แค่โยนทิ้งทุกเรื่องที่ฝันเหมือนทำหล่นหาย. . .
๘/๐๕/๔๙
ไม่เห็นจะเป็นไร ไม่ได้ถึงตาย แค่โยนทิ้งทุกเรื่องที่ฝันเหมือนทำหล่นหาย . . . . . (เบื่อหน่าย : Dan-Beam The Album II Relax)
ไม่ , ไม่ได้ !! , ฉันโยนทิ้งเรื่องที่ฉันฝันไม่ได้หรอก ฉันมีฝัน . . และฉันก็ต้องทำมันให้ได้
คุณเคยมีความฝันกันบ้างหรือเปล่า ฝัน . . ที่ไม่ใช่ความฝันตอนที่คุณหลับ แต่มันเป็นฝัน . . ในขณะที่คุณกำลังตื่น
ฝันที่คุณอยากจะทำให้มันเป็นความจริง ฝันที่คุณอยากจะคว้ามันมาอยู่ในมือคุณให้ได้ หรือแม้กระทั่งฝัน . . ที่คุณรู้สึกว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ฉันว่า . . คุณน่าจะทำได้นะ ^^
กว่าจะผ่านมาถึงวันนี้ ฉันมีความฝันอะไรหลาย ๆ อย่าง บางอย่าง . . ดูมันจะจางและลางเลือนไปหมดเสียแล้ว
ตอนเด็ก ๆ ฉันฝันอยากเป็นครู มันอาจจะเป็นความฝันที่ใกล้ตัวที่สุด ฉันต้องเจอคุณครูทุก ๆ วัน และก็รู้ว่ามันเป็นอาชีพ ๆ หนึ่ง . . ที่สักวัน ฉันจะเป็นอย่างนี้
ฉันอยากสอนเด็กนักเรียน เด็กเล็ก ๆ ที่ไม่เล็กจนเกินไป เด็ก ๆ ที่จะเชื่อฟังฉัน ทำตามที่ฉันบอก และต้องเป็นเด็ก ๆ ที่เข้าใจง่าย ๆ ด้วย ดูเหมือนจะมีข้อแม้มากมายสำหรับการเป็นครูของฉัน
ฉันตอบคำถามว่า "อยากเป็นครู" อยู่หลายปี จนถึงประมาณชั้นมัธยมต้น ประมาณมอสอง , ฉันเปลี่ยนคำตอบใน Port ทุก ๆ ชิ้น
"ฉันอยากเป็นนักเขียน"
งั้นเหรอ ? ทำไมล่ะ ? ทำไมฉันถึงอย่างเป็นนักเขียน ?
พ่อฉันเป็นนักเขียน พ่อเป็นนักเขียนอิสระ พ่อไปไหนก็ได้ พ่อเขียนเรื่องอะไรก็ได้
ฉันไม่ชอบการนั่งอยู่ในอ๊อฟฟิศ ฉันไม่ชอบการถูกบังคับ ฉันไม่ชอบทำอะไรซ้ำซาก
ฉันไม่อยากรับราชการอย่างแม่ ฉันไม่อยากเข้า - ออกที่ทำงานเป็นเวลา ฉันอยากทำงานที่บ้าน !!
ดูเหมือนมันจะเป็นเหตุผลที่งี่เง่าไปหน่อยแฮะ เดี๋ยวฉันหาเหตุผลอื่น ๆ ก่อนนะ . .
ฉันอยากเขียน !!!!! นี่ควรจะเป็นประเด็นสำคัญ
ตอนเด็ก ๆ ฉันถูกปลูกฝังให้อ่านหนังสือเยอะ ๆ มีโอกาสได้เขียนอะไรเยอะแยะ พ่อซื้อสมุดบันทึกให้ฉันหลายเล่ม เล่มแรกที่ฉันได้ใช้พื้นที่ในการเขียนไปหลายหน้า มันเป็นสมุดบันทึกสีเขียว ฉันจำชื่อมันไม่ได้แล้วสิ จำได้แค่ว่ามันมีคำว่า "ฃ.ฃวด" และหน้าปกก็มีขวดอยู่ใบหนึ่ง ด้านในเป็นกระดาษสีออกขาว ไม่มีเส้น พ่อเซ็นไว้ด้านหน้า บอกว่าให้สมุดเล่มนี้กับฉัน
ฉันเขียนอะไรเยอะแยะมากมายลงในนั้น มีทั้งเพลง ทั้งนิทาน แล้วก็ บันทึก บางทีก็เขียนไม่จบ แต่ก็ไม่เป็นไร ยังมีเรื่องอื่นให้เขียนอีกเยอะแยะ ตอนนี้สมุดเล่มนั้นอยู่ไหน ฉันหาไม่เจอ มันยังอยู่ในบ้าน (รก ๆ )ของฉันนี่ล่ะ ไว้ถ้าฉันหาเจอเมื่อไหร่ จะเอาอะไรสนุก ๆ มาให้คุณอ่านแล้วกัน :D
ฉันเขียนอะไรมาเรื่อย ๆ เขียนได้เท่าที่อยากเขียน จนมาถึงตอนประถมปลาย , ฉันเริ่มแต่งกลอน "ความรักมักทำให้คนเป็นกวี" คุณเคยได้ยินประโยคประมาณนี้บ้างรึเปล่า ? ฉันเจอะมันเมื่อไม่นานมานี้จากกวีซีไรท์ซักคนแหละนะ ฉันชอบจัง , รู้สึกว่ามัน "ใช่" ใช่จริง ๆ สำหรับฉัน . .
ตอนที่เริ่มเขียนกลอน . . กลอน ๔ บรรทัด ๑ บท ก็เพราะหนุ่มข้างห้องน่ะแหละ , รักครั้งแรกของฉัน !! ไม่อยากจะเล่าถึงความซ่าของฉันที่แอบปิ๊งเขาตั้งแต่ประถมสองโน่นแน่ะ แต่นั่นมันก็แบบเด็ก ๆ มาจริงจังมากขึ้นหน่อยก็ ป.๕ - ป.๖ นี่ล่ะ ฉันเริ่มแต่งกลอนซ้ำซาก !! ทำไมถึงซ้ำซากน่ะเหรอ . . เพราะฉันแต่งจากมุมเดียว แต่งจากแค่ความรู้สึกของฉัน . . เกี่ยวกับเขา เนื้อหามันเลยวนอยู่อย่างนั้น แต่มันก็โอเคนะ ,, เพื่อน ๆ ยังชอบกลอนของฉันเลย
แล้วฉันก็แต่งกลอนมากขึ้นเรื่อย ๆ จากการที่เขียนลงเศษกระดาษก็เปลี่ยนเป็นสมุด ฉันยังใช้ความรักในการเขียนกลอนเช่นเดิม ฉันแต่งกลอนให้ผู้ชายสามคนที่ฉันรักด้วย , "ดีทูบี" น่ะ ฉันมีสมุดที่เขียนให้พวกเขาโดยเฉพาะเลย ฉันแต่งกลอนเพิ่มขึ้นจากหนึ่งบทเป็นสองบท จนเริ่มรู้สึกว่าแค่หนึ่งบทมันจบไม่ได้แล้ว . . อย่างน้อยก็ต้องสองบทแหละน้า
ฉันเขียนกลอนตามอารมณ์ บางวันเขียนเยอะ , บางวันเขียนน้อย หรือบางวันอาจจะไม่ได้เขียน แต่ฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้แต่งกลอน , รู้สึกดีที่ได้ถ่ายทอดอะไร ๆ ออกไป แม้จะมีแค่ฉัน . . ที่อ่านมันอยู่คนเดียว . . . . .
แต่ตอนนี้ ,, ฉันเขียนมันน้อยลง ฉันเอาเวลาไปทำอย่างอื่นเสียเยอะ มันจะยังไง ๆ อยู่นะ , ก็ฉันอยากเป็นนักเขียนนี่
เมื่อวานนี้ฉันมีโอกาสได้เข้าไปดูสเปซพี่สิงห์(วรรณสิงห์ ประเสริฐกุล) //spaces.msn.com/wannasingh ฉันแอบชื่นชอบพี่สิงห์เป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว รู้สึกดี ๆ กับความคิดหลาย ๆ อย่างของเขา ฉันเคยอ่านงานเขียนของเขาไม่กี่ชิ้น แต่จำได้ว่าก็รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่าน . . ฉันเริ่มมีความคิดว่า . . ฉันคงต้องกลับมาเขียนอะไรสร้างสรรค์ให้มากกว่าเดิมแล้วล่ะมั้งฉันเลือกที่นี่นะ . . แล้วฉันจะเข้ามาเขียนอะไรดี ๆ บ่อย ๆ บางทีคุณอาจจะเคยอ่านเรื่องประมาณนี้แล้วก็ได้ แต่นั่นไม่ใช่การเขียนของฉันนี่นะ
ฉันจะทำความฝันของฉันให้ได้ จะกำความฝันให้อยู่กับฉัน , ไม่ให้มันหายไปไหน ฉันเชื่อนะ . . ว่าคุณก็ทำความฝันของคุณให้สำเร็จได้เช่นกัน สู้เค้านะ ,, ฉันรู้ . . คุณทำได้อยู่แล้ว
กากะเยีย ปล. ขอบคุณพี่สิงห์ที่ทำให้ฉัน "อยากเขียนอะไรดี ๆ " อีกครั้ง
Create Date : 08 พฤษภาคม 2549 |
|
6 comments |
Last Update : 8 พฤษภาคม 2549 11:28:38 น. |
Counter : 453 Pageviews. |
|
|
|
มาเม้นห้ายแย้วน้า อิอิ เขียนย๊าวยาว
อิอิ ไปแระน้า บะบายง้าบ