• ณ เคาน์เตอร์บาร์
• หลังจากเดินทาง
• ความเห็นเชิงอรรถ
• คำนำ และ สารบัญ
• ...เรื่องแย่ ๆ กับกาแฟแก่ ๆ แก้วหนึ่ง
• fail english

+++++ณ เคาน์เตอร์บาร์ ครั้งสุดท้าย : วันที่รอคอย และ วันที่ต้องลา คือวันเดียวกัน+++++ กับเพื่อนร่วมวง ข้าง ๆ ขวดเบียร์ ...........ครั้งนี้คง(น่าจะ)เป็นครั้งสุดท้าย ที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนผอง และน้ำสีอำพัน กับความสนุกสนานและความบันเทิงยามค่ำคืน หลังจากที่มุอ่านหนังสือเพื่อมาสอบ ป.โทใหม่อีกครั้งหนึ่งเมื่อตอนปลายเดือนมีนาคม และสอบใหม่ไป ตอนนี้ ผมสอบติด ป.โท ตามที่ตั้งใจไว้ได้ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยผลส่งถึงมือผมในวันที่ 17 เมษา ดีใจมากที่ความพยายามประสบผลสำเร็จเสียที แต่ เหมือนกฎการแลกเปลี่ยนสิ่งที่เท่าเทียม มันเกิดกับผมอีกครั้ง ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมตะลุยดื่มค่อนข้างมาก ร่างกายไม่ได้พักผ่อนอย่างพอเพียง ประกอบกับ เป็นพวกดื่ม ไม่นิยมกับแกล้ม ผลก็คือ ผมถูกหมอสั่งห้าม หรือ ให้ดื่มแต่น้อย เพื่อรักษากระเพาะเอาไว้ให้ใช้งานได้นาน ๆ แต่ผมมันพวกดื้อครับ ไปฉลองสอบได้ ก็ยังดื่มอยู่ ผลสุดท้าย ตัวเองต้องมาดิ้นพราด ๆ โดนหมอด่า และถูกสั่งแบนออกจากวงการน้ำเมาไปเป็นที่เรียบร้อย ถึงตอนนี้ ผมก็โอเคล่ะครับ ที่จะขออำลาวงการน้ำเมาที่เคยเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตแท้ ๆ จากหลาย ๆ คน และนั่น ก็หมายถึง การเลิกเขียน blog "ณ เคาน์เตอร์บาร์" อันเนื่องจากปัญหาสุขภาพ และการเข้าสู่การเรียนอันเข้มข้นต่อไป ขอบคุณหลาย ๆ ท่านที่เข้ามาเยี่ยมชม ขอบคุณหลาย ๆ คน ที่คอยให้ประสบการณ์ ขอบคุณเป็นบางท่าน ที่เป็นเหมือนกำลังใจพิเศษ ขอบคุณทุกท่านครับ ข้าน้อย ขออำลา +++++++++++++ปิด blog : ณ เคาน์เตอร์บาร์+++++++++++++   Create Date : 04 พฤษภาคม 2549     Last Update : 4 พฤษภาคม 2549 14:10:17 น. Counter : 556 Pageviews.   6 comment Share Tweet

+++++..... ล้มเหลวอีกครั้งแล้วสินะ ชีวิต +++++ ณ โต๊ะทำงาน กับอารมณ์เสียใจที่สุดจะบรรยาย หมดใจจริงๆ กับประกาศผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อปริญญาโท ก็ทำใจอยู่แล้วนะ ว่ามันไม่น่าจะติด และก็เป็นไปตามนั้น แต่พอมาเห็นประกาศจริงๆ แล้ว มันเจ็บจึ๊ดขึ้นใจ และเสียใจกับสิ่งที่เห็นมาก เวลาเตรียมตัวสอบ ก็เตรียมมาเสียนาน เพื่อมาล้มเหลวจริง ๆ ขอบคุณทุกเสียงที่เคยให้กำลังใจ ขอบคุณทุกเสียงที่เคยให้ความหวัง ผมขอเสียใจคนเดียวพอนะ ไม่อยากให้ใครมาผิดหวังกับผมด้วย แค่ผมเสียใจคนเดียวมันก็แย่พอแรงแล้ว ขอโทษจริง ๆ ที่ทำให้ผิดหวัง   Create Date : 06 มีนาคม 2549     Last Update : 9 มีนาคม 2549 11:32:35 น. Counter : 287 Pageviews.   7 comment Share Tweet

+++++วันที่ต้องกลับไปสร้างใหม่+++++ เคาน์เตอร์บาร์ ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง เวลา 22.30 น. "เรากลับมาสร้างทีมบาสใหม่กันดีกว่าว่ะ ทิง" ประโยคดังกล่าว ถ้าคนฟังเป็นเพียงคนที่ไม่ได้ผ่านประสพการณ์การเล่นกีฬาหรือ เป็นเพียงคนดู คงจะเฉย ๆ กับ ประโยคที่ว่ามา เพราะไม่ได้มีความผูกพันกับเพื่อนร่วมทีมหรือเกมกีฬา แต่สำหรับผม มันทำให้ผมอึ้งเอาพอสมควร เพราะคนที่พูด และตัวผมเอง คือหนึ่งในทีมที่ได้ชื่อว่า เคยดีที่สุดมาก่อน ความรุ่งเรือง เมื่อถึงจุดหนึ่ง มันก็ย่อมเสื่อมถอยไป อันเป็นวัฎจักรทั่วไปที่หาได้ตามธรรมชาติ และ เมื่อเสื่อมถอยถึงจุดหนึ่ง มันย่อมมีการกลับมาเพื่อสร้างใหม่อีกครั้งหนึ่ง เฉกเช่นชีวิต ที่ย่อมเป็นไปตามวัฎจักร เมื่อล้มเหลวก็ต้องสร้างใหม่ เพื่อก้าวไปสู่จุดรุ่งเรืองอีกครั้ง นอกจากการสร้างทีมใหม่แล้ว ยังมีเรื่องในส่วนของหน้าที่การงานอีกทางหนึ่งที่ผมต้องกลับไปเริ่มทำการสร้างใหม่ เพราะทีมงานเดิมออกไปเกือบหมด ทำให้งานที่ผมเคยจากมาเกิดปัญหาขึ้นทันที การกลับไปครั้งนี้ ผมคงให้เวลากับมันเพียงแค่สองปี ถึงสองปีครึ่ง ตามที่ผมต้องเข้าเรียน ป.โทเท่านั้น จบ ป.โท แล้ว เป้าหมายในชีวิตอันหนึ่งที่อยากทำก็จบลง ต่อไป คือ การผจญภัยไปสู่โลกอื่นที่ไม่ใช่สังคมเดิม บ้าง นั่นคึอเป้าหมายต่อไป แต่ตอนนี้ ผมคงต้องไปแก้ไขในสิ่งที่หลาย ๆ คนทำไว้ก่อน แม้มันจะไม่มากมาย ในเนื้องาน แต่มันร้าวฉานในความรู้สึกของผมเอง ผมจึงมีความเชื่อเพิ่มขึ้นไปอีกอย่างหนึ่งว่า พวกรับราชการ คือ พวกเห็นแก่ได้อย่างที่สุด   Create Date : 03 มีนาคม 2549     Last Update : 9 มีนาคม 2549 11:32:57 น. Counter : 251 Pageviews.   0 comment Share Tweet

+++++ณ วันที่อยากจะพูด : ข้าขอสาปแช่ง +++++ วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา 9.30 น. ณ โต๊ะทำงานที่ฝึกงาน (ก่อนกลับไปประจำที่เก่า 7 วัน) การเขียน blog ครั้งนี้ น่าจะถือว่า ไอเดียไม่ได้เกิดจากการร่ำดื่มสักเท่าไหร่ เพราะทุกวันนี้ ก็ร่ำดื่มกันไม่ค่อยลงกับภาวะเศรษฐกิจ และสภาวะการเมือง ที่ต่างฝ่าย ต่างก็ถือ อัตตา กันคนละอัน แล้วเอามาตีกันให้บ้านเมืองร้อนเป็นไฟ มันเกินจุดระเบิดในใจผม ทำให้ขอเขียนเป็นโคลงกลอนออกมา 1 ผลงาน เป็นกระทู้ที่ลงในห้องราชดำเนิน +++++กระทู้ขอ ลอง(สาปแช่ง) : อันเพ-ลา ขณะนี้ มีแต่เรื่อง..... +++++ ++++++++++++++++++++++++++++++++++ อันเพ-ลา ขณะนี้ มีแต่เรื่อง สติเฟื่อง หัวหงอก สำรอกเสียง อันอีกฝ่าย ดีแต่สวน ในสำเนียง ทุกซ้องเสียง แสนน่าเบื่อ เจือรำคาญ ด้วยปรากฎ ถึงกมล สันดา น ของคุณท่าน บางท่าน ในบัดนี้ เป็นสิ่งซึ่ง ชี้นำ กาลกิณี ให้มีสิ่ง ราคี ประดับ รัฐสภา อันอีกฝ่าย ว่าด้วย ผลประโยชน์ ถึงจุดเดือด ให้อุโฆษ เป็นหนักหนา ขอสู้ตาย ใส่เสื้อเหลือง เฟื่องวาจา จาบจ้วงฟ้า สูงค่า ให้หมองใจ จากจุดเล็ก ขยายจน เป็นวงใหญ่ ดั่งเหมือนไต้ จุดไฟต่อ กันทั่วผอง ให้ขยาย ฝ่ายไล่ ให้ลำพอง ให้ครรลอง ความชอบธรรม แก่ฝ่ายตน อนิจจา อันอีกฝ่าย ก็พอกัน เรื่องของฉัน มันไม่เกี่ยว ไม่ขอสน ทำลุกลน ขายหุ้น ผ่านลูกตน ข้าไม่สน คนจะว่า ก็ช่างมัน สุดท้ายแล้ว มันจึงกลาย เป็นสาเหตุ ให้ก่อเหตุ เพทภัย ทุกแห่งหน ไฟมันสุม รุมเร้า ทุกตัวคน ไฟต่อต้าน ........ไฟส่งเสริม.............ไฟและไฟ แผ่นดินจึง เร่าร้อน ทุกสารทิศ ชีวิตคน อีกกี่แสน ต้องทุกข์เข็ญ ข้าเป็นได้ เพียงผู้ดู แสนลำเข็ญ ให้แลเห็น ภัยล้าง ผลาญบ้านเมือง อีกฝ่ายหนึ่ง คอยแฉข่าว สุมไฟร้อน ให้สั่นคลอน อีกฝ่าย ให้สับสน อีกฝ่ายหนึ่ง ไม่ยุ่งข้อง ไม่ร้อนรน ข้าทนได้ ข้าไม่สน สนคนตน สังคมไทย แบ่งแยก กลายเป็นสอง ให้เศร้าหมอง อายชาวโลก ทุกแห่งหน เขาประนาม เฮ้ย เมืองคุณ สุดสัปดน ทุกแห่งหน เป็นไฟ ใครที่ไหนทำ ข้าเป็นเพียง คนหนึ่ง ในสยาม ที่ไม่ขอ ครั่นคร้าม สุรเสียง ขอเอ่ยกล่าว จากใจจริง เป็นสำเนียง ให้ตัวมัน ได้ยิน เสียงจากใจ ผู้เผาผลาญ บ้านเมือง ให้หม่นหมอง ผู้หวังครอง ผลประโยชน์ ด้วยฉ้อฉล ผู้ก่อไฟ แห่งความ ทุกข์ระทม ผู้ก่อเหตุ เปื้อนจรรยา แห่งฟ้าดิน ข้าขอสาป ขอแช่ง ให้ฉิบหาย ตายไม่ตาย เป็นไม่เป็น เช่นสัมภเวสี ลูกหลานดี กลายเป็นชั่ว ให้ลำเค็ญ ให้ได้เห็น นรก บนดินแดน //www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P4121919/P4121919.html#8   Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 9 มีนาคม 2549 11:33:20 น. Counter : 325 Pageviews.   2 comment Share Tweet

+++++ ณ วันหนึ่ง ที่ยังรู้สึกว่า ความหวัง มันยังอยู่กับเรา+++++ กับกระดาษหนึ่งแผ่น และความคิด ท่ามกลางความสับสนภายในสังคม ทุกคนต่างก็มีความหวังของตัวเอง จะมาก จะน้อย แล้วแต่ความคิดของแต่ละคน จะมีกี่มากคน ที่จะทำได้ตามที่หวัง และ จะมีอีกกี่หลายคน ที่ไม่ได้ตามหวัง อย่างน้อย ๆ สิ่งสำคัญที่ความหวัง มันมีความหมายในความเป็นคน ก็คือ การที่ความหวัง ยังเป็นชิ้นส่วนอันหนึ่งในชีวิตแต่ละคน ที่คอยต่อลมหายใจให้ชีวิตยังต้องกระเสือกกระสนไล่ตามมันต่อไป แม้บางที จะไล่ตามมันไป เพื่อพบกับความว่างเปล่า หรือบางที จะไล่ตามมันไป เพื่อพบกับความสวยงาม แต่ เชื่อเถอะ มันไม่เคยทรยศความเป็นตัวเรา อย่างแน่นอน เพราะ สิ่งที่ทุกคนต้องมี และต้องใช้ไปไล่ตามความหวังของแต่ละคน คือ ความมุ่งมั่นของแต่ละคน นั่นเอง   Create Date : 02 มีนาคม 2548     Last Update : 2 มีนาคม 2548 16:21:55 น. Counter : 251 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• Gross Anatomy
• Hermione Granger
• ทองมา วโรช ฤทธิ์ดล
• ช้อนชาสีน้ำเงิน
• แมวซ่า
• หัวใจสีชมพู
• ฉันชอบคุณแน่ค่ะ
• ปีศาจจิ้งจอกเงิน@โยโค คุราม่า@
• ภูภู่ภู้ภู๊ภู๋
• มรกตนาคสวาท
• * ค น พ เ น จ ร *
• spiralhead
• d4b
• *+*+ แสนสวย+*+*
• หมาร่าหมาหรอด
• แมลงสาบเทวีราชินีกะจั๊ว
• แมวเหมียวพุงกาง
• กึ่งยิงกึ่งผ่าน
• BlogGang.com
• กู้อีจู้
• เด็กเหนือหนีหนาว
• polar
• ฮิปโปปาร์ตี้
• The Invisible girl
• dont wanna no
• อุนากัณ
• ดุก
• Webmaster - BlogGang

• เศรษฐศาสตร์เกษตร รุ่น 60 มหาวิทยาลัยแม่โจ้
• google
• คลับเฉลิมไทย
• โต๊ะสีลม พันทิป
• MCOT
• ไทยรัฐ
• โหราศาสตร์ พยากรณ์.com
• สำหรับคอบอล soccersuck
• วิกิพีเดีย.com
• ดิกชันนารีออนไลน์ lexitron
• BlogGang.com