เคยอยากกินอะไรแล้วเอาไปฝันบ้างเอ่ย

ถามไปงั๊นแหล่ะเพราะว่าคงไม่มีใครเป็นขนาดแอน

เค้าเรียกว่า " ตะกละ " หรือเปล่านะ ไม่ค่อยแน่ใจ

เป็นคนชอบกินข้าวขาหมูมากกกกกกกกกกกก........

แล้วเวลากินเนี่ยเอาหนังเยอะๆนะ ไม่ใช่เอาแต่เนื้อ

แอนเคยเป็นคนที่มีโคเลสเตอร์ลอลสูงที่สุดในบริษัทด้วยนะ

แต่ว่าไม่สน.....ฮิฮิ ก็มันชอบนี่นา

กินเกือบทุกอาทิตย์เลยนะ เชื่อป่ะ

จ้าวที่ชอบมากๆเนี่ยเค้าขายที่ท่าน้ำท่าดินแดง

เป็นรถเข็นอาเฮียคันเล็กๆเก่าๆ

หนังนุ่ม เปื่อย อร่อย เนื้อก็ล่อนออกมา

บางครั้งก็สั่งคากิมาแทะเล่นด้วยหล่ะ

กินทีหนึ่งไม่ใช่แค่จานเดียวนะคะ ขอโทษ

รุ่นนี้ขับรถเพื่อไปกินตั้งไกลขนาดนั้นมีเหรอจะสั่งจานเดียว

แอนสั่งคากิหนึ่ง ขาหมูหนังเยอะๆ หนึ่งและกลับบ้านไม่เอาข้าวอีก ๒ ถุง

เก็บไว้กินวันหลัง แช่ตู้เย็นให้แข็งๆเก็บได้หลายวัน

เอากะมันสิ คนมันชอบบบบบบบบบ......

พอย้ายมาอเมริกาประเทศที่เค้าไม่กินหนัง ไม่กินเครื่องในสัตว์

อยากกินขาหมู คิดถึงกันจนเก็บเอาไปฝัน

แถมไม่เคยทำกับข้าวด้วยนะตอนอยู่เมืองไทยอย่างที่เคยบอกไป

ใครเลยจะไปคิดว่าวันหนึ่งเราจะต้องมาทำอะไรๆกินเอง

แล้วมาอยู่ประเทศนี่้จะไปหาซื้อขาหมูที่ไหนได้

ลำพังแค่เครื่องในไก่เอามาทำผัดกระเพรายังยากเลยอ่ะ

จนวันหนึ่งไปร้านเอเชียแล้วไปเยี่ยมๆมองๆที่ตู้เย็น

กรี๊ด.......ว่ิงมาหาคุณสามีแทบไม่ทันค่ะ

แต่ว่ามีเหรอพ่อจะให้ซื้อเห็นแต่ตรีนนนนนน....ขนาดนั้น

ก็เก็บเอาไปเศร้าค่ะ นั่งนอนยืนเดินคิดถึงข้าวขาหมู

เก็บไปคิด เอาไปฝันหลายวัน จนเร่ิมทนไม่ไหว

บอกเค้าว่าอยากกินหน่ะ ตอนอยู่เมืองไทยกินบ่อยมากเลยนะ

เค้าย้อนถามว่าทำเป็นเหรอ ต่อให้ซื้อมาก็เหอะ

เออว่ะ แล้วทำเป็นเหรอ นั่นดิ จะมีปัญญามั๊ยนั่นหน่ะ

เป็นคำถามตอบยากมาก ก็เลยเก็บเอาไปคิด นั่งคิดนอนคิดยืนคิดต่อไป

จนในที่สุดก็ฝ่าฟันความกลัวที่มีอยู่นั้่นออกไปแล้วไปซื้อมาในที่สุด

ได้เครื่องพะโล้มาด้วยหนึ่งถุง พร้อมซีอิ๊วดำและน้ำตาลปี๊บเป็นก้อนๆ

แต่ว่าเชื่อมั๊ยคะว่าสามียอมไปเล่นเน็ตนอกบ้าน

บอกว่าเหม็นขาหมู ทนไม่ได้ แล้วมีบ่นด้วยนะว่าเมื่อไหร่จะต้มเสร็จ

กระเด่ะมากกกกกกก แม่เลยต้มเลยตุ๋นไปเกือบ ๒ ชม.

เสร็จแล้วออกมาหน้าตาอย่างงี๊ค่ะ

หลังจากต้มเสร็จได้กินก็ดีใจซ้าาาาา...........ปานขึ้นสวรรค์กันไป

ก็มันของชอบ ฝันถึงมาหลายวันหลายคืน

ที่สำคัญ ไม่คิดว่าจะได้กินด้วยซ้ำไป

เพราะว่าคิดมาตลอดว่าขาหมูทำยาก

เอาเข้าจริงก็ตุ๋นไปปรุงไปนั่นแหล่ะ

น่าเสียดายว่าต้มไข่ไม่ค่อยเก่ง

ไข่ดูแห้งๆอย่างไงก็ไม่รู้ค่ะ

ที่น่าเสียดายอีกอย่างหนึ่งก็คือ

ขาหมูประเทศนี้ไม่มีเนื้อเยอะเหมือนบ้านเรา

หน้าตาเหมือนเป็นคากิมากกว่า เพราะว่ากระดูกเยอะเชียว

จะไปซื้อที่มันเป็นขาหมูแบบแฮมสดมาทำก็ใหญ่ไป

สงสัยว่าต้องเกณฑ์เพื่อนคนไทยที่รู้จักทั้งฟลอริดามากินมั๊งนั่น

พอดูได้ และฝันเป็นจริงหน่ะค่ะ

มีใครชอบกินข้าวขาหมูแบบแอนบ้างเอ่ย

ไว้วันหลังมากินด้วยกันนะคะ......