BlogGang.com : : wansugar

น้องปี๋เซียงผู้น่ารัก ทำขนมที่ชิงโส่วชอบไป ร้องไห้ไป ไม่อยากให้ชิงโส่วจากไป (เราได้เห็นโมเมนต์ดีดีระหว่างปี้เซียงกับพ่อบ้านฉู คู่นี้ก็น่ารัก) นางอยากทำให้มากๆ ให้ชิงโส่วไว้กินได้ซัก 2 ปี .... ไม่ๆ สองเดือน

อวี้เหวินย่งพาชิงโส่ว สร้างสถานการณ์ออกไปล่าสัตว์์ (ตามใจภรรยา) ... โปรดสังเกตคอสตูมของชิงโส่ว แต่งซะเด่นขนาดนี้จะพลางตัวหนีได้ไงจ๊ะ....อวี้เหวินย่งสั่งพ่อบ้านให้ดูแลความเรียบร้อยของตำหนักให้ดี

หวี้เหวินย่ง-- ภรรยาข้าข้าทำตามความปราถนาของเจ้าละนะ ปะ ไปล่าสัตว์กัน

สีคอสตูมว่าเด่นแล้ว โปรดดูเอสเซสซอรี่ หมวกคร๊าฟหมวก (555 ตาย ตาย) .... ชิงโส่วเห็นคนของอำมาตย์ฮูตามมาก็พูดกับอวี้เหวินย่งประมาณว่า ท่านคาดการณ์ไว้ไม่ผิด มีคนตามพวกเรามาจริงๆด้วย แสดงว่าที่ตำหนักก็ปลอดภัยซิ อวี้เหวินย่งบอกเจ้าอย่าประเมินอวี้เหวินฮูต่ำเกินไป เขาเฝ้าดูทั้งสองที่นั่นแหละ

อวี้เหวินย่งให้คนขี่ม้าแยกทางกันไปเรื่อยๆ แบบล่อให้คนที่ตาม ตามไปผิดทาง แยกย้าย.... (แต่ชุดชิงโส่วมันเด่นเว่อร์นะ จะรอดได้ไง)....พวกคนที่ตามก็พูดประมาณว่าพวกอวี้เหวินฮูรู้ตัวแล้ว พวกเราต้องรู้ให้ได้ว่าคนที่ใส่หมวกเป็นใคร (หรือจะเป็นเกาฉางกง)

ชิงโส่ว (เด็กน้อย) ดีใจ พวกนั้นติดกับเราตามมาใหญ่เลย ตอนนี้แยกไปเหลือตามเรามาแค่ 2 คน ถ้าเราหลุดจากสองคนนี้เราก็รอด แผนเราสำเร็จแล้ว

ที่ตำหนักไต่ซือคง ทหารของอำมาตย์ฮูก็ยังเฝ้าสืบข่าว เห็นพ่อบ้านฉูส่งเกี้ยวออกมาก็รีบไปรายงานอำมาตย์ฮู....ทางด้านอำมาตย์ฮูคุยกับลูกน้องประมาณว่าอวี้เหวินย่งดูเหมือนจะกำลังช่วยเกาฉางกงให้ออกจากเมืองฉางอัน...คนสนิทบอกข้าเดาว่าแผนของอวี้เหวินย่งคงไม่ธรรมดาแน่แน่ ข้าเกรงว่าที่เขาออกไปล่าสัตว์บนภูเขาแค่ล่อพวกเราเท่านั้น เขาน่าจะเปิดประตูหลังบ้านให้เกาฉางกงมีโอกาสหนีมากกว่า ข้าว่าบางทีเกาฉางเกายังอยู่ในตำหนักนั้น.... อำมาตย์ฮูบอกอวี้เหวินย่งไม่โง่หรอกแต่ข้าก็ไม่โง่เหมือนกัน

คนสนิทอำมาตย์ฮู---ท่านจะเคลื่อนไหวเหรอครับ

อำมาตย์ฮู--ข้าจะไม่เคลื่อนไหว แต่ข้าต้องการให้อวี้เหวินย่งรู้ เป็นฝ่ายตรงข้ามข้าไม่ได้ประโยชน์อะไร ถ่ายทอดคำสั่งข้าให้ตรึงกำลังที่ประตูเมือง ค้นทุกคน ถ้ามีข่าวอะไรให้รีบรายงานข้าด่วน ส่วนเจ้าคอยติดตามดูฮูลู่กวง อย่าให้คาดสายตา

คนสนิทอำมาตย์ฮู---ท่านอำมาตย์ข้าเกรงว่าถ้าชิงโส่วออกไปกับอวี้เหวินย่งจริงๆ แล้ว...

อำมาตย์ฮู---เจ้าคิดว่าอวี้เหวินย่งจะหาโอกาสปล่อยชิงโส่วให้เป็นอิสระใช่มั้ย...อย่าคิดมาก ยังมีอะไรดีดีให้ดูอีกเยอะ

ทางด้านฉางเกา พ่อบ้านฉูเอาของที่อวี้เหวินย่งฝากไว้ให้ มาให้ บอกถ้าท่านเปิดดูท่านจะรู้ว่าควรต้องทำอย่างไร............

ชิงโส่วกับอวี้เหวินย่งหนีการติดตามของคนของอำมาตย์มาเรื่อยๆ จนมาถึงจุดที่อวี้เหวินย่งนัดหมายปี้เซียงให้ปลอมตัวเหมือนชิงโส่วมารออยู่ เพื่อจะปล่อยชิงโส่วให้หนีไป..... (ใส่ชุดนี้แล้วดูทั้งกลมทั้งตันทั้งเตี้ยเลย)

อวี้เหวินย่ง---ทางข้างหน้าเป็นทางที่จะตรงไปเมืองผิงอัน ข้าสามารถส่งเจ้าได้แค่นี้ จำไว้ ถ้าเกาฉางกงไม่มาพบเจ้าตามสัญญาที่เขาให้ไว้..ชิงโส่วดูแลตัวเองดีดี จำไว้ เจ้าเคยเป็นคนของตำหนักไต๋ซือคง ถ้าเกาฉางกงทำเจ้าเสียใจ ทำร้ายเจ้า เจ้าต้องบอกข้า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าจะไปรับเจ้ากลับมา... (ซึ้งอะ สงสารอาย่ง)......แต่เจ้าคงไม่ต้องการให้ข้าต้อนรับเจัากลับมาเป็นสนมหรอก.... (จะพูดทำไมนิประโยคนี่ )

ชิงโส่ว---อวี้เหวินย่ง ข้า....ข้าไม่เคยเกลียดเจ้าหรือรังเกียจเจ้า ในหัวใจข้ารู้อยู่ตลอดเวลาว่าเจ้าดีต่อข้ามาก ข้าก็...

อวี้เหวินย่ง---เก็บคำพูดเหล่านี้ของเจ้าไว้บอกเขา (เกาฉางกง) เถอะ ...รีบไป

(อวี้เหวินย่งเดินหันหลัง ออกมา ชิงโส่วกระโดดตัวกลมลงจากม้า วิ่งมากอดอวี้เหวินย่ง)

อวี้เหวินย่ง----ข้าต้องการได้ยินเจ้าเรียกข้าว่าสามีอีกครั้ง (โอ๊ยยย น้ำตาจะหยด สงสาร)

ชิงโส่ว---แต่ ข้า...

อวี้เหวินย่ง---- ข้าล้อเล่น ในที่สุดข้าก็กำจัดตัวป่วนอย่างเจ้าออกไปจากชีวิตข้าได้ (เฮ้ออออ ไม่ต้องพูดก็ได้อาย่ง) เจ้ายังไม่ไปอีก ถ้าช้ากว่านี้เจ้าไม่มีโอกาสได้ไปนะ

ชิงโส่ว--- อวี้เหวินย่งเจ้าต้องไม่ใกล้ชิดเหยียนหว่านมากเกินไปนะ นางมีแผนการณ์มากมาย นาง....

อวี้เหวินย่ง---ทำไม เจ้าหึงเหรอ เจ้าหึงเพราะเจ้าไม่สามารถจะดูแลข้าได้อีกแล้ว...เจ้ารีบไปเถอะ เกาฉางกงรอเจ้าอยู่..

........โปรดดูที่หมวกชิงโส่ว 55555555555 ค้ำคออาย่งของอั๊วะเลยยย

เพลงขึ้น โมเมนต์นี้ หัวใจติ่งอาย่ง สงสารอาย่งมาก...ชิงโส่วหนอชิงโส่ว...พอชิงโส่วขึ้นม้าควบไปแล้ว คนที่ติดตามมาถูกลูกธนูลึกลับยิงตายทั้งสองคน อวี้เหวินย่งเลยรู้ว่าชิงโส่วกำลังตกอยู่ในอันตรายรีบควบม้าตามไปอีก.........

ที่หน้าประตูเมืองฉางอัน อำมาตย์ฮูทำเป็นมารอส่งแม่ทัพฮูลู่กวงแห่งแคว้นฉี (สาวๆ กรี๊ดความหล่อของแม่ทัพฮูลู่ กันใหญ่ ) ......ทางนี้รอไปก่อน

เกี้ยวแรกมา คนแบกเกี้ยวบอกเป็นคนในตำหนักไต๋ซือคง โดนไฟไหม้มาบาดแผลกำลังน่าเกลียด แม่ทัพคนสนิทอำมาตย์ฮูบอกน่าเกลียดยังไงก็ต้องเปิดผ้า ...เปิดแล้วก็พบว่าไม่ใช่เกาฉางกง

เกาฉางกงแปลงเป็นหญิง โดยได้พร๊อบมาจากอวี้เหวินย่ง ---- (อืมมแม่ทัพใหญ่แคว้นฉีถ้าแต่งเป็นหญิงเพราะแผนตัวเองมันก็ยังโอเคเน้อะ แต่นี้ฝ่ายตรงข้าม (อวี้เหวินย่ง)ให้มาใส่ ท่านก็ใส่ มันเหมือนหมิ่นกันเล็กๆ ปะ...แต่อย่างไรก็ตาม อวี้เหวินย่งเดอะเบสในทุกๆ เรื่อง เดี๊ยนลำเอียงอิอิ)---สรุปเกาฉางกงเดินออกมาอย่างสวย สวย จากเมืองหลวงของแคว้นโจว

ส่วนทางด้านชิงโส่ว คนที่ไล่ตามมาจะฆ่าเพื่อขัดขวางไม่ให้ชิงโส่วได้ไปอยู่กับเกาฉางกงคือ แม่เกาฉางกงนั่นเอง (ชีวิตนางมีความสุขมั้ย วันๆ เอาแต่ปลอมตัว)

ตัวร้ายเสื้อม่วง--- พวกเจ้าคู่รักที่โชคไม่ดี วันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าซะ พวกเจ้าทั้งสองคนจะได้ไปรักกันในโลกอื่นต่อ... จะมองหาคนมาช่วยเหรอ พวกเจ้าช่างโง่เขลา

(เจียงอู่เฉิน กระโดดมาขวาง ตัวร้ายเสื้อม่วง)

ตัวร้ายเสื้อม่วง---เจ้าเป็นใคร

อู่เฉิน---ข้าเจียงอู่เฉิน นึกไม่ถึงละซิ? (แล้วก็หันไปบอกอวี้เหวินย่ง) ท่านสองคนรีบหนีไปก่อน ตรงนี้ข้ารับมือเอง

ตัวร้ายเสื้อม่วง---ข้าได้ยินมาว่าเจีบงอู่เฉินมี 3 หน้า มีวิชาปลอมตัวเป็นเลิศ เจ้าจะจัดการข้าเหรอ มันไม่ง่ายหรอก (เหยียนหว่านกระโดดมาช่วยอาย่งด้วย มากันใหญ่)

หว่านเอ๋อ---ไต๋ซือคง พวกท่านหนีไปก่อน (หันไปที่อู่เฉิน) อาจารย์ข้าจะจัดการนางเอง

ตัวร้ายเสื้อม่วง----จะหนีงั้นเหรอ ไม่มีทาง

(อวี้เหวินย่งกับชิงโส่ว โกยครับบบ)

ชิงโส่ว---ทำไมเจียงอู่เฉินกับเหยียนหว่านถึงมาอยู่ที่นี่ได้อะ

อวี้เหวินย่ง---ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้สิ่งสำคัญคือเราต้องหาม้าให้ได้ก่อน..

(วิ่งๆ มามาเจอนางมารเสื้อขาว)

นางมารเสื้อขาว---ท่านไต๋ซือคง แม่นางชิงโส่ว พวกท่านคิดว่าจะหนีรอดเงื้อมมือของข้าไปได้งั้นเหรอ

อวี้เหวินย่ง---เป็นเจ้านี่เอง

นางมารเสื้อขาว---ข้าแปลกใจจริงๆ ท่านไต๋ซือคงได้รับบาดเจ็บเพราะเสียงพิณดูดวิญญาณของข้า ทำไมท่านดูไม่เป็นอะไรเลย

อวี้เหวินย่ง---คนดีสวรรค์ย่อมช่วยเป็นธรรมดา เจ้าสวยงามขนาดนี้ เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเรื่องเลวร้ายเพื่อให้คนอื่นจดจำเจ้าได้หรอก (มีแอบด่า) เจ้าควรให้คนอื่นจดจำว่าเจ้าเป็นสาวสวย เจ้าต้องการอะไรอีก เจ้าได้ลูกแก้วเจินหวนไปแล้วนี่ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าจะมาขัดขวางทางของชิงโส่วทำไม

นางมารเสื้อขาว---จะเป็นการดีหากท่านจะไม่พูดถึงลูกแก้วนั่น ยิ่งพูดยิ่งทำให้ข้าโกรธ หยวนชิงโส่ว เจ้าหักหลังข้าซ้ำแล้วซ้ำอีก เจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วใช่มั้ย...

ชิงโส่ว---ต้องโทษที่เจ้าโลภมากเอง เมื่อเจ้าได้มันไปแล้ว เจ้ายังต้องการอะไรอีก

นางมารเสื้อขาว--ลูกแก้วอันนั้นมันมีคนรอบชิงไป ข้าตามคนที่เอาลูกแก้วไป

อวี้เหวินย่ง---ยินดีด้วย งั้นท่านก็ได้มันไปแล้วซิ

นางมารเสื้อขาว---ไต๋ซือคงถ้าท่านคิดจะทำของปลอม ท่านต้องทำให้เนียนกว่านี้นะ ลูกแก้วอันนี้มันเป็นของปลอมมีรอยร้าว รอยแยก

อวี้เหวินย่ง---เจ้าลองคิดดู ลูกแก้วมีอายุตั้งหลายร้อยปี คุณภาพของมันยังดีอยู่ขนาดนี้ มันดีขนาดไหนแล้ว

นางมารเสื้อขาว---มันจะเป็นสิ่งที่สามารถนำข้าไปเปิดถ้ำวังเทียนลัวได้ไง

อวี้เหวินย่ง---คนสวยอย่างเจ้า ทำไมมีสายตาไม่ดีเหมือนหน้าตา ถึงแม้มันจะมีตำหนิ คนอย่างไต๋ซือคงจะเก็บของไม่มีค่าไว้ในตำหนักได้ไง ในความคิดท่านตำหนักข้ามันกระจอกขนาดนั้นเลยเหรอ

เอียงคอนิสนุง .......ไต๋ซือคงครั้งนี้ข้าจะปล่อยท่านไปรีบไปซะ อวี้เหวินย่งบอกไม่ไปชิงโส่วมีค่ามากกว่าลูกแก้วนั้น นอกจากเจ้าจะฆ่าข้าก่อน (ถึงจะทำร้ายชิงโส่วได้) ถ้าเจ้าไม่ฆ่าข้าอย่าหวังเลยว่าเจ้าจะแตะต้องชิงโส่วได้แม้แต่ปลายเส้นผม (กรี๊ดดดดด เท่ห์) ชิงโส่วบอกเจ้าต้องการฆ่าข้าอย่าให้ผู้บริสุทธิ์ต้องเดือดร้อนเข้ามาเลย...เหมียวอู่หยินบอกไม่ต้องแย่งกันตาย เจ้าสองคนได้ตายพร้อมกันแน่นอน...ยังไม่ทันสู้กันเท่าไหร่เจียงอู่เฉินก็เข้ามาช่วยอีก ทั้งชิงโส่วกับอวี้เหวินย่งจึงรีบวิ่งหนีไปอีกทางหนึ่ง

แต่ก็ไม่พ้นมาเจอแม่เกาฉางเกาอีก แม่เกาฉางกงยิงธนูออกไป ทำให้ชิงโส่วก้าวถอยหลังพลาดกำลังจะตกลงไปในทะเลแต่พอดีเหยียนหว่านจับมือไว้ทัน

แต่พอเหยียนหว่านเห็นรอยแผลเป็นที่บริเวณคอของชิงโส่ว ก็คิดอิจฉาชิงโส่วที่ใครๆ ก็ตามหา ใครก็อยากได้ตัวเลยปล่อยมือ

ท่าสวยอยู่นะ ตกน้ำจริงๆ

ส่วนอวี้เหวินย่งเห็นชิงโส่วตกลงไปในทะเล ก็รีบวิ่งกระโดดตามลงไป พยายามตามหาชิงโส่ว... (เห็นถึงความรักของอาย่งมั้ยยย)

ทางด้านอำมาตย์ฮูก็คุยกับลูกน้องว่า วันนี้ค้นทั้งวันก็ไม่พบอะไร ข้าคิดว่าเกาฉางกงคงหลบออกจากเมืองฉางอันไปได้แล้ว อวี้เหวินย่งก็ยังไม่กลับมาเดี๋ยวพวกเรารอดูว่าอวี้เหวินย่งจะมาไม้ไหน ข้าว่าชิงโส่วไม่กลับมากับอวี้เหวินย่งแน่ๆ (ตัวโกงฉลาด)

ทางด้านเกาฉางกง เปลี่ยนชุดใส่ชุดทหารแล้วก็คุยกับแม่ทัพฮูลู่กวง ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ว่าสามารถออกมาจากจวนได้ เพราะหยุนรั่วช่วยไว้ ไม่ให้ดื่มยาที่แม่ต้มให้ ให้ดื่มยาของหยุนรั่วเองทำให้มีแรงออกมาหาชิงโส่วได้

ฮูลู่กวงได้ยินเรื่องราวก็ไม่สบายใจ (สงสารหยุนรั่วที่รักเกาฉางกงข้างเดียว) ฮูลู่กวงบอกให้เกาฉางกงรีบกลับไปที่ตำหนักของตัวเองเร็วๆ เพราะตัวแทนจากราชสำนักจะนำราชโองการมา หากมาแล้วไม่พบฉางเกาเกรงว่าจะต้องโทษประหาร (ในวังฮ่องเต้ถูกยุยงให้ไม่ไว้วางใจฉางกง) ฉางกงบอกไม่ได้ข้าสัญญากับชิงโส่วไว้จะไปพบกันที่เมืองผิงอัน ฮูลู่กวงเลยรับอาสาไปรอรับแม่นางชิงโส่วเอง จะไม่ทำให้เกาฉางกงผิดหวัง...เกาฉางกงเลยรีบบึ่งม้ากลับไปยังตำหนักเพราะถ้าไปไม่ทันตัวแทนของราชสำนักมา คนทั้งบ้านคงถูกประหารหมด

อวี้เหวินย่งไม่ยอมกินไม่ยอมนอน ไม่ยอมไปไหน สั่งให้เพิ่มคนออกมาดำน้ำหาชิงโส่วต่อ หากไม่พบจะไม่กลับ

มีความรำพึงรำพันคิดถึงชิงโส่ว เจ้าต้องไม่เป็นอะไรนะ

ชิงโส่วได้รับความช่วยเหลือจากแม่นางฮัว (น่าจะเป็นพี่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก โตมาด้วยกัน) พอชิงโส่วรีบตาขึ้นก็ถามหาอวี้เหวินย่ง พี่ฮัวบอกเขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง....พี่ฮัวถามชิงโส่วเจ้าเป็นห่วงเขามากใช่มั้ย ชิงโส่วตอบข้าเป็นหนี้เขามากมาย

พี่ฮัว---ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา คำว่า "ความรู้สึก" มักจะทำให้คนโง่ ถ้าเจ้าไม่มีเขาอยู่ในหัวใจ ทำไมเจ้าถึงกังวลและเป็นห่วงเขา? ถ้าเขาอยู่ในหัวใจเจ้า ทำไมเจ้าถึงเร่งรีบเดินทางไปตามหาคนอื่น? (ชิงโส่วตอบไม่ได้หรอกคำถามพี่ยากเกิน นางซึน) เจ้าคิดบ้างมั้ย ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่เจ้าจากเขามาแบบนี้ เขาจะไปอธิบายกับคนอื่นได้อย่างไร? หัวใจเขาจะไม่เจ็บปวดอย่างนั้นหรือ? (จริงที่สุด)

ชิงโส่ว--- ข้า...ข้าเป็นหนี้เขามากมาย บางทีชาตินี้ข้าคงไม่มีโอกาสได้ตอบแทนเขาเลย อย่างไรก็ตามขอบคุณท่านมาก (สรุปนางก็ยังไม่เก็ตอยู่ดี ชิงโส่วหนอชิงโส่ว) ข้ารู้ว่าท่านพี่คอยอยู่ห่างๆ ปกป้องข้าอย่างลับๆ ข้าไม่รู้ว่าข้าจะขอบคุณท่านอย่างไรดี

พี่ฮัว---ข้าบอกเจ้าแล้ว ข้าแค่ผ่านมาเจอเจ้าเท่านั้น อย่าคิดมาก

ชิงโส่ว---ที่นี่ที่ไหน

พี่ฮัว---เป็นที่ที่ ........เพื่อนข้ายกให้ข้าเป็นของขวัญ

ชิงโส่ว---มันเป็นที่ที่สงบมาก

พี่ฮัว---ไม่มีใครหาเจ้าพบแน่

ชิงโส่ว----อวี้เหวินย่งได้รับบาดเจ็บนิดเดียวแน่ใช่มั้ย? (แหงะ)

พี่ฮัว---ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า เจ้าไปดูด้วยตาตัวเองเลย ตอนนี้เขายังให้คนตามหาเจ้าอยู่ที่แม่น้ำเลย

ชิงโส่ว---ยังตามหาข้าอยู่เหรอ เขาให้คนมาตามหาข้ามากมาย

พี่ฮัว---พวกเขายังคงดำน้ำตามหาเจ้ากันอยู่ในแม่น้ำ ตั้งแต่เช้ายังค่ำ ข้าคิดว่าข้าเขาไม่พบเจ้า เขาคงไม่เลิกลา ไม่กลับไปฉางอันแน่

ชิงโส่ว---ข้าผิดเอง ข้าเอาแต่ตามองค์ชายเกาฉางกง ต้องการจะอยู่ครองคูุ่กันไปตลอดชีวิต ข้าไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยสิ่งที่เกิดขึ้นจะนำปัญหาและอันตรายมากมายมาให้อวี้เหวินย่ง (โหห นางกว่าจะเก็ตแต่ละอย่าง) เขายังอยู่ที่นี้ เขาต้องการแน่ใจว่าข้าปลอดภัยแล้ว เขาถึงจะกลับ อวี้เหวินฮูต้องจ้องตามหาอวี้เหวินย่งอยู่เขาไม่ควรจะอยู่ค้นหาข้า เขาควรป้องกันตัวเองและป้องกันฮ่องเต้ต้าโจว

พี่ฮัว--- เจ้าต้องการให้ข้าส่งข้อความบอกเขามั้ย

ชิงโส่ว---ขอบคุณท่านมาก

แม่นางฮัว เอากระดาษม้วนตุ้มหูของชิงโส่วมาโยนให้อวี้เหวินย่ง อวี้เหวินย่งเปิดดูแล้วนึกถึงชิงโส่ว

อวี้เหวินย่ง---เจ้าคงชอบเขา (ฉางเกา) มากชินะ (ชิงโส่วกำลังใส่ตุ้มหูอันนี้อยู่)

ชิงโส่ว--- ตุ้มหูนี้ท่านมอบให้ข้าเองไม่ใช่เหรอ

อวี้เหวินย่ง---นี้เป็นการเดินทางหลบหนี เจ้ายังจะแต่งตัวไปให้ใครดูงั้นเหรอ

ชิงโส่ว---โอเคได้งั้นข้าถอดมันออก

อวี้เหวินย่ง---ถ้าเจ้าไม่สนใจเกาฉางกงของเจ้าว่าจะหนีไม่ทันก็เรื่องของเจ้านะ (มัวแต่ช้าอยู่ ชิงโส่วเลยไม่ถอดตุ้มหู) เอา เอาหมวกนี่ไปใส่ (อ๋อเอสเซสซอรี่นี่มาจากอาย่งนี่เอง )

ชิงโส่วว----หมวกอะไร ใส่ทำไมอะ

อวี้เหวินย่ง---ใส่ไว้ปิดตุ้มหูที่น่าเกลียดของเจ้า (จะพูดทำไมนิอาย่ง เฮ้ออออ)

อวี้เหวินย่งเห็นรูปที่ชิงโส่วส่งมาก็นึกถึงคำพูดของชิงโส่วที่บอกว่า ถ้านางเอาแขนมาพาดด้านขวาแสดงว่าปลอดภัย ไม่ต้องเป็นห่วง อวี้เหวินย่งจึงรู้ละว่าชิงโส่วปลอดภัยดี อวี้เหวินย่งดีใจมาก