Bloggang.com : Turtle Came to See Me : บันทึก ศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์มีอายุไม่เท่ากัน

บันทึก ศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์มีอายุไม่เท่ากัน

ในพระวินัยปิฎกมีบันทึกว่า ศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์มีอายุไม่เท่ากัน บางพระองค์ศาสนาพุทธมีอายุสั้น บางพระองค์ศาสนาพุทธมีอายุยืน

สาเหตุที่ศาสนาพุทธแต่ละยุคมีอายุไม่เท่ากันก็เพราะ บางยุค “มี” กับ บางยุค “ไม่มี” การบัญญัติพระธรรมวินัย

ยุคที่ศาสนาพุทธอายุสั้นนั้น พระบรมศาสดาไม่ได้บัญญัติพระธรรมวินัยไว้ เมื่อสิ้นพระองค์แล้ว หมู่สงฆ์ไม่มีพระธรรมวินัยไว้สืบทอดศาสนาในฐานะเป็นตัวแทนพระบรมศาสดา ศาสนาพุทธจึงสิ้นสุดลงทันที

ส่วนยุคที่ศาสนาพุทธอายุยืนนั้น พระบรมศาสดาทรงบัญญัติพระธรรมวินัยไว้ขณะยังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ เมื่อสิ้นพระองค์แล้ว หมู่สงฆ์ย่อมมีพระธรรมวินัยไว้เป็นตัวแทนพระพุทธองค์ ทำให้เมื่อมีปัญหาต่างๆ เกิดขึ้น ก็ยังสามารถอาศัยพระธรรมวินัยคลี่คลายแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ตามแนวทางที่พระพุทธองค์วางไว้ ศาสนาพุทธจึงได้รับการสืบทอดจากหมู่สงฆ์รุ่นหลังต่อไปได้อีกนานนับพันปีหมื่นปี

สาเหตุที่ทำให้พระธรรมวินัยสามารถเป็นตัวแทนของพระบรมศาสดาก็เพราะว่า

1. ปัญหาต่างๆ ที่มีปรากฏอยู่ในพระธรรมวินัยนั้น พระบรมศาสดาทรงได้ตรัสแสดงหลักการและวิธีการคลอบคลุมทุกๆ ปัญหาทั้งหมดไว้ล่วงหน้าเป็นพันๆ ปี แล้ว

2. พระธรรมวินัยเป็นคำสอนที่สมบูรณ์ดีแล้ว โดยในช่วงใกล้ปรินิพพานนั้น พระองค์ได้ตรัสถามย้ำว่ามีผู้ใดสงสัยในคำสอนของเราหรือไม่ ปรากฏว่าไม่มี เมื่อไม่มีเท่ากับการเทศน์สอนของพระองค์เสร็จสมบูรณ์แล้ว พระองค์จึงไม่ทรงแต่งตั้งบุคคลอื่น แต่ทรงแต่งตั้งพระธรรมวินัยไว้เป็นศาสดาแก้ไขปัญหาต่างๆ ในภายหน้าแทนพระองค์

3. พระบรมศาสดาฝากพรธรรมวินัยไว้กับหมู่สงฆ์ โดยกำหนดว่าหมู่สงฆ์คือผู้รับช่วงต่อทำหน้าที่ดำรงรักษาพระธรรมวินัยไว้ให้มั่นคง อย่าให้อันตรธานหายไปในยุคหน้าของตน

จากหลักฐานที่บันทึกในพระวินัยปิฎกนี้เอง ทำให้ได้ข้อสรุปว่า

1. พระธรรมวินัย คือหัวใจของพระบรมศาสดา ซึ่งเป็นทั้งหมดของการสืบอายุพระพุทธศาสนา

2. ความสั้นยาวของพระพุทธศาสนานั้นขึ้นอยู่กับหมู่สงฆ์ยังคงดำรงรักษาพระธรรมวินัยไว้เป็นตัวแทนพระบรมศาสดาหรือไม่

3. หากหมู่สงฆ์ทอดทิ้งพระธรรมวินัย ศาสนาพุทธก็อายุสั้น หากหมู่สงฆ์รักษาพระธรรมวินัย ศาสนาพุทธย่อมอายุยืน นี่เป็นหลักการง่ายๆ ที่ชัดเจนตรงไปตรงมา

4. การทอดทิ้งพระธรรมวินัย ก็คือการทอดทิ้งพระบรมศาสดา ย่อมเท่ากับเป็นการทอดทิ้งพระพุทธศาสนาด้วย นั่นเท่ากับว่าพระพุทธศาสนาถึงกาลล่มสลายแล้ว ไม่มีหมู่สงฆ์ดำรงรักษาพระธรรมวินัยของพระบรมศาสดาเหลืออยู่แล้ว

5. การรักษาพระธรรมวินัย ก็คือการรักษาพระบรมศาสดา ย่อมเป็นการรักษาพระพุทธศาสนา นั่นเท่ากับว่ายังมีหมู่สงฆ์ที่มีความมั่นคงในศรัทธาต่อพระบรมศาสดา ทุ่มเทชีวิตจิตใจทำงานสืบทอดอายุพระพุทธศาสนาให้ยืนยาวต่อไป ไม่ยอมให้พระพุทธศาสนาสูญสิ้นไปในยุคของตน

6. เมื่อยังมีหมู่สงฆ์ที่ดำรงมั่นในพระธรรมวินัยเป็นใหญ่ ทำหน้าที่สืบอายุพระพุทธศาสนาต่อไป ก็ไม่มีใครต้องตั้งคำถามแบบรำพึงขึ้นว่า "ฤาจะถึงกาลสิ้นยุคเถรวาท" อีกต่อไป
--------------------------
30 พ.ย. 2564
23.22 น.

ที่มา เพจPtreetep Chinungkuro

เฮดบล็อก เรือนเรไร
ญามี่... ภาพบีจี
กุ๊กไก่...ของแต่งบล็อก
โกฟี่แมว... กรอบแต่งบล็อก
ชมพร... ไอคอนเล็กๆ

Create Date : 04 ธันวาคม 2564

Last Update : 4 ธันวาคม 2564 0:22:17 น.

2 comments

Counter : 678 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร

ตอนนี้ชอบฟังพระนิพนธ์ ธัมมพันโทเทศน์มากค่ะ
ท่านเทศน์ได้อรรถรสดี

โดย: หอมกร

วันที่: 4 ธันวาคม 2564 เวลา:8:11:12 น.

นิพพาน

โดย: นิพพาน (สมาชิกหมายเลข 3210706

) วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:6:40:00 น.