บ้านเราตอนนี้ การเมืองมีเรื่องยุ่งๆ การมุ้งก็มีเรื่องร้อนๆ เรื่องที่ควรอยู่ในห้องนอน ก็มีคนเอามาโชว์ใน IG.. เรื่องแบบนี้คนดีๆ เขาไม่ทำกันนะคะ เรื่องส่วนตัว ที่อยากให้เป็นเรื่องส่วนรวม โชว์เหนือว่าฉันได้คนนั้น คนนี้..

จริงๆ คือการประจานตัวเองเหมือนกันว่าฉันเสียตัวให้คนๆ นี้แล้วนะทุกคน ความต้องการทางกายทุกคนมี แต่ในที่สุดก็ต้องเลือกให้ดี โดยเฉพาะยุคนี้ที่มีทั้งคนชอบโชว์และชอบ share ก็เป็นบทเรียนกันไปค่ะ แค่อย่ามองว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ใครๆ ก็ทำได้ แค่ไม่ท้องก็จบ จริงๆ มันไม่จบ ความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองมันจะค่อยๆ หายไป สุดท้ายไม่มีใครอยากได้แม่ของลูก ที่ถูกกอด ถูกกินมาแล้วทั่วราชอาณาจักร

เมื่อรักใคร ยิ่งต้องดูแลกายและใจของตัวเองให้ดี ให้สมกับที่เราเลือกกัน เราจะเป็นของขวัญให้กันและกัน ไม่ใช่การเลือกฉันคือเวรกรรมของเธอ

เมื่อไม่นานมานี้ มีข้อความนี้โพสต์ไว้ใน fanpage ของ Club Friday ค่ะ

“ผมเคยเห็นลูกน้องฆ่าตัวตายเพราะความรัก จนเดี๋ยวนี้มาเจอกับตัวเองถึงได้เข้าใจมันมาก การที่ถูกทิ้งแล้วโดนสวมเขาขณะที่เราไม่มีทางเลือกอะไร มันเจ็บปวดแค่ไหน มาสมัครเป็นทหารที่สามจังหวัดชายแดนใต้ เพราะคิดว่าจะมีเงินเดือน หน้าที่การงานที่เราภูมิใจ เธอกลับไปเลือกคนมาที่หลัง แล้วคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านสุขผ่านทุกข์มาด้วยกัน ทำไมเขาถึงทำได้ลงคอครับ พ่อแม่เขาเลิกกัน ผมก็เป็นคนทำให้เขามาเจอกัน หวังว่าจะทำให้ครอบครัวเขาอบอุ่นได้ คนมาที่หลัง เข้ามาในช่วงที่ผมไม่มีเวลาให้ แล้วเราก็ทะเลาะกัน สุดท้ายความดีกลับตกไปอยู่กับคนที่เข้ามาปลอบเขา ที่สำคัญเราหมั้นกันแล้วด้วย ผมต้องกู้เงินตั้งสามแสนเพื่อมาจัดงาน สุดท้ายแล้วมันไม่มีค่าอะไรเลย เจ้าหน้าที่ที่ทำงานทางใต้เงินเดือนก็น้อย เวลาให้คนรักก็น้อย สองเดือนกลับบ้านครั้ง ผมคงจะให้ความสุขเขาได้ไม่มาก ชีวิตจะสิ้นไปเมื่อไหร่ ใครจะรู้ ไม่มีความปลอดภัยในชีวิต หวังว่าคนใหม่ของเขาจะดูแลเขาได้ดีกว่าผม สุดท้าย ผมก็ต้องกลับมารักตัวเองและพ่อแม่ของผมมากกว่าเดิม”

ก่อนอื่น ต้องขอบคุณ และขอชื่นชมหัวใจ ความเสียสละของพี่น้องทหารทุกคนไม่ว่าจะปกป้องดินแดนไทยในส่วนไหนก็ตามนะคะ พวกเราอยู่ได้นอนหลับบนแผ่นดินไทยที่มีรั้วของบ้านที่เข้มแข็ง และรู้ว่า พี่น้องตามชายแดน โดยเฉพาะ 3 จังหวัดทางใต้ของเราต้องเสี่ยงมากมายขนาดไหน ทุกคนมีครอบครัวที่รัก และรักเขาไม่ต่างจากใครๆ แต่ชีวิตที่ต้องแขวนบนเส้นด้าย ปลายกระบอกปืน มันเสี่ยงไม่ใช่น้อย ขอเป็นอีกหนึ่งแรงกำลังใจที่ส่งไปให้ทหารของพระราชาทุกคนที่ปกป้องประเทศไทยอยู่ในทุกพื้นที่นะคะ

รัก เป็นเรื่องของคนสองคน ที่ต่างคนต่างเลือกกัน เราคือความสุขของเขา และเขาคือความสุขของเรา ถ้าวันหนึ่ง สุขของเขาคือการไม่มีเรา ในที่สุดก็ต้องปล่อยค่ะ เจ็บปวดเสียใจ ใครก็เป็น หลายครั้ง ความผูกพันดันเกิดขึ้นกับฉันคนเดียว คบมายาวนาน ทำทุกอย่างให้สารพัด แปลกที่ “คนให้” กลับชื่นใจล้ำกว่า “คนรับ” ไม่ซึ้งกันไม่เท่าไหร่ กลับทำร้ายจิตใจ แม้ทนแทบไม่ไหว ก็ต้องอยู่ต่อไปให้ได้อยู่ดี

ฆ่าตัวเองไป สุดท้ายคนที่เจ็บปางตายคือพ่อแม่เรา ไม่ใช่เขาหรือเธอคนนั้น.. คนไม่รักกัน เราจะอยู่หรือ ไปไม่ได้มีผลอะไรต่อใจเขา รักต้องแลกด้วยรัก ไม่ใช่แลกด้วยชีวิตค่ะ ตอนอยู่ยังไม่รัก ตอนตายอย่าหวังให้เธอมาเจ็บปวดอะไร สุดท้ายตายฟรี ยิ่งเจ็บ ยิ่งต้องอยู่ให้เธอดูค่ะว่า เธอไม่ได้ทรงคุณค่าขนาดต้องทำให้ใครตายเพื่อสังเวยเธอ และถ้าเป็นได้ ทำทุกอย่างในชีวิตให้ดี ให้รู้ว่าการไม่มีเธอ ชีวิตเราเจริญขึ้นมากแค่ไหน ดีกว่านั่งเสียใจ ทำอะไรต่อไม่ได้ ให้เธอมองมาแล้วกระหยิ่มหัวใจ แค่ฉันไป ชีวิตเธอดูสูญสลายขนาดนี้เลยหรือ

ความตายอยู่กับเราทุกลมหายใจค่ะ ช้าหรือไว ได้ถึงวันสุดท้ายกันทุกคน ที่สำคัญกว่าคือ ก่อนจะถึงวันนั้น เราได้อยู่อย่างคุ้มค่าหรือยัง ... เพิ่งได้อ่านสิ่งที่น้องหนูดี วนิษา เรซ เล่าไว้ในหนังสือ เป็นเรื่องที่เกิดในมาเลเซียค่ะ มีโจรเข้าปล้นแบงก์ น้องผู้หญิงคนหนึ่งถูกบังคับให้เปิดตู้เซฟ เธอเหมือนรู้ชะตากรรมของตัวเอง วินาทีนั้นแอบโทรศัพท์หาสามี ที่แต่งงานกันมากว่า 10 ปี พอสามีรับสาย เธอถามไปว่า

“คุณรักฉันอยู่ไหม” สามีได้ยินแบบนั้น ตอบกลับไปว่า “ตอนนี้ขับรถอยู่นะ คุยไม่สะดวก” แล้วก็วางสายเลย โดยไม่รู้ว่า ภรรยาเจอกับอะไรอยู่ ใครจะรู้ว่านั่นคือประโยคสุดท้ายที่เขากับภรรยาจะได้พูดกัน โจรหันมาเห็นว่าผู้หญิงพนักงานแบงก์กำลังโทรศัพท์คิดว่ากำลังแจ้งตำรวจ เขาเลยยิงเข้าที่หน้าผาก น้องผู้หญิงเสียชีวิตค่ะ สามีมารู้ที่หลัง แสนจะเสียใจ ตอบคำว่า “รัก” ไป ใช้เวลาสั้นกว่าประโยคที่ว่า “ขับรถอยู่นะ ไม่สะดวก”ตั้งเยอะ แต่เขากลับไม่พูด เป็นเรื่องน่าเศร้าค่ะ แต่ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น ไม่มีใครรู้ว่า เราจะมาถึงลมหายใจสุดท้ายเมื่อไหร่ และก่อนจากโลกนี้ไป เราได้ดูแลคนที่เรารักอย่างเต็มที่แล้วหรือยัง

ตายน่ะง่าย อยู่ให้ได้ยากกว่ามาก แต่มีคุณค่ากว่าเยอะ ถ้าวันนี้อยากตาย เพราะใครคนหนึ่งทิ้งไป ให้ถามหัวใจตัวเองดังๆ คนนั้นๆ เขาทำให้เราเกิดหรือเปล่า เขาสร้างลมหายใจให้เราไหม ถ้าไม่ใช่ เราจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง เพื่อดูแลคนที่รักเราเท่าชีวิต อย่าคิดว่าจะฆ่าตัวตายเพื่อประชดใคร ให้เธอรู้สึกผิด ... คนที่ทิ้งเราไป ไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไรกับการไม่มีเราอีกแล้วค่ะ