ฝังหัวใจข้าไว้ที่เสม็ด.... ตอน13 ค่ำคืนอันแสนหวาน ..........เพียงชั่วผ่านแนวโขดหินมาหน่อยเดียว ก็พบกันร้านค้าแห่งหนึ่ง ต่อเป็นพื้นไม้อยู่เหนือแนวหินเบื้องล่าง มีเสาค้ำยันแน่นหนา บรรยากาศน่านั่ง เห็นคนกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่โต๊ะด้านนอกใกล้ทางเดิน ตั้งวงดื่มเหล้ากันแต่หัววัน! เมื่อไม่มีชัย เราก็แทบไม่ได้เข้าไปถามเรื่องบ้านพักเลย เพราะที่ผ่านมา ชัยจะเป็นคนเดินนำเข้าไปถามให้เราก่อนทุกครั้ง เราไม่เห็นป้ายบอกชื่อหาด แต่ก็รู้ได้ว่าเรามาถึงอ่าวลุงดำแล้ว จากชื่อบ้านพักที่เขียนไว้ว่า "ลุงดำ" ..........บ้านพักแถบนี้ สร้างไว้สวยกว่าทุกที่ๆเราผ่านมา แต่ละหลังสร้างไว้ใหญ่โตแข็งแรง สร้างแบบยกพื้น มีแนวหินน้อยใหญ่อยู่เบื้องล่าง แนวนี้ ไม่ได้เป็นหาดทราย มีแต่หินผุดขึ้นอยู่ทั่วไปจนถึงในทะเล แลดูสวยมีเสน่ห์ไม่แพ้บ้านพักริมชายหาด ต้นไม้แถบนี้ดูร่มรื่นสบายตา บ้านบางหลังก็ซุกตัวอยู่ในแนวต้นไม้เหล่านี้ ผมมองออกไปในทะเล ผ่านแนวต้นไม้ที่แหวกเป็นช่องเหมือนซุ้มประตูโค้ง เห็นมีท่าเรือที่เป็นสะพานไม้ต่อออกไปเป็นท่าเทียบเรือเช่นเดียวกับอ่าวลุงหวัง จะดีกว่าก็ตรงที่ว่า สะพานนี้ดูเข้ากันกับหาดและโขดหิน ไม่ได้ตั้งให้รกสายตาอยู่กลางหาดเหมือนอ่าวลุงหวัง และพอเราพ้นสะพานท่าเรือมา เราก็ได้เห็นหาดทรายของอ่าวลุงดำ หาดมีขนาดเล็กมาก สุดหาดเป็นสันเขา ต้นไม้ และโขดหิน วิทชี้ชวนให้ผมดูบ้านหลังหนึ่ง สร้างอยู่บนต้นไม้ ซุกตัวอยู่ในกิ่งก้านและใบของไม้ใหญ่ หันหน้าออกไปทางหาด บันไดทอดขึ้นจากด้านหลัง ฝรั่งชายหญิง เดินขึ้นลงที่บ้านหลังนี้ อ่าวลุงดำ...ที่นี้เปลี่ยนแปลงไปหลายอย่าง แตกต่างจากเมื่อสิบกว่าปีก่อนมากมาย..... ..........ป่าโปร่ง ที่เคยกินอาณาบริเวณริมเขาเป็นพื้นที่กว้าง ที่ที่ผมเคยได้มากางเต๊นท์เป็นที่พักในสมัยก่อน บัดนี้ถูกแทนที่ด้วยที่โล่งเตียน สลับด้วยบ้านพักอีก2หลัง เหลือเค้าโครงว่าเคยเป็นป่าให้เห็นก็เพียง ต้นไม้ไม่กี่ต้นติดริมเขา ผู้คนที่เคยเบาบาง หรือแทบไม่มีเลย ถึงตอนนี้ก็ดูจะคึกคักไปด้วยผู้คน บ้างก็ยืนแอคท่าถ่ายรูปกันตามริมโขดหิน บ้างก็เล่นน้ำทะเลกันอยู่สนุกสนาน หาดและพื้นที่อื่นๆ จะเปลี่ยนไปมากน้อยเพียงไร ก็สุดที่จะจดจำได้ แต่ที่ยังวนเวียนติดตรึงอยู่ในใจเสมอมา กลับเป็นเรื่องราวที่ได้ใช้ที่นี่เป็นจุดเริ่มต้น..... ..........'......คืนนั้น เราล้อมวงกันอยู่หน้าเต๊นท์ ด้านหลังเป็นเงาป่าตะคุ่มๆ ด้านหน้าเป็นหาดทรายดำทะมึน เห็นแสงไฟจากกระโดงเรือ ส่องสว่างอยู่ลิบๆ เสียงคลื่นดังแผ่วเบาประสานกับเสียงแมลงตามราวป่า เป็นดนตรีธรรมชาติอันน่าหลงไหล ผมหายเคืองตาแล้ว จากการช่วยเหลือของหยก และไม่วายที่จะโดนนิดและนรา ล้อกันไม่ขาดปาก ผมโต้ไปบ้าง เฉยๆบ้าง ส่วนหยกได้แต่อมยิ้ม หลบตาต่ำ ตามสไตล์ พอดึกหน่อยเราทั้ง4คน กับไฟฉาย2กระบอก ก็ออกไปเดินส่องไฟตามหาด นิดกับนราเดินนำกันไปก่อน ส่วนผมกับหยกเดินรั้งท้าย คืนนี้น้ำขึ้น พระจันทร์เต็มดวง ไม่มีปูลมให้พวกเราวิ่งไล่จับ ผมกับหยกหาได้ก้อนหินเรียบนั่งเล่นดูพระจันทร์และทะเลยามค่ำ คืนนี้ช่างเป็นคืนที่มีความสุข .... ใช่สิ... ความสุขที่ไม่เคยยั่งยืน......' --------------- โปรดติดตามตอนต่อไป -------------   Create Date : 22 มกราคม 2551 1 comments Last Update : 15 มิถุนายน 2556 15:15:41 น. Counter : 376 Pageviews. Share Tweet

หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนหยด สมชื่อตอน นอนในเต้นท์คืนนี้ ต้องมีคนละเมอแน่ๆ   โดย: *_* IP: 222.123.67.214 22 มกราคม 2551 23:41:32 น.