Bloggang.com : karn

ไอน์สไตน์เคยบอกว่า หัวใจของทฤษฎีสัมพัทธภาพของเขานั้นอธิบายได้ด้วยการเปรียบเทียบดังนี้
"วางมือของคุณบนเตาร้อนหนึ่งนาที มันดูยาวเหมือนหนึ่งชั่วโมง นั่งกับสาวสวยหนึ่งชั่วโมง มันสั้นแค่นาทีเดียว"
ความยาวสั้นของเวลาเป็นทั้งรูปธรรมและนามธรรม แต่ดูเหมือนผู้คนนิยมใช้ "เวลา" เป็นข้ออ้างมากกว่า ด้วยประโยคยอดนิยม
"เวลาน้อยเหลือเกิน ฉันทำไม่ได้" และ "จะบ้าหรือ ให้เวลาน้อยอย่างนี้"
อาจจะจริงของพวกเขา เวลาหนึ่งวินาทีของมนุษย์เรา "สั้น" มาก เราแทบทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวในเวลาหนึ่งวินาทีไม่ได้
แต่เวลาหนึ่งวินาทีสั้นจริง ๆ หรือ?
ในการศึกษาควอนตัม ฟิสิกส์ (ฟิสิกส์ว่าด้วยอนุภาค) เราพบว่าในเวลาน้อยกว่าหนึ่งวินาทีเกิดอะไรขึ้นมากมายเหลือเชื่อ
เวลา 10 ยกกำลัง -1 วินาทีคือเวลาที่นัยน์ตากะพริบ
10 ยกกำลัง -6 คือช่วงชีวิตของอนุ-อนุภาคมิวออนหนึ่งตัว (มิออนเป็นองค์ประกอบของอนุภาคซึ่งเป็นองค์ประกอบของอะตอมซึ่งเป็นองค์ประกอบของสรรพสิ่ง)

...

10 ยกกำลัง -23 วินาทีคือระยะเวลาที่โฟรตอน (อนุภาคแสง) วิ่งข้ามนิวเคลียสของอะตอม
เมื่อศึกษาบิ๊กแบง เราพบว่า ในเวลาเพียงเศษหนึ่งส่วนล้านล้านล้านล้านวินาที งานสร้างจักรวาลเดินหน้าไปไกลโข
ถ้าฟังดูยากไป ลองดูตัวอย่างเพื่อนร่วมโลกของเรา
ปลวกใช้เวลาทำรัง หาอาหาร ทำงาน สืบพันธุ์ ทิ้งผลงานสร้างจอมปลวกใหญ่โต ในช่วงชีวิต 1-2 ปีของมัน
มดทำมาหากินไม่หยุดตลอดชั่วชีวิต 45-60 วันของมัน
ผึ้งงานทิ้งผลงานเป็นรวงผึ้งที่มีน้ำหวานเต็มรัง ในช่วงชีวิต 28-35 วันของมัน
เทียบสัดส่วนแล้ว หนึ่งวินาทีของปลวก มด ผึ้ง ทำงานได้มากกว่าคนหลายเท่า และ!หลายตัวทำตัวเป็นประโยชน์ต่อโลกในช่วงไม่กี่วันมากกว่าบางคนทั้งชีวิต
แน่ละ มนุษย์ย่อมมีข้อจำกัดของตน และใช่ เวลาหนึ่งวินาทีของมนุษย์เรา "สั้น" มาก จนแทบทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้
นั่นยิ่งเป็นเหตุผลให้เราไม่ควรสูญเสียทุก ๆ วินาทีไปโดยเปล่าประโยชน์ โดยเฉพาะกับคำว่า "ฆ่าเวลา"

Text Here

คุณเคยมีเพื่อนสนิทสักคนไหม
คนที่มันบ้าๆ บอๆ แต่กล้าลุยกับคุณทุกสถานการณ์
ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องถูกหรือผิด... ถึงไหนถึงกัน

... เวลาที่คุณอยู่ใกล้มัน คุณเองก็บ้าบอไปกับมันด้วย
คุณกลายเป็นเด็กในร่างยักษ์ หลุดพ้นจากขอบเขต กฏเกณฑ์ต่างๆ
ในหัวของคุณเต็มไปด้วยจินตนาการ
โครงการร้อยแปดพันเก้าที่คุณจะทำกับมัน
... คนที่มีเรื่องเล่าสู่กันฟังไม่รู้จบ
คนที่คุณไม่ต้องคอยแคร์ความรู้สึกมันสักเท่าไหร่
มันทำให้คุณเป็นตัวของตัวเอง
... คนที่ค่อยๆ หายตัวไปในกาลเวลา
แต่แว๊บ.. เข้ามาเสมอเวลาที่คุณอ่อนแอ...
... วันนี้… เพื่อนคนนั้นของคุณอยู่ที่ไหน
ยังอยู่ใกล้ๆ คุณอยู่หรือเปล่า คุณยังโทรหามันอยู่ไหม
มันยังบ้าๆ บอๆ อยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า
... หรือว่าคุณเองที่มีความบ้าในเลือดน้อยลง
คุณไม่เจอมันนานแค่ไหนแล้ว ไม่ได้มองตาคุยกันนานแค่ไหน
… นานแค่ไหนที่คุณไม่ได้สัมผัสเพื่อนของคุณอย่างเดิม
หรือคุณเองก็ลืมความรู้สึกเหล่านั้นไปแล้ว

Text Here

ที่คุณไม่กล้าวิ่งไล่เตะมัน อย่าอ้างว่าคุณอายุมากขึ้น
ที่คุณไม่กล้าแย่งของกินจากมือมัน
อย่าอ้างว่าคุณมีมารยาท
คุณกลับไปเยี่ยมบ้านต่างจังหวัดโดยไม่ชวนมัน
อย่าอ้างว่าถึงชวนมันก็คงไม่ว่าง
... อะไรที่เปลี่ยนไป... เวลาหรือความรู้สึก
สังคม... หรือความสัมพันธ์... อะไรที่เปลี่ยนแปลง
คุณ… หรือเขา... หรือใคร... คุณถามตัวเองหรือเปล่า
หรือรอให้ใครถาม
รู้สึกอย่างไรที่เขาเปลี่ยนไป แล้วเคยถามเขาไหม
เขารู้สึกอย่างไร... ที่คุณเปลี่ยนไป
หากเกิดคำถามเหล่านี้ขึ้นในใจ
ไม่ว่าคุณจะมีคำตอบหรือไม่
ไม่ว่าคุณจะต้องการคำตอบหรือเปล่า
ขอบเขตหรือกฏเกณฑ์ที่คุณไม่เคยมีกับเพื่อนคนนี้
มันเกิดขึ้นแล้วต่อหน้าต่อตาคุณ
แต่คุณก็ตอบกับตัวเองว่า "ช่างมัน"
ปล่อยให้เพื่อนคนนึงกลายเป็นคนที่ไร้ตัวตนต่อไป
... แต่ถ้าคุณไม่เคยตั้งคำถามเหล่านี้เลย
รู้ไว้ด้วย คุณเสียเพื่อนดีๆ ไปคนนึง
และโลกนี้มีคนแปลกหน้าเพิ่มขึ้นมาอีกคน
ปล. คุณรู้ไหม ขณะที่คุณกำลังนั่งอยู่ตรงนี้
เพื่อนคนนั้นของคุณ... อาจจะถามตัวเองอยู่ก็ได้
ว่ามันทำผิดอะไร... มันจึงเลือนหายไปจากชีวิตคุณ

คงไม่แปลก ที่เราจะรักใครสักคน
และก็คงไม่แปลก ...ที่เค้าอาจจะไม่ได้รักเรา

ถ้าเป็นอย่างนั้น....
คุณเคยท้อแท้ และเสียใจบ้างไหม
ถ้าเคย... นั่นก็ไม่แปลก

ต่อจากนั้น คุณจะทำอย่างไรต่อไป
คุณก็ยังคงรักเค้าต่อไปหรือเปล่า...
ถ้าใช่....มันก็ไม่แปลก

มันไม่ใช่เรื่องแปลก ที่เราจะรักใครข้างเดียว
เพียงแค่เราได้เห็นหน้าเค้า...ก็สุขใจ
พอเค้าไม่หันมามอง...เราก็ใจหาย
พอเห็นเค้ายิ้ม...เราก็อิ่มใจ
พอเห็นเค้าลำบาก...เราก็ร้อนรน

แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
เค้าก็ยังไม่เคยหันมาสน...
แต่เราก็ไม่เคยหยุดรักเค้าสักที

นั่นยิ่งไม่แปลกใหญ่
เพราะความรู้สึกที่มีค่า...ความรัก
มันคือการให้...และเสียสละ
คือความหวังดี...ความห่วงใย
แต่ไม่ใช่การครอบครอง

แม้นาทีนี้ เรายังไม่ได้ครองใจเค้า
นั่นแปลว่าเรายังรักเค้าอยู่
จงรู้ไว้ว่ามันเป็นความรักอันงดงาม
จงรู้ไว้ว่าเค้ายังได้รับความรักจากเราเสมอ
และจงรู้ไว้ว่ามันไม่แปลก...ที่จะรักใครข้างเดียว

...

ถึงเธอคนดี

โดย...ม่วงอ่อน

ถึงเธอคนดี
เธอจะเหมือนเดิมบ้างไหม
วันเวลาที่ผ่านไป
เธอเป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ...คนดี

              คิดถึงฉันบ้างไหม
              คิดถึงความห่วงใยที่เคยมี
              คิดถึงความรู้สึกดีดี
              คิดถึงเวลาที่มีให้กัน

ฉันยังรัก ... ยังห่วง
ฉันยังหวง และอาทรเสมอ
อยากรู้จังว่ามีใครเคียงข้างเธอ
อย่าให้ฉันละเมอเพียงข้างเดียว

              ตอบมาบ้างซิจ๊ะ ... คนดี
              เธอยังนึกถึงผู้หญิงคนนี้บ้างไหม
              ผู้หญิงเหงา - เหงา ที่มีความเศร้าอยู่ในใจ
              เคยคิดถึงฉันบ้างไหม ... คนดี

ความสุขแท้จริงนั้นอยู่ที่ไหน

โดย...ศิริพงษ์ จันทร์หอม

           ถ้าคุณจะถามเราอยู่อีกว่า ความสุขแท้จริงนั้นอยู่ที่ไหน เราก็จะตอบคุณต่อไปว่า ความสุขแท้จริงอยู่ที่ความพอใจ อยู่ที่ความพอดี และอยู่ที่ความ เป็นธรรมชาติ คุณอาจจะเถียงเราว่า ถ้าให้กลับไปอยู่ในยุคหินหรือยุคโลหะอีก จะมีความสุขหรือ เราก็จะตอบคุณว่า มีความสุขแน่นอน ถ้าเรา ต้องกลับไปอยู่ในสภาพอย่างนั้นอีก
           เพราะถ้าเราต้องกลับไปอยู่ในยุคดังกล่าวจริง ๆ ก็ย่อมหมายถึงว่า ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในยุคปัจจุบันได้สูญสลายไป หมดแล้ว เมื่อเราไม่มีรถ ไม่มีเรือ ไม่มีน้ำมัน ไม่มีไฟฟ้า หรือพลังงานแปรรูป อื่นใดมาใช้ประโยชน์ เราก็จำเป็นต้องหวลกลับไปสู่ยุคหิน ยุคโลหะกันอีก ซึ่งถ้าถึงวันนั้นจริง ๆ เราก็ต้องอยู่ เพราะชีวิต หมายถึงการมีลมหายใจ หมายถึงความเคลื่อนไหว และชีวิตจะตะเกียกตะกายเสาะหา ความอยู่ รอดของมันเองโดยธรรมชาติ
           คุณคงเคยเห็นต้นไม้ใบหญ้า ที่เบียดลำต้นสอดแทรก ขึ้นมาจากรอยแตกของหินผากันบ้างแล้ว และคุณก็คงจะแปลกใจหรือมหัศจรรย์ใจ ในความ พยายามเพื่อดำรงชีวิตอยู่ของต้นไม้ใบหญ้านั้นว่า มันช่างทรหดอดทนเสียเหลือเกิน ต้นไม้ใบหญ้านั้นมันบอบบางเสียยิ่งกว่ามนุษย์ หลายเท่านัก แต่มันก็ยังตะเกียกตะกาย เอาชีวิตรอดได้
           คุณคงเคยเห็นปลาหมอที่แถกเหงือก ข้ามถนนกว้างเป็นสิบ ๆ เมตร เพื่อพาตัวเองไปสู่แหล่งน้ำหรือไม่ ความพยายามของต้นไม้ใบหญ้าและปลาหมอ นั้น เป็นความพยายามที่อยู่ในธรรมชาติของทุกชีวิต คุณเองก็มีความพยายามอย่างนั้น แต่คุณก็ไม่ค่อยจะได้ใช้มันสักเท่าไหร่นักหรอก