|
|
เรื่องดี ๆ สำหรับตัวเองค่ะ
ก่อนอื่น...ไหน ๆ ก็มากันละ พักดื่มชาซักถ้วยก่อนนะคะ
เอาน่า ขอให้มีมุมที่ไม่วาดรูปในบล๊อกมั่งละกัน
นี่จึงเป็นที่มาของส่วนนี้ที่จะบันทึกอย่างอื่นมั่ง ไม่งั้นเดี๋ยวคนอื่นเค้าจะหาว่า ชีวิตนี้มีแต่งาน ซึ่งจริง ๆ ตอนนี้ทำแต่งานจริง ๆ ค่ะ ยังไงงานที่ทำก็เป็นหน้าที่ที่เราควรทำอยู่แล้วด้วย
การบันทึกนี้เป็นบันทึกเท่าที่สมองจะคิดได้นะคะ ไม่ได้บันทึกอะไรให้มันอ่านแล้วดูปรุงแต่งให้มันมากนักค่ะ คิดไรได้ก็เลยพิมพ์ไปเรื่อย ๆ จะได้เก็บไว้อ่าน และรู้เท่าทันตัวเองว่า วันนี้เราคิดได้เท่านี้ และอนาคตกลับมาอ่านจะได้รู้ว่า เมื่อวันนั้นเราคิดได้แค่ไหนค่ะ
ตอนนี้มีความคิดเยอะแยะเกี่ยวกะการทำดีที่ตอนนี้มีหลาย ๆ คนที่อยากทำความดีเพื่อในหลวงของเรา กระแสการทำดีกำลังมาค่ะ จริง ๆ น่าดีใจที่ทุกคนจะใส่ใจกับเรื่องนี้ให้มากกว่าเดิมนะคะ
ซึ่งเรื่องนี้เรา กับเพื่อน ๆ ก็ตั้งใจทำมาพักใหญ่แล้ว (สำหรับเราที่มาจริงจังกับเรื่องนี้ก็คงครบปีพอดี) ขั้นแรกเราเลือกพยายามประคองสติให้อยู่กับตัว ไม่ให้จิตฟุ้งไปมาในอากาศ ซึ่งตอนแรกยากมาก แต่พยายามทำทันทีที่รู้สึกตัว จนตอนนี้ก็มีหลาย ๆ อย่างเปลี่ยนแปลงไปมาก อย่างน้อย ๆ ตอนนี้ใจเย็นขึ้นแยะ การกระทำที่กระทำต่อคนรอบข้างก็เลยเปลี่ยนไปมาก การทำงานก็ทำได้ดีขึ้น ความคิดอันตีบตันก็คิดได้ดีขึ้น เมื่อก่อนไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพุทธศาสนา แต่ตอนนี้ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรที่เป็นหลักเป็นเกณฑ์เหมือนเช่นเคยค่ะ เคยคิดว่า จะต้องรู้ ต้องอ่านข้อมูลมากมาย แต่มันกลายเป็นว่า รู้เยอะแล้วยังไง รู้เยอะเพื่อไปอวดอ้างกับใครหรือ บางทีรู้เยอะแล้วฟุ้งซ่านค่ะ เพราะจะเผลอเช็คเรื่องต่าง ๆ กับตัวเองโดยไม่รู้ตัว สุดท้ายเลยเลือกการปฏิบัติดีกว่า ลด ละ เลิกสิ่งที่ไม่ดีที่ทำจนเป็นแก่นแท้ของนิสัย (ชาวบ้านเรียกสันดานนั่นเอง) พอไม่ต้องเกร็งมากว่า ชั้นจะทำถูกต้องครบถ้วนมั้ย ตัวเราเองก็เลยเกิดความสบายในการทำสิ่งต่าง ๆ ไปตามธรรมชาติที่ควรจะเป็น ในส่วนนี้เราลองใช้แนวความคิดของเซนมาใช้ค่ะ (วันหลังมาบันทึกเรื่องนี้มั่งดีก่า)
ตอนนี้เลยเหมือนกับว่า มีบ้านที่มีสวนเล็ก ๆ อยู่ แต่กลับไม่เคยมองเห็นทางเดินในสวนหลังบ้านที่มุ่งไปสู่ความสงบอันแท้ ทุกวันกลับมองตามถนนใหญ่ที่ผ่านหน้าบ้านที่มุ่งไปสู่ที่ไหนต่อไหนบ้าง ตัวเราเองก็ยังไม่รู้ เพราะปลายถนนอยู่ไกลเกินสายตาเรา และเราก็กลับคิดว่า นี่แหล่ะ ปลายทางของถนนเส้นนี้จะมีความสุขที่เราต้องการ พอได้มานั่งมองความจริงรอบข้างอย่างมีสติมากกว่าเดิม ทางเดินในสวนที่ว่า กลับชัดเจนขึ้น ลองเดินไปสุดทางยังไงก็หยุดอยู่ในบ้านของเรา นี่จึงเหมือนคำตอบที่ว่า ความสุขที่แท้อยู่ใกล้ตัวเรามากจนเราไม่ทันสังเกตุมันนี่เอง ก่อนหน้านี้เที่ยวไปวิ่งไขว่คว้าหามันอยู่นาน แต่พอเริ่มเข้าใจแล้ว ก็เข้าใจมากขึ้นไปอีกว่า ความสุขที่เราค้นหามันใกล้กว่านั้นอีก เพราะมันอยู่ในตัวเรา นั่นคือ ความสงบค่ะ
นี่เป็นความคิดที่ปัญญาเราจะคิดได้ จริง ๆ มันแว่บขึ้นมาน่ะค่ะ (บันทึกไว้ก่อนกันลืมด้วย) แต่คงไม่ไปเที่ยวคิดอะไรให้มันมากมายอีก ตอนนี้ทำสิ่งที่เราควรทำ ต่อยอดขึ้นไปเรื่อย ๆ ดีกว่า ถ้างานเสร็จอีกชิ้นคงได้มาบันทึกความคืบหน้าใหม่ค่ะ
| Create Date : 16 มิถุนายน 2549 |
| Last Update : 24 มีนาคม 2552 14:37:59 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 228 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
