับ ตาม สมมุติบัญญัติ ของลื้อ
จะเป็นคนเดวกันหรือ ไม่ อิเจ้ ก็ไม่สนใจจะรู้หรอกนะ
แต่ในเมื่อ ลื้อ เข้ามาสุมหัวคุยกัน ในสุสานโบราณแห่งนี้
ลื้อ ก็ต้อง สมควรต้องยึดตาม สมมุติ ที่ อิเจ้ บัญญัติ ดิ
มันถึงจะ เต้นแทงโก้โชว์สเตป เพลงกระบี่คู่ประสานใจ
ให้มัน สะท้านสะเทือน ทั้ง 31 ภพภูมิ ได้


โว๊ย นี่ ลื้อ แกล้งเซ่อ หรือ ว่า เอ๋อ จิง ๆ ฟระ
ลื้อ ไม่ลู้จิง ๆ ง่ะ ว่า เจ้าปงซาน ของอิเจ้
ก๊ะ อีไพร่ทงอีเสด็จ ย่าทวด ของอาลีซาน นั้นน่ะ
มัน เป็น คนเดียวกัน ไหม ?


เอ้าอ่านซะ ไอ้โซ๊ยตี๋เอ๋ย
แมร่ง เขียนให้อ่านไม่อ่าน
พยายามอ่านให้เกินสามบรรทัด
ค่อยสะกดอ่านไปที่ละตัว ด้วยล่ะ




----------------------------------------------------

อิเจ้ป่องว่า ....

โอ้ เจ้าปงซาน แม่ญิ๋งงาม แม่ดอกเก๊กฮวยขาว
แม่วีรสตรีศรีเกาหลี ของเจ้
เฮ้ออ ก็คงจะมีแต่ นางเอกซีรี่ซ์เกาหลี อย่าง ทงอี เท่านั้นแหล่ะ
ที่อิเจ้สามารถ ปลื้มได้ อย่างสบายอกสบายใจ
โดยไม่ต้องหวาดระแวง หรือเสียเวล่ำเวลา
ไปมุดรูดูไส้ติ่ง แอนด์ รังไข่ ให้เมื่อย

เพราะ ถึงไง ทั่นผู้กำกับ ก็ต้องเขียนสคริปต์
การันตี ฟามดีของนางเอกอยู่แระ

------------------------------------------------



เฮ้ยยยย สนใจหน่อย แม่ดอกบัวเกี๋ยง ของลื้อไม่หนีไปไหนหรอก
อ่านให้ทั่วและอย่าสักแต่ใช้สมาธิประกอบ อย่างเดว
ใช้ ขี้เลื่อย เอ๊ย ปัญญา ในกบาล ลื้อ มาโยนิโสฯ ด้วย
เผื่อจะ คุ้ยเจอ สาร ที่ อิเจ้ ต้องการ จะสื่อ เพื่อ เตือน สติลื้อ มั่ง
และถ้า ลื้อ ยังไม่เก็ท อิเจ้ จะไป วานหมอผี เข้าทรงไปถาม อิอ่อน หั้ย
แต่ระวัง จะโดน สันขวาน ของอิอ่อน ด้วยล่ะ
โทษฐานที่ แกล้งโง่ ? เป็นนักวิเคราะห์ ภาษาอะไร
สารง่าย ๆ แค่นี้ ก็ยังไม่เก็ท ( แหม๊ ? สำนวนคุ้น ๆ เน๊าะ 555 )



เฮ้ออ จำได้ไหม ว่า อิเจ้เคยบอกว่า
อ่านตัวหนังสือ ของลื้อ แล้ว
มันเหมือน เจ้ กำลัง มองเห็น
เงาของตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจก อ่ะ
แต่ถ้า ลื้อ ยัง เซ่อไม่สร่าง เก็ทไม่ได้ซะที งี้
ลื้อก็คงมีวาสนาเป็นได้แค่ เงาของอิเจ้ แบบเดียวกับที่
พระสนมฮีบิน เป็นได้ แค่ เงา ที่อยู่เบื้องหลัง อิไพร่ทงอี นั่นล่ะวะ



แมร่ง ก็บอกไปแร้วไม่ลู้จะกี่หน ว่า
คนอย่างเจ้ ไม่เคยศรัทธา
หรือ เคารพ นับถือ ไอ้หน้าไหน ทั้งน้านนน
ตรูไม่ได้โง่ เหมือน ไอ้โตแมวตื่น นี่หว่า
จาได้ ต้องมาควานหาไอดอลตัวเป็น ๆ มาชาบู ๆ



เจ้ เอนจอย กับการแอบปลื้ม คาแรคเตอร์ ของอินู๋ปงซาน
ในซีรี่ซ์ เกาหลี ( เฉพาะในส่วนของ เรื่อง ทงอี )
ที่ ผู้กินกับ Lee Byung Hoon รังสรรน์ขึ้นมาเท่านั้นย่ะ
เพราะ บุคลิก เทิดทูนฟามถูกต้องยุติธรรมยิ่งชีวิต
นี่ มันน่าเอ็นดูและน่าเอาไปเป็นเยี่ยงอย่าง มันก็เท่านั้น



เนี่ย อิเจ้ ยังนึกชม ทั่นผู้กำกับลี เยยยย
ว่า สร้างละครได้ เจ๋งเป้ง อ่ะ
อย่างน้อย เยาวชนดูแล้ว ก็ได้ข้อคิด
แล้ว มีแบบอย่างที่ดี ที่จะเอาไว้ดู เป็น อุทาหรณ์
ถึงมันจะบิดเบือนประวัติศาสตร์ ไปบ้าง
แต่มันก็ ไม่ได้ เลวร้ายเป็น อาชญากร สงคราม อะไรนิ
เจ้ว่า ซีรี่ซ์ เกาหลี ก็ยังดีกว่า ละครน้ำเน่าหลังข่าว สมัยนี้ ล่ะวะ
แมร่ง ส่วนใหญ่ เจ้ก็เห็นมีแต่เรื่อง ตบกันแย่งผัว ปลอมตัวเป็นคนใช้
ไม่เห็นมี ฟามสร้างสรรน์ หรือ คติสอนใจอะไรเล๊ยยย





แล้ว เรื่อง ทงอี ฯ เนี่ย มันก็บออกอยู่ แร้ว
ว่า มันเป็น ซีรี่ซ์ อิงประวัติศาสตร์ เฉย ๆ
ไม่ใช่ สารคดีชีวิตราชวงศ์โชซอน 100% นี่ หว่า
ดังนั้นมันก็ต้องมี แต่งเติมเสริมแต่ง ใส่สีใส่ไข่ กันมั่ง สิวะ
จะให้มัน ตรงกับฟามจริง เป๊ะ ๆ ได้ไงฟระ
ขืนเขียน สคริปต์ แบบ เรื่อง จันดารา
หรือว่า ซุ้มมือปืน ให้ ตัวละคร มีมิติ แบบ ปุถุชน คนจริง ๆ
ชาวบ้านมันจะ ติดงอมแงม ทั้งบ้าน ทั้งเมืองงี้หรือวะ
ที่สำคัญ ถ้าจะเอาแบบตรงไปตรงมา อ่ะนะ
เด็ก ๆ สมัยนี้ คงหา ไอดอล ของเค้า
ไว้เป็นที่ ยึดเหนี่ยวทางใจ ไม่ได้ หร็อกจร้าาา
ลิ้อ ก็ หยวน ๆ ไปเหอะวะ



แค่ เป็นปีกไม้ไผ่ คอยหนีบก้น
ชอบ เอา ตรรกกะ ยัดปากพวกแถละวาด
ลื้อ ยังไม่หนำใจหรือไง ฟระ
จะมา เอานิยมนิยาย อะไร นักหนา
ก๊ะ ซีรีซ์ เกาหลี ล่ะวะ
ปล่อยให้ เยาวชนของชาติ
เค้ามีที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ ซะมั่งเหอะว้าาา
ชาวบ้านชาวช่อง เค้าไม่ได้เกิดมา หัวแข็งโป้ก เหมียน พวกเรานี่หว่า





อ้อ แล้วถ้า ลื้อ ทะลึ่ง แตะต้อง เจ้าปงซาน ของอิเจ้
ทำหั้ย อิเจ้ ระคายเคืองหัวใจ งี้
งั้น เจ้ถามหน่อย เด่ะ ว่า
ลื้อเคยดูการ์ตูนเรื่องนี้ ป่ะ




แล้ว เรื่องนี้ ล่ะ




ลื้อเคยดูไหม ? เจ้ ว่าเจ้า โก้ว ตา มอ หรือ อ้ายสมณะโล้น ของลื้อ เนี่ย
มันเป็นคนเดียวกัน กับ ปางที่เก้า ของ ทั่นวิษณุ ว่ะ
แล้วนั่นน่ะ จัดเป็น อิตอแหล๋ตัวพ่อ ที่แปลงร่างเป็น นางนกต่อ
มาเผยแพร่คำสอนชั่วร้าย เพื่อล่อลวงให้คนไปตายเลยนะ ว้อยย


ลื้อเห็นไหม ว่า ไอ้สิทธัตถะ มันใจดำ และ เห็นแก่ตัวขนาดไหน
ขนาด มีลูก มีเมีย มันยังทิ้งได้หน้าตาเฉย
เพื่อ แร่ดๆ ไปหาทางปลดเปลื้องทุกข์ ออกจากตัว
เมียมันจะทุกข์แค่ไหน ทิศ 6 เป็นไง มันก็ไม่สำเหนียก
แล้วยัง มามั่วนิ่ม กุ วจีมุสา เพื่อโฆษณาชวนเชื่อ
พาคนหลงผิด ให้ ตกนรก จนหมดสิทธิขึ้นสวรรค์ อี๊กกก
ดูแล้ว สองเรื่องนี้ มันช่างแตกต่างกันลิบลับ


อืม...หนังมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ
เนื้อหาเรื่องหนึ่งอาจเป็นคนดี แต่อีกเรื่องมันอาจไม่ดีก็ได้
แต่เนื้อหาความดีเลว มันเอาไปดัดแปลงเสียคนละเรื่อง เลย
ฟังแร้วนึกถึง หนังของ หม่อมน้อย เรื่องนี้ จังว่ะ





ว่าแต่ ไอ้เรื่อง พุทธอวตารเนี่ย
อิเจ้จะให้ คนทรงเจ้า จุดธูปสามดอก ถาม กาลิเลโอ ดู
หรือก็กลัวว่า กาลิเลโอมันจะ เอากล้องส่องทางไกลมาทิ่มตาเจ้อ่า
ว้าาาาาาาาาาาาา อิเจ้จะเชื่อ ใคร ดีวะเนี่ย
หากเชื่อ เจ้า โกว้ ต้า ม้อ ของ ลื้อ
แล้วถ้าเกิด ตำนานพุทธอวตาร มันเป็นจริงขึ้นมา
ตรู มิ เสียหมา ต้องมาตกนรกชั่วกัปล์ชั่วกัล หรอกหรือวะ เนี่ย อ่ะซิก ๆ


อืม...แต่ลื้อ ไม่ต้องตอบเจ้ก็ได้นะ
เพราะ นกรู้ อย่างอิเจ้
รู้จักเจริญสติปัฏฐานสี่ หาทางหนีทีไล่ ได้ในทุก ยถาสภาวะ ว่ะ
ถึงเจ้จะ ยัง ตัดวงปฏิจจฯ มิได้
แต่ เจ้ก็รู้วิธีแก้คำสาปของ The ring เว้ยยย
ลื้อไม่ต้องมาปากเปียกปากแฉะ ก๊ะ เจ้ หั้ยเสียเวลา หร็อกเอิ๊ก ๆ



เอาเวลาอันมีค่า ของลื้อ
ไป แร่พโย่วสอน สาวกสมณโคดม อย่างอิตาอ๊บ เหอะ
อ่อนหัด ดัดจริต เหยาะแหยะ ป้อแป้ อ้อแอ้ ซะขนาดนั้น
มันจะกระดึ๊บ คืบคลาน ตะกายออกจาก บ่อน้ำต้องคำสาป ได้เร๊อะ
คงต้องปล่อยให้มันตาย 5 คาบ่อเกรอะ ซะล่ะมั้ง เหอะ ๆ

-----------------------------------------------------
ไอ้ตี๋ว่า ....
เห็นลื้อชอบอ้างหลบในกะลา เอาเรื่องที่ได้
จากการปฏิบัติของลื้อมาคุยดีกว่า เรื่องแปลกก็ได้
ประเภทไปเห็นอะไรมาบ้าง
+++++++++++++++++++++++

อิเจ้ ว่า...
เฮ้ยยย นี่ลื้อกำลังจะ ตะล่อม หลอกขอ เลขท้าย สามตัว ตรง ๆ
ก๊ะ เจ้าแม่บัวป่อง หรือไงกันยะ ไอ้โซ๊ยตี๋
เฮ้ออออ ขนาดเล่นทอง ตัวอิเจ้ป่องเอง
มันยังทั้งตกรถ ขายหมู แล ติดดอย อยู่บ่อย ๆ เยยย
แร้ว เมิงจะให้ตรูเห็นอะไรฟระ เอิ๊ก ๆ



อืม... แต่ในฐานะ ที่ลื้อ เป็น ไอ้โซ๊ยตี๋ ที่อิเจ้ เอ็นดู
อ่ะ อันนี้ ตัวหนังสือ ที่ อิเจ้ เคย แพล่ม
เรื่อง การ ปฏิการปฏิบัติ ที่ ผ่านมา
ลื้อก็ตามไปอ่านเองแระกัน อิอิ


https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=bsonjb&month=04-2011&group=2&date=04&gblog=10



อืม...ไอ้เรื่องเห็นอะไรแปลก ๆ ทะแม่ง ๆ
มันก็มาร้องแง้ว ๆอเสนอหน้ามาให้เห็น
เรียกร้องฟามสนใจเป็น ระยะ ๆ นั่นแหล่ะ



สิ่งที่ได้จากการปฏิบัติ ที่ผ่านมา
ทั้ง ถือศีลหก เดินจงกรม นั่งมาธิ
และ เบิ่งจิตเล่น เป็นงานอดิเรก เนี่ย
หลักใหญ่ใจความสำคัญ ที่มัน
พลิกของคว่ำ ให้เป็นของหงาย
มันไม่ใช่เป็นเรื่องของ การ เห็น
แต่มันเป็น เรื่องของ ความรู้สึกว่ะ


ตอนที่ ถือศีล 5 มาได้สักระยะ
มันจะมีอาการ เหมือน ศีลกระตุก อ่ะ
( ลื้อ รู้จักป่ะ ไอ้อาการ ศีลกระตุก น่ะ อิอิ )
ถ้าทำอะไรที่ ก้าวล่วง ศีล 5
แล้ว จู่ ๆ มันก็จะ รู้สึกตะขิดตะขวงใจ แบ่บ แว้บ ๆ ขึ้นมาเสมออ่ะ
ไงล่ะ มันเหมือน มีอิคิตตี้ มาคอยจ้ำจี้จ้ำไช
ให้เรามีสติ ระแวดระวัง กายกรรม วจีกรรม และ มโนกรรม
ไม่ให้ทำอะไรที่ ออกนอกลู่นอกทาง
สุ่มเสี่ยงที่จะทำให้ให้ศีล ถลอก อ่ะ



แถม เมื่อ ทำให้ ศีล ถลอกไปแล้ว
ก็อิคิตตี้ อีกนั่นแหล่ะ ที่จะมานั่งเอ้เต้ คอยเป็นประธานศาลฎีกา
มา เจ้ากี้ เจ้าการ คอยพิณา หาเหตุปัจจัย ที่เป็นรากเหง้าของการกระทำ
เพื่อนำไปสู่การ วินิจฉัย เยียวยา แก้ไข ปรับปรุง
และ เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม น่ะ


พอมาถือศีล 6 เจ้ก็รู้สึกว่า
ตัวเองควบคุม ความอยาก ได้ดี ขึ้นมั้ง
มันเริ่ม เห็น ความเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ ได้กลิ่นอาหาร แล้ว จิตมัน ปรุงแต่ง ต่อ
แล้ว หยุดอยู่แค่ พอใจกับกลิ่น อาหาร นั้น
แต่ไม่ได้ กระสันอยาก จนทุกข์ทรมาน
ต้อง ตะเกียกตะกายข้างฝา ไปควานหามากิน อ่ะ
ประมาณ เริ่ม มีสติในการใช้คะหมูก ในการดมนู้นดมนี่ มากขึ้น 555




อืม... จิง ๆ ไอ้เรื่อง ผัสสะเรื่องกลิ่น เนี่ย
มันก็ แพลม ๆ ให้เห็น มาตั้งแต่ ถือศีล 5
และเดินจงกรม รอบโรงบาล แล้วอ่า
เพียงแต่ มันละเอียดขึ้น ไว ขึ้นมั้ง
สมัยปฏิบัติแรก ๆ มันจะ ตัดได้ เฉพาะ กลิ่นที่ ไม่พอใจ น่ะ
อาทิเช่น เทน้ำปุ๋ยหมัก รดต้นโหระพา
แร้วกลิ่นปุ๋ย มันเหม็นโคตร ๆ เนี่ย
จิตมันก็จะตัดฉับ จำแนกแค่ว่า เป็น กลิ่นอะไร ลักษณะไหน
แล้วมันก็หยุด อยู่แค่นี้ ไม่ปรุงต่อเป็นความไม่ชอบใจ อ่ะ
อืม...ตอนเดิน จงกรม แล้ว ผ่านกองขี้วัว มันก็จะตัด ได้ คล้าย ๆ กันนะ
ส่วน กลิ่นที่ พอใจ อย่าง ดอกต้นสัตบรรณ กับ ดอกปีบ เนี่ย
ก็หยุด อยู่ที่ กลิ่นนี้ น่าพอใจ อ่ะ



แต่ พอถ้าเป็น กลิ่นไข่เจียวทอด ที่ลอยมากระทบตะหมูก
ตอนเดิน จงกรมเนี่ย พอได้กลิ่นอาหาร
แร้วจิตมันจะเพริด มันจะเตลิด ว่ะ
ไม่อยาก จะ ดง จะเดิน แล้ว ว้อย
ตูหิว อยากจะแดร่ก ข้าวเย็นนนนน
( ตอนนี้ ถือศีล 6 แร้ว ดีขึ้นแยะ เอิ๊ก ๆ )



ส่วน เวทนาอื่น ๆ อย่างพวก
เย็นร้อน อ่อนแข็ง เจ็บปวด นี่
พอมันเกิด ก็จะยอมรับ ยถาสภาวะ ที่เกิดจากมัน ได้ ดีขึ้น
โดยไม่รู้สึกทุกข์จะเป็นจะตาย อ่ะ
ถ้าจะทุกข์ มันก็แค่แป๊บ ๆ น่ะ
พอสติมันมา แว้บ ๆ มันก็จะฉุกคิด แร้ว เลิกทุกข์ ไปเอง
เวทนา ยังอยู่และก็ค่อย ๆ ดับไป ตามสภาพ
หนังก็ไม่ได้ เหนียว อะไร โดนมีดบาด ก็เลือดไหล
ระยะเวลาในการเจ็บของกายเนื้อ มันก็ ไล่เลี่ยกับ คนอื่น อ่ะนะ
แต่ไงล่ะ จิตตมันทำใจยอมรับ สภาพ และ ไม่รู้สึกรู้สา
ไม่ทุกข์ร้อน กับเวทนาได้เร็ว กว่าเดิมมากขึ้นน่ะ
ถ้าเมื่อก่อน ระยะเวลาในการทุกข์ จากยถาสภาวะต่าง ๆ
มีหน่วยเป็น นาที และ ชั่วโมง เด๋วนี้ ยถาสภาวะเดิม ๆ
กลับมี ระยะเวลาในการทุกข์ น้อยลงเหลือเป็น หน่วยวินาที มั้ง
พอ สติมันเกิด มันก็ดึงใน จิต ทำใจ ให้ว่าง
แล้ว ยอมรับ ต่อ ยถาสภาวะ ที่เกิดได้เร็วขึ้น



ยิ่งเป็น เวทนาทางกาย อ่ะนะ วุ้ยสบายมาก เอิ๊ก ๆ
และหาก จิตมันล้า มันไม่นิ่ง ทำใจ ให้ว่าง ต่อเวทนา ทางกาย ไม่ได้จริง ๆ
ก็มีเทคนิกฉุกเฉิน นะ ใช้วิธีบังคับให้ จิต จงใจ ให้ว่าง ต่อเวทนาทางกาย น่ะ
วิธีนี้ มันออกจะติด เพ่ง เป็นแนว สมถะ มั้ง
( ก็อีอันนี้ แหล่ะ ที่เป็นไม้เบื่อไม้เมา
ทำให้ พวกแอนตี้แล้วมุดมัน ต่อต้าน น่ะ )
อืม...จริง ๆ แนวสมถะ นี่ อีเจ้ ถนัด นะ
แต่ก็ไม่ค่อยจะงัดมาใช้หรอก
เพราะ รู้สึกว่า มัน เฟค ว่ะ
ดูฝืน ๆ ไม่เป็นธรรมชาติ น่ะ




และ ส่วนที่ อิเจ้ ยัง รู้สึกว่า
ยังเป็น อิอ่อน และ ปรี๊ดแตก อยู่บ่อย ๆ
ยังคุมไม่ค่อยอยู่ นี่ก็คือ เรื่องของ ทิฐิมานะ และ เวทนาทางใจ นะ
รัก โลภ โกรธ หลง นี่ กะลัง พยามฝึกรับมือ กับมันอยู๊
ซึ่งการเบิ่งจิต มันก็ช่วย ฝึก สติสัมปชัญญะ ในส่วนนี้นะ
เมื่อก่อน ตอนไม่ได้ปฏิบัติ พอเกิด สภาวะจิต แบบนี้
จิต มันจะ ไถล ไป เพ่งโทษ ที่ แฟคตอร์ ภายนอก เป็นจิตส่งออก



แต่ เด๋วนี้ เพื่อ มันเกิด สภาวะจิตที่ ไม่สมดุล ( พอใจ ไม่พอใจ )
ต่อสิ่งเร้าที่มากระทบ อาทิเช่น
ไม่ชอบขี้หน้าใครบางคนแล้วต้องเดินสวนกัน
ความรู้สึก ไม่ชอบนั้นก็ยังเกิด เหมือนเดิม
แต่ ที่ต่างจากเดิม คือ เปลี่ยนจากเพิ่งโทษคนอื่น
มาเป็น เพ่งโทษตัวเองแทนมั้ง ประมาณว่า
แมร่งโหล่ยโท่ยอิ๊บอ๋ายเป็นนักปฏิบัติภาษา อะไรว้าาาาา
ม่ายล่ายดั่งใจเล๊ย 55555



อืม...พอเกิดความรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าใคร วูบขึ้นมาเนี่ย
มันจะมี อะไรสักอย่าง ( อืม...สติมั้ง ? ไม่รู้สิ )
แว้บ ๆ เข้ามาน่ะ ไอ้เจ้าตัวนี้ล่ะ
ที่ มันคอยกระตุกหาง อิเจ้เอาไว้น่ะ
อารมณ์มันเหมือน เด็กที่กำลังพลั้งเผลอ เดินไปเหยียบตะปู
แต่ชะงักตรีนไว้ทัน ตะปูมันเลยเข้าไปไม่ลึกถึงกระดูกน่ะ
อาการเรยไม่โคม่า เท่าไร





อืม... รู้ป่ะ หลังจากตอบ จม. แควน ๆ ในวันนี้ เสร็จ
อิเจ้ก็กะว่า สิ่งแรกที่ตั้งใจจะทำในการปฏิบัติ
คือ การเข้าคอร์ส ทวนศีล ทวนจิต ต่อมั้ง
เนี่ย มัวแต่ อิแร่ดแต๊ดแต๋
จน สมุดเบิ่งจิด อิเจ้ มันมีดินพอกหางหมู
มาเป็นครึ่งเล่มแระว่ะ
คงต้อง หาเวลา เคลียร์หนี้เวร หนี้กรรม ซะที แหะๆ


เฮ้อออ ที่พยามฝึกอยู่ตอนนี้ คือ
การ พยามฝึกฝน จิต ให้ มันรู้สึก ยอมรับ ยถาสภาวะ
แอนด์ ธรรมนิยาม ( การเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปของสภาวะ )
ณ ปัจจุบันขณะให้ได้น่ะ แต่การ ดูสภาวะ แบบ สด ๆ
บางที มันก็ไม่เอื้อกับชีวิตของ คฤหัสถ์ อ่ะนะ
ขืน พอเกิดอะไรนิดอะไรหน่อย ก็เจริญสติ ทั้งปีทั้งชาติ
ทั้ง ๆ ที่ยังไม่มีทักษะเพียงพอ
(ยังทำได้ไม่คล่องไม่ฉับไวจนเป็นอัตโนมัติ )
มันก็ สุ่มเสี่ยงที่จะโดน พี่ ป. ทั่น หน. เจ้
เฉดหัวออกจากงาน ได้ว่ะ เอิ๊ก ๆ


เรยต้อง พยามฝึกทักษะ
เจริญจิตตานุปัสนา โดยใช้ สมุดเบิ่งจิต อ่ะ
ตอนที่จดในสมุดน่ะ เป็นการจด แบบ สด ๆ
( เพื่อ ฝึกสติ ให้เท่าทันสภาวะจิต ณ เวลานั้น ๆ )
จากนั้นเมื่อ โอกาสอำนวย ไม่ได้ทำงานทำการ
จึงค่อย ระลึกชาติ ฝึก สัมปชัญญะ ต่อ ไป
ด้วย การ ดู เงา ของจิตจากการอ่าน สภาวะจิต
ที่จดไว้ในสมุดเบิ่งจิตอ่ะ



นอกจากนี้ ยังเป็นพยามจะฝึก อนุสัย ( Id )
จากการพิณา รากเหง้า ของการกระทำ
และ สภาวะจิตต่าง ๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับ ตัวเอง ด้วย
ก็ไม่ได้กะจะเปลี่ยนโคตรภู ในชาตินี้ หรอกนะ
แต่ เจ้ ตั้งใจจะ เปลี่ยน สันดาน ตัวเองน่ะ
แหม ? จิง ๆ สันดานเดิมที่มีอยู่ตอนนี้
เจ้ก็ว่า มันแหล่ม และ ก็น่าพอใจ ในระดับหนึ่งอ่ะนะ
แต่ว่า มันยังไม่เปอร์เฟค ง่ะ งิงิ
เรยยังเอาไปใช้ประโยชน์ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย
ถ้าเปรียบเป็นเหล็ก ก็เป็น ได้แค่ เหล็กธรรดา ไม่ใช่ สแตนเลส
ดังนั้น เวลาเจอโน้นเจอนี่นิดหน่อย ก็ขึ้นสนิมแระ