| |
ไวรัสตัวร้ายพรากน้องชาย จาก พ่อ แม่ฉัน 3 มาต่อคะ คอมโดน ไวรัส จริงๆ เพิ่งลง โปรแกรม ใหม่ หลัง จากเรา วางสายแล้ว ก้รีบไป รพ. รุ่นน้องไป เป็น เพื่อน เราตรงไป ICU เห็นน้องแล้ว วินาทีนั้น ความหวังเรา เหลือไม่ถึง 10% คุยกับหมอ จะทำ cath lab เราเซ็นอนูมัติ หลังทำ ไม่พบ ว่าเป็น โรคเกี่ยวกับหัวใจ ส่งน้องไป ICU คุยกับ หมอ น่าจะเป็นไวรัส เพราะเขาแข็งแรง ยังหนุ่ม มันเลยกลับ มาเต้นอีก ครั้งจน มัน ทำ งาน ไม่ไหว ขา จะรุ้สึกเหนือย หายใจไม่เต็มที่ และ หยุดเต้นอีกครั้ง ที่ รพ. หมอให้เวลา 3 วันถ้าทุกอย่าง recover เขาจะฟื้น เราก็กลับ มา ทำ งาน ต่อ ตอน นั้น ตี 4 แล้ว คิด ตลอด ว่า จะบอก ทุกคนอย่างไร ดี พ่อละ แม่ ละ พอสรุปเวร sup แล้ว กลับ มาบ้าน โทรไป icu น้องยังไม่ฟื้น อาการคงเดิม เราหายใจเข้า ปอด ลึกๆ โทรกลับบ้าน *** แม่ น้องไม่สบาย เชื้อไวรัส ทำให้ หัวใจเต้นช้าลง อยู่ icu *** แม่ร้องไห้*****พ่อมาพูด ดูน้องนะ เราพูดไม่ออก บอกไม่ถุก อยากร้องไห้ดังๆ ยายเป้นลม ทุกคนวุ่นวายเตรียมของเพื่อ มา รพ. ต่อจากนั้นทุกคน โทร หาเรา ร้องไห้ 1 ยก แล้วไป รพ. ไม่มีไรคืบหน้า เราทำใจแล้ว รู้ว่าไม่มีหวัง แต่เราบอกทุกคน ว่า เราต้องหวัง ผ่านไป 3 วัน ไม่คืบหน้า แม่ให้บอก หมอ ว่า ยาอะไรก็ได้ แพงแม่ก็ยอม เราปลอบว่า หมอเขาเต็มที่แล้วแม่ ทุกคนเหนื่อย แม่ไป รพ.แต่เช้า กลับ บ้าน ก็ดึกแล้ว เขาขอแค่ เห็น หน้าห้องicu ก็ ยังดี ผ่านไป 5วัน น้องลืมตา ทุกคนมีความหวัง แต่เรารู้ ว่า มัน คือครั้งสุดท้ายที่จะได้เห็นเขา หลังจากนั้นเขาเริ่ม กระตุก มันคืออาการทางสมองไม่ลืมตาอีก ไม่รับรู้ไร วันที่ขาลืมตา ปู่เราต้องย้ายลง icu เหมีอน กัน พ่อเป็นหอบหืด มา กทมไม่ได้ เวลาผ่านไปพร้อมกับความหวังเหลือ 0 จากวัน ที่11 สค จน วันนี้25 สค เราขอลา งาน คิดว่าเป้นวันสุดท้ายของขาแล้ว ความดันลดลง เรื่อยๆ ปลายมือเท้าคล้ำ เราบอก ทุกคนให้ทำใจ ใครบ้านไกลไปเตรียมของ *** เราจะพาน้องกลับ บ้าน ****แม่ น้า เป็น ลม 18.00น หัวใจหยุดเต้น ปั๊มขึ้นมาได้ เรารู้แล้ว** ขอให้เห็นว่ายังอยู่แม้จะไม่รับรู้ก็ยอม****ความรู้สึกนี้เอง เราเข้าใจแล้ว วันนี้เอง ก่อนกลับราหอมแก้ม น้อง บอกเขาว่าพรุ่งนี้ พี่ จะ พา กลับ บ้าน*** ถึงบ้านเพิ่งจอด รถ รพ. โทรมา บอกว่า พี่ ทำใจดีๆ นะ เราบอก รู้แล้ว ต้องการเอกสารอะไร เรากลับไป รพ. อีก บอก น้า ว่า ให้รีบ นอน รพ จะซื้อยา ขอบัตร ปชช. ก่อนกลับ เราหอมน้อง บอกเขาว่า ไปสบายนะ น้องรัก รอพี่อยู่นี่ จะมารับกลับบ้านเรา พรุ่งนี้ ถึงบ้านเรานอนไม่หลับ น้องชายอีก คน ออก มานอน ข้างเรา ราไม่บอกใคร มีเรา 2 คน ที่รู้ ว่าน้องได้นอนหลับ ตลอดกาลแล้ว ตี4 พ่อโทรมา น้องละ ****เราบอก อยู่ รพ. ความดันไม่ดี*** เราดำเนินเรื่องที่ รพ. เรียบร้อย 9 น ออกเดิน ทาง โทรบอก พ่อ*** พ่อจ๋า หนูพาน้องกลับบ้านนะ*** เราเรียกน้องขึ้นรถ**กลับบ้านเรานะพ่อรออยู่*** ****เรายังน้ำตาไหลอยุ่เวลาคิดถึงเขา** เราบอก พ่อ แม่ ว่า น้อง มีกรรม น้อย เราควรดีใจที่เขาไม่ต้องทน ทุกข์ บนโลกใบนี้ ใครก็ตามที่ ได้อ่านเรื่องนี้ พึงระวัง นะคะ พักผ่อน งดเหล้า บุหรี่ ร่างกาย จะต่อต้านไวรัส ได้เองตามกลไก ประมาณ 7-10 วัน เราเขียนรื่องนี้เพื่อระลึกถึง น้อง เรา จะย้ายไปอเมริกา ใจจริง ถ้าเขา ยังไม่หมดกรรม ก้ ขอให้ มาเกิด เป็น ลูกเรา ***********มีคนตายด้วยไวรัส หวัด หรือ ไข้หวัด ทุกปี ด้วย อาการเดียวกับ น้องเรา ****************************** รักษาสุขภาพ นะคะ**** คิดถึงน้องน้อยเสมอ 
ขอแสดงความเสียใจกับจขบ.ด้วยนะคะ อัญมีทั้งพี่ชายและน้องชาย ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวเองคงช็อคไม่น้อยเลยค่ะ ขนาดแค่ฝันร้ายเกี่ยวกับน้องชายยังนอนไม่หลับไปหลายวัน ต้องโทรข้ามประเทศไปถามเพื่อให้มั่นใจว่าน้องสบายดี หลังพายุร้ายผ่านพ้นไป อัญขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาแทนนะคะ
 โดย: Un-Sunny
 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:27:00 น. ขอบคุณคะ ที่เข้ามาอ่าน และเป้นกำลังใจ
โดย: pall (pallavi
) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:25:54 น.เสียใจด้วยนะคะ
อ่านแล้วเศร้าใจไปด้วยเลยคะ แต่ก้อทำให้ เราต้องระวังตัว ดูแลคนรอบข้างให้มากขึ้น โดย: Hamugo
วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:56:41 น.ขอแสดงความเสียใจอย่างลึกซึ้งค่ะ
อ่านแล้วน้ำตาจะไหลไปด้วย ต้องกลั้นแทบแย่ รู้สึกร่วมไปด้วยเหมือนกับตอนป้าโซเสียพ่อไป เวลา..จะช่วยบรรเทาความเสียใจไปได้ค่ะ แต่ไม่เคยลืม เป็นกำลังใจให้นะคะ โดย: ป้าโซ
วันที่: 20 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:56:37 น.ขอบคุณ ทุกๆความเห็นค่ะ
เวลานั่งดูรุปเขา ก็น้ำตาไหลอยู่เลย หลังงานศพ น้องสาวเห็นพ่อ ดูรูปน้องชายแล้วแอบร้องไห้ เลยต้องเก็บรุปเขาไว้ น้องสาว ลางานต่ออยู่กับพ่อแม่ อีกเดือนหนึ่ง งานที่ยุ่งๆทำให้ รู้สึกดีขึ้น มาก ๆเลย โดย: pallavi
วันที่: 7 กันยายน 2554 เวลา:22:41:49 น. |
pallavi
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดี คะ ได้เวลาเขียนเรื่องของตัวเอง เราเกิดที่ อุบลแล้วย้ายมา เมืองย่าโม จนอายุ 9 ขวบย้าย มา กทม.เมืองนางฟ้า จนบัดเดี๋ยวนี้ อยากเป็น นักออกแบบ ภายใน แต่กลาย มาเป็นพยาบาล หน้ามัน บนหอผู้ป่วยแทน ไว้เจอกัน นะคะทุกคน Link |
||||||||||||
