งานใหม่ - ประสบการณ์ใหม่





ไม่ได้อัพบลอคเรื่องทำมาหากินซักที ครั้งที่แล้วก็อัพเรื่องงานแรกที่ได้ทำ
ก็เมื่อครึ่งปีที่แล้ว ตอนนี้ก็ยังสอนพิเศษภาษาอังกฤษให้นักเรียนตามบ้านอยู่
เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว มีนักเรียน 5 คน รายได้ก็พอสมควร
แต่ช่วงที่ผ่านมา ก็เริ่มหางานประจำทำบ้างแล้ว
โดยหาจากเวปหางานนี่แหละค่ะ สามีช่วยหาด้วย
ก็มีคนติดต่อมาบ้าง จาก รร ประถมบ้าง รร กวดวิชาบ้าง
แต่ว่า แต่ละที่ก็อยู่ไกลจากบ้านมาก ต้องนั่งรถจากบ้านไปหลายชั่วโมง
ก็เลยต้องปฏิเสธไป ...เสียดายเหมือนกัน งานดีๆ หายากจังเนาะ




แต่ในระหว่างเสิร์ชหางานอยู่
ก็ไปเจอประกาศรับสมัครงานของร้านอาหารไทยแห่งนึง
ร้านนี้เคยไปกินมาแล้วสองครั้ง ไม่ไกลบ้านค่ะ
แต่ตอนนั้นเค้าประกาศรับผู้ช่วยพ่อครัว คือไปทำงานในครัวนั่นเองแหละ
แต่ดูจากหน่วยก้านอิฉันแล้ว สามีบอกว่า ทำงานในครัวไม่ไหวหรอก
สามีเลยโทรไปถามดู เผื่อเค้าจะรับพนักงานเสิร์ฟเพิ่มซักคน



เจ้าของร้านเป็นคนเกาหลี เป็นหนุ่มอายุ 40 แล้วล่ะ แต่ยังโสดอยู่
แกชอบเมืองไทยมาก เมื่อก่อนเคยมาทำงานที่เมืองไทยอยู่ปีนึง
แกพูดภาษาไทยได้บ้างนิดๆหน่อยๆ แต่ก็หัดเรียนอยู่
ไม่ต้องบอกก็คงเดาได้ว่า เค้าก็รับอิฉันมาเป็นพนักงานเสิร์ฟแน่นอน
ถึงแม้ว่าภาษาเกาหลีอิฉันจะงอกง่อยก็ตามที ฮาๆๆๆ




แรกทีเดียว ผจก ให้ทำเป็นพาร์ทไทม์ วันละ 3 ชั่วโมง
ค่าแรงไม่ต้องไปพูดถึง [[[....น้อยจนไม่อยากจะพูดถึง ...แงๆๆ]]]
เทียบกับค่าสอนพิเศษแล้ว ค่าแรงที่ร้านอาหารน้อยกว่า 5 เท่า




ท่านผู้อ่านลองคิดดูเอาเถิด งานสอนหนังสือ
อิฉันนั่งพล่ามๆเป็นภาษาอังกฤษ ชั่วโมงนึงได้มาแล้ว 5x วอน
แต่งานที่ร้านอาหาร เดินจนขาขวิด เหนื่อยแทบตาย ได้ชั่วโมงละ 1x วอน
แต่ที่ไปทำงานที่ร้าน เพราะว่า ตอนกลางวันยังมีเวลาว่างอยู่
และสามีอยากให้ไปฝึกภาษาเกาหลีด้วย
เพราะว่าอยู่เกาหลีมา 8 เดือนแล้ว ยังพูดไม่คล่องเลย
(ก็วันๆพูดแต่ภาษาอังกฤษเนาะ ทั้งกับสามีและกับนักเรียน)




วันแรกหลังจากกลับมาถึงบ้าน เหนื่อยมากกก แทบตาย
ตอนเย็นก็ไปสอนหนังสือต่ออีก 3 ชั่วโมงครึ่ง ..จะถึกไปไหน
ถึงตอนนี้ก็ทำมา 3 อาทิตย์แล้ว ปรากฎว่า ยังมีชีวิตอยู่ดี กิกิ
ช่วงแรกๆ ยอมรับว่าเหนื่อยมากๆค่ะ แต่ไม่คิดถอดใจเลยนะ
ถึงภาษาเราจะยังไม่ค่อยดี แถมไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อนเลย
แต่เพราะว่าเจ้านายใจดีมากๆ เพื่อนร่วมงานก็ดี
ทั้งร้านมีอิฉันคนเดียวที่เป็นคนไทยค่ะ(สาบานได้ว่าร้านอาหารไทย)




พนักงานเสิร์ฟส่วนใหญ่เป็นน้องๆ หนุ่มๆ อายุยี่สิบต้นๆ
พูดภาษาอังกฤษไม่ได้กันเลย เวลาคุยกันก็จะมั่วมาก ฮาดี
ส่วนพ่อครัวแม่ครัวจะเป็นรุ่นลุงรุ่นป้าทั้งน้านนน สี่สิบฝ่าๆ
แต่อิฉันเรียกพี่ทุกคน เค้าก็ยิ้ม ชอบใจกันใหญ่




ตอนนี้สนุกกับงานที่ร้านอาหารมากๆ ถึงจะรายได้น้อยก็เถอะ
แต่ว่าเหรียญก็มีสองด้านเสมอ เมื่อมีเรื่องดีก็ต้องมีเรื่องไม่ดี
คราวหน้าจะมาเล่าต่อนะ วันนี้ฝอยมากแล้วก็เหนื่อยตามประสาคนแก่
ไปเอนหลังก่อนล่ะก่ะ








Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 22 สิงหาคม 2553 15:11:12 น. 17 comments
Counter : 660 Pageviews.

 

๙๙
๙๙๙


เจิม



โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:45:41 น.  

 
การได้งานที่ชอบ หรือไม่ชอบแต่ทำแล้วสนุกนี่ผมว่าถือเป็นโชคอย่างนึงของชีวิตเลยนะครับ

สู้ต่อไปว่าแต่ภาษาเกาหลียากมั้ยอะ ผมรู้จักแต่คำว่า "ซารางเงโย" กับ "มานีพูกูชิเผาะ"


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:47:41 น.  

 
ตอบน้องตัวต่อของพี่ --- ภาษาเกาจะว่ายากก็ยากนะ จะว่าไม่ยากก็ได้ พี่เรียนแล้วไม่หัดพูดไง มันเลยไม่ไปไหนซักที


โดย: apple juice วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:04:57 น.  

 
น้องแอ๊ปสู้ๆๆ พี่ชอบอ่ะงานสอนภาษาอังกฤษ จะมาสอนอังกฤษให้เด็กอังกฤษ คงนะ..ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ฮ่าๆ

พี่ว่าน้องแอ๊ปเก่งเดี๋ยวสักพักก็พูดได้แล้วล่ะ ภาษาเกาหลี


โดย: grippini วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:00:34 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ


โดย: Halimeda Lover วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:59:54 น.  

 
หวัดดีคะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บ้านนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ
ดิฉันเห็นด้วยว่าบรรยากาศที่ทำงานสำคัญ.. ถ้าทำงานแล้วมีความสุข ถึงเงินเดือนน้อยก็อยากจะทำ
ขอให้สนุกกับงานนะคะ


โดย: คนชอบอ่านผ่านมาทัก วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:18:33 น.  

 
สวัสดีคร่า...
ดีใจจังที่คุณ apple แวะไปที่บลอกอ่ะคร่ะ เพราะชื่นชอบบลอกคุณแอปเปิ้ลมานานแล้ววว เป็นแฟนคลับล่ะ อิอิ
อยู่เกาหลีน่าสนุกนะคะ..
เดวแอบขออาจารย์ไปทำวิจัยเกาหลีมั่งดีกว่า..เผื่อจะเจอหนุ่มตี๋ๆ บ้าง อะไรบ้าง


โดย: piGipo วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:46:02 น.  

 
ที่เมมฟิสก็มีร้านอาหารไทยแต่ไม่มีคนไทยทำงานสักคนเลย อิอิ เจ้าของร้านเคยชวนแต่อยู่ไกลบ้านมากขับรถไปคงไม่คุ้มกับค่าแรงที่ได้ แต่โชคดีได้ทำงานใกล้ๆบ้านคะ
น่าอิจฉาคุณ apple juice พูดได้อย่างน้อยตั้งสามภาษาแนะ เราเองมาอยู่ที่นี่รู้สึกว่าตัวเองภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ภาษาไทยยิ่งอ่อนแอ


โดย: Mojo&Phadthai วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:44:12 น.  

 
ขยันจังเลยจ้า ขอแบ่งความขยันมามั่งสิ

ในทุกๆอย่างก็มีแง่ดีเนอะ ถึงเงินน้อยก็ถือซะว่าเรากำลังมาเรียนภาษา+มาออกกำลังกายแล้วยังได้ตังค์อีกด้วย (แถมได้เจอหนุ่มๆเอ๊าะๆอีก อิอิ)


โดย: อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:07:16 น.  

 
ขอให้สนุกสนานกับการทำงานนะคะ

แต่ถ้าชอบแล้ว ทำอะไรๆก็สนุกนะคะ ถึงจะเป็นการทำงานก็ตาม

ขอบคุณที่แวะไปที่บล๊อคนะคะ

อายุเท่ากันเลย

อิอิ

จิ๊บคงอีกนานแน่เลยค่ะ
เพราะยังตัดสินใจไม่ได้เลยค่ะว่าจะมีดีไหม




โดย: แฟนสาวฮัตโตริคุง วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:11:44 น.  

 
สู้ๆๆๆๆๆๆ


โดย: มาม่าจัง IP: 180.183.69.120 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:51:23 น.  

 
ไดลองทำงานหลายๆอย่างหนูว่าดีออกอะพี่


โดย: น้องผิง วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:58:20 น.  

 
เค้าหนีเที่ยวกลับมาแล้วไข้ขึ้นง่ะ ต่ายยยย

แงงงงงง งองแงงงงงง


โดย: ซซ วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:41:01 น.  

 
ช้ำใจหนุ่มเกาหลี ฮึ!!!


โดย: only sweetDream วันที่: 8 มีนาคม 2553 เวลา:20:52:27 น.  

 
แจ๋วเลยนิ


โดย: นายแมมมอส วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:10:13:31 น.  

 
เมื่อไหร่จะอั๊พเรื่องใหม่ล่ะอินางน่อย


โดย: ซซ วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:16:47:57 น.  

 
I like your story. It's nice, thx naka.


โดย: Annie/FL. IP: 19.249.16.198, 136.1.1.101 วันที่: 26 มีนาคม 2553 เวลา:21:04:26 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

apple juice
Location :


Korea

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
19 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add apple juice's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.