วีซ่าต้องมาก่อน

"ให้จัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินหลังจากทางสถานทูตฯอนุมัติวีซ่าแล้ว ทางสถานทูตฯไม่สามารถรับผิดชอบใดๆได้ในกรณีที่วีซ่าไม่ผ่านแม้ผู้ยื่นแจ้งว่าได้ซื้้อตั๋วเครื่องบินแล้ว"

แปลว่าถ้า ซื้อตั๋วเครื่องบินก่อนแล้ววีซ่าไม่ผ่านนี่ อาจได้บินแต่ได้เที่ยวญี่ปุ่นอยู่แค่นาริตะ งั้นต้องขอวีซ่าก่อนซินะ

"เดี๋ยวตั๋วก็เต็มหรอก ไม่รีบจอง"
เออแฮะ น้องผมมันบอก เพราะเวลาเราจะไปเที่ยวนี่ เรื่องวันที่จะไปต้องกำหนดก่อนว่าไปวันไหน จะกลับวันไหน แล้วค่อยจัดการเรื่องอื่น ถ้าตั๋วเครื่องบินออกไม่ตรงกับวันที่เราจะไปจะกลับก็เสียโอกาสแย่

คงต้องขอวีซ่าก่อน ค่าตั๋วเครื่องบินไม่ใช่ถูกๆ ถ้าวีซ่าไม่ผ่านแล้ว อาจต้องไปเสียเวลาเร่ขายคนอื่นอีก ไม่รู้จะขายได้รึเปล่าด้วย

เอกสารที่ต้องใช้ต่างๆ หาดูได้ในเว็บของสถานกงสุลญี่ปุ่น จากที่อ่านๆดู มีสองรายการที่อาจเสียเวลาจัดเตรียมนานกว่าอย่างอื่น

เอกสารรับรองการทำงาน และ แผนการท่องเที่ยว

แผนการท่องเที่ยว เพราะผมเพิ่งไปญี่ปุ่นครั้งแรก เค้าแนะนำเลยว่าควรจะมี ทั้งนี้เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจนะว่าเราไปเที่ยวแล้วจะกลับ ไม่ได้จ้องจะไปเป็นแรงงานอพยพอยู่ในประเทศเค้า หน้าตายิ่งเหมือนแรงงานอยู่ด้วย

ส่วนเอกสารรับรองการทำงานนั้น ผมไปขอที่ฝ่ายบุคคล แล้วก็ได้รับคำตอบที่น่าชื่นใจว่า

"สองอาทิตย์ มารับนะคะ"

"สองอาทิตย์!!!!" แม่เจ้า เอกสารอะไรจะใช้เวลาเขียนขนาดนั้น ต้องส่งไปให้เง็กเซียนฮ่องเต้ลงนามหรือเปล่าเนี่ย

"มันต้องเดินเอกสาร ตามขั้นตอนค่ะ และรอเอกสารส่งคืนมา" อ่อ สำหรับองค์กรเต่าที่ใช้วิธีเดินเอกสารแบบเดิมๆ ก็ต้องรอกันนานเยี่ยงนี้แหละ

"ของพี่สองอาทิตย์ได้ว่ะ ของแกล่ะ" ผมถามน้องผม

"อาไร้ ขอปุ๊บได้เลย เนี่ยพิมพ์เองด้วย เดี๋ยวพิมพ์เสร็จเอาไปให้เจ้านายเซ็นต์ จบ"

เออ เอากะมัน บริษัทเอกชนมันดียังงี้นี่เอง ใครจะขอนี่ดูด้วยนะครับว่าใช้เวลาเท่าไร ยิ่งองค์กรใหญ่ยิ่งขอนาน บางทีต้องรอให้พวก President เค้ามาเซนต์ ยิ่งตามตัวยากๆ อยู่ด้วยพวกนี้

ไหนๆผมต้องรอใบรับรองสองสัปดาห์ ผมเลยไปเตรียมเอกสารอย่างอื่นให้พร้อมก่อน พอใบรับรองมาก็ยื่นขอได้เลย

รูป!! ผมต้องถ่ายรูปนี่นา วีซ่าญี่ปุ่นใช้รูป 45x45mm 1รูป ไม่ใช่กล้องดิจิตอล

เอาอีกแล้ว แล้วกรูจะไปหาที่ไหนวะเดี๋ยวนี้รูปที่ไม่ใช้กล้องดิจิตอลถ่าย

"โอ้ย ใช้ได้" ช่างภาพบอกผม
"เนี่ยพี่ถ่ายมาเยอะแล้ว ใช้ได้" เอ้า ในเมื่อผู้เชี่ยวชาญบอกงั้นแล้ว ผมก็เชื่อเค้าละครับ
"วีซ่าประเทศไหนล่ะ"
"ญี่ปุ่นครับ"
"2X2 นิ้ว"

"เอ๊ะ มันเขียนว่า 45x45mm นี่นา หรือว่ามันจะเท่ากัน"
ผมสับสนนิดหน่อยเพราะหน่วยวัดของผมกับช่างภาพขณะนี้ไม่เหมือนกัน

"เอาน่าเชื่อพี่เค้าเค้ามืออาชีพ" ผมคิด

"250 ครับ" อื้อฮือ โคตรแพงอ่ะ รูปบ้าอะไรวะ แล้วใช้แค่รูปเดียวอีก แล้วที่เหลือตูจะเอาไปทำอะไรเนี่ย

.....ดิจิตอลมันก็ดียังงี้ ชั่วโมงเดียวก็ได้รูปแล้ว นี่ถ้าเป็นฟิล์มสมัยก่อนที่เครื่องถ่ายใหญ่ๆ นะ ต้องนัดให้มารับวันหลัง

ได้รูปมาก็เอามาลองแปะ อืม ดูมันล้นๆ ยังไงไม่รู้แฮะ เลยเอะใจเอาไม้บรรทัดมาวัด ปรากฏว่าผมต้องตัดรูปออกทุกด้านด้านละนิดหน่อยเพื่อให้พอดี พอวัดดีๆ ก็รู้ว่าไอ้ 2X2 นิ้ว กับ 45x45mm เนี่ยมันไม่เท่ากัน

แสบกว่านั้นคือน้องผมไปถ่ายมาที่ร้านย่านรามคำแหง มันได้ 45x45mm เป๊ะๆ แถมราคาแค่ร้อยเดียว

เลยรู้ว่าไอ้ที่ช่างของผมมันบอกใช้ได้น่ะ มันไม่ได้ใช้เอง!!!!




ปล. เรื่องรูปมารู้ตอนไปยื่นวีซ่าทีหลังว่ารูปดิจิตอลที่ใช้ไม่ได้คือรูปดิจิตอลที่เป็นจุดๆ หมายถึงความละเอียดไม่พอน่ะครับ สมัยก่อนรูปดิจิตอลมันละเอียดสู้ฟิล์มไม่ได้ เวลาถ่ายออกมามันเลยเป็นแบบจุดๆ แต่สมัยนี้หายห่วงครับ ชัดแจ๋วแหว๋ว ดังนั้นไม่ต้องกังวลนะครับ เรื่องรูป

Create Date : 11 ตุลาคม 2551		4 comments
Last Update : 11 ตุลาคม 2551 15:59:22 น.
Counter : 515 Pageviews.
Share Tweet