แวะมาเจิมป้าย เพื่อเป็นสิริมงคลนาม
เหอๆ ขอให้อยู่ดีมีสุข ทุกเมื่อ เนาะ
บายๆ ไปละ เด๋วจะแวะมาเนืองๆ

แค๊กๆ...
ถึงป่วยอยู่ แต่มาให้กำลังใจ๋ ป้าเด้อค่ะ
ไว้หายดีแร้วจะมา งานทำบุญขึ้นบ้านใหม่นะค่ะ
เปิดประตูไว้ได้เรยค่ะ....
จามาปาระเบิดดดดดดดด
อู๊ย....ลืมตัวว่าป่วย อ่ะแค๊กๆๆ....
หญิงไทยใจง้ามๆๆ...
จะแวะมาบ่อยๆๆ

เกิดมายังไม่เคยลงสมุดเยี่ยมบล็อกใครเล้ย
บล็อกนู๋บีนี่แหละ เป็นที่แรก
จะคอยชมกฤษฎาภินิหารต่อไปนะครับ

ปิงลอ : ผมลงอักขรขอมได้ เจิมได้จริงๆ นะเออ เอาปุกแป้งมาซิ

มาแระ ..ไปทัวร์ กับสาวๆยี่สิบสีมา เหมือนโครตๆ แง่บๆ
(ยี่สี่เนี่ย ก็บรรดา แม่ ป้า ยาย ทั้งหลายท่านไม่มีใครเกิดหลังปี
สองพันห้าร้อนเลยง่ะ แง่บๆ)
พักหน่อยแล้วกันเนาะ ป้าบีเนาะ
Ps:) ได้อมยิ้มคืนตีปีกนะครับ แง่บๆ

ป้านู๋ขวัญ
แท้งกิ้วจ้า แล้วจะรออีนู๋
แวะเอาขวานมาขว้าง เอ๊ย แวะมาเยี่ยม อีก อิอิ

อ้อ เห็น ชอบ ของแปลก
ว่าง ๆ ก็แวะไปเยี่ยมอีปี้ได้ ที่ ฮาเร็มน้อยคอยร้ากกก นะจ๊ะ

//bsonja.hi5.com

อีปี้ อยากจะอวดเด็ก ๆ ในฮาเร็ม
ให้คุณน้องได้ยลโฉม อ่ะ อิอิ



หลาน ช้านเอง
ยินดีต้อนรับสู่ นู๋เว บล็อคใหม่ของป้า
แต่ ระเบิดในมือ อ่ะ ฝากไว้ กะทั่นประธานมาคม ก่อนก้อได้จ้ะ
อย่าเอามาแถว บล็อก ป้า เยยยย มันเสียวเว๊ย อิอิ

คุณ ระนาดเอก

อืม...รู้สึกเป็นเกียรติ อย่างยิ่ง
ที่ ได้เป็น ครั้งแรก ของผู้ชายอย่างคุณ
( ในการลงสมุดเยี่ยม หุหุ )

อ้อ อิฉัน คือ นู๋บี -บัวเหล่าที่ 5 ที่พันติ๊ป เองแหล่ะ
แล้ว คุณใช่ คุณ ระนาด ที่เวบลานธรรม หรือไม่

ว่า แต่ เพื่อนคุณ มันนินทาอะไร อิฉันมั่งหว่า
ชักระแวงอ่ะ บังเอิญ สร้าง ตำนาน ไว้ แยะ แหะ ๆ

ทั้ง ตำนาน นู๋บีผู้ลามปามเป็นขี้กลาก กับ แก๊งสามลิง
ตำนานโคลนนิ่ง กาทู้ อันลือลั่น
รวมทั้ง ตำนาน ลามปาม wm จนโดน เจี๋ยน อมยิ้ม อิอิ


แล้ว ที่ คุณวรพจน์สุดหล่อ คืนอมยิ้ม ให้อิฉันเนี่ย
ก็คงเพราะ รำคาญลูกอ้อน ของ พูญิงยิงเรือ อย่างอิฉัน มั้ง
เลย หลับหูหลับตา คืนอมยิ้มให้ อิอิ


อ้อ แล้ว คุณ ดาบัสวนี นี่ รู๋สึกจะอยู่แถวเวบลานธรรม น่ะ
เมื่อก่อน ตอนไปเพ่นพ่านแถวนั้น เคยเจอ เหมือนกัน


ปอลิง
คุณเขียนภาษาขอม ได้ แล้ว
ทำ น้ำมันเสน่ห์แบบ หมอผีเขมร ได้ป่ะ
อิฉันจะได้ ขอให้ช่วยทำให้หน่อย
กะลัง อยากได้ น้ำมันพราย ไว้ดีดใส่ โคตร ไอ้เข้ หุหุ
แบบว่า ไม่ชอบสร้างกฤตฎาอภินิหาร แต่ชอบ หว่านเสน่ห์ อ่ะจ้าาา5555



แสบ หลานร้ากกกกก
แหม ๆ ได้ อมยิ้ม คืน ป้าก็ต้อง ตีปีกพั่บ ๆ สิยะ
ป้าไม่มี หาง ให้กระดิก ดิ๊ก ๆ เหมือนเอ็งนี่หว่า หุหุ

เด๋วว่าง ๆ ป้าจะแจกกิ๊บ ( ค่าร่างทรง ) คืนให้นะยะ
รอป้า โคนนิ่ง กาทู้ ไปโพสใหม่ก่อน
ช่วงนี้ เจออาถรรพน์ ว่ะ
โดนแก๊งสามลิง อุ้มกาทู้ ไป 2 อัน ติดกันแล้ว อิอิ

เข้ามาเยี่ยม

ประเด็นไรกันดีค่ะ...
ที่นี้ เอาแบบแตกต่าง..ที่ทำให้ความคิดแตกแยกก้ดี..
จะได้ความคิดดีๆไปใช่การได้..
ป้านู๋บัวหุบ..ว่าไงค่ะ.

หลานลูกเต่า
อุ๊ยยยยยต๊ายยย
แทง ยู ที่ (อุตส่าห์) แวะมาเยี่ยมหม่อมป้า กีรเตะ
นึกว่า ป้าต้องรอ จน TB ลงกระเพาะ ซะอีก
หลาน นพพร ถึงจะใจอ่อน มาดูใจป้า อะแค้ก ๆ

นี่ ๆ ตกลง รับตำแหน่ง เลขา สมาคมฯ ที่ป้าประเคนให้ป่ะ
รับ ๆ ไปเหอะ น่า แล้วเด๋วป้า จะให้
บ๋อย เอ๊ย ทั่นประธาณ
มัน เสิร์ฟ ว้อดก้าแม่น้ำ เลี้ยงรับขวัญหลาน นะจ๊ะ อิอิ


เออ ว่าง ๆ แวะไปเยี่ยมป้า ที่ สมาคม สูงกินลม ไว้ไม่มีหงอย ... แห่งประเทศไทย


https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=itoursab&group=6

ด้วยล่ะ หม่อมป้ากีรเตะ มีของฝากจะให้เอ็ง ว่ะ หุหุ

แล้วเด๋ว ครึ้ม ๆ จะ ถ่ายทำ the letter ( โครงการ 2 )
จม.เปิดผนึก ถึง พระศรีอาริย์ , ทั่น...ฯ มาให้ทัศนา นะจ๊ะ อิอิ

นู๋ช้านเอง
ช่วงนี้ นึก ปาเด็น บ่ออก
ไปเล่นเกมส์ เบา ๆ ที่ มาคมดีกว่า อ่ะ อีนู๋

อ้อ ป้านู๋บัวหุบ แวะหิ้วหนุ่ม ๆ มาฝากอีนู๋ด้วยน้าาา
หอบไปไว้ที่ สมาคมแย้ววจ้า แวะไปหาดูได้

ไอ้หมอนั่น มัน เล่นเพลง ค้างคาวกินกล้วย ได้ไพเราะยิ่งนัก
เผื่อ นู๋เว จะ หน้ามืด ตกหลุมร้ากกกก
แล้ว อยากเก็บสะสมไว้ เป็น คอลเลคชั่น อิอิ

แหม...
ป้านู๋บัวก็....
ณ ขณะนี้นู๋เวกะลังเป็นที่หมายปอง(ร้าย)
ของเหล่าสัตว์ตัวผู้อยู่อ่ะค่ะ....
พอดีไปป๋าหมากหาเรื่องสัตว์ตัวผู้มา...
มันกะเรย....ต้องเจียมตัวสักพัก...
ต้องลดๆประเด็นแบบ สันดานผู้ชายเจ้าชู้ไว้หน่อย
อ้อ...
ที่สำม๊ะคัญนะค่ะ
นู๋ม๊ะชอบสะสมผู้ชาย
นู๋อ่ะหญิงไทยใจห่ามๆอ่ะนะ...
กะเลยอยู่แบบโฉดๆต่อไปดีก่า..
ไปเล่นเกมส์มาแร้วนะค่ะ......
อยากรู้ขั้นตอนต่อไปค่ะ...
ต่อใดอีเล่นหล่าว...แข่บๆ

ถึง อีปี้

เรื่อง //bsonja.hi5.com
ไม่รู้ได้ไปเยี่ยมรึเป่า นะ
เพราะที่ออฟฟิส โดนบล๊อค
ที่บ้าน ก็โดน แบน
เหอๆ ทั้ง แชท ทั้ง เอ็ม แลอื่นๆ อีกมากมาย
เรื่อง บลอกกับบอร์ด ก็ไม่รู้วันไหนจะโดนแบน เหมือนกัน
เหอๆ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา what will be, will be
let it be ละกาน

นู๋ช้านเอง

อ้าวววววว ไป ป๋าหมาก อีท่าไหนล่ะหว่า
สัตว์ตัวผู้มันถึง หมายหัวเอาไว้

วันหลัง ก็เพลา ๆ ปากหมา เอ๊ย ปากน้อย ๆ ของนู๋หน่อยสิจ๊ะ
จะได้ ไม่ต้องวิตกจริต ผู้ชายน่ะมันพวก เจ้าคิดเจ้าแค้น นะเออ
อย่าไป ป๋าหมาก ให้มันได้ยินในระยะเผาขนล่ะ
เตะผ่าหมาก มันดีกว่า มันจะได้สูญพันธ์ไปเรยยยย
จะได้ตามล้างแค้นเราไม่ได้ไงจ๊ะ หุหุ







อีนู๋ขวาน

เฮ้อ โดนบล็อค เวบ ทั้งที่ทำงาน แล ที่บ้านเรยหรือนี่
แม่นกน้อยในกรงทองจิง ๆ แฮะ อีนู๋ อิอิ

อืม...แชท กับ เอ็ม ก็ พลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วยหรือ
แสดงว่า คนที่บ้าน ท่านคง หวง เอ๊ย เป็น ห่วงอีนู๋มากเรยเน๊าะ
ว้าาาา เมื่อไร จะมี โคตรไอ้เข้ มาห่วงอีปี้ งี้มั่งน๊ออออ เหอ ๆ

ว้าาาา เมื่อไร จะมี โคตรไอ้เข้ มาห่วงอีปี้ งี้มั่งน๊ออออ เหอ ๆ

ถ้าท่านปี้ เจอแล้วจะหงอย สิบอกไห่
ตอนนี้คิดฮอด ถึง อาศรมอิสรชน เป็นความฝันอันสูงสุด
ที่ว่าห่วงน่ะ ไม่รู้ว่าห่วงอะไรนะ อาจจะกลัวขาดทาสรับใช้ ก็ได้นะ แบบว่าจะหาคน โง๊โง่ และเซ้อเซ่อ อย่างอีป้านู๋ขวัญได้ที่ไหนอีก จะไปไหนก็ไปไม่ได้ ต้องร้องเพลงรอไปก่อน ยังไม่ถึงวันของเฮา ถ้าถึงวันของเฮาเมื่อใด ก็ไปโลดครือกัน ตอนนี้อยู่ชดใช้กรรมหน้ามืดไปก่อน ลางสังหรณ์มันบอกว่า ต้องให้โคตรไอ้เข้ ยอมจากไปเองแต่โดยดี หรือทำการโอนสัญชาติจากไอ้เข้ ไปเป็นราชสีห์ให้สำเร็จ ให้ได้ผลอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือถ้าไม่สำเร็จซักอย่าง อีนู๋ขวัญต้องหาทางชิ่งออกจาก ลูป ไปคนเดียวอันนี้ก็ยากไม่รู้จะสำเร็จในชาตินี้ไหม กะอีกทางเลือกสุดท้าย ถ้าต้องเกิดใหม่ ก็ขอไม่เกิดเป็นพูหญิงทุกชาติละกัน หมั่นทำบุญเยอะๆ แล้วอธิษฐานขอไม่เกิดเป็นพูหญิงซะเลย เหอๆ หรือว่าไปเกิดเป็นก้อนหินมั่งก็ดีเหมือนกันนะ ถ้าไปไหนไม่รอดก็ปิดหูปิดตามันซะเลย คงสงบสุขพอใช้ได้ ดีไหม อีปี้...

-----------------------------------------
หมั่นทำบุญเยอะๆ แล้วอธิษฐานขอไม่เกิดเป็นพูหญิงซะเลย เหอๆ หรือว่าไปเกิดเป็นก้อนหินมั่งก็ดีเหมือนกันนะ ถ้าไปไหนไม่รอดก็ปิดหูปิดตามันซะเลย
--------------------------------------

อืม...ไม่รู้แฮะ ปกติ อีปี้พอใจซำเหมอ
ที่ได้เกิดมาเป็น ผู้ญิ๋งยิงเรือ อ่ะ
เพราะ อีปี้ ชอบ ปั่นหัว ผู้ชายเล่น แหะ ๆ


เคยมีคนบอกว่า
ผู้หญิงเป็นเพศที่ไวต่อฟามรู้สึก รับผัสสะได้ไวกว่าผู้ชายนะ
เวลา สุขก็จะ สุ๊ก สุข เวลาทุกข์ ก็จะทุกข์โคตร ๆ
ดังนั้นการได้เกิดมาเป็นผู้หญิง
จึงเป็นได้ทั้งการมารับกรรม หรือมาเสวยสุ มั้ง


เฮ้อ ไม่รู้สินะ อีปี้มีฟามรู้สึก เสมอว่า
ที่ตัวเองได้เกิดมาเป็นผู้หญิง
ก็เพื่อมากินบุญเก่า อ่ะ อิอิ
นี่ชาติหน้าก็ว่าจะเกิดเป็น ผู้หญิงอีก

เอ้า เอานี่ มาฝาก เคยเขียนไว้

//larndham.net/index.php?showtopic=33449&st=10

ปอลิง
หวังว่า เวบ ลานธรรม คงไม่โดนปั๋วอีนู๋ แบน เน้ อิ

เรียนอีปี้
ครือว่า อีนู๋มันเคยไปหลุดปากสาบานต่อหน้าพระกะปั๋วมันว่าจะไม่เกิดเป็นเมียใครอีกแล้ว มีปั๋วคืออาเฮียนี่คนเดียว ถ้าไปเกิดเป็นปั๋วคนอื่นอาเฮียไม่ว่าอะไร หยวนได้ ดูดิคนอย่างเฮียของอีนู๋จะมีอีกไหมเนี่ย ฟามคิดโคตรประหลาด ก็เลยคิดเอาเองว่า ไม่สมควรเกิดเป็นพูหญิงถ้าไม่อยากเป็นเมียอาเฮียแล้ว เรื่องมันก็มีเหตุมาดังนี้แล อีนู๋มันจะกะล่อนตายไม่เคยยอมให้ใครมามัด แต่พอสาบานไปแล้ว ก็ต้องตามนั้น เป็นสัจจะของหมู่โจรของอีนู๋ขวัญมัน ถ้าไม่ยอมเป็นเมียเขา ก็ต้องกะล่อนไปเกิดเป็นพูชายเอา เหอๆ ลางสังหรณ์มันบอกว่า อาเฮียไม่ยอมเกิดเป็นพูหญิงแน่นอน

แล้วถ้าเคราะห์ซ้ำกำซัดได้เกิดเป็นพูหญิงอีก อาเฮียมันก็คงตามมาอีกแหละ มันกัวอีนู๋มีปั๋วใหม่ มันว่าอีนู๋ไว้ใจมิได้ต้องตามมาคุม เหอๆ เรื่องเศร้าก็มีดังนี้แล

อ้าวววว ไม่น่าเชื่อว่า กะล่อนได้ใจ เอ๊ย สวยลากดิน แบบอีน้อง
จะถูกโคตรไอ้เข้ ตะล่อม ให้ สาบานต่อหน้าพระได้

อะโหย ในนิยายเห็นมีแต่ฝ่ายหญิงบังคับ
ให้ไอ้หนุ่ม จุดธูป สาบาน ว่าจะไม่นอกใจ
เพิ่งเคยเจอ นี่แหล่ะ ฝ่ายชายให้อีสาวสาบาน อิอิ

แสดงว่า อีขวานบิน น้องอีปี้ นี่เสน่ห์แรงหลาย ๆ
อาเฮียถึงได้ หวง นัก หวงหนา 555

หายปายหน่ายกานโหมดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮ่อ...
เหงาแระอ่ะ

ป้า นู๋บี กะ ป้า นู๋ขวัญ หายหัว เอ๊ย หายตัว
ไปทำสงครามน้ำลายที่ กาทู้ นี้ อ่ะ หุหุ


//board.palungjit.com/f181/นี่-ๆ-เหล่านักปฏิบัติ-จ๋าาา-ช่วยวิสัชนา-ตอบ-นู๋บี-ทีซิ-ว่า-ขรัวตาจะตีไหมค้าาาาาาาา-209696.html#post2568725

ฟัดเอ๊ย คุยกะ ไอ้แสบ แก้เหงา
ไปพลาง ๆ ก่อนนะจ๊ะ ทูนหัวววว

อิ อิ อิ อิ อิ อิ

บล๊อก กอดคานไว้ไม่ให้หงอย


https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=itoursab&group=6

เหอะๆ
หายสนิทเจงๆเรย
ป้านู๋บัวหุบ
นู๋เว สงกะสัย
ประเด็นคือ
พวกผุ้ชายซั่วๆ
ขนาดแก่จะตายห่าลงโลงแระ
ยังมีนิสัยเจ้าชุ้ หัวงูมากมายละค่ะ
นู๋เพิ่งเจอมา
เห็นแล้วชวนให้สังเวศใจ พิกล
มักมาก มักง่าย
นี้คือนิสัยผู้ชายส่วนใหญ่รึเปล่าค่ะ
รึจะนิสัยแมว แบบที่คุณแสบบอกจริงๆ

ป้านู่บัวค่ะ
อีกอย่าง
อธิบายคำว่า
ตายเสร็จสิ้นในตัวแต่หัวที ให้กระจ่างหน่อย
????
แร้วจามารับคำอธิบายนะค๊าาาาาาาา

ป้าขร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
นู๋เว สงกะสัย???
คืองี้ค่ะ
ไปอ่านเรื่อง ไม้บรรทัด วัดชีวิต
แล้วมันงงๆ มากมายอย่างไรก้ไม่เข้าใจ
โดย สรุปไม่รู้คนแต่งบ้า หรือ คนอ่านโง่
โดยวิธีกานเขียนและนำเสนอมันเหมือนจะแปลกแต่ก็ไม่แปลก อาทิเช่น รู้ว่าเราไม่รู้ อย่างนี้ต้น ป้าช่วยอธิบายหน่อย
เป็น

น

ป้านู๋เวจ๋าาาา

ป้านู๋บีก็ไม่รู้หรอกจ้า ว่า
ผู้ชายน่ะตกลงมัน
นิสัยแมวจิงป่ะ แหะ ๆ
ขึ้นอยู่กับ อารมณ์ และ ฟาม หน้ามืดของมันมั้ง
ว่าสติสตังตอนนั้น มัน เอนไปทางแมว
หรือ เอนเอียงไปทางควาย อิอิ


ส่วน
ตายเสร็จสิ้นในตัวแต่หัวที
นี่ น่าจะหมายถึง การดับสิ้น( ตาย ) จากความคิดปรุงแต่ง(ที่อยู่ในหัว)
การว่างจากความคิด หรือรู้สึก ยึดมั่น ถือมั่น ในความเป็น “ตัวกู-ของกู” มั้ง


ไม่ชัวร์นะ อ่านแล้วเข้าใจงี้อ่ะ
ลองถาม ไอ้แสบ กะ ป้า นู๋ขวัญดูอีกทีดิ
ขานั้น เค้า แฟนคลับทั่น พุทธทาส อิอิ

อ่ะ ป้านู๋เว เอกสารประกอบ

//sasiwis.multiply.com/journal/item/5/5



//www.tlcthai.com/club/view_topic.php?club=Budha_page&club_id=1078&table_id=1&cate_id=1156&post_id=8680

เออ ส่วน รู้ว่าเราไม่รู้

นี่ คงเป็น คำพูด สไตล์ ปัดยา อ่ะ

ประมาณ ว่า การรู้( ตระหนัก ) ว่า เรา ยังไม่รู้ อะไร อีกมากมาย มั้ง

ถึง ท่านผู้มีเกือกทุกทั่น ที่ ผ่านเข้ามา

หลังจากคืนนี้ อิฉัน ขออนุญาต หายหัว
ไปเขียน ศีล 5 ในฮาเร็ม สักพักนะเจ้าคะ
อาจเข้ามาตอบ จม. แควน ๆ ช้าไปบ้าง
ขออำภัย ล่วงหน้า เแหะ ๆ

เง้อ....
จะแปรงร่างเป็นป้านู๋บัวหุบ อีกแระ หายไปนานแท้
พอมีเรื่องจะมาพล่าม เลย หายหมด อิอิ
ช่วงนี้น้ำลายมันเหนี่ยวๆ คล้ายจะบ้ายังไงพิกลอ่ะค๊าาาาาาาาาาา
กระจ่างแล้วค่ะ
ส่วนเรื่อง ไม้บรรทัดวัดชีวิต
นู๋เว อ่าน จนเข้าใจแล้วค่ะ
ทุกอย่างในชีวิต มนุษย์ ล้วนสมมุติ กันขึ้นมาเอง ทั้งนั้นค่ะ ทุกอย่างจริงๆ
เรื่องนี้ทำให้ป้านู๋เว นิ่งขึ้นเยอะค่ะ ป้าบัวลองหาอ่านดูนะค่ะ...

ป้านู๋เวจ๋าาาาาาาา

ป้านู๋บีก็ว่าจะ หายหัวไปสักพักแหล่ะจ้า
แต่ เห็น ลิงบางตัวมันตกต้นไม้ แร้วนึกครึ้มอ่ะ
เรยว่าจะ กระทืบลิงเล่นสักพัก
แร้วค่อยแปลงร่าง เป็น ป้าบัวหุบ อ่ะ อิอิ


แท้งกิ้วน้าาาาา ที่แนะนำหนังสือดี ๆ
เรื่อง ไม้บรรทัดวัดชีวิต ให้อ่าน


ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเรยอ่ะ
แถมมีหนังสือ ธรรมะมากมายก่ายกอง
รวมทั้ง ซีดีอีกหลายแผ่น ที่รอให้ไปสังคยนา น่ะ
ทั้งของ ยุวพุทธ และ ของ อ.ชนาทิพย์
นี่ยังไม่รวม โปรเจค เขียน ศีล 5 ในฮาเร็ม อ่ะนะ
อยากให้วันหนึ่ง มีซัก 366 ชม. จริ๊งจริง เฮ้อ


เห็นด้วยจ้า ที่ บอกว่า

ทุกอย่างในชีวิต มนุษย์ ล้วนสมมุติ กันขึ้นมาเอง ทั้งนั้นค่ะ ทุกอย่างจริงๆ

มันทำให้ป้านู๋บีคิดถึง คำพูดที่ว่า

รูปดุจดังฟองน้ำ
เวทนาดุจดังน้ำค้าง
สัญญาดุจดังพยับแดด
สังขารดุจกาบกล้วย
วิญญาณดุจมายากล


จังเรยแฮะ

อ่ะ เอามาฝาก

//board.agalico.com/showthread.php?p=32289#post32286




ปล.
ถ้า น้ำลายมันเหนี่ยวๆ คอเริ่มแข็ง
แนะนำให้ไปฉีดวัคซีนโรคกัวน้ำ นะจ๊ะ
( เพื่อสวัสดิภาพของผู้ชายรอบ ๆ ตัว อิอิ

เข้ามาขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อกของเจียวต้ายครับ

เขียนศีลห้าในฮาเร็มให้จบ ๆ ไปเสียทีเถิดครับ.

^
^

แบบว่า อิฉันมัน พวก อาารมณ์ศิลปิน อ่ะเจ้าค่ะ
จะให้ สั่งตัวเอง ได้เหมียนก๋วยเตี๋ยว
หรือ ซ้ายหัน ขวาหัน แบบ ตะหานเป๊ะ ๆ
คงยากส์ พิลึกเน๊าะ
บัวเหล่าที่ 5 อ่ะนะ มัน อยู่ สปีชี่ซ์ ติ๊สท์ แตก ง่ะค่ะ


แต่ไง ก้อ จะพยาม คับพ้มมมมมมม
(แต่ ม่ะลู้ว่า จะทำได้ไหมนะ แหะ ๆ )
.

ง่า!
โสงสัยหลงทาง ไหงมาโผล่ที่นี่ได้
ต้องขอโทษล่วย เดินตามยายป้าเพลิน มะรู้หายไปไหนแล้ว

^
^
นี่ ๆ อาเล่าแปะ
ครายกันอ่ะยายป้าคนนั้น

คงม่ะช่าย อิฉัน หรอกมั้ง
เพราะ อิฉาน นั้นเพิ่งจา 18 ขวบ เอ๊ง
( อะแค้ก...อะแค้ก.... )







.

มะรู้
ได้ยินครายพูดหัวงงหัวงู
ต๊กกะใจ นึกว่าครายเรียกง่ะ!

แต่ป้าก็ถ่ายรูปขึ้นแฮะ
สวยกว่ารูปอยากถูกแขวนซะอีก
ที่นี่สหายแยะจินๆ ไหงไม่ค่อยเห็นแวะไปเม๊าท์ที่สมาคมซักเท่าหร่าย
รึเพื่อนๆไม่ชอบการวิวาทสักเท่าใดนัก
ครื้นเครงออก

อิอิ เพิ่ง ทำ อวช. เส็จ มาหมาด ๆ อ่ะ
เรย มาฉลองด้วยการ มาพ่นน้ำลายเรี่ยราด อยู่ใน เนต
และ ระหว่าง รอ ทั่นคณะกรรมเกิน ประเมิน อวช.
เก๊าะมาประเดิมฝอยต่อ ที่ บล็อกตัวเองดีฝ่า เหอ ๆ


อิม... ช่วงนี้ อิฉัน ขี้เกียจเปิดปาเด็น อารายใหม่ ๆ อ่ะ
เรย ม่ะค่อยได้ไปอีแร๊ดแต๊ดแต๋ ที่ มาคมสูงกินลมฯ
ที่สำมะคัญ ที่นู้นน่ะ พวกเราตั้งเป็นสมาคมไว้บังหน้า ฮ่ะ
แต่ ฉากหลัง เรา เปิดเป็นบ่อน แอนด์ รังโจร แผล่บ ๆ

แร้ว ไอ้ บ่อน แอนด์ รังโจร เนี่ย
ขืนไปอยู่ที่เดว นาน ๆ
เด๋ว เก๊าะ โดน หมาต๋า จับได้ สิคร้าา อาเหล่าแปะ
ของแบบเนี๊ยะ มันต้อง ลู้จักใช้ ยุทธวิธี ลับ-ลวง-พราง อ่ะ
ต้องพยามเปลี่ยน บรรยากาศ ย้ายรังไปเรื่อย ๆ
คุณ ตำหนวด จาได้ จับม่ะได้ ไล่ม่ะทัน
แบบเวลา พระเอกวิ่งไล่ตามนางเอกในหนังอินเดียยย
เอิ๊ก ๆ


อ้อ อย่าเอ็ด ไปล่ะ จิง ๆ อิฉันยังมี รังโจร
เอาไว้ซ่อนตัว อีกที่นะ ลองไปส่องดูป่ะ 555


https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=bsonj


ปอลิง

แร้ว รูปนี้ นู๋บี เซ็กซี่ ฝ่ารูปก่อน ไม๊คร้าาาา




555555555555555555
.

.

ทามมายทาลิปสต๊กได้ตลอดแฮะ
งั้นดูรูปนี้เส่
เห็นเค้าว่ายิ้มไม่ค่อยดูเป็นธรรมชาติท่าวหร่าย
มันฝืนๆชอบกลน่ะ

//lh6.ggpht.com/_dlkAw43cLC0/SUANMUb4a_I/AAAAAAAABX4/Skndkll9ewQ/s800/07-funny-animals-dog-with-a-smile.jpg

^
^



แวะมาทำ รูปปลากรอบ ให้ อิแปะ งิงิ


.

ว่าแต่ พูดเรื่อง ยิ้ม บ่ เป็น ธรรมซาด เนี่ยยยยย
ฟังแร้ว มันคุ้น ๆ แฮะ ( แอบ เหน็บ ไผ บ่ คร้าาาาา งิงิ )




.

กราบเลีย เฮีย จิวแปะทง ที่เคารบ แผล่บ ๆ


เหอ....เหอ....
จิง ๆ เย็นนี้ อิฉันตั้งใจว่า
จา นั่งบนภูดูพุทธต่อยกัน ที่ กาทู้ ของเฮีย แป๊บ ๆ
แร้ว แว่บไป เดินเตะฝุ่น เอ๊ย เดินจงกรม รอบโรงบาล นะ
แต่ ดั๊น งานเข้าซะนี่ พุทธโธ ทำโม สังโฆ
โถถัง กะละมัง แตก งิงิ



แร้ว ไอ้ที่เฮีย มาแง้ว ๆ บอก อิฉัน มา ว่า


" หนูบีมาเลยครับ เข้าสิงลูกเป็ดก็ได้
ว่าแต่ เป็นอะไรหรือ ถึงปล่อยให้เจ้าลูกเป็ดมาอ้างชื่อได้"


ในกาทู้ นี้
//www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9836368/Y9836368.html#200

น่ะ มันหมายฟามว่าไงกันจ๊ะ
นู๋บี อ่านแร้ว ม่ะลู้เรื่องว้อยยยยยย


อืม... เด๋วนี้ ส่วนใหญ่ อิฉัน ก้อได้แต่แพล่ม ๆๆ
แหลมอยู่แต่ในบล็อกของตัวเองนิ หว่า
ดังนั้น ถ้า อิบักหำน่อย หลานอิฉัน
มันเจื๋อก ทะลึ่งเอา ชื่อ แล น้ำลายของอิฉัน
ไปเอ่ยอ้าง เป็น reference


เฮียเก๊าะโปรดเสด็จไปสอบทวน จาก สิ่งที่อิฉัน ฝอยไว้
ณ เขต เรด โซน ของบล็อกนี้ เอาเองเด่ะ
จะได้พิสูจน์ให้เห็นดำเห็นแดงกันซะที
ว่า พระลิขิต เอ๊ย ตัวหนังสือ ของนู๋บี
ที่อิบักหำน่อย มันหยิบฉวยมา เอ่ยอ้างนั้น
เป็น ของจริง ฤา ของปลอมมมมมมมมมมมมม




และ หากหมายถึง หมายถึง ข้อฟาม
ที่มัน เอ่ยชื่อ อิฉัน ณ กาทู้

//www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9839465/Y9839465.html#55


อิฉันก็คาดว่า มันคง จำขี้ปาก อิฉันมาจาก ในที่นี่อ่ะ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=bsonjb&month=09-2010&date=18&group=2&gblog=2


น่านะ กากี่นั้ง น่า เฮีย
อย่าไปถือสาอารายเด็กมันนักเรย
ที่มันบ่นง้องแง้ง แสร้งไปก่อวีรกรรมในโต๊ะสาดหนาเนี่ย
ก็คงแค่หมั่นใส้เฮียขอมดำดินเป็นการส่วนตัวแค่นั้นแหละ
( ตะกี้ มัน แวะเข้าเขตเรดโซน ไปเม้าท์ให้อิฉันฟัง งี้ อ่ะ )


เฮ้ออ สงสัย มันกัว ป้ามันจะเอ็นดูอิขอมดำดิน
มากกว่า เอ็นดูหลานนอกไส้ตัวเองกระมังง
มันเรยเรียกร้องฟามสนใจ
ไปอาละวาดฟาดงวงฟาดงา ใหญ่เรย หุหุ

.

ปอลิง 1

อ่ะ อันนี้ ของฝากจาก แม่นาง ลิ้มเซียนยี้
มอบแด่ เหล่าแฟนคลับ แล บรรดาโจทย์เก่าทั้งหลาย
ด้วยเห็นว่า ตัวหนังสือที่อิฉันเคยเขียนนั้น
มันเข้ากันได้ดี กับ เรื่องราวอิรุงตุงนัง ที่ คุณตั้งกาทู้ ไว้
และ นี่แหล่ะ คือ จุดยืนของใจอิฉันเกี่ยวกับ เรื่องนี้



เมนูธรรมะพร้อมเสิร์ฟ สำหรับผู้ก่อ ดราม่า กรณี ลพ.ป. โดนเข็มทิศฯตำซ่งติง

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=bsonjb&month=09-2010&date=19&group=2&gblog=3


อ้อ ยกใส่เกล้าให้เป็นพิเศษ
กับ อาเฮียจิวแป๊ะทง นะเจ้าคะ
จะได้เอาไว้รับประทานเป็น เครื่องเคียง
คู่ กับ สมองนกพิราบเจี๋ยน แล ปลาบู่นึ่งซีอิ๊ว
( หวังว่า คงถูกพระราชหฤทัย อิอิ )



ปอลิง 2

แท้งกิ๋วนะเจ้าคะ ที่ ตั้งนโม สามจบ มาจุดธูปเรียก
มันทำให้อิฉันหาเหตุที่ดูชอบธรรม มา เกาะกระแส
แถ ไป โปรโมท บล็อก ตัวเอง ใน กาทู้ฮอท ๆ ของ เฮีย ได้ง่ะ
แหม๊ ถ้ามีโอกาสทำงี้บ่อย ๆ
ต่อไป เรทติ้ง บล็อก อิฉันคงกระฉูดน่าดูเรย งิงิ


ปอลิง 3

อืม....

ความคิดคำนึงสงบลืมเลือนน้ำใจ
ร่างกายผ่อนคลาย พลังโคจรเวียนหมุน
ดวงจิตสมดุลย์ สำนึกมีชีวิต
อาทิตย์มณฑล ร่มเงาเสื่อมสูญ"


ใครก็ม่ะลู้ เคยเมตตา สอนอิฉันว่า

"เราต้องรู้จักโกยอ้าวอย่างไร้น้ำใจด้วย นะม่วยๆ
ร่มเงาถึงจะเสื่อมสูญ "

ด้วยเหตุที่ คำสอนสั่ง ดังนี้ ยังจดจำไว้ ในสัญญา
อิฉันเรยกะว่า จะ โกยอ้าว อย่างไร้น้ำใจ แระ
ไปดีฝ่า ฟิ้ววววววววววววววววววววว





.

สวัสดีจ้า เหล่าฮูออกจากกะลาแล้ว มีเรื่องเล่าแยะจนไม่อยากเล่า มันยาวจินๆ แต่สนุกมาก ได้ค้นพบฟามไม่เอาอ่าวของตัวเองล่วย ไม่เอาไหนเล๊ย เปลืองข้าววัดเจงๆ
ไว้มีเวลาจะตัดตอนเล่าทีละนิดละกันแบบไม่ประติดประต่อ เพราะเริ่มไม่ค่อยถูก แต่มีเกร็ดที่สำคัญมากๆมาฝากง่ะ

คือ เหล่าฮูเข้าปฏิบัติเข้ม15วัน เฉามาก ไม่มีโอกาสพูดจนกว่าจะส่งอารมณ์ นอกนั้นต้องอยู่ใกล้ๆกุฏิ ซึ่งเป็นป่าไผ่ ตอนเช้าบรรยากาศสุดแสนน่าอภิรมย์ ตอนดึกก็สุดแสนสงบ สงบจนสงัด สงัดจนสยิวกิ้ว
เกิดอาการกลัวปี๋ในบางคืน เนื่องเพราะ เตียงของเหล่าฮูสั่นทั้งคืนอย่างไม่มีเหตุผลอันสมควร จะอุปาทาน หรือเพราะจิตสงบจนเห็นอาการไหวของเส้นเลือดในกาย หรือแผ่นดิอนมันเคลื่อนตัวเพราะอุ้มน้ำฝน หรืออะไรก็ตามที ลางคืนสั่นจนหลับ ลางคืนก็เงียบสบาย ลางคืนกล้าหาญจนคิดว่าถ้ามีโอปาติกะหน้าไหนโผล่มา จะชวนนั่งลงสนทนา เนื่องเพราะจิตแกบล้วกล้าไม่เกรงกลัวใดๆ แต่คืนถัดมา กลับรีบเข้านอนตั้งกะ3ทุ่มฝ่าาๆ เพราะกลัวจับใจขึ้นมา พิลึกแท้หนอ ใจคน

ประเด็นคือ วันหนึ่งนะ เผลอไปเหยียบมดแบนแต๊ดแต๋ มันบิดเอ็วร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด(คิดว่านะ ไม่ได้ยินเสียงร๊อก) ขณะจิตเกิดลังเลสงสัย เพราะที่จิน พวกนิครนจำพวกนึง เค้าจะเดินไปกวาดไปเพื่อป้องกันการทำร้ายสัตว์อย่างไม่จำเป็น ซึ่งทิฎฐิของเขานั้นไม่ตรงนัก พระพุทธเจ้าไม่สอนแบบนั้น
(สอนยังไงก็จำไม่ได้ พร่าๆเลือนๆง่ะ แต่ทำนองว่า เราไม่เจตนาก็อย่าไปชำเลืองมองมันตลอด เพราะไม่ต้องทำกิจการงานกันพอดีหากทำแบบนิครนพวกนี้ ท่านให้ทำกิจตามปรกตินี่แหละมัง จำได้เลือนๆนา อย่าเอาไปพูดต่อ ใครพอรู้ก็แนะหน่อยเส่ จำท่าทีเรื่องนี้ไม่ชัดง่ะ )
ขณะนั้นสลดใจมาก เพราะการเจริญปัญญาภาวนาของเราผู้เฒ่า ไม่ควรเป็นเหตุให้สัตว์อื่นต้องมาสังเวยชีวิตแบบนั้นเลย ทั้งที่เหล่าฮูจะกวาดพื้นแทบทุกครั้ง คล้ายนิครนพวกนั้นเข้าไปทุกที ยังอุตส่าห์เผลอทำมันเจ็บ
เลยตัดสินใจแทรกแซงกรรมของมันโดยก่อกรรมของตัวเอง คือเอาใบไม่ไปบี้มันจนแบนแต๊ดแต๋!
ได้ผล มันแบนแบบปอเต๊กตึ๊งหนักใจ ต้องมาแซะเลยละ
แต่ก็ต้องแลกมาด้วย!!!!

การไม่สามารถเข้าสู่การปฏิบัติแบบปรกติได้อีกเลยนับแต่ครั้งนั้น
(คือ 15วันน่ะ ไปบี้มันราววันที่สิบเอ็ดสิบสองง่ะ ที่เหลือไม่สามารถรวบรวมสติให้แจ่มชัดได้อีกเลย ฟามคิดแทรกเข้ามากำหนดรู้ไม่เคยทัน มันแทรกจนจบเป็นเรื่องๆแล้วยังไม่รู้ตัว)

ทั้งที่พอมันตายนะ เหล่าฮูรีบกลับมาสมาทานศีล5ด้วยตนเอง เนื่องเพราะสมา?านศีลเกือบทุกคือยู่แล้ว(ก่อนนู๊นนนนน น่ะ) ทีนี้ ทีจะบอกคือ มันแปลกดี สมาทานแล้ว มันก็ไม่สามารถมีสติตั้งมั่นเหมือนเคยได้อีกเลย คล้ายแย่กว่าก่อนปฏิบัติครั้งแรกในชีวิตเสียอีก แปลกจนประหลาดใจ เพราะเชื่อว่า ลำพังรักษาศีล5อย่างตั้งใจ ก็เพียงพอภาวนาน่ะ

มีข้อให้คิดคือ เรื่องความบริสุทธิ์ของศีลน่ะ เหล่าฮูไปแทรกแซงการตายของมด โดยทำตัวพิพากษาชีวิตมัน ด้วยว่าเห็นมันทรมานมาก มันอาจเป็นญาติโกโหติกาของเรา เลยการุณยฆาต (ไม่ก็ทารุณฆาต เพราะมันอาจไม่เต็มใจไง) การแทรกแซงแบบผิดศีลอย่างจงใจนี้ อานิสงส์มันแรงมากน่ะ แรงจนไม่อาจดึงสติกลับมาเป็นปรกติได้ เสียดาย ตอนนั้นน่าจะวางใจผิด คิดแบบโลกๆมัง(ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ควรเสรือกไปยุ่ง อย่างที่บอก มันจำได้แค่ลางเลือนสำหรับท่าทีเรื่องนี้ แต่ก็ติดสินใจทำปานาติบาตอย่างจงใจ เพราะอยากเห็นมันพ้นทุกข์แท้ๆ)

คือ ป้าคงจำได้มัง เหล่าฮูจะนั่งสลับเดินครั้งละชั่วโมงครึ่งทั้งวัน แต่ที่นี่เค้าบอกเอาแค่ครึ่งชั่วโมงพอ แต่ให้มีคุณภาพ ฟังแล้วแต่แรกว่าท่านคงดูแคลนเราและเลยไปถึงครูอาจารย์เรา แต่ที่ไหนได้ ที่นี้จะไม่ให้เว้นแม้สักวินาที ต้องเจริญภาวนาตลอดตั้งแต่ตื่นจนหลับ ทั้งอิริยาบทย่อย สัมปชัญญะ (อันนี้สงสัะยตลอดตามประสาง่ะ อุตส่าห์ทิ้งมานะทุกอย่างเพื่อเจริญปัญญา แต่ตามนิสัยมันก็แสดงตีวตนของมันเอง)

จึงว่าท่านปราถนาดีโดยแท้ ดูตามมหาสติฯแเท่าที่ตนเองจำล่าย ก็คล้ายจะตรงไปซะทุกอย่าง (เหล่าฮูคงคงตั้งใจสูงกว่าสหายหลายคนที่นั้นน่ะ เพราะคงจะวางใจได้ดีกว่า แต่ผลคือไม่เป็นสัปปะรด เปลืองข้าววัดฉิกหาย เสียเวล่ำเวลาทำมาหากินจินๆ)

เลยมาเล่าให้ฟังถึงแง่มุมเรื่องฟามบริสุทธิ์ของศีล สำคัญถึงขนาดภาวนาไม่ขึ้นจนน่าแปลกใจ อย่างที่บอก บางคืนห้าวหาญไม่กลัวเลย ลางคืนหดหัวเป็นเต่า

ที่จิน อาจารย์ที่นั่นท่านว่า เป็นการเจริญเสื่อมตามสภาวะธรรมตามลำดับ ท่านว่าญาณม้วนเสื่อ(คงมัคคามัคคะญาณมัง) ที่จินเหล่าฮูก็คิดว่ารู้จักหรือได้ฟังเทศน์ลำดับญาณมาแล้ว แต่เข้าใจครูอาจารย์สมัยก่อน ที่กว่าจะเทศน์ให้ฟัง ก็ต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วนก่อนน่ะ เพราะมันจะฟุ้ง โดยเฉพาะพวกเพ้อ ศรัทธาจริต โมหจริต ยิ่งแย่ จะละเมอเพ้อพกว่าได้แค่นั้นแค่นี้ เหล่าฮูเลยวางใจเป็นแต่แรก คือตักน้ำใส่ตุ่มที่เคยพูดบ่อยๆงา ตามกำลังปัญญาที่เจริญไป ไม่ต้องไปจดจ้องลำดับญาณ ก็สร้างเหตุตามสมควรแก่ผล แล้วผลมันก็เป็นไปตามเหตุปัจจัย ช่างมัน)

อีกเรื่องนะ แปลกเด พระที่นี่เหมือนท่านจะรู้วาระจิตหลายท่าน ท่านยกอุปมาเช่นตุ่มใส่น้ำ หรือเรื่องอื่นๆที่เหล่าฮูคิดเทียบเคียงเองหลายเรื่อง แต่ใยท่านจึงพูดให้เหล่าฮูฟังตรงๆหลายเรื่อง แปลกจินๆ โดยเฉพาะอาจารย?ใหญ่ ท่านเทศน์เหมือนจงใจตอบเหล่าฮูให้เข้าใจให้ได้ ตั้งกะ6โมงเย็นยัยเที่ยงคืน สงสารพวกฟังไม่รู้เรื่อง เพราะท่านเทศน์เกินกว่าคนธรรมดาที่ไม่ศึกษามาพอควรจะฟังเข้าใจได้ จึงว่าท่านเมตตาเหล่าฮูเหลือเกิน ขณะเทศน์ ท่านหันมาดั่งพูดกับเหล่าฮูตลอด จนแม่ชีท่านนึงอดสงสัยไม่ได้ ตอนออกกรรมฐานเลยมาคุยสอบถามหลายเรื่อง ท่านเองไปถึงพม่านุ่น มีภูมิธรรมพอควร ก็ให้เกียรติเหล่าฮูจนแปลกใจ

อีกเรื่องนะป้า หลายคืนนะ ที่มีการฝันถึงพระรูปหนึ่งมายืนสอน แต่จำเรื่องราวไม่ได้เลย แต่มาแบบนั้นหลายคืนมาก จนเกิดเรื่องบี้มดนี่แหละ ก็หายไปดื้อๆ พระรูปนั้นไม่แน่ใจว่าใช่พระอาจารย์หรือเปล่า อาจเป็นเพราะธาตุกำเริบ เป็นเพราะคิดไปเอง จิตสังหรณ์ สุดแท้แต่นะ เล่าเป็นข้อสังเตก่อน เดี๋ยวต้องไปละ ไจ่ไจ๋ขอคืนพื้นที่

คิดถึงสหายทุกคนนะ โดยเฉพาะไข่นุ๊ย ไหงกลายเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ไปล่ะ ไม่รู้ไปกวนอะไรเค้ารึ ที่จินนะ พวกนั้นก็พวกที่เคารพลพ.ปมาก่อนทั้งนั้น ทั้งลึกกว่าสหายในนี้ด้วยซ้ำมัง ใกล้ชิดมากมาก่อน ศรัทธามากกว่า แต่ก็มากลับใจเพราะไปรู้อะไรเข้า ซึ่งอาจทำให้กลับใจ

เลยว่า อยากบอกไข่น้อยสักนิดน่ะ ว่าอย่าไปตึงเกินไป อย่าเอาบุคคลเป็นตัวตั้งเลยนะ ท่านจะบริสุทธิ์หรือด่างพร้อยนั้น ศรัทธาไม่แก้ไขฟามจริงได้ จึงให้เอาธรรมเป็นตัวตั้ง ก็จะอยู่เหนือตัวบุคคล ดีก่า เหล่าฮูเองฟันโป๊ะแต่แรกเฉพาะในสิ่งที่เห็นแน่ๆ เรื่องอวดอุตริฯ ฟังยังไงก็อุตริ แล้วไม่เห็นประโยชน์ที่จะตะแบง ฟังอีกกี่เที่ยวก็เหมือนเดิม ซึ่งที่จริง เหล่าฮูต้องนับท่านเป็นสหายเก่าด้วยซ้ำนะบอกให้ แต่เอาธรรมเป็นตัวตั้ง จึงว่าตรงๆ ส่วนกรณีภายหลัง เรื่องต่างๆที่ตามมานั้น ไม่อาจทราบได้ ซ้ำมีข้อน่าสงสัยมากมายในเรื่องราวต่างๆ แต่สำหรับเหล่าฮูก็ไม่ผ่านแต่แรก เรื่องที่เหลือไม่เป็นอันต้องสงสัยว่าจะไม่ทำ แต่ก็ให้ว่าตามเหตุสมควร

ใครคิดยังไงห้ามไม่ได้ แต่เหล่าฮูก็ให้ข้อคิดตามจรรยา จะรักไม่รักไม่ว่ากันนะ สหายเฒ่าทั้งหลาย
ไปก่อนวุ๊ย ไว้มาโม้ต่อเน้อ!

อะโหยยยยย พอ เปิดตัว ออกจากกะลาได้ปุ๊บ
เก๊าะมาทิ้งบอมส์ ในบล็อก อิฉัน เรย วุ๊ยงิงิ
แต่ว่า ตะกี้ อิฉัน เพิ่ง ไป เม้าคุย กับ อิปลาไหล แห่ง ง๊อไบ๊
จนน้ำลายหมดสต๊อค แร้วอ่าา

ฉะนั้น ขอนุยาดไปสะสม นำลาย สักพักหญ่าย ๆ ก่อนนะเจ้าคะ
แบบว่า ช่วงนี้ คอแห๊ง แห้งงงงงง หมดแรงฝอยแระ
ขอ หมักดอง น้ำลาย ไว้ก่อง น้าาาา
เด๋วจะมา แลกเปลี่ยนน้ำลาย
ก๊ะ อาเหล่าแปะโตย เน๊อออ งิงิ





.
ปอลิง

อ้อ ไอ้เรื่องที่ อยากจะบอก อิบักหำน่อย
เด๋ว อิฉัน จะ เอาไปแปะ ไว้
ให้มันอ่านที่ เรด โซน นะเจ้าคะ
เพราะ เด็ก ฮาร์ด อย่างมัน
ชอบไปเพ่นพ่าน แถวนั้น ง่ะ
ถ้าหาก โพสไว้เฉพาะที่นี่ สารที่จะสื่อ
อาจไม่ถึงมือ ผู้รับ ก็เป็นได้ หุหุ

ห๋า ! หาว่าทิ้งบอมบ์รึยายเฒ่า
อย่างนี้ต้องเจอเกี้ยมซุบหนึ่งชุดใหญ่
อ่ะ
//www.youtube.com/watch?v=x-GGykDSmUQ

ส่วนอาไข่น้อยเนี่ย อีปากไว ไว้ให้อีมาอ่านเจอเองก็ล่าย พูดลอยๆก็พอ เพราะยังไงก็คงไม่เชื่อน้ำยาเหล่าฮูเท่าใด ที่ว่าไปเพียงเผื่อว่าวันนึงข้างหน้าเมื่อฟามจริงปลาดุก เอ๊ยปรากฏ เค้าจะได้หวลคิดถึงคำพูดเตือนเหล่านี้ ไม่ว่าใครก็อาจคิดผิดได้เสมแหละ แม้เหล่าฮูก็ไม่เคยเชื่อหรือยึดถือความคิดแบบแน่นๆ มันปรากฏตามที่เป็นก็ตามรู้เท่านั้น ก฿ยๆ

^
^





ในฐานะ เจ้าบ้าน ขอนุยาดเข้ามาโพส วิดิโอ
ชุด เกี้ยมซุป ชุดหญ่ายยยยย ให้ทุกทั่นได้เสพ
แทนไอ้เจ้ากามิกาเซ่ขั้นเทพ
ที่ชอบมาทิ้งบอมบ์ ในบล็อกชาวบ้าน นะเจ้าคะ

แต่ ขอบอกว่า ไอ้หนูเจ้าน้ำตา ในวิดิโอ เนี่ย
ยังไงเสีย ก็มี มารยา แค่ ขั้น อนุบาล จร้าาาา
เอามาเทียบรุ่น กับ แทคติก อะซิก ๆ ของป้านู๋บี บ่ ได้ดอก เธอว์
เหอ...เหอ....



อ้อ ได้รับ อีแมว ของ อาเหล่าแปะ แระ น๊าาาาา
แต่ว่าขอนุยาด หมักดอง ตัวหนังสือ อีกตามเคย
ช่วงนี้ จะลองพยามจะทำเฉยเมย กับ เจ้ากิเลส ในตัวอ่ะ
เรยต้อง บันยะบันยังการฝอยในเนต จิ๊ดนุงส์แหะ ๆ


ปอลิง1

ดีใจด้วย กับเกรดเฉลี่ยแบ่บเรทติ้งกระฉูด ของ อาไจ่ไจ๋
เป็นเพราะมีติวเตอร์ดี อย่าง ป๊ะป๋า ล่ะมั้ง
( เอ๊ะ หรือ นู๋บีเข้าใจผิด ล่ะหว่า 5555 )


อ่ะ เอาเวบฝากรูปฝากไฟล์
มาตบรางวัลให้ ทั่นเติวเตอร์ดีเด่นระดับประเทศ เอิ๊ก ๆ


//www.uppicweb.com/index.php

เห็นว่าอยากจะให้อิฉันยลโฉม อาไจ่ไจ๋
แต่ติดปัญหาเรื่องไอ้แฮกเกอร์
เก๊าะเรยมาชี้ทางทางสว่างให้ งิงิ

อยากลู้เหมียนกัน ว่า
อาไจ่ไจ๋ กะ อิฮาร์ทจัง ลูกชาย อิปลาไหล
ใครจะ กะล่อน เอ๊ย หล่อ ฝ่ากัลลลลล แผล่บ ๆ


ปอลิง2

อันนี้ เอามาฝาก อาไจ่ไจ๋ ไว้ดูต่างหน้า
เวลาคิดถึงป้านู๋บีนะจ๊ะ





ไจ่ไจ๋ จ๋าาาาาาา ม่ะทราบว่า
อาตี๋ชอบชอบผู้ญิ๋งปากแดงอย่างป้า
อ๊ะปล่าววววน๊ออออ อะซิก ๆ


อ้อขอให้ กิจการ หนมกล่อง ที่ อาแปะ คิดไว้
ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า นะคร้าาาา



.

เน่ เน่ ป้านู๋บี


เหล่าฮูไม่ได้ติวให้อาไจ่ไจ๋แม้แต่น้อยง่ะ เป็นครูสอนพิเศษของเค้าล้วนๆ รวมทั้งบรรยากาศของเหล่าสหายการะหายเลือดของเค้า โชคดีที่เค้ารู้จักการใช้ฟามพยายาม เพราะก่อนหน้านุ๊น สิ่งที่เค้าเรียกว่าฟามพยายามนั้น เทียบกับที่เค้าทำตอนยนี้ ต่างกันมาก ห่างกันจนเค้าเห็นว่า มันยังมีฟามพยายามได้อีก ที่ทำอยู่ยังไม่นับว่ากระหายเลือด

โชดเดเจงๆ เค้าเป็นคุณหนูมานาน ตอนนี้รู้จักการพยายามชนะตนเอง และเค้าก็คงวางใจต่อมันได้ดีซะล่วย เค้าเชื่อเรื่องเหตุ-ปัจจัยแห่งฟามเจริญล่ะ เพราะครั้งนึง สหายคนนึงเค้าเล่าว่า ลูกเค้าสอบไม่ได้ดี อาม่าเลยมาปลอบใจหลานว่า

"ถึงลูกจะสอบไม่ได้ดีเท่าไหร่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ขืนได้คะแนนเต็มหมด ทุกคนก็เป็นนายกกันซะหมด แล้วใครจะกวาดถนนล่ะ หากเก่งไปซะทุกคน:

เท่านั้นแหละ ไอ้หนูก็ตาเหลือก ขวนขวายแต่โดยดี มันกระตุกสำนึกได้ดีมาก เลยเอามาเล่าให้ไจ่ไจ๋ฟังด้วยฟามขบขัน

มิคาด เค้ากลับสยอง ขนหัวลุก เกิดตะหนักขึ้นมาอย่างแรง นายก-คนกวาดถนน
นายก-คนกวาดถนน
นายก-คนกวาดถนน

คิดว่าเค้าคงคิดดีแล้วล่ะ แล้วตอนนี้เค้าเลยเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งหญ่าย ก็หวังว่าเค้าจะมีฉันทะตลอดรอดฝั่ง เพราะเค้าเป็นลูกคนเดียว อนาคตข้kงหน้าเค้าจะพึ่งใครไม่ได้เลย หากเค้าไม่สามารถพึ่งตนเองได้อ่ะ นะ!

ขอบจายเรื่องเว็บฝากรูป ไม่เคยใช้ และก็คงงงตามเคย พอมาเห็นเลยเพิ่งสำเหนียกได้ว่า ในเมลล์ก็ฝากได้ อย่ากระนั้นเลย ตะกี้แนบไปล่วย หวังว่าคงไม่ผิดหวังนะ อาไจ่ไจ๋ไม่ได้หล่อเหลาแม้แต่น้อย แถมอ้วนและเตี้ยฝ่าเหล่าฮู ตอนนุ๊นสูง173( ตอนหลังหดไป5เซ็นต์แน่ะเหลือ168 ) แต่เค้าอาจสูงได้อีกนิดหน่อยมัง มะรุ ตอนนี้แค่163เอง เตี้ยไปแยะน่ะ

แล้วจะมาทิ้งบอมบ์ใหม่ละกัน นิ้วเริ่มเดี้ยงแระ

^
^




อิอิ อยากจะบอก อาเหล่าแปะ จังเล๊ยยย
ว่า อาไจ่ไจ๋ อีม่ะค่อยจาเหมียน อาแปะเรยอ่า
( ไปขโมยลูกชาวบ้านมาเลี้ยงอ๊ะปล่าวววเนี่ย งิงิ )

และดูจากโหงวเฮ้ง และคำบอกเล่าแร้ววววว
ลูกชายแปะ นี่ช่างดูใสซื่อไร้เดียงสา จังอ่ะ
ท่าทาง ที่บ้านจะเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน
ริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมมม แหง๋ ๆ
แหม๊ ป้านู๋บีชักเอ็นดูซะแร้วสิ แผล่บ ๆ

อืม... แต่เท่าที่ เคยฟัง ๆ แปะเล่าถึง
การประคบประหงมเลี้ยงดูลูกชาย แร้ววว
อย่าว่า งู้นงี้ เรยนะ อิฉันขอบังอาจ
สอน ไอ้เข้ ว่ายน้ำจิ๊ดนุงส์ เน๊าะ

ขอนุยาด แนะนำว่า อย่าไปเลี้ยง อาไจ่ไจ๋
แบบ เด็กอนามัย นักเรยว่ะ
ลองให้ อี ไปคลุกฝุ่นหินดินทราย ซะมั่งก็ดี นะแปะ
เด็กมันจะได้ มีภูมิต้านทานกับโลกภายนอก
จะได้ไม่ร้องไห้แง ๆ เวลาที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่คอยปกป้อง


อาจานสอนพิเศษ น่ะ เค้าก็สอน ลูกแปะ
ได้แค่ เรื่องของ วิชาการ เท่านั้นแหล่ะ
ทว่า การสอน เรื่อง ของ วิชาชีวิต และ วิชาใจ
คงต้องเป็น สิทธิแอนด์หน้าที่ ของ...
ติวเตอร์บังเกิดเกล้าอย่างแปะ แต่เพียงผู้เดียวอ่ะ อิอิ


อ้อ เรื่อง ไส้เดือนนี่
แปะยังมิเคยเล่าอารายให้อิฉันฟังนะเจ้าคะ
แต่ว่า มุมมอง ที่แปะเล่าถึงไส้เดือนให้ฟัง นี่
มันคล้าย ๆ กัน กับ ของอิฉันโดยมิได้นัดหมาย เรยวุ้ย
ไว้คอยคุยเรื่องนี้ให้ฟัง
ใน กาทู้ ธรรมะ ก๊ะ ไส้เดือน ก็แร้วกัน งิงิ


ปอลิง

อ้อ จากที่ศึกษาวงจรชีวิตของน้องไส้เดือนอ่ะนะ
ไส้เดือนมันหายใจทางผิวหนัง
และว่ายน้ำไม่เป็นนะแปะ

ถ้าเผอิญเจอมันจะโดนไก่จิก
อย่าเผลอเขี่ยมันลงน้ำไปอีกล่ะ
เด๋วเกิดมันจมน้ำตาย
จะกลายเป็นว่า เราฆ่ามันโดยไม่เจตนา อีกตะหาก
เด๋วจะมีผีไส้เดือนมาตามหลอกตามหลอน
จนย้อนกลับมาเป็นเวรเป็นกรรมต่อกัน อีกเปล่า ๆ





.

และดูจากโหงวเฮ้ง และคำบอกเล่าแร้ววววว
ลูกชายแปะ นี่ช่างดูใสซื่อไร้เดียงสา จังอ่ะ
ท่าทาง ที่บ้านจะเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน
ริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมมม แหง๋ ๆ
แหม๊ ป้านู๋บีชักเอ็นดูซะแร้วสิ แผล่บ ๆ

ช่าย ช่าย
อาไจ่ไจ๋ถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน
บอกให้ ตอนเด็กๆ เค้าน่ารักที่สุด ไม่ใช่เพราะเป็นลูกคนเดียวหรือเพราะเป็นลูกของเหล่าฮูนะ นิสัยของเค้าตะหากที่ใครเห็นก็จะเอ็นดู เค้าซื่อมากๆ

ตอนเด็กๆจะมีเด็กหญิงตัวเล็กๆมาเกาะหน้าประตูบ้าน เรียกพี่ไจ๋ พี่ไจ๋ ไม่รู้ทำไมเด็กเล็กๆจะรักเค้ามาก

ตอนเดินไปสระว่ายน้ำ บอกให้เค้าดูแลน้องด้วย เค้าก็จะเดินจูงมือเด็กน้อยสองคน คอยระวังหน้า-หลังให้ตลอด ลงสระว่ายน้ำก็จะคอยเฝ้า ทั้งๆที่ตัวกระเปี๊ยกทั้งก๊วนน่ะแหละ เหตุนี้ ใครเห็นเค้าก็จะเอ็นดูในน้ำใจของเค้า เอาไปฝากไว้บ้านเพื่อน เค้าจะแสดงความเป็นตัวของตัวเอง ไม่งอแง เก็บของเล่นเรียบร้อย ซึ่งเหล่าฮูก็ไม่เคยเห็นเค้าแบบนี้ตอนอยู่บ้าน เพราะจะเกาะติดตัวเป็นลูกลิงตลอดเวลาน่ะ อัธยาศัยของเค้าเป็นที่ชื่นชมของผู้พบเห็นเสมอ

แต่ อีไม่ค่อยเหมือนเหล่าฮู เหล่าฮูตอนเด็กๆจะร่าเริงกว่า กล้าหาญกว่า ขี้ระแวง และไม่ใช่เด็กน่าเอ็นดูนักมัง สิ่งเดียวที่เป็นยี่ห้อการค้าเห็นได้ชัด คือขา ขาโตมากๆ 555 ขาคือยี่ห้อการค้าที่เห็นชัด เค้ามีจอนยาว มีคิ้วดก และเตี้ย ซึ่งอันนี้เหมือนง่ะ แต่โครงสร้างรวมเค้าเหมือนทางแม่เค้ามากๆ

เหล่าฮูเองไม่ชอบเลี้ยงแบบไข่ในหิน แต่ก็ต้องยอมรับว่าค่อนข้างวิตกไปหมด แต่เค้าว่าง่ายมาก กินยาเม็ดเองเป็นตั้งแต่ก่อนสองขวบ สระผม กินข้าว อาบน้ำ เค้าล้วนทำเป็นก่อนเพื่อนพ้องรุ่นเดียวกัน ว่ายน้ำเป็นตั้งแต่สามขวบมัง ตลกดี เหล่าฮูไม่ได้สอนน่ะ แต่ตัวอ้วน ลอยน้ำได้ งงเลยตอนเห็นเค้าลอยคอ นอกจากจะนอนลอยคอได้ เอกเขนกในน้ำก็ได้ นั่งสมาธิในน้ำก็ได้ ตัวลอยหมดไม่จมน้ำ แม่ชีลอยน้ำลอยสู้เค้าไม่ได้ร๊อก อันนี้เหล่าฮูว่าแปลกดี แต่ก็คงเพราะมวลไขมันเขาอาจแยะไปน่ะ

เรื่องอนามัยก็เช่นกันนะ เค้าโชคไม่ดีที่เกาะพ่อแม่ตลอด ไม่ค่อยได้ไปเล่นคลุกฝุ่นอะไรนัก ด้วยว่าเหล่าฮูเองก็อยู่แต่ร้าน เค้าจะอยู่กะแม่ เลยเป็นแม่ที่เป็นต้นแบบหลายอย่าง แต่ที่ฝึก เช่นกินยา ดำน้ำ สระผม กินข้าว แปรงฟัน อะไรนี่ เป็นเหล่าฮูสอนน่ะ




(อาจานสอนพิเศษ น่ะ เค้าก็สอน ลูกแปะ
ได้แค่ เรื่องของ วิชาการ เท่านั้นแหล่ะ
ทว่า การสอน เรื่อง ของ วิชาชีวิต และ วิชาใจ
คงต้องเป็น สิทธิแอนด์หน้าที่ ของ...
ติวเตอร์บังเกิดเกล้าอย่างแปะ แต่เพียงผู้เดียวอ่ะ อิอิ)

อันนี้ก็คงใช่ ยากจินๆ สอนการวางใจนี่ ก็กลัวว่าตัวเองก็ไม่ค่อยถูกต้อง เดี๋ยวถ่ายทอดผิดๆก็ไม่ดีน่ะ ยากจินๆ


(อ้อ เรื่อง ไส้เดือนนี่
แปะยังมิเคยเล่าอารายให้อิฉันฟังนะเจ้าคะ
แต่ว่า มุมมอง ที่แปะเล่าถึงไส้เดือนให้ฟัง นี่
มันคล้าย ๆ กัน กับ ของอิฉันโดยมิได้นัดหมาย เรยวุ้ย
ไว้คอยคุยเรื่องนี้ให้ฟัง
ใน กาทู้ ธรรมะ ก๊ะ ไส้เดือน ก็แร้วกัน งิงิ)

โอ้เย่ ประหลาดล้ำ ป้านี่คิดหรือทำอะไร ไหงสอดคล้องรับกันไปซะทุกเรื่อง นึกว่าเล่าไปแล้วนะเนี่ย แปลกจินๆ


(ถ้าเผอิญเจอมันจะโดนไก่จิก
อย่าเผลอเขี่ยมันลงน้ำไปอีกล่ะ
เด๋วเกิดมันจมน้ำตาย
จะกลายเป็นว่า เราฆ่ามันโดยไม่เจตนา อีกตะหาก
เด๋วจะมีผีไส้เดือนมาตามหลอกตามหลอน
จนย้อนกลับมาเป็นเวรเป็นกรรมต่อกัน อีกเปล่า )
จินๆน่ะรึ มันจมน้ำตายรึ ตายแย๊ว หาเรื่องจินๆตรู!

^
^

แหะ ๆ วันนี้ คุณนายแก้วดี หม่ามี๊ อิฉัน
แวะมาปรนนิบัติ พัดวี บุตรี บังเกิดเกล้าอ่ะเจ้าค่ะ
เรยต้อง ขอ นุยาด หายหัว
ไป จี๋จ๋า ก๊ะ คุณแม่ขราาา ก่อน นะคร้าาา
แร้วเด๋วจะเสนอหน้ามาเม้าส์โตยเด้ออออ




.

อิอิ ป้านู๋บีกลับมาแร้วจร้าาาาาา
อืม......หายหน้าหายตา
แล หายหัวไปซะนาน เยยยย
ตอนแรกว่าจะมาฝอยตะแต่ ตะวานแระ
แต่ เนตเดี้ยง เรยต้องมาแปะ วันนี้ แทน งิงิ


เออ นี่ ๆ ฟัง อาเหล่าแปะ เล่าถึงนิสัยอาไจ๋
แร้วนึกถึง อิชายที รุ่นน้องเภสัช ที่ทำงานด้วยจังอ่ะ
เหมียนลูกชายอาเหล่าแปะ เป๊ะ เรยง่ะ
ใครเห็นเป็นต้องรักใคร่เอ็นดู เสมอ
เพราะอีเป็นสุภาพบุรุษให้เกียรติคนอื่น
อ่อนโยนมีน้ำใจและห่วงใยเอาใจใส่คนรอบข้าง มั่ก ๆ

เนี่ย ขำ ๆ นะจำได้ว่า ตอนมันมาทำงานแรก ๆ อ่ะนะ
น้องเภสัชเป็นเพื่อนมัน ( และเคยมาฝึกงานก่อนจบที่นี่ )
ฝากฝังให้อิฉันคอยช่วยเหลือดูแลอิชายที ใหญ่เชียว
แต่ไง๋ไปๆ มา ๆ กลับกลายเป็นว่า
นอกจากคุณพี่จะมัวแต่ซุกหัวเล่นเนต
จนทิ้ง ๆขว้าง ๆม่ะค่อยได้ดูแลน้องนุ่งมันแร้ว
คุณน้องยังต้องมาคอยดูแลประคบประหงมอิฉันซะงั้น


รู้ว่ามันไปตลาดทีไร เป็นต้องกระโดดเกาะชายกางเกง
ฝากมันซื้อเสบียงมากักตุนทู๊กกกกที จนเป็นวัตรปฏิบัติแระมั้ง
แค่อ้าปาก มันก็ลู้เรยอ่ะ ว่า อิฉัน จะฝากซื้ออะไร อิอิ


บางที อ่ะนะ มันเข้าเมืองไปเจอของโปรด
ที่ พี่มันชอบ มันก็มักจะใจดีหิ้วมาฝากด้วยอ่ะ
แล้วหากถ้าอิฉันตื่นไปซื้อข้าวถุงมากินตอนเช้าไม่ทัน
มันยัง ปาวรณาตัวเป็นโยมอุปฐาก
ด้วยการบอกว่า ถ้าไม่มีข้าวกินมาเคาะห้องผมก็ได้นะ
ผมก็ไม่ได้หุงข้าวทุกวันหรอก
แต่ถ้าพี่บีจะกิน ผมก็จะหุงให้
แหม๊ ช่างเป็นน้องชายที่น่าเอ็นดูเจง ๆ


เนี่ย ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่
อิฉันยังม่ะเคยเห็นใครพูดจากับคนรอยข้าง
ได้ นิ่มนวลเนิบนาบเต็มไปด้วยใส่ใจ
และอ่อนโยน กับชาวบ้าน ได้แบบอิชายทีเรยว่ะ


และ ที่ตลกกว่านั้น คือ
เห็นเป็น อิชายหงิ๋ม แบ่บนั้น อ่ะนะ
มั๊น หยิบชิ้นปลามันตล๊อดดดดดด
สาว ๆ งี้ติดเกรียววววว เรยง่ะ
ถึงขนาดที่บรรดาแม่ ๆ ที่มีลูกสาวแถวนั้น
แทบจะจ้องคะครุบ เอาลูกสาวใส่พานมาประเคนให้เรยมั้ง


เนี่ยเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน มันยังเอามาเล่า ให้ฟัง
แบ่บ หน้าตาตื่น ๆ ดูแหยง ๆที่ห้องยา เรยนะ
ว่ามันขับรถไปซื้อของอยู่ดี ๆ
แม่ค้าที่ขายของให้ ก็โพล่งถามขึ้นมาเฉย ๆ ว่า

" หมอมีครอบครัวแล้วหรือยัง จะยกลูกสาวให้ !"

คนเล่านั้นมีท่าทีขยาด จนขวัญหนีดีฝ่อ
ทว่า บรรดาคนฟังกลับนั่งขำกลิ้งงงงง
เฮ้ออออ เสน่ห์แรงจิง ๆ วุ๊ย น้องกรู
เนี่ย อิฉัน เพ่นพ่านอยู่แถวนี้ มาเกือบ 5 ปี
ยังม่ะมี ชาวบ้านมายกลูกชายให้เรยยย
คุณน้องเธอว์ มาปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ อยู่แป๊บเดียว
ไง๋ มาทำข้ามหน้าข้ามตา แบบนี้ได้ล่ะหว่า


นี่ก็เรย ยุแยง เอ๊ย แง้ว ๆ
บอกมัน ( ด้วยฟามจิงใจสุด ๆ ) ประมาณว่า

เนี่ย บอกตรง ๆ นะ พี่ไม่เห็นด้วยเรยง่ะ
ที่ชายที จะรีบมีแควน
เพราะถ้า ชายที มีแควน
ชายทีก็จะมัวสนใจแต่แควน
แร้วก็ม่ะมาสนใจพี่คนนี้
แร้วงี้ ต่อไป พี่จะหาใครมาคอยส่งข้าวส่งน้ำ
แลส่งเสบียงให้พี่ฟระ อะซิก ๆ


อิอิ เอาน้องมานินทาซะยาวเรยวุ้ย
แค่อยากจะบอกว่า
ลูกชายแปะ ก๊ะ เจ้าน้องชายนอกไส้ของอิฉันเนี่ย
นอกจาก นิสัยจะคล้ายกันมาก แร้ว
หากดูจากโหงวเฮ้ง ลักษณะ คิ้ว ตา จมูก
น้องมันก็เหมียนลูกชายแปะ อีกตะหาก ง่ะน่าแปลกเน๊าะ


หรือ เป็น เพราะ ว่า
คนที่มีโหงวเฮ้งแบบนี้
คิ้วหนา ๆ ตาโต ๆ ปีกจมูกกว้าง ๆ
(มองแร้วน่าเอ็นดูเหมือนกระต่ายน้อย)
จะมี อนุสัย สไตล์นี้ เป็นส่วนใหญ่ ?





--------------------------------
เหล่าฮูเองไม่ชอบเลี้ยงแบบไข่ในหิน
แต่ก็ต้องยอมรับว่าค่อนข้างวิตกไปหมด
เรื่องอนามัยก็เช่นกันนะ
เค้าโชคไม่ดีที่เกาะพ่อแม่ตลอด
ไม่ค่อยได้ไปเล่นคลุกฝุ่นอะไรนัก

สอนการวางใจนี่ ก็กลัวว่าตัวเองก็ไม่ค่อยถูกต้อง
เดี๋ยวถ่ายทอดผิดๆก็ไม่ดีน่ะ ยากจินๆ
+ + + + + + + + + + + + + + + + + +

อืม...
อาจเป็นเพราะอาแปะเห็นโลกเห็นชีวิตมามากก็ได้มั้ง
พอเห็นโลกในด้านมืด มาก ๆ เข้า
เรยกัวอาไจ๋เค้า จะพลาดพลั้งเสียทีไปกับทางแห่งอบาย
แต่ ถ้ายังขืน ประคบประหงม เลี้ยงเป็น ไข่ในหิน
มัววิตกจริตกลัวว่าลูกจะสะดุดหกล้มหัวแตกแบบนี้
อาไจ๋คงจะ ขี่จักรยานสองล้อไม่เป็นซะทีอ่ะ

ใจคออาแปะจะให้ลูกชายขี่แต่จักรยานสี่ล้อไปชั่วชีวิตเหยอ ?
ถอด ล้อด้านข้าง ของจักรยาน ออก ดีกว่าไหม แปะ
ยอมทนดูลูกล้มลงจากจักรยาน
จนถลอกปอกเปิกเลือดซิบ ๆ สักครั้งสองครั้ง จิ
เด็กมันจะได้เรียนลู้ วิชา สปช. จากนอกห้องเรียน
ว่า เวลา ล้ม แล้ว จะลุกยังไง

การประคบประหงมโอ๋ จนเด็กมันยืนด้วยขาตัวเองไม่เป็น
กับ การคอยเป็นกำลังใจอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ
เพื่อให้เด็กมีฟามเข้มแข็งทางจิตใจ เนี่ย
มันไม่เหมือนกันนะ อาเหล่าแปะ

เฮ้อออ แปะก็เลือกเอาเองแร้วกัน เน๊าะ
ว่าอยากจะให้ลูกเป็นแบบไหน
ไง ก็อย่าให้ลูกมันมาร่ำไห้ แง ๆ
เอาทีหลังก็แร้วกัลลล
ว่า พ่อ แม่รังแกนู๋ อะซิก ๆ


ส่วนเรื่องการ วางใจ นี่...
อันนี้ คงสอนกันลำบากแฮะ
แต่ ขอ นุยาด สอนไอ้เข้ ว่ายน้ำ อีก สักหน นะเจ้าคะ อิอิ

แนะนำ ให้สอนลูกชาย โดยใช้ ฟามรู้สึก อ่ะ
โยนตรรกะ ฟามเหมาะสม และ เหตุผลร้อยแปดพันประการทิ้ง
แล้วสอนลูกโดยเปิดเผยฟามรู้สึกของเรา ให้เขารับรู้
ถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตที่เคยเสียหมา
ทั้งแบบที่ถูก และ ผิด ของตัวเอง ให้ลูกฟังแบบเปิดอก
เด็กมันจะได้ สะสม เลเวล วิชา สปช. จาก พ่อของมัน
โดยไม่ต้องไปเลือดตกยางออก เล่นจริงเจ็บจริง ด้วยตัวเอง


แล้วเท่าที่ฟังอาเหล่าแปะเหล่าถึงลูกชายอ่ะนะ
ดูเหมือน เค้าจะเห็นพ่อ เป็นเสาหลักที่พักพิง ได้ มากเกินไป ง่ะ
เรย เกาะหัวเกาะหูแน่น ซะแน่นเป็นลูกลิง
มัวแต่หลับหูหลับตา ท่องคำว่า
ปิตาหิ ปิตาโน นาโถ


ไม่ยอมจะเรียนรู้ซะที
ว่า อัตตาหิ อัตตาโน นาโถ
มันต้องทำไง ?



แหะ ๆ ก็ม่ะลู้ว่า
การที่ คนไม่เคยมีลูก อย่างอิฉัน
ดันมาสอนวิธีเลี้ยงลูก ให้ฟังเนี่ย
มันจะ ดูน่าเชื่อ แค่ไหนนะ


นี่ ยังเคย โม้ ให้ คนในห้องยาฟังเล๊ยยยย
ประมาณว่า หาก อิฉันมีลูก อ่ะนะ
5 ขวบ มันต้อง หุงข้าวเป็น
7 ขวบ มันต้อง ล้างจาน ซักผ้า ถูบ้าน
ทำอาหาร แล ปรนนิบัติพัดวี แม่มันได้ แระ
ม่ายงั้นเลี้ยงเสียข้าวสุก
( เหอะ ๆ คิดแร้วก็ฉงฉาน ไอ้เด็กที่มันจะมาเกิดเป็นลูกอิฉันเจง ๆ)


ไง แปะ ก็ลอง ค่อย ๆ หัด
ให้ อาไจ๋ เค้า ทำอะไร ๆ ด้วยตัวเองดิ
อย่าง เรื่อง ไปรับไปส่งที่โรงเรียนเนี่ย
ถ้ามันไม่ลำบากเกินไป และ รถไม่ติดนัก
ลองหัดให้ลูกขึ้นรถเมล์ไปเรียนแล้วกลับเองจิ
ถ้าเป็นห่วงนัก ก็ลองแอบตามไปดูอยู่ห่าง ๆ
ว่า เค้าทำได้ไหม

ต่อไปเวลา ไม่มีใครมารับ
เค้าจะได้ไม่เอาแต่ร้องไห้แง ๆ
แต่รู้จักหาวิธีเอาตัวรอด
ให้กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัยได้
โดยไม่ต้องทำให้ ใครเป็นห่วง
และ อาไจ๋จะได้ไม่เคว้งด้วย


อิอิ พูดแร้วจะหาว่าคุย
สมัยประถม 3 อ่ะนะ
อิฉันเก๊าะเดินเฉิบ ๆ
หิ้วกระเป๋าไปเรียนเองแระ
( โรงเรียนก็อยู่ห่างจากบ้าน ประมาณ หลายป้ายรถเมล์ อยู่นะ )
แถมครึ้ม ๆ เก๊าะปั่นจักรยานข้ามตำบล
หนีแม่ไปเที่ยวเล่นซุกซนอีกตะหาก เอิ๊ก ๆ


ครั้นพออยู่ ม.6 เก๊าะขึ้นรถทัวร์เข้ากรุงเทพคนเดียว
เพื่อไปสอบโควต้า ที่ ม.เกษตร เองอีกตะหาก
แถมตอนนั้นลูกพี่ลูกน้องม่ะว่างมาเทคแคร์ดูแล
พอลงจากรถทัวร์ก็ไม่รู้ทำไง
พอหาก๋วยเตี๋ยวกินรองท้องเสร็จ
ก็เรยต้องอาศัยปากถามชาวบ้าน
แร้วโบกรถเมล์ไปสอบเอา
ทั้ง ๆ ที่ จำไม่ค่อยได้หร็อก
ว่า ม.เกษตร มันอยู่ตรงไหน



อ้อ แร้ว เรื่อง การพูดจาก็เหมียนกัลลล
ไปสอนให้ลูกพูดเพราะ ๆ
แต่ตัวเอง ยังพูดจาหมาม่ายแหล่ก ต่อหน้าลูกเนี่ย
ระวัง เด็กมันจะสับสนทางฟามคิด
นู๋ม่ะลู้จะยึดติด ก๊ะ สไตล์ไหนของป๊าดี


ก็ไม่ได้ จาให้ แปะ ดัดจริต ฝืนตัวเอง หรอกนะ
แต่ ถ้าทำให้ลูกเห็นแร้ว
ก็อย่าปล่อยให้ลูกงงเป็นไก่ตาแตกอย่างเดว
เสวนาแจกแจงให้ลูก เค้าฟังโตย
ว่า ที่ป๊าเผลอพูดงี้ เพราะป๊าลืมตัวง่ะ
เรยสติแตกม่ะสามารถคุมลิ้นตัวเองได้
หางเก๊าะเรยโผล่ ไงครับ
อาไจ๋ อย่าทะลึ่ง ยึดถือเอาเป็นสรณะนะว้อยยย


อิอิ คอนเซปต์อันนี้ พูดในมุมมองที่อิฉันคิดนะ
มันอาจจะเหมาะสำหรับ อิฉัน ก๊ะ อิหลานในไส้
แต่ ม่ะเหมาะกับ คอบครัวเอาเหล่าแปะ ก็ได้ อ่ะ
พูดให้ฟัง เป็นไอเดีย เฉย ๆ แหะ ๆ




ปอลิง
อ้อ เด๋วอิฉันจะโพส ลิงค์ ของหมอสม
ให้ อาแปะ และ เจ้ขวัญ อ่านที่ กาทู้

การ์ฟิลด์

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=bsonjb&group=2&month=09-11-2010&gblog=7

น๊าาาาาาา
รู้สึกว่า
PART 5 เรียนรู้สู้อุปสรรค
ในคู่มือ แสวงพรสวรรค์ จะเหมาะกับอาไจ๋ อ่ะ

สนใจก็ไปเปิดอ่านได้เด้อออออ




.

แวะเข้ามาอ่านธรรมะในการเลี้ยงลูกแล้วก็นับถือครับ

คนไม่มีลูกสามารถจะมีความคิดที่ดีงามสำหรับลูกของตนเสมอครับ

แต่ถ้าได้มีจริงแล้ว มันไม่เป็นไปตามที่เราอยากให้เป็น ก็มีความทุกข์ครับ

ไม่มีลูกน่ะดีแล้วครับ จะได้ไม่ต้องมีทุกข์เรื่องลูก ทุกข์เรื่องอื่นก็มากมายพอแล้วครับ.

อิอิแท้งกิ๋ว สำหรับ คำชี้แนะเจ้าค่ะ คุณปู่

อภรรยา ปรมา ลาภา
สามีมา ปรมา ทุกขา
ราหุล ชาตะ มรณะ เอ๊ยยยย พันธนะ

ขอให้ ข้อคิดเหล่านี้
จงฝังแน่นในสัญญาของข้าฯ ด้วยเทอญ
โอมเพี้ยงงงงงงง เหอ...เหอ...


อ้อ คุงนู๋มะขามป้อม ต้องกลับเข้าไปจำศีลที่กะลาต่อแระ อ่า
ไม่งั้น มหากาพย์ ฮาเร็ม คงรจนา ม่ะเสร็จซ้าาาา ที
ขืนมัวอีแร่ดแต๊ดแต๋ อยู่อย่างงี้ เจ๊งบ๊งแหง๋ ๆ

แร้ว ปีหน้าฟ้าใหม่ จะส่ง อิน้องบัวผ่อง
มาให้ยลโฉม นะคร้าาาา
กะว่าเทรนด์แฟชั่นปีหน้า อ่ะนะ
อิฉันจะมานวยนาดในสไตล์
ธรรมะแนวน้ำแข็งใสใส่น้ำหวานอ่ะ

อะโหยยยย มาดูกันซิ ว่า
ถ้า เอามะขามป้อม มาแช่อิ่ม
ชิมแร้วมันจะหวานชื่นสะดือแด
ซักแค่ไหนกันน๊อออ


แต่ทว่าตอนนี้ คงต้องขอให้ อินัง คิตตี้
พาป้านู๋บัวฯ ไปชุบตัวสักพักหญ่ายยยย ๆ
บ๊ายบาย เจ้าค่ะ คุงปู่






.

สบายดีบ๋อ คิดถึงที่ซู๊ด

ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะไปเยี่ยม ต้องขอโทษด้วย เรื่อง มือของแม่ที่เอาไปโพส เพราะได้มาจาก Forward mail ที่เพื่อนๆ ส่งมาให้ เห็นว่าประทับใจเลยเอามาลงค่ะ แต่ไม่รู้ว่าต้นฉบับเป็นของใคร ยังไง เดี๋ยวลงเครดิตให้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ ที่นำเรื่องราวดีๆ มาแบ่งปันกัน

^
^



อิอิ แท้งกิ้ว เช่นกันเจ้าค่ะ
ที่เป็น หน้าม้า เอ๊ย ช่วยโปรโมทงานเขียนให้
ไม่ต้องขอโทษขอโพยอารายหรอกเจ้าค่ะ
อิฉันมักจะรู้สึกดีเสมอนะ
เวลาที่มีคนเอาเรื่องที่ตัวเองเขียน
ไปโพสเผยแพร่ต่อ

.

อิอิ ซาหวัดดี ปีใหม่ ( ย้อนหลัง) เจ้าค่ะ อาเหล่าแปะ
แท้งกิ๋วสำหรับ ภาพจ๋วย ๆ
ที่ส่งมาให้ ที่ บล็อกในพังจิต นะเจ้าคะ

เฮ้ออออ ตะแต่ โดนป๋าวีฯ แบนเนี่ย
อิฉัน เก๊าะ ไม่ได้แวะเวียนไปเปิดดูบล็อกที่นู้น เยยยง่ะ
เพิ่งจานึกครึ้มไปเปิดอ่านเมื่อไม่นานมานี้เอง
ถึงได้เห็น และ ได้ลู้ว่า แม้เราจะหายหัวไปนานขนาดนี้
เก๊าะยังมี ตาเฒ่าหัวเน่า ระลึกถึงกันอยู่
ขอบคุณนะเจ้าคะ งิงิ


อ้อ มีโอกาสแวะไปอ่าน กาทู้ของแปะที่

//board.palungjit.com/f10/ถามสหายธรรมสักนิด-พูดเช่นนี้ก่อกวน-จริงหรือ-267568-3.html#post4122790


แร้ว อิคิตตี้ ผจก.ส่วนตัวของอิฉาน
มันก็อมยิ้มแก้มตุ่ยยยยยยยย
ไว้หากมีโอกาส อิฉัน จะ มานั่งสุมหัว
นินทา อิคิตตี้ ก๊ะ อิ การ์ฟิลส์ ให้ ฟังน้าาาา
กะลังเล็ง ๆ ว่า จะ เริ่มเขียน

สันดานดิบ ของฉัน ชื่อ คิตตี้


อยู่พอดีเยยย
แต่ตอนนี้ ขอนุยาดนั่งบนภู
แอบ ฟัง อิแปะ คุยกับ อาปราบ ก่องดีฝ่า อิอิ


นี่ ๆ อาแปะขราาา
อิฉันมีฟามลับจะเล่าให้ฟังโตย
ไม่ลู้เป็นไง แฮะ นั่งแทะตัวหนังสือ อาปราบ ทีไร
ก็ต้องถวายบังคมลา
อ่านไม่ค่อยจาจบข้อฟามซ้าาาาที
สแกนผ่าน ๆ มันก็โอเช นะ
อลังการ ไพเราะ สละสลวย
งดงาม อร่ามตา น่าชื่นชม...


ก็ เข้าใจ สาร ที่ อีต้องการจะสื่อ น๊าาาา
แต่ ภาษาที่อีใช้ มัน มะลื่อทื่อ
ไม่เร้าใจ เอาซะเรยยย วุ้ย


อ่านแร้วมันมีอาการ ประหนึ่ง ตัวเองเป็นลูกหมา
กะลังแทะ ใบลานแห้ง ๆ ที่ไร้ชีัวิตชีวา ง่ะ
ฉงฉัยชะตาจะไม่ต้องกัน
เรยไร้วาสนาต่อกัน...มั้ง
อ่านแร้วเรยไม่ถูกจริต
( ม่ะลู้ แปะ เป็น แบบ อิฉัน ไหมนะ แหะ ๆ )
อิอิ แร้ว เด๋ว ถ้า รจนา
" สันดานดิบของฉัน ชื่อ คิตตี้ " สำเร็จ เมื่อไร
จะเอามาอวด นะค้าาาาาาาาา

บ๊ายบายไปล่ะค่า
เด๋วจะแวะไป หวัดดีปีใหม่ เหล่าแควนขับ
ที่กาทู้อิการ์ฟิลด์ ต่อแระอ่า


.

( อ่านแร้วเรยไม่ถูกจริต
ม่ะลู้ แปะ เป็น แบบ อิฉัน ไหมนะ แหะ ๆ )

ช่าย ช่าย เป็นดั่งว่าจินๆน่ะ!

เห็นอาเอกวีร์เค้าอำเหล่าฮูกะตาปราบฯเหมือนกัน แต่มะรู้เค้าคิดยังไง นะ แต่อาปราบฯอีเป็นมิตรดี เหล่าฮูรับไมตรีตรงนี้

แต่ทว่า แม้ภาษาของตาปราบฯเค้าจะแปลกๆชวนเวียนหัว แต่เห็นว่าเค้าถ้อยทีถ้อยอาศัยกะเหล่าฮูดี

อีกอย่าง สหายในนั้นหากมองแบบถอยออกมาสักหลายๆก้าว จะเห็นว่าส่วนใหญ่ พวกเค้ามีจุดร่วมอันนึง คือ สนใจใฝ่รู้ และสำนึกถือว่าค่อนไปทางดี

และอีก็ไม่ค่อยขัดคอเหล่าฮูเท่าไหร่ จะว่าไปแย๊ว ตาปราบฯเค้ามาถือหางกุดๆของเหล่าฮูล่วย ทั้งๆที่กะลังแฝ่งปากไปหาเท้าอยู่แท้ๆ น่าเลื่อมใส

ช่างเป็นหมูมะกลัวน้ำร้อนจินๆ

เลยว่าถึงเค้าจะคุยแปลกๆไม่ค่อยหวือหวา แต่อีมีฟามเป็นมิตรสูงง่ะ น่าเสวนาก็กงนี้แหละ ไม่ขัดคอ หึๆๆ



ที่จินเหล่าฮูมีเรื่องจะปรารภกะอาเหล่าปังน่ะ (ต้องเรียกว่าปรารภ เพราะไม่ได้ปรามาส) คือ


ที่จินนะ ไม่ว่าลพ.ปเค้าจะชนะ หรือแพ้ ในเรื่องข้อกล่าวหาทั้งหลายนะ ในฐานะเป็นชาวพุทธที่เปรียบเสมืนกะลังอยู่ในนาวาพุทธด้วยกัน ก็ล้วนหาที่น่าปลื้มใจไม่เจอ ผลจะออกมาอย่างไร ก็โศกนาฎกรรมทั้งสิ้น มะเห็นมีตรงไหนน่าอภิรมย์น่ะ เรือลำนี้ก็มีรอยปะอยู่ดี ในฐานะนั้งอยู่บนเรือ ไม่พ้นมีกระทบ แต่เหล่าฮูเอง ด้วยว่าไม่ได้ยึดถือตัวบุคคลมากๆ จึงไม่ได้สะดุ้งสะเทือนกับถูกหรือผิดของใครง่ะ เพียงยังมีอยู่บ้างนิดหน่อย ไม่ถึงขนาดป้า ที่ว่า

"เรื่องของมัน ช่างแมงมัน"
(ข้อนี้นับว่าเจ๋งสุดๆ เลื่อมใส ๆ)


แต่อาเอกวีร์อีคงไม่ฟังที่เหล่าฮูจะปรารภใดๆ เพราะพูดไปแอ๊ะนึง อีจะกลับมา2หรือ3

ด้วยเหตุฉนี้ เหล่าฮูจึงต้องมีอันเม๊าท์หลุด เผยธาตุแท้ให้เห็น อายจินๆ ใครมะรู้จะนึกว่าปากจัดทั้งๆที่ยังมะเคยชิม

แต่ทว่า !

แล้วก็แล้วไป ถือว่าอาเอกวีร์เคราะห์ร้ายก็แล้วกัน ดันเผลอมาอำเหล่าฮู ทั้งๆที่เอ็นดูอาเหล่าปังนิดๆ ด้วยว่าช่างจำนรรจาดีแท้ๆ เห็นสำนวนก็ดูใช้ล่าย อ่านแล้วบันเทิงดี

สวักลี

^
^

อืม...อิฉัน คลับคล้ายคลับคลาว่า
อิตาเกิดเป็นบ่าง ฯ มันเคยบอกว่า

บัก เอกวีร์ - เล่าปัง - อาปราบฯ

เป็น คน ๆ เดียวกันนิ
อาแปะ คิดเหมียนมันป่ะ ? อิอิ



อ้อ วันก่อนเข้าไปเชคเมล์ที่พังจิตแระ
เห็นรูป อาไจ่ไจ๋ ก๊ะ ผู้หญิงเสื้อลายคนนึง
เห็นหน้าคล้าย ๆ กัน เรยเดาว่า
น่าจาเป็นฮูหยินบ๊วยเค็มของ อาเหล่าแปะ มั้ง
ลู้ป่ะเห็นแร้ว ลู้สึกว่า
หน้าตาคล้าย ๆ เจ้ขวัญ เหมียนกันแฮะ อิอิ


ปล.
วันนี้ อิฉัน ไปทำโพล สำรวจฟามเห็น
เรื่อง อวาต้า อันใหม่ ที่ฉะมาคมสูงกินลมด้วยอ่ะ
ถ้าพอจะมีเวลาก็โหวตหน่อยแระกัล
ว่า อิฉันควรจะใช้ อวต้า อันไหนดีเอ่ย หุหุ

ต่ายฮ๊ง ! อาปราบฯกะอาเอกวีร์ อาเหล่าปัง เป็นคนๆเดียวกัน

แย่แย๊ว เหล่าฮูโมทนากะนายปราบตั้งแยะนา

แต่ทว่า ดูจากสำนวนแล้ว ไม่น่าจะใช่ม๊าง เพราะนายปราบมีสำนวนและลีลาชวนเวียนหัวยิ่งนัก ยิ่งพูดยิ่งชวนออกทะเล

แต่อาเหล่าปัง อีมีฟามรู้แยะ รู้อภิธรรมล่วย การพูดการจาดูมีหลักการทีเดียว(แต่มันเลอะๆยังไงมะรู้) ทั้งมีฟามจริงจัง แตกหัก ซึ่งดูแล้วไม่ค่อยเหมือนกะนายปราบฯเท่าไหร่อ่ะ นายปราบฯเค้าไม่คมกริบเหมือนนานเอก และดูมีความเป็นมิตรสูง ทั้งอ่อนโยนกว่ามาก และชอบฟังเทศนาของลพ.พุทธ ซึ่งถ้าเป็นนายเอก เค้าจะเน้นอภิธรรม พวกอภิธรรมมักจะไม่ค่อยฟังธรรมเบาๆแบบสไตล์ของท่านเท่าไหร่น่ะ พวกนี้มักติดกะwording ชอบตีความตะบัน เอาชนะคะคานเรื่องนิยาม คล้ายๆอาตรงประเด็น

อีกอย่างนะ ตอนที่เหล่าฮุพาดพิงลพ.ฤ ไม่เห็นนายปราบฯจะแสดงอาการอะไร พาดพิงลัทธิปาโมด เค้าก็เฉยๆนี่นา
ตอนแรกที่คุยกะนายเอกวีร์ เค้าก็ดีๆ แต่พอเค้าย้อนไปอ่านลิงค์ของเหล่าฮูที่กระทู้ขายทัวร์นรก999บาท ของตาหมอดูคนนั้น ก็มาฟาดงวงฟาดงาที่เหล่าฮูใหญ่ ดูทีมันไม่เหมือนคนๆเดียวกัน

แต่หากใช่ เค้าก็เนียนขนาดหนักเลย รวมทั้งไม่น่าคบเอาซะเลย
เหล่าฮูไม่คิดว่า คนซื่อตรงต่อตนเองและผู้อื่น จะมีความจำเป็นอะไรที่ต้องลับๆล่อๆ ดูเหลี่ยมจัดปานนั้น ถึงจะไม่ใช่คนเปิดเผย ก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไร

อย่างนายเกิดฯนี่ก็เหมือนกัน ไม่รู้ทำไมต้องมีหลายๆชื่อ หรือจะเป็นเพราะพวกผู้ดูแลบอร์ดขยันลบของเค้า เค้าเลยซ่อนตัวซะ ป้าว่าแมะ เพราะเค้าอาจจริงจังมากน่ะ ยังไงก็ต้องแสดงฟามคิดให้ผู้คนได้รู้บ้าง อันนี้น่าจะเป็นไปได้ เพราะเหล่าฮูว่า คนที่มีนิสัยแบบหมาหัวเน่า มีเยอะแยะ (นอกจากเหล่าฮูง่ะ) แต่เหล่าฮูไม่เห็นจำเป็นจะต้องยัดความคิดให้ใคร ใครเชื่อก็ช่าง ไม่ฟังก็แล้วไป แต่จะปราศัยตามโอกาสอันควรเท่านั้น แล้วก็แล้วไปน่ะ



ง่า รูปที่เหล่าฮูส่งไป ป้าเพิ่งเห็นเร๊อะ นึกว่าส่งไปครั้งแรกคือรูปชุดเดียวกัน

คนเสื้อลายก็คงฮูหยินเฒ่าของเหล่าฮูเอง อาไจ่ไจ๋เหมือนเค้ามาก ทั้งหน้าตาและนิสัย แต่ติดจะขี้น้อยใจและขี้กลัวเหมือนเหล่าฮูน่ะ

แหะๆๆ ตอนนี้นะ ไจ่ไจ๋มีจอนขึ้นล่ะ แปลกจินๆ เหล่าฮูไม่มีจอนแบบเค้า จอนเค้ายาวแบบวูลฟเวอรีนเลยล่ะ จะว่าเหมือนคนข้างบ้านก็ไม่เชิง แต่ยิ่งดูยิ่งคล้ายบีจีขึ้นทุกวัน เอ แต่ น้องชายและเตี่ยของเหล่าฮูเค้ามีจอนเหมือนกัน แต่ไจ่ไจ๋จอนยาวกั่ว



มีอย่างนึงที่เหมือนเหล่าฮูมากๆ คือขาโต โตแบบโต๊โต ตระกูลเหล่าฮูเป็นแบบนี้แหละ อาไจ่ไจ๋รุ่น1เอ1เลย โตผิดส่วนตั้งแต่เด็ก ซาแดงว่าของแท้แน่นอน 1000โปเซ็ง!

ว่าแต่ เจ๊ขวัญหน้าคล้ายฮูหยินเฒ่ารึ งั้นก็ ไม่มีเสน่ห์เท่าไหร่กามั๊ง น่าฉงฉานท่านโจโฉ เหอๆๆๆๆ(อันนี้ไม่รู้ขำตรงไหน แต่ขำ)

เดี๋ยวแวะไปสมาคมฯโหน่ย เห็นมดเอ๊กเค้าเมาท์อยู่คนเดียว ว่าแต่ คงไม่ใช่อวตารของป้าหรอกนะ มึนไปหมด

ป.ล.
เหล่าฮูงงไปหมด มะรู้ว่าป้ามีกี่บล็อค เหล่าฮูเองก็เซฟไม่ครบซักที เพราะโกสต์ทับวินโดว์ถี่มากๆ มันหายหมด เหลือบล็อคนี้กะที่สมาคมน่ะ ถ้าเห็นเหล่าฮูไม่ได้ตอบตรงไหน ก็รู้ตามนี้นา เหล่าฮูยิ่งเล่นยิ่งงงน่ะ

สวัสดีครับสวัสดี

ชอบคำวิจารณ์จัง นานๆมีคนวิจารณ์ที ผมตื่นเต้นครับ

ขอบพระคุณมาก

คุณสรกล ชอบอ่านงานเขา มาตั้งแต่มอปลายครับ

ชอบสำนวนเขามากเลย ส่วนหนึ่ง ก็ติดๆมาเหมือนกัน

แต่ไม่อยากให้เครียดมาก แะลความคิด ยังไม่คมเท่าเขาครับ



ส่วนเรื่องสัญญลักษณ์ มีอีกหลายแบบนะครับ

ลองพิมพ์ค้นหาคำว่า "อักษรพิเศษ" ในกูเกิ้ลครับ

จากนั้นก็ก็อบมาใส่เวิร์ดไว้ เวลาจะใช้ ก็ก็อปปี้มาวางตรงช่องชื่อบล็อกเลยครับ

งานตะพาบไหน ตรงกับเวลาว่างของเจ้าของบล็อก ก็ขอเรียนเชิญเลยนะครับ คราวหน้าคือ วันที่ 19 มาฆบูชานี้ครับ

^
^





อิอิ อ่านแร้ว ม่ะอยากจะเชื่อเรยวุ้ย
ว่า ผู้ชายที่ ชอบทำหน้าหื่น ( แกล้ง ? ) สาว ๆ
จะเป็น มนุษย์ต่างดาว ผมยาว ปากหวาน
แถม ยัง มีนิสัยถ่อมเนื้อถ่อมตัวตัว ซะด้วย วุ๊ยยย

แหม๊ ดีจัง อิฉาน มักจะถูกชะตา
กับ พูชายสไตล์นี้มากมายเรย
ยิ่ง ถ้าผมยาว ด้วยอ่ะนะ
ยิ่ง ต้องให้ฟาม เอ็นดูเป็น พิเศษ แผล่บ ...แผล่บ...


ว่าแต่ คุณเป็ดนรก เอ๊ย เป็ดสวรรค์
ลี้ภัย มาจากดาว บี - 612 ใช่ไหมเอ่ย
ขอทายว่า คุณต้องชอบ อ่าน งานเขียน ของ รงค์ วงษ์สวรรค์ ด้วย แหง๋ ๆ
( มิน่า ถึงทนอ่านตัวหนังสือ ของอิฉันได้ อิอิ )


อืม...หมัยละอ่อน อิฉันเองก็ชอบอ่าน ฟาสท์ฟู๊ดธุรกิจ
ของไอ้หนุ่มเมืองจันทร์ เหมียนกัลนะ แต่น้อยฝ่า ....
คอลัมภ์ของทั่น เกจิ นิวัต ฯ เอ๊ย ของ เจ้ ปราย พันแสง
จี๊ดดด นึง แหะ แหะ ๆ


ที่ประทับใจมาก ก็ตอนที่เขาเล่าถึง
เทคนิคการตีตลาดชาเขียวในเวียดนาม (?) ของ ตัน โออิชิ น่ะ
ขายชาเขียวแถมตุ๊กตา แล้วลูกค้าหายต๋อม ก็ยังม่ะยอมแพ้
กลับแก้วิกฤตเป็นโอกาส ด้วยการพลิกแพลง ขาย ตุ๊กตาแถมชาเขียว
เข้าท่าดี อิฉัน ก็ได้วิชามาจากคอลัมภ์นี้ มาแยะเหมียนกัล


แล้วก็ชอบ เทคนิคเล่าเรื่องแบบขมวดปมทิ้งทวน
ปล่อยมุขฮา ๆ ตอนจบของเขาด้วยนะ
อิฉันยังแอบ ก๊อปปี้เทคนิคนี้ไปใช้อยู่บ่อย ๆ



แท้งกิ๋ว เจ้าค่ะ สำหรับคำแนะนำเรื่องสัญลักษณ์
แต่คิดว่า เท่าที่ สำรวจตลาดดูนี่
อิเจ้า สามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า ที่ อิฉันแอบหลอยมาใช้ นี่
มันก็ แหล่ม ดีแระ เพราะฉะนั้น
อิฉัน ขอ ยึด เอ๊ย ขอ ยื้ม มาใช้
ต่อไปอีกชั่วกัปชั่วกัลป์ นะเจ้าคะ เหอ ๆ


อ้อ และ หากมีโอกาสไอเดียกระฉูดเมื่อไร
จะแวะไป แจม โปรเจคตะพาบ ของคุณนะ
แต่บอกตรง ๆ โจทย์ที่คุณให้ บางที มันก็เคี้ยว ยากชะมัดเรยอ่ะ
อ่านแร้ว หัวไม่แล่น ลื่นปึ๊ดดด ลื่นป฿ดดดดดดด
เลยมิสามารถ สร้างจินตนาการบรรเจิด
เกิดเป็นพล็อตเจ๋ง ๆ ได้ จึงได้แต่ แอบอ่านเฉย ๆ
(ฉงฉัยฟามสามารถของอิฉันจะยังอ่อนด้อย แหะ ๆ)



ปอลิง


ถึง อาเหล่าแปะเจ้าขราาาา

คือว่า ตะกี้อิฉันมัวแต่ฝอย
ก๊ะ อิ หมานุดต่างดาว ผมยาว ปากหวาน
ซะเพลินเรยอ่า

และ อนึ่งตอนนี้ ดึกมากแระ
เด๋ว พรุ่งนี้ ค่อยมาฝอยกะอาแปะ ต่อแระกันเน๊าะ
( ม่ะช่ายว่า มัวแต่แพล่มกะหนุ่ม ๆ
จนหลงลืม สหายเฒ่านา

แต่ว่า อยู่หน้าคอมมานานแร้วชักเมาขี้ตา
ขอนุยาดพัก แป๊บนึงน๊าาา
ม่ะอยากตอบ จม. แควนขับ แบ่บลวก ๆ อ่ะ แหะ ๆ


.


.

อ่ะแฮ่มมมมมมมมมม
มาฝอย ตามสัญญาแร้วคร้าาาาา
เอาล่ะ ตอบข้ออามทีละประเด็น เรยแระกัน หุหุ


1.ต่ายฮ๊ง ! อาปราบฯกะอาเอกวีร์ อาเหล่าปัง เป็นคนๆเดียวกัน ?

อืม... อันนี้ อิฉัน ก็มิลู้ชัด อ่ะนะ
แบ่บว่า เคยอ่านผ่าน ๆ จากกาทู้นี้ มาง่ะ

//board.palungjit.com/f4/สามพี่นี้-ปฎิเวธใครเก่งกว่ากันครับ-234299.html


เรย ปรุงแต่ง แล เดาเอา จากข้อมูลดิบ ๆ สุก ๆ ที่มี


2. อย่างนายเกิดฯนี่ก็เหมือนกัน ไม่รู้ทำไมต้องมีหลายๆชื่อ
หรือจะเป็นเพราะพวกผู้ดูแลบอร์ดขยันลบของเค้า เค้าเลยซ่อนตัวซะ ป้าว่าแมะ
เพราะเค้าอาจจริงจังมากน่ะ ยังไงก็ต้องแสดงฟามคิดให้ผู้คนได้รู้บ้าง อันนี้น่าจะเป็นไปได้
เพราะเหล่าฮูว่า คนที่มีนิสัยแบบหมาหัวเน่า มีเยอะแยะ (นอกจากเหล่าฮูง่ะ)
แต่เหล่าฮูไม่เห็นจำเป็นจะต้องยัดความคิดให้ใคร ใครเชื่อก็ช่าง ไม่ฟังก็แล้วไป
แต่จะปราศัยตามโอกาสอันควรเท่านั้น แล้วก็แล้วไปน่ะ ?


เท่าที่อ่านดู อิเกิดเป็นบ่าง ฯ
มันก็มีล็อกอิน แค่ 2 อันนะ
ตอนแรกใช้ชื่อ เกิดเป็นคน
คาดว่าโดนแบนถาวรไปแร้วมั้ง
เรย อวตารมาใช้ชื่อ สับสน


แต่ไอ้หมอนี่ ม่ะใช่ หมาหัวเน่าหรอกมั้ง
นั่นน่ะ พระเอกลิเก ขวัญใจแม่ยก เชียวน๊าาาาา
ลูกอ้อน แอนด์ ลบูกล่อลูกชน มันแยะ ( เหมียน อิฉัน )
อิฉันว่า คนอย่างอี น่ะ อยู่ในสปีชีซ์ ลาหัวดื้อ ตะหาก
( อันเนี๊ยะ เก๊าะเหมียน อิฉัน อีกแระเหอ ๆ )


นี่อิฉันเองก็ ครึ้ม ๆ ก็ว่าจะ ถอย มาอีกซักล็อกอิน เหมือนกัลนะแปะ
แบ่บว่า เด๋วนี้เวลา ล็อกอิน เข้าไปใช้เวบพังจิต ในนาม 5th-Lotus ทีไร
เข้าเวบได้กระพร่องกระแพร่งพิกล เดี้ยงตลอดดดดด โหลดช้ามั่ก ๆ
แต่พอ ถอดหัว เอ๊ย ถอด ล็อกอิน เข้าไปอ่าน ดัน เข้าได้ เร๊ว เร็ว
ไม่ลู้ เป็นเพราะอาราย นี่เรยว่า
อาจจะลอง อวตารแปลงร่างเป็นคนใหม่ดู
ว่าจะใช้ชื่อ บัวผ่องเป็นยองใย ง่ะ ( ลิเก ดีป่ะ เอิ๊ก ๆ )


อ้อ อิมดเอ๊กที่ ขยันไปแพล่ม ที่ ฉะมาคมสูงกินลม น่ะ
บ่ ใช่ อวตารของป้านู๋บีหร็อกคร้าาาา
แหม๊ ! ขืน อวตาร ไป เพิ่มเรทติ้ง ในกาทู้ตัวเอง
มันก็ผิดกฏมณเฑียรบาลของการเป็นนักปฏิบัติอ่ะจิ อาแปะ ก้อ อิอิ



ปอลิง 1

อิฉันว่า เจ๊ขวัญ น่ะ ดูเผิน ๆ
เจ้แกหน้าคล้ายฮูหยินเฒ่า จิง ๆ นะ
ประมาณว่า แรกเห็น
ก็ เป็น อาหมวย เรียบ ๆ หน้าขาว ๆ จืด ๆ
ดูไม่โดดเด่น มีสีสัน สะดุดตา

แต่ ทว่ายิ่งพิศยิ่งเพลิน
น้องนางช่างดูผุดผาด มีเสน่ห์เหลือเกิน นนนน
โบราณเค้าว่า เป็น สตรี ประเภท งามพิศ น่ะ
( แต่ อย่างอิฉัน เนี่ย โบราณ เรียก งามพิษ เหอ...เหอ...)




ปอลิง 2

ถ้า อาไจ่ไจ๋ ไม่ชอบ ผู้หญิง ผมหยิก
อิฉานก็ ม่ชอบ ผู้ชายมีจอน อ่ะ
เพราะเห็น แร้ว ดูมันช่างสำอ๊าง สำอาง
( เหมียน เอลวิส เพรสลี่)
ดังนั้น ซอรี่ ด้วยนะแปะ
ลูกชาย แปะ หมดสิทธิ ได้รับโควต้า
เข้ามาอยู่ ฮาเร็ม ของอิฉันแระ อิอิ





.

อีเจ๊นู๋บี อั๊วโดน แอ็ดมินมโน ลานธรรมสวนะ อีบล็อกความเห็นอั๊วแล้ว แบบนี้ใครจารับผิดชอบ
สงสัยมันจะได้กลิ่นที่เราสองคนคุยกัน
มันก็เลยสะสางหนี้เก่า ที่อั๊วติดค้างมันไว้

แหม๊ พ่อน้ำตาลทมิฬ ของเจ้ ถูกกักบริเวณ ณ คุกขี้ไก่ ซะแระ
โอ๋ ๆๆๆ แต่ช้าแต่ อย่า เสียอกเสียใจไปเรย ไอ้ตี๋ เอ๊ยยยยย
อ่ะ เอาไปอ่านเล่น แก้เซ็ง

//board.palungjit.com/f181/บ่นเรื่อยเปื่อย-เมื่อยก็พัก-ตามประสา-นักปฏิบัติไม่เอาไหน-ก๊ะ-เสือใบลานไม่เอาถ่าน-285890-3.html#post4591232


เจ้ เพิ่ง โพส สด ๆ ตะกี้ นี่เอง
เผื่อ อ่านแร้ว ลื้อจะเกิด ซาโตริ ขึ้นมั่ง
ว่า กมฺ มุนา วตฺตตี โลโก กุ๊กๆๆๆๆๆๆๆ


ปอลิง 1

เย้ ๆๆๆๆ ในที่สุด เกรียนตัวพ่อ ก๊ะ เกรียนตัวแม่
เก๊าะ ม่ะมี ใครได้ อยู่.... ( โดนเฉดหัวออกจากลานทำฯ ทั้งคู่ ! )
อ้อ แต่ขอบอกไว้ก่อนนะยะ
ว่า ที่เจ้ เกรียน น่ะ ก็เพราะ เจ้ อยากโกน เอง นะจ๊ะ
ม่ะช่าย เกรียน เพราะ เหาขึ้นหัว
จนโดน แม่บังคับให้โกนแบบคนบางคน อิอิ

ปอลิง 2

อ้อ แวะ มาบอก หั้ย ไอ้ตี๋ และ สิ่งมีชีวิต ทุกตัว ณ จักรวาลลานทำ สวะ นะ
ได้ รับลู้ไว้ด้วยว่า คะแนนฟามนิยม 1 แต้ม ของ ไอ้ตี๋ ที่โผล่มาเนี่ย
เจ้ แปลงร่าง เป็น แม่ยก โหวตให้ เองนะจ๊ะ
เพราะ เจ้ ชอบ ฟามปากหมา เอ๊ย ฟามคิดในขมองของ ลื้อ ว่ะ
ถึง แอดมินที่นั่น มันจะ ม่ะชอบกระโถนปากร้ายอย่างลื้อ
แต่ ซือเจ้ ก็ เอ็นดู ไอ้ตี๋หัวดื้อเสมอ นะว้อยยยย

มู๋บี เรียบร้อย รร.พังจิต อีกแระ
ทะม้าย อิม๊อดเว็บ ไม่เอ็นผู้ฉิงไทยตาดำๆมั่งว๊า
เอ็นดู แต่ฉาวเกาหลี ซะงั้น
หลายมาดตระถานจังวุ๊ย

ทีหลังมู๋บี ก็อย่าเอาอกเหี่ยวๆไปเรียกร้องฟามเป็นทำ ดิ
เอาอกตั้งๆ หน้าคิขุโนเนะ ไร้เดียงสา ไรเงี้ย ไปให้เขาดูมั่ง
รู้ว่าเขาชอบอะไร ก็หลับหูหลับตาหยวนๆเขาไปเหอะ
ไม่สึกไม่หรอ ร๊อก แหะ แหะ

เอ๊ แนะนำไม่ถูกจริต อิการ์ฟิลด์เรยแฮะ

ต้องแบ่บ นี้ เช๊อะ กรูไม่สนร๊อก เว็บพังจิต กาจอก
รู้ว่าโพสแบบนี้ มันต้องทำแบบนี้ เดาไม่มีผิดร๊อก
ทื่อมะลื่อ ซื่อซะไม่มี เนอะ ไม่มีฟามคิดสร้างสรรเร้ย
มีแต่สัดทาหน้ามืด คร่ำครึ หัวงูด้วยป่าวก็ไม่รู้แฮะ
อิอิ

แกงแลน แอนด์ มะระยำ ตำบอน พอใช้ได้ มะคะ

อีเจ๊เอ๋ย อั๊วล่ะขำไอ้บุ๋งกี่มันเหลือเกิน มันเคยยุให้
อีตามโนแบนอั๊ว สุดท้ายมันก็โดนอีหรอบเดียวกัน
เห็นมันไปแหกปากด่า อีตามโนในเว็บแอนตี้ฯ
เจ๊ลองเข้าไปดูพวกมันคุยกัยซิ มันตลกกว่าดูไอ้เท่งหนัง
ตะลุงตั้งเยอะ

มันคงถือคติว่า สัตรูของศัตรูคือมิตร เห้นไปสุมหัวนินทา
อีตามโนกันใหญ่ พวกหัวอกเดียวกัน เจ๊เคยเห็นงิ้วคุยกันไหม นั้นแหล่ะมันคุยกันเหมือนงิ้วไม่มีผิด

ผู้ชายสุมหัวนินทาชาวบ้านมันน่าเกลียดจริงๆ
ไม่เหมือนเราผู้หญิงกับผู้ชาย คุยกันเรื่องของชาวบ้าน
มันช่างดูดีเป็นผีเน่ากับโลงผุ

อุ๊ยยยย ต๊ายยยยยย ลมอะไร
หอบเจ้า ผีเน่า เข้ามาหา อิ โลงผุ ล่ะนี่
เจ้ กะลังว่า จะมองหา พูชายหุ่นกำยำ
มาทำเป็นร่างทรง ที่ เวบพังจิต อยู่พอดี
( ช่วงนี้ เจ้ ถูก แบน ว่ะ เอิ๊ก ๆ )
ลื้อ สนใจ จะมาเป็น ร่างทรง อวตาร ไปปราบมารให้เจ้ ...
ได้อ๊ะปล่าวจ๊ะ เจ้าผีเน่า หุหุ


อืม....เรื่องของ น้อง บุ๋ง
ที่ไป สุมหัวนินทา ชาวบ้าน ที่ เวบ แอนตี้ละมุด เนี่ย
เจ้ ก็ไปอ่าน แว่บ ๆ แร้ว อ่าาาาาาา


ม่ะลู้ สินะ อ่าน แร้ว เจ้ว่า มันก็ขำดีว่ะ
มันเหมือน วงจรอุบาทว์
หมุนวนเป็น ลูป ไง ม่ะลู้ แฮะ
เวลา คนที่ อาบุ๋ง ม่ะชอบขี้หน้า โดน แบน
มันก็ยกแขน เย้ ๆ ดีอกดีใจ อนุโมทนาสาตุ๊
ครั้น มันเจอก๊ะ ตัวเอง มั่ง มั๊น ดันโวยวาย
ถามหา ฟามยุติธรรม เฉย เรยว่ะ


ทำไม พวกมัน ม่ะลู้จัก คิด กันมั่งนะ
ว่า กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ
โลกธรรม 8 มันก็เป็นเช่นนั้นเองงงง อิอิ


ปอลิง
นี่เหน่ะ เจ้าผีเน่า ไว้ครึ้ม ๆ เจ้ จะโพสกาทู้ ....
เกี่ยวกับ อนันตริยกรรม มาให้อ่านนะจ๊ะ
เห็น ลื้อ เคยท้าถามชาวบ้านเหย็ง ๆ เกี่ยวกับ ประเด็นนี้
ลู้สึกว่า แนวคิด เราจะ คล้าย ๆ กัน ในหลายเรื่องทีเดว ว่ะ หุหุ

.

อ่ะแฮ่มมมม อิหม่ามี๊...เจ้าขราาาา
เนื่องจาก นู๋บี เพิ่ง โพส กาทู้ ใหม่ ในบล็อกนี้
เรย ขอนุยาด ไปเม้าส์ ก๊ะ หม่ามี๊ ต่อ
ที่ กาทู้ ใหม่ ก็แร้วกัลลลเน๊าะ
( เรทติ้งจาได้วิ่ง ๆ หุหุ )


https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=bsonjb&month=05-2011&group=2&date=06&gblog=11




.

อีเจ๊ดีเลย เรื่องอนันตริยกรรม ร่างอวตาลของอั๊วเคยวาดลวดลายไว้ในเว็บลานธรรมจักร ยังขำไม่หาย ไอ้พวกนี้มัน
เถียงคอเป็นเอ็น อ้างพระไตรปิฏกอย่างเดียว
ที่เนื้อหามันมีมากกว่า ที่มันอ้างมันก็ไม่สนใจเคียกๆๆ

พวกนี้ดูๆแล้วก็รักน่าสต๊าฟไว้ไม่ให้สูญพันธุ์ แต่ก็อย่าให้มันทำพันธุ์ เพราะพวกมันสมควรเป็นหุ่นอย่างเดียว
เคียกๆๆๆๆ

ปล.ผีเน่าอั๊วไม่เป็น อั๊วจะเป็นโลงผุไว้รองรับน้ำเหลืองเจ๊

อืม...ซากขึ้นอืดเน่า ๆ จากนางคณิกา คนหนึ่ง
ยังทำหั้ย สมณะบางรูป เห็นดวงตาธรรม ได้เรยนิ
ถ้า โลงผุ ๆ อยากทะลุธรรม เพราะ รองรับ น้ำเหลือง เจ้
เจ้ ก็ อนุโมทนา ก๊ะไอ้โซ๊ยตี๋ โตยจร้าาาาา


อิอิ อยากจาเป็น โลงผุ ก็เป็นไปจิ
เป็นอะไร แร้วลื้อฉะบายใจ
เจ้ก็ตามพระหฤทัยลื้อ ฉะเหมอ แหล่ะ
หรือ ลื้ออยากจามาเป็น ลูกเขยเจ้ เรยก็ได้น้าาาาาา
เอ ? หรือ อยากเป็น ลูกสะใภ้ แทนล่ะหว่า คริก ๆ


อ้อ เรื่องอนันตริยกรรม เนี่ย คาใจมานานแระ
ตั้งใจจะเขียน นานแย้ววว แต่ยังหาฤกษ์ ม่ะได้ซะทีว่ะ
กะจะตั้งกาทู้ ถามประมาณว่า

"ถ้า นู๋บีเผลอไปเหยียบ ซ่งติง สมณะโคดม จนห้อเลือด
นู๋จะ ตกนรก อ๊ะปล่าววววว คร้าาา "


น่ะนะ ม่ะลู้ถ้า ตั้งแร้ว
ตรูจะโดนข้อหา ปรมาส พระรัตนตรัย อีกไหม ? อิอิ
เฮ้อ สำหรับ เจ้ คิดว่า กรรมทุกอย่าง มัน ต้องดูที่เจตนานะ
ม่ะใช่ เอะอะ ๆ ก็มาเป็น แพทเทิร์น เป๊ะ ๆ
อันนี้กรรมหนัก อันนี้ กรรม เบา
( มันจับชั่ง กิโล ตอนไหนฟระ )


อืม...โดยส่วนตัว คิดเอาเองว่า
บาปนั้นจะหนา หรือจะบาง
มันขึ้นอยู่กับ มโนกรรม เป็นสำคัญ อ่ะนะ
ว่า ปริมาณกิเลส ตัณหา ร้อยแปดพันเก้า ในตัวเรา
ก่อนที่จะทำ ขณะทำ และ หลังทำ นั้น เป็นยังไง


ส่วน วิบาก ที่เกิด นั้น ขึ้นอยู่กับเจตนาของเรา
และแรงอาฆาตพยาบาทของ เจ้ากรรมนายเวร
ที่เราไปก่อกรรมด้วย น่ะนะ
ลู้ป่ะ ทำไม ฆ่าพระอรหันต์ จัดเป็นกรรมหนัก ?
เพราะ หากทำแร้ว ลื้ออาจถูกฝูงชาวบ้านชาวช่อง
รุมแจกซ่งติงนัสิบนับร้อยบาทา
ให้รับประทานแทนอาหารว่างได้ไง อิอิ


แต่สิ่ง ที่เจ้ คิดว่า น่ากัว มากที่สุด ของ อนัตริยกรรม
ม่ะใช่ การโดนประชาทัณฑ์ หรือ การโดนสวรรค์ลงโทษ หรอกนะ
สิ่งที่น่ากัว ที่สุด คือ กิเลสตัณหาที่เข้ามาสิงสู่ในใจเรา ตะหาก


เฮ้อออ อริยะเจ้า น่ะ ถูกทำร้ายให้ตายไปแร้ว
ทั่นเก๊าะคงรีบชิ่ง เข้า นิพพาน
ไม่ยอมโง่มาเสียการเสียงาน มา ก่อ ปฏิฆะ กะเรา
ให้เกิดการเวียนว่ายในสังสารวัฏ อีกหร็อกจร้าาา
ดังนั้น วิบาก จากมโนกรรมที่ท่านจะมา เอาคืน ก๊ะ เรา เนี่ย
มันจึงได้ หยุด ลงแล้ว แต่ ... ถึงทั่นจะ หยุด แล้ว
แต่ ชาวบ้าน มันยัง ม่ะหยุด ด้วยนี่หว่า


ด้วยเหตุนี้ วิบากต่าง ๆ จากการฆ่า พระอรหันต์
มันจึง บังเกิดจาก ผลของ มโนกรรม ของเรา
ก๊ะ ฟามอฆาตแค้นอันแรงโคตร ๆ ของ ชาวบ้าน อ่ะ
มัน ก็เรยกลาย เป็น กรรมหนัก
ถ้าม่ะสำนึก แล ลู้จักเจริญสติปัฏฐาน เพื่อรับมือก๊ะมัน
จิต เก๊าะ เหมือนตกอยู่ ในนรกชั่วกัล์ป ชั่วกัล นั่นแหล่ะ
( ลื้อ คิดเหมือน เจ้ ป่ะ ? )



อ้อ .... อิโลงผุปุ ๆ ปะ ๆ เอ๊ยยยย
ลื้อ อย่า ไป หมั่นไส้ จิกทึ้งอะไร
ก๊ะ อิพวกเสือใบลานมันนักเรยจร้าาา
เอ็นดู และ เข้าใจ คนพวกนี้ ให้มาก ๆเถิด
เข้าใจพวกมัน ให้เหมือน กับที่ ไอ้ตี๋คนหนึ่ง....
เคยเข้าใจ ป๊ะป๋า มันไง ว่า ทำไม ป๊า ถึงต้องตี ...
ตอนที่มันทะลึ่งเอามือไปแหย่ปลั๊กไฟ ?

ปอลิง 1

เออจิงดิ นี่ ๆๆๆๆ ไอ้ตี๋จ๋าาาาาาาาาาา ( อ่ะแค้ก...อ่ะแค้ก...)
เจ้ ขอนุยาด หลอกใช้ เอ๊ย ไหว้วาน ลื้อ สักเล็กน้อยได้ปล่าว
เจ้ จาฝาก ลื้อ ช่วย ล็อกอินไปเป็น พ่อสื่อพ่อชัก
ส่งเพลงยาว เอา ลิงค์ อันเนี้ยะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=bsonjb&month=05-2011&group=2&date=06&gblog=11


ไปแปะโพส แทนเจ้
ให้ ไอ้ หนุ่มเฒ่า ที่พังจิต สองตัวนี้




//board.palungjit.com/members/tawee-gibb-144736






//board.palungjit.com/members/สับสน--304749


ให้มันอ่าน หน่อยจิ นะนะ
แร้ว ฝากโพสบอกพวกมัน ในนั้นด้วยว่า

" น้องนู๋คนสวย ( คนที่คุณ ก็ ลู้ ว่าคราย) ฝาก มาโพส อ่ะจร้าาา
เพราะ คืนก่อนนู้นนนน ฝาก เจ้ขวัญ ประทับทรง
ไปแปะโพส ให้อ่าน ในกาทู้ แร้วโดน ทั่นมอดเจี๋ยน จนเหี่ยน
เรย ต้อง หลอกใช้ เอ๊ย อาศัยไหว้วาน ไอ้ตี๋คนนี้ มาโพสแทน

( ช่วงนี้ ถูกแบน เรยเข้ามาโพส เองม่ะได้ง่ะ อ่ะ ซิก ๆ "

ปอลิง 2
เฮ้อออ นี่ก็ม่ะลู้ว่า เจ้าโลงผุปากร้าย
มันจาเห็นใจ ยอมเป็นไปรษณีย์
ให้ผู้ฉิงที่น่าฉงฉาน อย่างเจ้ รึเปล่าน๊อออ

เจ้าประคุณเอ๊ยยย
ขอให้ มารยาญิ๋ง ของตรู สัมฤทธิ์ผล ทีเถิ้ดดด ซ้าธุ

.

แวะมาก็ กร้ากกก แง่บๆ

เจ๊อั๊วต้องขอตัวไอ้เรื่องที่ไหว้วาน อั๊วไม่ยึดติดอยู่แล้ว
แต่ก็ไม่ยอมเสียสัจจะว่ะ

เจ๊ถ้าเจ๊ไม่อยากโดนแบน เจ๊ไปสมัครเป็นสมาชิก
"ผู้สนับสนุนเว็บพลังบิดพิเศษ" เจ๊ชี้นกแล้วบอกว่าไม้
ไอ้พวกโมด มันก็จะบอกว่าไม้

นี่ว่าจะใส่ซองผ้าป่าสักยี่สิบ ไปร่วมทำบุญกับโมดอ้วนดำแห่ง
ห้องกฎแห่งกรรมเสียหน่อย มันจะได้มาพันแข็งพันขาอั๊วบ้าง อีอ้วนดำนี่ห้องตัวเองไม่ยอมดู ชอบเจาะรูแอบดูห้องข้างๆว่ะ ดูแล้วไม่ดูเปล่าดันแหกปากโวยวาย

พอเราโวยวายบ้างว่า มาแอบดูเรา มันบอกว่า อย่าพยายาม
แหม่! อยากตบปากมันด้วยเปลือกทุเรียน

อืม...ว่า จาโพสตอบกาทู้ ตะแต่ ตะวานแระ
แต่ ขัดข้องทางเทคนิคว่ะ ตัวหนังสือที่พิมพ์ไว้หายโม๊ดดด
เซ็งเรยกรู ...งั้น โพสใหม่ อีกครั้ง วันนี้แทนแร้วกัล เน๊าะ แหะๆ


.

ถึง ไอ้ตี๋บุญพิลึก

ว้าาาาาา งั่น ซาแดงว่า
เสน่ห์ของเจ้ คงยังม่ะแก่กล้า
พอที่จาทำให้ สัจจะของลื้อ ต้องสะเทือน งั้นสิ
เฮ้ออออ ฟังแร้ว เสียเซล์ฟ มากมายเรยง่ะ อ่ะซิก ๆ


อิอิ ดีแระจร้าาาาา พ่อนกคุ้ม
เพียรสร้าง สัจจะ ต่อไป เถิดนะ
ถึงแม้ลื้อต้องชวด ตำแหน่งนายก ไป...
ก็อย่าให้ ฟามสัตย์ของลื้อ ต้องบกพร่อง แบ่บบิ๊กสุฯ !


อืม... ม่ะเป็นร่างทรงหั้ย ก็ม่ะเป็นไรจร้าาาาาาา
แม้จะลู้สึก ขัดหู ขัดตา แล ขัดฟามลู้สึก
แต่ เจ้ก็ เข้าใจลื้อน้าาาา ไอ้ตี๋
เพราะ อืเจ้ก็ซาบซึ้งใจดี
ว่า การมี สัจจะมาค้ำคอ นี่ มันเป็นไง
( เจ้เอง ก็เคยเจอเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยๆเหมียนกัลว่ะ งิงิ )


และ ที่ ป้าม่ะ อวตารเอาล็อกอินอื่น ของเจ้ ไปโพส เอง
ก็เพราะ สาเหตุเดว กัล ก๊ะลื้อนี่แหล๊ะ
ก้อ เจ้ดั๊น ทะลึ่งแหกปาก บอก อิมอด ไปว่า
จะขอนุยาด แบนตัวเองต่อ อีก 2 เดือน อ่ะจิ
นี่จิง ๆ ก็กะว่า หลังจากให้เจ้ขวัญ เป็นร่างทรงให้แร้วว
ก็จะม่ะโพสไร ในเวบพังจิต ตลอด 2 เดือน แร้วน้าาา


แต่ พอ เห็น ภารกิจ กวนซ่งติง อิมอด ยังม่ะลุล่วง
เพราะโดนพวกมันแอบย่องมาเจี๋ยนตัวหนังสือออกทั้งพวง งี้
เจ้เรย ตั้งใจว่า จะปฏิบัติหน้าที่ ให้ เสร็จสิ้น ซะก่อนอ่ะ
แร้วค่อย หุบปากอยู่ในกะลา อ่ะ


เนี่ย ตอนแรก ก้อตั้งใจว่า
จาใช้ บริการ ร่างทรง ขาประจำ อย่าง อิหลานแง่บ อ่ะนะ
แต่ เห็นว่า มันกะลัง วุ่นวายก๊ะ กาทู้ นวดกาปู๋ ที่พันดริฟท์
เจ้ก็เรย เกรงใจ ม่ะอยากรบกวนเวลานวดกาปู๋ ของมันง่ะ
เรย ลองเสาะหา ร่างทรงขาจร มากันเหนียว ไว้ก่อน
ที่สำคัญ การมีหนุ่ม ๆ หลาย ๆ คน มาพลีกาย ร่างทรงให้ นี่... เจ้ว่า
มันช่วยเพิ่มซาเหน่ แล ฟามเท่ห์ ให้ก๊ะเจ้ว่ะ เหอ...เหอ...


ทว่า ในเมื่อ ร่างทรงขาจร มิสามารถ ปฏิบัติภารกิจนี้ได้
เพราะ สัจจะ มัน ค้ำคอ งี้
สงสัย เจ้ ก็คงต้องบากหน้า ไปปะเหลาะ
ทั่นประธานหลานแง่บ มันแระ อ่า
ม่ะลู้เหมียนกัลว่า มันจะยอมไหม หว่า
เห็นมันชอบ บ่นอย่างน้อยอกน้อยใจประจ๊ำ
ว่า มันมักจะโดน ผู้ญิ๋ง หลอกใช้อยู่บ่อย ๆ
แต่ทีก๊ะ ป้ากะเชื้อ จะหลอกใช้ เอ๊ย ไหว้วาน มันมั่ง
มันก็ชอบเล่นตัวประจ๊ำ
เฮ้อออ จะฝากผีฝากไข้ให้อุ่นใจม่ะได้เล๊ยยย ไอ้หลานคนนี้


อิอิ บ่นไปโน่นเรยกรู ขี้หูเต้นระบำ ยังอ่ะ
อ้อ แล้วก็ แท้งกิ๋ว นะจ๊ะ
ที่ แนะนำ ให้ สมัครเป็นสมาชิก
"ผู้สนับสนุนเว็บพลังบิดพิเศษ"
ม่ะเอาดีฝ่าว่ะ น้องอ้วนดำ อาจถูกสเปค ลื้อ
จนอยากเอามานัวเนียพันแข้งพันขา
แต่ว่า สเปคเจ้ ต้องขาวอวบ เท่าน้านนน ง่ะ หุหุ



แต่ ลื้อ ก้ออย่าไป พิสวาท น้องอ้วนฯ เค้า
จนถึง กับต้องเอา เปลือกทุเรียน
ไปประเคน ถึงปากเรยจร้าาา
นี่แหน่ะ ไอ้ตี๋ขี้โมโห
ก็ไหนเคยโม้ให้ชาวบ้านฟังไง
ว่า การดูจิต ทำหั้ยพ้ม ทุกข์น้อยลง ตอนโดนผู้สาวหักอก
ทำหั้ย พ้มใจเย็น ขึ้น ไม่ด่าพ่อด่าแม่ ใคร เวลาขับรถ
แต่นี่ แค่ มี น้องอ้วนดำ ตามมา ประจ๋อประแจ๋
ก็ วีนแตก เอ๊ย ธรรมมะแตก เป็นแม่ค้าในตลาด
เวลาหมั่นไส้นังอิจฉา ในละคร ซะแระ
เด๋วก็เสียฟอร์ม นักดูจิต หมดสิจ๊ะ ทูนหัวววววว อิอิ



ปอลิง
เออ จิงดิ ฉงฉัย มานานแระ
ล็อกอิน โฮฮับ ในลานธรรมจักร
เป็น อวตาร ของลื้อ อ๊ะปล่าว อ่า
อ่านตัวหนังสือ ของมันแร้ว
เหมือน กะลังนั่งเท้าคาง
ฟังลื้อบ่นขโมงโฉงเฉง เรย
เห็นแร้ว ลู้สึก เอ็นดู ไอ้หมอนั่นจังว่ะ

ถ้าลื้อ พอจะมีเวลาว่าง
เจ้ ฝาก บอกไอ้หมอนั่น ทีนะ
ว่า แนวคิดเรื่อง การช่วยเหลือคน
โดยพิณา จากระดับฟามทุกข์ ที่เกิดกะเขา
และ ม่ะเอา คำว่า เนื้อนาบุญอันไพศาล
มาเป็น มาตรฐานในการตัดสิน เนี่ย ตรงใจเจ้ เป๊ะ เรยว่ะ


เฮ้อออ ม่ะนึกเรยว่า
อิตา โฮฮับ มันจะ มีแนวคิด
เป็น คอนเซปต์ เดียวกันก๊ะเจ๊ เด๊ะ ๆ เยยย
อืม...และ นอกจาก จะ พิณา
ระดับฟามทุกข์ ของชาวบ้าน เป็นอันดับแรกแร้ว
อันดับที่ 2 ที่เจ้ จะเอามาใช้พิณา
คือ การทำทาน ก๊ะใคร
จึงจะ ยังประโยชน์กลับคืน ให้กับโลกมากที่สุดนะ



เหอะ ไว้ ครึ้ม ๆ เจ้ จะจัดหนัก โพส กาทู้

" ทานบารมี ทั่นทำสิ่งนี้ ทำติ้ง อะไร ? "

มาหั้ยอ่านนะเธอว์ เหอ...เหอ....



.

ถึง ไอ้แง่บหลานร้ากกกกกกกกกกกก

แท้งกิ๋ว ที่ แวะมาทักทายนะยะ กะลังคิดถึงอยู่ พอดี
แบ่บว่า ป้านู๋บีมีเรื่องจะหลอกใช้ เอ๊ย จาไหว้วาน ง่ะ งิงิ
เฮ้อออออ ป้าคงม่ะ ชักแม่น้ำ ทั้ง 5
มาหว่านล้อม ผู้ใด ให้รำคาญใจ หรอกน๊าาาา
คาดว่า นกรู้ อย่างเอ็ง คงจะเดา ออก ว่ะ
เพราะ ป้าเองก็นินทาระยะเผาขน ไปแร้วนิ
มีหรือ ไก่จะม่ะเห็นตรีนงู งูจะม่ะเห็นนมไก่ อิอิ


น่านะ ทูนหัวววว วววววววววววววว
ไหน ๆ ล็อกอิน เอ็ง ที่พังจิต ก้อม่ะค่อยได้ใช้อยู่แร้วนิ
ช่วยเป็น ร่างทรงส่งเพลงยาวฝากร้ากกกก
ถึง ไอ้เฒ่า 2 ตัว ( ป๋าแอ่บ ก๊ะ อิ สับสน ) ให้ป้าบัวฯ ที น๊า
ขอหลานร้ากกก ได้โปรดอย่าได้ ตัดรอน แบ่บ ไอ้ตี๋ใจร้ายบางคนเรยอ่ะ
เนี่ยถ้าป้า ต้อง ถูกพูชายปฏิเสธ ถึง 2 ครั้งซ้อนต่อสัปดาห์
ป้าอาจจะ เสียหน้า ขาดฟามมั่นใจในซาเหน่ ตัวเอง
แร้ว วิตกจริตคิดมาก จน โรคหัวใจ ของป้ากำเริบ ได้ว่ะ
เอ็งต้องเข้าใจป้านะเว้ยย อ่ะซิก ๆ


เออ จิงดิ วันก่อนนู้นนนนน
เห็นทั่นประธานฉะมาคมสูงกินลมฯ
เปิดตัว ขื่อคานหมายเลข 14 ที่ มาคม แร้วนิ
งั้น เด๋ว ป้าจาแว่บไป เปิดซิ๋ง
เจิมป้ายเสริมสิริมงคลให้นะยะ
เรทติ้ง จาได้กระเตื้อง

แมร่ง เปิดตัวขึ้นหน้าใหม่ ทั้งที่
เรทติ้งม่ะวิ่ง งี้ ที่ปรึกษาสมาคมอย่างป้า
ขายขี้หน้าประชาชีว่ะ เหอ...เหอ.....



.

เจ๊ไอ้เรื่องทำบุญทำทาน เคยได้ยินพระเขาบอกว่า
ใครจะอธิฐานก็ไม่เป็นไรไม่ว่ากัน เรื่องของการทำบุญ
ทำทาน มันมีอยู่2ลักษณะ คือ โลกีย์กับโลกุตตระ
โลกุตระมันกุดๆสั้นๆตามชื่อ แต่โลกีย์มันเรื่องมาก
ทำอะไรแต่ละทีต้องอธิฐาน กรวดน้ำ ขอโน้นขอนี่เรื่องมากฉิบเป๋ง กะว่ายิงหนังกาติ๊กที่เดียว จะเล่นทั้งแย้ทั้งกะปอม อีหมวยขายก๋วยเตี๋ยวข้างบ้านมันบอกว่า เฮียแบบนี้เขาเรียก อุปสงค์ อุปทาน ทู อินวัน คร้าเฮีย
เจ๊เรื่องอนันตริยกรรมไม่รู้เจ๊เคยเข้าไปอ่าน กระทู้ใน
เว็ปลานธรรมจักรแล้วหรือยัง มันตามลิ้งที่อั๊วเอามา
เจ๊ลองเข้าไปอ่าน แล้วลองมาแร่พมาฉ่อยให้ฟังหน่อย
//www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?t=36942

เหอ...เหอ.......อิโลงผุเอ๊ยยยยย
สำนวนลื้อ ยัง ขำขัน โหด มันส์ ฮา
ได้คงเส้นคงวา น่าเอ็นดู เหมือนเคย นะจ๊ะ ไอ้ตี๋
อ่านตัวหนังสือ ลื้อทีไร มันก็เหมือนได้เห็น
เด็กชายผู้ชายจอมเฮี้ยว มาร้องเย้ว ๆ
ท้าตีท้าต่อยก๊ะชาวบ้านทู๊กที๊
ชีวิตจริง ลื้อ เป็นงี้ หรือ เปล่าเนี่ย เฮ้อออออ


อืม....เจ้ ชอบ อิหมวย ขายก๋วยเตี๋ยว ข้างบ้านลื้อจังว่ะ
สงสัย อิหมวยมันท่าจะ จบเสดสาด มาวุ้ย
ว่าแต่ ใช่ อิหมวยคนเดวกัน ก๊ะ ที่ ลื้อเคยเล่าให้ เจ้ ฟัง ป่ะ
ที่ อิเคยสอนลื้อ ว่า ที่ใดมีร้ากกกก ที่นั่นมีทุกข์ อ่ะนะ อิอิ



อ้อ ส่วนเรื่อง น้องชมพู่ อารยา คิด ฆ่าพ่อบังเกิดเกล้า
ใน นิยายน้ำเน่า เรื่อง รหัสทรชน เนี่ย ยังม่ะเคยอ่านอ่ะ
แต่ถึงอ่านแร้ว เจ้ คงมิสามารถ ...
เต้น แร่พโย่ หรือ โต้ เพลงฉ่อย
ก๊ะ ลื้อได้หรอกจร้าาา ไอ้ตี๋น้อย
เจ้ ม่ะถนัดว่ะแต่ ถ้า เป็น จ้ำบ๊ะ ล่ะ ก้อ...
ถึงไหน ถึงกัลลลล (ไอ้ตี๋ อยากเห็นไหมล่ะจ๊ะ หุหุ )


อืม...พูดถึงเรื่อง อนันตริยกรรม
ที่ เหล่าเสือใบลาน เอ๊ย เสือซ่อนเล็บ
เค้าเหน็บกันไป เหน็บ กันมา ในกาทู้ เนี่ย


เจ้ชอบ คำว่า กฏของแรงยึดมั่นถือมั่นแห่งจิต
ที่ อิตาโฮฮับ มันโม้ไว้ในนั้น นะ
อ่านปุ๊บ ก็ โดน ใจ ปั๊บ เรยง่ะ
เรื่องนี้ เจ้เห็นด้วยก๊ะ อิทั่นโฮ มากมายเรยว่ะ


ไง เจ้ ก็ฝาก อิโลงผุ ไปขอ นุยาด อิทั่นโฮ
เอาประโยคนี้ ไปเลคเชอร์ โปรด ทั่นประธาน หลาน แง่บ
ฟัง ที่ สมาคมสูงกินลม หน่อย นะจ๊ะ ทูนหัววววว
เผื่อ ฟังแร้วมันจะซาบซึ้งถึงสัจธรรม
จนบอกลาโลกแห่งโลกียะ หันมาหาโลกุตระ ซะมั่ง หุหุ



อืม... สิ่ง หนึ่งที่ทำให้ การฆ่า ผู้ให้กำเนิด
เป็นการ กระทำ ที่เป็น อนันตริยกรรม นี่
เจ้ คิดว่า เป็น เพราะ สมมุติบัญญัติของโลกแห่งโลกียะนั้น
ฟามกตัญูกตเวที ถูกเลือกให้เป็น คุณธรรม ค้ำจุนโลก
ตาม กฏแห่ง ฟามยึดมั่น ฯ มั้ง


ดังนั้น อุปทานขันธ์ทั้ง 5
ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า คน (ส่วนใหญ่ )
จึงถูกปลูกฝังให้เกิด สัญญา เกาะเกี่ยว
อยู่ กับ คำว่า กตัญญู รู้คุณคน ไง
และ หาก มันผู้ใด ทำร้ายได้ แม้กระทั่ง ผู้ให้กำเนิด
ซาแดงว่า ความมัวหมองแห่งจิต ของมัน
ได้ขึ้นมาถึงขีดสุดแล้ว จิง ๆ นั่นแหล่ะ


แต่ กลับกัน เดรัจฉาน มัน ไม่มี สัญญา ในส่วนนี้
จิ๊กซอว์ ของ อุปทาน ขันทั้ง 5 ในส่วนนี้
จึง ไม่ถูกก่อร่าง สร้างเป็น วิบากกรรม ขั้น อนันตริยกรรมไง
อย่างมากก็ แค่ ระดับมีวิบาก แค่ ผิว ๆ
ระดับผู้ก่อกรรม ก๊ะ ผู้ ถูกกระทำ น่ะ
เป็นการ สร้างกรรม ซึ่งกันและกัน
แต่ เลเวล ของบาป ( ฟามมัวหมองของจิต )
ที่ติดมากับมโนกรรม เหล่านั้น มันไม่รุนแรง
พอที่จะเกิดเอาการจิตตก ได้ง่ะ

พอ ก่อกรรม ตาม สัญชาตญาณ เสร็จแร้ว
แป๊บ ๆ เด๋วมันก็ วาง แล้ว ก็ ว่าง
เป็น กรรมแบบ หยาบ ๆ ไม่มาคิดเล็กคิดน้อย ลึกซึ้ง
แบบ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคนหรอกนะ



เออ แร้ว ฝาก ถาม ทั่นโฮฯ ให้ที จิ ว่า
การที่ น้องชมพู่ อารยา ฆ่า พ่อบังเกิดเกล้า
เพราะ เค้าถูก เจ้าผู้ร้าย มันหลอก เลย ไม่ลู้ ว่าเป็นพ่อ
แค่นี้ ทั่นโฮ ก็ ไปโมเม ตัดสินว่า
น้องเค้า มิได้ ทำ อนันตริยกรรม เพราะขาดซึ่ง เจตนา นั้น


งั้น ถ้า เจ้ รู้ว่า ป๋าหมาน เป็นพ่อของเจ้
( โดยไม่ต้องพิสูจน์ ดีเอนเอ )
แต่ เจ้ก็ยังมีเจตนาอันแรงกล้า
ที่จะคิดทำลายชีวิตของพ่อตัวเอง ล่ะ
จงใจทำ ปิตุฆาตงี้ เรียกว่า อนัตริยกรรม อ๊ะ ปล่าววววว


ลื้อ ลอง ใช้ เจโตยาน ๆ
มา วิเคาะ วิแคะ แล วิจาน
แร้ว เซิ้ง กระติ๊บ หั้ย เจ้ ฟังหน่อยจิ๊
อ้อ อันนี้ เจ้ เปิดโอกาส ให้พิณา บริบทต่าง ๆ
สุดแล้วแต่จะปรุงแต่ง ตาม ฉันทาคติ ที่ลื้อ มีต่อ เจ้ ว่ะ อิอิ


บ๊ายบาย จร้าาาาาา
แร้ว ครึ้ม ๆ ฟกษ์งามยามดี
เจ้ จามา เม้าส์ โตยเน้อ
แต่ตอนนี้ เจ้ ขอ นุยาด กลับ ไป ซุกหัวในกะลา ต่อ แระ อ่า
มัวแต่ มาบ้าน้ำลาย ในนี้
ปฏิบัติ แล ปฏิปทา ตรู เจ๊งบ๊ง หมดเยยย
เฮ้ออออออออออออออออออ

.

ปอลิง

เออ ฝาก ถึง เจ้ขวัญ อ่ะจร้าาาาาา
( เผื่อว่า จะแว่บมา โต๋เต๋ แถวนี้ )


เจ้ จ๋า เจ้ มามะ มาซับ น้ำตา ให้ นู๋บีที
อิแง่บ มัน เล่นตัว ม่ะยอม เป็นร่างทรงให้นู๋บัว ง่ะ อ่ะซิก ๆ
แร้วงี้ นู๋บีจาหลอกใช้ เอ๊ย ไหว้วาน ไผ เป็น รายต่อไป ดีหว่า ?
เจ้ว่า ถ้า นู๋บี ไปแง้ว ๆ ปะเหลาะ อาเหล่าแปะ
จาเวิร์คฝ่า อิผู้ชาย 2 ตัว แถวนี่ ไหม เจ้าค๊ะ ฮือ ๆ



อ้อ จิงดิ นู๋บี เพิ่งจะไป จัดหนัก เอ๊ย สำแดงธรรม
โปรด ทั่น ประธาน หลานแง่บ
ที่ สมาคมสูงกินลม

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=itoursab&group=6


โดย เทศน์ เรื่อง กฏ แห่งการยึดมั่นถือมั่นของจิต ให้มันฟัง 1 กัณฑ์ ว่ะ
หาก เจ้ขวัญ , ไอ้ตี๋ แล ทู๊กทั่น สนใจก็ตามไปแจม ได้เด้อออ
( ช่วงนี้ กะลังปั่นกาทู้ ทิ้งทวน ก่อนหวลคืนกะลา เหอ....เหอ...)




.

เจ๊เรื่องเวรเรื่องกรรมหรือวิบาก มันก็สืบเนื่องมาจาก
สัญญา ตามที่เจ๊บอกนั้นแหล่ะ ใครได้รับการอบรมอะไรมาบ้างโดนเขาหลอกมาบ้าง โดนบังคังให้เชื่อบ้าง เอานรกสวรรค์มาขู่สารพัด แล้วแต่จิตใครจิตมันเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง
ใครเชื่อมากก็ยึดมาก ใครเชื่อน้อยก็ยึดน้อย
ใครไม่เชื่อเลย ไม่ใช่ไม่ยึด มันดันยึดสุดลิ่มทิ่มประตู
อีเจ๊เอ๋ย จิตเรามันรู้อะไรมันก็ยึดในสิ่งที่รู้ มันเป็นเหตุเป็นผลของมันอยู่แล้ว ถ้าอีเรยา เอ้ยไม่ใช่ อีอารยามัน
ไม่รู้ว่าคนที่มันฆ่าเป็นพ่อ มันก็คงยึดแค่มันฆ่าคนอื่นตาย
ไอ้เรื่องอนันตริยกรรมนี่ มันเป็นเพราะใครก็ไม่รู้มันเติมเชื้อใส่ฟืนเสียจนเลยเถิด แต่แท้จริงแล้ว สังคมไทยมันสอนให้เรารักพ่อแม่ มิหน่ำซ้ำ เยื้อใยความผูกพันของพ่อแม่ลุกมันมีมากมันเป็นไปตามธรรมชาติของคนที่อยู่ใกล้เลี้ยงดูกันมา มันทำให้ตัดกันไม่ตายขายกันไม่ขาด
ทั้งหมดทั้งมวล มันก็เป็นเพราะเป็นสิ่งที่รักมาก ความยึดมั่นถือมั่นมันก็มากตามไปด้วย การบรรลุธรรมมันไม่เป็นผลหรือใช้เวลานานก็เพราะยังยึดมั่นกับสิ่งที่ว่า
ส่วนไอ้คนที่กล้าฆ่าพ่อมัน มันของแน่อยู่แล้วว่ามันไม่รักพ่อ
มัน ความยึดมั่นในส่วนนี้คงไม่มี แต่มันดันไปยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่เขาขู่เอาไว้ว่า ใครฆ่าพ่อเป็นอนันตริยกรรม
ตกนรกเจ็ดชั่วโครต แถมบรรลุธรรมได้ยาก
มันย่อมบรรลุธรรมได้ยากอยู่แล้ว ก็เราดันไปขู่ไปหลอกมันไว้ว่า ต้องตกนรกแสนกัปบ้างอินฟินิตี้บ้าง จิตมันเลยยึด
แต่สิ่งนี้ เลยไม่ต้องบรรลุกันพอดี

พระไตรปิฎกมันเล่นอ้างกันซะเละ ไอ้พวกนี้มันจะอ้างแต่ในวรรคในบรรทัดที่มีเนื้อหาของมัน พระไตรปิฎกไม่ใช่
จิตรกรรมฝาพนังในวัดพระแก้วนี่ถึงจะได้วาดลิงคาบบุหรี่
แบบไม่มีสาระได้ เนื้อหาในพระไตรปิฎกมันมีสาระทั้งนั้นเพียงแต่เราจะดูออกหรือเปล่าเท่านั้นแหล่ะ

อย่างองคุลีมาลเล่นเสียบแล้วเจี๋ยนนิ้วคนมาเป็นร้อย
มันยังเป็นอรหันหน้าตาเฉย
อยากรู้ว่ะ ถ้าอาจารย์ขององคุลีมาลย์ ให้เลือกระหว่าง
สไนเปอร์พ่อตัวเองคนเดียวกับเล่นm.79คนอื่น1000คน
อีเจ๊ว่า องคุลีมาลมันจะเลือกอย่างไหน?
เลือกแล้วตอบมาด้วยนะอีเจ๊นู๋บี

แหม๊ ! อิโซ๊ยตี๋บุญพิลึก นี่...
บทจะงับ ก็ กัด ม่ะยอมปล่อยซะด้วยวุ๊ย
ดุงี้ มีลูก เจ้ขอ ตัวนึง น๊าาาาาาา อาตี๋เอ๊ยยยยย
( เจ้จะเอาไว้ เฝ้าบ้านกันขโมย หุหุ )



เฮ้ออออออ ไอ้เรา รึ ก็อุส่า ตั้งใจว่า
พอ ปาหิน ข้างทาง ใส่หัวมัน เสร็จ แระ
ตรูจะ ชิ่งหนี ไปนอนตีพุง เอ๊ย ไปนั่ง วิปัสนา ในกะลา ซะหน่อย
ดั๊นเอาปากแหลม ๆ มาจิกมาทึ้ง มาลากมาดึง เจ้ ออกจากกะลาซะงั้น


เอาล่ะ ๆ เพื่อเห็นแก่พระเจ้า
อั๊ว หาเรื่อง แว่บมาเม้าส์ เอ๊ย...เสวนาธรรม ก๊ะ ลื้อ
อีกสักดอกส์สองดอกส์ ก่อน ชิ่ง เข้ากะลา ก้อได้ฟระ อิอิ



อืม...ต่อ ข้อถามที่ว่า

----------------------------------------------
อยากรู้ว่ะ ถ้าอาจารย์ขององคุลีมาลย์ ให้เลือกระหว่าง
สไนเปอร์พ่อตัวเองคนเดียวกับเล่นm.79คนอื่น1000คน
อีเจ๊ว่า องคุลีมาลมันจะเลือกอย่างไหน?
เลือกแล้วตอบมาด้วยนะอีเจ๊นู๋บี

+++++++++++++++++++++


เรื่องนี้ เจ้ คง ตอบลื้อได้แค่ว่า


ม่ะลู้ว่ะ ! ตรูม่ะช่าย องคุลีมาลย์ นี่หว่า
แถม ม่ะมี เจโตยาน ๆ ซะด้วย
จะให้ ตรูไป ตรัสรู้ ได้ไงฟระ
ว่า เจ้า อหิงสกะ มันจะ เลือก สไตล์ไหน



โธ่เอ๊ยยย ไอ้ตี๋ ลื้อม่ะเคยได้ยินอิหมวยข้างบ้าน
มันร้องเพลง ให้ฟัง บ้างหรือไง กันนะ
" คนที่ม่ะช่ายแควน เลือกแทนทุกเรื่อง ม่ะได้ " อ่ะ อิอิ



อืม... แต่ถ้าจะให้คาดเดา เจ้ก็คิด ( เอาเอง ) ว่า
เจ้า อหิงสกะ มันคงเลือก ในแบบ ที่ชอบ ๆ ล่ะมั้ง
จิตมันชอบแบบไหน ยึดมั่นถือมั่น ก๊ะอะไร
มันก็มีแนวโน้ม จะเลือกทางนั้นแหล่ะ



บนทางสองแพร่ง ที่ทางหนึ่ง มี พฤกษาหาร อันอุดม
แล อีกทาง มี มังสาหาร อันโอชะ
สัญชาตญาณของเสือโหย ก๊ะ กวางหิว
มันเลือกเส้นทางเดิน เหมือนกัน ซะที่ไหนกันล่ะ
( ยกเว้น ตอนนั้น อิเสือโหย มันกะลัง กิน เจ เพื่อแก้กรรม งิงิ)



แต่ถ้า ถามว่า หากอิเจ้ เป็น องคุลีมาล
อิเจ้ จะเลือก อะไร อันนี้ ค่อย ตอบได้หน่อย
เจ้ ว่า เจ้จาเลือก เอาพานท้ายปืน มาตบบ้องหู อาจารย์ ตัวเอง ว่ะ
โทษฐาน ที่มัน เสี้ยมสอน ได้ บ้องตื้น เกินจะกลืนลง หุหุ
อุ๊ยต๊ายยยย ลืมไปว่า เจ้ กะลัง ถือศีล อยู๊
ม่ะด๊าย ม่ะด้ายยย เลือกงี้ ...เด๋วเสียภาพพจน์ สาวจ๋วยผู้ทรงศีลโม๊ดดด



งั้น เจ๊ ขอ นุยาด ตอบ ใหม่นะจ๊ะ
ว่า เจ้ เลือก ที่จะ หยุด มากกว่า อ่ะ
หยุด...ที่จะ เบียดเบียนทำลายล้าง ชีวิตผู้อื่น
ทั้ง ชีวิตของ พ่อบังเกิดเกล้า และ ผู้คนอีกนับพัน
เจ้ เลือกที่จะ วางปืน แล้ว คว้าตาลปัตร
มาเลคเชอร์ สอน อาจานตัวเอง เรื่อง ปาณาติบาตฯ ง่ะ
จากนั้น เก๊าะ ตะล่อมทั่น หั้ยมา สมาทาน ศีล ห้า อิอิ



แต่ หาก จำเป็น ต้องถูกบังคับให้เลือก อย่างใดอย่างหนึ่ง
เจ้ ก็คง จะ ไม่เลือก สักอย่าง อ่ะนะ ( กรู ทำไม่ลง ว่ะ )
อีกอย่าง มองไม่เห็นเงื่อนไขหรือเหตุจำเป็นใด ๆ
ในการก่อกรรมทำเข็ญ แบบนี้ด้วย


เจ้คงยอมให้ อาจาน ทั่นเอาปืนมาจ่อหัวยิงกบาลเจ้ แทนมากกว่านะ
เพราะคิดว่า เจ้ม่ะมี ห่วงใดๆ ในชีวิต
ที่ต้องเป็นกังวลหนักหนา แร้วนิ หว่า
อยู่ก็ได้ ตายก็ดี ม่ะมีปัญหา ว่ะ ม่ะเดือดร้อน อะไรอยู่แระ
อิอิ กรณีนี้ถือว่า เป็นการ จงใจให้ผู้อื่น มาช่วย
กระทำ อัตตนิวิบาตกรรม อันเป็น อนันตริยกรรม ป่ะ อิอิ



อืม...ฟังดู อุดมคติ เหมียนกัลนะนี่
แหม๊ ? นาน ๆ ที จะมีอารมณ์ธรรมมะ ธรรมโม ซะขนาดนี้
เฮ้อออ แต่ พอถึงเวลาจิง ๆ
เจ้ก็ ม่ะลู้ จะทำได้ อย่างที่โม้ ไว้รึเปล่านะ
บางที หากมัน ม่ะ ฆ่า แต่ ทรมาน จนทนพิษบาดแผลไม่ไหว
เจริญสติปัฏฐาน ไม่ได้ จำใจ ต้องเลือกเสือกไส ให้ผู้อื่น ไปตาย
เจ้ ก็อาจจะหน้ามืด ทำได้ทุกอย่างเพื่อรักษาตัวกรู ก็ได้นะ
ของงี้ มัน บ่ แน่ดอกนาย



ดูอย่างเหตุการณ์น่าหดหู่ที่เกิดขึ้นในจีนสมัยสงครามโลกครั้ง ที่ สอง
ตอนที่ตะหานญี่ปุ่นเข้ามารุกรานกดขี่ข่มเหงคนจีนดิ
การถูกบีบบังคับให้จนตรอก บางครั้ง ความรักตัวกลัวตาย
มันก็ทำให้คนเราเผยธาตุแท้ และ สัญชาตญาณในด้านมืด ของจิต ได้นะ

.

แถม ไอ้ช้อยส์ ที่ลื้อ ให้เลือกเนี่ย
มันก็ตัดสินใจลำบาก ว่ะ
นั่นก็ พ่อบังเกิดเกล้า ผู้มีพระคุณ
นี่ก็ ประชาชนตาดำ ๆ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่
แล้ว ถ้า ลื้อเป็นองคุลีมาล ล่ะ ไอ้ตี๋
ลื้อจะเลือกอะไรวะ แหม๊ เห็น กระทู้ถามแต่เจ้
ทีตัวเองล่ะแทงกั๊ก ม่ะเห็นโชว์น้ำลายอะไรเรยฟระ อิอิ



อืม...เรื่องนี้บางที เจ้ คงต้องดูบริบทแวดล้อม ก่อนมั้ง
ถ้าเป็นไปได้ ไงก็คงให้สิทธิในการเลือก
กับผู้มีพระคุณอย่างป๊ะป๋าหมาน ก่อน อ่ะ
เจ้จะถามป๊ะป๋า ว่า พ่อ ๆ พ่อจะให้นู๋ยิงกบาลพ่อ
หรือว่า พ่อจะขอให้นู๋ ส่งคนอื่นไปตายแทนอ่ะ ?


จากนั้น ทุกสิ่ง ก็คงขึ้นกับ ดุลย์พินิจ ของ ป๋าหมานแกว่ะ
ถ้า ป๋าแกคิดว่า เออกรูแก่แระ อยู่ไปก็รกโลก ตาย ๆ ไปซะได้ก็ดี
ให้คนที่เขายังมีอนาคตมีชีวิต ต่อไปเหอวะ


เจ้ก็พร้อมจะเป่าขมองพ่อตัวเอง โดยไม่ลังเลอ่ะนะ
อาจมีจิตตกเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ก็จะไม่มีรอยแผลเป็นเกิดขึ้นในใจเด็ดขาด
แร้วก็ม่ะหวาดหวั่น ก๊ะ อนันตริยกรรมใด ๆ ที่จะเกิดตามมาด้วย



แต่ถ้า ป๋า หมาน แกทะลึ่งบอกว่า
เฮ้ยยย อีนู๋บี เอ๋ยยย ป๋ายังอยากอยู่จู๋จี๋ก๊ะละอ่อน อีกนาน ๆ อ่า
สังหารชีวิตชาวบ้าน แทนป๊ะป๋า ได้ป่ะ ?


เจ้ก็พร้อมที่จะเป็นฆาตกรโหด สังหารหมู่ผู้คนโดยม่ะหยั่น อะไร นะ
ก็ในเมื่อกล้าที่จะทำชั่ว ตัวเราก็ต้องกล้าที่จะชดใช้
กับวิบากกรรมที่จะตามมา อ่ะ มันก็เท่านั้น ม่ะเห็นต้องมา วิตกจริต อะไรนิ


แต่ถ้าไม่มีสิทธิถามไถ่ ป๊ะป๋า
ว่าอยากมีชีวิตอยู่ หรือ อยาก ตาย
อันนี้คงเลือกยากส์ ขึ้นมาอีกขั้น นะ
และถ้ายิ่งเจอ เงื่อนไขที่ว่า
ถ้าเมิงไม่เลือกสักช้อยส์
กรูจะฆ่าทั้งหมดเยยยย ด้วยอ่ะนะ



คงเลือก ฆ่า โดยดูจาก บริบท
และสภาวะแวดล้อมอีกเช่นกัน
ว่า เลือกทางไหน แล้ว บุคคลที่อยู่
ยังประโยชน์แก่โลกได้มากที่สุด
ถ้า คนนับพันที่จะฆ่า เป็นฆาตกรโรคจิต เก๊าะ เลือกฆ่าคนพวกนี้
แต่ถ้า คนนับพันที่จะฆ่า ดั๊น มีบุคลที่จะสามารถทำคุณูปการ
เกื้อกูลต่อโลก ได้ แทรกเป็นยาดำ ผสมสิบ อยู่ในนั้น


ม่ะต้องถึงขั้นมีพระอรหันต์ หรอกนะ
แค่ มีคนอย่าง เอดิสัน หรือ นิวตัน ปนอยู่ด้วย
เจ้ก็คง เลือก ฆ่า พ่อตัวเอง ว่ะ
ป๊ะป๋าแก แก่แร้วววว สังขารก็เดี้ยง
ละสังขารขันธ์ที่เสื่อมโทรมในชาตินี้
ไปเอาดีในชาติหน้า เปลี่ยนบรรยากาศ ซะมั่ง
ก็คงจะเข้าท่าว่ะ อิอิ



หรือถ้า คาดเดาไม่ได้ เจ้ ก็เลือกฆ่า พ่อตัวเอง อยู่ดีว่ะ
เพราะ จาก ทฤษฎีฟามน่าจะเป็น
โอกาส ที่จะมีคน ที่สร้างคุณูปการให้แก่โลก ใน คนพันคน
ย่อมมีมากกว่า คน 1 คน อยู่ แระ


อืม....ในวิถีพุทธ ความตายไม่ได้น่ากลัว อะไรนิ
ก็แค่ การเปลี่ยนภพภูมิ แล สังขารขันธ์ ไม่ใช่หรือ
แล้วจะต้องวิตกจริต อะไรกันนักหนาวะ
ถึงตายแล้วสูญจิง ๆ มันก็ม่ะใช่ปัญหานิ
คนเราไงไม่ตายวัน มันก็ตายพรุ่ง



ที่สำคัญ เจ้ ก๊ะ ป๊ะป๋า สนิท กัลว่ะ
ในฐานะ ลูกบังเกิดเกล้า ถึงเจ้จะฆ่าป๋าหมานตาย คามือ
ป๋าแกก็พร้อมที่จะหาข้อแก้ตัวให้เจ้ อยู่แระ
อาจจะงอลนิดนึง แต่คงไม่อาฆาตพยาบาท อะไรนักหนาหร็อก
คนเป็นพ่อเป็นแม่ น่ะไอ้ตี๋เอ๊ยยยยย
ไงก็ โกรธลูกม่ะลงหร็อก ปะเหลาะแป๊บ ๆ เด๋วก้อหายงอล
อย่างมากก็คงจะบ่น กระปอดกระแปด
ประมาณ ว่า อิลูกเวง เห็นขี้ดีกว่าไส้ มั้ง




อิอิ นึกถึง กาทู้หนึ่งในพันดริฟท์ จังอ่ะ
จขกท. เล่าถึงฉากหนึ่งในเรื่อง หมอผีเอ็กโซซิส
ที่ผู้ร้ายใช้กำลังบังคับจับชาวบ้านมามัดรวมกัน
แล้วขู่เข็ญ ให้ บาทหลวงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ชี้ตัว
บอกชื่อ ผู้เป็นไส้ศึก ซึ่งแทรกซึมเข้ามาในกลุ่มชาวบ้านเหล่านี้
แน่นอนว่า หาก บอก คนเหล่านั้น ก็ต้องถูกฆ่า
และ หาก บาทหลวงไม่ยอมบอก
พวกมันก็จะสุ่มเลือกทยอยฆ่าชาวบ้านที่ถูกจับ มา ทีละคน



แล้วก้อ เรื่องนี้ ด้วย

เด็กกับรถไฟ
//www.oknation.net/blog/learning/2011/04/06/entry-1

อืม...คอนเซปท์ มันคล้าย ๆ กันเลยว่ะ


การจำใจ ต้องเลือกเดิน เมื่ออยู่ บนทางสองแพร่งแห่งชีวิต
ทั้ง ๆ ที่ หนทางทั้งสองนี้ ไม่มีเส้นทางไหนถูกใจเราเลย
มันก็เกิดขึ้นตลอดเวลาตราบเท่าที่เรายังหายใจนั่นแหล่ะ
ไม่ว่า จะเป็น การรักษาความกตัญญูกตเวที
ที่ต้องแลกมาด้วย มือที่เปื้อนบาป
หรือ การรักษาหลายชีวิตของเด็ก ๆ ที่ไร้วินัยไว้
โดยแลกกับ หนึ่งชีวิตของเด็ก ที่ทำทุกอย่าง ถูกต้องตามกฏกติกา



เฮ้ออออ ชีวิต มันก็งี้แหล่ะ ไอ้ตี๋เอ๊ยยยยย
เต็มไปด้วยทางสองแพร่ง ที่ ต้องตัดสินใจเลือก
และไม่สำคัญหรอกว่า สิ่งที่ลื้อเลือก มันจะถูกหรือผิด
สำคัญที่ว่า เมื่อ ลื้อเลือกแล้ว ....
ลื้อจะ ทำใจ ยอมรับฟามระยำ เอ๊ย การกระทำ
ของตัวเองได้แค่ไหน ตะหาก
ถ้าวางอุเบรคขา ม่ะเป็น มีหวังตายหยังเขียด
จากการถูกเจ้ากิเลสตัณหาคอยทำร้าย
ไม่ก็โดนเจ้าหิริโอตตัปปะ ( Super ego )คอยทิ่มแทง


.

อืม... โม้ไปโน่น เรยกรู เอาเป็นว่า
เรื่องของ อหิงสกะ ที่โดน พระอาจานเป่าหู เนี่ย
เจ้ก็ยังยืนยัน คำเดิม นะ ว่า
อหิงสักกะ มันโง่ เอ๊ย... ลู้เท่าม่ะถึงการณ์ เอง อ่ะ
เรยม่ะลู้จัก ใช้ โยนิโสฯ มาพิจารณา การก่อกรรมทำเข็ญ
ว่า กรรมอันใด เป็น การเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น
โดยที่ เจ้าตัว ไม่ยินยอม พร้อมใจ
กรรม อันนั้น ย่อม เป็นสิ่งที่พึงละเว้นเสีย



ลู้ป่ะ ทำไมอหิงสกะ ฆ่า คนนับพัน
ถึงยังบรรลุ อรหันต์ ได้
เจ้ คิดว่า คงเป็นเพราะ ไอ้หมอนี่
มันก่อกรรมด้วยจิตที่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาดี ( แต่เข้าใจผิด )
ประมาณว่า เจตนาดี แต่ดันมี มิจฉาทิฐิ มั้ง
ดังนั้น ต่อให้ มันฆ่าแม่ตัวเอง จิง ๆ
กึ๋นขนาดนั้น ก็ น่าจะ ทะลุธรรม ได้ง่ะ
ถ้าไม่จิตตก ตามแรงยึดมั่นถือมั่นแห่งจิต
จนเฉาตายซะก่อนอ่ะนะ





อืม...เหมือน เคยมีคนเล่าให้เจ้ ฟังนะ
ว่า อิตา อหิงสกะ มันโดน อาจานหลอก ว่า
หาก ฆ่าคนครบพันคน จะสำเร็จวิชาสามารถช่วยชุบชีวิตคนได้
อิตานี่ก็ดันบ้องตื้นเชื่อสนิท แล้วยัง ถูกยุแยง ให้เข้าใจผิด
ว่า จะสามารถชุบชีวิต คนที่มันฆ่า ให้ฟื้นขึ้นมาได้ด้วยมั้ง




แต่ เฮียแก ดัน คิดบวก มากไปหน่อยว่ะ
ลืม คิดไปว่า ชีวิตผู้อื่น ไม่ใช่ของเล่น
ที่จะนำมาสนองตัณหา และ อัตตาของตน
เกิด ฆ่าคนตาย แร้ว ทำให้มัน ฟื้นไม่ได้ เก๊าะอิ๊บอ๋ายจิค๊ะ
เจ้ากรรมนายเวร ตามมาขี่คอเป็นผีชัตเตอร์เพียบบ แหง๋ ๆเรยว่ะ
ซึ่งก็เป็นงั้นจิง ๆ ซะด้วย โชคดี ที่องคุลีมาลชิ่งหนีไปเป็นอรหันต์ ไปแระ
เลย หลุดพ้นจาก ความทุกข์ทั้งมวล สามารถก้มหน้าก้มตารับวิบากของตน
ได้โดยดุษฎี มิมีทุกข์ทน แล ปริปากบ่น



น่า ขำนะ เมื่อก่อน ถ้ามีคน เลคเชอร์ ให้เจ้ฟังงี้
เจ้ ต้องหมั่นไส้แน่ ๆ เรยว่ะ
ประมาณ ว่า เอ๊ะ ทำไม อรหันต์
มันถึง มีอภิสิทธิ ที่จะ หลุดพ้นจากฟามทุกข์ ทั้งมวลได้ด้วยฟระ
ก็ในเมื่อ มันเคยทำชั่ว ๆ มาก่อน
มันก็สมควรจะต้องรับ วิบากของเวรกรรม
ที่มันเคยกระทำสิ งี้มัน ไม่ยุติธรรม เรยนี่หว่า ฯลฯ


แต่ พอ เริ่มหัดเจริญสติปัฏฐาน สี่
(ในหมวดกาย ก๊ะ เวทนา )
เจ้ก็ พอจะเข้าใจ เรื่องนี้ มากขึ้นนะ
มันก็เกี่ยวข้องกับ กฏแห่งการยึดมั่นถือมั่น ของจิต
อย่างที่ลื้อ เคย พูดไว้นั่นแหล่ะ
ส่วนวิบาก ต่าง ๆ มันก็เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย ของเจ้ากรรมนายเวร อ่ะนะ
คาดว่า พระอรหันต์ ยังมี เวทนาทางกาย เจ็บปวดร้อนหนาว เหมือนคนทั่วไป
แต่เมื่อ จิตมันไม่เอามายึดมั่นถือมั่น เสียแล้ว
จิต ก็จักไม่เกิด ทุกขเวทนาทางใจ ไง


อรหันต์ มันก็แค่ บุคคลที่มีศักยภาพ
ในการรักษาสมดุล และ ความเสถียร
ของ Id - Ego- Super ego ได้มากกว่าชาวบ้าน ง่ะ
พวกเขา เรย ปล่อยวางได้ง่ายฝ่าคนทั่วไป ไง
ซึ่งพอรู้จัก วาง ให้เป็น แร้วจิตมันเก๊าะ ว่าง ก็ไม่ทุกข์
เรื่องมันก้อแค่เนี๊ยะ




อิอิ เรื่องพวกนี้ พูดง่าย แต่ ทำยากส์ ว่ะ
เจ้เองก็ยัง เตาะแตะ อยู่เหมือนกัล
ไอ้เรื่อง เจริญสติปัฏฐาน อ่ะนะ
หมวดกาย ก๊ะ เวทนา น่ะ พอจะผ่านได้แบบ ชิล ๆ
แต่ หมวด จิต ก๊ะ ธรรม นี่ ยัง มะหงุมมะงาหรา อยู๊
ทำม่ะค่อยได้หร็อก ม่ะงั้นป่านนี้ ตรูหนีไปบวชชีแระ อิอิ



ว้า ฝอย อีกแย้วววว ตรู
เอาเป็น ในเรื่อง อนันตริยกรรม
โทษฐาน ฆ่าพ่อฆ่าแม่ เนี่ย
เจ้ เห็นด้วยก๊ะ ลื้อ ในหลายเรื่องนะ
โดย เฉพาะ ที่บอกว่า


--------------------------------------------------
ไอ้คนที่กล้าฆ่าพ่อมัน มันของแน่อยู่แล้วว่ามันไม่รักพ่อมัน
ความยึดมั่นในส่วนนี้คงไม่มี แต่มันดันไปยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่เขาขู่เอาไว้
ว่า ใครฆ่าพ่อเป็นอนันตริยกรรม ตกนรกเจ็ดชั่วโครต แถมบรรลุธรรมได้ยาก
มันย่อมบรรลุธรรมได้ยากอยู่แล้ว
ก็เราดันไปขู่ไปหลอกมันไว้ว่า ต้องตกนรกแสนกัปบ้างอินฟินิตี้บ้าง
จิตมันเลยยึดแต่สิ่งนี้ เลยไม่ต้องบรรลุกันพอดี

+++++++++++++++++++++++++


อ่านตัวหนังสือของลื้อ แร้ว
เจ้นึกถึง ชะตากรรมของ พระเจ้า อชาตศัตรู อ่ะ อิอิ
หาก ตอนนั้น พระองค์ ปล่อย วางความรู้สึกผิดในใจลงได้
ก็คงม่ะถูก หิริโอตตัปปะ คอยทิ่มแทง
จนชวดโอกาสในการบรรลุธรรม หรอกเนอะ
เฮ้อออ จากเรื่อง ของ องคุลีมาล จนถึง เรื่อง พระเจ้า อชาตศัตรู
มันก็ทำให้เจ้เข้าใจ คำว่า บุญมีแต่กรรมบัง จังเรยง่ะ
นี่แหล่ะหนา แข่งเรือแข่งพาย น่ะแข่งได้
แต่แข่งวาสนา มันแข่งกัลไม่ได้จิง ๆ ด้วย เหอ...เหอ...



และ ต่อ กรณีศึกษาเรื่อง อิเรยา เอ๊ย อิอารยา คิดฆ่าพ่อ เนี่ย
เจ้ก็คิดเหมียนลื้อ อีกแระ อิอิ แต่ ถ้าในบริบท เดียวกัล
หาก เจ้เป็น น้องชมพู่ แร้ว ฆ่าพ่อตาย จิง ๆ
เจ้ว่า ถึงมาลู้ทีหลัง เจ้ ก็เฉย ๆ ว่ะ
ถ้าจะจิตตกไปบ้าง แต่ ก็คงเพราะ ทำศีลข้อ 1 ขาดอ่ะนะ
เนื่องจาก เจ้ ม่ะนิยม ทำปานาติบาต



ม่ะลู้ดิ กะพ่อ ที่ม่ะเคยรู้จัก
กะอีแค่ทำให้เราเกิดขึ้นมาเฉย ๆ จาก กำหนัด และความใคร่
มันจะมี บุญคุณ และ มีฟามผูกพันธ์ อะไรกันนักหนาละ
ดังนั้น สัญญาขันธ์ ในเรื่องนี้ สำหรับเจ้ มันคงม่ะเกิด เท่าไร มั้ง
อาจจะ นึกฉงน ด้วยซ้ำ ว่า ทำไมตรูต้องวิตกจริตให้ฟามสำคัญ
กับ คำว่า อนันตริยกรรม ตามน้ำลาย ชาวบ้านด้วยฟระ



อิอิ ยิ่งพูดก็ยิ่งเหมือน ลัทธิคอมมิวนิสต์ วุ้ย
แต่ สิ่งหนึ่งที่ต่างไป ก็คงจะเป็นการที่จิตของเจ้
ยังคงยอมรับ ที่จะยึดมั่นถือมั่น และให้ฟามสำคัญ ก๊ะ คำว่า ...

"บุญคุณต้องทดแทน แต่ ความแค้นไม่เป็นไร " นะ

ม่ะลู้ดิ สำหรับเจ้ แร้ว ฟามกตัญญูกตเวที คือ
สิ่งที่ยังสมควรต้องแบกไว้บนหัว นะ



ดังนั้น กรรมที่ทำร้ายผู้ที่มีพระคุณและปรารถนาดี ต่อเรา
จึง เป็น อนันตริยกรรม สำหรับเจ้ และ ทำให้เจ้ จิตตก ได้ว่ะ
ด้วยเหตุนี้ ระหว่าง ฆ่าพ่อแม่ที่ไม่เคยเห็นหน้า
กับการ ฆ่าพ่อแม่บุญธรรม ที่เลี้ยงเรามา ตะแต่ตรีนเท่าฝาหอย เนี่ย
อย่างหลังจึงเป็น อนันตริยกรรม สำหรับเจ้ มากกว่า นะ
ยิ่ง หากทำด้วยเจตนาร้าย เผลอก่อกรรมเข้าแล้ว
เจ้คงจิตตก ไปอีกหลายเพลาทีเดียว



.

ว่าแต่ ที่เจ้ เคยถามลื้อ ไปอ่ะ ....


ถ้า เจ้ รู้อยู่เต็มอก ว่า
ป๊ะป๋าหมาน เป็น พ่อของเจ้
( โดยม่ะต้องพิสูจน์ ดีเอนเอ )
แต่เจ้ก็ยังมีเจตนาอันแรงกล้า
ที่จะสมคบคิดร่วมมือกับผู้อื่น ปลิดชีวิต พ่อตัวเอง
จนสำเร็จเสร็จสิ้นตามที่ตั้งใจ



กล้าฆ่าพ่อบังเกิดเกล้าของตัวเองแบบนี้
จะถูกลื้อเหมา ว่า เป็น อนันตริยกรรม ช่ายป่ะ ?
ซาแดงว่า เจ้ ไม่รักป๊ะป๋า ตัวเอง ช่ายป่ะ ?
แร้ว งิ เจ้ จะต้อง จิตตก เพราะ ถูก ลื้อ ตราหน้า
ว่า เป็น อิลูกทรพี ไหมน๊ออออ ? เหอ...เหอ....


แล้วถ้า บริบท มันเปลี่ยนเป็น
กลายเป็นว่า ป๊ะป๋า ของเจ้ เป็นโรคร้ายรักษาไม่หาย
ต้องทนทุกขังกาละมัง กับเวทนาทางกายตลอดเวลา
( เพราะบอบบางเกินกว่าจะเจริญสติปัฏฐาน 4 )
แร้วขอร้องให้อิเจ้ ทำปิตุฆาต ให้ที
ลื้อว่า อิเจ้นู๋บี มันจะกล้าทำ ป่ะ
ระหว่าง การุณยฆาต อันเป็น อนันตริยกรรม
ทำให้ หมดสิทธิ ทะลุอรหันต์
ก๊ะ ปล่อยให้ พ่อตัวเอง ทนทรมานจากโรคร้าย
ลื้อ ว่า เจ้ จะเลือกอะไร อ่ะ ?


อิอิ ม่ะต้องตอบก็ได้นะ เพราะ ลื้อคงรู้ดี
ว่า เจ้ จาเลือกอะไร แค่ เจ้อ้าปาก ลื้อก็เห็น ลิ้นไก่ แร้วม้างงงงงง
( ตาม ประสา ผีเน่าก๊ะโลงผุ ) หุหุ


เอาล่ะ แค่นี้นะยะ ไอ้ตี๋ เจ้ฝอยมานานแระ
คราวนี้ เจ้บัวฯ จะหายหัว หุบเข้ากะลา จิง ๆ เสียที
แท้งกิ๋ว ที่แวะเข้ามาเสวนาธรรม ด้วยจร้าาาาาา
เจ้รู้สึกสนุกกับการต่อปากต่อคำ ก๊ะลื้อ มั่ก ๆ
ดีใจจิง ๆ ที่ได้ลู้จัก คนธาตุเดียวกัน อย่างลื้อ
พันธุ์ประหลาด ปากปลากัด อย่างพวกเรา
นี่ มันหายากส์เจง ๆ ว่ะ เหอ....เหอ....


ปอลิง
ถ้า ครึ้ม ๆ พอกรึ่ม ๆ เจ้จาเปิดกะลา
แวะไปวิ่งเล่นเพ่นพ่าน เกะกะลูกตาชาวบ้าน
ที่ ลานธรรมจักร ก๊ะ ลื้อน๊าาาา
ช่วงนี้ แบนตัวเอง จาก เวบ พังจิต 2 เดือนว่ะ
แว่บไปหลอกหลอน ชาวบ้านแถวนั้น แก้เฉาปาก บ้าง คงมันส์พิลึก
ว่า แต่ คนแถวนั้น เค้าขวัญอ่อน
เหมียนที่ ลาน ทำสวะ นะ ก๊ะ ที่ แอนตี้ละมุด ไหม เนี่ย ? หุหุ




.

เออ ฝาก ถึง เจ้ขวัญ อ่ะจร้าาาาาา
( เผื่อว่า จะแว่บมา โต๋เต๋ แถวนี้ )

แม๊ หยั่งก๊ะมี เจโตยานๆ เรยวุ้ยส์
วันนี้นึกครึ้มๆ เรยแวะมาหาผีเน่าก๊ะโลงผุๆ
มะด้ายทำให้ผิดหวังเรย นะ แหะ แหะ
แรพส์ฉ่อยกันมันส์ดี อะ แก้ง่วงดี หว่ะ

อยู่ว่างๆ ก็หาเรื่องทำให้ไม่ว่างกันด้ายเป็น อาจิณ
เหอๆ

ปายละน้า แวะมาบอกว่า มาเยี่ยมแระ น้า

++++++++++++++++++++++++++++++

อยากรู้ว่ะ ถ้าอาจารย์ขององคุลีมาลย์ ให้เลือกระหว่าง
สไนเปอร์พ่อตัวเองคนเดียวกับเล่นm.79คนอื่น1000คน
อีเจ๊ว่า องคุลีมาลมันจะเลือกอย่างไหน?
เลือกแล้วตอบมาด้วยนะอีเจ๊นู๋บี)

++++++++++++++++++++++++++++++

อาโอวทึ้งอีถามนิกเลียว มีช๊อยส์ให้เลือกแค่ข่อก.ไก่ และข.ไข่
ไฉนป้าจึงมีช๊อยส์อีกหลายมิติ หลากมุมมอง!

แต่เหล่าฮูขบขันกะพานท้ายปืนแพ่งกบาลคนสั่ง ข้อนี้เหล่าฮูเฒ่ายอมคาดไม่ถึง(แหะๆๆ พักนี้กินจุนะ เลิกบุหรี่แล้วมันหิวง่ายอ่ะ) กลับมีทางเลือกที่นอกกรอบซะอีก เนี่ย เหล่าฮูยินดียกไจ่ไจ๋ให้อยู่ใต้โอวาทจินๆนะ เสียดาย ที่คุณยายเฒ่าเกิดก่อนซะตั้งนาน

ง่า ! ที่จินไม่น่าตามมาอ่านเลย ตาจะเหล่เอา ดูเหมือนสหายป้านู๋บีล้วนมีสีสรรฉูดฉาด หาธรรมด๊าธรรมดาไม่ค่อยได้ เหล่าฮูเลื่อมใสในไหวพริบปริ๊บๆจินๆ
แต่ทว่า ท่านประธานแง่บศักดิ์ อีมากุดๆ หัวเราะก๊ากๆ และจากไป เดี๋ยวแว่บไปดูเสียโหน่ย ท่าจะดี

แวะมาบอก คุณมหานที นิสนุง อิอิ

ว่า เจ๊ แอบไปเป็นแฟน บ๊อก คุณ aston27 เขามาง่ะ
อ่านแร้ว ช๊อบๆ ไม่รู้ คุณมหานที รุจัก เขาป่าวววว
พอดี คุณเอกวีร์ วี่วี เขาบอกว่า คุณ aston27 เป็นแฟนผ๋ม
เจ๊ ก็เลยรีบแจ้น ตามไปดูหน้าดูตาซะหน่อย แหะ แหะ

ตามลิ้งนี้ เน๊อ...

จุดเริ่มต้น : At the beginning.

'https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=aston27&date=11-03-2006&group=2&gblog=38'

เอามาบ๊อกฝาก

ปฏิบัติธรรม ทำอะไร :ตอนที่ 1 + blog tag

บางคนบอกว่า..
คำว่าปฏิบัติธรรม มันเป็นเรื่องของคนอยู่วัด
เรื่องของคนแก่ คนจิตตก อกหัก รักหด ตดเหม็น
เป็นอีสุกอีใส ไตพิการ อาหารไม่ย่อย
เพราะคนส่วนมาก ที่คิดว่าตัวเองเป็นคนสติดี เวลาเจอปัญหา เจอทุกข์รุมเร้า
สติที่เคยมี ปัญญาที่เคยมา มันก็หายไปหมดได้เหมือนกัน

ดังนั้น ในระดับเริ่มต้น ..
การปฏิบัติธรรม มันจะช่วยให้เรามีชีวิต
ด้วยความเข้าใจ ด้วยสติ ด้วยปัญญา
เวลาสุข ก็ไม่สุขจนเกินเลย เกินพอดี
เวลาทุกข์ ก็ไม่ทุกข์จนหาแสงสว่างไม่เจอ
โดนแฟนทิ้ง ไปง้อแล้วเขาไม่คืนดี
ก็ไม่ต้องไปปีนเสาไฟฟ้า 70 ม.
แล้วโดดลงมาให้เป็นภาระปอเต็กตึ๊ง

'https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=aston27&date=07-01-2007&group=2&gblog=93'

อืเจ๊ลื้อเป็งอารายของลื้อว้า ไม่เล่นตามบท ไม่ทำตาม
คอนเซ็บ เอาสคริปไปเช็ดก้น แถมแย่งซีนพระพุทธเจ้า
ลื้อเล่นไปเปลี่ยนบทของอั๊ว แล้วตอนจบอั๊วจะเอาพระพุทธเจ้ามาวิ่งหนีอีตาองคุลีมาลได้งัยล่ะ

ไอ้เรื่ององคุลีมาลเนี่ย ตอนพระพุทธเล่าให้พระอานนท์ฟัง อีเจ๊ว่า พระพุทธเจ้ากำลังนินทาอาจารย์องคุลีมาลหรือเปล่า
แต่อั๊วว่าไม่ ที่บอกว่าไม่ ไม่ได้อั๊วกลัวอนันตริยกรรม
ที่ไปปรามงปรามาสอะไรท่านหรอกน่ะ

พระองต์ทรงต้องการให้เป็นเรื่องเปรียบเทียบหรืออธิบายความในเรื่อง การยึดมั่นถือมั่น บางทีคนอ่านพระไตรปิฎก
แบบนกเอี้ยงนกกระตั๊ว อ่านแล้วไม่คิดตามมันก็เลยงง
เพราะมีเรื่องของกรรมวิบากต้องชดใช้ แต่ทำไมองคุลีมาล
ไม่ต้องชดใช้ หรือว่าตอนวิ่งไล่พระพุทธเจ้ามันเอาซองเงิน
ใส่ในย่ามของพระพุทธเจ้าเป็นค่าน้ำร้อนน้ำชาก็ไม่น่าใช่
คิดแล้วก็ขำว่ะ คุยเรื่องอนันตริยกรรมมันเล่นโพสพระไตรปิฎก พอถามว่า แล้วเขาเอาเรื่องสัตว์ไม่ต้องอนันตริกรรมมาไว้ด้วยทำไม มันไม่ตอบทำไม่รู้ไม่ชี้ นี่ถ้าเป็นอีเจ๊
รับรองได้ต้องตอบว่า "เพราะเป็นสัตว์เลียงของพระพุทธเจ้า
ท่านไม่อยากให้มันตกซีน เลยต้องดันกันหน่อย"

เจ๊ที่ให้เจ๊เลือกถ้าเป็นองคุลีมาลจะเลีอกอย่างไหน
ก็อยากให้ลองคืดดูว่า ถ้าเป็นเรื่องการยึดมั่นอนันตริกรรม
มันต้องเลือกใช้m79กับคนอื่นแน่ๆ เพราะมันกลัวตกนรก
หมกไหม้ชนิดที่โลกแตกไปแล้ว มันยังไม่พ้นโทษ
สงสัย ถ้ามันหมดวิบากในเรื่องนี้แล้ว มันจะเอาโลกที่ไหนมาเกิดอีกว่ะ
ถ้าเป็นในแง่ของกรรมธรรมดา กรรมแค่ไหนใช้แค่นั้น
อั๊วว่าตาลุงองคุลีมาล แกเลือกสไนเปอร์พ่อตัวเองแหง่ๆ
ไม่ต้องเหนือยแรงไม่ต้องเสี่ยง ปะเหมาะเคราะห็ดีเจอสวน
แบบที่สี่แยกคอกวัว ต้องมาเถียงกันอีกว่า มึงยิงก่อน
กูยิงหลัง

เอ๋อยังมีอีก(เรื่องมากฉิบเป๋ง) ไม่มีเรืองอนันตริยกรรมแล้ว
แต่มันยังมีเรื่อง ความรักความผูกพันอีกน่ะว่อย อีตัวนี้มันก็แรงไม่แพ้ ทวิภพ แต่ปางก่อน ถ้าตาลุงองคุลีมาลแกรัก
พ่อแกมาก ไม่ต้องสงสัย แกเลือกm79แน่ ถึงจะพกยาก
เกะกะหน่อยแต่แกยอมลำบากเพื่อพ่อ เล่นคนอื่นดีกว่า
เล่นพ่อตัวเอง มรดกที่หวังไว้ก็อดกันเด่ะ
โดนพื่น้องฟ้องแน่ หาว่าเก็บพ่อตัวเองหวังมรดก

อีเจ๊อั๊วกดข้อความซ้ำ แล้วไงลื๊อช่วยดูด้วยแล้วกัน
มันยังมีอีกเรื่อง ทีพระพุทธเจ้าสอนว่าเราเกิดมามีกรรม
มีทุกข์ ดังนั้นจึงบอกวิธีที่จะไม่ต้องทุกข์ ไม่ต้องกลับมา
เวียนว่ายตายเกิดอีก

แล้วทำไมมีคำสอนว่า พ่อแม่เป็นผู้ให้ชีวิตเป็นผู้มีพระคุณ
ต้องตอบแทน นี่เล่นถึงขนาดมีกฎอนันตริยกรรมทีเดียวเจียว ที่พูดมาไม่ใช่อั๊วเป็นลูกกำพร้าหรือว่า พ่อขี้เมาแม่เล่นไพ่น่ะ เพียงแค่อัวรู้สึกงงกับพวกอรหันต์ที่ชอบสังคายนาพระไตรปิฎกเสียจริงๆ หรือเจ๊ว่างัย?

เจ๊อั๊วว่าหาบล็อกที่มันโล่งๆโพสดีกว่า อั๊วขี้เกียจหมุนเม้าว่ะ
หมุนจนเหงิกแด็กแล้ว อีเจ๊ช่วยแนะนำหน่อยดิ

อ่ะ ถอย กาทู้ใหม่ มาหั้ย ทู๊กทั่น วิ่งเล่น แว้ววววจร้า

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=bsonjb&month=05-2011&date=25&group=1&gblog=3

.

ขำดีอะค่ะลิงเจ้าหน้ารัก